မိုးထဲ.....

ဇြန္လရဲ႔ မိုးသက္ေလမွာ စကားပန္းေတြက ထံုအီေမႊးပ်ံ႔လို႔…။
ေကာင္းကင္ၾကီးတစ္ခုလံုးလဲ ခဲသားေရာင္တိမ္အုပ္ေတြနဲ႔ျပည့္ႏွက္လို႔...။

မင္းကိုလွမ္းၾကည့္ေတာ့ လက္ထဲမွာ စကားပန္းေတြနဲ႔...ဂ်င္းေဘာင္းဘီအနက္နဲ႔တြဲ၀တ္ထားတဲ႔ ပါးလြလြအျဖဴေရာင္ရွပ္အက်ီၤက ေလတလြင့္လြင့္နဲ႔...။ စကားပန္းဟာ ကမၻာေပၚမွာ ရနံ႔အေမႊးဆံုးပန္းထဲမွာ ပါ၀င္တယ္လို႔ ကိုယ္ၾကားဖူးတယ္…။ တစ္ပင္လံုး အပြင့္ေတြခ်ည္းပြင့္ျပီး အရြက္မရွိသေလာက္နည္းတဲ႔ ရုိးတံက်ဲက်ဲ အကိုင္းေတြမွာ ဆြတ္ဆြတ္ျဖဴျပန္႔ၾကဲေနၾကတယ္….။ ကိုယ့္ကို မင္းျပံဳးျပလိုက္တဲ႔ အဓိပၸါယ္ကို ကိုယ္ၾကိဳးစားဖြင့္ၾကည့္ေနတုန္း... နားထဲမွာေရစီးသံ တေ၀ါေ၀ါကိုၾကားေနရတယ္....။

ကိုယ္သိျပီ....။
ကိုယ္တုိ႔ စမ္းေခ်ာင္းနေဘးမွာ အတူသြားထိုင္ၾကမယ္...။

လြင္ျပင္က်ယ္ၾကီးတစ္ခုကို တခဏေလးျဖတ္ေလွ်ာက္ျပီးခ်ိန္မွာေတာ့.... ဟိုးးး ေခ်ာက္ကမ္းပါးနက္ထဲမွာ စီးဆင္းေနတဲ႔ စမ္းေခ်ာင္းကိုေရာက္ျပီ....။ စမ္းေခ်ာင္းလို႔သာေျပာတယ္ တကယ္ေတာ့ အဲဒါက ေရခဲျမစ္တစ္ခုတ႔ဲ...။ ေရစီးသံေတြက ပိုပိုက်ယ္လာတယ္.....။ ျမက္ခင္းေတြေပၚ ကိုယ္တို႔ ထိုင္ခ်လိုက္တယ္...ဟိုးး ေအာက္ထဲကိုငံု႔ၾကည့္ေတာ့ အရွိန္ျပင္းျပင္းနဲ႔စီးဆင္းေနတဲ႔ ေရေတြက ေဖြးလို႔ရယ္...။

ကိုယ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ရွိတဲ႔ဖက္က တံျမက္စည္းပင္ရွည္နဲ႔ ဟိုဖက္ကမ္းက ျမက္ပင္ရွည္ေတြဟာ ေလအသြဲ႔မွာ ဘယ္ညာယိမ္းလို႔ ကခုန္ေနသလိုလို…။ မိုးရိပ္မိုးေငြ႔ေၾကာင့္ ရာသီဥတုဟာ ရုတ္တရက္ေအးစိမ့္လာတယ္..။ မင္းနဲ႔ကိုယ့္အၾကားျငိမ္သက္မႈက ျမစ္ဆီကေရစီးသံ ဖားေအာ္သံနဲ႔ ဟိုးး အေ၀းကေျပးလာတဲ႔ မိုးရဲ႔အသံကိုေတာင္ ေရာျပီးၾကားေနရတယ္..။ မိုးရြာေတာ့မယ္…။









တံျမက္စည္းပင္ေတြကို ကိုယ္လက္နဲ႔စုျပီး ျမက္ရိုင္းပင္ရွည္ရွည္တစ္ပင္နဲ႔ စည္းလိုက္တယ္။ ျပီးေတာ့ မင္းလက္ထဲက စကားပန္းတစ္ပြင့္ကို စည္းထားတဲ႔ ျမက္ပင္ၾကားထဲထုိးလိုက္တယ္..။ ဘယ္ေလာက္လွလည္း ၾကည့္စမ္း.. ဒီလိုပန္းစည္းမ်ိဳး ကမၻာေပၚမွာ ဘယ္မွာမွ၀ယ္လို႔မရတဲ႔ ပန္းစည္း...။

လွတယ္ မဟုတ္လား အိန္ဂ်ယ္.......း)

