ေခ်ာင္းစပ္ေလးမွာ ေမးတင္ထားတဲ႔ တက္ကဲမိုး၀ါးေျခတံရွည္အိမ္ေလးထဲမွာ.... အဖြားလံုတို႔ သားအမိႏွစ္ေယာက္တည္းေနပါတယ္....။ ေျခတံရွည္အိမ္ေလးေပၚတက္ဖို႔ ၀ါးလံုးေလွကားရင္းနဲ႔ သိပ္မနီးမေ၀းမွာ လံုးပတ္ၾကီးၾကီး ခပ္ျမင့္ျမင့္ လက္ပံပင္ၾကီးရွိတယ္....။ ေႏြဦးဆို အပင္ေပၚေမာ့ၾကည့္လိုက္ လက္ပံပြင့္ဆုပ္ေတြ နီရဲေနတာမ်ား.....။ အိမ္ေအာက္ေျခပတ္ပတ္လည္က ေျမျပင္သလင္းေတြက ေျမနီေျမ၀ါမို႔ မာက်စ္ျပီး အဖြားလံုးသမီးက ျခံစည္းရံုးပင္ရိုးေတြနဲ႔လုပ္ထားတဲ႔ တံျမက္စည္းၾကမ္းနဲ႔လွဲက်င္းထားတာ အမိႈက္တစ ခဲတလံုးမရွိေအာင္ ေျပာင္ေနေရာ......။
အဖြားလံုကို ကၽြန္မက ရွမ္းလို “မယ္ေထာက္လံု”လို႔ေခၚတယ္ ...။ မယ္ေထာက္ဆိုတာ ရွမ္းလို အဖြားလို႔ အဓိပၸါယ္ရတယ္....။ ေက်ာင္းအားရက္ သို႔မဟုတ္ ေက်ာင္းအားခ်ိန္ေတြဆို အဖြားလံုအိမ္ကို သြားသြားလည္တတ္တယ္....။ အဖြားလံုက ကြမ္းစားတယ္ သြားေတြဆို ကြမ္းစားလြန္းလို႔ မဲေနျပီ....။ အဖြားလံုကြမ္းယာတာကို ထိုင္ၾကည့္ရတာ သိပ္စိတ္၀င္စားဖို႔ေကာင္းတယ္....။ ကေလးဆိုေတာ့ဘာရယ္မဟုတ္ အိုးပုတ္ကစားသလိုပဲ စိတ္ထဲခံစားျပီး ၾကည့္ေနတာ.....။ အဖြားလံုက ကြမ္းအစ္ၾကီးကို အေရွ႔ခ် ကြမ္းရြက္ကို လက္၀ါးမွာျဖန္႔ ထံုးထည့္ ရွားေစးက်ေတာ့ ကၽြန္မတို႔ ခုကြမ္းယာဆိုင္ေတြမွာလို အရည္နဲ႔ဟုတ္ဘူး...။ က်မတို႔အိမ္မွာေရာင္းတယ္ ရွားေစးေတြကို အလံုးေလးေတြလုပ္ထားတာ... အဖြားလံုးက ရွားေစးကိုအစိပ္ေသးေသးညွပ္ထားတာထည့္ ကြမ္းသီးညွပ္ထားတာထည့္ျပီး ပါးစပ္ထဲထည့္၀ါးလိုက္တယ္...။ ကြမ္းေတြ၀ါးျပီးလို႔ ကုန္ျပီဆို အမွ်င္ေလးေတြလုပ္ထားတဲ႔ ေဆးရြက္ၾကီးကို လက္မနဲ႔ လက္ညိႈးမွာညွပ္ျပီး သြားေတြကိုတိုက္ေနေတာ့တာ...။ အဲဒါဘာအတြက္အဲလိုလုပ္တယ္ ကၽြန္မနားမလည္ခဲ႔ဘူး....။ အဖြားလံုသြားေတြကေတာ့ မဲေျပာင္လုိ႔ရယ္.....။
