ႏွင္းေတြတဖြဲဖြဲက်တဲ႔ ေဆာင္းရာသီကို လူေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ႏွစ္သက္တတ္ၾကတယ္...။ ရန္ကုန္မွာေတာ့ ႏွင္းဖြဲဖြဲက်တယ္ဆိုတာကို ျမင္ဖူးခ်င္မွ ျမင္ဖူးလိမ္႔မယ္...။ တကယ္ႏွင္းက်လာရင္....မိုးဖြဲဖြဲေလးရြာေနသလိုပဲ ဦးထုပ္မေဆာင္းထားရင္ ေခါင္းေတြစုိကုန္ေရာ...။ တခါတေလ မ်က္ေတာင္ေလးေပၚမွာ ႏွင္းစက္ကေလးေတြ လာတင္ေနတတ္ေသးတယ္...။ ေအးစိမ္႔ျပီး...ေန႔လည္ ၁၁နာရီ ၁၂နာရီထိက ေနကိုမျမင္ရေသးဘူး...။ ငယ္ငယ္က မနက္ ေလးနာရီးခြဲ ငါးနာရီဆို အိပ္ယာထျပီး အေမနဲ႔ ေစ်းထဲမွာေစ်းလိုက္ခင္းရတယ္...။ မနက္၅နာရီဆိုတာ ေမွာင္ေနတဲ့အျပင္ ႏွင္းေတြပိတ္ေနတာမ်ား ေရွ့တစ္ကိုက္ ႏွစ္ကိုက္ေလာက္ဆို တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္မျမင္ရေတာ့ဘူး...။
ေဆာင္းတြင္းဆို က်မတို႔ရြာေစ်းထဲမွာ တိုဖူးဦးေႏွာက္ပူပူေႏြးေႏြးေလးေသာက္ရတာ သိပ္ကိုအရသာရွိတာပဲ.(မေသာက္ရတာ၁၅ႏွစ္ေလာက္ရွိေတာ့မယ္)...။ ျပီးေတာ့ ၀က္လက္ေအးနဲ႔ေကာက္ညွင္းေပါင္း စားၾကတယ္...။ ဒါေဆာင္းရာသီ မနက္စာေလးေပါ့...။ မနက္ပိုင္းမွာဆိုရင္ အိမ္တုိင္းလိုလို အိမ္ေရွ႔မွာ မီးဖိုျပီး ေခါပုတ္ကင္စားလိုက္ မီးလံုလိုက္နဲ႔သိပ္ကို ေပ်ာ္စရာေကာင္းပါတယ္...။ အိမ္ေရွ့ ကုကၠိဳပင္ကအရြက္ေၾကြေတြကို တံျမက္စည္းလွည္းျပီး မီးရိႈ႔ၾကရင္း ေႏြးေႏြးေထြးေထြးျဖစ္ေအာင္မီးလံုၾကတယ္...။
ေက်ာင္းသြားရင္ ေက်ာင္းစိမ္းလံုခ်ည္ေအာက္မွာ ေဘာင္းဘီရွည္ထပ္ရေသးတယ္...အေမထိုးေပးတဲ႔ သိုးေမြးအက်ီၤအထူၾကီးနဲ႔ သိုးေမြးဦးထုပ္ပါေစာင္းရေသးတယ္..။ ေက်ာင္းစာသင္ခန္းထဲမွာ အရမ္းေအးေနရင္ ေက်ာင္းေရွ့ျမက္ခင္းျပင္မွာ ေနပူစာလံုရင္းနဲ႔ စာသင္ၾကရတယ္...။ ႏွင္းေတြကို ခ်စ္လည္းခ်စ္တယ္ ေၾကာက္လဲေၾကာက္တယ္ ..။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ေဆာင္းတြင္းအရမ္းေအးျပီဆိုတာနဲ႔ က်မႏွာေခါင္းေတြပိတ္ျပီး အသက္ရႈမရေတာ့ဘူး..။ ညည ထျပီးထုိင္ေနရတယ္...။ ငယ္ငယ္က ဦးေလးဆရာ၀န္ကေျပာတယ္ က်မႏွာေခါင္းေပါက္ကေမြးရာပါ တစ္ဘက္ေသးေနတယ္တဲ့....။
ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွာ ပြဲရွိရင္လဲ ညဘက္ ဓါတ္မီးကိုယ္စီနဲ႔ အေႏြးထည္ထူထူေတြ၀တ္ျပီး ပြဲသြားၾကတယ္...။ ဘယ္ေလာက္ပဲေအးေနပါေစ...လမုန္းမယ္ရွမ္းမပ်ိဳျဖဴေလးေတြကေတာ့ အသားကပ္ေျခအိပ္နဲ႔ စကဒ္တိုတို၀တ္ျပီး စင္ေပၚမွာ ႏွင္းကိုအန္တုလို႔ ကၾကရတယ္...။ က်မတို႔ဆီမွာ ပြဲရွိရင္ လမုန္းအကစင္ပါျမဲပဲ...။ စင္ေအာက္ကလက္မွတ္၀ယ္ျပီး စင္ေပၚက ကိုယ္ၾကိဳက္တဲ႔ လမုန္းမယ္ ေခ်ာေခ်ာေလးေတြကို လက္မွတ္ေပးျပီး တြဲကႏိုင္ပါတယ္...။
