အိမ္ကေလးဆီကို ကိုယ္မေရာက္ျဖစ္တာ ေတာ္ေတာ္ၾကာသြားျပီ.....။ ႏွစ္နဲ႔ခ်ီေနပါျပီ....။
ခုေတာ့ ေသာ့ပိတ္ခံထားတဲ႔ အညိဳေရာင္အိမ္ကေလးက ႏြမ္းလ်လ်.... ကိုယ္ေရာက္လာတဲ႔ ေန၀င္ခ်ိန္လိေမၼာ္ေရာင္ခပ္မွိန္မွိန္အလင္းတန္းနဲ႔ ပိုျပီး ခ်ိနဲ႔နဲ႔ရွိလွတယ္....။
ဒီအိမ္ကေလးကိုဖြင့္တဲ႔ ေသာ့တစ္ေခ်ာင္းကိုယ္ဘာေၾကာင့္ခုခ်ိန္ထိသိမ္းထားမိသလဲ.....။ လက္ေပြ႔အိတ္ထဲကထုတ္လိုက္တဲ႔ ေရႊအိုေရာင္ေသာ့တံကေလး....။
ေသာ့ခေလာက္အေရာင္ကေတာ့ မဲညစ္ညစ္ရွိေနျပီး ႏွစ္ေပါင္းၾကာလာသည္ႏွင့္အမွ် ရာသီဥတုဒဏ္ေၾကာင့္ ေသာ့ခေလာက္ေပါက္ေလးက သံေခ်းေတြတက္ေနျပီ....။ ဖြင့္ဖို႔ေတာင္လြယ္ပါ့မလား....။ ထင္တဲ႔အတိုင္းပဲ ေသာ့ကဘယ္လိုမွ အားစိုက္ျပီးလွည့္ဖြင့္လို႔မရ....။ အိမ္နီးနားခ်င္းဆီက ေသာ့ပြင့္သြားႏိုင္မယ့္ ကိရိယာတစ္စံုတစ္ရာေတာ့ ငွားရေတာ့မယ္....။
ေနာက္ဆံုးေတာ့ ေဘးအိမ္က အိမ္ရွင္က ပုဆိန္နဲ႔ကလန္႔ျပီးဖြင့္လိုက္တယ္....။ တံခါးပတၱာေလးကိုဖ်က္စီးလိုက္ရတာပါ...။ ေသာ့ခေလာက္ကေတာ့ တုတ္တုတ္မွ်မလႈပ္...။ တံခါးကိုတြန္းဖြင့္ျပီးေျခလွမ္းလိုက္ေတာ့.... ဖုန္နံ႔နဲ႔ ပိတ္ထားတာၾကာျပီျဖစ္တဲ႔ ေအာက္သိုးသိုးအနံ႔က ႏွာ၀ကိုအရင္တိုး၀င္လာေတာ့တယ္...။ ညေန၀င္ခ်ိန္မို႔ အလင္းကအားေဖ်ာ့ျပီး အခန္းထဲကို သဲသဲကြဲကြဲသိပ္မျမင္ရ ။ ဘာေၾကာင့္မ်ားကိုယ္ဒီအခ်ိန္ကိုလာခဲ႔မိပါလိမ့္...။ လာခဲ႔ရျခင္းရဲ႔ရည္ရြယ္ခ်က္ကေရာ...။ နံရံက မီးမိန္းခလုတ္ကိုတင္လိုက္ေတာ့ မီးေခ်ာင္းတစ္ေခ်ာင္းလင္းလာတယ္....။ ေနရာတိုင္းဖုန္ေတြအလိမ္းလိမ္းနဲ႔ ပင့္ကူမွ်င္ေတြဟိုဒီယွက္သန္းလို႔....