အေမွာင္ထဲက ရိႈက္သံ.....

ရိႈက္သံ .........တိုးရာကေန က်ယ္လာတယ္.....

အေမွာင္ပိန္းပိတ္တစ္ခုထဲမွာထိုင္ေနခဲ႔တာ....ခုေတာ့ဘာမွမျမင္ရေတာ့ဘူး....။ ဘာမွမျမင္ရတဲ႔ ေနရာမွာေနရတာ သက္သာမလားလို႔ေနၾကည့္တာ.....။ အေမွာင္ရဲ႔ အထီးက်န္ေအးစက္ႏိုင္တဲ႔ ခံစားမႈကကိုယ့္ရဲ႔ ရိႈက္သံကို ပုိက်ယ္ေလာင္လာေစခဲ႔တယ္...။

ဘာမွ မျမင္ရလို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မ်က္စိဖြင့္ထားသလား မွိတ္ထားသလားေတာင္မသိေတာ့....။

ကိုုယ့္ဆံပင္ကို လက္နဲ႔လာရစ္ေခြေနတဲ႔ အေတြ႔ေၾကာင့္လန္႔ဖ်တ္တုန္လႈပ္သြားတယ္...။ တျပိဳင္နက္ထဲမွာ အလင္းေဖ်ာ့တစ္ခုေၾကာင့္ တခ်ိန္လံုးအေမွာင္ထဲမွာေနထားတဲ႔အတြက္ အျမင္အာရံုေတြက အလင္းေဖ်ာ့ကို ခံႏိုင္စြမ္းမရွိလို႔ လက္နဲ႔ခဏကာထားလိုက္မိတယ္...။ ကိုယ့္အျမင္အာရံုေတြ ျပန္လည္ ၾကည္လင္လာခဲ႔တဲ႔ တခဏမွာ...ကိုယ့္လက္ကိုလာဆုတ္ကိုင္တဲ႔ ေႏြးေထြးတဲ႔လက္တစ္စံုပိုင္ရွင္ကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့....... ........ ......။

အျမဲတမ္း အျဖဴဆြတ္ဆြတ္အေရာင္နဲ႔ျမင္ေနက်မို႔ ဒီတစ္ခါမင္း၀တ္ထားတဲ႔ အနက္ေရာင္၀တ္ရံုကို ကိုယ့္မ်က္စိေတြက အသားမက်သလိုျဖစ္ေနတယ္....။ မင္းမ်က္၀န္းေတြက ေအးစက္ေနၾကတယ္...မင္းႏႈတ္ခမ္းေတြက ေက်ာက္သားတစ္ခုလိုပဲ မာေက်ာလို႔...။
ေတာ္ပါေသးရဲ႔ ေႏြးေထြးတဲ႔လက္တစ္စံုကေတာ့ အရင္တိုင္းရွိေနတုန္းပဲ....။

မင္းမ်က္လံုးေတြကိုစိုက္ၾကည့္ေနရင္း  မ်က္ရည္ေတြပါးျပင္ေပၚစီးက်လာျပန္တယ္...။
ကိုယ့္ပါးျပင္ႏွစ္ဖက္ေပၚက မ်က္ရည္စေတြကို လက္မႏွစ္ဖက္နဲ႔ခပ္ဖြဖြသုတ္ေပးေနေပမယ့္ မင္းမ်က္၀န္းထဲက စကားေတြကို ကိုယ္အဓိပၸါယ္မေဖာ္တတ္ခဲ႔ဘူး...။

ဖြဲမီးတစ္ခုလို တေျမ႕ေျမ႕ေလာင္ကၽြမ္းေနတဲ႔ ကိုယ့္ရင္ဘတ္ထဲက ခံစားမႈကိုေတာ့ မင္းျမင္ႏိုင္မွာပါ....။

ဟင့္အင္း.... ကိုယ့္ကို တခဏတာအတြက္နဲ႔ေတာ့ လာမႏွစ္သိမ္႔ပါနဲ႔....။
ခုခ်ိန္မွာ...အရင္ကလို မင္းနာမည္ကို တေက်ာ္ေက်ာ္တမ္းတဖို႔ေတာင္ ကိုယ့္မွာ အင္အားမဲ႔ေနတာ..
ဟုတ္တယ္... ျပီးေတာ့ မင္းမၾကိဳက္တဲ႔ နာမည္တစ္ခုကို အထပ္ထပ္အခါခါ တမ္းတခ်င္ေပမယ့္ ကိုယ့္မွာ ၀ံ့ရဲမႈမရွိခဲ႔တာပါ....။

အရင္လို ကိုယ့္ကိုအားအင္ေတြေပးပါလား......
အရင္လို အေတာင္ပံတစ္စံုနဲ႔ ေႏြးေထြးမႈေတြေပးပါလား...
အရင္လို သံစဥ္လွလွေတးတြားေလးေတြ ညည္းဆိုပါဦးလား.........အိန္ဂ်ယ္

မိုးေငြ႔