“မစု… ဘာျဖစ္လို႔လဲ
အလုပ္အဆင္မေျပလို႔လား..”
ထမင္းစားျပီး
…ညဦးေလကို တ၀ရွဴရိႈက္ ေကာင္ကင္ၾကီးကိုေငးေမာၾကည့္တုန္း…. တဖက္၀ရံတာက သူ႔အသံကိုၾကားလိုက္ေတာ့မွ
သူမအေတြးေတြလြင့္သြားတယ္…။
“ကိုယ့္အလုပ္အဆင္မေျပေတာ့
မင္းကဘာကူညီေပးႏိုင္မွာမို႔လဲ…”
“တစ္ခုခုေပါ့ဗ်…ကၽြန္ေတာ္ကူညီႏိုင္မယ့္အလုပ္မ်ိဳးေပါ့…”
သူက သူမနဲ႔ပိုနီးေအာင္
ျခားထားတဲ႔ နံရံနားက ၀ရံတာလက္တန္းေလးကိုလက္တင္ထားလိုက္တယ္…။
“မင္းေရာ
ခုသင္တန္းမွာဘာေတြသင္ေနလဲ…”
“ခု သင္တန္းက
ျမိဳ႔ထဲမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူးေလ လက္ေတြ႔တက္ေနတာ ေရငုပ္သင္ေနတယ္ ..”
သူ႔စကားေၾကာင့္
သူမက အံ့ၾသဟန္နဲ႔ ကိုယ္ကုိမတ္လိုက္တယ္…။
“ေရငုပ္တာ
ဒါဆို မင္းေကာင္းေကာင္းငုပ္တတ္ျပီလား…မင္းကကယ္ဆယ္ေရးေတြဘာေတြလုပ္ေတာ့မယ္ေပါ့”
“တကယ္ငုပ္တတ္ျပီေပါ့ဗ်….
ကၽြန္ေတာ့္အလုပ္အတြက္လိုအပ္တယ္ေလ…”
“ဒါဆို ကိုယ့္ကို
ကူညီပါလား ခ်ာတိတ္…”
“ဘာကူညီရမလဲဗ်…”
+++++++++++++++
“ဆရာမ သူ႔ကိုသင္ေပးရတာ
အဆင္ေျပရဲ႔လား…”
“ေျပပါတယ္
သူကဥာဏ္ေကာင္းတယ္ ခဏေလးပဲသင္လိုက္တာနဲ႔ကို ေတာ္ေတာ္ေျပာတတ္ေနျပီ”
သူမလက္ခံထားတဲ႔
ေၾကာ္ျငာတစ္ခုအတြက္ သူ႔အကူအညီနဲ႔ အဆင္ေျပသြားႏိုင္တယ္လို႔ ယံုၾကည္စြာနဲ႔ သူ႔ကို ရိုက္ကြင္းေခၚလာခဲ႔တယ္….။
ေလာေလာဆယ္သူ႔ကို လက္ဟန္ေျခဟန္နဲ႔စကားေျပာဖို႔ ေၾကာ္ျငာထဲမွာပါတဲ႔ ဟန္တခ်ိဳ႔ကို စြံ႔အနားမၾကားေက်ာင္းက
ဆရာမတစ္ေယာက္နဲ႔ ေသခ်ာသင္ထားေပးျပီးျပီ…။ သူက အိုေကျပီဆုိလို႔ သူ႔ကို ငါးကန္ထဲေရငုပ္မယ့္
၀တ္စံုအျပည့္နဲ႔ဆင္းခိုင္းလိုက္ပီ…။ ရိုက္ကြင္းက အဏ၀ါျပတိုက္ထဲက ငါးမွန္ကန္တစ္ခုထဲမွာ…။
သူနဲ႔ဆက္သြယ္စကားေျပာလို႔ရေအာင္
မိုက္ေလးတပ္ေပးလိုက္တယ္….။
“ခ်ာတိတ္
အဲဒီအတိုင္းဟိုဖက္ဒီဖက္ခဏကူးေနေနာ္ ျပီးရင္ မင္းရဲ႔ ဘယ္ဖက္ေဒါင့္ေလးနားက ေက်ာက္ခက္ဆီကို
ကူးသြားမယ္ အဲဒီေအာက္မွာ ကမာခံြတစ္ခုရွိတယ္ အဲဒါေကာက္ယူလိုက္ျပီး အထဲက ပုလဲလံုးေလးကိုထုတ္ယူလိုက္
ျပီးတာနဲ႔ ေစာေစာက ဆရာမသင္ေပးထားတဲ႔ အမူအရာေလးလုပ္ရမယ္ေနာ္…”
သူက သူမေျပာတဲ႔အတိုင္းအကုန္အဆင္ေျပေျပလုပ္သြားတယ္….။
“ဟုတ္ျပီ
ေတာ္တယ္ ခ်ာတိတ္အဆင္ေျပတယ္…ကဲ မင္းေရထဲကထြက္လာ လို႔ရျပီ…”
သူက ထြက္မလာေသးဘဲ…ေရထဲကေနလက္ဟန္နဲ႔သူမကိုစကားေျပာေနတယ္…။
“ထြက္လာေတာ့ေလ
ဘာေတြေျပာေနတာလဲ….ဆရာမ သူဘာေျပာေနတာလဲ…”
သူမက နားမလည္ေတာ့
ေဘးနားကဆရာမကိုေမးရေတာ့တယ္…။
“လူအေယာက္တစ္ေသာင္းက
မင္းကိုသတိရေနရင္ အဲဒီလူေတြထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္အပါအ၀င္လို႔ မွတ္ေပးထားပါ… လူအေယာက္တစ္သိန္းက
မင္းကိုသတိရေနရင္လဲ အဲဒီလူေတြထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္ပါတယ္လို႔ မွတ္ယူေပးပါ…”
ျပီးေတာ့
ဆရာမက ဘာသာဆက္မျပန္ေတာ့ သူက လက္ႏွစ္ဖက္ကိုေခါင္းေပၚမွာ ေကြးျပျပီး အသဲပံုေလးလုပ္ျပပါတယ္….။
သူမသေဘာေပါက္ျပီး သူ႔ကို အျမန္ထြက္လာဖို႔ မွန္ကိုထုျပီး ပါးစပ္က ပြစိပြစိလုပ္ျပ လိုက္တယ္…။
အျပင္က ျပတိုက္လာၾကည့္တဲ႔ လူတခ်ိဳ႔ကို သူ႔ရဲ႔ ရည္းစားစကားေျပာနည္းကို သေဘာက်ျပီး လက္ခုပ္လက္၀ါးေတြထတီးၾကေတာ့
သူမ်က္ႏွာဘယ္လိုထားရမွန္းမသိေတာ့…။
++++++++++++++++
သူမေၾကာ္ျငာေလး
ေအာင္ျမင္စြာရိုက္ကူးႏိုင္သြားတဲ႔အတြက္ သူ႔ကို ညေနစာလိုက္ေကၽြးပါ့မယ္လို႔ ေျပာထားျပီးသားမို႔
သူစားခ်င္တဲ႔ ဆိုင္ကိုေရြးခိုင္းလိုက္တယ္…။
“အင္းး…ဘယ္မွာစားရင္ေကာင္းမလဲေနာ္….”
သူက ေမးေစ့ေလးပြတ္ျပီး ျပံဳးေစ့ေစ့နဲ႔ သူမကိုလဲ တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္ေသးတယ္…။
“ျမန္ျမန္ေျပာေနာ္
စိတ္ေျပာင္းျပီး မေကၽြးခ်င္မေကၽြးေတာ့ဘူး…”
“တကယ္ဆို
ကၽြန္ေတာ့္က စုလက္ရာကိုပဲစားခ်င္တာဗ်…အင္း…ဒါေပမယ့္ အလုပ္ကလဲပင္ပန္းလာေတာ့ မခ်က္ပါနဲ႔ေတာ့
အျပင္မွာပဲ ဆိုင္တစ္ဆိုင္မွာပဲ စားၾကမယ္ဗ်ာ..ေနာ္…”
“ေအာ္ကဲ…လွ်ာကလဲရွည္လိုက္တာ
ဆိုင္ေရြးခိုင္းထားတယ္ေလ စဥး္စားလို႔ရျပီလား မရရင္ ကိုယ္ေကၽြးမယ့္ဆိုင္ကိုပဲလိုက္ခဲ႔ေတာ့…”
“ဟင္…ေစာေစာကတည္းက
ဆုိင္ရွိျပီးသားကို လူလာျပီး ေခါင္းစားေနတယ္ ဒါဆို စုေကၽြးမယ့္ဆိုင္ကိုပဲသြားမယ္ေလ…”
သူမ..သူ႔ေခါင္းကို
ေဒါက္ခနဲ႔ ေခါက္ပစ္လုိက္ျပီး အိတ္ကိုဆြဲထြက္လာလိုက္တယ္…
“အားးး လားလား…ဘလိုင္းၾကီးေခါင္းေခါက္တယ္ဗ်ာ…အဲဒါကဘာျဖစ္တာလဲ…နာလိုက္တာ”
သူက ေခါင္းပြတ္ရင္း
သူမေနာက္ကို အေျပးလိုက္လာခဲ႔တယ္…။
“စုလို႔ေခၚလို႔ေလ
ေတာ္ေတာ္နာသြားလားေခါက္တာ…ကိုယ့္လက္ကမျပင္းပါဘူး အာလူးသီးထြက္ရံုေလးပါ..”
