Friday, 1 June 2012

သူငယ္ခ်င္းဆိုတာ.....



ကဗ်ာၾကယ္ေတြ၀န္းရံထားတဲ႔....အိမ္ကေလးတစ္အိမ္ကို ကိုယ္ေတြ႔ထားတယ္.......။ အဲဒီအိမ္ေလးထဲမွာ ကဗ်ာေတြကို သိပ္ခ်စ္တဲ႔ သူတို႔အခ်င္းခ်င္းလဲ သိပ္ခ်စ္တဲ႔ ဇနီးေမာင္ႏွံကေလး ႏွစ္ေယာက္ေနၾကတယ္.....။ သူတို႔နဲ႔ ကိုယ္ အိမ္နီးခ်င္းျဖစ္တာသိပ္မၾကာေသးဘူး....။


ကိုယ္တို႔အိမ္၀ိုင္းထဲမွာ ေတာင္ကုန္းေလးမို႔ေမာက္နဲ႔ ျမက္ပင္စိမ္းစိမ္းေလးေတြ အခင္းလိုက္ရွိတယ္....သူ႔ဟာသူ သဘာ၀အလိုက္ေပါက္တာပါ....။ အေလ့က်ေပါက္တဲ႔ ပန္းပြင့္ အ၀ါ အျဖဴေလးေတြလဲ ဟိုနားဒီနားထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ ပြင့္ေနၾကတယ္...။ အရိပ္ရတဲ႔ ကုကၠိဳပင္ခပ္ၾကီးၾကီးလဲရွိေသးတယ္.....။ သိပ္လွတာပဲ........။ ေႏြဦးေပါက္ဆိုရင္ ကုကၠိဳပြင့္အနီေလးေတြက အ၀ါေရာင္ေျပာင္းျပီး ျမက္ခင္းေလးေပၚမွာ ေၾကြက်လို႔.....။ ေျမျပင္မွာ အစိမ္းေရာင္နဲ႔ အ၀ါေရာင္ေတြက ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္လိုပဲ....။

ကိုယ္အလုပ္အသြားအျပန္တိုင္း သိပ္ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ႔ သူတို႔ဇနီးေမာင္ႏွံေလးနဲ႔ဆံုေလ့ရွိတယ္....။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္က အနီးဆံုးရွိေနၾကေပမယ့္ အလြမ္းကဗ်ာေတြကို မဆံုးတမ္းေရးေနတတ္ၾကတဲ႔သူေတြ...။ ဘယ္သူေျပာလဲေနာ္ ကိုယ့္မ်က္ေစ့ေရွ႔မွာရွိတဲ႔သူကိုမလြမ္းရဘူးလို႔ေလ......။

ကဗ်ာလွလွေလးေတြကို ႏွလံုးသားနဲ႔ရင္းျပီး ဖန္တီးတတ္ၾကတဲ႔ သူတို႔ကို ကိုယ္သိပ္အားက်တာပဲ...။ ကိုယ့္မွာ အဲဒီပါရမီမပါလာဘူးကြယ္....။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္...သူတို႔ကဗ်ာေလးေတြကို ပန္းခ်ီျပန္ေရးေပးတဲ႔အခါက်ရင္ သူတို႔သိပ္ႏွစ္သက္သေဘာက်ၾကတယ္...။ ကိုယ္က ပန္းခ်ီဆရာလဲ မဟုတ္ပါဘူး ..။ စာေရးဆရာလဲမဟုတ္ပါဘူး....။ ကိုယ့္အလုပ္နဲ႔ ဘာမွမဆိုင္ေပမယ့္ ....ကိုယ္႔၀ိညာဥ္ကိုေတာ့ ဘာသာျပန္မရတဲ႔ အရာတစ္ခုက ၀င္ပူးဆည္းကပ္ေနတာပါ....။ အဲခါမ်ိဳးမွာမွသာ ကိုယ့္ရဲ႔ ရင္တြင္းဖန္ဆင္းမႈက အသက္၀င္လာတတ္ေတာ့တာ....။


