“ၾကမၼာျမဴခိုး” ....တဲ႔
နာမည္ေလးၾကားရတာနဲ႔တင္ ေတာ္ေတာ္စိတ္၀င္စားဖို႔ေကာင္းေနျပီ...။ ေၾကာ္ျငာဘုတ္က အနက္ေရာင္ေနာက္ခံမွာ အျဖဴေရာင္စလံုးထင္းထင္းကို ဖတ္ျပီး ေအာက္ဖက္က နာမည္ကိုဆက္ဖတ္ဖို႔ အားအင္ေတြကို စုတ္ယူခံလိုက္ရသလိုပဲ...။
ဒီျပပြဲေလးအေၾကာင္းကို လြန္ခ႔ဲတဲ႔အပတ္ထဲက ကၽြန္မၾကားေနရတာပါ...။ ခုမွသာ ေၾကာ္ျငာဘုတ္ေရွ႔တည့္တည့္ကို ကိုယ္တိုင္ေရာက္လာခဲ႔တာ...။ ဒီေကာ္ဖီဆိုင္ေရွ႔မွာ ေၾကာ္ျငာဘုတ္ရွိတယ္ဆိုလို႔... ဒီေန႔ရံုးအျပန္ကို ေကာ္ဖီလည္းေသာက္မယ္ သူ႔ေၾကာ္ျငာကိုလည္းၾကည့္ခ်င္လို႔ တမင္လာခဲ႔တာ...။ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္အတြင္း သူတစ္ကိုယ္ေတာ္ျပပြဲမလုပ္ျဖစ္ေတာ့တာ ဒီတစ္ပဲြကေတာ့ သူ႔ရဲ႔ဒုတိယေျခလွမ္းတစ္ခု...။ ၾကိဳၾကားၾကိဳၾကားေတာ့ အုပ္စုလိုက္ျပပြဲေလးေတြလုပ္ျဖစ္ေနတာကို သူနဲ႔အဆက္အသြယ္သိပ္မရွိေတာ့ေပမယ့္ စာေစာင္ေတြထဲကေတာ့ ဖတ္ေနရတာပါပဲ...။ သူနဲ႔ကၽြန္မ တခါတရံအြန္လိုင္းမွာေတာ့ စကားေျပာျဖစ္ပါတယ္...။ အရင္ကေတာ့ စကားေျပာမစိပ္ေတာ့တာပဲရွိတာ...။ ျပီးေတာ့ ကၽြန္မ အရင္ရပ္ကြက္မွာ မေနျဖစ္ေတာ့တာလည္းပါတယ္...။
ကၽြန္မသူ႔ေၾကာ္ျငာဘုတ္နဲ႔ အနီးဆံုးစားပြဲခံုကိုေရြးထိုင္လိုက္...။ ဒီတစ္ခါ သူ႔ျပပြဲက အရင္တစ္ခါဟိုတယ္မွာမဟုတ္ဘဲ... ႏိုင္ငံျခားသားေတြ အသြားအလာမ်ားတဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစ်းေဘးက FMI မွာပါ..။
သူ႔ျပပြဲနာမည္ေလးကို ေကာ္ဖီတစ္ခြက္နဲ႔ျမည္းရင္း အဲဒီေန႔က ေန၀င္ခ်ိန္ကို ကုန္ဆံုးေစခဲ႔တယ္..။
++++++++++++++
သူ႔ျပပြဲက ရံုးပိတ္ရက္တနဂၤေႏြေန႔မွာဆိုေတာ့ သြားၾကည့္ရမွာ အဆင္ေျပေနတယ္...။ သူ႔ရဲ႔ တကိုယ္ေတာ္ ျပပြဲေလးမွာ ကၽြန္မလဲ အခါတိုင္းလိုပဲ တစ္ကိုယ္ေတာ္သြားၾကည့္ျဖစ္ခဲ႔တယ္....။ ကၽြန္မမွာ အဲလိုကၽြန္မန႔ဲ၀ါသနာတူ သူငယ္ခ်င္းေတြသိပ္မရွိ ျပီးေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္သြားေနက်မို႔ ကုိယ့္ေဘးနားမွာ တစ္ေယာက္ေယာက္ပါေနရင္ေတာင္မွ အားနာေနရဦးမယ္မယ္...။
ဓါတ္ပံုျပပြဲဆိုေတာ့ ေမာ္ဒယ္ရိႈးမွမဟုတ္ဘဲ ထူးျခားတဲ႔ အျပင္အဆင္သိပ္မလို... ။ ခန္းမေလွ်ာက္လမ္းအတိုင္း နံရံေတြမွာ ပံုေလးေတြခ်ိတ္ဆြဲလုိက္ရံုေလ...။ ရိုးစင္းတဲ႔ပံုစံဟာ ဘယ္ေတာ့မွမရိုးဘူးဆိုတာမ်ိဳးေပါ့....။ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေရာက္ေနၾကျပီ....။ နံရံက ဓါတ္ပံုေတြကို တစ္ဘက္စီအသြားအျပန္နဲ႔ စနစ္တက် တိတ္ဆိတ္စြာၾကည့္ေနၾကတာ...။ ေလေအးစက္က ေအးစိမ္႔မႈနဲ႔တိတ္ဆိတ္မႈတို႔က ကမၻာတစ္ခုကိုေရာက္ေနသလိုမ်ိဳးေလး ခံစားရတယ္...။ မီးအေရာင္ကို ခပ္မွိန္မိွန္ကေလးပဲထြန္းထားေပးတယ္..။
