မိုးသည္းည.....

ေခါင္းရင္း ျပဴတင္းေပါက္မွန္ကို လာထိစင္တဲ႔ မိုးစက္မိုးေပါက္သံေတြကို နားေထာင္ရင္း ကၽြန္မသူ႔ကိုေမွ်ာ္ေနတတ္ခဲ႔တာ ရာသီစက္၀ိုင္းတစ္ပတ္လည္ခဲ႔ပါေပါ့လား....။

တကယ္ေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္ေရာက္မလာေတာ့တဲ႔သူတစ္ေယာက္ကို က်မ မေမွ်ာ္သင့္ေတာ့ပါဘူး...။

တခ်ိန္က ဒီအခန္းက်ဥ္းေလးထဲမွာ ေႏြးေထြးမႈေတြလႊမ္းျခံဳရစ္သိုင္းခဲ႔ဖူးတယ္....။
သူ႔လက္ရာ ေကာ္ဖီရနံ႔ေမႊးျမျမကို ဧည့္ခန္းေကာ္ဖီစားပြဲေလးကေန မ်က္စိမွိတ္ရင္း ရွဴရိွဳက္ ေစာင့္ေမွ်ာ္ရတာ ရင္ခုန္ၾကည္ႏူးစရာတစ္ခုပါ...။

သူက ႏိုင္ငံျခားကလာတဲ႔ ေကာ္ဖီေစ့ေတြကိုမွ ကိုယ္တိုင္စက္နဲ႔ၾကိတ္ျပီး ေဖ်ာ္ေပးတာ...။ သူေဖ်ာ္ေပးတဲ႔ ေကာ္ဖီအရသာမ်ိဳး ဒီကမၻာမွာ ဘယ္မွာမွမရနိုင္တဲ႔ အရသာမ်ိဳး...။ အဲလိုေလးခ်ီးက်ဴးမိရင္ သူက ျပန္ေျပာတတ္ေသးတယ္...။

“ဒါကေတာ့ ေကာ္ဖီထဲကို ကိုယ္က မျမင္ႏိုင္တဲ႔ အခ်စ္ေတြထည့္ေဖ်ာ္ထားတာကိုးး..” တဲ႔

ကၽြန္မကိုေကာ္ဖီေဖ်ာ္နည္းေလးသင္ေပးဖို႔ မၾကာခဏပူဆာေပမယ့္ သူက လံုး၀သင္ေပးဖို႔ အစီအစဥ္မရွိပါဘူးတဲ႔ေလ...။ ကဲ ...အဲလိုသူက ..။

ပညာစားခ်န္တယ္လို႔ေျပာမိရင္...
“မဟုတ္တာ... ကိုယ္က ကိုယ္သိပ္ခ်စ္တဲ႔ ညိဳအတြက္ ကိုယ့္လက္နဲ႔ ကိုယ္တိုင္အျမဲေဖ်ာ္ေပးခ်င္လို႔ပါ”တဲ႔ ..။ အဲလို ကၽြန္မမူးေမ့လဲသြားႏိုင္တဲ႔ စကားေလးေတြနဲ႔လဲ သူခ်ဳပ္ေႏွာင္တတ္ေသးတယ္...။

ကၽြန္မ မိုးကိုခ်စ္တတ္ခဲ႔တာသူ႔ေၾကာင့္လည္းပါမယ္...။ မိုးေအးေအးမွာ သူ႔ေကာ္ဖီေႏြးေႏြးေလးနဲ႔ အျမဲအတူရွိတဲ႔အခါ မိုးသည္းညေတြကို ကၽြန္မပိုျပီးတြယ္တာမက္ေမာတတ္လာခဲ႔တယ္...။ တကယ္ေတာ့ သူေကာ္ဖီေဖ်ာ္တတ္သြားတာ ကၽြန္မေၾကာင့္လည္းပါပါတယ္....။

ကၽြန္မတို႔စဆံုခဲ႔တဲ႔အခ်ိန္က ....... သူဟာ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ကိုေဖ်ာ္ဖို႔မေျပာနဲ႔ ေကာ္ဖီအနံ႔ကိုေတာင္မွၾကိဳက္ႏွစ္သက္ခဲ႔တာမဟုတ္ဘူးတဲ႔..။
ကၽြန္မအတြက္နဲ႔ ကၽြန္မ မသိေအာင္ သူက ေကာ္ဖီေဖ်ာ္နည္းကို စနစ္တက်သင္ယူေလ့လာခဲ႔တယ္...။ ကၽြန္မကိုဒီအခန္းေလးမွာပဲ သူ႔ရဲ႔လက္ရာေကာ္ဖီတစ္ခြက္ကို စျပီးေဖ်ာ္တိုက္ခဲ႔ဖူးတာ...။

တစ္ခါတုန္းက ဒီအခန္းေလးထဲမွာ ေကာ္ဖီရနံ႔ေတြပ်ံ႔လႊင့္ခဲ႔ဖူးတယ္....။ သူ႔ရင္ဘတ္ထဲက သံစဥ္ေတြကိုနားေထာင္ခဲ႔ဖူးတယ္..။ သူ႔ရဲ႔ကဗ်ာပန္းပြင့္ေတြကိုလဲ နမ္းရိႈက္ခဲ႔ဖူးတယ္...။ ခုေတာ့...သူနဲ႔ ကၽြန္မဆိုတာ ဘာမွမသက္ဆိုင္ၾကေတာ့တဲ႔သူေတြအျဖစ္ တသီးတျခားျဖစ္သြားခဲ႔ျပီ....။




ခုေတာ့....
မိုးသည္းညေတြမွာ ကၽြန္မရယ္...အေငြ႔ေထာင္းေထာင္းထေနတဲ႔ ေကာ္ဖီခြက္ေလးရယ္ ေၾကြပန္းအိုးထဲက ပန္းႏုေရာင္ ႏွင္းဆီပြင့္ေလးရယ္...ဖတ္လက္စ...ေကာ္ဖီရနံ႔ဆိုတဲ႔ စာအုပ္ကေလးရယ္ပဲ က်န္ရစ္ခဲ႔ေတာ့တယ္...။

မုိးေငြ႔