ဒီေန႔မနက္ေတာ့ ျမက္ခင္းစိမ္းစိုစိုေလးေပၚမွာ ေနျခည္ႏုႏုေတြျဖာစင္းလို႔...။ ငွက္ကေလးေတြလဲ ေပ်ာ္ျမဴးလို႔...ပန္းပင္သိပ္မရွိေပမယ့္ လိပ္ျပာငယ္ေလးေတြေတာင္ ပ်ံ၀ဲလို႔....။
အလုပ္ပိတ္ရက္ေလးမွာ ...သူတို႔ေမာင္ႏွံေလးကို ကိုယ္ထမင္းဖိတ္ေကၽြးခ်င္တယ္...။ ကိုယ့္လက္ရာကိုသူတို႔သေဘာက်မွာေျပာစရာမလိုဘူးေလ...။ ကိုယ္အထူးအဆန္းတစ္ခုခုလုပ္စားျဖစ္တုိင္း သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို မေမ့မေလ်ာ့ပို႔ေပးေနက်ေလ...။ ဘယ္ဘ၀က ေရစက္ေၾကာင့္မသိ သူတို႔ကေလးေတြေမာင္ႏွံကို ကိုယ္သံေယာဇဥ္ျဖစ္ေနမိေတာ့တာ...။

အဲဒီ ကဗ်ာၾကယ္ကေလးႏွစ္ပြင့္ကေလ...ေဖာ္ေရြၾကတယ္ ခင္တတ္ၾကတယ္...ျပီးေတာ့...သိမ္ေမြ႔တယ္....။ သူတို႔နဲ႔ခ်စ္ခင္ရင္းႏွီးျပီးေနာက္ပိုင္း ကိုယ္ကေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အထီးက်န္တယ္လို႔ တခါမွမေတြးမိေတာ့ဘူး...။ ကိုယ့္ရဲ႔ တကယ့္အရင္းႏွီးဆံုးမိတ္ေဆြလို... ငယ္ေပါင္္းလိုခံစားမိတယ္.....။ သူတို႔ေလးေတြကလဲ ကိုယ့္ကို ခ်စ္ခင္ၾကတယ္....။ ေမတၱာေပးရင္ ေမတၱာျပန္ရတယ္ဆိုတာ ကိုယ္တကယ္ယံုၾကည္သြားျပီ.....။

အဲဒီေန႔က ေကာင္းကင္ၾကီးတခုလံုးမဲေမွာင္လို႔ ခဲသားပုပ္ေရာင္သန္းေနတယ္...။ မိုးေတြက ဘယ္လိုအျငိဳးနဲ႔မ်ား ထစ္ခ်ဳန္းရြာေနတယ္မသိ......။ အိမ္တံခါးေတြအကုန္ပိတ္ျပီး ကိုယ္ေကာ္ဖီတစ္ခြက္နဲ႔ ဧည့္ခန္းထိုင္ခံုမွာႏွပ္ေနလိုက္တယ္.....။ ခဏၾကာေတာ့ တံခါးေခါက္သံၾကားရတယ္.....။ ဒီေလာက္မိုးေတြသည္းေနတာ ဘယ္သူမ်ားမပါလိမ္႔လို႔...။ တံခါးဖြင့္လိုက္ေတာ့ ထီးခပ္ၾကီးၾကီးတစ္လက္ကုိ ႏွစ္ေယာက္အတူမိုးျပီး မိုးေတြရႊဲေနတဲ႔ သူတို႔ ေမာင္ႏွံ....။ ကိုယ္မ်က္လံုးျပဴးသြားတယ္။

တကယ္ေတာ့ တစ္ေယာက္တည္းျဖစ္ေနတဲ႔ ကိုယ့္ကို ေၾကာက္မ်ားေနသလား တစ္ခုခုျဖစ္ေနမလားဆိုတဲ႔ စိုးရိမ္စိတ္ကေလးနဲ႔ သူတို႔ေရာက္လာၾကတာပါ....။ တကယ္ခ်စ္စရာေကာင္းပါတယ္..။ မိုးေရေတြရႊဲေနတဲ႔ မ်က္ႏွာႏွစ္ခုမွာ ေရာင္ျပန္ေနတဲ႔ မ်က္၀န္းႏွစ္စံုကို ကိုယ္တစ္ျပိဳင္တည္းေတြ႔လိုက္ရတယ္......။ တဆက္တည္းမွာ ကိုယ့္ဆီကို ကူးစက္သြားၾကတယ္...။ ကိုယ့္မ်က္၀န္းေဒါင့္က ခပ္လက္လက္ အရည္ေလးလိွမ္႔ဆင္းမက်မီ သူတို႔ကို မိုးေရေျခာက္ေအာင္ တဘက္နဲ႔ လဲစရာအ၀တ္သြားယူေပးလိုက္တယ္.....။