အဖြားလံုမွာ သမီးႏွစ္ေယာက္ရွိတယ္.......။ သမီးအၾကီးက သူ႔အိမ္ေထာင္နဲ႔ သူ႔သားသမီးေတြနဲ႔ ေနတာေတာ့ အဖြားလံုတို႔နဲ႔ အိမ္၀ိုင္းတစ္၀ိုင္တည္းပဲ...။ သမီးအငယ္ကေတာ့ အိမ္ေထာင္မရွိ အဖြားလံုနဲ႔အတူေနတယ္... အဲဒီအေဒၚက(အဖြားလံုသမီးငယ္) လူၾကီးေတြေျပာေတာ့ နဲနဲ က်ပ္မျပည့္ဘူးတဲ႔...။ ဒါေပမယ့္ သိပ္မဆိုးပါဘူး.... အဖြားလံုကိုေတာ့ ေသခ်ာျပဳစုေစာင့္ေရွာက္တတ္ပါတယ္.....။ အဖြားလံုတို႔သားအမိက ကၽြန္မတို႔အိမ္ေရွ႔က ကုကၠိဳပင္ၾကီးေအာက္မွာ တဲေလးထိုးျပီး ေကာက္ညင္းေပါင္း ပလာတူးငါးေၾကာ္ ၾကက္ေၾကာ္ ငါးဒုကၡ မွ်စ္ဒုကၡေတြကို က်ိဳင္းတံု တာခ်ီလိတ္အသြားအျပန္ကားေတြက ခရီးသည္ေတြကို အဓိကေရာင္းၾကရပါတယ္.......။ မနက္ေစာေစာေစ်းခင္းတယ္ ေန႔လည္ တစ္နာရီ ႏွစ္နာရီဆိုသိမ္းျပီ....။ ေကာက္ညွင္းေပါင္းကို ဖက္နဲ႔ ေလးေတာင့္စပ္စပ္ပံုေသခ်ာထုပ္ျပီးစီထားတယ္...။ ငါးေၾကာ္ ၾကက္ေၾကာ္ ေတြကိုေတာ့ ေၾကြရည္သုပ္လင္ဗန္းၾကီးထဲ ထည့္ျပီးေရာင္းၾကတယ္....။
အဖြားလံုရဲ႔ မီးဖုိေခ်ာင္နဲ႔ ရွမ္းဟင္းေလးေတြအေၾကာင္းနဲနဲေျပာျပခ်င္တယ္......။ အဖြားလံုတို႔မီးဖိုက သစ္သားလံုးအျခမ္းေတြကို ေလးေဒါင့္စပ္စပ္ အကာအရံလုပ္ထားျပီး ေျမနီေတြကိုျဖန္႔ခင္း အဲဒီေပၚမွာမွ အုပ္ခဲေတြနဲ႔ သံုးေျမွာက္ဆိုင္ဖိုခေနာက္လုပ္ျပီး ထင္းမီးဖိုနဲ႔ ဟင္းခ်က္ၾကတာ.......။ ထင္းမီးခိုးေတြေၾကာင့္ မီးဖိုမ်က္ႏွာက်က္နဲ႔ ၀ါးထရံေတြမွာ ၾကပ္ခိုးေတြအျပည့္ေပါ့....။ မီးဖိုထုတ္တန္းေတြေပၚမွာပဲ ၾကက္သြန္ျဖဴနီေတြကို အစည္းလိုက္ခ်ိပ္ဆြဲထားေသးတယ္.....။ အိမ္ၾကီးခင္းက ၀ါးကပ္နဲ႔ဆိုေတာ့ လမ္းေလွ်ာက္ရင္ က်ိဳးကိ်ဳးကၽြတ္ကၽြတ္နဲ႔ေပါ့..။ အဖြားလံုတို႔က မနက္ ေန႔လည္ ညစာကို ထမင္းသိပ္မစားၾကဘူး ထမင္းအစား ေကာက္ညွင္းေပါင္းကိုပဲ ဟင္းနဲ႔စားၾကတယ္္.......။ မနက္အာရံုမတက္ခင္ကတည္းက မီးေမႊးျပီး ညကစိမ္ထားတဲ႔ ေကာက္ညွင္းကို ၀ါးေပါင္းအိုး ေပါင္းေခ်ာင္ထဲထည့္ျပီး အရင္ေပါင္းတယ္......