တိမ္ေတြျပဳိဆင္းလာျပီလား…..
နာရီလက္တံကိုးဂဏန္းေနရာကို တည့္တည့္ညႊန္ျပေနျပီ….။ ကိုယ္လက္ထဲက ဖုန္းတစ္လံုးကအဆင္သင့္…ဘယ္ခ်ိန္ျမည္လာမလည္းဆိုတာကိုေစာင့္ဆိုင္းရင္း ရင္ေတြတဒိတ္ဒိတ္ခုန္ေနမိတာ ဖုန္းထဲက အသံတစ္ခုကိုၾကားရတဲ႔အခါ ကိုယ္ဘာေတြျပန္ေျပာမိမလဲ ဘာေတြေျဖမိမလဲဆိုတာကို ၾကိဳတင္ရင္ခုန္ရတာ ေက်ာင္းတုန္းက ပရက္တီကယ္ခန္းထဲ ဆရာမေရွ႔မွာ ဗိုင္ဘာေျဖရသလိုပဲ…..။ ဆရာမၾကီးၾကည္ေအးရဲ႔ ႏြမ္းလ်အိမ္ျပန္ကို ဖတ္ရင္း… ေဘးဖက္နံရံဆီက ခ်ိတ္ဆြဲထားတဲ႔ နာရီကိုလည္း ငဲ႔ေစာင္းၾကည့္ရေသး….ကိုးနာရီ ဆယ့္ကိုးမိနစ္တဲ႔…။ သူကိစၥတစ္ခုခုရွိလို႔ေနာက္က်တာျဖစ္မွာပါလို႔ ျဖည့္ေတြးလိုက္တယ္…..။
စာအုပ္တစ္၀က္က်ဳိးသြားျပီ….။
ဆယ္နာရီတဲ႔……။ ေသခ်ာပါျပီ သူဖုန္းမဆက္ေတာ့ပါဘူး…။ ရင္ထဲမွာ ႏြမ္းလ်သြားတဲ႔ ေ၀ဒနာတစ္ခုက ေရးမျပတတ္ေအာင္ပါပဲ….။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္တစ္ခုေပးထားျပီး… ျဖစ္မလာတဲ႔အခါ ခံစားရတဲ႔ ခံစားမႈမ်ိဳးကို ကိုယ္အေၾကာက္ဆံုးပဲ…..။ လူေတြဟာ ကိုယ္အေၾကာက္ဆံုးအရာ မျဖစ္ခ်င္ပါဘူးဆိုတဲ႔ အရာမ်ိဳးနဲ႔ မၾကာခဏၾကံဳဆံုတတ္ၾကတယ္တဲ႔….။ ဟင့္အင္း…ကိုယ္အဲလိုမ်ိဳးမခံစားခ်င္ဘူး….။ ဒါေပမယ့္လည္း လြန္သြားခဲ႔ျပီ…။ ကိုယ္အာရံုေျပာင္းၾကည့္တယ္… စာအုပ္ေတြေလွ်ာက္ဖတ္တယ္…..။ စာအုပ္ေရွ႔မွာသာရွိေပမယ့္ စိတ္ေတြက လြင့္ေနတာ….။ ရင္ဘတ္တစ္ခုလံုးႏႈံးေခြေနတာပဲ……။ ေရွ႔က လက္ဖက္ရည္ၾကမ္းခြက္ကို ေမာ့ေသာက္လိုက္တယ္….။
ေမ့လိုက္ပါ…..ေမ့ပစ္လိုက္ပါ… ၉နာရီဖုန္းဆက္လာမယ္ဆိုတဲ႔ ကိစၥကိုေမ့ပစ္လိုက္ပါ….။ ကိုယ္ကိုယ့္ကို ျပန္အမိန္႔ေပးၾကည့္တယ္..။ ရမလားလို႔ေပါ့……..။ ရင္ထဲ တင္းက်ပ္ေနဆဲပဲ…။ အစိုင္အခဲတခ်ိဳ႕ တစ္ဆို႔ေနသလုိလို…..။ တကယ္ဆို ဒီလိုေ၀ဒနာမ်ိဳးကို ခံစားခဲ႔ဖူးပါလ်က္နဲ႔မ်ား ဇာခ်ဲ႔ေနေသးတယ္လို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကုိ မေက်မနပ္လည္းျဖစ္မိသြားတယ္…။
ဖုန္းသံျမည္လာတယ္….။
