Thursday, 26 January 2012

ေခၽြမခ်ရဲတဲ႔သစ္ပင္.....


အ လြ မ္ း ေ တြ ထုုု ပ္ ပို း
ရ င္ ခုုု န္ သံ တ စ္ ခ်ိ ဳ ႕ နဲဲဲဲဲ ႕
စို က္ ပ်ိ ဳ း ခဲ႔ တဲ႕ အ ပ င္
ႏြ ယ္္္ မ်ွ င္္ ေ တြြြ ေ တ ာ င္
အ ထ ပ္္္္ ထ ပ္ ရ စ္ ပ တ္ ေ န ၿပီ
တ က ယ္ ဆို
အဲ ဒီ အ ပ င္ မွ ာ
အကိုင္ း အ ခ တ္ ေ တြ
ေဝ ျဖ ာ ေ န တ ာ
အ ၾက င္ န ာ ေ တြ ေ ပါ ႕
ခ်ိ ဳ ျမ တဲ႕ အ ခ် စ္ ေ တြ က
ရ င္႕ မွ ည္႕ လြ န္ း လို႕
သူ႕ အ ေ ရွ႕ မွ ာ
ေ ၾကြ မ က် ရံု တ မ ယ္ ပါ ပဲ။
အိ ပ္ မ က္ ထဲ ပဲ
အ ခါ ခါ ေခြၽ ခ်
အ ပင္ ေ လ း က
ပို လွ မ ယ္ ထ င္ တ ယ္။
အ ျပ င္ မွ ာ ေ ခြၽ မ ခ် ရဲ
ကို ယ္ အ က် နာ မွာ စို း တ ယ္ ေ လ။


9 comments:

ပ်ိဳးယု၀သုန္ (Pyo Yu Wathone) said...

ခ်ိဳျမေနျပီဆိုုရင္ေတာ့.သူကေခၽြခ်မွာပါဟာ.. ေၾကြမက်နဲ႕.. ဒဏ္ရာေတြရကုုန္မယ္...
ဖတ္ရင္းကဗ်ာေလးကခ်ိဳလိုုက္တာလိုု႔...

ညိမ္းႏိုင္ said...

ရုတ္တရက္ဖတ္လိုက္တာ ေရြမခ်ရဲတဲ့သစ္ပင္တဲ့....ဟီး...။
ကဲပါေလ....သူကေခၽြမခ်ဘူးဟုတ္လား....ရင့္မွည့္ေနတာ
ေတာင္ ေခၽြမခ်ရဲရင္ တုတ္နဲ႕သာထိုးခ်ဗ်ာ....ၾကာတယ္..:P

mstint said...

မေခြ်ရက္လည္းေႂကြခ်ိန္တန္ရင္
ေႂကြခါက်လို႔ေျမခရရွာတယ္မိုးေငြ႔ေရ။
ဒါကမလြန္ဆန္ႏိုင္တဲ့သဘာဝတရားေပါ့ေနာ္။
စိတ္ဓာတ္အစဥ္ၾကည္လင္ေအးျမပါေစကြယ္။

ေမတၱာျဖင့္
အန္တီတင့္

Han Kyi said...

ငါသာပန္းျဖစ္ရင္တဲ့ ရဲရဲပြင့္ၿပီး ရဲရဲေၾကြလိုက္မယ္ တဲ့
ၾကားဖူးတဲ့ စာသားပါ...

ကဗ်ာေလးလွတယ္ သႏၲရသကို သိမ္သိမ္ေမြ႕ေမြ႕ေလး ရသလိုပဲ . . .

Candy said...

ကဗ်ာေလး အရမ္းေကာင္းတာပဲ မမရယ္
သူ႔ရဲ႔ ေရးဟန္ေလးေတာင္ မမတင္လြန္းလို႔ ကန္ဒီမွတ္မိေနၿပီ :)

အသိ တေယာက္ေယာက္ေရးဟန္နဲ႔ တူေနသလိုပဲ ဘယ္သူလဲေတာ့ မသိပါ ဟီး အဲ့လိုေတာ္တာ :P

ကိုရင္ said...

ေခၽြမခ်ရက္ရင္ ေရႊခ်လိုက္ပါ အမ :D

ညီလင္းသစ္ said...

ဒါဆိုရင္ေတာ့ ေလျပင္းေတြ အလာကိုပဲ ေစာင့္ေနေတာ့မယ္ ထင္ပါရဲ႕...၊ ကဗ်ာေလးက သိမ္ေမြ႔ၿပီး လွတယ္...။

ညီရဲသစ္ said...

ကဗ်ာေလးက ခ်စ္စရာေလး ဖတ္ရတာ ရင္ထဲေအးျမသြားသလုိ ခံစားလုိက္ရတယ္...

သိဂၤါေက်ာ္ said...

ေခၽြမခ်ပဲနဲ႕ သူ႕အလိုလို ေၾကြက်သြားမွာ စိုးတယ္..