ကိုယ့္လက္ရာ ေကာ္ဖီပူပူတစ္ခြက္ဟာ သူတို႔ရင္ထဲက စိုးရိမ္မႈနဲ႔ သူတို႔ခႏၡာအျပင္ပန္းက ေအးစိမ္႔မႈကို ခပ္ေႏြးေႏြးေလးနဲ႔ ေႏြးေထြးေစမွာပါ ကိုယ္ယံုၾကည္တယ္ေလ.....။ ေဟာဒီ....ေကာ္ဖီခြက္ေလးထဲမွာ ေမတၱာေတြအျပည့္ရွိတယ္ ဂရုဏာေတြအျပည့္ရွိတယ္... သံေယာဇဥ္ေတြအျပည့္ရွိတယ္...။ သူတို႔ရဲ႔ ကဗ်ာေလးေတြထဲမွာလဲ အဲလိုအရာမ်ိဳးေတြနဲ႔ခ်ိပ္ဆက္ထားတာ အျမဲေတြ႔ရေလ့ရွိတယ္.....။ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ခ်စ္ေၾကာင္းလဲ ကဗ်ာတိုင္းမွာ က်ဲပက္ထားတတ္တယ္......။


*************************


ၾကည့္ပါဦးကြယ္... ေကာင္းကင္မွာ ၾကယ္မႈန္မႊားေတြမ်ားလိုက္တာ.....။ သူတို႔ေတြစုေ၀းျပီး ဘာေတြေျပာၾကသလဲ..။ ကိုယ့္အေၾကာင္းလား......။ သိပ္ခ်စ္ၾကတဲ႔ သူတို႔ေမာင္ႏွံအေၾကာင္းလား...။ အမွန္ေတာ့ ကိုယ္တို႔ရဲ႔ ခင္မင္မႈက အဲဒီၾကယ္အစုအေ၀းေလးလိုပဲ အျမဲ စုစည္းေနတာ အျမဲလင္းလက္ေနတာ အျမဲေတာက္ပေနတာပါ........။


မွတ္ခ်က္။ ။ “လြင္ျပင္လိႈင္းငယ္” အတြက္ အမွတ္တရေမြးေန႔လက္ေဆာင္ေလးပါ....။ ေခါင္းစဥ္ေလးက လြင္ျပင္ကိုယ္တိုင္ေပးတာပါ အစ္မအဲဒီေခါင္းစဥ္ေလးနဲ႔ အက္ေဆးတစ္ပုဒ္ အမွတ္တရေရးေပးပါဆိုလို႔...။ ေမြးေန႔မွစျပီး ခ်စ္တဲ႔ဇနီးေလးန႔ဲအတူ ခိုင္ျမဲေသာတြဲလက္နဲ႔ ဘ၀ခရီးလမ္းကို အဆင္ေျပေခ်ာေမြ႔စြာ ျဖတ္သန္းႏိုင္ပါေစလို႔ ဆုမြန္ေကာင္းေျခြလိုက္ပါတယ္....။

ေမတၱာအားျဖင့္
မိုးေငြ႔

8 comments:

လြင္ျပင္လႈိင္းငယ္ said...

အက္ေဆးလွလွေပးတဲ့ မိုးေငြ႔ကို ေက်းဇူးအၾကီးၾကီးပါ

Candy said...

အဲ့ဒီကဗ်ာေမာင္ႏွံကေတာ့ ခ်စ္တတ္တာ သူတို႔အျပင္မရွိဘူး :D :D

စံပယ္ခ်ိဳ said...