။ ကိုယ္ေျခလွမ္းလိုက္မိတာက စာၾကည့္စားပြဲတစ္ခုဆီကိုပါ...။ စာအုပ္စင္ေလးမွာ စာအုပ္ေတြက်ိဳးတိုးက်ဲတဲပဲရွိေတာ့တယ္...။ ဒါေပမယ့္ ဓါတ္ျပားစက္ေလးတစ္လံုးကေတာ့ရွိေနတယ္....။ ၾကိဳးကခလုတ္မွာတပ္ထားလ်က္သား...။ မီးခလုတ္ကို ဖြင့္လိုက္ေတာ့ စက္လည္သံၾကားရတယ္...။ အမယ္... သူက......ဒီေလာက္ႏွစ္ေတြၾကာေနတာေတာင္ လည္ႏိုင္စြမ္းေသးသားပဲ...လို႔စိတ္ထဲ က်ိတ္ျပီးခ်ီးက်ဴးလိုက္မိေသး....။ ေနာက္ေတာ့ သီခ်င္းသံေအးေအးေလး ထြက္လာတယ္....။ All4One ရဲ႔ I can love you like that တဲ႔....။ တစ္ခ်ိန္က သူသိပ္ႏွစ္သက္တဲ႔ သီခ်င္းေလးတစ္ပုဒ္...သူအျမဲနားေထာင္ျပီး ကိုယ့္ကိုဆိုျပဖူးခဲ႔တဲ႔ သီခ်င္းေလး....။ ကိုယ္ျပန္လာျပီးနားေထာင္ဖို႔မ်ား ဓါတ္ျပားခ်ပ္ကိုထည့္ထားေလသလား.....။
ေနာက္ေတာ့....အျဖဴေရာင္အစနဲ႔အုပ္ထားတဲ႔ ဆက္တီထိုင္ခံုဆီကိုယ္ေရာက္သြားတယ္....။ စားပြဲေပၚမွာ ေသာက္လက္စေဆးလိပ္တုိေတြနဲ႔ ေဆးလိပ္ျပာခြက္တစ္ခု......။ ဆက္တီေပၚက အျဖဴစေလးကိုဆြဲခြာပစ္လိုက္ေတာ့.... မေဟာဂနီေရာင္ ဂီတာေလးတစ္လက္ကိုေတြ႔လိုက္ရတယ္...။ ဒီထိုင္ခံုေပၚမွာ တစ္ခ်ိန္က သူကိုယ္တိုင္ ဂီတာတီးျပီး သီခ်င္းဆိုျပဖူးတယ္....။ ေသာက္လက္စ စီးကရက္ကိုႏႈတ္ခမ္းမွာေတ့ျပီး သူဂီတာၾကိဳးညိွေနတဲ႔ ဟန္ကို ကိုယ္ဘယ္လိုမွမေမ့ႏိုင္ပါဘူး....။ လက္ဖက္သုပ္ပန္းကန္ေလးကိုင္ျပီး သူ႔အနားမွာ တီတီတာတာနဲ႔
“ကိုကိုညီမေလးၾကိဳက္တဲ႔ သီခ်င္းေတြခ်ည္းဆိုျပရမွာေနာ္”လို႔ ခပ္ဆိုးဆိုးခပ္ႏြြဲ႔ႏြဲ႔ေလး သူ႔ကိုခၽြဲႏြ႔႔ဲရတဲ႔ အခ်ိန္ကေလးကို ေျပးျမင္မိသြားတယ္.....။ ဂီတာေလးကိုပိုက္ျပီး အဲဒီထိုင္ခံုေပၚမွာ ကိုယ္ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာ ႏွစ္ေမ်ာသြားတယ္.....။
