မိုးငွေ့ရဲ့နေရာလေးတစ်ခု........

ဘလော့ဂ်ရေးနေခဲ့တာ သုံးနှစ်ရှိသွားပြီ....။ တကယ်တော့ စာရေးဝါသနာပါတာရယ်.... ကိုယ့်ခံစားမှုကို ဖွင့်ချချင်တာရယ်ပဲရှိခဲ့တာပါ.....။ ဘလော့ဂ်တစ်ခုလုံးကိုကြည့်ရင် ကျမဘက်က စာလာဖတ်သူရင်ထဲ စွဲကျန်ရစ်မယ့် မယ်မယ်ရရပို့စ်တစ်ခုမှမပေးနိုင်ခဲ့ဘူး....။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်... ဒီစာမျက်နှာကို ဖွင့်ထားတာဟာ ကိုယ့်ဘဝရဲ့ မှတ်စုစာအုပ်တစ်အုပ်... ကိုယ့်တစ်သက်တာလုံးအတွက် မပျောက်ပျက်သွားမယ့် အမှတ်တရ နေရာလေးတစ်ခု အဖြစ်ထားခဲ့ချင်တာပါပဲ....။ နှစ်ပတ်လည်ဆိုပြီး.... ဘလော့ဂ်ကို ခမ်းခမ်းနားနားလေး လာလည်တဲ့သူတွေကို မဧည့်ခံတော့ပါဘူးလေ.....။ ကျမရင်ထဲကလာတဲ့....ဟောဒီ စာတွေဟာ ကျမရဲ့ ဧည့်ဝတ်ပြုမှုတွေပဲမဟုတ်လား....။ ကျမဘလော့ဂ်လေးကို ကျမချစ်တယ်....။ စာရေးဝါသနာပါလို့ ကျမကို ဒီဘလော့ဂ်လောကနဲ့ မိတ်ဆက်ပေးခဲ့တဲ့ ဒီဘလော့ဂ်လေးကို ဖန်ဆင်းပေးခဲ့တဲ့ မိုးငွေ့နှင့်အတူဖန်ဆင်းရှင်ကိုလည်း ကျေးဇူးအထူးတင်ပါတယ်....။

တစ်ခါက စိတ်အရမ်းညစ်လို့ ဒီဘလော့ဂ်လေးကို နှစ်ကြိမ်တိတိ ဖျက်ပစ်ဖို့ စိတ်ကူးခဲ့ဖူးတယ်........။ ပထမတစ်ကြိမ်တုန်းကတော့ ကိုယ့်ဘာသာကိုယ်မနေနိုင်လု့ိပြန်ရေးဖြစ်တယ်....။ ဒုတိယတစ်ကြိမ်လည်း တူတူပါပဲလေ...။ အဲဒီတုန်းက ဘလော့ဂ်ဘက်ကိုမလှည့်ဘဲ ဘယ်လောက်နေနိုင်မလဲလို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို စမ်းသပ်ကြည့်ခဲ့ဖူးတယ်.....။ တစ်ပတ်တောင်မခံပါဘူး....။ အမှန်တိုင်းပြောရရင်..... အဲဒီပို့စ်မတင်ဖြစ်တဲ့ ရက်တွေမှာ... အက်ဆေးအတိုအစလေးတွေ ထိုင်ရေးဖြစ်နေခဲ့တာပါ ....။ ဝါသနာ...ဝါသနာ.... လုံးဝကိုသတ်လို့မသေနိုင်တဲ့အရာ..။ ငယ်ငယ်တုန်းကမှတ်မိပါသေးတယ်....။ ငယ်ငယ်တုန်းကဆိုပေမယ့် သိပ်တော့မငယ်တော့ပါဘူး တက္ကသိုလ်စတက်နေပြီ....။ အဲဒီတုန်းက ခံစားချက်တွေနဲ့ ဝတ္ထုလိုလို ဘာလိုလို ရေးထားခဲ့ဖူးတဲ့ စာအုပ်တစ်အုပ်ကိုလည်း အမှိုက်ပုံးထဲ ပစ်ခဲ့ဖူးတယ်.....။ နောက်တော့မှ အရမ်းနှမြောမိတာ....။ အဲလို အရေးအသားတွေ ပြန်မရနိုင်တော့ဘူးလေ........။ စာစရေးဖြစ်တာ ခုနှစ်တန်းကတည်းက....။ အဲဒီတုန်းက ဝတ္ထုစာအုပ်တွေဘာတွေဖတ်နေပြီ.......