ပထမဆံုးၾကည့္လိုက္တဲ႔ ပံုေလးက မီးရထားလမ္းလိႈဏ္ေခါင္းပံုေလးပါ...။ လိႈဏ္အတြင္းကေန အျပင္ဘက္လင္းကိုလွမ္းရိုက္ထားတဲ႔ အေမွာင္တစ္၀က္အလင္းတစ္၀က္ အေနအထားမ်ဳိး ဒီပံုေလးကိုၾကည့္ရတာ ေျခာက္ကတ္ကတ္ႏိုင္လွတဲ႔ ခံစားမႈမ်ိဳးကိုရေစတယ္...။ အေရာင္က ေၾကးနီေရာင္လိုလို ၀ါက်င့္က်င့္လိုလိုနဲ႔....ေႏြရာသီတစ္ခုကို ခံစားလိုက္ရတယ္...။ ေနာက္တစ္ပံုက အေမွာင္ထဲက ထြန္းညွိမထားတဲ႔ ဖန္မီးသီးတစ္လံုး...အဲဒီပံုေအာက္မွာ “တစ္ေယာက္တည္းအထီးက်န္”လို႔ေရးထားတယ္...။
မဲေမွာင္ေနတဲ႔ ထရံေပါက္ေသးေသးေလးေတြထဲက အလင္းေတြထိုးေဖါက္၀င္ေနတဲ႔ပံုကေတာ့ “ဘ၀ကေမွာင္မိုက္ေနတာ အခ်စ္ဆိုတာ အေမွာင္ခန္းရဲ႔ ဟိုးးအျပင္ဖက္ စိတ္ကူးယဥ္ခန္းရဲ႔ တေနရာမွာထားခဲ႔မိတယ္” တဲ႔...။ အေမွာင္ထုကို ခြင္းထားတဲ႔ အနီေရာင္ဖေရာင္းတိုင္ေလးကေတာ့ေျပာတယ္ “ကိုယ္ပိုင္အလင္းေရာင္ရွိပါေစ” တဲ႔...။ ဒီပံုေလးကိုလည္း သေဘာက်မိတယ္... ၾကည့္လိုက္ရင္ စိတ္ထဲ တိမ္းညႊတ္လြမ္းေမာဖြယ္ေလး ခံစားရတယ္... ညအေရာင္ေလး မီးခိုးျပာျပာေလးနဲ႔ ေတာင္တန္းေတြၾကားမွာ ျမဴခိုးေတြနဲ႔ ေကာင္းကင္ယံမွာသာေနတဲ႔ ေငြလမင္းၾကီး...။
ဘာမွ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမထားတဲ႔ မူလအေရာင္ေလးအတိုင္း...။
အနက္ေရာင္ပိန္းပိတ္ေနတဲ႔ ေကာင္းကင္ေနာက္ခံနဲ႔ ထင္းကခနဲ ခဲသားေရာင္အလင္းမႈန္ေတြစုစည္းေနတဲ႔ လျပည့္လပံုေလး “နီးစပ္မႈမရွိဘဲ ဖမ္းဆုပ္လိုက္မိတဲ႔ အလင္းတစ္ခု” တဲ႔...။ က်မေလ သူ႔ပံုေလးေတြကိုၾကည့္ရတာ အဲလို စာသားေလးေတြေရးထားတတ္တဲ႔ သူ႔အေတြးစုေလးေတြကို ပိုသေဘာက်မိလို႔ပဲ...။ ပံုခ်ည္းပဲ ၾကည့္ေနရရင္ေတာင္ သူ႔ေပးခ်င္တဲ႔ မက္ေဆ့ခ်္ကိုယူတတ္မွာမဟုတ္ဘူး။
ေႏြေနပူပူေအာက္က ဆုပ္ကိုင္ထားတဲ႔ ေကာင္ေလးနဲ႔ေကာင္မေလး လက္တစ္စံု “တြဲလက္မ်ား”။
“ပန္းပြင့္မ်ား၏နိဂံုး” ျမက္ခင္းေပၚမွာ ေၾကြက်ေနတဲ႔ အျဖဴေရာင္ပန္းပြင့္ခပ္ႏြမ္းႏြမ္းေတြကို focus ယူထားတဲ႔ ပံုေလး....။ အဲဒီပံုကိုၾကည့္ျပီး က်ရံႈးသြားတဲ႔ နတ္သမီးေလးမ်ားလို႔ေတာင္ နာမည္ေပးလိုက္ခ်င္ေသးတယ္..။
ဒီတစ္ေခါက္သူရိုက္တဲ႔ ပံုေတြက အေရာင္ခပ္မိႈင္းမိႈင္းေတြမ်ားတယ္...။ စိတ္ကို မႈန္မိႈင္းသြားေစတဲ႔ ခံစားမႈမ်ိဳး လြမ္းေမာသြားေစမယ့္ ခံစားမႈမ်ိဳးေပးစြမ္းတယ္...။ ျပပြဲေခါင္းစည္းေလးအတိုင္းပါပဲ....။
“အစ္မ ေကာ္ဖီေသာက္ပါဦး....” ပံုထဲကို နစ္ေမ်ာေနတုန္း အေနာက္ဖက္ကအသံေၾကာင့္လွည့္ၾကည့္ေတာ့ လက္ထဲမွာ ေကာ္ဖီခြက္ႏွစ္ခြက္နဲ႔ သူ....။ အခါတိုင္းလိုပဲ ေသသပ္ေနတဲ႔ ေခါက္ရိုးမရွိတဲ႔ အနက္ေရာင္ရွပ္အက်ီၤကို မိုးျပာေရာင္ဂ်င္းေပ်ာ့ေပ်ာ့ေဘာင္းဘီနဲ႔ ၾကည့္ရတာ ပိုျပီး ႏုပ်ိဳလတ္ဆတ္ေနတယ္..။ ဒါေပမယ့္ သူနဲနဲကေလးေတာ့ ပိန္သြားတယ္...။
“ေက်းဇဴး” သူ႔လက္ထဲက ေကာ္ဖီခြက္ကိုလွမ္းယူလိုက္တယ္....။
“ကြန္ဂရက္က်ဴေရးရွင္းေနာ္ ျပပြဲေလးအတြက္...”
