ချိုမြိန်တနင်္ဂနွေ.....

တနဂၤေႏြမိုးသည္းသည္းေန႔လည္ခင္းတစ္ခုမွာ မိုးေအးေအးနဲ႔သီခ်င္းေလးကုိ နားက်ပ္တပ္ျပီး တစ္ေယာက္တည္း လက္ဖက္ရည္တစ္ခြက္နဲ႔ျငိမ္႔ေနတုန္း…. ကုိယ့္ေရွ႔မွာ ဘာေတြလာေျပာေနမွန္းမသိတဲ႔ ပိန္ပိန္ရွည္ရွည္ အသက္ႏွစ္ဆယ္အရြယ္ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္…။ သူဘာေျပာမွန္းမၾကားရလို႔ နားထဲက နားက်ပ္ကိုျဖဳတ္လိုက္တယ္…။

“ဘာေျပာတာလဲ ေမာင္ေလး…”

“ေအာ္ ေဆာ္ရီး အစ္မသီခ်င္းနားေထာင္ေနတာထင္တယ္…”

“ရပါတယ္ ဘာေျပာခ်င္လို႔လဲ…”

ေကာင္ေလးက ၀တ္ထားတဲ႔ ပုဆိုးခပ္တိုတုိကို တစ္ခ်က္ဆြဲေစ့ရင္း…

“အစ္မက အိန္ဂ်ယ္အေၾကာင္းစာေရးတဲ႔အစ္မ မဟုတ္လား” တဲ႔…။ 

ကိုယ္သေဘာက်စြာ သူ႔ကိုမေျဖေသးဘဲ တစ္ခ်က္အသံထြက္ရယ္လိုက္မိသြားတယ္…။ ကိုယ့္ကုိ ကိုယ့္နာမည္ထက္ အိန္ဂ်ယ္နဲ႔တြဲမွတ္ေနတတ္ၾကတာဟာ အိန္ဂ်ယ္ရဲ႔ေအာင္ျမင္မႈလို႔ေခၚမလား…။

“မင္းက ကိုယ့္စာေတြေတာ္ေတာ္ဖတ္ဖူးလို႔လား…”

“ဟုတ္..အစ္မေရးသမွ်အက္ေဆးေတြအကုန္ဖတ္တယ္ အဓိကကေတာ့ မကုန္ဆံုးႏိုင္တဲ႔ အိန္ဂ်ယ္ အက္ေဆးတြဲကို အၾကိဳက္ဆံုးပဲ…. ဘယ္လိုေျပာမလဲဗ်ာ… အစ္မအေရးအသားေတြက ဘာမွ ဟဲဗီးမပါဘူး ေပါ့ေပါ့ပါးပါးျငိမ္႔ျငိမ္႔ေညာင္းေညာင္းေလးလို႔ ဖတ္ျပီးရင္ ခံစားမိတယ္…ျပီးေတာ့ တစ္ပုဒ္ဖတ္ျပီးတိုင္းလည္း ေနာက္အက္ေဆးေတြမွာဘာေတြထပ္ေရးဦးမလဲလို႔လဲ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ႔ စြဲလန္းမႈကိုေပးတယ္ဗ်…”

အမယ္… သူက ကုိယ့္အက္ေဆးေတြကို အဲေလာက္ထိေ၀ဖန္တတ္ေနတာ သူေတာ္ေတာ္ေလး ဖတ္ထားပံုရပါတယ္…။ မကုန္ဆံုးႏိုင္တဲ႔ အိန္ဂ်ယ္အက္ေဆးတြဲတဲ႔ အဲစကားကိုေတာ့ ၾကိဳက္တယ္…။ ဟုတ္တယ္…။ ဘယ္ေတာ့မွမျပီးဆံုးႏိုင္တဲ႔ ဇာတ္လမ္းတစ္ခုကို ကုိယ္အသက္ရွင္သေရြ႕ ေရးေန ဦးမွာပဲေလ...။

“အစ္မ စာအုပ္ထုတ္ဖို႔အစီစဥ္မရွိဘူးလား… ကၽြန္ေတာ္တို႔သူငယ္ခ်င္းေတြ အားေပးေနပါတယ္… စာအုပ္မထုတ္ျဖစ္ေသးလည္းကိစၥမရွိပါဘူး ေလာေလာဆယ္ ကၽြန္ေတာ္၀ယ္ခဲ႔တဲ႔ အစ္မလို ဘေလာ့ဂါေတြစုျပီးထုတ္တဲ႔ “သက္တံဆယ္စင္း”စာအုပ္ေလးမွာေတာ့ အစ္မလက္မွတ္ေလး အမွတ္တရလိုခ်င္ပါတယ္…”…။

