ေႏြဦး(၂)

ေႏြဦးကို ဥၾသေတြက ခ်ိဳသာတဲ႔အသံေလးနဲ႔ စျပီးႏႈတ္ဆက္ပါတယ္.....။ ေဆာင္းေလမကုန္ေသးတဲ႔ ေႏြဦးေလက ကိုယ့္ရဲ႔ ဆံႏြယ္ေတြကိုတိုက္ခတ္က်ီစယ္လိုက္တယ္...။ ဒီမနက္က ျမဴေတြပိန္းပိတ္ေနတာမ်ား လမ္းေတာင္မျမင္ရဘူး ... မနက္ကိုးနာရီမွာ ဒီလိုျမဴဆိုင္းတာ တခါမွမျမင္ဖူးဘူး...။

ေႏြဦးကာလျမဴထေသာအခါတဲ႔....
ျမဴေတြအမ်ားၾကီးထတာဟာ ၾသဥငွက္ေတြတြန္ျမည္တာဟာ ေႏြဦးရဲ႔ လကၡဏာေတြတဲ႔....။

ျပီးခဲ႔တဲ႔ ဒီလိုအခ်ိန္မွာေပါ့ မင္းနဲ႔စဆံုခဲ႔တာ ...တစ္ႏွစ္ပတ္လည္ခဲ႔ပါေရာလား....။ လိႈင္းပုတ္ခတ္သံေတြ ေလးေျပညွင္းတုိက္ခတ္လို႔ အုန္းလက္ေတြလႈပ္ခတ္သြားတဲ႔ အသံေတြကို ခပ္တိုးတိုးျပန္ၾကားေယာင္ေနမိတယ္......။

ၾကယ္ေတြစံုတဲ႔ သံစဥ္ညေလးကိုျပန္လြမ္းမိသြားတယ္.....။ ၾကည္လင္တဲ႔ အျပံဳးျဖဴျဖဴေလးေတြကို ျမင္ေယာင္မိသြားတယ္.....။ ေတးသံခ်ိဳခ်ိဳေတြကို သီဆိုတတ္တဲ႔ ႏႈတ္ခမ္းထူထူတစ္စံုကို သတိရမိသြားတယ္....။ မင္း....ဘယ္ဆီမွာလဲ အိန္ဂ်ယ္လို႔ ကိုယ္မတျဖစ္တာၾကာျပီ.....(မခဥမလာရိုက္မစိုးလို႔ပါ)...။

အခ်ိန္ေတြအၾကာၾကီးေနမွ ခနကေလးေပၚလာတတ္တဲ႔ မင္းကို.... မင္းရဲ႔ အေတာင္ပံျဖဴျဖဴေတြကို ေငးေမာၾကည့္လို႔မ၀ဘူးကြယ္....။ တဖ်တ္ဖ်တ္ရွိေနတဲ႔ အေတာင္ပံေတြက ကိုယ့္ကိုဘယ္ခ်ိန္မဆို ေႏြးေထြးမႈေပးတတ္တယ္.....။ ဟုိတစ္ညတုန္းကပဲ ရုတ္တရက္ ကိုယ့္ကို မက္မြန္သီးေလးလာေကၽြးတယ္.....။ ထူးထူးဆန္းဆန္းေနာ္.......။ ျပီးေတာ့ ခ်က္ခ်င္းပဲ ေပ်ာက္ကြယ္သြားတယ္.....။

ဟန္ထူးလြင္ရဲ႔ “ေႏြဦး” သီခ်င္းကို နားေထာင္မိရင္ ပိုလြမ္းမိတယ္......။
“မေန႔ကလုိပဲ ငါ....လြမ္း...... တယ္...” လို႔လိုက္ညည္းရင္းေလ....

ကမ္းေျခရဲ႔လိႈင္းၾကက္ခြပ္ေတြထရံုကေလးရွိတဲ႔ ေႏြဦး ေန႔လည္ခင္းေလးကို အုန္းရည္ခ်ိဳျမျမေလးနဲ႔ ထုိင္ျမည္းရတာေလးကိုလြမ္းတယ္....
ကမ္းေျခေသာင္ျပင္က အေရာင္စံုေဆာ့ကစားေနၾကသူေတြကို ေငးေမာရတာေလးလြမ္းတယ္.... လာသမွ်မုန္႔သည္ေတြကို ေခၚျပီး၀ယ္စားရတာေတြကိုလြမ္းတယ္....
ကိုယ္မပါ၀င္လုိက္ရတဲ႔ မီးပုံပြဲကိုလြမ္းတယ္......
လႊင့္ပ်ံလာတဲ႔ သံစဥ္ခ်ိဳျမျမေတြ ဖမ္းဆုတ္ရတာကို လြမ္းတယ္......

သိပ္လွတဲ႔ ေႏြဦးရဲ႔ ေန၀င္ခ်ိန္ညေနခင္းေလး.........။ အဲလိုညေနခင္းမ်ိဳးကို ဘယ္ခ်ိန္ေရာက္မွကိုယ္ထပ္္ျမင္ခြင့္ရမလဲ...။ ထပ္ျမင္ခြင့္ရရင္ေတာင္ မင္းမရွိတဲ႔ ကမ္းေျခအလွဟာ ျပီးျပည့္စံုမွာမဟုတ္ပါဘူး အိန္ဂ်ယ္.......။



မိုးေငြ႔