။ ျပာပူေအာက္ထဲကို ၾကက္သြန္ျဖဴ ၾကက္သြန္နီဥေတြထည့္ထား ငရုတ္သီးစိမ္းေတာင့္ၾကီးေတြကို သီတံနဲ႔ စီျပီးသီလိုက္တယ္ မီးသိပ္မျပင္းတဲ႔ ေနရာမွာ ကင္လိုက္တယ္....။ အဲဒီကင္ထားတဲ႔ သံုးမ်ိဳးကို သစ္သားဆံုထဲထည့္ေထာင္း ဆားအခ်ိဳမႈန္႔ခတ္ ပန္းထဲထည့္ခါနီး နံနံပင္ေလးပါထည့္ေထာင္းလိုက္တယ္.....။ အဲဒါ ရွမ္းငရုတ္သီးစိမ္းေထာင္း....။ ငါးကေလးေတြကို ေရေသခ်ာေဆးျပီး ဆား နႏြင္း ငရုတ္သီး နံနံပင္ စပါးလင္ထည့္နယ္ျပီး ဖက္ရြက္နဲ႔ေသခ်ာထုပ္ အေစာက ျပာပူေအာက္မွာ အုန္းလိုက္တယ္.....။ က်က္သြားရင္ ငါးအုန္းထုပ္ေလးေတြျဖစ္သြားျပီ....။ ေကာက္ညွင္းရေတာ့ အဲဒီငါးအုန္းနဲ႔ ငရုတ္သီးေထာင္းနဲ႔ စားၾကတယ္....။ တခါတေလ အရြက္ေပါင္းစံုခတ္ထားတဲ႔ ဟင္းရည္ (ပဲပုပ္ကိုမီးကင္ျပီး ေထာင္းထည့္ထားတယ္) လည္းပါတတ္တယ္....။ ကၽြန္မကေတာ့ အဖြားလံုဆီသြားရင္ အျမဲတမ္းထမင္းစားျပီးမွျပန္တတ္တယ္........။
မုန္ညင္းေပၚခ်ိန္ဆို မုန္ညင္းစိမ္းေတြကို မက်ည္းရည္ ခရမ္းခ်ဥ္သီးႏိုင္းခ်င္းနဲ႔ မုန္ညင္းေစာလုပ္စားၾကတယ္....။ မုန္ညင္းေစာေလးခပ္စားလိုက္ ငရုတ္သီးေျခာက္မီးကင္ တစ္ကိုက္ကိုက္လိုက္ ေကာက္ညွင္းတစ္လုတ္ ထည့္လိုက္နဲ႔ ခ်ဥ္ခ်ဥ္စပ္စပ္ေလးစားၾကတယ္....။ ကၽြန္မမွတ္မိသေလာက္ေတာ့ အဖြားလံုတို႔အိမ္မွာခ်က္တဲ႔ ဟင္းက မ်ားေသာအားျဖင့္ ငါးကေလးအုန္းနဲ႔ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ေတြမ်ားတယ္ ၾကက္ ၀က္ သိပ္မခ်က္ဘူး....။ ရြာအလွဴမွာမွ ၾကက္သား ၀က္သားဟင္းကို အ၀စားၾကရတာေလ...။ အဲ...၀က္သားရရင္ေတာ့ ဒီလိုေလးလုပ္စားတတ္ၾကတယ္....။ ၀က္သားအသားခ်ည္းပဲျဖစ္ျဖစ္ အဆီအသားအေခါက္တြဲလ်က္ အသားပဲျဖစ္ျဖစ္ ခပ္ပါးပါးေလးလွီး ဂ်င္းေထာင္းျပီး အရည္ညွစ္ထည့္ ဆား အခ်ိဳမႈန္႔နဲ႔နယ္ ခဏႏွပ္ထားျပီး မီးေျဖးေျဖးနဲ႔ ဇကာေပၚမွာကင္ပါတယ္...။ ကင္ျပီးရလာတဲ႔အသားကိုမွ ျပန္ေပါင္းျပီး ေကာက္ညွင္းနဲ႔စားၾကတာ...။ အသားေလးက ႏူးညံ့ျပီး မီးကင္ထားတဲ႔ အန႔ံေလးသင္းလို႔ေပါ့...။ အဲလိုေလးစားၾကတယ္...။
