ေခါင္းစဥ္ကိုဘာတပ္ရမွန္းမသိေတာ့လို႔ ရုပ္ရွင္ကားေတြလို X-man Origin တို႔ Spiderman Origin တို႔လို သာမီးလဲ တစ္ခါတုန္းကတို႔ရြာမွာကို ေအာ္ရီဂ်င္ပလိုက္တယ္...။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ အဲဒီေခါင္းစဥ္ေအာက္ကေန ေရးလာခဲ႔တာ တစ္ခါတုန္းကတကၠသုိလ္မွာ ထိကိုပို႔စ္ေတြကေတာ္ေတာ္ မ်ားေနျပီေလ..။ ဒါေပမယ့္ မီးမီးရြာကေနျမိဳ႔ကို ဘယ္လိုစထြက္လာခဲ႔ရသလဲဆိုတဲ႔ အစကိုျပန္ဆြဲလိုက္တဲ႔ ပို႔စ္ေလး ဒီပို႔စ္ကိုေရးျပခ်င္ပါတယ္...။
အဲဒီတုန္းက ကၽြန္မခ်စ္တဲ႔ေဖေဖဆံုးျပီး တစ္ႏွစ္မျပည့္ခင္ေလးမွာေပါ့....။ ကၽြန္မအသက္ဆယ့္သံုးႏွစ္ျပည့္ဖုိ႔ လပိုင္းေလာက္အလုိ အတန္းတင္စာေမးပြဲေျဖခါနီးေလး...။ ကၽြန္မခုႏွစ္တန္းေျဖရမွာေပါ့...။ ရန္ကုန္ကအေဒၚက လူၾကံဳရွိတုန္း ျမိဳ႔မွာေက်ာင္းတက္ဖို႔တစ္ခါတည္းလိုက္ခဲ႔ရမယ္တဲ႔....။ အတန္းတင္စာေမးပြဲကို အေအာက္ခံလိုက္တဲ႔...။ စာေက်ေအာင္ ခုႏွစ္တန္းကိုျမိဳ႔မွာတစ္ႏွစ္ျပန္တက္ဆိုျပီး အိမ္နဲ႔တစ္ခါမွမခြဲဖူးေသးတဲ႔ ကေလးမေလးဟာ... ပထမဦးဆံုး အဘုိး အဘြား ေမေမနဲ႔ေမာင္ႏွမပိစိေလးေတြကိုခြဲရေတာ့မယ္ဆိုေတာ့ ၀မ္းနည္းလိုက္တာမေျပာနဲ႔ေတာ့ေပါ့...။ အဲဒီကတည္းက မိသားစုနဲ႔ႏွစ္အရွည္ၾကီးခြဲေနရမယ့္ဇာတာ ပါလာတာပါပဲ...။ နဂိုစိတ္အခံကိုက ၀မ္းနည္းတတ္တဲ႔သူ.... ငယ္ကတည္းက ဘယ္သူနဲ႔မွ ယုယုယယကပ္မေနတတ္ဘဲ ဘာသိဘာသာေနတတ္တဲ႔သူ...။ ကၽြန္မ ေမေမေရွ႔မွာ မ်က္ရည္မက်ခဲ႔ဘူး....။ စိတ္ထဲမွာ ၀မ္းထဲမွာ က်ိတ္ထားတယ္...။
ရန္ကုန္သြားဖို႔ ေလယာဥ္ကို တာခ်ီလိတ္မွာသြားစီးရတယ္...။ လူၾကံဳ ဦးေလးၾကီးက ေမေမတို႔နဲ႔ေဆြလိုမ်ိဳးလို ခင္ေနတ႔ဲသူ...။ တာခ်ီလိတ္ေရာက္ေတာ့ ကၽြန္မရဲ႔ အဂၤလိပ္စာဆရာမ ေဒၚခင္ျဖဴေ၀ကို သြားႏႈတ္ဆက္လိုက္ေသးတယ္...။ ဆရာမနဲ႔မေတြ႔ခင္က ကၽြန္မဟာ လူေၾကာက္တတ္တဲ႔ ခပ္ကုတ္ကုတ္ ကေလးမေလးတစ္ေယာက္ပါ...