အညိဳေရာင္သေရအိတ္ကိုစလြယ္သိုင္းျပီး
တီရွပ္အျဖဴ ဂ်င္းေဘာင္းဘီမုိးျပာေရာင္ေလးနဲ႔ ေျမာက္ၾကြၾကြေလးေရွ႔ကေလွ်ာက္ေနတဲ႔သူမကို
ၾကည့္ရင္း…သူကေတာ့ သူမကို သူနဲ႔ရြယ္တူေကာင္မေလးလို႔ပဲမွတ္တယ္…။
“မရဘူး အိမ္ျပန္ေရာက္ရင္
ၾကပ္ပူထိုးေပးရမယ္ ဒါပဲ…တကယ္ၾကီး အာလူသီးထြက္သြားျပီဗ်…”
သူမနဲ႔ေဘးခ်င္းယွဥ္လ်က္
သူလိုက္ေလွ်ာက္လိုက္တယ္…။
“ဟဟ…ႏုလိုက္တာ
ခ်ာတိတ္ရာ….”
သူေခါင္းကို
သူမက လက္နဲ႔အသာဖြလိုက္ေသးတယ္….။
သူမတို႔ ကန္ေတာ္ၾကီးပတ္လမ္းေပၚက
ပင္လယ္စာဆိုင္မွာ အတူစားၾကတယ္…။
“မစုက ပင္လယ္စာၾကိဳက္တာလား…”
“ကိုယ္လား…အကုန္ၾကိဳက္တယ္…အကုန္စားတယ္
ခုပင္လယ္စာက ေန႔လည္တုန္းက ရိုက္ကြင္းအမွတ္တရအျဖစ္လာစားတာေလ…မင္းက ေရငုပ္ကၽြမ္းက်င္သားပဲ…
မင္းအလုပ္က ေရငုပ္တာနဲ႔ ဘယ္လိုပတ္သက္ေနလို႔လဲ…”
“ကၽြန္ေတာ္က
သင္တန္းျပီးတာနဲ႔ ဟိုးးး ပင္လယ္ေရလည္ေခါင္မွာအလုပ္သြားလုပ္ရမွာ…ဒါေၾကာင့္ ေရကူးတာ ေရငုပ္တာေတြက
လိုအပ္တယ္ေလ…”
“သေဘာၤသားအလုပ္လား…”
“ဟဟ..မဟုတ္ဘူးမစု…
ကၽြန္ေတာ္က ေရနံကုမၸဏီတစ္ခုမွာအလုပ္ရမွာ…”
“ေအာ္… ကိုယ္သေဘာေပါက္ျပီ…ဒါဆုိမင္းလစာေကာင္းေကာင္းရမွာေပါ့…”
“အဲဒါကေတာ့
ကိုယ္တတ္ထားတဲ႔ ပညာနဲ႔ ကိုယ့္အသက္နဲ႔ရင္းျပီးလုပ္ရမွာဗ်…ဒီေလာက္ေတာ့ တန္ရာတန္ေၾကးရရမယ္ေလ…”
“ခ်ာတိတ္…ကိုယ္တို႔စားျပီးရင္
ကရ၀ိတ္ဖက္လမ္းေလွ်ာက္ရေအာင္ေနာ္…. အိမ္နဲ႔လည္းနီးတာပဲ လမ္းေလွ်ာက္ပဲျပန္မယ္ေလ…ေလလဲရွဴရင္းေပါ့…”
“ဟုတ္…ေလွ်ာက္ၾကတာေပါ့”
++++++++++++++++++
ညကသိပ္လွေနတယ္လို႔ ခံစားမိေနတယ္…အျပာရင့္ေရာင္ေကာင္းကင္ေနာက္ခံမွာ
ေရႊ၀ါေရာင္၀င္းအိေနတဲ႔ ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္ရယ္… မီးေရာင္စံုတခ်ိဳ႔ရယ္ ကန္ေတာ္ၾကီးထဲက ကရိတ္ငွက္ႏွစ္ေကာင္ရယ္….
ၾကယ္မႈန္မႊားေလးေတြရယ္…။
“ဒီလုိလမ္းေလွ်ာက္မထြက္တာ
ေတာ္ေတာ္ၾကာေနျပီ…”
“မစုကို ကၽြန္ေတာ္တစ္ခုေမးခ်င္တယ္…”
“ေမးေလ…”
“မစု…ဒီတိုင္းပဲေနသြားေတာ့မွာလား
မစုဘဲၾကီးေရာ…”
“ကိုယ္သူ႔ကိုေမ့ပစ္လိုက္ျပီ….
သူက တကုိယ္ေကာင္းသမားတစ္ေယာက္ သူ႔လိုစိတ္မ်ိဳးရွိတဲ႔သူကို ကိုယ္ဘ၀လက္တြဲေဖာ္အျဖစ္မေရြးဘူး…အင္း
ကိုယ္ဒီတိုင္းပဲမေနလို႔ မင္းက ကိုယ့္ကိုဘယ္လုိေနေစခ်င္လို႔လဲ…ခုခ်က္ခ်င္းၾကီး ေယာက်ားတစ္ေယာက္ကို
ေကာက္ယူရမလား..”
“မဟုတ္ပါဘူး…
မစုကိုကၽြန္ေတာ္ဘယ္သူနဲ႔မွသေဘာမတူႏိုင္ပါဘူး…”
“အဲေတာ္…
ရွင္က က်ဳပ္အုပ္ထိန္းသူမို႔လား သေဘာမတူရေအာင္”
သူမကလက္ကေလးပိုက္လမ္းေလွ်ာက္ေနရင္း
သူ႔ကို ငဲ႔ေစာင္းၾကည့္ျပီး တခ်က္စြာေတးလိုက္တယ္…။
“ခုေတာ့မဟုတ္ဘူးေပါ့…ေနာင္တခိ်န္ခ်ိန္က်
အုပ္ထိန္းသူျဖစ္ေကာင္းျဖစ္လာလိမ္႔မယ္…”
“ဘာ….ခ်ာတိတ္ေနာ္
အေနာက္သြားမလြတ္တဲ႔စကားလာမေျပာနဲ႔ေနာ္…ထပ္ေခါက္ပစ္မယ္ ေခါင္းကို”
သူမက သူ႔ကိုလက္နဲ႔လွမ္းရြယ္လိုက္ေတာ့
သူက လက္နဲ႔ကာျပီး ေရွာင္လိုက္တယ္။
“သတိရသြားျပီ….”
“ဘာကိုတုန္း”
“အိမ္ျပန္ေရာက္တာနဲ႔
မစုအေနာ့္ကို ၾကပ္ပူထိုးေပးရမယ္ေလ…”
“ဘာလို႔လုပ္ေပးရမလဲ
ကြကိုယ္လုပ္…”
“အလကားလုပ္ခိုင္းတာမဟုတ္ဘူးဗ်
ဒီမွာကိုင္ၾကည့္ၾကည့္ တကယ္ဘုၾကီးထြက္ေနတာ..ခုထိနာေနတုန္း…”
သူကေျပာရင္း
သူမလက္ကိုလွမ္းဆြဲျပီး သူ႔ဂ်ိဳေစာင္းကိုစမ္းလိုက္တယ္…။ တကယ္ ဘုေလးျဖစ္ေနတာ…။
“ဟယ္…ဒီေကာင္ေလး
ေခါင္းမမာဘဲကိုးး ဒီေလာက္ေလးေခါက္တာကို ဘုျဖစ္ရတယ္လို႔…ေအးပါ အိမ္ေရာက္ရင္လုပ္ေပးမယ္
သနားပါတယ္ ကေလးေလး….ဥံဳဖြ..ဥံဳဖြ…”
သူမက သူ႔ေခါင္းေလးကို
အသာေလးပြတ္ရင္းေျပာေတာ့ သူေက်နပ္သြားတယ္…။
“ေလာေလာဆယ္ေတာ့
လမ္းေလွ်ာက္ရတာ ေတာ္ေတာ္ေညာင္းေနျပီ ကိုယ္တို႔ ဟိုးးေရွ႔က ခုံေလးမွာ ခဏထိုင္ၾကမယ္ ျပီးရင္
အိမ္ျပန္မယ္ေနာ္…”
“ဟုတ္ကဲ႔
ဆရာမ…”
သူက ေက်ာင္းသားပံုစံ
လက္ကေလးပိုက္ျပီး အရုိအေသေပးတဲ႔ပံုေလးလုပ္ျပျပီး အေရွ႔နားက ခံုေလးဆီကို အေျပးေလးအရင္သြားလိုက္တယ္…။
သူက ခံုေပၚကသစ္ရြက္ေၾကြေတြကိုဖယ္…
သူ႔လြယ္အိတ္ထဲက ပု၀ါနဲ႔ ခံုကိုခါလိုက္တယ္…။ သူမကလက္ကေလးႏွစ္ဖက္ လြဲရမ္းျပီး အေညာင္းအညာဆန္႔ရင္းသူ႔
ဆီကိုေရာက္လာတယ္…။
“လမ္းအရွည္ၾကီးမေလွ်ာက္တာၾကာလို႔
ေတာ္ေတာ္ေညာင္းသြားျပီ…ထိုင္မယ္ေနာ္…”
“ထိုင္ပါမမဖုရား…”
“မေနာက္နဲ႔…ေနာက္ခ်င္ေျပာင္ခ်င္ဇာတ္ထဲ၀င္…”
“ဟဟ မစုက
ဒါမ်ိဳးလဲေျပာတတ္သားပဲ…”
“ေအာ္…အလုပ္ထဲမွာ
လူေပါင္းစံုတာ ဒါမ်ိဳးေတြသိတာေပါ့…”
သူမက လက္ေရာေျခပါဆန္႔တန္းအေညာင္းညာေျဖလိုက္တယ္…။
“စု…ေျခေထာက္ေတာ္ေတာ္ေညာင္းေနတာလား…”
“အင္း ဟုတ္တယ္
ဒီေလာက္အၾကာၾကီးလမ္းမေလွ်ာက္တာၾကာျပီေလ…”
သူက ေအာက္မွာထိုင္ခ်လိုက္ျပီး
သူမေျခေထာက္ကိုႏိွပ္ဖို႔လုပ္လိုက္တယ္..