။ အဖေက အဲဒီကတည်းဆုံးပါးသွားတော့....။ ဖခင်မရှိဘူးဆိုတဲ့ အားငယ်တဲ့ စိတ်က အမြဲကိန်းအောင်းနေခဲ့တာ တစ်လျှောက်လုံးပဲ ဆယ်တန်းအောင်ပြီးလို့ တက္ကသိုလ်ရောက်တဲ့ အချိန်ထိပဲ....။ တစ်ခုခုဆို သူများတွေထက် ခံစားမှုပိုပြင်းထန်တယ်....။ ဒီတော့ ကိုယ်ရင်ထဲက ဆန္ဒတွေ ပေါက်ကွဲမှုတွေကို စာအုပ်မှာချရေးရင်းကနေစခဲ့တာပါပဲ....။ ဝါသနာဆိုတာကလဲ အထုံပါရမီပါခဲ့လို့ ယုံကြည်ပါတယ်....။ ပတ်ဝန်းကျင်ကလှုတ်ခတ်မှုနဲ့ ဝမ်းနည်းစို့နင်လာချိန်မှာဆို ကိုယ့်ရဲ့ မျက်ရည်တစ်စက်ဟာလည်း စာတစ်ပုဒ်ဖြစ်ခဲ့ဖူးတာပဲ......။ ကျမကို စိတ်ဓါတ်အင်အားမြှင့်တင်ပေးခဲ့တာလဲ စာအုပ်တွေပါပဲ....။ ဆယ်တန်းအောင်လို့ ခဏနားနေတုန်းက အစ်ကိုကြီးတစ်ယောက်နဲ့ ခင်ဖူးတယ်... သူပေးဖတ်တဲ့ မေတ္တာရှင်မလေးပေါ်လီယာနာဆိုတဲ့ စာအုပ်ကြောင့် ကျမစိတ်ဓါတ်တွေ အားပြည့်သွားခဲ့တာ....။ အဲဒီနောက် ရောနသံဇင်ရော်လို စိတ်အင်အားပေးတဲ့ စာအုပ်တွေဖတ်ဖြစ်လာတယ်....။ ဆရာဖေမြင့်ဘာသာပြန်တဲ့ chicken soup လိုစာအုပ်မျိုးတွေ ဖတ်ဖြစ်လာတယ်....။ နောက်ပိုင်း အင်္ဂလိပ်စာသင်တန်းတက်ရင်း ဗြိတိသျှစာကြည့်တိုက်မှာ အသင်းဝင်းကဒ်လုပ်ပြီး စာအုပ်အတော်များများငှားဖတ်ဖြစ်တယ်....။ ပဲခူးကလပ်နားက အမေရိကန်စာကြည့်တိုက်မှာလဲ ကဒ်လုပ်ပြီး ငှားဖြစ်တယ်...။ အဲဒီတုန်းက ကျောင်းသားဘဝဆိုတော့ လွတ်လပ်တာကိုး... သင်တန်းလေးတက်လိုက် စာဖတ်လိုက်ပဲ.... ။ စာဖတ်ချိန်တော်တော်ရတယ်....။ ခုနောက်ပိုင်းအလုပ်လုပ်တော့ စာဖတ်ချိန်တော်တော်နည်းသွားတယ်....။ ဘလော့ဂ်လောကထဲရောက်တော့ သူများအိမ် စာလည်ဖတ်တယ်....။ ဒါကလဲ လိုင်းကောင်းနေမှပါ...။ အစိုးမရဘူး ဘာမှ...။ဘလော့ဂ်စရေးတုန်းကတော့ ကျမဘလော့ဂ်ကို မဂ္ဂဇင်းစာအုပ်တစ်အုပ်လို ကဏ္ဍတွေစုံစုံလင် ပါစေချင်ခဲ့တယ်...။ တစ်နှစ်ကျော်... နှစ်နှစ်အထိ ကျမဘာကို အားသန်သလဲဆိုတာသေချာမသိသေးဘူး.....။ ဒီလိုပဲ စမ်းတဝါးဝါးနဲ့ ဟိုဟာလေးတင်လိုက်... ဒီဟာလေးတင်လိုက်ပါပဲ....။ နောက်တော့... ကျမဝါသနာပါတဲ့ ဟင်းချက်နည်းလေးကို မျှဝေချင်တာနဲ့ simply's coral kitchen ဆိုတဲ့ လေဘယ်လ်အောက်မှာ ဟင်းအမယ်တွေ တော်တော်စုံစုံလင်လင်တင်ဖြစ်လာခဲ့တယ်.......