တကယ္ေတာ့ အဖြားလံုတို႔က ဆင္းရဲတယ္.... တစ္ေန႔လုပ္တစ္ေန႔စားေတြ....။ မနက္ေစ်းေရာင္းျပီးရင္ ေန႔ခင္းဖက္ ကၽြန္မတို႔အိမ္က ကုန္ဆံုဆိုင္မွာ ဆား အခ်ိဳမႈန္႔ နႏြင္းမႈန္႔ လက္ဖက္ေျခာက္ေတြ ကူထုပ္ေပးတယ္ မီးကူတို႔တယ္.....။ အိမ္က အဖြားက ေညာင္းလို႔ႏွိပ္ေပးပါဆို အဖြားလံုပဲ ...။ အဖြားေျပာေတာ့ အဖြားလံုက လက္ေပါက္တယ္တဲ႔....အႏွိပ္ကၽြမ္းက်င္တာေပါ့......။ ကၽြန္မတို႔ ဗီဒိီယိုရံုျပျပီးရင္ ၾကည့္သူေတြစားသြားတဲ႔ ေနၾကာေစ့ခြံေတြ အမိႈက္ေတြကို အဖြားလံုက လွဲက်င္းေပးတယ္....။ အဲဒီအခါ အဖြားလံုကို ကၽြန္မတို႔အဖြားက စားစရာေတြ လံုခ်ည္အက်ီၤေတြ မုန္႔ဖုိးေတြေပးေပးလိုက္တယ္......။ အဖြားလံုတို႔က ဂုန္ရွမ္းလူမ်ိဳးေတြ အဖြားလံုတို႔လူမ်ိဳးက ခြဲျခားရတာလြယ္တဲ႔ ဂုန္ရွမ္းအဖြားၾကီးေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ဆံထံုးကို ခပ္ျမင့္ျမင့္နဲ႔ တေစာင္းထံုးၾကတယ္.....။ အဲဒီဆံထံုးကိုၾကည့္တာနဲ႔ လူမ်ိဳးကိုခြဲျခားလို႔ရတယ္...။ ေနာက္ျပီး သူတို႔ေျပာတဲ႔ ရွမ္းေလသံက တစ္မ်ိဳးေလ....။ နားေထာင္လို႔ေကာင္းတယ္....။
အဖြားလံုက ၀ါတြင္းဆို သံုးလကို ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွာ ၀တ္ျဖဴစင္ၾကယ္နဲ႔သြားျပီး သီတင္းဥပုသ္ယူတယ္ တရားသြားထုိင္တယ္...။ ေက်ာင္းမွာ တစ္ညအိပ္တယ္ေပါ့...။ အဲလိုေန႔မ်ိဳးဆို အိမ္က အိမ္သားေတြက 12နာရီမေက်ာ္ခင္ ထမင္းဟင္းေတြကို ၾကိမ္ဗန္းၾကီးထဲထည့္ျပီး ဥပုသ္ေစာင့္တဲ႔ အဖိုးအဖြားေတြကို သြားေကၽြးၾကတယ္...။ ေရွ႔ပို႔စ္ေတြမွာတုန္းက ေရးဖူးပါတယ္ ခဏခဏ....။ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းထဲက ဘုရားရွိခိုးခန္းမေဆာင္ထဲမွာပဲ အဖိုးအဖြားေတြက တန္းစီအိပ္ရတယ္.....