“ဟာာ မလုပ္နဲ႔ေလ
ရတယ္ခ်ာတိတ္....ကိုယ္ေညာင္းတာခဏဆို သူ႔ဟာသူေပ်ာက္သြားလိမ့္မယ္”
“မျငင္းနဲ႔
မစုေတာ္ေတာ္ေညာင္းေနတာ ကၽြန္ေတာ္သိတယ္…ေျခသလံုးနဲ႔ ေျခဖ၀ါးကို ေသခ်ာႏိွပ္ေပးမယ္ အေညာင္းသက္သာေအာင္…အိမ္မွာ
ဖြားေမကိုညတိုင္းႏွိပ္ေပးေနက် ေတာ္ၾကာ အေနာ္ႏွိပ္တာၾကိဳက္သြားမွ ခဏခဏလာႏိွပ္ခိုင္းေနမယ္…”
“မင္းက လိမၼာတဲ႔
ကေလးပဲ…အိုေက ဒါဆိုႏွိပ္ေပး ကိုယ္က ေျခဖ၀ါးႏွိပ္ခံတာ သိပ္ၾကိဳက္တယ္…”
သူက သူမေျခဖ၀ါးေတြကို
လက္ေခ်ာင္းေတြနဲ႔ ေသေသခ်ာခ်ာႏွိပ္နယ္ေပးေနတာမ်ား တကယ့္ပရိုတစ္ေယာက္လိုပင္…။
“မစု ကၽြန္ေတာ့္ကို
ကေလး ကေလးလို႔မေခၚပါနဲ႔ဗ်ာ… မစုနဲ႔ကၽြန္ေတာ္အသက္ဘယ္ေလာက္မွကြာတာမဟုတ္ဘဲနဲ႔…….”
သူမ သူ႔ကိုလွမ္းၾကည့္ေတာ့
သူန႔ဲ မ်က္လံုးခ်င္းဆံုမိသြားတယ္….။ အရည္လဲ႔ေနတဲ႔ သူမ်က္၀န္းကစကားတခ်ိဳ႔ကို သူမၾကားေနရတယ္….။
သို႔ေပမယ့္လည္း….
+++++++++++++
မနက္လင္း
အလုပ္သြား ညေနျပန္… ေန႔စဥ္အလုပ္လုပ္ရတဲ႔ ပံုစံကထပ္လာေတာ့ ကိုယ့္ဘ၀ကိုယ္ ရိုးအီလာခ်င္သလိုလို….။
“ဖြားေမေရ…ဖြားေမနဲ႔မင္းမင္းအတြက္
ခရုဆန္ျပဳတ္ယူလာတယ္….”
“အေတာ္ပဲ
သမီးေရ ေျမးေလးက ေနမေကာင္းခ်င္လို႔လားမသိ ခုထိ အိပ္ယာမႏိုးေသးဘူး… အဲဒီဆန္ျပဳတ္ကို
သမီးပဲတက္ေပးလိုက္ေတာ့ေနာ္…”
ဒါေၾကာင့္
ဒီေကာင္ေလး ဘာအသံမွမၾကားတာကိုးလို႔ သူမေတြးမိသြားတယ္…။
သူမဆန္ျပဳတ္ယူျပီး
အေပၚျပန္တက္သြားလိုက္တယ္…။
တံခါးေတာင္ထဖြင့္ႏိုင္ရဲ႔လား
…
သူမတံခါးေခါက္ေတာ့
ခ်က္ခ်င္းလာဖြင့္တယ္……။
“မစု ဆန္ျပဳတ္လာတိုက္မယ္ဆိုတာသိလုိ႔
အဆင္သင့္ေစာင့္ေနတာ…”
ေစာင္ကိုကိုယ္မွာပတ္ထားျပီး
ေခါင္းေတြပြေနတဲ႔ ေကာင္ေလးပံုစံကိုၾကည့္ျပီး သူအံ့အားလည္းသင့္ကာ ရယ္ခ်င္မိသြားတယ္…။
“ေဆာရီးေနာ္….
မေန႔က ကိုယ္ေရငုပ္ခိုင္းတာၾကာသြားလို႔ အေအးပတ္သြားတာထင္တယ္…ကိုယ္ပူေနလား ေဆးေသာက္ထားလား…”
သူနဖူးကိုလက္နဲ႔စမ္းၾကည့္လုိက္တယ္…။
“သိပ္မပူဘူးပဲ…
နဲနဲေတာ့ ေႏြးေတးေတးျဖစ္ေနတယ္… ကဲ သြားထိုင္ေနကိုယ္ ဆန္ျပဳတ္သြားထည့္ေပးမယ္..”
သူက ဧည့္ခန္းဆိုဖါေပၚက်က်နန
ေစာင္ျခံဳျပီး ေစာင့္ေနတယ္…။ တေအာင့္ေနေတာ့ သူမဆန္ျပဳတ္ပန္းကန္ေလးကိုင္ျပီးထြက္လာတယ္…။
“ဒါဆို မင္းဒီေန႔ခြင့္ယူရေတာ့မွာေပါ့…”
“ဟုတ္…ဖုန္းဆက္ထားတယ္
…”
သူမက သူ႔ေဘးနားမွာ
တင္ပါးလႊဲထိုင္လိုက္တယ္…။
“စု…ခြံ႔ေကၽြးမယ္မဟုတ္လား…”
“ကိုယ့္ဘာသာကိုစားေလကြာ
လူနာၾကီးက်ေနတာပဲ…”
“ဟာာ ဒီမွာအရမ္းခ်မ္းေနတယ္
ေစာင့္ျခံဳထားရတာ လက္ကမအားဘူး…”
“ဟင္းးး…”
သူမမ်က္ေစာင့္လွလွတခ်က္သူ႔ဆီေရာက္သြားတယ္….။
“ခ်မ္းမွာေပါ့
ေလေအးစက္ကိုဖြင့္ထားတာလဲ တခ်က္မွမေလွ်ာ့ဘူးမလား…”
“ဒါကေတာ့
အေနာ္က အေအးၾကိဳက္တာကိုးးး”
“ညက အက်ီၤခၽြတ္ၾကီးနဲ႔
အိပ္လိုက္တာထင္တယ္…အိုက္တယ္ဆုိျပီး ”
“အဟီးးး ဘယ္လုိသိသြားလည္း…”
“ကဲပါ ေရာ့
ဆန္ျပဳတ္ေသာက္…ျပီးရင္ ေဆးေသာက္ရမယ္…ကုိယ္ရံုးသြားရဥိီးမွာ”
“တခါတေလ ကိုယ့္ေမာင္ေလးေနမေကာင္းတာ
ခြင့္ေလးဘာေလးယူပါလားဗ်ာ မစုကလဲ”
“ေျပာတတ္ပါ့…ကိုယ့္အလုပ္က
ခြင့္ယူလို႔မရဘူး… တစ္ရက္ပ်က္တာနဲ႔ တစ္ပတ္စာေလာက္အလုပ္ပံုသြားမယ္ မင္းလာကူလုပ္ေပးလို႔ရတာမဟုတ္ဘူး…”
ဆန္ျပဳတ္ခြ႔ံေကၽြးရင္း…သူ႔ကိုလဲ
စကားႏိုင္လုရေသး…။
++++++++++++++
ပန္းျခံျမက္ခင္းျပင္တစ္ခုကို
သူမတို႔အလုပ္တိုက္က ငွားျပီး မဂၤလာေဆာင္၀တ္စံု မိတ္ကပ္ ဓါတ္ပံုပရိုမိုရွင္းေလးလုပ္ဖို႔
၀တ္စံုဆိုင္တစ္ခုက အကူအညီေတာင္းလာလို႔… သူမက ဒီပြဲေလးကိုစီစဥ္လုပ္ေပးရတဲ႔သူ…။ သဲ ေ၀
နဲ႔ ဂ်ာရစ္မတို႔ကိုလည္းအကူအညီေပးၾကတယ္….။
သူလည္းဒီပြဲကို
အျဖဴေရာင္၀တ္စံုေလးနဲ႔တက္တယ္….။ဒီပြဲကိုတက္လာတဲ႔သူအားလံုး ကိုယ္ၾကိဳက္တဲ႔ ၀တ္စံုေလး၀တ္ျပီး
မိတ္ကပ္ျပင္ ဓါတ္ပံုရိုက္တာကို ဖရီးလုပ္ေပးတာ…။ ဖိတ္ထားတဲ႔သူေတြကေတာ့ အကန္႔သတ္နဲ႔ေပါ့..။
သူမ၀တ္ထားတဲ႔ ဂါ၀န္ေလးက ပိုးအျဖဴေရာင္ အကပ္ကေလး မတိုမရွည္ ညေနခင္း၀တ္စံုေလးေပါ့….။
“ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႔စုက
သိပ္လွတဲ႔ နတ္သမီးတစ္ပါးပါလား…”
“လာေျမွာက္မေနနဲ႔
တည္တည္သန္႔သန္႔ေနပါ…”
“ဟာာ လွပါတယ္ဆို
အဲလိုမ်က္ေမွာင္က်ဳံ႕ရဘူးေလ…လာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဓါတ္ပံုသြားရိုက္ရေအာင္”
သူက ေျပာေျပာဆုိဆုိ
သူမလက္ကုိဆြဲကိုင္ျပီး ဓါတ္ပံုရိုက္တဲ႔ ေနရာကုိဆြဲေခၚသြားေတာ့တယ္…။
ဓါတ္ပံုအရိုက္ခံထားတဲ႕ဘယ္သူမဆို
ျပိဳင္ပြဲ၀င္ႏိုင္တဲ႔ အစီစဥ္လုပ္ထားတယ္ အလွဆံုးစံုတဲြပံုကိုေရြးျပီး လာမယ့္ သီတင္းကၽြတ္ကာလမွာ
မဂၤလာေဆာင္ရွိမယ့္စံုတြဲအတြက္ မိတ္ကပ္နဲ႔၀တ္စံုကို ဖရီးစပြန္ဆာေပးမွာပါ…။
“စုလွလွေလးရိုက္ေနာ္….”
