ခ်ည္ေႏွာင္လွည့္ပါ….

 

            ဂူဂယ္လ္မွယူသည္ 

ကၽြန္မႏွင္႔ေမာင္ အိမ္ေထာင္သက္ ငါးႏွစ္ျပည့္ေတာ့မည္….။ ကေလးယူဖို႔ ကၽြန္မတို႔ႏွစ္ေယာက္ သည္ေခါင္းစဥ္ႏွင့္ ေဆြးေႏြးသည့္အခါ အျမဲတေစ စကားမ်ားရန္ျဖစ္ျခင္းျဖင့္သာ အဆံုးသတ္ခဲ႔သည္မွာ အဆန္းတၾကယ္ မဟုတ္ေတာ့…။ ယခုလည္း ညစာစားျပီး တီဗီထိုင္ၾကည့္ရင္းက ဇာတ္လမ္းထဲပါလာသည့္ ခ်စ္စဖြယ္ ကေလးဇာတ္ရုပ္ကေလးကို သေဘာက်မဆံုးရွိကာ ကၽြန္မကပဲ အမွတ္သည္းမရွိစြာ ေမာင့္ကို စေျပာျခင္းျဖစ္သည္…။ 

“ေမာင္… မီတို႔ကေလးေလးတစ္ေယာက္ေလာက္ယူရေအာင္ေနာ္…. ေနာ္..ေမာင္”  ကၽြန္မက ေျပာရင္း အားမလုိအားမရစြာ ေဘးမွာထိုင္ေနသည့္ ေမာင့္လက္ေမာင္းကို ခပ္သာသာလႈပ္လိုက္သည္။ ေမာင့္လို အသားျဖဴျဖဴၾကည္ၾကည္နဲ႔ ကၽြန္မလိုဆံပင္ေခြေလးေတြနဲ႔ မ်က္လံုး၀ိုင္း၀ိုင္း ႏႈတ္ခမ္းထူထူနဲ႔သားကေလး တစ္ေယာက္ေလာက္လိုခ်င္ခဲ႔တာ ကၽြန္မအလြန္မဟုတ္ဘူး မဟုတ္လား…။ ေမာင့္ကိုယ္ပြားေလး တစ္ေယာက္ ကၽြန္မတို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားထဲ တိုးလာခဲ႔လွ်င္ ဘယ္ေလာက္ ေပ်ာ္ရႊင္စရာေကာင္းလိုက္မလဲ….။ ေမာင္နဲ႔ကၽြန္မတို႔ၾကား ပို၍ခိုင္မာေအာင္ ခ်ည္ေႏွာင္ေပးေသာ သံေယာဇဥ္ၾကိဳးမွ်င္ေလးလည္းျဖစ္ဦးမည္ေလ…။

ကၽြန္မတို႔ႏွစ္ေယာက္မွာ တကယ္ေတာ့ ကေလးမရျခင္းမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ… ေမာင္ကိုယ္တိုင္က မလိုခ်င္ခဲ႔လို႔သာ ကၽြန္မကေလးရူးေနသည့္ၾကားက တားဆီးထားရျခင္းျဖစ္သည္…။ သူငယ္ခ်င္း အိမ္ေထာင္သည္ေတြကေတာ့ အဲလို ေဆးစား ေဆးထိုးပါမ်ားလွ်င္ တကယ္ကေလးယူခ်ိန္မွာ ကေလးမရတတ္ေတာ့လို႔  ကေလးယူပါလားလို႔ စကားဆံုတိုင္း လူခ်င္းဆံုတုိင္း သတိေပးတတ္ၾကသည္..။ ေနာက္ဆံုးကၽြန္မက ေမာင္မသိေအာင္ ေဆးထိုးေဆးစားမလုပ္ျဖစ္ေတာ့ဘဲ… ရက္ေရွာင္ျခင္းျဖင့္သာ ကေလးမရေအာင္တားဆီးခဲ႔ရသည္…။ ေတြးၾကည့္ေလ ခါးသီးစြာေကာင္းေလပါပဲ…..။ ကၽြန္မက ကေလးအင္မတန္ခ်စ္တတ္သူ ကေလးရူးေနသူေလ…။ သူကေတာ့ အသိမိတ္ေဆြကေလးေတြကိုေတြ႔လွ်င္ပင္ ခ်ီေပြ႔ဖို႔မေျပာႏွင့္ လွည့္ပင္မၾကည့္တတ္ေပ…။ အဲေလာက္ထိ သူအသညး္မာသူတည္း…။ ထူးျခားသည္က ကေလးအမ်ားစုမွာ သူ႔ကိုေတြ႔လွ်င္ စိတ္၀င္တစားေငးၾကည့္တတ္ၾကျခင္းပင္..။ အဲလိုကေလးေတြစိတ္၀င္စားတတ္တဲ႔ သူသာ ကေလးတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္ခင္ၾကင္နာယုယတတ္လွ်င္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလိုက္မည္နည္း…။