ေရးတတ္လုိက္တာမုိးေငြ႔ေရ
ဂ်က္တစ္ကယ္ကုိေျပာတာပါ အဲလုိလုံး၀မေရးတတ္ပါဘူး
ခံစားလုိ႔လဲရတယ္ ၾကိဳက္တယ္
လြင္ျပင္ကုိယ္စားေက်းဇူးေတြလဲအမ်ားၾကီးေနာ္
(အားက်တယ္ ေရးတတ္လြန္းလုိ႔)
ေကာ္ဖီပူပူေလးလဲေသာက္ခဲ႔တယ္ေနာ္

Iora said...

အက္ေဆးေလးကပံုုေပၚလိုုက္တာ။
မုုိးေတြရဲႊေနတဲ့မ်က္ႏွာေလးႏွစ္ခုုနဲ ့ေရာင္ျပန္ေနတဲ့မ်က္၀န္းႏွစ္စံုု..မွာတကယ္ကိုုဘဲစိုုးရိမ္စိတ္ပူေနတဲ့မ်က္၀န္းႏွစ္စံုုကိုု
ျမင္ေယာင္မိတယ္။ ျပီးေတာ့မျမင္ဘူးတဲ့ဂ်က္နဲ ့လြင္ျပင္ပံုုကိုုကိုုယ့္ဖာသာကဗ်ာနဲ ့အတူလိုုက္ျမင္ၾကည့္လိုုက္မိတယ္။
သံုုးေယာက္စလံုုးေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ။
ခင္မင္မွုုအဓြန္ ့ရွည္ပါေစ။
အိုုင္အိုုရာ

mstint said...

မိုးေငြ႔ေရ လြင္ျပင္ေလးရဲ႕ ေမြးေန႔အတြက္ သီကံုးထားတဲ့ အက္ေဆးေလး အားေပးသြားတယ္ေနာ္။
ေမြးေန႔ရွင္ေလးလည္း ခ်စ္ခင္ၾကင္နာရတဲ့ ဂ်က္ေလးနဲ႔ ဘဝခရီးတစ္ေလွ်ာက္ ၿပံဳးေပ်ာ္ၾကည္ႏူးႏိုင္ပါေစလို႔။
စိတ္ဓာတ္အစဥ္ၾကည္လင္ေအးျမပါေစကြယ္။

ေမတၱာျဖင့္
အန္တီတင့္

San San Htun said...

ပို ့စ္ေလးထဲမွာ မိတ္ေဆြေတြရဲ ့ခင္မင္ရင္းႏွီးမႈကို ခံစားလိုက္ရတယ္..ပို ့စ္ေလးဖတ္ရတာ ေကာ္ဖီခြက္ေလးေသာက္ရသလို ေႏြးေထြးသြားတယ္..

ဆူးသစ္ said...

အဲဒါမိုးေငြ႕ပါလို႕ေျပာလို႕ရတဲ့ ပို႕စ္တစ္ခုလို႕ ကၽြန္ေတာ္ထင္ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႕လဲဆိုေတာ့ သူမ်ားကေရးခိုင္းတိုင္းကိုယ့္မွာ ခံစားခ်က္မပါရင္ ေရးလို႕မျဖစ္ပါဘူး။ ခံစားခ်က္ရွိရင္ေတာင္ ေရးတတ္ရပါဦးမယ္။ အခုအဲဒီႏွစ္ခုနဲ႕ျပည့္စံုပါတယ္။ မေရာက္တာၾကာလို႕တစ္မ်ဳိးမျမင္ပါနဲ႕။ ကၽြန္ေတာ္အလုပ္ေတာ္ေတာ္ရႈပ္ေနလို႔ပါ။ အားရင္ေတာ့ မိတ္ေဆြေတြဆီအခ်ိန္ေပးၿပီးလည္ေနခ်င္တာပါပဲ။ မိုးေငြ႕ရဲ႕ အေရးအသားက ဘယ္ေတာ့မွ မေျပာင္းလဲေအာင္ ထိန္းထားတာ ေတြ႕ရလို႕ ခ်ီးက်ဴးပါတယ္။ စာေရးသူဆိုတာကိုယ့္စတိုင္လ္နဲ႕ကိုယ္ရွိေနရင္ ေအာင္ ျမင္တာပါပဲ။

မိုးခါး said...

ေႏြးေထြးမႈကို ခံစားရတယ္ .. ၾကည္ႏူးမႈေတြ ကူးစက္သြားတယ္ .. း))