ေ၀က ခဏလာၾကည့္ျပီးလွမ္းေျပာတယ္…
“ဆုရရင္ရမွာ
နင္တို႔ႏွစ္ေယာက္သိပ္လွေနတယ္သိလား ဟိုမိန္းမေတြကို သြားေျပာလိုက္ဦးမယ္…”
ဓါတ္ပံုဆရာကလည္း
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကိုစံုတြဲအမွတ္နဲ႔ အိုက္တင္အမ်ိဳးမ်ိဳးလုပ္ခိုင္းျပီး ရိုက္မဆံုးေတာ့…။
ဒီေလာက္အိုက္တင္လုပ္ျပီး
ဓါတ္ပံုရိုက္ေနတဲ႔ ၾကားက ေကာင္ေလးက ပါးစပ္ေပါက္ေပါက္ေဖာက္ႏို္င္ေသး..။
“မစု တစ္ေန႔မဂၤလာေဆာင္ရင္
ဒီပံုေတြကို လာသမွ်ဧည့္သည္ေတြလာေ၀ေပးမွာ…မဂၤလာႏွစ္ခါေဆာင္တဲ႔ သတိုးသမီးဆိုျပီးေတာ့”
“ဟာသလာလုပ္မေနနဲ႔
မရယ္ရဘူး…”
သူက သူမနားနားကပ္ျပီး
ရယ္က်ဲက်ဲလုပ္ေနေသးတယ္..။
“ကဲေနာက္ဆံုးတစ္ပံုအေနတဲ႔
သတိုးသားေလးက သတိုသမီးကိုေနာက္ကေနသိုင္းဖက္ထားတဲ႔ပံုေလးဗ်ာ….”
ဓါတ္ပံုဆရာကလွမ္းေျပာတာနဲ႔
သူက သူမေနာက္ကေနသိုင္းဖက္လိုက္ေတာ့တယ္ သူမခနာကိုယ္ေလး သူ႔ရင္ခြင္ထဲေရာက္သြားေတာ့..သူမမ်က္ႏွာ
အိုးတိုးအန္းတန္းျဖစ္သြားတာကို သူကအေနာက္ကေနရယ္ေနေသးတယ္…။
“မစု…ရင္ခုန္သံေတြအရမ္းက်ယ္တာပဲ…
ကၽြန္ေတာ့္လိုပဲ…ကၽြန္ေတာ္လဲ မစုနားေနရင္ အဲလိုပဲ အသံက်ယ္တယ္ ရင္ခုန္တာ…”
“ဓါတ္ပံုဆရာ
ျပီးျပီလားရွင့္….”
“ဟုတ္ကဲ႔…ရပါျပီ….”
သူမသူ႔လက္ကိုဖယ္ျပီး
သဲတို႔ရိွတဲ႔ေနရာကိုခပ္သြက္သြက္ေလးထြက္သြားလိုက္တယ္….။
ဂ်င္းလက္ရွည္ရွပ္နဲ႔
အရပ္ခပ္ျမင့္ျမင့္လူတစ္ေယာက္ေရာက္လာတယ္….။
“မေ၀…. အႏိုင္ေရာ
ဘယ္မွာလဲ….”
“ဟင္ ကိုမိုးျမင့္….စုလား
ခဏ စုရွိတယ္ ….ေအာ္ ဟိုဖက္မွာ …”
ေ၀က ဓါတ္ပံုစတူဒီယိုထဲကထြက္လာေနတဲ႔
စုကိုလက္ညိဳးထိုးျပလိုက္တယ္…။
“ အႏိုင္….”
သူမ မိုးျမင့္ကို
ခပ္ေတြေတြၾကည့္ေနလိုက္တယ္… ။
“ ကိုယ္တကယ္စိတ္မေကာင္းပါဘူး
ဟိုတခါကေျပာလိုက္တဲ႔ စကားလြန္သြားမွန္းကိုယ္သိပါတယ္…အႏိုင္ကိုယ့္ကို စိတ္ဆိုးေနတုန္းမဟုတ္လား…ကိုယ္…အႏိုင့္ကိုလက္ထပ္ဖို႔
တကယ္အဆင့္မသင့္ေသးလို႔ပါ ကိုယ္ကမၻာသစ္ၾကီးမွာ ေနရာအသစ္မွာ လူအသစ္ေတြနဲ႔ ဆံုေတ႔ြတိုင္း
စိတ္အရမ္းလႈပ္ရွားေနတတ္တုန္းပဲ…”
“မိန္းကေလးအသစ္လို႔ပဲ
ရွင္းရွင္းေျပာလိုက္ပါ…”
“ကိုယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္
အႏိုင့္ကို ကိုယ္နာက်င္ေအာင္လုပ္မိတဲ႔အတြက္”
“စုက ေက်းဇူးတင္ရမွာပါ…ခုလို
သေဘာထားအမွန္ကိုသိရလို႔ေလ…”
သူအေ၀းတစ္ေနရာက
သူမတို႔အတြဲကို ရပ္ၾကည့္ေနမိတယ္…..အၾကာၾကီးပဲ….။
+++++++++++++
သူမေခြးစာေကၽြးေနတုန္း
သူေရာက္လာခဲ႔တယ္……။
“မစု ဘယ္သူ႔ကိုသတိရေနတာလဲဗ်…”
“ကိုယ့္ေနာက္ကိုလိုက္လိုက္ေနတာ
မင္းမူေကာမွန္ေသးရဲ႔လား ဆိုက္ကိုသမားလား စိတ္မက်န္းမာသူလား..”
ေခြးစားေကၽြးရင္းက
သူမႏႈတ္ခမ္းစူျပီး သူ႔ကိုရန္ေတြ႔ေနတဲ႔ပံုေလးကို သူအရမ္းသေဘာက်သြားတယ္…။
“ဟင့္အင္း
မစုထင္တာတစ္ခုမွမဟုတ္ဘူး ကၽြန္ေတာ္က မစုရဲ႔ အနီးကပ္ကိုယ္ေစာင့္နတ္သားေလးပါ…”
သူမ စကၠဴလက္ကိုင္ပု၀ါနဲ႔လက္ကုိသုတ္ျပီး
အိမ္ျပန္ဖို႔လမ္းဆက္ေလွ်ာက္လာလိုက္တယ္…။ သူလည္းအေနာက္က တစ္ေကာက္ေကာက္ပါလာခဲ႔တယ္…။ လမ္းကူးခါနီး
သူ႔ကိုေနာက္လွည့္ၾကည့္လိုက္တယ္…။
“ေတာ္ပါေတာ့
ခ်ာတိတ္ရယ္…ကိုယ့္ေနာက္ကိုမလိုက္ပါနဲ႔ေတာ့ ကိုယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ မင္းအစားကိုယ္ပင္ပန္းလြန္းတယ္..”