။ အဖြားလံုကုိ ကၽြန္မ ရန္ကုန္ေက်ာင္းသြားတက္ေတာ့ မေတြ႔ျဖစ္ေတာ့ဘူး...။ အဖြားလံုဆီကိုေတာ့ လူၾကံဳရွိရင္ စားစရာေတြ ျမန္မာမင္းသား မင္းသမီးေတြပံုပါတဲ႔ ျပကၡဒိန္ေတြ၀ယ္ပို႔ေပးတတ္တယ္...။ အဖြားက အဲဒီျပကၡဒိန္စာရြက္ေတြကို သူ႔အိမ္ခန္း၀ါးထရံေလမတိုးေအာင္ ကပ္ကပ္ထားတာ...။ ေဆာင္းဆို ေလေအးေတြတိုးေတာ့ အိပ္မရဘူးေပါ့...။
ေဆာင္းမနက္ခင္းေတြမွာဆို က်မတို႔အိမ္ေရွ႔က ကုကၠိဳရြက္ေၾကြေတြကို တံျမက္စည္းစုလွဲ မီးရိႈ႔ေနတတ္တဲ႔ သိုးေမႊးအေႏြးထည္ခပ္ႏြမ္းႏြမ္း ေျခစြပ္ေတြ၀တ္ထားျပီး ေခါင္းေပါင္းထားတတ္တဲ႔ ဖြားလံုကိုေတြ႔ရတတ္တယ္..။ ေစ်းေရာင္းရင္းနဲ႔လည္း ကၽြန္မ ေမာင္ေလးေတြကို အားရင္အားသလို လာထိန္းတတ္ေသးတယ္...။ ကၽြန္မဆယ္တန္းေျဖျပီး ျပန္ေတာ့ အဖြားလံုေတာ္ေတာ္ေနမေကာင္းျဖစ္ေနျပီ....။ အသဲလား ေက်ာက္ကပ္လားေတာ့မသိဘူး မ်က္ႏွာေတြကအန္းေနတာ....။ အဲလို အေပၚပိုင္းေယာင္ျပီး ေျခေထာက္ထိေရာက္သြားရင္ အသက္ပါ ပါသြားေရာလို႔ လူၾကီးေတြကေျပာၾကတယ္......။ တကယ္လဲ အဖြားလံုသိပ္မေနလိုက္ရဘူး သံုးေလးရက္မွာပဲ ဆံုးသြားရွာတယ္......။
အသုဘခ်ေတာ့ တာေလသခ်ၤိဳင္းက အရင္ေနရာမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး ...။ အရင္က ရြာထိပ္ေရာက္ရင္ ဘယ္ဘက္ခ်ိဳးတာနဲ႔ တာေလေတာင္ကုန္ေစတီ မိုင္းျဖတ္ က်ိဳင္းတံုအေ၀းေျပးလမ္းနဲ႔ ေခ်ာင္းစပ္ၾကားက ေတာအုပ္ေလးထဲမွာပါ....။ ခုေတာ့ နဲနဲထပ္သြားရင္ နတ္ေပါင္းစံု ျမန္မာမင္းၾကီးမင္းေလး မယ္ေတာ္ေတြကအစ တရုတ္အန္းကံုးေတြအဆံုးရွိတဲ႔ နတ္နန္းေရာက္ရင္ ညာဘက္ကိုေတာအုပ္ထဲကို ခ်ိဳး၀င္သြားတဲ႔ေျမလမ္းကေလး... သခ်ိဳၤင္းအသစ္က အဲဒီထဲကိုေတာ္ေတာ္ေလး ၀င္ရတယ္...။ အဖြားလံုအသုဘကိုလုိက္ပို႔ေတာ့ မိုးတြင္းၾကီး ေျမလမ္းေတြကလဲ ဒူးေလာက္ရႊံ့ေတြထူေနတယ္ က်မတို႔ ေထာလာဂ်ီနဲ႔သြားၾကရတာ...