သြားၾကမယ္မဟုတ္လားကြယ္...........။
အဲဒီအရပ္မွာ ျမက္ခင္းေတြစိမ္းလန္းလို႔...... စကားပန္းပင္ေတြစီတန္းလို႔.......ေအးခ်မ္းလိုက္ပါဘိ..
ဟိုးး ခပ္ေ၀းေ၀းဆီက ေတာင္က်ေရသံေတြတေ၀ါေ၀ါနဲ႔.......
ေႏြရဲ႔ ျပယုဂ္ ဥၾသသံေတြ ညံစီလို႔.......
ေလပူေတြ တခ်က္တခ်က္တိုးေ၀ွ႔တိုက္ခတ္လာေသးတယ္......
သစ္ရြက္ေၾကြတစ္ခု ကိုယ့္အေပၚလြင့္က်လာတယ္......
အရြက္ဖားဖားရွည္ရွည္နဲ႔ ၀ါက်င့္ေျခာက္ေသြ႔ေနျပီ.......
ကိုယ္သစ္ရြက္စိတ္ေပါက္ျပီး သူ႔ေနရာမွာခဏကေလးေနၾကည့္မိတယ္....
သစ္ကိုင္းကေလးကေန ပ်ိဳမ်စ္စိမ္းဖန္႔တဲ႔ သစ္ရြက္ႏုႏုကေလးဘ၀ကေန အစိမ္းေရာင္ေလးေတြက ေနေရာင္ျခည္ကစြမ္းအင္ေတြကိုယူျပီး တေျဖးေျဖး ေျပာင္းလဲရင့္သန္လာတယ္......ျပီးေတာ့ အခုကိုယ့္လက္ထဲေရာက္ေနတဲ႔ ရမ္းေရာ္ျပီးေၾကြက်သြားတဲ႔ အထိေပါ့.......
သစ္ရြက္ေတြလည္း ဘာထူးသလဲ လူေတြလိုပဲ သက္တမ္းကုန္ေတာ့ ေၾကြခရရွာတာပါပဲ......
အ၀ါေရာင္လိပ္ျပာငယ္ေလးတစ္ေကာင္ ကုိယ့္နားရစ္သီရစ္သီနဲ႔ ၀ဲလာတယ္.......
ကိုယ္ဖမ္းလိုက္ရမလား အိန္ဂ်ယ္........
လက္ဖ၀ါးေလးကို ဆန္႔ထုတ္လိုက္ျပီးမွ..... လိပ္ျပာေလးေတြရဲ႔ အေတာင္ပံက ေသြးေၾကာမွ်င္ေလးေတြဟာ တို႔ထိရက္စရာမရွိ ႏုဖတ္လြန္းလို႔ ကုိယ္လက္ျပန္ရုတ္လိုက္မိတယ္..။
လိပ္ျပာကေလး သူ႔ဘာသာသူလြတ္လြတ္လပ္လပ္ပ်ံသန္းပါေစ........
ဟိုးးး အေ၀းဆံုးအထိ........
မိုးကုတ္စက္၀ိုင္းအထိ........
မင္းက ျမက္ခင္းစိမ္းေပၚက ေၾကြက်ေနတဲ႔ စကားပန္းပြင့္ေတြကို တစ္ပြင့္ခ်င္းလိုက္ေကာက္ေနတယ္....
ငယ္တုန္းက သင္ခဲ႔ဖူးတဲ႔စာေလးမွတ္မိေနေသးတယ္.....
“တရုတ္စကားပန္း
ႏြားတင္းကုပ္နားမွာရွိသည္
အဆုတ္အဆုတ္ပြင့္သည္
အပြင့္ကိုျပဳတ္၍အသုပ္သုပ္စားရေအာင္”
ဒီေနရာေလးက
လူေတြနဲ႔အေ၀းဆံုး......
အတၱ ေလာဘ မာန္မာနေတြနဲ႔ အေ၀းဆံုး......
အတင္းဖ်င္းေျပာသူေတြနဲ႔ အေ၀းဆံုး...............
မိုးျခိမ္းသံၾကားရတယ္..........
ဒီအရပ္မွာက ဒီလုိပဲ ေႏြေခါင္ေခါင္မွာ မုိးျခိမ္းတတ္သတဲ႔......
၀ူးခနဲ အသံျမည္ေအာင္ ေလျပင္းတစ္ခ်က္ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလးတိုက္လိုက္တယ္.....
ေလနဲ႔အတူ မိုးစက္တခ်ိဳ႔ကပ္ပါလာမွန္း မ်က္ႏွာကိုလာထိလို႔သိလိုက္ရတယ္...........
မိုးေတြက်လာရင္ ကိုယ္တို႔ ဟိုးးး လြင္ျပင္က်ယ္ၾကီးဆီ ေျပးသြားၾကမယ္ေလ.......