“ေက်းဇဴးပါအစ္မ ကၽြန္ေတာ္မဖိတ္ဘဲလာအားေပးတဲ႔အတြက္...ျပီးေတာ့ အစ္မနဲ႔ တစ္ရက္ေအးေဆးစကားေျပာခ်င္ေသးတယ္... ခုေနာက္ပိုင္း အစ္မလဲ စာေရးက်ဲေနတယ္ေနာ္..”
“ဟုတ္တယ္...အလုပ္လဲမ်ားေနလို႔ အဲဒီဖက္ကို အာရံုမထားႏိုင္ေသးတာနဲ႔ ေရးလက္စေတြကို ရပ္ထားရတယ္...”
တစ္ႏွစ္ေက်ာ္အတြင္းမွာ သူပိုျပီး လူၾကီးဆန္လာတယ္ ပိုျပီးရင့္က်က္လာတယ္....။ ဒါေပမယ့္ သူ႔မ်က္၀န္းေတြက သူ႔ဓါတ္ပံုေတြလိုပဲ မႈန္မိႈင္းတဲ႔အေရာင္ေတြကိုျမင္ေနရတယ္...။
“အလုပ္ၾကိဳးစားတာလဲ ၾကိဳးစားတာေပါ့ က်န္းမာေရးလဲဂရုစိုက္ဦး မင္းအလုပ္ပင္ပန္းလို႔ထင္တယ္ နဲနဲပိန္သြားတယ္...”
“ဟုတ္ ကၽြန္ေတာ္...ခရီးေတြဆက္တိုက္ထြက္ေနရလို႔ပါ...location ေကာင္းေကာင္းေတြကိုလိုက္ရွာေနရတာေလ ဒီျပပြဲအတြက္ နယ္ထြက္ရတာေတြေၾကာင့္ပါ... ပံုေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ရိုက္ထားတာ သိပ္မၾကာေသးဘူးေလ.. ဟိုနားက လျပည့္ပံုက မေန႔ညတုန္းကမွရိုက္လိုက္တာ ၀ယ္ထားတဲ႔ ကင္မရာအသစ္ကိုစမ္းရင္းနဲ႔ေလ...”
ခုမွသတိထားလိုက္မိတယ္ ဧည့္သည္ေတြက ကၽြန္မေရာက္ခါစကထက္ ပိုမ်ားလာတယ္ ေလွ်ာက္လမ္းမွာ အသြားအလာေရွာင္ေနရျပီ...။
“လုပ္စရာရွိတာလုပ္ပါ...တို႔ေအးေဆးၾကည့္ပါဦးမယ္...” ...။
“ေအးေဆးေနာ္ အစ္မ စီးယူ...”
လြန္ခဲ႔တဲ႔ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္တုန္းက လမ္းၾကားေလးတစ္ခုမွာ လြယ္အိတ္ခပ္ၾကီးၾကီးလြယ္ျပီး ဆံပင္ေကာက္ေကြးေလးနဲ႔ သတင္းေထာက္လိုလို ဘာလိုလိုေကာင္ေလးတစ္ေယာက္က ခုေတာ့ ေအာင္ျမင္မႈေတြရေနတဲ႔ လူငယ္ဓါတ္ပံုဆရာတစ္ေယာက္ ရင့္က်က္ေနျပီျဖစ္တဲ႔ ေယာက္က်ားတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနျပီ....။
++++++++++++++
ဒီေကာ္ဖီဆိုင္ေလးထဲမွာ လြန္ခဲ႔တဲ႔ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္တုန္းက သူနဲ႔အတူေသာက္ခဲ႔ဖူးတယ္....။ ကၽြန္မကို သူအဆင့္ေက်ာ္ျပီး ရည္းစားစကားေျပာခဲ႔ဖူးတယ္....။ သူစိတ္မေကာင္းတဲ႔ အေျဖတစ္ခုကို ကၽြန္မေပးခဲ႔ဖူးတယ္...။ အဲဒီေနာက္.... ကၽြန္မတို႔ အဆက္အသြယ္မရွိခဲ႔ၾကေတာ့ဘူး....။
ကၽြန္မေရာက္ျပီး ငါးမိနစ္ေလာက္မွာပဲ သူေရာက္လာတယ္...။ စားပြဲေပၚကို အျဖဴေရာင္ေၾကြပန္းအိုးေလးတစ္လံုးသူတင္လိုက္တယ္...။
“အစ္မအတြက္ ေက်ာက္ႏွင္းဆီပန္းအိုးေလး ကၽြန္ေတာ္လက္ေဆာင္ေပးတာ....”
