မိုးေငြ႔ရဲ႔ေနရာေလးတစ္ခု........

ဘေလာ့ဂ္ေရးေနခဲ႔တာ သံုးႏွစ္ရွိသြားျပီ....။ တကယ္ေတာ့ စာေရး၀ါသနာပါတာရယ္.... ကိုယ့္ခံစားမႈကို ဖြင့္ခ်ခ်င္တာရယ္ပဲရိွခဲ႔တာပါ.....။ ဘေလာ့ဂ္တစ္ခုလံုးကိုၾကည့္ရင္ က်မဘက္က စာလာဖတ္သူရင္ထဲ စြဲက်န္ရစ္မယ့္ မယ္မယ္ရရပို႔စ္တစ္ခုမွမေပးႏိုင္ခဲ႔ဘူး....။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္... ဒီစာမ်က္ႏွာကို ဖြင့္ထားတာဟာ ကိုယ့္ဘ၀ရဲ႔ မွတ္စုစာအုပ္တစ္အုပ္... ကိုယ္႔တစ္သက္တာလံုးအတြက္ မေပ်ာက္ပ်က္သြားမယ့္ အမွတ္တရ ေနရာေလးတစ္ခု အျဖစ္ထားခဲ႔ခ်င္တာပါပဲ....။ ႏွစ္ပတ္လည္ဆိုျပီး.... ဘေလာ့ဂ္ကုိ ခမ္းခမ္းနားနားေလး လာလည္တဲ႔သူေတြကို မဧည့္ခံေတာ့ပါဘူးေလ.....။ က်မရင္ထဲကလာတဲ႔....ေဟာဒီ စာေတြဟာ က်မရဲ႔ ဧည့္၀တ္ျပဳမႈေတြပဲမဟုတ္လား....။ က်မဘေလာ့ဂ္ေလးကို က်မခ်စ္တယ္....။ စာေရး၀ါသနာပါလုိ႔ က်မကို ဒီဘေလာ႔ဂ္ေလာကနဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးခဲ႔တဲ႔ ဒီဘေလာ့ဂ္ေလးကို ဖန္ဆင္းေပးခဲ႔တဲ႔ မိုးေငြ႔ႏွင့္အတူဖန္ဆင္းရွင္ကိုလည္း ေက်းဇူးအထူးတင္ပါတယ္....။ တစ္ခါက စိတ္အရမ္းညစ္လို႔ ဒီဘေလာ့ဂ္ေလးကို ႏွစ္ၾကိမ္တိတိ ဖ်က္ပစ္ဖို႔ စိတ္ကူးခဲ႔ဖူးတယ္........။ ပထမတစ္ၾကိမ္တုန္းကေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္မေနႏိုင္လု႔ိျပန္ေရးျဖစ္တယ္....။ ဒုတိယတစ္ၾကိမ္လည္း တူတူပါပဲေလ...။ အဲဒီတုန္းက ဘေလာ့ဂ္ဘက္ကိုမလွည့္ဘဲ ဘယ္ေလာက္ေနႏိုင္မလဲလို႔ ကိုယ့္ကုိယ္ကို စမ္းသပ္ၾကည့္ခဲ႔ဖူးတယ္.....။ တစ္ပတ္ေတာင္မခံပါဘူး....။ အမွန္တိုင္းေျပာရရင္..... အဲဒီပို႔စ္မတင္ျဖစ္တဲ႔ ရက္ေတြမွာ... အက္ေဆးအတိုအစေလးေတြ ထုိင္ေရးျဖစ္ေနခဲ႔တာပါ ....။ ၀ါသနာ...၀ါသနာ.... လံုး၀ကိုသတ္လို႔မေသႏိုင္တဲ႔အရာ..။ ငယ္ငယ္တုန္းကမွတ္မိပါေသးတယ္....။ ငယ္ငယ္တုန္းကဆိုေပမယ့္ သိပ္ေတာ့မငယ္ေတာ့ပါဘူး တကၠသိုလ္စတက္ေနျပီ....။ အဲဒီတုန္းက ခံစားခ်က္ေတြနဲ႔ ၀တၳဳလိုလို ဘာလိုလုိ ေရးထားခဲ႔ဖူးတဲ႔ စာအုပ္တစ္အုပ္ကိုလည္း အမိႈက္ပံုးထဲ ပစ္ခဲ႔ဖူးတယ္.....။ ေနာက္ေတာ့မွ အရမ္းႏွေျမာမိတာ....။ အဲလို အေရးအသားေတြ ျပန္မရႏိုင္ေတာ့ဘူးေလ........။ စာစေရးျဖစ္တာ ခုႏွစ္တန္းကတည္းက....။ အဲဒီတုန္းက ၀တၳဳစာအုပ္ေတြဘာေတြဖတ္ေနျပီ.......