ဟိုဖက္ကမ္းကို လွမ္းျပီးေငးေမာေနတဲ႔ မင္းကုို ကိုယ္လက္ညိဳးေလးနဲ႔ပခံုးကိုတို႔ျပီး ေမးေငါ့ျပေတာ့ မင္းကသေဘာက်ျပီး ကိုယ့္နားသယ္စပ္က ဆံႏြယ္ၾကားထဲကို စကားပန္းတစ္ပြင့္ထိုးပန္ေပးလိုက္တယ္...။
ျပီးေတာ့ စကားပန္းတစ္ပြင့္ကို ေကာက္ယူျပီး ၾကိဳးတံတားဆီကိုေလွ်ာက္သြားလိုက္တယ္.........။ ဒီဖက္နဲ႔ ဟိုဖက္ကူးဖို႔ အရင္တုန္းက ၾကိဳးတံတားေလးမရွိဘူး....။ ေပႏွစ္ဆယ္ေလာက္ပဲ ရွိတဲ႔ ၾကိဳးတံတားေလးကိုျဖတ္သြားျပီး ဟိုဖက္ကမ္း ကိုယ္တို႔ထုိင္ေနတဲ႔ ေနရာနဲ႔တည့္တည့္မွာ မင္းကထိုင္ခ်လိုက္တယ္။... ျပီးေတာ့ ျမက္ပင္ရွည္နဲ႔ အ၀ါေရာင္ပန္းပြင့္ေသးေသးေလးေတြကို လက္နဲ႔စုစည္းလိုက္တယ္ စကားပန္းေလးကို အလည္မွာထိုးစိုက္လိုက္တယ္...။ ကိုယ့္ကို မင္းက လက္ကိုင္ပု၀ါအျဖဴေလး ေ၀့ရင္း ပန္းစည္းေလးကိုျပတယ္.....။ ကိုယ္လက္မႏွစ္ဖက္ေထာင္ျပလိုက္တယ္...။
ေလေတြနဲ႔အတူ မုိးစက္မိုးပြင့္ေတြလြင့္က်လာတယ္.......။ ဒီႏွစ္မိုးက ေတာ္ေတာ္ေနာက္က်မွေရာက္လာခဲ႔တာ…။ ကိုယ္ရွိတဲ႔ ဖက္ကို မင္းျပန္ေရာက္ေတာ့ မုိးေရစက္ေတြေၾကာင့္ မင္းဆံပင္ေတြနဲနဲစိုေနျပီ.....။ မိုးက်ေနပံုေလးက ကဗ်ာဆန္လိုက္တာ... မိုးစက္ေသးေသးေလးေတြ ဖြဲဖြဲေလးရြာခ်ေနတာ.....။ ဒါေၾကာင့္ လူကို စိုရႊဲသြားေစတာမ်ိဳးလဲ မျဖစ္ဘူး...။

ကိုယ္တို႔ဒီေနရာေလးကို မေရာက္ျဖစ္တာၾကာျပီေနာ္ အိန္ဂ်ယ္...။
မင္းက သီခ်င္းတိုးတုိးကေလးညည္းျပတယ္....။ ကိုယ္ကဒူးႏွစ္ဖက္ကိုလက္နဲ႔ပိုက္ျပီး ယွက္ထားတဲ႔လက္ႏွစ္ဖက္မွာ မ်က္ႏွာတစ္ျခမ္းအပ္ သီခ်င္းေလးဆိုညည္းျပတဲ႔ မင္းမ်က္ႏွာကိုၾကည့္တယ္...။

ပတ္၀န္းက်င္တစ္ခုလံုး မီးခုိုးေရာင္ေတြအုပ္ဆိုင္းလို႔...။ မိုးဖြဲဖြဲေတြစုျပီး ကိုယ့္မ်က္ႏွာေပၚမွာ မိုးစက္ေတြျဖစ္ျပီးစီးက်လာတဲ႔ မုိးေရေတြကို မင္းက လက္ညိဳးေလးေကြးျပီး သပ္ခ်ေပးေနတယ္..။
မိုးေရထဲမွာ မင္းကိုယ့္ကို ပံုျပင္တစ္ပုဒ္ေျပာျပေသးတယ္......။ မင္းပံုေျပာတာ ကိုယ္တခါမွနားမေထာင္ဖူးဘူး…။ မင္းက သီခ်င္းဆိုေကာင္းသလို စကားေျပာေတာ့လဲ ပ်ိဳမ်စ္ႏုနယ္ျပီး ေတာ္ေတာ္ႏူးညံ့၀ါညက္တယ္…။ မင္းမ်က္လံုးေတြကလည္း ေကာင္းကင္ေပၚကက်လာတဲ႔ မုိးစက္ေတြလိုပဲ လင္းလင္းလက္လက္နဲ႔.....။
ပံုျပင္ေျပာေနတဲ႔ မင္းအသံထဲမွာ အခ်စ္ကို ကိုယ္ခံစားမိလိုက္ရလို႔ အံ့ၾသသြားမိတယ္...ျပီးေတာ့ ရမ္းေရာ္မွန္းဆမႈေတြ လြမ္းဆြတ္ေအာက္ေမ႔မႈေတြပါ၀င္ေနတယ္...။ အဲဒီကတည္းက မင္းပံုျပင္ေလးဟာ အလြမ္းနဲ႔ဇာတ္သိမ္းလိမ္႔မယ္လို႔ ကိုယ္သိျပီးသား.....။

ပံုျပင္ကေလးျပီးဆံုးသြားျပီ....။ မင္းပါးျပင္ကို ကိုယ္လက္၀ါးနဲ႔အုပ္ၾကည့္ေတာ့ ေအးစက္ေနတယ္.....။
ကိုယ္တို႔ျပန္ၾကရေအာင္ အိန္ဂ်ယ္.....။

ျပီးရင္ ... ေအးစက္ေနတဲ႔မင္းရဲ႕ႏွလံုးသားေလးေရာ မင္းခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံုးပါေႏြးေထြးသြားေအာင္ ကိုယ္ေကာ္ဖီပူပူေလးတစ္ခြက္ေဖ်ာ္တိုက္မယ္.......း)

မိုးေငြ႔