။ ဆရာမရဲ႔ ဆံုးမသြန္သင္မႈေအာက္မွာ ကၽြန္မဟာ နဲနဲတက္ၾကြဖ်တ္လတ္ လာခဲ႔တယ္...။ ဆရာမရဲ႔ ပံုပန္းသ႑ာန္ ေျပာဆုိေနထိုင္သြားလာပုံကို အားက်မိလို႔လဲ ပါပါတယ္...။ ဆရာမက တစ္ခ်ိန္က ေတာင္ၾကီးမွာ ေဘာလီေဘာလက္ေရြးစင္....။ ကၽြန္မငယ္ငယ္က ညေနဆိုေက်ာင္း၀င္းထဲကကြင္းမွာ ေဘာလီေဘာပုတ္တာတို႔ ၾကက္ေတာင္ရိုက္တာတို႔ သြားသြား ကစားေလ့ရွိတယ္...။
ကဲ....ေတာသူျမိဳ႔တက္ခန္းကိုဆက္ပါဦးမယ္......။ ဒီလိုနဲ႔ လူၾကံဳဦးေလးၾကီးနဲ႔ ေလယာဥ္စီးလာလိုက္တာ... ရန္ကုန္က အေဒၚဆီကိုေရာက္လာပါတယ္...။ ဒီအေဒၚက ကၽြန္မတို႔အေမရဲ႔ ေမာင္ႏွမရွစ္ေယာက္ထဲက အငယ္ဆံုးအမႊာအေဒၚႏွစ္ေယာက္ရဲ႔ အထက္ကပါ...။ က်မကို ငယ္တုန္းက သြားေလရာေခၚေခၚသြားတတ္တဲ႔သူ။ အဟိ...သူ႔အေၾကာင္းနဲနဲအတင္းေျပာလိုက္ဦးမယ္ အဲဒီအေဒၚကေယာက်ာၤးလ်ာလိုလိုျဖစ္ေနတာ... ညဖက္ အိမ္သာသြားတက္ရင္း ေဆးလိပ္ခိုးေသာက္တတ္တယ္ ကၽြန္မက ကေလးပိစိေလးဆိုေပမယ့္ မွတ္မိေနေသးတယ္။ သူက အိမ္သာသြားလဲေခၚသြားတယ္ေလ ကၽြန္မက သူ႔အတြက္ အရုပ္ကေလးလိုျဖစ္ေနတာကိုးး..။ အဟဲ ...အဲဒီအေဒၚ ခုေတာ့ ကေလးငါးေယာက္အေမျဖစ္ေနျပီ...။ ရန္ကုန္မွာ အေဒၚနဲ႔ေနတာ မေပ်ာ္ဘူး... သူ႔ေယာက်ာၤး (သာမီးရဲ႔ ဦးေလးေတာ္သူ)က မ်က္ႏွာေက်ာသိပ္တင္းတယ္...။ ဒီေတာ့ မီးမီးေၾကာက္တယ္ေလ...။ ေက်ာင္းကလဲ မတက္ရေသး...ေႏြရာသီသံုးလကိုပါ ဒီအတိုင္းေက်ာ္ျဖတ္ရဦးမယ္...။ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ အေဒၚအမႊာထဲကတစ္ေယာက္က သူ႔ေယာက်ာၤးစစ္ဗိုလ္နဲ႔ ေဖါင္ၾကီးမွာေနတာ ရန္ကုန္ကို အလည္ေရာက္ျပီး မီးမီးကို ေဖာင္ၾကီးအလည္ေခၚေတာ့ လိုက္သြားလိုက္တယ္...။ အဲက်မွ အသက္ရွဴေခ်ာင္သလို ခံစားလိုက္ရတယ္...။
