အ၀ါေရာင္အလြမ္း……

ေႏြဦးေလေျပနဲ႔အတူ သံစဥ္လွလွေတြက ႏူးညံ့တိုးတိတ္စြာ ကိုယ့္ကိုေခၚေဆာင္သြားၾကတယ္……….။ လြမ္းစရာေကာင္းလိုက္တာ……………။

အ၀ါေဖ်ာ့ေရာင္ ေနျခည္ႏုႏုေအာက္မွာ အခ်စ္လိပ္ျပာကေလးေတြ ၀ဲပ်ံေနၾကတာကို တခဏ ေငးေမာေနၾကည့္မိတယ္….။ စိတ္ေတြထဲမွာ အလြမ္းေတြက သိပ္သိပ္သည္းသည္းေလးပင္လြန္းလို႔ ထိုင္ေနရင္း ပင္ပန္းလာတယ္…။ ေရာ္၀ါေတြကလည္း ေလအေ၀့မွာ တျဖဳတ္ျဖဳတ္ေၾကြလြင့္လို႔ရယ္…….။ ရြက္ႏုအစို႔ကေလးေတြေပါက္ေနတဲ႔႔ စကားပင္ကိုင္းေပၚမွာ အညိဳ၀ါက်ား ငွက္ကေလးတစ္ေကာင္က ခါတိုင္းလို ေတးမဆိုဘဲ ႏႈတ္ဆိတ္လို႔ ျငိမ္ျငိမ္ကေလးနားေနတယ္…..။ 

အေရာင္ေတြထဲမွာ အ၀ါေရာင္ကို ကိုယ္မၾကိဳက္ဘူး….။ အလြမ္းေရာင္ေတြဟာ အ၀ါေရာင္လား…..။ ဒါဆို ကိုယ့္ဘ၀မွာ အ၀ါေရာင္ေတြက အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ၾကာေအာင္ရွိေနမလဲ…..။ ကိုယ္မႏွစ္သက္ပါဘူးဆိုတဲ႔ အေရာင္ကိုု စြဲလန္းလာမိတဲ႔ ေန႔အထိလား…..။ 

ကိုယ့္ဆီမွာ ကိုယ္ပိုင္တဲ႔ အ၀ါေရာင္အသံုးအေဆာင္ပစၥည္းေတြက လက္ခ်ိဳးေရလို႔ရႏိုင္တယ္….။ ကိုယ့္မွာ တီရွပ္အ၀ါေရာင္တစ္ထည္ ေရခဲသားလို ေပ်ာ့ေပ်ာ့လြင့္လြင့္နဲ႔ ရင္ဘတ္မွာ အတြန္႔အဖတ္ကေလးပါတဲ႔ အ၀ါေရာင္ ဘေလာက္စ္အက်ၤီတစ္ထည္ အ၀ါေရာင္ပိုက္ဆံအိတ္ တစ္လံုးရယ္….. ေရႊတြင္း၀ါလို႔ေခၚတဲ႔ ေက်ာက္နဲ႔ခတ္ထားတဲ႔ ေလာ့ကက္သီးရယ္ လက္စြပ္တစ္ကြင္းရယ္ပဲရွိတာ…။ အ၀ါေရာင္ေတြကို တစ္ႏွစ္လံုးေနမွ ကိုယ္တစ္ၾကိမ္ႏွစ္ၾကိမ္ ၀တ္ဆင္ဖူးတာ….။ မသိစိတ္ကမ်ား အ၀ါေရာင္ဟာ အလြမ္းရဲ႔ အေရာင္လို႔ၾကိဳသိေနခဲ႔လို႔မ်ားလား…..။ ဒါေပမယ့္လည္း ကိုယ္မႏွစ္သက္ေပမယ့္လည္း အ၀ါေရာင္က ကိုယ့္အိပ္မက္ ကိုယ့္အေတြး ကိုယ့္စိတ္ကူး... ေနာက္ဆံုး ကိုယ့္ဘ၀ကိုေတာင္မွ လႊမ္းမိုးထားခ်င္ေတာ့တာ……။ 

မနက္ေစာေစာ ေနျခည္အေရာင္ကလည္းအ၀ါေရာင္….....
ေႏြေန႔ခင္းျပင္းျပင္းျပျပေနေရာင္ကလည္း အ၀ါေရာင္….......
ေျမျပင္ေပၚေၾကြခေနတဲ႔ သစ္ရြက္ေတြကလည္းအ၀ါေရာင္…......
ေရကန္ထဲကူးလူးသြားလာေနတဲ႔ ေရႊငါးတစ္ခ်ိဳ႕ကလည္းအ၀ါေရာင္…...... ကိုယ္ေကာ္ဖီေသာက္တဲ႔ ျပဴတင္းေပါက္မွာလာနားတတ္တဲ႔ ငွက္ကေလးရဲ႔လည္ရစ္မွာ အ၀ါစင္းကေလးပါတယ္….။ ညေနသံုးနာရီအခ်ိန္ကလည္း အ၀ါရင့္ေရာင္သန္းေနတယ္….။ ညေနအိမ္ျပန္ေရာက္လို႔ ေဖ်ာ္ေသာက္မိတဲ႔ လီမြန္သီးကလည္း အ၀ါေရာင္….။

အ၀ါေရာင္ဆိုတာ အေျခခံအေရာင္ခုႏွစ္ေရာင္ထဲမွာ ပါသလား ကိုယ္ေသခ်ာမသိပါဘူး….။ ေသခ်ာတာကေတာ့ မင္းဆိုတဲ႔ အျဖဴေရာင္ အေပၚ ကိုယ့္ရဲ႔ အညိဳေရာင္ေဆးစက္ေတြ စြန္းထင္သြားလို႔ အ၀ါေရာင္ျဖစ္ေပၚလာခဲ႔ရတာ…။

မိုးေငြ႔