ကိုယ္ေယာင္ေဖ်ာက္ခ်စ္သူ.......

ကုိယ္႔ရဲ႕ ညေတြက ေမွာင္လြန္းတယ္ ... အလြမ္းေငြ႔ေတြက ေအးစက္စက္ႏိုင္လြန္းတယ္ ... ကုိယ္ေယာင္ေဖ်ာက္သူကုိ ရွာေဖြရလြန္းလို႔လဲ ေမာပန္းလွျပီ ... ဒီဇင္ဘာရဲ႕ ႏွင္းစက္ေတြၾကား အလင္းျမဴမႈန္တစ္ပြင္႔စာမွ ေ၀းကြာေနရလား ခ်စ္သူ ဖူးပြင္႔အံက်လာတဲ႔ ႏွလံုးသား ဗံုသံေတြ စည္းခ်က္က်နေစဖို႔ ကုိယ္႔မ်က္ရည္ေတြ ေခ်ာင္းစီးေပးရမွာလား ... အလြမ္းနဲ႔ေရးတဲ႔ ဇာတ္ထုပ္တခုက ဒီဇင္ဘာမွာ မဖိတ္ေခၚပဲ ေရာက္လာတယ္ .. (သူ႔လို႔ ကုိယ႔္လိုေပါ႔) ႏွင္းသားနန္းေတာ္ေအာက္ ပန္းမေၾကြလည္း ေကာက္ၾကစို႔ ခ်စ္သူ ... ျဖဴစင္ၾကြရြေနတဲ႔ အလင္းျဖာျဖာ အပြင္႔ေတြ ရင္ထဲမွာ အဆုတ္လိုက္ပါပဲ ... တျဖည္းျဖည္းေၾကြမလို႔နဲ႔ ေ၀ွ႔ကာ၀င္တိုက္ခတ္ ႏွလံုးသား တစ္ခန္းရပ္တံ႕သြားရတယ္ ... ကုိယ္ေယာင္ေဖ်ာက္သူကေတာ႔ ေ၀းျမဲေ၀းဆဲ ...။(ညလင္းအိမ္) မွတ္ခ်က္ ။ ။ က်မရဲ႔ နစ္မွာ “ကုိယ္႔ရဲ႕ ညေတြက ေမွာင္လြန္းတယ္ ... အလြမ္းေငြ႔ေတြက ေအးစက္စက္ႏိုင္လြန္းတယ္....ကုိယ္ေယာင္ေဖ်ာက္သူကုိ ရွာေဖြရလြန္းလို႔လဲ ေမာပန္းလွျပီ”လို႔ေရးထားတာကို က်မရဲ႔ ေမာင္ေလး အသဲကြဲကဗ်ာဆရာ ညလင္းအိမ္က ခုလို ကဗ်ာတစ္ပုဒ္အျဖစ္ဖန္တီးေပးလိုက္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္...။ ေက်းဇူးပါ ေမာင္တူး ...။