ေဖာင္ၾကီးမွာေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းတယ္...။ နယ္ျမိဳ႔ေလးလိုျဖစ္ေနေတာ့ ကိုယ့္ရြာလိုပဲ သစ္ပင္ပန္းပင္ေတြ အေကာင္ေတြျမင္ရေသးတယ္...။ အေဒၚတို႔ေယာက်ာၤး ဦးေလးက တပ္ေထာက္ဗိုလ္ၾကီး ဆုိေတာ့ ေနရတဲ႔ အိမ္ေလးက ပ်ဥ္အိမ္ေျခတံရွည္ အခန္းေလးခန္းပါတဲ႔အိမ္ ၀င္းကလဲအက်ယ္ၾကီးပဲ...။ ၾကက္ေတြလဲေမြးထားတယ္...။ ၀က္ေတြလည္းေမြးထားတယ္...။ အဲဒီေမြးထားတဲ႔ၾကက္ထဲမွာ ၾကက္တညင္ၾကက္ဖတစ္ေကာင္ပါတယ္...။ ေျခတိုတို ပုတုတုေလးနဲ႔ လမ္းေလွ်ာက္ရင္ ဘရိတ္ဒန္႔ကေနသလိုပဲတဲ႔ အေဒၚက မိုက္ကယ္ဂ်က္ဆင္လို႔နာမည္ေပးထားတယ္...။ အဲလိုေမြးထားတဲ႔အျပင္ကို တပ္ကေပးတဲ႔ ရိတ္ကၡာကလဲ အလွ်ံပယ္ပဲ... အမဲသားဆိုစားမႏိုင္ေတာ့လို႔ အမဲေျခာက္လုပ္လုပ္ထားရတယ္..။ ၾကက္သြန္အာလူးဆိုရင္ အခန္းတစ္ခန္းမွာ ျဖန္႔ထားရတယ္ အဲလိုေပါေပါေလာေလာစားရတာ...။ ညေနဆိုရင္ အေဒၚက ရုပ္ရွင္လိုက္ျပတယ္...တပ္ထဲက ပိတ္ကားန႔ဲ ရုပ္ရွင္ရံုက ေရနံေခ်းေတြသုတ္ထားတဲ႔ အေဆာက္အဦးမဲမဲၾကီး...။ ရုပ္ရွင္မျပခင္ အဲေရွ႔က မုန္႔ဟင္းခါး၀ယ္ေကၽြးတယ္ အရမ္းစားေကာင္းတာပဲ တစ္ပြဲကို ငါးက်ပ္တဲ႔...။ ဒီလိုနဲ႔ ေဖာင္ၾကီးမွာ ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာေနလိုက္လဲ မမွတ္မိေတာ့ဘူး...။ ရန္ကုန္ျပန္ေရာက္ေတာ့ အေဒၚနဲ႔ခြဲရလို႔ ငိုမိေသးတယ္...။
ဒီလိုနဲ႔ သၾကၤန္ကုိ မႏၱေလးသြားလည္ၾကတယ္...။ မႏၱေလးေရာက္ေတာ့ မန္းကအေဒၚနဲ႔ ညီမတစ္၀မ္းကြဲေတြက ဒီမွာပဲေက်ာင္းတက္မလားေခၚေတာ့ ကိုယ္န႔ဲအရြယ္မတိမ္းမယိုင္းညီမေတြနဲ႔ေနရမွာ ပိုအဆင္ေျပတယ္ဆိုျပီး မန္းမွာ ေက်ာင္းတက္ဖို႔ေနခဲ႔လိုက္တယ္...။ မန္းေဆးရံုၾကီးနားက အမွတ္(၁၂) ေက်ာင္းမွာ တက္ရတယ္...။ ေက်ာင္းကို စက္ဘီးေလးတစ္ေယာက္တစ္စီးနင္းျပီး သြားရတယ္...။ ေပ်ာ္စရာၾကီးေပါ့...။ ေနတာက ၂၇လမ္းေပၚမွာ ၇၂x၇၃လမ္းၾကားေပါ့...။ ၂၆ဘီလမ္း က်ံဳးေတာင္ဖက္က မဂၤေပါင္းကူးတံတားနဲ႔ တေျဖာင့္တည္းလမး္က ၇၃လမ္းမၾကီးေပါ့ ဒါေၾကာင့္သူ႔ကို မဂၤလမ္းလို႔လဲေခၚတယ္...