။ အေဖက အဲဒီကတည္းဆံုးပါးသြားေတာ့....။ ဖခင္မရွိဘူးဆုိတဲ႔ အားငယ္တဲ႔ စိတ္က အျမဲကိန္းေအာင္းေနခဲ႔တာ တစ္ေလွ်ာက္လံုးပဲ ဆယ္တန္းေအာင္ျပီးလို႔ တကၠသိုလ္ေရာက္တဲ႔ အခ်ိန္ထိပဲ....။ တစ္ခုခုဆို သူမ်ားေတြထက္ ခံစားမႈပိုျပင္းထန္တယ္....။ ဒီေတာ့ ကိုယ္ရင္ထဲက ဆႏၵေတြ ေပါက္ကြဲမႈေတြကို စာအုပ္မွာခ်ေရးရင္းကေနစခဲ႔တာပါပဲ....။ ၀ါသနာဆုိတာကလဲ အထံုပါရမီပါခဲ႔လို႔ ယံုၾကည္ပါတယ္....။ ပတ္၀န္းက်င္ကလႈတ္ခတ္မႈနဲ႔ ၀မ္းနည္းစို႔နင္လာခ်ိန္မွာဆို ကိုယ့္ရဲ႔ မ်က္ရည္တစ္စက္ဟာလည္း စာတစ္ပုဒ္ျဖစ္ခဲ႔ဖူးတာပဲ......။ က်မကို စိတ္ဓါတ္အင္အားျမွင့္တင္ေပးခဲ႔တာလဲ စာအုပ္ေတြပါပဲ....။ ဆယ္တန္းေအာင္လို႔ ခဏနားေနတုန္းက အစ္ကိုၾကီးတစ္ေယာက္နဲ႔ ခင္ဖူးတယ္... သူေပးဖတ္တဲ႔ ေမတၱာရွင္မေလးေပၚလီယာနာဆိုတဲ႔ စာအုပ္ေၾကာင့္ က်မစိတ္ဓါတ္ေတြ အားျပည့္သြားခဲ႔တာ....။ အဲဒီေနာက္ ေရာနသံဇင္ေရာ္လို စိတ္အင္အားေပးတဲ႔ စာအုပ္ေတြဖတ္ျဖစ္လာတယ္....။ ဆရာေဖျမင့္ဘာသာျပန္တဲ႔ chicken soup လိုစာအုပ္မ်ိဳးေတြ ဖတ္ျဖစ္လာတယ္....။ ေနာက္ပိုင္း အဂၤလိပ္စာသင္တန္းတက္ရင္း ျဗိတိသွ်စာၾကည့္တိုက္မွာ အသင္း၀င္းကဒ္လုပ္ျပီး စာအုပ္အေတာ္မ်ားမ်ားငွားဖတ္ျဖစ္တယ္....။ ပဲခူးကလပ္နားက အေမရိကန္စာၾကည့္တိုက္မွာလဲ ကဒ္လုပ္ျပီး ငွားျဖစ္တယ္...။ အဲဒီတုန္းက ေက်ာင္းသားဘ၀ဆိုေတာ့ လြတ္လပ္တာကိုး... သင္တန္းေလးတက္လိုက္ စာဖတ္လိုက္ပဲ.... ။ စာဖတ္ခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ရတယ္....။ ခုေနာက္ပိုင္းအလုပ္လုပ္ေတာ့ စာဖတ္ခ်ိန္ေတာ္ေတာ္နည္းသြားတယ္....။ ဘေလာ့ဂ္ေလာကထဲေရာက္ေတာ့ သူမ်ားအိမ္ စာလည္ဖတ္တယ္....။ ဒါကလဲ လိုင္းေကာင္းေနမွပါ...။ အစိုးမရဘူး ဘာမွ...။ ဘေလာ့ဂ္စေရးတုန္းကေတာ့ က်မဘေလာ့ဂ္ကို မဂၢဇင္းစာအုပ္တစ္အုပ္လို က႑ေတြစံုစံုလင္ ပါေစခ်င္ခဲ႔တယ္...။ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္... ႏွစ္ႏွစ္အထိ က်မဘာကို အားသန္သလဲဆိုတာေသခ်ာမသိေသးဘူး.....။ ဒီလိုပဲ စမ္းတ၀ါး၀ါးနဲ႔ ဟိုဟာေလးတင္လိုက္... ဒီဟာေလးတင္လိုက္ပါပဲ....။ ေနာက္ေတာ့... က်မ၀ါသနာပါတဲ႔ ဟင္းခ်က္နည္းေလးကို မွ်ေ၀ခ်င္တာနဲ႔ simply's coral kitchen ဆိုတဲ႔ ေလဘယ္လ္ေအာက္မွာ ဟင္းအမယ္ေတြ ေတာ္ေတာ္စံုစံုလင္လင္တင္ျဖစ္လာခဲ႔တယ္.......