။ မသက်ဝေနဲ့ မပန်တို့ရဲ့ အက်ဆေးအရေးအသားတွေကို ရူးသွပ်ခဲ့ရင်းက ကျမ အက်ဆေးအတိုအထွာလေးတွေ စရေးရင်း ခံစားမှုလေးတွေကို အက်ဆေးလေးတွေနဲ့ ပုံဖော်ရတာနှစ်သက်လာတယ်....။ ဝတ္ထုတိုကတော့ ကြိုကြားလေး ရေးဖြစ်ပါတယ်....။ တချို့ကတော့ ကျမရဲ့ တစ်ခါတုန်းကတို့ရွာမှာနဲ့ တစ်ခါတုန်းကတက္ကသိုလ်မှာ ဆိုတဲ့ ခေါင်းစဉ်အောက်က အကြောင်းအရာလေးတွေကို နှစ်သက်ကြတယ်ပြောပါတယ်....။ ပျော်စရာလည်းကောင်းပါတယ် ကိုယ်ငယ်ငယ်တုန်းက အကြောင်းလေးတွေ မှတ်မိသလောက်လေး မှတ်တမ်းတင်ဖြစ်တဲ့ ပို့စ်လေးတွေမို့ ကျမကိုယ်တိုင်လည်းသဘောကျတယ်...။ ဒီနှစ်ပိုင်းမှာတော့ ကျမရဲ့ဇာတ်လိုက်ကျော်လေး အိန်ဂျယ်နဲ့ပတ်သက်ပြီး လူသိများလာပါတယ်...။ ကျမရေးတဲ့စာတွေက နှလုံးသားအတွက် အဟာရဖြစ်စေမယ့် ခံစားမှုစာစုလေးတွေများတယ်...။ ခုနောက်ပိုင်းပိုပြီးတော့ ကိုယ့်ခံစားမှုကိုဦးစားပေးလာတယ်.....။ ကျမဘလော့မှာ ကျမအားသန်တဲ့ ကျမကျွမ်းကျင်ပိုင်နိုင်တဲ့ပို့စ်တွေကိုပဲတင်ဖို့စိတ်ကူးရှိတော့တယ်.......။ ငယ်စဉ်ကတည်းက lonely ဖြစ်တတ်တဲ့ ကျမက ဘလော့လောကထဲရောက်တော့လည်း သိပ်ပြီး အိမ်မလည်ဖြစ်ဘူး... ကိုယ်သိတဲ့သူတစ်ယောက်နှစ်ယောက်ဆီကိုပဲသွားဖြစ်တယ်......။ ခုနှစ်ပိုင်းကျမှသာ ဘလော့ဂါတော်တော် များများနဲ့ သိကျွမ်းရင်းနှီးလာတယ်... ။ မိုးငွေ့နှင့်အတူဆိုတဲ့ နေရာလေးတစ်ခုဖြစ်လာတာကလဲ ချစ်ခင်စွာလာရောက်အားပေးတဲ့ စာဖတ်သူများရဲ့ စိတ်အင်အားပေးမှုတွေအများကြီးပါပါတယ်...။ တကယ်တော့ ကျမတို့က ဘလော့ဂါဖြစ်သလို စာဖတ်သူတွေလည်းဖြစ်ပါတယ်....။ ကိုယ့်ဘလော့မှာ စာလည်းရေးရင်း သူများဘလော့ကစာတွေကိုလည်း လိုက်ဖတ်တဲ့ စာဖတ်ပိတ်သတ်တွေပါ....။ ဒီတစ်လလုံးကို ကျမကြိုက်တဲ့ ပို့စ်အဟောင်းလေးတွေကို ပြန်တင်သွားမယ်.....။ အက်ဆေးလေးတွေ ကဗျာလေးတွေပေါ့....။ နောက်နှစ်ဆန်းကျမှပဲ အသစ်တွေတင်ဖြစ်တော့မယ်...ပြီးတော့ အလှအပရေးရာ ဆောင်းပါးလေးတွေတင်ဦးမယ်....။ ဒီလောက်ပါပဲ ကျမပြောစရာကုန်သလောက်ရှိပြီထင်ပါတယ်.......။ အားပေးတဲ့ ချစ်ရသော စာဖတ်သူအားလုံး ဘလော့မောင်နှမအားလုံးကို ကျေးဇူးတင်ပါတယ်......။

Sweet December to You All..........

မိုးငွေ့