ဟာဟ… လုပ္ၾကပါဦး…။ ကိုယ့္လက္မွတ္ကိုလိုခ်င္တာတဲ႔…။ ကုိယ့္ဘာသာ ကိုယ္ေတာင္  ေကာ္လံ ေထာင္ခ်င္သြားတယ္…။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္ပါ၀င္ေရးသားထားျခင္း မဟုတ္ေပမယ့္ ကိုယ့္စီနီယာ အစ္ကိုအစ္မေတြ ေမာင္ညီမေတြေရးထားတဲ႔ စာအုပ္ေလးမွာ သူတို႔ရဲ႔ အေရးအသားခံစားမႈကို ဦးညႊတ္တဲ႔ အေနနဲ႔ ဒီစာအုပ္ေလးမွာ သူတို႔ကိုယ္စား လက္မွတ္ထိုးေပးရတယ္ ဆိုတာ ဂုဏ္ယူစရာပါ..။

ကိုယ္မဆိုင္းမတြပဲ သူထုတ္ေပးတဲ႔ စာအုပ္ရဲ႔ ပထမစာမ်က္ႏွာလြတ္မွာ ထံုးစံအတိုင္း အမွတ္တရမ်ားစြာျဖင့္ ဆိုျပီး စာမ်က္ႏွာရဲ႔ သံုးပံုတစ္ပံုေလာက္ရွိတဲ႔ ကိုယ့္လက္မွတ္ ၾကီးၾကီးေအာက္မွာ ေန႔စြဲေလးပါ ထည့္ေပးလိုက္တယ္..။ 

“ေက်းဇူးအစ္မ..”

“မဟုတ္တာ… ကိုယ့္ကေက်းဇူးတင္ရမွာ ကိုယ့္စာေတြကိုခုလိုအားေပးတဲ႔အတြက္ေရာ အတိုင္းမသိဘဲ ၀မ္းသာမိပါတယ္…ကိုယ့္ကို နာမည္နဲ႔ ဖုန္းနံပါတ္ေလးေပးထားခဲ႔ပါလား.. စာအုပ္ထုတ္ျဖစ္ဖို႔မရွိေသးေပမယ့္ တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ထုတ္ျဖစ္ခဲ႔သည္ရွိေသာ္ ေမာင္ေလးကို လက္ေဆာင္ပို႔ေပးခ်င္လို႔ပါ…”

ကိုယ့္ဖုန္းမွာ သူ႔ေနရပ္လိပ္စာ ဖုန္းနံပါတ္နဲ႔ နံမည္ကို ထည့္ထားလိုက္တယ္…။

ေကာင္ေလးသူ႔၀ိုင္းကိုျပန္ထသြားေတာ့ ေအးစက္ေနျပီျဖစ္တဲ႔ လက္ဖက္ရည္တစ္၀က္ကို တြန္းဖယ္ရင္း ေပါ့ဆိမ္႔ေနာက္တစ္ခြက္ကိုထပ္မွာလိုက္မိေတာ့တယ္….။ 

...........................................................................................................

အိန္ဂ်ယ့္အတြက္ High light တခ်ိဳ႕ကို ျပန္လည္ေဖာ္ျပေပးလိုက္ပါတယ္

............................................................................................................

အိန္ဂ်ယ္ေရ… မင္းကိုမေတြ႔ခ်င္ေတာ့ဘူးဆိုတာ ကိုယ္ညာေျပာခဲ႔တာလို႔ မင္းမထင္ဘူးလား….။(အိပ္မက္နတ္ဆုိး)

ကိုယ္သိပ္ကို စိတ္ကူးယဥ္သြားျပီလို႔ မင္း ဒီအက္ေဆးေလးကိုဖတ္ရင္း ရယ္(ရီ)ေနမလားပဲေနာ္...။ ကိုယ့္မ်က္ရည္္ေတြနဲ႔သီထားခဲ႔တဲ႔ စကားလံုးေတြ မင္းႏႈတ္ခမ္းထက္ အျပံဳးတစ္ပြင့္ျဖစ္သြားခဲ႔လည္း ကိုယ္ေက်နပ္တယ္ အိန္ဂ်ယ္.....။(အိပ္မက္နတ္ဆိုး)

သိပ္လွတဲပ တနဂၤေႏြမိုးသည္းတစ္ခု ေကာ္ဖီရနံ႔ေမႊးျမတဲ႔ မိုးသည္းသည္းေန႔တစ္ခု စတဲ႔ စတဲ႔ မိုးေန႔ရက္ေတြကို ကိုယ့္အတြက္ မင္းဖန္တီးေပးခဲ႔ဖူးတယ္....။(မိုးရာသီလက္ေဆာင္)

လသာေဆာင္ကေနေမွ်ာ္ၾကည့္ေတာ့… တိမ္ညိဳေတြက အုပ္အုပ္ဆိုင္းဆိုင္း….။ ကိုယ့္ကိုအျမဲျပံဳးျပေနက် လမင္းၾကီးမရွိ… လင္းလက္မိွတ္တုတ္ေနတဲ႔ ၾကယ္ကေလးေတြမရွိ….။ ေငြၾကယ္စင္ကေလးေတြလို မင္းမ်က္၀န္းတစ္စံုမရွိ….။( Dream Lover )