ဒါမွမဟုတ္......ေတာင္က်ေရေတြစီးလာတဲ႔ ျမစ္ကမ္းပါးမွာ သြားထုိင္ၾကမယ္ေလ.......
ဘယ္လိုလဲ အိန္ဂ်ယ္......... ဒီေနရာမွာမင္းေပ်ာ္ရဲ႔လား........
တစ္သက္လံုးစိတ္ခ်မ္းသာခ်င္ရင္ အပင္စိုက္တဲ႔.........
ကိုယ္တို႔ အတူတူ အပင္ကေလးေတြစိုက္ၾကမယ္ေလ.........
အပင္ကေနပြင့္လန္းလာမယ့္ အပြင့္ကေလးေတြကို ေနျခည္ႏုႏုေအာက္မွာ အတူထိုင္ၾကည့္ၾကမယ္....း)
လိုက္ခဲ႔မယ္ မဟုတ္လား အိန္ဂ်ယ္...........
အရာအားလံုးနဲ႔ အေ၀းဆံုး ............
အဲဒီေနရာဆီကို.........။
မုိးေငြ႔
14 comments:
အဲဒီေနရာေလးကိုတူတူသြားၾကမယ္ေလ....
တစ္ခါမွေတာ့ သစ္ရြက္စိတ္မေပါက္ဖူးဘူး...ပိုးထိုးခံရမွာ ေၾကာက္လို႔ း)
မထင္မွတ္တဲ့အေတြးမ်ဳိး ေတြးတတ္ေရးတတ္တဲ့ မိုးေငြ႕ကို ေလးစားပါသဗ်ား...
သစ္ပင္တစ္ပင္ေတာ့ျဖစ္ၾကည့္ခ်င္တယ္မမိုးရာ........
((တရုတ္စကားပန္း
ႏြားသင္ကုပ္နားမွာရွိသည္
အဆုတ္အဆုတ္ပြင့္သည္
အပြင့္ကိုျပဳတ္၍အသုပ္သုပ္စားရေအာင္))
သင္ဖူးတယ္အဲဒီကဗ်ာေလးကုိၾကိဳက္လဲၾကိဳက္ခဲ႔တယ္
ဂ်က္ကုိလဲေစာင္႔ေနာ္
တူတူသြားၾကတာေပါ႔ခုေနမေကာင္းလုိ႔
ေနေကာင္းတဲ႔ အခ်ိန္သြားၾကမယ္ေနာ္
အေပၚကတစ္ေယာက္ နာ့လဲေခၚေလ
အားေပးသြားပါတယ္ဗ်ာ
သၾကၤန္ျပီးရင္ ေႏြကုန္လို ့မိုးေရာက္ရင္ ေႏြရာသီက လြမ္းစရာ အေနနဲ ့က်န္ခဲ့ဦးမွာေပါ့...
အလြမ္းေတြ ေ၀းရာ ေနရာဆီသို႕ေပါ့ ဟုတ္လား
ဖတ္ရရုံနဲ႕တင္ ၾကည္ႏူးစရာေကာင္းတဲ့ အဲဒီေနရာေလးကို ဂ်င္းလည္း သြားခ်င္တယ္။ :)
ဟ ဟ....လြင္ျပင္နဲ႔ဂ်က္ ႏွစ္ေယာက္လံုးကိုေခၚမယ္ ...ကိုယ္နဲ႔အတူ အိန္ဂ်ယ္ကိုရွာၾကမယ္ေလ....။
မရွိတဲ႔ အိန္ဂ်ယ္ကုိ လုိက္မရွာေပးနုိင္ဝူးဗ်ာ႔ း) း)
အက္ေဆးကိုႀကိဳက္ပါတယ္။ မလည္ျဖစ္တာၾကာပါၿပီ။ တကယ္ကိုအလုပ္ရႈပ္ေနတာ။ သတ္ပံုေတြေတာ့ ျပင္ေပးခြင့္ေပးပါ။ တျခားလူေတြမွတ္တာလြဲသြားမွာစိုးလို႔ပါ။ ျပယုဂ္ပါ။ ျပယုဒ္မဟုတ္ပါဘူး။ လြင့္က်တာပါ။ လႊင့္က်တာမဟုတ္ပါဘူး။ ပ်ဳိမ်စ္တာပါ။ ပ်ဳိမွ်စ္တာမဟုတ္ပါဘူး။ ႏြားသင္ကုပ္မဟုတ္ပါဘူး။ ႏြား တင္းကုပ္ပါ။
ေက်းဇဴးပါဆူးသစ္...း) ခုျပင္လိုက္ျပီေနာ္...
တို ့လည္း လိုက္မယ္ ခ်န္မထားနဲ ့
Post a Comment