ဖုန္းကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူမဟုတ္ဘူး……။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ဆီကပါ…။ သူေျပာစရာစကားရွိတယ္ဆိုလို႔… နားေထာင္ေပးလိုက္တယ္…။ သူေျပာျပတဲ႔ ဇာတ္လမ္းရွည္ကို ကိုယ္နားေထာင္ရင္း ၀မ္းနည္းလာလို႔ တရံႈ႕ရံႈ႕ငိုလိုက္မိတယ္…။ တဖက္က သူငယ္ခ်င္းက တဟားဟားနဲ႔ရီပါေလေရာ…..။ တကယ္ေတာ့ ငိုခ်င္လ်က္လက္တို႔ျဖစ္သြားတာပါ….။ ထားပါေတာ့ေလ….။ မ်က္ရည္ဆိုတာ က်ဖို႔ပဲမဟုတ္လား သိမ္းထားဖို႔မွမဟုတ္တာ…။ ကိုယ္ရဲ႔ ရူးသြပ္မႈေတြကို သူသိသြားလို႔ သူထိတ္လန္႔သြားလု႔ိလည္းျဖစ္မွာပါေလ……။ တကယ္ေတာ့… မျဖစ္ႏိုင္တဲ႔အရာကိုျဖစ္ေအာင္ ဖန္တီးယူေနတာ မဟုတ္ပါဘူး….။ တခါတေလက်ရင္ ကိုယ့္ကို သူေတြ႔ခ်င္တယ္တဲ႔….။ စိတ္ကူးသက္သက္ပါ…။
ကိုယ္ေလ…အခြင့္ရတုန္းေလးပဲ… သူ႔သီခ်င္းသံကိုနားေထာင္ခ်င္မိတာပါ….။ ကိုယ့္မွာ ဘာရည္ရြယ္ခ်က္မွ မရွိဘူး…..။ သူ႔ဆီကဘာမွကိုယ္မလိုခ်င္ဘူး ဘာမွလည္းမေေတာင္းဆိုပါဘူး…..။ ကုိယ္သူ႔ကို ခံစားရရံုသက္သက္… မက္ေမာတြယ္တာ တာပါ…။ သူနဲ႔ပတ္သက္သမွ်အားလံုးဟာ အျဖဴသက္သက္ခ်ည္းပဲ…။ ဒါကို သူသိနားလည္ပါေစလို႔ ဆုေတာင္းရံုပဲ ကိုယ္တတ္ႏိုင္တယ္…။ ညကအရင့္ဖက္ကိုဦးတည္ေနတယ္….။
ေခါင္းကိုက္လိုက္တာ……
ဗိုက္ထဲမွာလည္းဟာတာတာနဲ႔….မ်က္၀န္းတစ္စံုကစိုစြတ္ေနဆဲပဲ။ မေန႕ညက ေကာ္ဖီပူေနလို႔ ကိုယ္ေကာ္ဖီပူကို ခပ္ေႏြးေႏြးျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပးလို႔ ေသာက္လို႔ေကာင္းတယ္တဲ႔…..။ ကုိယ့္ကုိေတာ့ နဲနဲေတာင္မတိုက္ဘူးေျပာေတာ့…။ အျပင္မွာတကယ္ေတြ႔မွပဲ တိုက္ေတာ့မယ္လုိ႔သူေျပာတယ္….။ ကိုယ္မွာျဖင့္ သူတိုက္မယ့္ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ ေသာက္ရခ်ည္ေသးရဲ႔လို႔ စိတ္ကူးေတြယဥ္ျပီး…ညေတာ္ေတာ္နဲ႔ အိပ္မေပ်ာ္ဘူး…။
ဗိုက္ထဲမွာလည္းဟာတာတာနဲ႔….မ်က္၀န္းတစ္စံုကစိုစြတ္ေနဆဲပဲ။ မေန႕ညက ေကာ္ဖီပူေနလို႔ ကိုယ္ေကာ္ဖီပူကို ခပ္ေႏြးေႏြးျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပးလို႔ ေသာက္လို႔ေကာင္းတယ္တဲ႔…..။ ကုိယ့္ကုိေတာ့ နဲနဲေတာင္မတိုက္ဘူးေျပာေတာ့…။ အျပင္မွာတကယ္ေတြ႔မွပဲ တိုက္ေတာ့မယ္လုိ႔သူေျပာတယ္….။ ကိုယ္မွာျဖင့္ သူတိုက္မယ့္ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ ေသာက္ရခ်ည္ေသးရဲ႔လို႔ စိတ္ကူးေတြယဥ္ျပီး…ညေတာ္ေတာ္နဲ႔ အိပ္မေပ်ာ္ဘူး…။