။ အဲဒီလမ္းမၾကီးအတိုင္းေတာင္ဖက္စူးစူးကိုသြားရင္ မႏၱေလးတကၠသိုလ္ၾကီး ရွိတယ္...။ ေနာက္ေနာ့အေဒၚတို႔က ဗထူးကြင္းနားက ေမတၱာလမ္းသြယ္ထဲကိုေျပာင္းသြားတယ္...။ ဒါေၾကာင့္ ဗထူးကြင္းနားက ျမီးရွည္ဆိုသိပ္ၾကိဳက္တာပဲ... ခဏခဏ၀ယ္စားၾကတယ္...။ ျပီးေတာ့ လမ္းထိပ္မွာက မင္းသီဟ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္...။ အဲဆိုင္က ခုဆို ဆိုင္ခြဲေတြမ်ားေနျပီလို႔သိရတယ္...။ လက္ဖက္ရည္ မုန္႔တီ ပဲအီၾကာ အဲဒါေတြသိပ္ေကာင္းတယ္..။
ေက်ာင္းႏွစ္လေက်ာ္ေလးပဲတက္ရေသးတယ္ ရွစ္ေလးလံုးအေရးအခင္းၾကီးျဖစ္ေရာ...။ အိမ္ကေန သူမ်ားေတြလမ္းေပၚမွာဆႏၵျပတာကိုတစ္ရက္သြားၾကည့္တယ္ ၃၅လမ္း မဂၤလာေစ်းနားကေပါ့...။ ဘုန္ၾကီးေတြ မယ္သီလရွင္ေတြ စက္ရံုအလုပ္ရံု ၀န္ထမ္းဌာန အသီးသီး သူ႔အဖြဲ႔အစုနဲ႔ လမ္းမေပၚမွာအျပည့္ပဲ...။ ေနာက္ေန႔က်ေတာ့ အတန္းပိုင္ဆရာမက အသိျဖစ္ေနေတာ့ အမွတ္၁၂လဲနက္ျဖန္ထြက္မယ္ဆိုလို႔ ေက်ာင္းကနဲ႔လိုက္သြားျဖစ္ေသးတယ္...။ ေခါင္းစည္းေတြ လက္ပတ္အနီေတြနဲ႔ေပါ့...။ အေဒၚတို႔အိမ္တစ္အိမ္လံုးထြက္လိုက္တာ အိမ္မွာ ဟင္းခ်က္တဲ႔အစ္မၾကီးပဲ က်န္ေတာ့တယ္...။ ဦးေလးက ဆရာ၀န္ဆိုေတာ့ ဆရာ၀န္အသင္းန႔ဲလိုက္တယ္ အေဒၚက အိမ္ရွင္မအသင္းက ကေလးေတြအားလံုးက ေက်ာင္းကနဲ႔ ဟုတ္ေနေရာပဲ...။ ေနာက္တစ္ရင္မသြားလိုက္တာ မွန္သြားတယ္...။ လမ္းမွာ ေက်ာင္းသားေတြကို ေရခဲထုပ္ထဲအဆိပ္ထည့္ေကၽြးလို႔ ေသၾကတယ္တ႔ဲ...။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ႏိုင္ငံခ်စ္တဲ႔စိတ္ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ကေလးကိုယ့္မွာရွိေနတာနဲ႔ အေတြ႔အၾကံဳလဲရတာေပါ့...။ ညေန ညေနဆို စက္ဘီးေလးေတြနဲ႔ထြက္ျပီး ၀င္းအုတ္နံရံေတြေပၚမွာ ကာတြန္းကပ္တာသြားသြား ဖတ္ၾကတယ္ မေၾကာက္မရြံေပါ့...။
