မိုးစက်အောက်ကပန်းကလေး.....

မိုးေတြေရာက္လာခဲ႔ျပန္ျပီအိန္ဂ်ယ္……..ဒါေပမယ့္ ေအးျမမႈေတြက ေပ်ာက္ဆံုးေနၾကတယ္….။ 

မိုးေတြေရာက္လာခ်ိန္မွာ မင္းဘာလုပ္ေနခဲ႔သလဲ….။ မင္းရံုးခန္းအျပင္ဖက္က ကြင္းျပင္ကိုေျပးျပီး ၾကိဳဆိုလိုက္သလား… ဒါမွမဟုတ္ အိမ္မွာရွိေနလို႔ ရပ္ကြက္ထဲက သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေဘာလံုးဆင္းကန္ေနခဲ႔သလား….။ အိမ္ေရွ႔ထြက္ျပီး မိုးစက္ေတြကို ခပ္ငိုင္ငိုင္ကေလး ေငးမိေနခဲ႔သလား…။

ကိုယ္ကေတာ့ မိုးကိုသံစဥ္တစ္ခုလိုနားေထာင္ရင္း စကားလံုးေတြသီေနခဲ႔တယ္…….။ ညေန ထီးကေလးေစာင္းျပီး မိုးေရထဲကေန အိမ္ျပန္ခဲ႔ရတာကို ေပ်ာ္ေနခဲ႔တယ္… မင္းကိုလည္း သတိရင္းနဲ႔ေလ…။

သနပ္ခါးေရက်ဲခပ္ပါးပါးေလးလိမ္းေနရင္းနဲ႔ “မမ သနပ္ခါးလိမ္းတာ ကၽြန္ေတာ္တစ္ခါမွ မျမင္ဖူးေသးဘူး”လို႔ ေျပာခဲ႔တဲ႔ မင္းကို သတိရသြားတယ္…။ ခုခ်ိန္မွာ သနပ္ခါးပါးကြက္ေလးနဲ႔ ကိုယ့္ကိုျမင္ေတြ႔ခြင့္ရရင္… “မမပါးျပင္က သနပ္ခါးေလးနမ္းေမႊးၾကည့္စမ္းခ်င္ရဲ႔”လို႔ မင္းေျပာေလမလား အိန္ဂ်ယ္… ဟင္…။ 

ပခံုးေက်ာ္ေနျပီျဖစ္တဲ႔ ဆံႏြယ္ေတြကို ဖီးရင္းလည္း မင္းကို သတိရတယ္….။ ကိုယ္ဆံပင္ညွပ္လိုက္တုန္းက “ဘာပံုၾကီးမွန္းလည္းမသိဘူး”လို႔ မ်က္ေမွာင္ေလးက်ံဳ႕ျပီး အလိုမက်ျဖစ္ေနတဲ႔ မင္းကို ျမင္ေယာင္မိသြားခဲ႔တယ္…။ ဘာေၾကာင့္ မင္းတို႔ေယာက်ာ္းေလးေတြက မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို ဆံပင္ရွည္မွ ၾကိဳက္ၾကတာလဲ….။ ဆံပင္ရွည္ေလးနဲ႔ဆို ယဥ္တယ္ မိန္းမဆန္တယ္လို႔ျမင္ၾက လို႔မဟုတ္လား….။ ကိုယ္ကေတာ့ မိန္းမမဆန္တဲ႔ မိန္းမတစ္ေယာက္ပါ….။

ေန႔လည္တုန္းက ဓါတ္ပံုအေဟာင္းေတြျပန္ၾကည့္ရင္းနဲ႔ ေက်ာလည္ေက်ာ္ေက်ာ္အထိႏြယ္ေခြက်ေနတဲ႔ ကိုယ့္ဆံပင္ေတြကိုျမင္ရေတာ့ ညွပ္ပစ္ခဲ႔မိတာကို ေနာင္တရမိသလိုလိုခံစားမိသြားေသးခဲ႔တယ္….။ 

မိုးဦးရဲ႔ မိုးစက္ေပါက္ေအးေတြေအာက္မွာ… ယိမ္းႏြဲ႔ေနတဲ႔ ပန္းကေလးေတြ မင္းဆီကို ရနံ႔တခ်ိဳ႔ သယ္ေဆာင္လာလိမ္႔မယ္…. မိုးကိုျမင္္လို႔ မင္းသာ ကိုယ့္ကို သတိရလြမ္းဆြတ္ခဲ႔ရင္ေပါ့..အိန္ဂ်ယ္ …..။

မိုးေငြ႔