တစ္စံုတစ္ရာသို႔ လြမ္းခ်င္း.....

●•
•
·
˙
˙♥
♥
♥
♥
♥
♥
♥·
˙
˙
·
•
•
●

အသံတစ္ခုကိုၾကားလိုက္တယ္......။
ဟင့္အင္း မဟုတ္ဘူး....အဲဒီအသံကိုမၾကားခင္ကတည္းက သူဆိုတာ ေသခ်ာေနခဲ႔တာပါ....။ ဟုတ္တယ္....ႏွလံုးသားက သူ႔အလိုလိုေအာ္တိုသိေနတာေလးက ခ်စ္စရာပါ..။ အသံလိႈင္းေလးရဲ႔ ဟိုဘက္ဒီဘက္ အစြန္းႏွစ္ခုမွာ အနီရဲရဲအသဲႏွလံုးေလးတစ္ခုနဲ႔ ပန္းႏုေရာင္အသဲႏွလံုးေလးတစ္ခုခ်ိပ္ဆြဲထားတယ္.....။ ၾကိဳးမွ်င္ေလးကတစ္ဆင့္ အလြမ္းေတြက ကူးလူးေခါက္ျပန္သြားေနၾကတယ္.......။
♫ ♥●••·˙˙·••●♥♫ ♫ ♥●••·˙˙·••●♥♫ ေဟာဒီလိုေလးေပါ့...။
တခ်ိန္ထဲမွာပဲ ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံုး ေႏြးေထြးျပီး ရွိန္းတိန္းတိန္းေလးျဖစ္သြားတယ္...။
ႏွလံုးခုန္ႏႈန္းရဲ႔ အပူဓါတ္ကတဆင့္ ကူးစက္လာပံုရပါတယ္...။

“ကိုယ္မရွိလို႔ ပ်င္းေနျပီလား”တဲ႔......။
အမွန္ေျပာရရင္ တေန႔တေန႔ သူ႔ေျခရာေတြရွိရာဆီသြားလိုက္ မီးလင္းမေနတဲ႔ အိမ္ကေလးကို လွမ္းၾကည့္လိုက္နဲ႔ ေန႔ရက္ေတြက ဟာတာတာျဖစ္ေနခဲ႔တာ....။ တခါတေလေကာ္ဖီတစ္ခြက္နဲ႔ ငုတ္တုတ္ထိုင္လို႔.....။
ကိုယ့္ဘ၀ရဲ႔ အဓိပၸါယ္တခ်ိဳ႔ကို သူသိသိသာသာ ယူသြားခဲ႔လိမ္႔မယ္လို႔ေတာင္ ထင္မထားမိဘူး...။ ခုလဲ ေကာ္ဖီပူပူတစ္ခြက္ကိုၾကည့္ရင္း သတိရလြမ္းဆြတ္မိသြားလို႔ ေကာ္ဖီကိုမေသာက္ေသးဘဲ(အမွန္ေတာ့ပူေနေသးလို႔)
ခံစားခ်က္ေလးေတြကို ေရးခ်ေနလိုက္မိတယ္.......။ကိုယ့္ဆီကိုဘယ္ေတာ့ျပန္လာမလဲ.....။
ဒီေမးခြန္းကိုခက္ခဲမွန္းကိုယ္နားလည္ပါတယ္......။ ျပန္ေျဖဖို႔မလိုပါဘူး...။ ျပန္ေျဖဖို႔မဟုတ္ပါဘူး...။ သူမရွိလည္း သူ႔ရဲ႔ ဥယ်ာဥ္ျခံဆီကို အလည္ခဏခဏသြားလို႔ရသားပဲ......။ ပန္းကေလးေတြ လိပ္ျပာကေလးေတြနဲ႔ အလြမ္းေျဖလို႔ရသားပဲ.....။ ျပန္ေတြးၾကည့္ရင္ သူကမွပိုသနားဖို႔ေကာင္းပါတယ္.... ကိုယ့္ကိုအလြမ္းေျဖစရာ ေနရာေတြမရွိ.......လူမသိသူမသိ တိတ္တဆိတ္ ရင္ဘတ္ထဲသိုသိပ္သိမ္းဆည္းရင္း...ေန႔ရက္ေတြကို ျဖတ္ေက်ာ္ေနရမွာ....။

မိုးေငြ႔