အေရးအခင္းေၾကာင့္ ေက်ာင္းပိတ္သြားလိုက္တာႏွစ္ႏွစ္ၾကာသြားတယ္...။ ဒါနဲ႔ မီးမီးလည္း ရန္ကုန္ျပန္ေရာက္သြားေရာ...။ အေဒၚက သူ႔သမီးေတြတက္တဲ႔ လသာ(၂)မွာပဲေက်ာင္းအပ္ေပးလိုက္တယ္...။ ခုႏွစ္တန္းကေန ဆယ္တန္းထိ လသာ(၂)မိန္းကေလးေက်ာင္းမွာတက္ခဲ႔တယ္...။ ငယ္ကတည္းက ေယာက်ာၤးမိန္းကေလးေရာတဲ႔ ေက်ာင္းပဲေနခဲ႔ရေတာ့ မိန္းကေလးေက်ာင္းကအထာကို နားမလည္ခဲ႔ဘူး...။ ခုႏွစ္တန္း(F)မွာတက္ေတာ့ တစ္ရက္ အတန္းထဲက ခိုင္ခိုင္ေမာ္ဆိုတဲ႔ေကာင္မေလးက အတန္းထဲေျပး၀င္လာျပီး ဘာမေျပာညာမေျပာနဲ႔ ကၽြန္မပါးကိုနမ္းလိုက္ပါတယ္...။ ကၽြန္မကလဲလက္ျမန္သူမို႔ သူ႔ပါးကို ဖ်န္းခနဲ႔ပဲရိုက္လိုက္တယ္...။ ဘ၀မွာ သူစိမ္းသူရံပါးကို ရိုက္ဖူးျခင္းပါ...။ အဲဒါနဲ႔သူလဲ အတန္းပိုင္ဆရာမကို သြားတိုင္ေရာ ဆရာမက ကၽြန္မကိုေခၚေျပာတယ္...။ တကယ္ေတာ့ သူကခ်စ္လို႔ခင္လို႔ အသည္းယားလို႔ နမ္းလိုက္တာပါ...။ ကၽြန္မကေတာ့ လန္႔သြားတာ မဟုတ္လား..။ အဲေကာင္မေလးက လူေကာင္ထြားထြား စကားေျပာရင္လဲ အသံက်ယ္က်ယ္နဲ႔ ေယာက်ာၤးလ်ာလိုဘာလိုလိုပဲ ဒါေပမယ့္ တကၠသုိလ္တက္တာ့ သူ႔ကို ႏႈတ္ခမ္းနီေတြမိတ္ကပ္ေတြန႔ဲ ေတြ႔လုိက္တယ္...။
မိန္းကေလးေက်ာင္းဆိုေတာ့ အခ်စ္ေတာ္ေတြထားတာ ကဗ်ာေတြ စာေတြေပးၾကတာ ေအာ္တိုေရးခိုင္း ၾကတာေတြရွိတယ္...။ လက္ေရးေတြကလည္းလွမွလွပဲ...။ ကၽြန္မလား... အခ်စ္ေတာ္စာရဖူးတယ္ အဲခုႏွစ္တန္းမွာပဲ...။ ရွစ္တန္း ကိုးတန္း ဆယ္တန္းက်ေတာ့ ကိုယ္က အသင္းေခါင္းေဆာင္ခ်ည္း ဆက္တုိက္လုပ္ရေတာ့ အဲအရွိန္ေလးနဲ႔မို႔လား အခ်စ္ေတာ္ဖြဲ႔မခံရေတာ့ဘူး ေအးေရာ...။ ဆယ္တန္းတက္ေတာ့ အျပင္က်ဴရွင္လံုး၀မတက္ဘဲ ေက်ာင္းကိုပဲေက်ာင္းတံခါးပိတ္တ႔ဲအထိတက္ခဲ႔တယ္...။ ဆရာမက ေက်ာင္းတက္မွန္လို႔ အိန္ဂ်ယ္ရုပ္(ေၾကြရုပ္)ေလးတစ္ရုပ္ဆုခ်လိုက္ေသးတယ္...။ ေတာ္ေသးတယ္ ဆယ္တန္းကို ႏွစ္ေပါက္ေအာင္ခဲ႔တယ္...