ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႔ ပန္းႏုေရာင္ပန္းပြင့္.....

ကၽြန္ေတာ္ သူမကိုစေတြ႔ေတာ့ အ၀ါေရာင္ပန္းပြင့္ေလးပါ...
အဲဒီညက အေရာင္ေတြက လွခ်င္တိုင္းလွေနတယ္...
မီးေရာင္ေတြ ျပိဳးျပဳိးျပက္ျပက္
မျမင္ရတဲ႔ ေလေျပေတာင္ ပန္းႏုေရာင္သန္းေနၾကတယ္
သူမ မ်က္၀န္းညိဳတို႔မွာ ေဒါသေငြ႔ေလးကပ္ခုိလို႔..
ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္
ကၽြန္ေတာ့္အျပံဳးကို အားျဖည့္ေပးတယ္...
ကၽြန္ေတာ့္အေပ်ာ္ကို ဆတိုးပြားေပးတယ္...
ကၽြန္ေတာ္တို႔ မွန္ေျပာင္းတစ္ခုရဲ႔ ေအာက္မွာ ခုိလံႈျပံဳးျပခြင့္မရလိုက္ဘူး
ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ ေက်နပ္ပါတယ္...
ႏွလံုးသားမွာ သူမပံုရိပ္တို႔က ထာ၀ရထင္ဟတ္ေနမွေတာ့ေလ...။

ေန႔ရဲ႔ အလင္းေရာင္ေအာက္မွာ
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႔ နက္ျပာေရာင္ပန္းပြင့္ေလးလႊင့္လာတယ္..။
ေနေရာင္ေအာက္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အေရာင္ေတြကိုလိုက္ရွာခဲ႔ၾက....
စိမ္းလန္းတဲ႔ အသီးအပြင့္အရြက္ေတြကို ကၽြန္ေတာ္မွတ္တမ္းတင္ခဲ႔...။
နက္ျပာေရာင္ေလးမွာ အသံျမည္တဲ႔ ျခဴကေလးငါးလံုးပါတယ္...။
သူမအျပံဳးနဲ႔အတူ ဆည္းလည္းေလးေတြလိုပဲ လႈပ္ခတ္ျမည္ေနၾကတယ္...။
ကၽြန္ေတာ္နဲ႔သူမကို အစိမ္းေရာင္ေတြက ေႏြကို ေအးစက္ေစခဲ႔...
အနီေရာင္ရုပ္ေသးဆီက အမွတ္တရရခဲ႔တယ္....။

အဲဒီေန႔ကေတာ့ သူမက အညိဳေရာင္ပန္းပြင့္ေလးျဖစ္ေနတယ္...
ညေကာင္းကင္က လွ်ပ္စီးေတြနဲ႔
ေျမမွာကပ္ေပါက္တဲ႔ အပင္ေတြကေတာ့ စိမ္းေနၾကတယ္
မိုးစက္ျဖဴျဖဴေတြက ခုန္ေပါက္ကလူက်ီစယ္လို႔....
ခြဲခြာျခင္းနဲ႔ေတာင္မတူပါဘူး...
ကၽြန္ေတာ္တို႔ အျပံဳးေတြခ်ိတ္ဆက္မိၾကတယ္.....
သူမရင္ထဲမွာ ဘယ္လိုျဖစ္မလဲ ကၽြန္ေတာ္ျမင္ေအာင္မၾကည့္တတ္ခဲ႔ဘူး
ကၽြန္ေတာ္ကိုကတံုးပါတယ္ေလ....
ဒါေၾကာင့္ ရွစ္တူက အခ်စ္ေလ်ာ့သြားတာျဖစ္မယ္
မနက္ျဖန္ ကၽြန္ေတာ္႔အိပ္မက္ရွိရာကို သြားရေတာ့မယ္....
တကယ္ပဲ အိပ္မက္ေတြက အဲမွာရွိသလား
ကၽြန္ေတာ္ေသခ်ာမသိဘူး......။


မိုးေငြ႔