ပြဲခင္းထဲမွာ ကစားနည္းမ်ိဳးစံုအျပင္ ရွမ္းေခါက္ဆြဲဆိုင္...။ ေကာက္ညွင္းက်ည္ေတာက္ဆိုရင္ တစ္ခါထဲ မီးဖိုမွာ ပူပူေႏြးေႏြးေလးဖုတ္ေပးပါတယ္...။ ဒီမွာလို ေကာက္ညွင္းခ်ည္းမဟုတ္ဘဲ...ေကာက္ညွင္းထဲမွာ အုန္းႏို႔နဲ႔ေျမပဲဆံလဲပါပါေသးတယ္ဗ်..။ ေနာက္....ဂ်င္းႏုႏုအမွ်င္ေလးေတြကို သၾကားနဲ႔စိမ္ထားတာ အုန္းသီးဖတ္ေက်ာ္ ႏွမ္း ေျမပဲေလွာ္တို႔နဲ႔အရည္ေရာ အဖတ္ေရာစားလို႔ရတဲ့ အခ်ိဳပြဲလဲရွိေသးတယ္...။ အုန္းသီးအစာသြတ္ထားတဲ႔လက္ဖက္ဆိုလည္း စားလို႔သိပ္ေကာင္းတာ အဲဒီလက္ဖက္တစ္လုတ္စာကို ဖက္ကေလးေတြနဲ႔ပတ္ျပီး ေလးခုတစ္တြဲ ေလွကားထစ္ကေလးလိုတြဲထားတာ သိပ္လွတယ္...။ ပဲႏို႔ရည္ပူပူေလးနဲ႔ ေခါပုတ္ကင္ကို ၾကံသကာရည္နဲ႔အုန္းသီးဖတ္ကို ယိုလုပ္ထားတာနဲ႔စားရတယ္ ..။ ဒါေတြအားလံုးဟာ က်မတို႔ရွမ္းျပည္က ေဆာင္းတြင္းမွာ စားေသာက္ေလ့ရွိတဲ႔ အစားအစာေတြေပါ့....။
ေျပာသာေျပာျပရတာ အဲဒီႏွင္းေတြ ပိတ္ပိန္းေနတဲ႔ ျမင္ကြင္းမ်ိဳး က်မရန္ကုန္ေရာက္ေနတဲ႔ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္အတြင္း မႏွစ္က ရင္ျပင္မွာအားကစားလုပ္တုန္းကတစ္ၾကိမ္ေတြ႔ဖူးလိုက္တာပဲ...။ ေရႊတိဂံုဘုရားေတာင္လံုး၀ မျမင္ရေလာက္ေအာင္းႏွင္းေတြ ကာပိတ္ထားလိုက္တာေလ...။ ဒီႏွစ္ေတာ့ အေအးလည္းေပါ့ပါတယ္...ႏွင္းမဆိုထားနဲ႔ ျမဴေတြေတာင္ဆိုင္းတာမေတြ႔ရဘူး...။ ခုေနာက္ပိုင္း သစ္ေတာေတြျပဳန္းတာနဲ႔တင္ က်မတို႔ရြာလည္း အရင္လို ႏွင္းပြင့္ေတြ မေ၀ႏိုင္ေတာ့ဘူးထင္ပါရဲ႔...။(တခါတခါ သစ္ရြက္မီးရိႈ႔န႔ံေလးရရင္ ငယ္ငယ္ကေဆာင္းရာသီေလးကို ျပန္လြမ္းမိတယ္)...။
မိုးေငြ႔
2 comments:
ရႊလႊတ္..မုန္႔ေတြကေတာ့ အီေဖကုိယ္တုိ႔အႀကဳိက္ေတြခ်ည္ပဲ..
လြမ္းတာလဲလြမ္းတာေပါ့ အန္တီမုိးေငြ႕ရယ္...
ရြာျပန္ၿပီး...တိုဖူးဦးေႏွာက္ပူပူေႏြးေႏြးေလးလဲ
ေသာက္ရမွာပါ..
လမုန္းပြဲလဲ ၾကည့္ရမွာပါ..
(ကုိရင္သာေအးနဲ႔လဲျပန္ဆုံရမွာပါ..):P
အဲ..(တစ္ခုပဲ) သစ္ရြက္မီးရႈိ႕တဲ့အနံ႔ေတြေတာ့မရႈပါနဲ႔လား..
အန္တီရယ္.. :P :P :P
:) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :)
(ဟီး) ေနာက္တာေနာ္..
အမဘေလာက္မွာ အႀကဳိက္ဆုံး ပုိ႔စ္ေတြကုိျပပါဆုိရင္
တစ္ခါတုန္းကဒုိ႔ရြာမွာ..ဆုိတဲ့ေခါင္းစဥ္ေအာက္က
ပုိ႔စ္ေတြကုိပဲညႊန္ျပရမယ္ထင္တယ္... :)
ေနာက္လဲ ငယ္ဘ၀အေၾကာင္းေတြမ်ားမ်ားတင္အုံးေနာ္
မိုးေငြ႕ အေရးေကာင္းေတာ့ မိုးေငြ႔ရြာကေလးကို ႏွင္းျမဴေတြ ေဝဝါးျပီး ေအးခ်မ္းလွတဲ့ အလွတရားနဲ႔ တြဲျမင္မိသြားတယ္။ ေအးဗ်ာ ဒီလိုေအးခ်မ္းလွတဲ့ သဘာဝတရားၾကီးေတာင္ ျမဲမွ မျမဲႏိုင္ပဲကိုး။ ေတာင္တန္းေတြ ေနာက္ခံျပီး ေအးလို မီးလႈံရတဲ့ အရသာေလးကို ေျမျပန႔္က ကၽြန္ေတာ္ ခံုမင္ႏွစ္သက္ခဲ့ဖူးတယ္။
Post a Comment