ဓါတ္ပံုဆရာတစ္ေယာက္ဆီက...သူ႔လက္ရာ ဓါတ္ပံုတစ္ပံုမဟုတ္ဘဲ ႏွင္းဆီပန္းအိုးေလးတစ္လံုးလက္ေဆာင္ရလိမ္႔မယ္လို႔ စိတ္ေတာင္မကူးဖူးဘူး...။
“ေက်းဇဴး...တို႔ဒီေက်ာက္ႏွင္းဆီေလးလိုခ်င္ေနတာ ဘယ္လိုသိလဲ...”
“ဒီလိုပါပဲ စိတ္ခ်င္းဆက္ေနလားမွမသိတာ...” သူက အျပံဳးစစနဲ႔ ကၽြန္မကိုျပန္ေျပာတယ္...။
ဟိုတစ္ခါတုန္းကလိုပဲ ကၽြန္မက ႏွင္းဆီလက္ဖက္ရည္ၾကမ္းတစ္အိုးမွာတယ္...ခ်ိစ္ကိတ္တစ္စိတ္မွာတယ္။
သူက ေကာ္ဖီမိုခါးတစ္ခြက္နဲ႔ ဘလူးဗယ္ရီတာ့တစ္ခု...။
အဲဒီေန႔က ကၽြန္မတို႔စကား၀ိုင္းမွာ... သူ႔ဓါတ္ပံုအေၾကာင္းေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေျပာျဖစ္ခဲ႔ၾကတယ္...။
သူ႔ဓါတ္ပံုထဲက သူ႔ခံစားခ်က္ေတြအေၾကာင္းကိုေတာ့ ကၽြန္မမစပ္စုလိုက္ေတာ့ပါဘူး...။
သူနဲ႔စကားေျပာေတာ့မွ သူအေျပာအဆိုေတြဟာအရင္လို ကေလးမဆန္ေတာ့ဘဲ တည္ျငိမ္ရင့္က်က္ေနျပီျဖစ္ေၾကာင္း ပိုသာေပၚလြင္ေနတယ္...။ ကၽြန္မထက္စာရင္ သူ႔အနာဂတ္က အရွည္ၾကီးက်န္ပါေသးတယ္ သူ၀ါသနာပါရာ သူေပ်ာ္ေမြ႔ရာမွာေနရတာဟာပိုျပီး ျငိမ္းခ်မ္းေနပါလိမ္႔မယ္..။
သူ႔ရဲ႔အလုပ္ျပီးေတာ့ သူ႔အနာဂတ္သူ႔ကိုယ္ပိုင္ဘ၀ေလးအတြက္ သူအတြက္သင့္ေလ်ာ္မယ့္ သူခ်စ္ျမတ္ႏိုးႏိုင္မယ့္ သူနဲ႔ဘ၀တစ္သက္သာလက္တဲြမယ့္ အေဖာ္မြန္တစ္ေယာက္ကို သူဆံုေတြ႔ရဦးမယ္ေလ.....။
ကၽြန္မကေတာ့ ကၽြန္မေနရာမွာျငိမ္ျငိမ္ကေလးရပ္ျပီး ကၽြန္မခ်စ္တဲ႔စာေတြနဲ႔ သက္ဆံုးတိုင္ေနသြားမယ့္သူမို႔ ဘာမွ ေထြေထြထူးထူးမရွိေတာ့ျပီ...။
တစ္သက္သာအတြက္ ခင္မင္ရင္းႏွီးတဲ႔ မိတ္ေဆြေတြအျဖစ္ ကၽြန္မတို႔အျမဲရွိေနၾကမွာပါ....။
ျပန္ဖတ္ခ်င္သူေတြအတြက္ ဒါကအရင္ပို႔စ္ 'ေသာ့တစ္ေခ်ာင္းေကာက္ရတဲ႔ ေကာင္ေလး...
