ကလေးဘဝကစပြီး ပြန်တွေးကြည့်ရင် ကျမနှစ်သက်တဲ့အရောင်တွေထဲမှာ အနီရောင်မပါခဲ့ဘူး....။ အရုပ်ကပ်လေးတွေဆော့တာဖြစ်ဖြစ် ရောင်စုံခြယ်တာဖြစ်ဖြစ် ကျမ အများဆုံးသုံးဖြစ်တဲ့အရောင်က ပန်းရောင်နဲ့ ခရမ်းရောင်ပဲ....။ မှတ်မိသလောက်ပေါ့ အဝတ်အစားအသုံးအဆောင်ကအစ အနီဆိုတာ သိပ်မရှိသလောက်ပဲ..။ ဒီအရောင်လေးကို ကြိုက်လိုက်တာလို့လဲ မရှိခဲ့ဘူး...။ ဒါပေမယ့် ကျမအသက် ဆယ့်နှစ်နှစ်ကျော် ရန်ကုန်ကို ကျောင်းသွားတက်ရတော့မယ်လို့ အဒေါ်ကခေါ်တော့ တာချီလိတ်နယ်စပ် ထိုင်းဖက်ခြမ်းက မယ်ဆိုင်မှာ လိုအပ်တာတွေ အမေနဲ့သွားဝယ်တော့ ကျမစီးဖို့ဆိုပြီး လေဒီရှူးတစ်ရံဝယ်ပေးတယ်...။ အသက်ဆယ့်နှစ်နှစ်ကျော် ဆယ့်သုံးနှစ်ပေမယ့် ကျမက အရပ်တော်တော်ရှည်နေပြီ...။ ငါးပေကျော်နေပြီ...။ အဲတုန်းကတည်းက ကျမစီးတဲ့ ဖိနပ်ဆိုဒ်က အနည်းဆုံး ၃၇ တော့ရှိလောက်တယ်...။ လက်ရှိ ကျမ ဖိနပ်ဆိုဒ်က ၃၉-၄၀ ...။ အခု ကျမနေတဲ့တိုက်ရှေ့တည့်တည့်မှာ ဖိနပ်ဆိုင်သေးသေးလေးတစ်ဆိုင်ရှိတယ် ...။ အဲဖိနပ်ဆိုင်ပိုင်ရှင်က ဆိုဒ်ကြီးဝတ်တတ်တဲ့ အစ်မလို့ မှတ်ထားတယ် ကျမကို...။
အဲတော့ ကျမ ရန်ကုန်ကို ကျောင်းသွားတက်ဖို့ လေယာဉ်စီးတော့ အဲလေဒီရှူးအနီရောင်လေးစီးသွားတယ်...။ တောသူမြို့တက် ဒေါက်ဖိနပ်တဲ့ ကြားဖူးကြတယ်မလား...။ အနီရောင်ကို မကြိုက်ပေမယ့် အဲအနီရောင်ဖိနပ်လေးက အတွင်းပိုင်းမှာ အသားလေးနူးနူးညံ့ညံ့နဲ့ချုပ်ပေးထားတာ စီးရတာ မနာဘဲ နေလို့ကောင်းတယ်...။ အဲဖိနပ်က ကျမပထမဆုံးစီးဖူးတဲ့ လေဒီရှူးပဲ...။ သရေနဲ့ချုပ်ထားတဲ့ အပေါ်မှာ ဖဲပြားလေးပါသေးလားတော့ သေချာမမှတ်မိတော့ဘူး...။ အဲဖိနပ်လေးကို ရန်ကုန်ရောက်တော့ ညီမဝမ်းကွဲရဲ့ အဖေဖက်က အမျိုး အင်းလျားလိတ်မှာ မင်္ဂလာဆောင်တော့ ထပ်စီးဖြစ်သေးတယ်...။ အဲနေ့က ဝတ်စုံလေးကို ကျမကောင်းကောင်မှတ်မိနေသေးတယ်...။ အင်္ကျီက ပုလဲနှစ်ရောင် လက်ဖောင်းလက်စက ခါးပွဘလောက်လေးနဲ့ အညိုနဲ့အနီအဝါစပ်ကြား ဘာဘလီအကွက် ဒူးဖုံးအနောက်ကွဲ မီနီစကပ်အကြပ်လေးကို (မီနီစကပ်ခေါ်သလား တိုက်စကပ်ခေါ်လားမသိ) လေဒီရှူးအနီလေးနဲ့စီးပြီးပွဲတက်ခဲ့တယ်...။ ပထမဆုံးတက်ဖူးတဲ့ ရန်ကုန်က အင်းလျားလိတ်ဟိုတယ်ပွဲပေါ့...။ အဲတုန်းက အသားမဲမဲ ပိန်ရှည်ရှည်လေး ရန်ကုန်မှာနေတော့မှာ အသားအရေလေး လတ်လာတာ...။ ရှမ်းပြည်ပေမယ့် ရွာမှာဆို လေတိုက်လဲမဲ နေပူလဲမဲ ချောင်းထဲရေဆင်းကူးလဲမဲ လေရော ရေရော မကောင်းဘူးလေ...။ ရန်ကုန်ကျ ဂျိုးဖြူရေချိုးရင် အသားဖြူတယ်ဆိုတာ တကယ်ဟုတ်တယ်ဆို...။ ဒါပေမယ့် ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် ကျမက နဂိုအသာညိုသူမို့ ခပ်လတ်လတ်အသားအရေတော့ဖြစ်သွားတာပေါ့ ရန်ကုန်မှာနေတော့...။
အနီရောင်နဲ့ ပတ်သက်ပြီး ကျမအက်ဆေးနှစ်ပုဒ်ရေးဖူးခဲ့တယ်ထင်တယ်...။ အခုက ငယ်ငယ်တုန်းက ပထမဆုံးစီးဖူးခဲ့တဲ့ လေဒီရှူးအနီရောင်လေးကို သွားသတိရမိလို့ ပြန်လာပြောပြတာ....။
တောသူမြို့တက် ဒေါက်ဖိနပ်ဆိုလို့ ကျမ ၂၀၀၇ စင်္ကာပူသွားတော့ စန်တိုဆာကျွန်းနဲ့ ငှက်ခြံတွေလျှောက်လည်တော့ အဲနေ့ကစီးထားတာက ဖိနပ်အဖြူရောင်ဒေါက်အချွန်လေးနဲ့ တစ်နေကုန်လမ်းလျှောက်ရတော့ ခြေထောက်တွေနာပြီး ကြက်ပေါင်ဖိနပ် ခြေညှပ်လေးတစ်ရံဝယ်စီးလိုက်ရတယ်...။ တကယ်အဟုတ် တောသူပဲ...။ တောသားမြို့တက် ဂျင်းဝမ်းဆက်တဲ့... တကယ်ကြီး ရိုင်ဒါဂျင်းဘောင်းဘီနဲ့ ဂျင်းဂျာကင်ဝတ်တတ်တဲ့ တောသား ကျမအပြင်မှာ မြင်ဖူးတယ်....:)
Revolution will prevail
မိုးငွေ့
No comments:
Post a Comment