။ ေက်ာင္းပိတ္ေတာ့ ရြာမွာ ေျခာက္လေလာက္ျပန္ေနတယ္...။ အိမ္ကဆိုင္မွာပဲ ေစ်းေရာင္း သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေလွ်ာက္သြားအဲဒါပဲလုပ္တယ္...။ ရန္ကုန္ျပန္ေရာက္ေတာ့မွ KMD မွာ ကြန္ပ်ဴတာသင္တန္းစတက္တယ္...။ အဂၤလိပ္စာလည္းတက္တယ္...။
ဆယ္တန္းေအာင္ျပီးျပီးခ်င္း တကၠသိုလ္တက္ဖုိ႔က ႏွစ္ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္ထပ္ေစာင့္ရတယ္...။ ၁၉၉၅မွာ ၾကည့္ျမင္တိုင္ကမ္းပတ္စ္ RC3 မွာ သတၱေဗဒအဓိကနဲ႔ ေက်ာင္းစတက္ရတယ္...။ ပထမႏွစ္က ဆယ္လတက္ျပီး စာေမးပဲြေျဖရတယ္...။ ဒုတိယႏွစ္က ေျခာက္လနဲ႔စာေမးပြဲေျဖရတယ္...။ တတိယႏွစ္က်ေတာ့ ဆယ့္ငါးရက္ပဲလားမသိတက္ျပီး ေက်ာင္းသားအေရးခင္းထပ္ျဖစ္လို႔ ေက်ာင္းၾကီးပိတ္လိုက္ျပန္ပါတယ္...။ ဒန္...ဒန္း....ဒန္ပဲ.... ပိတ္လိုက္တဲ႔ေက်ာင္း ။ တတိယႏွစ္စာေမးပြဲကို ၂၀၀၀ခုႏွစ္က်မွ ကိုယ့္က်ရာျမိဳ႔နယ္ အထက္တန္းေက်ာင္းမွာသြားေျဖရတယ္ အိုးပင္းဘုတ္နဲ႔ေျဖတာေလ မေအာင္ဘယ္ရွိမလဲ...။ ေအာင္ရံုပဲေတာ္ပါျပီလို႔ စိတ္ေလွ်ာ့တဲ႔သူေတြကေတာ့ ေအာင္မွတ္ေလး သံုးပုဒ္ေလာက္ေျဖတယ္...။ ေလာဘၾကီးသူေတြက အျပည္႔ေျခာက္ပုဒ္ေျဖေတာ့ ကြာလဖိုင္းေတြ မဟာေတြေရာက္ကုန္တယ္ ဒါပါပဲ...။ တကယ္ပညာတတ္မတတ္ေတာ့မသိဘူး...။ ေနာက္ဆံုးဖိုင္နယ္ကိုေတာ့ ၾကည့္ျမင္တိုင္ကလူေတြ သန္လ်င္တာ၀မွာတက္ရမတဲ႔....။ ေအာင္မေလး ငိုခ်င္ထွာ..ဒီေလာက္ေ၀းတာ ...။ ေက်ာင္းသားေတြျမိဳ႔ျပင္ေရာက္ လမ္းမွာ ဘာျဖစ္ျဖစ္ ပ်က္စီးျပီးေရာဆုိတဲ႔ ေစတနာနဲ႔ ရြာျပင္ထုတ္ထားတာ...။ တေလာက အန္တီစု အဂၤလန္မွာဘြဲ႔တက္ယူေတာ့ ေျပာသြားတာေလးသတိရမိတယ္ သူတို႔ေခတ္ကလိုပဲ ေက်ာင္းသားေတြကို တကၠသိုလ္မွာ Campus Life ကို အျပည့္အ၀ရေစခ်င္တယ္တ႔ဲ...။ ခုေခတ္ကေလးေတြမေျပာနဲ႔ ကၽြန္မတို႔ေတာင္ ရန္ကုန္တကၠသုိလ္ၾကီးကို အရမ္းတက္ခ်င္ခဲ႔တာ ခုေတာ့ ဘြဲ႔ယူတဲ႔အခ်ိန္ေလးပဲ ေရာက္ျဖစ္ခဲ႔တယ္...။