မိုးေငြ႔
ဒီျပပြဲေလးအေၾကာင္းကို လြန္ခ႔ဲတဲ႔အပတ္ထဲက ကၽြန္မၾကားေနရတာပါ...။ ခုမွသာ ေၾကာ္ျငာဘုတ္ေရွ႔တည့္တည့္ကို ကိုယ္တိုင္ေရာက္လာခဲ႔တာ...။ ဒီေကာ္ဖီဆိုင္ေရွ႔မွာ ေၾကာ္ျငာဘုတ္ရွိတယ္ဆိုလို႔... ဒီေန႔ရံုးအျပန္ကို ေကာ္ဖီလည္းေသာက္မယ္ သူ႔ေၾကာ္ျငာကိုလည္းၾကည့္ခ်င္လို႔ တမင္လာခဲ႔တာ...။ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္အတြင္း သူတစ္ကိုယ္ေတာ္ျပပြဲမလုပ္ျဖစ္ေတာ့တာ ဒီတစ္ပဲြကေတာ့ သူ႔ရဲ႔ဒုတိယေျခလွမ္းတစ္ခု...။ ၾကိဳၾကားၾကိဳၾကားေတာ့ အုပ္စုလိုက္ျပပြဲေလးေတြလုပ္ျဖစ္ေနတာကို သူနဲ႔အဆက္အသြယ္သိပ္မရွိေတာ့ေပမယ့္ စာေစာင္ေတြထဲကေတာ့ ဖတ္ေနရတာပါပဲ...။ သူနဲ႔ကၽြန္မ တခါတရံအြန္လိုင္းမွာေတာ့ စကားေျပာျဖစ္ပါတယ္...။ အရင္ကေတာ့ စကားေျပာမစိပ္ေတာ့တာပဲရွိတာ...။ ျပီးေတာ့ ကၽြန္မ အရင္ရပ္ကြက္မွာ မေနျဖစ္ေတာ့တာလည္းပါတယ္...။
ကၽြန္မသူ႔ေၾကာ္ျငာဘုတ္နဲ႔ အနီးဆံုးစားပြဲခံုကိုေရြးထိုင္လိုက္...။ ဒီတစ္ခါ သူ႔ျပပြဲက အရင္တစ္ခါဟိုတယ္မွာမဟုတ္ဘဲ... ႏိုင္ငံျခားသားေတြ အသြားအလာမ်ားတဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစ်းေဘးက FMI မွာပါ..။
သူ႔ျပပြဲနာမည္ေလးကို ေကာ္ဖီတစ္ခြက္နဲ႔ျမည္းရင္း အဲဒီေန႔က ေန၀င္ခ်ိန္ကို ကုန္ဆံုးေစခဲ႔တယ္..။
++++++++++++++
သူ႔ျပပြဲက ရံုးပိတ္ရက္တနဂၤေႏြေန႔မွာဆိုေတာ့ သြားၾကည့္ရမွာ အဆင္ေျပေနတယ္...။ သူ႔ရဲ႔ တကိုယ္ေတာ္ ျပပြဲေလးမွာ ကၽြန္မလဲ အခါတိုင္းလိုပဲ တစ္ကိုယ္ေတာ္သြားၾကည့္ျဖစ္ခဲ႔တယ္....။ ကၽြန္မမွာ အဲလိုကၽြန္မန႔ဲ၀ါသနာတူ သူငယ္ခ်င္းေတြသိပ္မရွိ ျပီးေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္သြားေနက်မို႔ ကုိယ့္ေဘးနားမွာ တစ္ေယာက္ေယာက္ပါေနရင္ေတာင္မွ အားနာေနရဦးမယ္မယ္...။
ဓါတ္ပံုျပပြဲဆိုေတာ့ ေမာ္ဒယ္ရိႈးမွမဟုတ္ဘဲ ထူးျခားတဲ႔ အျပင္အဆင္သိပ္မလို... ။ ခန္းမေလွ်ာက္လမ္းအတိုင္း နံရံေတြမွာ ပံုေလးေတြခ်ိတ္ဆြဲလုိက္ရံုေလ...။ ရိုးစင္းတဲ႔ပံုစံဟာ ဘယ္ေတာ့မွမရိုးဘူးဆိုတာမ်ိဳးေပါ့....။ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေရာက္ေနၾကျပီ....။ နံရံက ဓါတ္ပံုေတြကို တစ္ဘက္စီအသြားအျပန္နဲ႔ စနစ္တက် တိတ္ဆိတ္စြာၾကည့္ေနၾကတာ...။ ေလေအးစက္က ေအးစိမ္႔မႈနဲ႔တိတ္ဆိတ္မႈတို႔က ကမၻာတစ္ခုကိုေရာက္ေနသလိုမ်ိဳးေလး ခံစားရတယ္...။ မီးအေရာင္ကို ခပ္မွိန္မိွန္ကေလးပဲထြန္းထားေပးတယ္..။