ဂီတာေလးကိုစားပြဲေပၚတင္လိုက္ျပိၤး ျပန္အထမွာပဲ စားပြဲေအာက္အံက က်ဴးလစ္ပန္းပြင့္ပံုနဲ႔ စာအုပ္ေလး တစ္အုပ္ကိုေတြ႔သြားတယ္...။ စာအုပ္ေလးကို ဖုန္ေတြဘာေတြခါလိုက္ျပီး ထိုင္ခံုမွာ ျပန္ထိုင္ျဖစ္သြားျပန္တယ္....။ ကိုယ္သိခ်င္တဲ႔ အရာေတြဒီစာအုပ္ထဲမွာ ရွိလိမ့္မယ္လို႔စိတ္ကသိေနျပီး ရင္ခုန္ေနလို႔လား နဖူးမွာ ေခၽြးေတြစို႔လာတယ္.....။ စာအုပ္ေလးကိုစလွန္လိုက္ေတာ့ ပထမဆံုးစာမ်က္ႏွာမွာ သူ႔လက္ေရးခပ္ေသာ့ေသာ့ကိုေတြ႔လိုက္ရတယ္.....။ “နတ္သမီးပံုျပင္”တဲ႔.....။ ေနာက္တစ္ရြက္မွာေတာ့ သူလက္ရာခဲသားနဲ႔ျခစ္ထားတဲ႔ ပံုေလး.... ဆံပင္ေခြေခြေတြနဲ႔ ေက်ာျပင္ကျမင္ရတဲ႔ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ပံု။ ေနာက္တစ္ရြက္ကေတာ့ ဓါတ္ပံုေလးကို ႏွစ္ပိုင္းပိုင္းျပီးကပ္ထားတာ....။ မ်က္ႏွာပံုေလးမွာမွ မ်က္လံုးအပိုင္းကိုတစ္ပိုင္းျဖတ္ျပီး ႏႈတ္ခမ္းပံုကတစ္ပိုင္း....။ မ်က္လံုးပံုေအာက္မွာက ဒီလိုေလးေရးထားတယ္....။ “ဒီအၾကည့္ေတြကို ကိုယ္ဘာေၾကာင့္ရင္ဆိုင္ဖို႔ သတၱိမရွိခဲ႔သလဲ”တဲ႔.....။ ႏႈတ္ခမ္းပံုေအာက္မွာေတာ့ “ကိုယ္ရစ္မူးစြဲလန္းခဲ႔ဖူးတဲ႔ သႏၱာေရာင္ႏႈတ္ခမ္းေလးကို ကိုယ္ဒီတစ္သက္ လြမ္းေနရဦးမယ္”တဲ႔...။ စာအုပ္တစ္အုပ္လံုး သူ႔လက္ရာ ခဲျခစ္ပန္းခ်ီေတြခ်ည္းပဲ....။ ေနာက္ဆံုးစာမ်က္ႏွာမွာေတာ့ “မင္းေနာက္ဆံုးႏႈတ္ဆက္လိုက္ပံုက ကိုယ့္ရင္ဘတ္တစ္ခုလံုး စုတ္ျပတ္သတ္သြားေစခဲ႔တယ္... ဘာေၾကာင့္လဲသိလား... ကိုယ့္ရင္ဘတ္ထဲ မင္းမ်က္ရည္ေတြ စြန္းထင္းေပက်ံ သြားလို႔ပဲ.......”