။ ကၽြန္မငယ္ေလးကတည္းက အဖြားတစ္ေယာက္လိုခ်စ္ခဲ႔ရတဲ႔ အဖြားလံုရဲ႔ ေနာက္ဆံုးခရီးကို ကိုယ္တိုင္လိုက္ပို႔ရတဲ႔အတြက္ အဲဒီတုန္းကထက္ အခုျပန္ေတြးၾကည့္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး ေက်နပ္မိတယ္...။ အ၀တ္ျဖဴပတ္ထားတဲ႔ အဖြားလံုခႏၶာကို ထင္းပံုေပၚတင္လိုက္ၾကတယ္ မီးရိႈ႔သျဂိဳလ္ေတာ့ ကၽြန္မဆက္မၾကည့္ေတာ့ဘူး ျပန္လာလိုက္တယ္...(ရွမ္းျပည္မွာ မ်ားေသာအားျဖင့္ ဂူသြင္းၾကတာမ်ားတယ္)....။ အဖြားလံု ေကာင္းမြန္ရာ ဘံုဘ၀ကိုေရာက္ရွိပါေစလို႔ ထပ္ျပီးဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္.......။
ခုတေလာ ကိုယ့္ေမြးရပ္ေျမအေၾကာင္းေလးေရးဖို႔ စိတ္ကူးပိုရေနတယ္...။ အသက္ဆယ့္ႏွစ္ႏွစ္မတိုင္ခင္က အေၾကာင္းအရာေလးေတြကို ခုေလာက္ထိ memory ေလးရေနတာကိုပဲေက်းဇဴးတင္ရမယ္....။
မိုးေငြ႔
13 comments:
ရွမ္း ရိုးရာ ဟင္းေတြ ကို အမ်ားၾကီး မွတ္သား လိုက္ ရတဲ့ အတြက္ ေက်းဇူးပါ ...အစ္မ ေရ .. ..
ငါးဒုကၡ ေတာ့ နမ့္ဆန္ ေရာက္တံုးက စားခဲ့ ဘူးတယ္ ဗ်
မွ်စ္ဒုကၡ ဆိုတာေတာ့ အခုမွ သိတာ ... သူလည္း ငါးဒုကၡ လို ေနမွာ ပဲေနာ္ .... ။
ဘာမွန္းမသိကိုုလြမ္းမိသလိုုပဲ မီးမီးေရ.. အရင္ငယ္ငယ္တုုန္းကလိုုပဲစာေလးေတြကဖတ္ရတာ လူပါ ပါပါသြားတယ္... ေနာက္တစ္ပုုဒ္ကိုုေစာင့္ေနမယ္ေနာ္
း).. အမက ရွမ္းမို႕ထင္တယ္.. ရွမ္းလိုပဲေျပာသြားတယ္... ေဒသမတူလို႕ထင္တယ္ေနာ္.. ကၽြန္ေတာ္တို႕က အဘြားကို ႏိုင္းလို႕ပဲေခၚတယ္.. မယ့္ေထာင့္ဆိုရင္ အဘြားၾကီးဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္နဲ႕ နည္းနည္းရိုင္းလို႕.. (ကၽြန္ေတာ္တို႕ေဒသဘက္ကပဲ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္ထင္တယ္).. မုန္ညင္းေစာနဲ႕ ပါအုန္းကေတာ့ အၾကိဳက္ပဲ.. း)).. ေနာက္အပုဒ္ေတြကိုလည္း ေစာင့္ဖတ္ေနပါဦးမယ္.... တကယ့္အျဖစ္အပ်က္ကို အတ္ေဆးဆန္ဆန္ေလး ေရးထားတာ ဖတ္လို႕ေကာင္းတယ္..