ဒီေလာက္ေ၀းတာ ေက်ာင္းကို ေန႔တုိင္းသြားမတက္ခ်င္ပါဘူးဆို ေနာက္ဆံုးႏွစ္မို႔ ပရက္ဒီကယ္ကလဲ တစ္ပတ္ကို ငါးရက္အျပည့္လုပ္ရတယ္...။ အဲဒီတုန္းက ေညာင္ပင္ေလးေစ်းထဲမွာအလုပ္လုပ္ေနျပီ Dawn ႏို႔ဆီကိုယ္စားလွယ္ အေရာင္းဆိုင္မွာ အေရာင္းလုပ္ရတာ...။ မနက္ကို ပရက္ဒီကယ္သြားလုပ္ ေန႔လည္ဆိုင္ျပန္ထိုင္ အဲလိုလုပ္ရတယ္...။ ဘြဲ႔ရေတာ့ အသက္ကအစိပ္ျဖစ္ေနျပီ...။ အလုပ္လုပ္ေတာ့ ကိုယ္သိပ္ေၾကာက္ပါတယ္ဆိုတဲ႔ ဂဏန္းေတြနဲ႔တည့္တည့္တိုးတယ္...။ ပထမႏွစ္တက္တုန္းက ဆရာၾကီးလူထုဦးစိန္၀င္းဆီမွာ အဂၤလိပ္စာသြားတက္ေတာ့ ဆရာၾကီးကို ေလယာဥ္မယ္လုပ္ခ်င္တယ္လို႔ တုိင္ပင္ဖူးခဲ႔တယ္...။ ဆရာၾကီးကတားတယ္ မလုပ္နဲ႔သမီး..ဒီအလုပ္က မိုးေပၚမွာ အသက္အရြယ္ေလးရွိတုန္းပဲလုပ္လို႔ေကာင္းတာတဲ႔ အသက္ၾကီးလာလို႔ ေျမၾကီးေပၚေရာက္ရင္ကိုယ္လုပ္ရမယ့္ အလုပ္နဲ႔ အရမ္း gap ျဖစ္သြားလိမ္႔မယ္တဲ႔...။ ဒီလိုပါပဲ ဘ၀နဲ႔ဆႏၵဆိုတာ တစ္ထပ္တည္းမက်ႏိုင္ဘူးေလ...။ ခုခ်ိန္ထိဆိုပါေတာ့.....။ ဒါေပမယ့္ ခုေတာ့ ဘေလာ့ဂင္းေနရလို႔ ကုိယ္၀ါသနာပါတဲ႔ စာေပေလး ေရးေနရလို႔ ေက်နပ္မိေနေလရဲ႔...။
မိုးေငြ႔
13 comments:
ကိုယ္ဟန္ပန္ကုိကမိန္းကေလးနဲ႔တူးဖူး ခါးပတ္နက္လည္းရထားတယ္ဆုိေတာ႔မိန္းကေလးေက်ာင္းမွာ ဖုိက္တာမုိးငြပ္ျဖစ္မွာ း) း)
ငေပါေလး း)
လသာ ၂ ထြက္ဘဲအခ်င္းခ်င္းဘဲေနာ့္။
သတိရမိေနေသးတယ္။
အခ်စ္ေတာ္ေတြထားၾကတာေလ။
ပန္းလာေပးၾက၊မုန္ ့လာေပးၾကနဲ ့။
က်မေတာင္ အခ်စ္ေတာ္၃-၄ ေယာက္ေလာက္ရွိတာ။
ဘာမွန္းမသိဘူး အူအူေၾကာင္ၾကာင္နဲ ့ေလ။
စိတ္ဝင္းစားစရာမိုးေငြ ့ဘဝေလးကိုဖတ္သြားတယ္ေနာ္။
မမိုးနဲ႕ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ေက်ာင္းခ်င္း၊အတန္းခ်င္းသာကြာတာ...
