စာမျက်နှာတစ်ဆယ့်လေး.....

မင္းကိုလြမ္းတိုင္း ကို္္ယ္မင္းကိုသြားေခ်ာင္းၾကည့္ခြင့္ရွိေသးတာပဲ......။ ဘယ္ေတာ့မွ ကိုယ့္ကို ဖရန္းျပန္မလုပ္ေတာ့တဲ႔ စာမ်က္ႏွာတစ္ခုကို ကိုယ္အျပန္ျပန္အလွန္လွန္သြားၾကည့္ႏိုင္ေနေသးတာ ဘုရားေပးတဲ႔ဆုတစ္ခုလို႔မွတ္ယူပါ့မယ္....။

မ်က္ႏွာၾကည္ၾကည္တစ္ခု မ်က္ခံုးနက္နက္ေတြ မ်က္ေတာင္တိုတုိေလးေတြ ႏွာတံခၽြန္ခၽြန္နဲ႔ ထူထဲတဲ႔ ႏႈတ္ခမ္းတစ္စံုကိုျမင္လိုက္ရတဲ႔အခါတိုင္း ကိုယ္႔မ်က္၀န္းက မ်က္ရည္ေတြဘာေၾကာင့္ပိုးပိုးေပါက္ေပါက္က်လာရသလဲ....။
၀မ္းသာတယ္ မင္းကို ၾကည္ၾကည္လင္လင္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္နဲ႔ျမင္လိုက္ရလို႔....။ ၀မ္းလည္းနည္းတယ္..ဘယ္ေတာ့မွ ကိုယ့္ကိုလက္မခံေတာ့တဲ႔ စာမ်က္ႏွာတစ္ခုကို တိတ္တိတ္ကေလးပဲၾကည့္ခြင့္ရလို႔...။

ကိုေလးက စာမ်က္ႏွာဆယ့္ငါးဆို ကိုယ္ကဆယ့္ေလးကိုေရြးမယ္.....။ ျပီးခဲ႔တဲ႔ ႏို၀င္ဘာဆယ့္ေလးရက္က မင္းနဲ႔ကိုယ္ေနာက္ဆံုးဆံုခဲ႔ၾကတာ တစ္ႏွစ္ျပည့္တဲ႔ရက္....။ မင္းမွတ္မိဦးမယ္ထင္ပါတယ္...အိန္ဂ်ယ္...။
အဲေန႔ညက ေဒါသခိုးေတြနဲ႔မင္းမ်က္လံုးေတြကို ကိုယ္ေနာက္ဆံုးျမင္လိုက္ရတဲ႔ေန႔ေပါ့.....။ အဲေန႔ကစျပီး ကိုယ့္အနားကေန သစ္ရြက္တစ္ခုလုိ လႊင့္ပါးသြားလိုက္တာ ဒီေန႔ထိေပါ့.....။

ဘယ္ေတာ့မွမရိုးႏိုင္ေသာ တမ္းတျခင္းမ်ားစြာနဲ႔ “မင္းဘယ္ဆီမွာလဲ အိန္ဂ်ယ္......”

မိုးေငြ႔