စာအုပ္ေလးကိုယူသြားဖို႔ ကိုယ္အိတ္ထဲကိုထည့္လိုက္တယ္...။ ကိုယ့္ကို တစ္သက္လံုးဖြင့္မေျပာျဖစ္ခဲ႔တဲ႔ သူ႔ရင္ဘတ္ထဲကစကားသံကိုၾကားရလိုငွားေရာက္လာခဲ႔တာ ေနာက္မ်ားက်သြားျပီလား.....။ အိုကြယ္....ေနာက္က်ခဲ႔တာ လြန္ခဲ႔တဲ႔ႏွစ္မ်ားစြာကတည္းကပါ....။ ခုေတာ့လည္း သူ႔ဘ၀ထဲမွာကိုယ္ဆိုတာ ျမဴမႈန္ကေလးတစ္စက္မွ်ထင္က်န္ပါဦးမလား.......။ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ႔ မိသားစုအသစ္ကေလးနဲ႔ သူေပ်ာ္ေမြ႔ေနတတ္ေရာေပါ့......။
ဟိုအရင္ကေတာ့ ဒီအိမ္ကေလးဟာ သိပ္ကိုသာယာၾကည္ႏူးစရာေကာင္းတဲ႔ အိ္မ္ကေလးတစ္အိမ္ေပါ့.....။ သံစဥ္ေတြနဲ႔ျပည့္ႏွက္ေနခဲ႔ဖူးတယ္....။ ရင္ခုန္သံေတြလည္းဆူညံခဲ႔ဖူးတယ္....။ ျခံထဲအတူပန္းဆင္းေကာက္ဖူးတယ္....။ ေနာက္ေဖးက စမ္းေခ်ာင္းမွာ ငါးအတူမွ်ားဖူးတယ္....။ စကၠဴေလွေတြအတူတူေခါက္ျပီးေမ်ာဖူးတယ္.....။ လသာညမွာ သူ႔ရင္ခြင္မွာေမွးဆက္လို႔ နတ္သမီးပံုျပင္ေတြနားေထာင္ဖူးတယ္....။ ခုေတာ့လည္း အဲဒါေတြနဲ႔ ဘာမွမဆိုင္သလို အိမ္ကေလးက အထီးက်န္ဆန္လ်က္က်န္ရစ္ခဲ႔တယ္....။
မယ္ႏိႈင္း(အႏိႈင္းမဲ႔)တင္ထားတဲ႔ I can love you like that သီခ်င္းေလးကိုနားေထာင္ျပီး ေရးျဖစ္သြားတဲ႔ အက္ေဆးေလးပါ......။
မိုးေငြ႔
20 comments:
အိမ္ေလးကိုၾကည့္ၿပီး ဘာလြမ္းလို႔ လြမ္းမွန္းလည္းမသိဘူးမမိုးေရ။ မမိုးက်န္းမာေရးလည္း ဂရုစိုက္ေနာ္။
ခ်စ္တဲ့
သဒၶါ
ေနာက္က်ၿပီးမွ ေရာက္လာခဲ့ၿပီလား-လို႔ ေတြးေနမိသူ တစ္ေယာက္နဲ႔ အိမ္ကေလးထဲကို လိုက္လာခဲ့တယ္..၊ ဖုန္ေတြကို တိုးေဝွ႔ရင္း ဓါတ္ျပားထဲက သီခ်င္းေလးကို နားေထာင္တယ္..၊ ၾကမ္းျပင္ေပၚကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အလြမ္းေတြ ဖိတ္က်ေနခဲ့တာ ေတြ႔သြားတယ္...။
အိမ္ကေလးအေၾကာင္းကိုဖတ္ျပီးရင္ထဲနင့္ခနဲဘဲ
မႀကီးေရ
တခ်ိန္မွာေတာ့ အိမ္ကေလးစီကိုရင္ခုန္သံ
အသစ္ေတြ..သီခ်င္းသံအသစ္ေတြ
ပန္းခ်ီလက္ရာအသစ္ေတြနဲ႕
ပိုင္ရွင္အသစ္ကိုေရာက္လာေစခ်င္ပါတယ္အမရယ္..
ခင္တဲ့ညီမ Blackroze
သီခ်င္းကို အက္ေဆးေကာင္းတစ္ပုဒ္ျဖစ္ေအာင္ေရးႏုိင္တယ္ဆုိေတာ့ နတ္သမီးပံုျပင္ထဲက နတ္သမီးဆုိတာ မုိးေငြပဲျဖစ္မယ္ထင္တယ္ (P)
ခ်မ္းေျမ့ပါေစ
ခ်ယ္ရီေျမ
လြမ္းစရာေကာင္းတဲ႔အိမ္ေလးကုိလဲၾကည္႔ျပီး
တခုခုကုိေတာ႔လြမ္းမိတယ္
ၾကမ္းျပင္ေပၚက အလြမ္းေတြ.......
