လျပည့္လ (အဆံုး)

ဒုတိယအၾကိမ္သူမ သူ႔ကို သတင္းကၽြတ္လျပည့္ညက ေရႊတိဂံုဘုရားကုန္းေတာ္မွာ သူမတို႔ပဥၥေဘာဓိအသင္း ဆီမီးတစ္ေထာင္ပူေဇာ္ဖို႔ မီးထြန္းညိွစဥ္ကျဖစ္သည္။ သူက တံျမက္စည္းလည္းအသင္းတစ္ခုက သူ႔သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ႏွင့္ အေဖာ္လိုက္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္..။ ဒီတစ္ခါသူက ရွပ္အက်ီၤ နံ႔သာေရာင္ကို ရခုိင္ပုဆိုးအုန္းခြံေရာင္ႏွင့္ တြဲဖက္၀တ္ဆင္ထားသည္...။ သူမတို႔ဆီမီးခြက္ကေလးေတြကို မီးထြန္းညိွရင္း သူမီးညိွသည့္ခြက္ႏွင့္ သူမမီးညိွေသာခြက္ကပ္လ်က္ကေလး လာတိုက္ေတာ့မွ သူေရာက်မပါ ျပိဳင္တူေမာ့ၾကည့္မိၾကသည္..။ သူ႔မ်က္၀န္းဆီမွ သူမကိုမွတ္မိေသာ အရိပ္တန္းကေလးတစ္ခု ျဖတ္ေျပးသြားသည္ကို ေတြ႔လိုက္ရသည္...။ သူ သူမကိုစျပီးႏႈတ္ဆက္ပါသည္..။ သူမတို႔ဆီမီးထြန္းရင္း တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္မိတ္ဆက္ၾကသည္..။ သူသမုိင္းအဓိကျဖင့္ေက်ာင္းျပီးထားျပီး လက္ရွိ ဂ်ာမန္သံရံုးတြင္ အလုပ္လုပ္ပါသည္..။ သူမတို႔ BC စာၾကည့္တိုက္တြင္ စာအုပ္လာငွားတတ္ေၾကာင္း ေျပာျပသည္..။ သို႔ေသာ္ သူမ သူ႔ကိုမဆံုဖူးခဲ့ပါ..။ သူမအလုပ္၀င္တာ သိပ္မၾကာေသးတာလည္းပါမည္..။ အနီးကပ္ေတြ႔ေတာ့မွ သူမပိုသတိထားမိသြားတာ..သူ႔မ်က္လံုးေလးေတြက ဗာဒံသီးပံုရွည္လ်ား မည္းနက္ေန၏။ မ်က္ေတာင္ေတြကခပ္တိုတိုေပမယ့္ မည္းနက္ေသာေၾကာင့္ မ်က္လံုးအင္အားေကာင္းသည္..။ ျပံဳးလိုက္လွ်င္ ေမးေစ့မွာ အခ်ိဳင့္ကေလးေပၚလာလ်က္ ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္စဖြယ္ျဖစ္သြားသည္။ သူ႔သြားေတြက ျဖဴေဖြးေတာက္ပေလသည္။ ထုိညမွာ လျပည့္လသည္ ၀င္းထိန္သာလ်က္ သူမတို႔အသင္းေတြဘုရားေပၚမွာပဲ အိပ္ၾကတာမို႔ တစ္ညလံုး ဘုရားအတူဖူးရင္း သူမ မသိေသးးသည့္ ဘုရားသမိုင္းေၾကာင္းမ်ားကိုလည္း သူစိတ္ရွည္စြာပင္ ရွင္းျပပါသည္...။ နက္ျပာေရာင္ေကာင္းကင္မွ လျပည့္လကို ေမာ့ၾကည့္ရင္း... သူမတိတ္တဆိတ္ ေက်းဇူးတင္ေနမိသည္ကိုေတာ့ သူၾကားႏိုင္မည္မဟုတ္ပါ...