တခါက သူ႔အစ္မတစ္၀မ္းကြဲရဲ႔ သမီးကေလးကို ေျပာမရ၍ ကေလးကို ဟန္႔သည့္အေနျဖင့္ လည္ပင္းညစ္ဖူးသည္တဲ႔…။ ဘုရားေရ…ေမာင္ေတာ္ေတာ္ရက္စက္တယ္ မေတာ္ကေလးတစ္ခုခုျဖစ္သြားရင္ ဘယ္ႏွယ့္လုပ္မလဲ ျပန္ေလ်ာ္ေပးလို႔ရသည့္ ကိစၥလည္းမဟုတ္…။

“ေမာင္……. ” ကၽြန္မက သံရွည္စြဲေခၚျပီး ေမာင့္ပါးကိုလိမ္ဆြဲလိုက္သည္…။ ေမာင္က တီဗီၾကည့္ေနရင္းက စိတ္မရွည္ေတာ့သည့္အၾကည့္မ်ိဳးႏွင့္ ကၽြန္မကို မ်က္ေစာင္းလွည့္ထိုးပါသည္…။ ေတြ႔လား…ေမာင္ဟာေလ ….။

“မီ..ကေလးတစ္ေယာက္ေလာက္ေမြးမယ္ေနာ္…” 

ဒီတစ္ခါေတာ့ ကၽြန္မက ေဘးတေစာင္းလွည့္ကာ ေမာင့္ေနာက္ေက်ာထဲလက္ထိုးထည့္ျပီး ေမာင့္ခါးကိုတအားဖက္ျပီး ခပ္ခၽြဲခၽြဲေျပာၾကည့္သည္….။ ေမာင္မ်ားစိတ္လည္လာေလမလားဆိုသည့္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ႏွင့္ေပါ့…။ 
ေမာင္ေက်နပ္ေအာင္ တစ္ေယာက္ေလာက္ဟုသာေျပာလိုက္ရသည္ တကယ္တမ္းကၽြန္မက အမႊာကေလးေတာင္ လိုခ်င္ေသးတာ…။

“ေမာင့္လို အသားျဖဴျဖဴ ပါးျပင္မွာ ေသြးေၾကာစိမ္းမွ်င္ေလးေတြ ယွက္ေနတဲ႔ ေမာင့္ႏႈတ္ခမ္းလိုမ်ိဳး ေမာင့္အျပံဳးမ်ိဳးရွိတဲ႔ သားသားေလးတစ္ေယာက္ေမြးမယ္ကြာ ေနာ္…” ကၽြန္မက ေျပာလည္းေျပာရင္း ေမာင့္ပါးျပင္ေတြ ေမာင့္ႏႈတ္ခမ္းေတြကို လက္ေခ်ာင္းေတြႏွင့္လိုက္တို႔ထိေတာ့ ေမာင့္မွာတီဗီၾကည့္ေနတာကို ေကာင္းေကာင္းမၾကည့္ရ ေကာင္းလား