ပထမဆံုးၾကည့္လိုက္တဲ႔ ပံုေလးက မီးရထားလမ္းလိႈဏ္ေခါင္းပံုေလးပါ...။ လိႈဏ္အတြင္းကေန အျပင္ဘက္လင္းကိုလွမ္းရိုက္ထားတဲ႔ အေမွာင္တစ္၀က္အလင္းတစ္၀က္ အေနအထားမ်ဳိး ဒီပံုေလးကိုၾကည့္ရတာ ေျခာက္ကတ္ကတ္ႏိုင္လွတဲ႔ ခံစားမႈမ်ိဳးကိုရေစတယ္...။ အေရာင္က ေၾကးနီေရာင္လိုလို ၀ါက်င့္က်င့္လိုလိုနဲ႔....ေႏြရာသီတစ္ခုကို ခံစားလိုက္ရတယ္...။ ေနာက္တစ္ပံုက အေမွာင္ထဲက ထြန္းညွိမထားတဲ႔ ဖန္မီးသီးတစ္လံုး...အဲဒီပံုေအာက္မွာ “တစ္ေယာက္တည္းအထီးက်န္”လို႔ေရးထားတယ္...။
မဲေမွာင္ေနတဲ႔ ထရံေပါက္ေသးေသးေလးေတြထဲက အလင္းေတြထိုးေဖါက္၀င္ေနတဲ႔ပံုကေတာ့ “ဘ၀ကေမွာင္မိုက္ေနတာ အခ်စ္ဆိုတာ အေမွာင္ခန္းရဲ႔ ဟိုးးအျပင္ဖက္ စိတ္ကူးယဥ္ခန္းရဲ႔ တေနရာမွာထားခဲ႔မိတယ္” တဲ႔...။ အေမွာင္ထုကို ခြင္းထားတဲ႔ အနီေရာင္ဖေရာင္းတိုင္ေလးကေတာ့ေျပာတယ္ “ကိုယ္ပိုင္အလင္းေရာင္ရွိပါေစ” တဲ႔...။ ဒီပံုေလးကိုလည္း သေဘာက်မိတယ္... ၾကည့္လိုက္ရင္ စိတ္ထဲ တိမ္းညႊတ္လြမ္းေမာဖြယ္ေလး ခံစားရတယ္... ညအေရာင္ေလး မီးခိုးျပာျပာေလးနဲ႔ ေတာင္တန္းေတြၾကားမွာ ျမဴခိုးေတြနဲ႔ ေကာင္းကင္ယံမွာသာေနတဲ႔ ေငြလမင္းၾကီး...။
ဘာမွ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမထားတဲ႔ မူလအေရာင္ေလးအတိုင္း...။
အနက္ေရာင္ပိန္းပိတ္ေနတဲ႔ ေကာင္းကင္ေနာက္ခံနဲ႔ ထင္းကခနဲ ခဲသားေရာင္အလင္းမႈန္ေတြစုစည္းေနတဲ႔ လျပည့္လပံုေလး “နီးစပ္မႈမရွိဘဲ ဖမ္းဆုပ္လိုက္မိတဲ႔ အလင္းတစ္ခု” တဲ႔...။ က်မေလ သူ႔ပံုေလးေတြကိုၾကည့္ရတာ အဲလို စာသားေလးေတြေရးထားတတ္တဲ႔ သူ႔အေတြးစုေလးေတြကို ပိုသေဘာက်မိလို႔ပဲ...။ ပံုခ်ည္းပဲ ၾကည့္ေနရရင္ေတာင္ သူ႔ေပးခ်င္တဲ႔ မက္ေဆ့ခ်္ကိုယူတတ္မွာမဟုတ္ဘူး။
ေႏြေနပူပူေအာက္က ဆုပ္ကိုင္ထားတဲ႔ ေကာင္ေလးနဲ႔ေကာင္မေလး လက္တစ္စံု “တြဲလက္မ်ား”။
“ပန္းပြင့္မ်ား၏နိဂံုး” ျမက္ခင္းေပၚမွာ ေၾကြက်ေနတဲ႔ အျဖဴေရာင္ပန္းပြင့္ခပ္ႏြမ္းႏြမ္းေတြကို focus ယူထားတဲ႔ ပံုေလး....။ အဲဒီပံုကိုၾကည့္ျပီး က်ရံႈးသြားတဲ႔ နတ္သမီးေလးမ်ားလို႔ေတာင္ နာမည္ေပးလိုက္ခ်င္ေသးတယ္..။
ဒီတစ္ေခါက္သူရိုက္တဲ႔ ပံုေတြက အေရာင္ခပ္မိႈင္းမိႈင္းေတြမ်ားတယ္...။ စိတ္ကို မႈန္မိႈင္းသြားေစတဲ႔ ခံစားမႈမ်ိဳး လြမ္းေမာသြားေစမယ့္ ခံစားမႈမ်ိဳးေပးစြမ္းတယ္...။ ျပပြဲေခါင္းစည္းေလးအတိုင္းပါပဲ....။
“အစ္မ ေကာ္ဖီေသာက္ပါဦး....” ပံုထဲကို နစ္ေမ်ာေနတုန္း အေနာက္ဖက္ကအသံေၾကာင့္လွည့္ၾကည့္ေတာ့ လက္ထဲမွာ ေကာ္ဖီခြက္ႏွစ္ခြက္နဲ႔ သူ....။ အခါတိုင္းလိုပဲ ေသသပ္ေနတဲ႔ ေခါက္ရိုးမရွိတဲ႔ အနက္ေရာင္ရွပ္အက်ီၤကို မိုးျပာေရာင္ဂ်င္းေပ်ာ့ေပ်ာ့ေဘာင္းဘီနဲ႔ ၾကည့္ရတာ ပိုျပီး ႏုပ်ိဳလတ္ဆတ္ေနတယ္..။ ဒါေပမယ့္ သူနဲနဲကေလးေတာ့ ပိန္သြားတယ္...။
“ေက်းဇဴး” သူ႔လက္ထဲက ေကာ္ဖီခြက္ကိုလွမ္းယူလိုက္တယ္....။
“ကြန္ဂရက္က်ဴေရးရွင္းေနာ္ ျပပြဲေလးအတြက္...”