သူ႔ဆီက ပံုျပင္တစ္ပုဒ္ရလိုက္တယ္လို႔ မမွတ္ယူခ်င္ပါဘူး…..။ ခုက ပံုျပင္မွမဟုတ္တာ……. ဘယ္သူမွမသိလိုက္တဲ႔…… တိတ္တဆိတ္စကားတခ်ိဳ႔နဲ႔…ကိုယ့္ဘာသာေၾကကြဲခဲ႔ရတဲ႔ ညေလး……
ခံႏိုင္စြမ္းမဲ႔လိုက္ေလလို႔…ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဆဲေရးမိတယ္…..။ တည္ျငိမ္ေနတဲ႔ ကန္ေရျပင္ဟာ…တစ္ခ်က္ကေလးေ၀့လိုက္တဲ႔ ေလေျပႏုေလးရဲ႔ ဒဏ္ေၾကာင့္ လိႈင္းၾကက္ခြပ္ေတြထသြားတတ္ေသးတာပဲ……
ထားပါေတာ့ေလ…..ထားပါေတာ့.....။
ျပီးခဲ႔တာေတြ လြန္ခဲ႔တာေတြ ျဖစ္မလာေတာ့တာေတြကို စာဖြဲ႔မေနပါနဲ႔ေတာ့……စိတ္ခ်ပါ …သူမႏွစ္သက္တဲ႔ နည္မည္တစ္ခုကို…အျပင္မွာလူခ်င္းေတြ႔ရင္ဘယ္ေတာ့မွကိုယ္မေခၚပါဘူး….။ ဟဟ…စိတ္ကူးကလဲ ယဥ္ျဖစ္ေအာင္ယဥ္ေသး…..။ အျပင္မွာေတြ႔ပါ့မယ္လို႔ ဘယ္သူေျပာလို႔လဲ…ဒါေပမယ့္ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကေတာ့ ကိုယ္ေပးထားတဲ႔ သူ႔နာမည္ေလးနဲ႔တြဲျပီး ကိုယ့္ကိုသိၾကတယ္…။ ကိုယ့္စိတ္ကူးထဲက ျဖစ္တည္လာတဲ႔ သူမႏွစ္သက္ပါဘူးလို႔ ဆိုတဲ႔နာမည္ေလးနဲ႔… စာတခ်ိဳ႔ကိုေတာ့ ကိုယ့္မွာ ေရးပိုင္ခြင့္ရွိေသးတာကိုပဲ ေက်းဇူးတင္ရမွာပါ…….။ ဘာျဖစ္လဲေနာ္ ကုိယ္တို႔ေတြ အက္ေဆးလွလွထဲမွာ စာစုေတြထဲမွာ ကဗ်ာေတြထဲမွာ အျမဲဆံုေတြ႔ေနရမွာပဲေလ…။ ဒီေလာက္နဲ႔ေက်နပ္သင့္ပါျပီ…။
ကိုယ္တို႔ေတြ…..ဟိုး.... ေကာင္းကင္ထက္က တိမ္ေတြဆီ အတူခိုစီးႏိုင္ၾကေသးတယ္.. … လမင္းၾကီးဆီသြားႏိုင္ၾကေသးတယ္… ၾကယ္ေၾကြေတြကိုအတူေကာက္ႏိုင္ၾကေသးတယ္ ေရျပင္ေပၚမွာ ေလွအတူစီးႏိုင္ၾကေသးတယ္…. ျမက္ခင္းစိမ္းစိမ္းမွာ အတူထိုင္ႏိုင္ၾကေသးတယ္…..။ ညဖက္ကိုယ္စာေရးရင္း အိပ္ငိုက္လာရင္ေတာင္ သူေဖ်ာ္တိုက္မယ့္ ေကာ္ဖီေသာက္ႏိုင္ေသးတာပဲေလ….။ ကုိယ့္ကိုယ္ကို ႏွစ္သိမ္႔ၾကည့္တယ္….ေအာင္ျမင္တယ္ေခၚမလား မေအာင္ျမင္တာလားေတာ့မသိဘူး…တိမ္ညိဳေတြျပိဳဆင္းက်လာတယ္…မိုးရိပ္ေတြပါ ပါလာတယ္….။
မိုးေရစက္ေတြနဲ႔မ်က္ရည္တို႔ေရာေႏွာသြားတဲ႔ အခ်ိန္က ညဆယ့္ႏွစ္နာရီကိုးမိနစ္…….။
မိုးေရစက္ေတြနဲ႔မ်က္ရည္တို႔ေရာေႏွာသြားတဲ႔ အခ်ိန္က ညဆယ့္ႏွစ္နာရီကိုးမိနစ္…….။
မိုးေငြ႔
12 comments:
သိပ္မွန္တာေပါ႔ေနာ္
မ်က္ရည္ဆုိတာ သိမ္းထားဖုိ႔မွ မဟုတ္တာ
အက္ေဆးေရးတာေလးေတြကုိအရမ္းသေဘာက်မိတယ္