ဆိုျပီး စိတ္တိုလာေတာ့မည္…။ ေမာင့္ခါးကိုဖက္ထားသည့္ ကၽြန္မလက္ေမာင္းကို ေမာင့္က တစ္ခ်က္ဖ်စ္လိုက္ရင္း….။

“ကဲ… ကေလးရူးမေလး…. ဇာတ္လမ္းကျပန္စျပန္ျပီလား…. ခုေလာေလာဆယ္ေတာ့ ကိုယ္ပဲကေလးခဏလုပ္မယ္ဟုတ္လား ကဲဟိုဖက္တိုး ခင္ဗ်ားေလးေပါင္ေပၚမွာ ေခါင္းအံုးျပီး ၾကည့္မယ္ ေက်ာေညာင္းလာျပီ….” တဲ႔… သူ႔စကားလမ္းလြဲပံုက…။ 

သည္လိုႏွင့္ ကၽြန္မ၏ ကေလးရူးတမ္းခ်င္း တခန္းရပ္ကာ တီဗီထဲကိုသာေမာင္ႏွင့္အတူ နစ္ေမ်ာလိုက္ရသည္…။ ဇာတ္သိမ္းေတာ့ ကေလးေလးေသသြားတာကိုၾကည့္ရင္း ကၽြန္မငိုပါေတာ့သည္..။ နဂိုကမွာ မ်က္ရည္မခိုင္သူမို႔ ရုပ္ရွင္ၾကည့္တိုင္း စာအုပ္ဖတ္တိုင္း ၀မ္းနည္းစရာအရိပ္အေယာင္ျပတာႏွင့္ သူမ်ားမငိုခင္ ကိုယ္ကၾကိဳျပီး မ်က္ရည္က်တတ္သူ မဟုတ္လား…။ မ်က္ရည္ေတြက ကၽြန္မေပါင္ေပၚအိပ္ေနသည့္ ေမာင့္မ်က္ႏွာေပၚေပါက္ခနဲက်သြားပါေလေရာ..။

“ေဟာဗ်ာ…ငိုျပီလား..ကေလးက်ေနတာပဲ” ဆိုျပီး ေမာင္က ခ်က္ခ်င္းထလိုက္ျပီး ကၽြန္မကိုၾကည့္ျပီး ရယ္ပါေတာ့သည္…။ ျပီးေတာ့ ကၽြန္မပါးျပင္ေပၚက မ်က္ရည္ေတြကို သုတ္ေပးသည္…။

“မငိုပါနဲ႔ကြာ…. ဒီလိုပံုနဲ႔ ကေလးအေမျဖစ္ရင္ ကေလးငိုတာနဲ႔မီကလိုက္ငိုဆို ကေလးကို ဘယ္လိုေခ်ာ့မလဲဗ်…”

“ေမာင္ကလည္း ေမာင္ကူေခ်ာ့ေပးေပါ့…. ေမာင့္ကိုဆို ကေလးေလးကသိပ္ခ်စ္မွာ… ဟုတ္တယ္ ေမာင့္မ်က္ႏွာက ကေလးေတြခ်စ္တဲ႔မ်က္ႏွာမ်ိဳး… ေမာင္ဘာမွမလုပ္ျပခင္ သူတို႔က ေမာင့္အနားမွာ ျငိမ္ကုတ္ေနၾကမွာ…ေမာင့္ေျပာစကားလည္းနားေထာင္မွာ ေသခ်ာတယ္….”