မမိုးေရ
အိမ္ကေလးၾကည္႔ျပီး စိတ္မေကာင္းဘူး
အဲဒီလို အျဖစ္အပ်က္ေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ား ရွိေနမလဲ မသိဘူးေနာ္။
အတိတ္ဆိုတာ ရုန္းထြက္ဖို႔ခက္တယ္
အားပါးး ေကာင္းခ်က္ဗ်ာ . . အခုမွ မမီးဆီက တကယ့္ အႏွစ္သာရေတြ ဖတ္ရေတာ့တယ္ း)
ဘာကိုမွ ၿပင္ဆင္ခြင့္မရွိေတာ့တဲ့ အဲဒီလိုခံစားခ်က္မ်ိဳးေတြကို ဘယ္သူ႕ကိုမွ မခံစားရေစခ်င္ပါဘူး....မမုိးေရးထားတာေလး တကယ္ေကာင္းတယ္။
ခ်စ္ခင္စြာ
ဂ်င္း
အိမ္ေလးထဲမွာ အလြမ္းေတြ တနင့္တပိုး ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ မလြမ္းဘူးတဲ့သူဘယ္သူမွ မရွိၾကပါဘူး..။ အလြမ္းေတြ ကူးဆက္ျခင္းခံလိုက္ရတယ္..။
အလြမ္းေတြထဲမွာနစ္ေမ်ာသြားလိုက္တာမ်ား
ကိုယ္ကိုတိုင္ပါေပ်ာ္၀င္သြားခဲ႕တယ္
ခ်စ္တဲ႕
မဒိုးကန္
လူေတြက အတိတ္ကို ျပန္ျပန္ ေရာက္သြားတတ္ေလ့ ရွိတယ္။ ခံစားရမယ္မွန္း သိေပမယ့္ အတိတ္ကို ျပန္ျပန္ ေတြးေနမိတတ္တာလဲ လူေတြပါပဲေလ...
လူတိုင္းလူတိုင္း အတိတ္တခုေတာ့ ရွိေနတာပါပဲ..
လာေရာက္ခံစားသြားပါတယ္ဗ်ာ
ဒီအက္ေဆးထဲမွာ
အေရာင္ေတြအမ်ားႀကီးေတြ႔လုိက္ရတယ္။
ဒုတိယအႀကိမ္ေျမာက္
ေကာင္းေသာအေရာင္ေတြကုိ
လာေရာက္ ခံစားျခင္းေပါ့။
အက္ေဆးေလးကို ဖတ္ရင္း တစ္ခုခုကို လြမ္းေမာမိသလိုပဲ...အစ္မမိုးေငြ႕ေရ.... :(
ခင္တဲ့(ဖိုးၾကယ္)
အက္ေဆးေလးကိုဖတ္ရင္း လြမ္းေမာရတဲ့ ရသေလးကို ရခဲ့တယ္ အစ္မမိုးေငြ႕ေရ..... :(
ခင္တဲ့(ဖိုးၾကယ္)
မိုးေငြ႔အက္ေဆးေလးကို လာအားေပးၾကတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းအားလံုးကို ေက်းဇဴးအမ်ားၾကီးတင္ပါတယ္....။
မိုးေငြ႔အက္ေဆးေလးကို လာအားေပးၾကတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းအားလံုးကို ေက်းဇဴးအမ်ားၾကီးတင္ပါတယ္....။
မိုးေငြ႔အက္ေဆးေလးကို လာအားေပးၾကတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းအားလံုးကို ေက်းဇဴးအမ်ားၾကီးတင္ပါတယ္....။
ထူးအိမ္သင္ရဲ႕ တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕အိမ္သီခ်င္းေလးကုိသြား သတိရမိသဗ်ာ႔
အိမ္ဆိုရင္ အေမ့အိမ္ပဲ သိေသးတယ္ေလ။။ ကိုယ္ေတြက လူပ်ိဳေလးဆိုေတာ့လည္း ဒါမ်ိဳးေတာ့ ဘယ္ခံစားတတ္ဦးမလဲေလ..ေနာ။။
Post a Comment