။ မသက္ေ၀နဲ႔ မပန္တို႔ရဲ႔ အက္ေဆးအေရးအသားေတြကို ရူးသြပ္ခဲ႔ရင္းက က်မ အက္ေဆးအတုိအထြာေလးေတြ စေရးရင္း ခံစားမႈေလးေတြကို အက္ေဆးေလးေတြနဲ႔ ပံုေဖာ္ရတာႏွစ္သက္လာတယ္....။ ၀တၳဳတိုကေတာ့ ၾကိဳၾကားေလး ေရးျဖစ္ပါတယ္....။ တခ်ိဳ႔ကေတာ့ က်မရဲ႔ တစ္ခါတုန္းကတို႔ရြာမွာနဲ႔ တစ္ခါတုန္းကတကၠသိုလ္မွာ ဆိုတဲ႔ ေခါင္းစဥ္ေအာက္က အေၾကာင္းအရာေလးေတြကို ႏွစ္သက္ၾကတယ္ေျပာပါတယ္....။ ေပ်ာ္စရာလည္းေကာင္းပါတယ္ ကိုယ္ငယ္ငယ္တုန္းက အေၾကာင္းေလးေတြ မွတ္မိသေလာက္ေလး မွတ္တမ္းတင္ျဖစ္တဲ႔ ပို႔စ္ေလးေတြမုိ႔ က်မကိုယ္တိုင္လည္းသေဘာက်တယ္...။ ဒီႏွစ္ပိုင္းမွာေတာ့ က်မရဲ႔ဇာတ္လိုက္ေက်ာ္ေလး အိန္ဂ်ယ္နဲ႔ပတ္သက္ျပီး လူသိမ်ားလာပါတယ္...။ က်မေရးတဲ႔စာေတြက ႏွလံုးသားအတြက္ အဟာရျဖစ္ေစမယ့္ ခံစားမႈစာစုေလးေတြမ်ားတယ္...။ ခုေနာက္ပိုင္းပိုျပီးေတာ့ ကိုယ့္ခံစားမႈကုိဦးစားေပးလာတယ္.....။ က်မဘေလာ့မွာ က်မအားသန္တဲ႔ က်မကၽြမ္းက်င္ပိုင္ႏိုင္တဲ႔ပို႔စ္ေတြကိုပဲတင္ဖို႔စိတ္ကူးရွိေတာ့တယ္.......။ ငယ္စဥ္ကတည္းက lonely ျဖစ္တတ္တဲ႔ က်မက ဘေလာ့ေလာကထဲေရာက္ေတာ့လည္း သိပ္ျပီး အိမ္မလည္ျဖစ္ဘူး... ကုိယ္သိတဲ႔သူတစ္ေယာက္ႏွစ္ေယာက္ဆီကိုပဲသြားျဖစ္တယ္......။ ခုႏွစ္ပိုင္းက်မွသာ ဘေလာ့ဂါေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားနဲ႔ သိကၽြမ္းရင္းႏွီးလာတယ္... ။ မိုးေငြ႔ႏွင့္အတူဆိုတဲ႔ ေနရာေလးတစ္ခုျဖစ္လာတာကလဲ ခ်စ္ခင္စြာလာေရာက္အားေပးတဲ႔ စာဖတ္သူမ်ားရဲ႔ စိတ္အင္အားေပးမႈေတြအမ်ားၾကီးပါပါတယ္...။ တကယ္ေတာ့ က်မတို႔က ဘေလာ့ဂါျဖစ္သလို စာဖတ္သူေတြလည္းျဖစ္ပါတယ္....။ ကိုယ့္ဘေလာ့မွာ စာလည္းေရးရင္း သူမ်ားဘေလာ့ကစာေတြကိုလည္း လိုက္ဖတ္တဲ႔ စာဖတ္ပိတ္သတ္ေတြပါ....။ ဒီတစ္လလံုးကို က်မၾကိဳက္တဲ႔ ပို႔စ္အေဟာင္းေလးေတြကို ျပန္တင္သြားမယ္.....။ အက္ေဆးေလးေတြ ကဗ်ာေလးေတြေပါ့....။ ေနာက္ႏွစ္ဆန္းက်မွပဲ အသစ္ေတြတင္ျဖစ္ေတာ့မယ္...ျပီးေတာ့ အလွအပေရးရာ ေဆာင္းပါးေလးေတြတင္ဦးမယ္....။ ဒီေလာက္ပါပဲ က်မေျပာစရာကုန္သေလာက္ရွိျပီထင္ပါတယ္.......။ အားေပးတဲ႔ ခ်စ္ရေသာ စာဖတ္သူအားလံုး ဘေလာ့ေမာင္ႏွမအားလံုးကို ေက်းဇဴးတင္ပါတယ္......။

Sweet December to You All..........

ေမတၱာအားျဖင့္ မိုးေငြ႔