“မစုကလည္းဗ်ာ…..”
သူက လြယ္အိတ္စလြယ္ကိုေနာက္ပစ္ျပီး
ေခါင္းတခ်က္ကုတ္လိုက္တယ္ မ်က္ႏွာကေတာ့ အျပံဳးေရာင္မပ်က္..
“တကယ္ေတာ့
ကၽြန္ေတာ္က တဘက္ခါက်ရင္ ဟုိးးးး အေ၀းၾကီးကိုအလုပ္သြားဆင္းရေတာ့မွာ…မစုဆီက အေနာ္တစ္ခုေတာင္းဆိုခ်င္တယ္
ရမလား…”
သူအဲလိုေျပာလိုက္ေတာ့
သူမမ်က္ႏွာနဲနဲျငိဳးႏြမ္းသြားတာကိုျမင္လိုက္ရတယ္…။
“အင္း ေျပာၾကည့္ေလ
ကိုယ္လိုက္ေရာႏိုင္မယ့္အရာဆိုရင္ေပါ့”
“အဲဒီေန႔က်ရင္
ကၽြန္ေတာ့္ရံုးရွိတဲ႔ေနရာ ကၽြန္ေတာ္အလုပ္ဆင္းမယ့္ေနရာကိုသြားဖို႔အထိကုိ မစုကားေမာင္းပို႔ေပးႏိုင္မလား..”
“ဒီမွာ… ကိုယ္ကမင္းရဲ႔
အုပ္ထိန္းသူမဟုတ္ဘူးေလ..”
“လုပ္ေပးပါဗ်ာေနာ္..ေနာ္…အနည္းဆံုးေတာ့
ကၽြန္ေတာ္အလုပ္မသြားခင္အခ်ိန္တိုေလးအထိ မစုနဲ႔အတူရွိေနခ်င္တာပါ…”
သူမ သူ႔ကိုစိုက္ၾကည့္ေနခဲ႔တယ္…။
သူ႔မ်က္ႏွာေပၚက ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္အျပံဳးေတြကို သူမမ်က္၀န္းေတြက ေခါင္းညိတ္ျပေနတယ္…။
+++++++++++++
“ဖြားေမေရ…သားသြားေတာ့မယ္ေနာ္
သားမရွိရင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုဂရုစုိက္ပါေနာ္ ေဆးမွန္မွန္ေသာက္ဖို႔လဲမေမ႔နဲ႔ဦးေနာ္…”
“အင္းပါကြယ္
ငါ့ေျမးေလး သြားရာလာရာလမ္းခရီးေဘးကင္းပါေစကြယ္…”
သူမရဲ႔ အုတ္ခဲက်ိဳးေရာင္
ကားလံုးလံုးေလးေပၚကို သူက ပစၥည္းေတြအျပည့္ထည့္ထားတဲ႔ ေက်ာပိုးအိတ္ၾကီးတင္လိုက္တယ္…
။
သူမကိုယ္တိုင္ေမာင္းလာတဲ႔
ကားေလးက ပင္လယ္၀ဖက္ဆီကိုဦးတည္လ်က္….။
“မင္းအလုပ္ေနရာဒီေလာက္ေ၀းလိမ္႔မယ္လို႔
ကုိယ္မထင္ခဲ႔ဘူး…”
ပင္လယ္လိႈင္းလံုးေဖြးေဖြးေတြကိုျမင္ေနရျပီ…။
သူမကားေလးကို အပင္တစ္ခုရဲ႔ အရိပ္ေအာက္မွာရပ္လိုက္တယ္…။
“ဒါအစပဲရွိေသးတာဗ်
ကၽြန္ေတာ္တကယ္အလုပ္လုပ္ရမယ့္ေနရာက အေ၀းၾကီးလိုေသးတယ္…ဟိုးးး ပင္လယ္ေရလယ္ေခါင္ၾကီးမွာ…ကမ္းမျမင္လမ္းမျမင္ရတဲ႔
ေနရာမွာ…မစု ကၽြန္ေတာ့္ကို သတိရရင္ ဒီေနရာေလးကိုလာခဲ႔လို႔ရတယ္ေလ…”
“မင္းက အဲဒီေနရာကိုဘယ္လိုသြားမလဲ”
“ လာၾကိဳမယ့္သူရိွတယ္…”
ပင္လယ္ေလက
မျမင္ရတဲ႔သူမတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႔ ရင္ထဲကအပူေတြကို ယပ္ခပ္ေပးေနသည့္ႏွယ့္….
“ခနေနကၽြန္ေတာ္သြားရေတာ့မယ္
မစုကၽြန္ေတာ့္ကိုတစ္ခုခုေျပာဖို႔မရွိဘူးလား…”
သူ႔မ်က္၀န္းေတြကေဆြးေျမ့ေနတယ္…။
သူမတစ္ခါမွာမျမင္ဖူးတဲ႔ မ်က္၀န္းေတြကို သူမတခဏေငးေမာၾကည့္မိေနတယ္…။ အျမဲတမ္း ေပ်ာ္ျမဴးရႊင္ျပေနၾကတဲ႔
မ်က္၀န္းေတြက သူမတစ္ေယာက္တည္းအတြက္ေၾကာင့္နဲ႔ ခုလိုအေရာင္ေျပာင္းသြားၾကသတဲ႔လား…။ သူမတိတ္တိတ္ကေလး
သက္ျပင္းခ်ျပီး အေ၀းကိုၾကည့္လိုက္တယ္…။
“ေရွးလူၾကီးကၽြန္ေတာ္ၾကားဖူးတာတစ္ခုေျပာျပမယ္ေနာ္….ေယာက်ာၤးေတြဟာ
မိန္းမေတြထက္ အသက္ခုႏွစ္ႏွစ္ေစာျပီးဆံုးပါးတတ္ၾကတယ္တဲ႔ မစုကလည္း ကၽြန္ေတာ့္ထက္အသက္ခုႏွစ္ႏွစ္ၾကီးတယ္ေလ
တကယ္လို႔ အဲဒီအဆိုအတိုင္းသာမွန္တယ္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔လက္ထပ္လိုက္ၾကလို႔ ေသရင္လဲ အတူတူတခါတည္းေသရမွာ
မေကာင္းဘူးလားမစု ဒါမွ က်န္ရစ္ခဲ႔တဲ႔သူလဲ ပူေဆြးက်န္ခဲ႔စရာမလိုေတာ့ဘူး…”
သူ႔မ်က္၀န္းေတြက
ကူးဆက္သြားလို႔လားမသိ သူမမ်က္၀န္းေတြလဲ ေဆြးရိပ္ေတြသန္းလို႔ သို႔ေပမယ့္ သူမဟန္ေဆာင္ျပီး
ဖံုးကြယ္ဖို႔ၾကိဳးစားလိုက္ေသးတယ္…။
“ဘာမွ ရုိမန္႔ေတြလာလုပ္မေနပါနဲ႔
ခ်ာတိတ္ရာ…အဲဒီေလာက္ၾကီးလဲမဟုတ္ပါဘူး…”
“သီးခံေပးပါ
မစုရယ္… ကၽြန္ေတာ္ေျပာခ်င္တဲ႔စကားေတြကို ေျပာေနတာပါ.. မစုကၽြန္ေတာ့္မ်က္ႏွာကိုၾကည့္စရာမလိုပါဘူး
ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ကိုလည္းၾကည့္စရာမလုိပါဘူး ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲကိုပဲၾကည့္ေပးပါ…မစုကၽြန္ေတာ့္ကိုယံုေပးပါ
ကၽြန္ေတာ္ဟာ မစုရဲ႔ ထူးျခားတဲ႔ သူတစ္ေယာက္အျဖစ္နဲ႔ေပါ့…ျပီးေတာ့ မစုနဲ႔ကၽြန္ေတာ့္အသက္အရြယ္ကြာတာကိုေမ့လိုက္ပါ…”
သူမ တိတ္တဆိတ္ပဲ
သူ႔ကို ဘာမွမေျပာမိ နားေထာင္သူသက္သက္မွ်သာ…..။
“ကၽြန္ေတာ္တို႔ခ်စ္သူျဖစ္ရေအာင္ေနာ္…မစု”
“ကိုယ္စိတ္မေကာင္းပါဘူး….”
သူ႔ေဘာင္းဘီအိတ္ကပ္ထဲက
ဖုန္းအခ်က္ေပးသံေလးေၾကာင့္ သူမတို႔ စကားခနပ်က္သြားတယ္…။
သူဖုန္းကေလးကို
ထုတ္ျပီးၾကည့္လိုက္တယ္…။ သူ႔ကိုလာေခၚဖို႔ပို႔လိုက္တဲ႔ မက္ေဆ့ခ်္ေလးပါ…။ ရဟတ္ယာဥ္သံထြက္လာတယ္….။
“ကၽြန္ေတာ္သြားေတာ့မယ္ေနာ္
စု………..”