“ေက်းဇဴးပါအစ္မ ကၽြန္ေတာ္မဖိတ္ဘဲလာအားေပးတဲ႔အတြက္...ျပီးေတာ့ အစ္မနဲ႔ တစ္ရက္ေအးေဆးစကားေျပာခ်င္ေသးတယ္... ခုေနာက္ပိုင္း အစ္မလဲ စာေရးက်ဲေနတယ္ေနာ္..”
“ဟုတ္တယ္...အလုပ္လဲမ်ားေနလို႔ အဲဒီဖက္ကို အာရံုမထားႏိုင္ေသးတာနဲ႔ ေရးလက္စေတြကို ရပ္ထားရတယ္...”
တစ္ႏွစ္ေက်ာ္အတြင္းမွာ သူပိုျပီး လူၾကီးဆန္လာတယ္ ပိုျပီးရင့္က်က္လာတယ္....။ ဒါေပမယ့္ သူ႔မ်က္၀န္းေတြက သူ႔ဓါတ္ပံုေတြလိုပဲ မႈန္မိႈင္းတဲ႔အေရာင္ေတြကိုျမင္ေနရတယ္...။
“အလုပ္ၾကိဳးစားတာလဲ ၾကိဳးစားတာေပါ့ က်န္းမာေရးလဲဂရုစိုက္ဦး မင္းအလုပ္ပင္ပန္းလို႔ထင္တယ္ နဲနဲပိန္သြားတယ္...”
“ဟုတ္ ကၽြန္ေတာ္...ခရီးေတြဆက္တိုက္ထြက္ေနရလို႔ပါ...location ေကာင္းေကာင္းေတြကိုလိုက္ရွာေနရတာေလ ဒီျပပြဲအတြက္ နယ္ထြက္ရတာေတြေၾကာင့္ပါ... ပံုေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ရိုက္ထားတာ သိပ္မၾကာေသးဘူးေလ.. ဟိုနားက လျပည့္ပံုက မေန႔ညတုန္းကမွရိုက္လိုက္တာ ၀ယ္ထားတဲ႔ ကင္မရာအသစ္ကိုစမ္းရင္းနဲ႔ေလ...”
ခုမွသတိထားလိုက္မိတယ္ ဧည့္သည္ေတြက ကၽြန္မေရာက္ခါစကထက္ ပိုမ်ားလာတယ္ ေလွ်ာက္လမ္းမွာ အသြားအလာေရွာင္ေနရျပီ...။
“လုပ္စရာရွိတာလုပ္ပါ...တို႔ေအးေဆးၾကည့္ပါဦးမယ္...” ...။
“ေအးေဆးေနာ္ အစ္မ စီးယူ...”
လြန္ခဲ႔တဲ႔ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္တုန္းက လမ္းၾကားေလးတစ္ခုမွာ လြယ္အိတ္ခပ္ၾကီးၾကီးလြယ္ျပီး ဆံပင္ေကာက္ေကြးေလးနဲ႔ သတင္းေထာက္လိုလို ဘာလိုလိုေကာင္ေလးတစ္ေယာက္က ခုေတာ့ ေအာင္ျမင္မႈေတြရေနတဲ႔ လူငယ္ဓါတ္ပံုဆရာတစ္ေယာက္ ရင့္က်က္ေနျပီျဖစ္တဲ႔ ေယာက္က်ားတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနျပီ....။
++++++++++++++
ဒီေကာ္ဖီဆိုင္ေလးထဲမွာ လြန္ခဲ႔တဲ႔ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္တုန္းက သူနဲ႔အတူေသာက္ခဲ႔ဖူးတယ္....။ ကၽြန္မကို သူအဆင့္ေက်ာ္ျပီး ရည္းစားစကားေျပာခဲ႔ဖူးတယ္....။ သူစိတ္မေကာင္းတဲ႔ အေျဖတစ္ခုကို ကၽြန္မေပးခဲ႔ဖူးတယ္...။ အဲဒီေနာက္.... ကၽြန္မတို႔ အဆက္အသြယ္မရွိခဲ႔ၾကေတာ့ဘူး....။
ကၽြန္မေရာက္ျပီး ငါးမိနစ္ေလာက္မွာပဲ သူေရာက္လာတယ္...။ စားပြဲေပၚကို အျဖဴေရာင္ေၾကြပန္းအိုးေလးတစ္လံုးသူတင္လိုက္တယ္...။
“အစ္မအတြက္ ေက်ာက္ႏွင္းဆီပန္းအိုးေလး ကၽြန္ေတာ္လက္ေဆာင္ေပးတာ....”
ဓါတ္ပံုဆရာတစ္ေယာက္ဆီက...သူ႔လက္ရာ ဓါတ္ပံုတစ္ပံုမဟုတ္ဘဲ ႏွင္းဆီပန္းအိုးေလးတစ္လံုးလက္ေဆာင္ရလိမ္႔မယ္လို႔ စိတ္ေတာင္မကူးဖူးဘူး...။
“ေက်းဇဴး...တို႔ဒီေက်ာက္ႏွင္းဆီေလးလိုခ်င္ေနတာ ဘယ္လိုသိလဲ...”