အစ္မေရးထားတာေလး အေရးအသားညက္လိုက္တာ။ ခံစားခ်က္တူသြားတာက ဒီေနရာေလးပဲ
ကုိယ္သူ႔ကိုခံစားရရံုသက္သက္…မက္ေမာတြယ္တာ တာပါ…။ သူနဲ႔ပတ္သက္သမွ်အားလံုးဟာ အျဖဴသက္သက္ခ်ည္းပဲ…။ ဒါကို သူသိနားလည္ပါေစလို႔ ဆုေတာင္းရံုပဲ ကိုယ္တတ္ႏိုင္တယ္…။
အစ္မေရးထားတာေလး အေရးအသားညက္လိုက္တာ။ ခံစားခ်က္တူသြားတာက ဒီေနရာေလးပဲ
ကုိယ္သူ႔ကိုခံစားရရံုသက္သက္…မက္ေမာတြယ္တာ တာပါ…။ သူနဲ႔ပတ္သက္သမွ်အားလံုးဟာ အျဖဴသက္သက္ခ်ည္းပဲ…။ ဒါကို သူသိနားလည္ပါေစလို႔ ဆုေတာင္းရံုပဲ ကိုယ္တတ္ႏိုင္တယ္…။
" မ်က္ရည္ဆိုတာ က်ဖို႔ပဲမဟုတ္လား သိမ္းထားဖို႔မွမဟုတ္တာ…" အဲ့စကားစုေလးကို သေဘာ
က်တယ္......။
တစ္ပုဒ္လံုး အသံုးအႏွဳန္းေလးေတြညက္တယ္ေနာ္ ..
အဖြဲ႔အႏြဲ႔ေလးေတြလဲ မုိက္တယ္....အားေပးသြားတယ္မုိးေငြ႔ေရ..
ဆက္လက္ေရးဖြဲ႔ႏိုင္ပါေစ...
ခင္မင္ေနတဲ႔..မိုးနတ္
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္တစ္ခုေပးထားျပီး… ျဖစ္မလာတဲ႔အခါ ခံစားရတဲ႔ ခံစားမႈမ်ိဳးကို ကိုယ္အေၾကာက္ဆံုးပဲ…..။
ကန္ဒီလည္း အဲ့လိုပဲ မမ.. အဲ့ဒါေၾကာင့္လည္း ဘာကိုမွ မေမွ်ာ္လင့္တတ္တာ
မန္႔လုိ႔လဲရ၀ူး..စိတ္ညစ္တယ္ဟာ
အက္ေဆးေလးကလွတယ္ ေရးနည္းေလးကို ခဏခဏလာေရာက္ေလ့လာပါတယ္ ။
၉ နာရီကေန ဒုတိယအႀကိမ္ မ်က္ဝန္းမိုး႐ြာတဲ့ ၁၂ နာရီ ၉ မိနစ္အထိ... ဒီ သံုးနာရီ ကိုးမိနစ္အတြင္းမွာ ျဖစ္ေနခဲ့တဲ့ စိတ္ခံစားမႈေတြကို ဖတ္ရတာ ေကာင္းကင္မွာ စုလိုက္၊ ျပန္႔က်ဲလိုက္နဲ႔ တျဖည္းျဖည္း ထုထည္ သိပ္သည္းလာတဲ့ မိုးသားတိမ္လိပ္ေတြကို ထိုင္ၾကည့္ရသလိုပါပဲ...၊ ေလးလံတယ္၊ မႈိင္းညိဳ႕တယ္၊ စိုထိုင္းတယ္၊ ၿပီးေတာ့... လြမ္းဆြတ္ေစတယ္၊
မ်က္စိနဲ႔ ဖတ္ေနရင္းကို ရင္ဘတ္ထဲအထိ ျပဳတ္က်သြားတဲ့ အက္ေဆးေလးပါပဲဗ်ာ...။
အသက္ေတာင္မရႈရဲဖူး း) ျမန္ျမန္မန္႔လိုက္ရတယ္
ဖုန္းမဆက္နုိင္တဲ႔ေနရာ လုိင္းမရတဲ႔ေနရာေရာက္ေနလို႔ျဖစ္မွာပါကြယ္
အနားနီးရင္ ဖုန္းဆက္ေခ်အုံးလို႔ လက္တုိ႔ေပးခ်င္သပါ႔
ခ်င္းတြင္းေမာင္ဘႀကိဳင္
ရူးသြပ္ျခင္းေတြနဲ႕ ရင္ခုန္သံေတြ ဟိုးေ၀းကို သယ္ေဆာင္သြားပါ .... အိန္ဂ်ယ္လ္ း)
အဲ့တာေၾကာင့္လည္း နာ့အစ္မက မမိုးငြပ္ မမိုးငြပ္နဲ႔ နာမည္ေတြႀကီးေနသကိုး.းP
Post a Comment