သူႏႈတ္ဆက္ျပီး
သူမကိုေက်ာခိုင္းထြက္သြားလိုက္တယ္ ..။ ရဟတ္ယာဥ္က ေတာင္ကုန္းျမက္ခင္းျပင္မွာ အဆင္သင့္ေစာင့္ေနျပီ..။
“ခ်ာတိတ္…….”
သူမအသံေၾကာင့္
သူ႔ေျခလွမ္းေတြတန္႔သြားျပီး ေနာက္လွည့္ၾကည့္လိုက္တယ္…။ ငိုမဲ႔မဲ႔ျဖစ္ေနတဲ႔ သူမကို သူအေျပးေလး
ေပြ႔ဖက္မိသြားတယ္….။ သူမရဲ႔ မ်က္ရည္တခ်ိဳ႔ သူ႔ရဲ႔ အျဖဴေရာင္ရွပ္အက်ီၤပခံုးေပၚစြန္းထင္းကုန္တယ္…။
သူကေတာ့ သူမေက်ာျပင္ကိုပြတ္သပ္လို႔ ခပ္တင္းတင္းတိုးဖက္ထားမိတယ္…။
“ေက်းဇူးတင္ပါတယ္
ခ်ာတိတ္ ….ကိုယ္နဲ႔စေတြ႔တဲ႔ခ်ိန္ကစျပီး တစ္ေလွ်ာက္လံုး ကိုယ့္အေပၚေကာင္းခဲ႔တဲ႔အတြက္….”
သူက သူမကိုယ္ကိုမတ္လိုက္ျပီး
သူမပါးျပင္ေပၚကမ်က္ရည္ေတြကို ခပ္ဖြဖြသုတ္ေပးလုိက္တယ္…။ ျပီးေတာ့ သူမလက္အစံုကိုတခ်က္ဖ်စ္လိုက္ျပီး
တေျဖးေျဖးေျဖေလ်ာ့ေပးလိုက္တယ္…။ သူသြားရေတာ့မယ္…။ သူ ရဟတ္ယာဥ္ရွိရာကို ေနာက္လွည့္မၾကည့္ေတာ့ဘဲ
ေလွ်ာက္သြားလိုက္တယ္…။ လိႈင္းပုတ္သံတို႔က သူမရဲ႔ ရိႈက္သံေတြနဲ႔ ေရာေႏွာသြားေတာ့တယ္…။
++++++++++++
“ဟက္ပီးဘတ္ေဒးပါ စု…………”
ေ၀ သဲ ဂ်ာရစ္တို႔သံုးေရာက္ရဲ႔
သံျပိဳင္က စီခနဲထြက္လာခဲ႕တယ္….။ အဂၤလိပ္ဂဏန္း 3 နဲ႔ 2 ဖေယာင္းတိုင္ကိုစိုက္ထားတဲ႔ ေခ်ာကလက္ကိတ္ကိုကိုင္ထားတာက
ေ၀….။
“သံုးဆယ္ႏွစ္ႏွစ္ျပည့္ျပီေနာ္
မိစု…”
“အိမ္မွာလုပ္လည္းျဖစ္သားနဲ႔
ဆိုင္မွာလာလုပ္တယ္ ညည္းတို႔ေတြ”
“ တခါတေလအေျပာင္းအလဲေလးေပါ့ကြယ္” လို႔ သဲကေျပာတယ္..။
“ကဲကဲ ဆုေတာင္းျပီး ဖေယာင္းတိုင္ေလးမႈတ္လိုက္ပါဦး
ေမြးေန႔ရွင္ေလးရဲ႔”
သူမ ပါးစပ္က တခုခုရြတ္ျပီး
ဖေယာင္းတိုင္မီးကိုမႈတ္လိုက္ေတာ့ အားလံုးက လက္ခုတ္ၾသဘာေပးၾကတယ္…။
“စားခ်င္စရာေလးဟယ္…ျမန္ျမန္လွီးပါ
စုရယ္ ..”
ဂ်ာရစ္မက ထံုးစံအတိုင္းဂ်ီေတာ့တယ္…။
ဂ်ာရစ္မက ထံုးစံအတိုင္းဂ်ီေတာ့တယ္…။
သူမက 32 ဖေယာင္းတိုင္ေလးႏွစ္ခုကိုကိုင္ျပီးမ်က္ႏွာရံႈ႔မဲ႔မဲ႔လုပ္ေနတယ္…။
“ဟယ္…ေမြးေန႔ကိတ္ေလးျမင္ေတာ့
စုရယ္ နင့္ခ်ာတိတ္ကေလးကို သတိရသြားတယ္ သူနဲ႔စေတြ႔ေတာ့
နင့္ေမြးေန႔မွာပဲေလေနာ္ ခုခိ်န္ ဒီကေလး ဘယ္ကမၻာမ်ားေရာက္ေနျပီလဲ…”
နင့္ေမြးေန႔မွာပဲေလေနာ္ ခုခိ်န္ ဒီကေလး ဘယ္ကမၻာမ်ားေရာက္ေနျပီလဲ…”
“မစုမသိဘူးလား မင္းမင္းျပန္ေရာက္ေနျပီေလ…”
သူမတို႔၀ိုင္းအေနာက္ဆီက ထြက္လာတဲ႔
ေမာင္ဘုန္းအသံေၾကာင့္ အားလံုးတျပိဳင္ထဲေမာ့ၾကည့္လိုက္ၾကတယ္…။
“သံုးေလးရက္ရွိျပီဗ် မစုတကယ္မသိဘူးဟုတ္လား..”
“ဟင့္အင္း တကယ္မသိဘူး…” သူမမ်က္လံုးအ၀ိုင္းသားနဲ႔ျပန္ေျဖမိတယ္…။
“ဒီလိုပါပဲ လူငယ္ေတြ ခဏတျဖဳတ္ပဲ
စိတ္ကစားတတ္ၾကတယ္ ျငိီးေငြ႔ျမန္ၾကတယ္ မလြယ္ပါဘူး…”
ဂ်ာရစ္မကထေျပာလိုက္တာ…။ သဲနဲ႔ေ၀က
ဂ်ာရစ္ကို လက္နဲ႔တို႔ေနၾကျပီ….။ သူမမ်က္စိမ်က္ႏွာပ်က္ေနျပီလား ကိုယ့္ကိုယ္ကိုသတိမထားမိႏိုင္ေတာ့…။
“ခြက္တိုက္မယ္ဗ်ာ လာလာ ေမြးေန႔ရွင္မစုနဲ႔ခြက္မတိုက္ရတာၾကာျပီဗ်…”
ေမာင္ဘုန္း စကားျဖတ္လိုက္ေတာ့မွ
သူမ အျပံဳးႏြမ္းတစ္ခုပြင့္က်လာေတာ့တယ္…။
+++++++++
ဒီည လသာေဆာင္ေလးထြက္ရပ္ရတာ
ေလေျပေတြက မေအးျမဘူးလို႔ စိတ္ထင္ေနမိတယ္…။ ရင္ထဲကအပူတခ်ိဳ႔နဲ႔ ညကေျခာက္ကပ္ကပ္ႏိုင္လွတယ္..။
သူလက္တင္ျပီးသူမကိုစကားေျပာေနက် သူနဲ႔သူမရဲ႔၀ရံတာၾကားက လက္တန္းနားကို သူမတိုးရပ္ျပီးတစ္ဘက္ခန္းကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့
ျပဴတင္းေပါက္ကေန အရိပ္တစ္ခုျမင္လိုက္တယ္…။ သူမမ်က္လံုးေတြတခဏအေရာင္လက္သြားတယ္..။ ခဏေနေတာ့
မီးေမွာင္က်သြားေတာ့တယ္…။
++++++++++
++++++++++
မနက္လင္းေတာ့ ေကာ္ဖီေသာက္ေနတုန္း
သူ႔အသံတိုးတိုးကိုၾကားရေတာ့ သူမတံခါးေလးဟျပီးၾကည့္မိေတာ့ ေက်ာပိုးအိတ္ၾကီးလြယ္ျပီး
ဖြားေမကိုႏႈတ္ဆက္ေနတဲ႔သူ….။ အျပံဳးေတြကလတ္ဆတ္ဆဲ…..။ သူမတံခါးကိုျပန္ေစ့ပိတ္ထားလိုက္တယ္…။
ေလးလံတဲ႔ေျခလွမ္းေတြနဲ႔ ေကာ္ဖီစားပြဲေလး ဆီကိုျပန္ေလွ်ာက္လာခဲ႔မိတယ္….။ သူမရဲ႔ အိုက္ပက္ကေလး
မက္ေဆ့ခ်္အသံေလးျမည္လာေတာ့ ေကာက္ကိုင္ၾကည့္မိတယ္…။
“Happy Birthday” တဲ႔ ကိတ္မုန္႔ပံုကေလးတစ္ပံု
ခဏလးေနေတာ့ ဗီဒီယိုင္ဖိုင္ေလးပြင့္ျပီး
သူ႔ရုပ္ကေလးထြက္လာတယ္…။
“ဟက္ပီးဘတ္ေဒးပါစု…..