“အမေလးဗ်ာ.. ကေလးကျဖင့္ဘယ္ဆီေနမွန္းမသိ ခ်က္ခ်င္းၾကီးပဲ ကၽြန္ေတာ္က ကေလးအေဖျဖစ္သြားပါလား”

“လုပ္ပါ…ေမာင္ရယ္ ကေလးအေဖလုပ္ပါေနာ္….ေနာ္…မီ ေမြးေပးခ်င္လြန္းလို႔ပါ… ေမာင္တို႔မ်ား ေျပာင္းျပန္ သူမ်ားေတြေယာက္်ားက မိန္းမ ကေလးမေမြးေပးႏိုင္ရင္ ေနာက္မိန္းမေတာင္ယူျပီးေမြးရတာ…”

ကၽြန္မက မေက်မခ်မ္း ႏွႈတ္ခမ္းစူျပီးေျပာေတာ့ ေမာင္က ကၽြန္မႏွႈတ္ခမ္းကို လက္သီးဆုပ္နဲ႔ ခပ္ဖြဖြလာတို႔ထိျပီး…

“ေမာင့္အတြက္က မီရွိရင္လံုေလာက္ျပီေလ…..ဘာမွမလိုေတာ့ဘူး…” တဲ႔……။

“မဟုတ္ဘူးေလ ေမာင္ရဲ႕ ေမာင္မွားေနျပီ… မီက ေမာင့္အနားတစ္သက္လံုးေနေနမယ္လို႔ ဘယ္သူအာမခံမလည္း…. မီ ေမာင့္အရင္ေသခ်င္ေသသြားမွာပဲေလ…..အဲခါက်ရင္ ဒါမွမဟုတ္ အသက္ၾကီးလာရင္ မီတို႔ကို ျပန္ျပီး ျပဳစုေစာင့္ေလွ်ာက္ဖို႔ သားသမီးဆိုတာလိုကိုလိုတယ္ေလေမာင္ရဲ႔..”

“အိုေခ အိုေခ… မီ ကိုယ့္ကို ဓါတ္ျပားေဟာင္းပဲဖြင့္ျပမွာပဲ… ကိုယ္နားလည္တယ္ သေဘာေပါက္တယ္… ကိုယ္က တစ္ဦးတည္းေသာသားမို႔ တကိုယ္ေကာင္းဆန္ခ်င္ဆန္လိမ္႔မယ္… မီျဖစ္ခ်င္တဲ႔ ကိစၥကိုကိုယ္စဥ္းစားေပးမယ္ ဟုတ္လား.. ဒီေလာက္ဆိုေက်နပ္လား….” တဲ႔…။

မဆိုးဘူးလို႔ပဲေျပာရမလား…… ကၽြန္မတို႔ အိမ္ေထာင္သက္တမ္းတေလွ်ာက္ေတာ့ ကၽြန္မေမာင္နဲ႔ ကေလးယူဖို႔ေျပာဆိုၾကလွ်င္ ရန္ပြဲႏွင့္သာအဆံုးသတ္ေလ့ရွိခဲ႔တာ ခုတခါေတာ့ ေမာင္က စဥ္းစားေပးမယ္ဆိုေတာ့ အဆင့္ေတာ္ေတာ္တက္လာျပီ ေျပာရမည္လား… အသက္ရလာလို႔ ေမာင့္အေတြးေတြ ေျပာင္းလဲလာခဲ႔ေလသလားမေျပာတတ္ပါ..။ ကၽြန္မအသက္ သံုးဆယ္ငါး ေမာင္က ကၽြန္မထက္ႏွစ္ႏွစ္ငယ္ေတာ့ သံုးဆယ္သံုး တကယ္ဆို ကၽြန္မတို႔ ကေလးယူဖို႔ ေတာ္ေတာ္ေတာင္ ေနာက္က်ေနခဲ႔ျပီဆုိတာလည္း ေမာင္ထည့္ေတြးသင့္ေသးသည္….။ ခုေတာ့ ကၽြန္မ ေမာင့္ဆီက ထြက္လာမည့္အေျဖကို ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ၾကီးစြာျဖင့္ ရင္ခုန္စြာေစာင့္ေမွ်ာ္ရေပဦးမည္…။

မိုးေငြ႔