။ သူမတို႔ခင္မင္ရင္းနီးျပီး တစ္ႏွစ္ေက်ာ္မွာ သူမကို သူခ်စ္ခြင့္ပန္ပါသည္...။ သူမကိုခ်စ္စကားေျပာေသာ ေနရာကေလးသည္ မထင္မွတ္ဘဲ သာယာလွပတဲ႔ ကမ္းေျခေလးတစ္ခုမွာျဖစ္တဲ႔အျပင္... မီးပံုပြဲလုပ္ၾကတဲ႔...၀ိုင္းစက္ျပည့္တင္းေနတဲ႔ လျပည့္ညမွာျဖစ္ခဲ့သည္..။ သူမတို႔ မီးပံုပြဲမွာတခဏ ကမ္းေျခဖက္ လမ္းေလွ်ာက္ၾကရင္း သူမကိုဖြင့္ေျပာျခင္းျဖစ္သည္..။ စာေတြထဲမွာဖတ္ဖူးတာမွန္သည္..။ မင္းေယာက်ာၤးရဲမက္ေတြဟာ...စစ္ေျမျပင္မွာ ဘယ္ေလာက္ပင္ ရဲစြမ္းသတၱိရွိေစကာမူူ... သူတို႔ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုးတဲ႔ မိန္းကေလးေရွ႔မွာေတာ့ အလိုလို ယုန္သူငယ္ေလးလိုပဲ တုန္လႈပ္ေျခာက္ျခားေနတတ္ေတာ့သည္...။ သူမထက္အသက္ႏွစ္ႏွစ္ငယ္ေသာ ထုိလူငယ္ကေလးမွာ သူမကို ရည္းစားစကား မရဲတရဲစေျပာခဲ့ပါသည္...။ သူမတို႔ေသာင္ျပင္မွာအတူထိုင္ျပီး ေကာင္းကင္မွ ၾကယ္ကေလးမ်ားကိုေမာ့ၾကည့္မိၾကသည္...။ လမင္းၾကီးရယ္..ဒီတစ္ခါလည္းသူမကို ၾကည္ႏူးျခင္းေတြျဖည့္ဆည္းေပးခဲ့ျပန္ျပီ..။ သူမတို႔ခ်စ္သူသက္တမ္း တစ္ႏွစ္ျပည့္မွာပဲ...သူ ဧည့္သည္မ်ားႏွင့္ အထက္ျမန္မာျပည္သို႔ခရီးထြက္ရင္း ကားအက္ဆီးဒင့္ႏွင့္ ရုတ္တရက္ဆံုးပါးသြားခဲ့ပါသည္...။ သူမဘ၀ေနသားက်ေနျပီးခါမွ...မထင္မွတ္ဘဲ ၾကယ္ကေလးတစ္ပြင့္...ေရာက္လာခဲ့ပါသည္...။ သို႔ေသာ္...ထုိၾကယ္ပြင့္ကေလးကို သူမခူးဆြတ္ ရလာျခင္းမ်ိဳးမဟုတ္...။ သူမေရွ႔မွာ လင္းခနဲ တခဏေၾကြက်သြားခဲ့တာပါ...။ ထုိခ်ိန္ သူမလိုရာဆုေတာင္းခဲ့မိလို႔...သူမကို အိပ္မက္လွလွ လာေပးသြားခဲ႔တာပါ...။ အထီးက်န္ဆန္တဲ႔သူမကို လာႏွစ္သိမ္႔သြားခဲ့တာပါ...။

လျပည့္လရယ္...ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ သူမဘ၀ကေလးကိုေတာ့ ၾကည္ႏူးဆြတ္ပ်ံ႔ဖြယ္ရာေလး ဖန္ဆင္းေပး သြားတဲ႔အတြက္ သူမကေတာ့ ေက်းဇူးတင္ေနေတာ့မွာပါ....

မိုးေငြ႔ခံစားေရးသားသည္ ဆရာမဂ်ဴး၏ “မိန္းမတစ္ေယာက္၏ဖြင့္ဟ၀န္ခံခ်က္”မွ ကိုးကားပါသည္။