အသက္သံုးဆယ္ႏွစ္ႏွစ္ဆိုေတာ့ အပ်ိဳၾကီးျဖစ္ေနျပီေနာ္…
ေနာက္တာပါဗ်ာ…. ကၽြန္ေတာ္ေျပာခ်င္တာက
အရမ္းကိုရင့္က်က္တဲ႔အလွပိုင္ရွင္ျဖစ္ေနျပီလို႔… ဟုတ္..အခုခ်ိန္ကစျပီး ကၽြန္ေတာ္မင္းမင္းထြန္းတစ္ေယာက္
အေျပာင္အပ်က္စကားမဆိုေတာ့ပါဘူး…။ စကားအတည္ပဲေျပာေတာ့မယ္ မစုကၽြန္ေတာ့္စကားကို သီးခံနားေထာင္ေပးပါဗ်ာ…
ကၽြန္ေတာ္သိခ်င္တာ ကၽြန္ေတာ္ဟာ မစုအတြက္ မစုေရြးခ်ယ္ထားတဲ႔သူတစ္ေယာက္ျဖစ္ျပီလား…”
သူမ မ်က္ရည္စို႔ျပီး သူ႔ကိုေငးေမာၾကည့္ေနမိတယ္…။ ျပီးေတာ့ သူ႔ရုပ္ေဘးတစ္ဖက္တစ္ခ်က္မွာ ရက္စ္နဲ႔ႏိုးစကားလံုးႏွစ္ခုထြက္လာတယ္….။ သူမတစ္ခုခုကိုေရြးခ်ယ္ရမယ့္သေဘာ…။
သူမ မ်က္ရည္စို႔ျပီး သူ႔ကိုေငးေမာၾကည့္ေနမိတယ္…။ ျပီးေတာ့ သူ႔ရုပ္ေဘးတစ္ဖက္တစ္ခ်က္မွာ ရက္စ္နဲ႔ႏိုးစကားလံုးႏွစ္ခုထြက္လာတယ္….။ သူမတစ္ခုခုကိုေရြးခ်ယ္ရမယ့္သေဘာ…။
“ဘာမွမျဖစ္ဘူး မစုအခုေရြးစရာမလိုေသးပါဘူး…
ကၽြန္ေတာ္ေနာက္တစ္ခုသိခ်င္ေသးတယ္ မစုကၽြန္ေတာ့္ကို သံသယျဖစ္မိလား ကၽြန္ေတာ္ဘာေၾကာင့္မစုကို
ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ရြယ္တူေကာင္မေလးတစ္ေယာက္လို႔ပဲအျမဲျမင္တတ္ေနသလဲလို႔
ဒါဆို ကၽြန္ေတာ္ေျပာျပမယ္… လြန္ခဲ႔တဲ႔ ခုႏွစ္ႏွစ္တုန္းက ….”
ဒါဆို ကၽြန္ေတာ္ေျပာျပမယ္… လြန္ခဲ႔တဲ႔ ခုႏွစ္ႏွစ္တုန္းက ….”
သူေျပာမယ့္စကားကိုနားေထာင္ေနတုန္းမွာပဲ
ပံုကေလးတစ္ခုေပၚလာတယ္…သူ႔ပံုကေလးရယ္ အေနာက္က ကေလးေတြကို ေရခဲမုန္႔ကမ္းေပးေနတဲ႔ ဆံပင္ရွည္ရွည္ေတြကို
ႏွစ္ဖက္ခြဲခ်ည္ျပီး အေရွ႔ခ်ထားတဲ႔ သူမပံုေလး….။
“ကၽြန္ေတာ္ကြန္ပ်ဴတာဆိုင္တစ္ခုမွာအလုပ္လုပ္တုန္းကေပါ့
အဲဒီအမ်ိဳးသမီးေလးက အသက္ႏွစ္ဆယ့္ေလးႏွစ္ ကၽႊန္ေတာ္က အသက္ဆယ့္ခုႏွစ္ႏွစ္ သူက အရမ္းလည္းလွတယ္
ျပီးေတာ့ သေဘာလည္းေကာင္းတယ္…”
“ကၽြန္ေတာ္တကယ္မသိဘူး ဘာေၾကာင့္ အဲဒီခ်ိန္တုန္းက ကၽြန္ေတာ္အဲဒီေရခဲမုန္႔ဆိုင္ကိုေရာက္သြားခဲ႔သလဲ အဲဒီေန႔အဲဒီအခ်ိန္ေပါ့… ေနာက္ျပီး ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ အဲဒီေန႔ေမြးေန႔က်င္းပေနတဲ႔ သူ႔အိမ္ခန္းေရွ႔ကို ကၽြန္ေတာ္တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ေရာက္သြားခဲ႔တာ ျပီးေတာ့ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ ကၽြန္ေတာ္သူ႔ကိုခ်စ္တယ္လို႔ေျပာမိသြားတယ္… ပထမဆံုးအၾကိမ္ကၽြန္ေတာ္ေျပာခဲ႔တာကို မစုမွတ္မိေသးလား ဒုတိယအၾကိမ္ ေရေအာက္ထဲကေန ကၽြန္ေတာ္ေျပာတုန္းက ကၽြန္ေတာ္သိတယ္ မစုရွက္ေနတယ္ဆိုတာ ေနာက္ဆံုးတၾကိမ္ကေတာ့ကၽြန္ေတာ္အေပ်ာ္ဆံုးပဲ မစုနဲ႔ မဂၤလာ၀တ္စံု၀တ္ျပီး ဓါတ္ပံုတြဲရိုက္တုန္းကေလ…။ ေနာက္ပိုင္းေတြက်ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္နာက်င္ရတယ္ မစုကၽြန္ေတာ့္ကို ေရွာင္ခဲ႔တယ္… ကၽြန္ေတာ့္ကိုေတြ႔ရင္ ႏွင္လႊတ္တယ္… ကၽြန္ေတာ္အရမ္းကိုနာက်င္ခံစားခဲ႔ရတယ္…အၾကိမ္တိုင္းမွာပဲ ကၽြန္ေတာ္က မစုဆီကအေျဖစကားကိုၾကားရလိမ္႔မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ခဲ႔တာ ဒါေပမယ့္ မစုကတစ္ခါမွ မေျဖခဲ႔ဘူးဗ်ာ…မ၀န္ခံခဲ႔ဘူးလို႔ေျပာရင္ မစုစိတ္ဆိုးမလား… ကၽြန္ေတာ္အျမဲေတြးတယ္ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ မစုကိုကၽြန္ေတာ္အျမဲတမ္းေစာင့္ႏိုင္တယ္…။ အခ်ိန္ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ့အတြက္ အေရးၾကီးတဲ႔အရာမဟုတ္ခဲ႔ပါဘူး ကၽြန္ေတာ့္အခ်ိန္ေတြ လည္ပတ္ေနတဲ႔ကၽြန္ေတာ့ကမၻာကအစ လြန္ခဲ႔တဲ႔ခုႏွစ္ႏွစ္ မစုကစေတြ႔ကတည္းက ရပ္တန္႔သြားခဲ႔တာပါ…။ ခုကစျပီး မစုကမၻာေလးလဲ ပံုမွန္လည္ပတ္ေနပါျပီ ကၽြန္ေတာ္မရွိဘဲနဲ႔လဲေလ….”
“ကၽြန္ေတာ္တကယ္မသိဘူး ဘာေၾကာင့္ အဲဒီခ်ိန္တုန္းက ကၽြန္ေတာ္အဲဒီေရခဲမုန္႔ဆိုင္ကိုေရာက္သြားခဲ႔သလဲ အဲဒီေန႔အဲဒီအခ်ိန္ေပါ့… ေနာက္ျပီး ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ အဲဒီေန႔ေမြးေန႔က်င္းပေနတဲ႔ သူ႔အိမ္ခန္းေရွ႔ကို ကၽြန္ေတာ္တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ေရာက္သြားခဲ႔တာ ျပီးေတာ့ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ ကၽြန္ေတာ္သူ႔ကိုခ်စ္တယ္လို႔ေျပာမိသြားတယ္… ပထမဆံုးအၾကိမ္ကၽြန္ေတာ္ေျပာခဲ႔တာကို မစုမွတ္မိေသးလား ဒုတိယအၾကိမ္ ေရေအာက္ထဲကေန ကၽြန္ေတာ္ေျပာတုန္းက ကၽြန္ေတာ္သိတယ္ မစုရွက္ေနတယ္ဆိုတာ ေနာက္ဆံုးတၾကိမ္ကေတာ့ကၽြန္ေတာ္အေပ်ာ္ဆံုးပဲ မစုနဲ႔ မဂၤလာ၀တ္စံု၀တ္ျပီး ဓါတ္ပံုတြဲရိုက္တုန္းကေလ…။ ေနာက္ပိုင္းေတြက်ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္နာက်င္ရတယ္ မစုကၽြန္ေတာ့္ကို ေရွာင္ခဲ႔တယ္… ကၽြန္ေတာ့္ကိုေတြ႔ရင္ ႏွင္လႊတ္တယ္… ကၽြန္ေတာ္အရမ္းကိုနာက်င္ခံစားခဲ႔ရတယ္…အၾကိမ္တိုင္းမွာပဲ ကၽြန္ေတာ္က မစုဆီကအေျဖစကားကိုၾကားရလိမ္႔မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ခဲ႔တာ ဒါေပမယ့္ မစုကတစ္ခါမွ မေျဖခဲ႔ဘူးဗ်ာ…မ၀န္ခံခဲ႔ဘူးလို႔ေျပာရင္ မစုစိတ္ဆိုးမလား… ကၽြန္ေတာ္အျမဲေတြးတယ္ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ မစုကိုကၽြန္ေတာ္အျမဲတမ္းေစာင့္ႏိုင္တယ္…။ အခ်ိန္ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ့အတြက္ အေရးၾကီးတဲ႔အရာမဟုတ္ခဲ႔ပါဘူး ကၽြန္ေတာ့္အခ်ိန္ေတြ လည္ပတ္ေနတဲ႔ကၽြန္ေတာ့ကမၻာကအစ လြန္ခဲ႔တဲ႔ခုႏွစ္ႏွစ္ မစုကစေတြ႔ကတည္းက ရပ္တန္႔သြားခဲ႔တာပါ…။ ခုကစျပီး မစုကမၻာေလးလဲ ပံုမွန္လည္ပတ္ေနပါျပီ ကၽြန္ေတာ္မရွိဘဲနဲ႔လဲေလ….”