“ဒီလိုပါပဲ စိတ္ခ်င္းဆက္ေနလားမွမသိတာ...” သူက အျပံဳးစစနဲ႔ ကၽြန္မကိုျပန္ေျပာတယ္...။
ဟိုတစ္ခါတုန္းကလိုပဲ ကၽြန္မက ႏွင္းဆီလက္ဖက္ရည္ၾကမ္းတစ္အိုးမွာတယ္...ခ်ိစ္ကိတ္တစ္စိတ္မွာတယ္။
သူက ေကာ္ဖီမိုခါးတစ္ခြက္နဲ႔ ဘလူးဗယ္ရီတာ့တစ္ခု...။
အဲဒီေန႔က ကၽြန္မတို႔စကား၀ိုင္းမွာ... သူ႔ဓါတ္ပံုအေၾကာင္းေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေျပာျဖစ္ခဲ႔ၾကတယ္...။
သူ႔ဓါတ္ပံုထဲက သူ႔ခံစားခ်က္ေတြအေၾကာင္းကိုေတာ့ ကၽြန္မမစပ္စုလိုက္ေတာ့ပါဘူး...။
သူနဲ႔စကားေျပာေတာ့မွ သူအေျပာအဆိုေတြဟာအရင္လို ကေလးမဆန္ေတာ့ဘဲ တည္ျငိမ္ရင့္က်က္ေနျပီျဖစ္ေၾကာင္း ပိုသာေပၚလြင္ေနတယ္...။ ကၽြန္မထက္စာရင္ သူ႔အနာဂတ္က အရွည္ၾကီးက်န္ပါေသးတယ္ သူ၀ါသနာပါရာ သူေပ်ာ္ေမြ႔ရာမွာေနရတာဟာပိုျပီး ျငိမ္းခ်မ္းေနပါလိမ္႔မယ္..။
သူ႔ရဲ႔အလုပ္ျပီးေတာ့ သူ႔အနာဂတ္သူ႔ကိုယ္ပိုင္ဘ၀ေလးအတြက္ သူအတြက္သင့္ေလ်ာ္မယ့္ သူခ်စ္ျမတ္ႏိုးႏိုင္မယ့္ သူနဲ႔ဘ၀တစ္သက္သာလက္တဲြမယ့္ အေဖာ္မြန္တစ္ေယာက္ကို သူဆံုေတြ႔ရဦးမယ္ေလ.....။
ကၽြန္မကေတာ့ ကၽြန္မေနရာမွာျငိမ္ျငိမ္ကေလးရပ္ျပီး ကၽြန္မခ်စ္တဲ႔စာေတြနဲ႔ သက္ဆံုးတိုင္ေနသြားမယ့္သူမို႔ ဘာမွ ေထြေထြထူးထူးမရွိေတာ့ျပီ...။
တစ္သက္သာအတြက္ ခင္မင္ရင္းႏွီးတဲ႔ မိတ္ေဆြေတြအျဖစ္ ကၽြန္မတို႔အျမဲရွိေနၾကမွာပါ....။
ျပန္ဖတ္ခ်င္သူေတြအတြက္ ဒါကအရင္ပို႔စ္ 'ေသာ့တစ္ေခ်ာင္းေကာက္ရတဲ႔ ေကာင္ေလး...
မိုးေငြ႔
7 comments:
၀ထၳုဳတုိေလးထဲကစားေလးတစ္ေၾကာင္း
သေဘာက်မိတယ္
ကုိယ္ပုိင္အလင္းေရာင္ ရွိပါေစ ဆုိတဲ႔စာသားေလးေပါ႔
ခ်စ္တဲ႔ jasmine
အမမိုးေငြ႕ေရ
ေသာ႕တစ္ေခ်ာင္းေကာက္ရတဲ႕ေကာင္ေလး
အေၾကာင္းအားေပးသြားပါတယ္ေနာ္
အဲ့ဒါ့ပံုေတြ ျမင္ဖူးသလိုပဲေနာ္.....:P
တို ့အစ္မက စာသားေလးေတြ သံုးသြားတာ ပိုေတာင္ လွျပီး ကဗ်ာဆန္ေနေသးတယ္...
သူ႔ျပပြဲနာမည္ေလးကို ေကာ္ဖီတစ္ခြက္နဲ႔ျမည္းရင္း အဲဒီေန႔က ေန၀င္ခ်ိန္ကို ကုန္ဆံုးေစခဲ႔တယ္..။
က်ရံႈးသြားတဲ႔ နတ္သမီးေလးမ်ားလို႔ေတာင္ နာမည္ေပးလိုက္ခ်င္ေသးတယ္..။
ဖတ္ရင္းနဲ႕ ဓာတ္ပံုဆရာၿဖစ္ခ်င္တဲ့စိတ္ေပါက္လာတယ္။
ဖတ္ရင္းနဲ႕ ဓာတ္ပံုဆရာၿဖစ္ခ်င္တဲ့စိတ္ေပါက္လာတယ္။
ဖတ္ရင္းဖတ္ရင္း ဆက္ဖတ္ခ်င္ေ
သးတယ္
Post a Comment