၉၅ကာလ၊ကို႕ယို႕ကားယားေက်ာင္းသားေခတ္ကိုျဖတ္
သန္းခဲ့ရတာျခင္းတူသဗ်၊မိန္းလို႕ေခၚတဲ့ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္
ႀကီးကိုတတ္ခ်င္တာတစ္ပုိင္းကိုေသေနတာပဲဗ်ာ....၊ဖိုင္
နယ္မွတတ္ရမယ္ဆိုလို႕စိတ္ကူးေတြယဥ္လို႕...၊ေနာက္
ဆံုးမွာေတာ့....:(
ပို႔စ္တစ္ပုဒ္တည္းမွာ ခုႏွစ္တန္းကေန ဘြဲ႔ရ၊ အလုပ္ဝင္၊ ဘေလာ့ဂ္ေရးတဲ့အထိ စံုစံုေစ့ေစ့ ေျပာျပသြားလိုက္တာ ဖတ္ရင္းနဲ႔ ေမ်ာသြားတယ္၊ က်ေနာ္တို႔က ေခတ္ၿပိဳင္ေတြ ျဖစ္ဖို႔မ်ားတယ္ဗ်..၊ ေမဂ်ာကအစ တူတယ္၊ း) ေက်ာင္းေတြကို ျမန္မာျပည္အႏွံ႔ လိုက္တက္တာကို သေဘာက်မိတယ္...။
၁၂ေက်ာင္းဆိုတာေလးေတြ႔ေတာ႔ ရင္ထဲသိမ္႔ခနဲ ျဖစ္သြားတယ္။ ျမတ္က ၁၂ေက်ာင္းထြက္မို႔ပါ။ ၾကားထဲမွာ ေက်ာင္းေတြခဏခဏ ပိတ္ေတာ႔ ကုန္ဆံုးသြားတဲ႔အခ်ိန္ေတြအတြက္ ႏွေျမာလိုက္တာ။
အားက်စရာၾကိးပဲမမ..:):)
အေတြ႕အႀကံဳေလးကို ဖတ္သြားပါတယ္ရွင့္ ... း)
တကယ့္ကို အားက်စရာေကာင္းပါတယ္ ။
ငယ္ဘဝကေနလက္ရွိအေျခအေနအထိကို ေရးသြားပံုေလး သေဘာက်တယ္ မိုးေငြ႔ေရ ျမန္မာသဒၵါနဲ႔ေျပာရရင္ေတာ့ လိုရင္းတိုရွင္းေပါ့ေနာ္။
စိတ္ဓာတ္အစဥ္ၾကည္လင္ေအးျမပါေစကြယ္။
ေမတၱာျဖင့္
အန္တီတင့္
မိုက္တယ္..:)
မမိုးေငြ ့ စန္းထြန္းမၾကီးက ၿဖတ္သန္းရတဲ့ ေခတ္ေတြတူတယ္..အာစီတူးမွာ တက္ေနရာက ဖိုင္နယ္မွာေတာ့ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ မိန္းၾကီးမွာ တက္မယ္လို ့ အားခဲထားတာ ဒဂံုတကၠသိုလ္ၾကီးကို ပို ့လိုက္တယ္..တရက္ သူ ့ေက်ာင္းလိုက္သြားတာ..ေက်ာင္းေရာက္တာနဲ ့ ကင္တင္းေၿပးရတယ္..မနက္က တီးခဲ့တာေတြ ကားေစာင့္လို ့ အစာေၾကၿပီး ဗိုက္ဆာသြားတယ္ေလ..ပင္ပန္းလိုက္တာ..တီခ်ယ္ေတြ ေၿပာၿပဖူးတဲ့ မာလာေဆာင္၊ ရတနာေဆာင္သူေတြအၾကာင္းကေတာ့ လြမ္းေမာစရာ
သုတ ရသ
ေတြအားလံုး ရလိုက္ေသာ ပိုစ့္ေလးပါ
၈၈ တို႔ ေက်ာင္းသား သပိတ္တို႔ ဆိုတာေတြကို ျဖတ္သန္းခဲ့ရတာကိုး ။
တာခ်ီလိတ္ ကေန ေလယဥ္ စီးသြား၇တာဆိုေတာ့ ဘယ္ မွာ ေမြွးတာလဲ
Post a Comment