ခင္မင္လ်က္
ေန၀သန္
မုန္ညွင္းေစာပါ ပါ၀င္တဲ့ မုိးေငြ႔ရဲ႕လြမ္းခ်င္းတစ္ပုဒ္ ဖတ္သြားပါတယ္...။
ခ်မ္းေျမ့ပါေစေၾကာင္း
ခ်ယ္ရီေျမ
ငယ္ငယ္တံုးကအေၾကာင္းေလးေတြက ျပန္စဥ္းစားၾကည့္လိုက္ရင္ တမ္းတစရာေလးေတြခ်ည့္ပါပဲ။ ဖတ္လို႔ေကာင္းလိုက္တာ.. ဆက္ေရးပါအံုး.. ရွမ္းစာေတြကိုႀကိဳက္တယ္။ မႏၲေလးမွာေနခဲ့တံုးကေတာ့ ရွမ္းစာေတြ စားခဲ့ရဖူးတယ္။ ဆယ္တန္းတံုးက ေတာင္ႀကီးတို႔ လားရႈိးတို႔ကေန မႏၲေလးမွာ အေဆာင္ေနၿပီး ေက်ာင္းလာတက္ၾကတဲ့ ရွမ္းမေလးေတြနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ခဲ့ဖူးတယ္။ အရမ္းခင္ဖို႔ေကာင္းတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေလးေတြ... သတိရေပမဲ့လဲ အခုေတာ့ သူတို႔ေတြလဲ ဘယ္ေတြေရာက္ေနၾကတယ္မသိေတာ့ဘူး။
မိုးေငြ႔ေရ အြန္လိုင္းသိပ္မတက္ျဖစ္လို႔ ဘေလာ့ေတြ သိပ္မလည္ျဖစ္ဘူးျဖစ္ေနတယ္။ ဒီေန႔ေတာ့ အေၾကြးေတြ လာရွင္းသြားၿပီေနာ္။ း)
အဖြားလံုခ်က္တဲ့ဟင္းေတြက စားခ်င္စရာေလး...အဖြားမိုး
ေရာ...ခ်က္တတ္လားဟင္....၊ခ်က္တတ္ရင္ ဧည့္သည္
လာလုပ္ခ်င္လို႕......:)))။စတာ....ေနာ္ မမိုး....။မမိုးကမွ
၁၂ႏွစ္အရြယ္ကအျဖစ္အပ်က္ေတြကို ခေရေစ့တြင္းက်
မွတ္မိေသး...။ကၽြန္ေတာ္ျဖင့္ တစ္ခုမွ မမွတ္မိေတာ့ဘူး
ရယ္....။
Thanks for sharing, sis!
အမမိုးေငြ႕
အမရဲ႕ငယ္ငယ္ကအေၾကာင္းေလးေတြ
အမ်ားႀကီးေရးပါဦးအမ
နယ္ကဓေလ့စရိုက္ေတြ
ရွမ္းဟင္းရွမ္းထမင္းေတြ
ေရးပါအမ..ဆက္ေရးပါ..
အဘြားလံုကိုလည္း မ်က္စိထဲျမင္ေယာင္
ၾကည့္သြားတယ္အမေရ...
စိတ္မေကာင္းစရာေလးဘဲ မမိုးေရ
ငါးဖိန္းကိုလုပ္တဲ႕ငါးဒုကၡကိုေတာ႕ မိုင္းေယာင္းမိုင္းျဖတ္ မွာ ေနခဲ႕ရတဲ႕ သူတစ္ေယာက္အဖို႕လြမ္းမိတာအမွန္ဘဲ
ခ်စ္တဲ႕
မဒိုးကန္
ငယ္ပို႕စ္ေလး ဖတ္ရတာ လြမ္းေမာစရာေလးပါလား မမေရ...
ျပင္ဦးလြင္ ေလငြန္အဝိုင္းနားက ရွမ္းထမင္းဆိုင္ကို သတိရသြားျပီးးး... တစ္ပြဲ ၁၅၀၀ ဆို ဗိုက္ကိုကားလို႕..စားလို႕လည္း ေကာင္းမွေကာင္းပဲ။။
အဘြားလံု အတြက္ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္မိပါတယ္... တကယ္က အဘြားလံု ဘဝေလးက ရိုးသားပါတယ္...
ဘ၀ သရုပ္
စုတ္ခ်က္ႏိုင္တဲ့ ပန္းခ်ီ ဆရာ
နင့္ေမ်ာစြာ ထင္က်န္ေနခဲ့တယ္ ။
Post a Comment