သူ႔စကားသံေတြေတာင္တခ်က္ခ်က္ေပ်ာက္သြားတယ္
သူမရဲ႔ ရိႈက္သံေတြေၾကာင့္ေပါ့….။
“မစုသာ ႏိုးလို႔ေျဖရင္ ကၽြန္ေတာ္လဲရပ္………..”
သူေျပာေနရင္းတန္းလန္း ေကာ္နက္ရွင္ကလည္းအလိုလိုက်ျပီး စကားသံေတြကဆက္တက္မလာေတာ့ဘဲ သူ႔အရုပ္ကရပ္ေနတယ္… loadingကလည္း တလည္လည္နဲ႔….သူမအိုက္ပက္ကိုကိုင္လႈပ္ၾကည့္ေနတယ္ ေကာ္နက္ရွင္မ်ားတက္လာမလားေပါ့…။
ဂ်ာရစ္မရဲ႔စကားတခ်ိဳ႔က ေခါင္းထဲဖ်တ္ခနဲ၀င္လာတယ္…။
သူေျပာေနရင္းတန္းလန္း ေကာ္နက္ရွင္ကလည္းအလိုလိုက်ျပီး စကားသံေတြကဆက္တက္မလာေတာ့ဘဲ သူ႔အရုပ္ကရပ္ေနတယ္… loadingကလည္း တလည္လည္နဲ႔….သူမအိုက္ပက္ကိုကိုင္လႈပ္ၾကည့္ေနတယ္ ေကာ္နက္ရွင္မ်ားတက္လာမလားေပါ့…။
ဂ်ာရစ္မရဲ႔စကားတခ်ိဳ႔က ေခါင္းထဲဖ်တ္ခနဲ၀င္လာတယ္…။
“စု နင္ နင့္ဦးေႏွာက္ကို အနားေပးျပီး နင့္ႏွလံုးသားကိုေမးၾကည့္ပါ ႏွလံုးသားကဘယ္လိုေျဖမလဲဆိုတာ…”
“စု ႏွလံုးခုန္သံေတြက က်ယ္လိုက္တာဗ်ာ….ကၽြန္ေတာ္နဲ႔တူလိုက္တာ…ကၽြန္ေတာ္လဲစုအနားေနရင္
ရင္ခုန္သံေတြက်ယ္လာေရာဗ်…”
“စုလက္ကိုကိုုင္ျပီးတြဲေလွ်ာက္ခ်င္တယ္…ကၽြန္ေတာ္တို႔လက္တြဲျပီးအတူေလွ်ာက္တဲ႔အခါ
ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႔ ကမၻာလည္းအတူတူလည္ေနလိမ္႔မယ္…”
သူ႔စကားသံတခ်ိဳ႔ကိုၾကားေယာင္မိျပီး
သူမေျခလွမ္းတို႔ တံခါး၀ဆီကို အေျပးေရာက္သြားေတာ့တယ္…။ ေလွခါးထစ္ေတြကိုနင္းျပီးဆင္းလာေတာ့
ေပတစ္ရာေလာက္မွာ
ေက်ာပိုးအိတ္ေလးနဲ႔သူ႔ေက်ာျပင္ကိုျမင္လိုက္ရတယ္…။ တက္စီတားဖို႔ျပင္ေနတဲ႔သူ႔ဆီကို သူမအေျပးလိုက္သြားေတာ့ ေျခေထာက္မွာဖိနပ္မပါ ေျခဗလာနဲ႔…။
ေက်ာပိုးအိတ္ေလးနဲ႔သူ႔ေက်ာျပင္ကိုျမင္လိုက္ရတယ္…။ တက္စီတားဖို႔ျပင္ေနတဲ႔သူ႔ဆီကို သူမအေျပးလိုက္သြားေတာ့ ေျခေထာက္မွာဖိနပ္မပါ ေျခဗလာနဲ႔…။
“ခ်ာတိတ္…”
သူမေမာဟိုက္ေနျပီ…။ သူကသူမကိုလွည့္ၾကည့္ျပီး
သူမဆီတည့္တည့္ေလွ်ာက္လာတယ္…။
“မစု ကၽြန္ေတာ့္ကို ႏိုးလို႔ေျဖဖို႔ေရာက္လာတာလား…”
သူမအသက္ကိုျပင္းျပင္းရွဴေနမိတယ္…။
“မင္းမေျပာရေသးဘူးေလ ကိုယ္သာႏိုးလို႔ေျဖခဲ႔ရင္မင္းဘာေျပာမလဲဆိုတာ”
သူမ်က္ႏွာေတြဆီက အခါတိုင္းလိုအျပံဳးေတြကို
သူမအသည္းအသန္လိုက္ရွာေနမိတယ္…။
“ကၽြန္ေတာ္ေျပာမွာက…တကယ္လို႔
မစုက ကၽြန္ေတာ့္ကိုႏိုးလို႔ေျဖခဲ႔ရင္……. ကၽြန္ေတာ္အစကျပန္ရည္စားစကားေျပာမလို႔ေလ..စုကို…”
ခုမွာ သူ႔ရဲ႔ ရႊတ္ေနာက္ေနာက္ေလသံနဲ႔
အျပံဳးေတြျပန္လင္းလာတယ္…။
“ဒါဆို ကိုယ္က ရက္စ္လို႔ေျပာရင္ေရာ……”
သူမ မ်က္ႏွာျပံဳးစစနဲ႔ သူ႔ကိုၾကည့္ေတာ့
သူ႔အျပံဳးေတြက နဂိုထက္အဆမ်ားစြာပိုလင္းလာတယ္…။ ျပီးေတာ့ သူမကို ရင္ခြင္ထဲဆဲြဖက္ထားလိုက္မိေတာ့တယ္…။
“ကၽြန္ေတာ့္ႏွလံုးသားကို စုဆီမွာအပ္ထားပါရေစ…ျပီးေတာ့ကၽြန္ေတာ္အလုပ္သြားလုပ္မယ္… စုဘယ္ေတာ့မွမေၾကာက္နဲ႔ေနာ္ ကၽြန္ေတာ္စုကိုထားသြားမယ္လို႔ေလ…”
“ဒီခ်ိန္မွေတာ့ ဘာလို႔ေၾကာက္ေတာ့မလဲ
ခ်ာတိတ္ရယ္…”
Happy ending ေလးနဲ႔ သူမတို႔ႏွစ္ေယာက္
ေပ်ာ္ရႊင္ၾကေလသတည္းေပါ့…..း)
ေက်းဇူးအမ်ားၾကီးတင္ပါတယ္
ဇာတ္သိမ္းပိုင္းေလးအထိအားေပးလာတဲ႔ စာဖတ္သူအားလံုးကို….။ ကၽြန္မကိုယ္တိုင္လည္း အေပ်ာ္ေလးနဲ႔အဆံုးသတ္တဲ႔ဇာတ္လမ္းေလးကို
ၾကိဳက္ႏွစ္သက္ပါတယ္…ခ်စ္တဲ႔သူတိုင္းကိုလည္း ဆံုေစခ်င္တယ္ေလ…။ ဇာတ္သိမ္းပိုင္းကေလးအထိဆက္ေရးႏိုင္ခဲ႔တာ
memory stick ေလးထဲမွာ ဇာတ္သိမ္းပိုင္းေလးကို အမွတ္မထင္သိမ္းထားလိုက္မိတာေၾကာင့္ပါ …ေက်းဇူးတင္ပါတယ္…။
မိုးေငြ႔
2 comments:
ေပ်ာ္ရႊင္စရာေတြ နဲ႔သာ
လူတိုင္းဇတ္သိမ္းႏိုင္ပါေစလို႔......
မၾကာခဏေတာ႔လာဖတ္ၿဖစ္ပါတယ္။
ေပ်ာ္ရႊင္ရတယ့္ ဇာတ္သိမ္းေလးမို ့ ႏွစ္သက္စြာ ဖတ္သြားပါတယ္ မမိုး...
Post a Comment