ခုဆို... ပတ္၀န္းက်င္တစ္ခုလံုး မီးခိုးေရာင္ ခပ္မိႈင္းမိႈင္းေတြ အုပ္ဆိုင္းလို႔... ကိုယ္သိပ္ႏွစ္သက္တဲ႔ အေရာင္ေအာက္မွာ မိုးေအးေအးနဲ႔ ကိုယ့္ခ်စ္တဲ႔မင္းနဲ႔အတူ ေကာ္ဖီေသာက္ခြင့္ရခ်င္ေသးတယ္....။(အၾကည့္)

ကုိယ္ဆိုတဲ႔ မိန္းမဟာ….မင္းအတြက္ ဘာသာျပန္ရခက္ခဲတဲ႔ စာမ်က္ႏွာတစ္ခုတဲ႔လား အိန္ဂ်ယ္……။(အျဖဴေရာင္ခ်စ္ျခင္းတရား)

တည္ျငိမ္တဲ႔ကန္ေရျပင္က်ယ္ၾကီးဟာ ကိုယ့္ကို ကိုယ္စားျပဳတယ္ဆိုရင္ ေရျပင္ၾကီးကို ေဘာင္ဘင္ရိုက္ခတ္သြားႏိုင္ေအာင္စြမ္းတဲ႔ မိုးစက္မုိုးေပါက္ရိုင္းေလးေတြက မင္းေပါ့ ဟုတ္လား အိန္ဂ်ယ္..။ (မုိးထဲေလထဲ)

သနပ္ခါးေရက်ဲခပ္ပါးပါးေလးလိမ္းေနရင္းနဲ႔ “မမ သနပ္ခါးလိမ္းတာ ကၽြန္ေတာ္တစ္ခါမွ မျမင္ဖူးေသးဘူး”လို႔ ေျပာခဲ႔တဲ႔ မင္းကို သတိရသြားတယ္…။ ခုခ်ိန္မွာ သနပ္ခါးပါးကြက္ေလးနဲ႔ ကိုယ့္ကိုျမင္ေတြ႔ခြင့္ရရင္… “မမပါးျပင္က သနပ္ခါးေလးနမ္းေမႊးၾကည့္စမ္းခ်င္ရဲ႔”လို႔ မင္းေျပာေလမလား အိန္ဂ်ယ္… ဟင္…။ (မိုးစက္ေအာက္ကပန္းတစ္ပြင့္)

မိုးဦးရဲ႔ မိုးစက္ေပါက္ေအးေတြေအာက္မွာ… ယိမ္းႏြဲ႔ေနတဲ႔ ပန္းကေလးေတြ မင္းဆီကို ရနံ႔တခ်ိဳ႔ သယ္ေဆာင္လာလိမ္႔မယ္…. မိုးကိုျမင္္လို႔ မင္းသာ ကိုယ့္ကို သတိရလြမ္းဆြတ္ခဲ႔ရင္ေပါ့..အိန္ဂ်ယ္ …..။(မိုးစက္ေအာက္ကပန္းတစ္ပြင့္)

တခါတခါ အေ၀းတေနရာက မင္းကို တိတ္ဆိတ္စြာလြမ္းေနတတ္ေသာ မိန္းမတစ္ေယာက္ကို စကၠန္႔ပိုင္းကေလးျဖစ္ျဖစ္ မင္းသတိရေနတတ္သလား………….? (လြင့္ေမ်ာပန္းတပြင့္ရဲ႔ ရာဇ၀င္)

တခ်ိဳ႔လူေတြက ေမးေနၾကတယ္…အိန္ဂ်ယ့္ကိုအျပင္မွာျမင္ဖူးခ်င္လိုက္တာတဲ႔….။ စိတ္မေကာင္းပါဘူး… ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ေတာင္မင္းကို မျမင္ႏိုင္တာ သူတို႔ကို မင္းဟာ ဘယ္လိုပံုပန္းသ႑ာန္ရွိတယ္ဆိုတာ ဘယ္လိုျပရမလဲ…..။ တကယ္ေတာ့ မင္းကုိ လူသိမ်ားေအာင္ ကုိယ္ဖန္တီးေနတာမဟုတ္သလို… အိန္ဂ်ယ္ဆိုတာ ဘယ္လိုလူတစ္ေယာက္လည္းလို႔ စိတ္၀င္စားေအာင္ ဆြဲေဆာင္ေနတာလည္း မဟုတ္ပါဘူး…။ မင္းဟာ… ကိုယ့္ရဲ႔ အိန္ဂ်ယ္တစ္ေယာက္လို႔ သတ္မွတ္ခံရတဲ႔ လူသားတစ္ေယာက္လို႔ပဲ သိထားေစခ်င္ပါတယ္…။ မျပီးဆံုးႏိုင္ေသာ အိန္ဂ်ယ္စီးရီးရွည္ၾကီး ဘယ္ေတာ့အဆံုးသတ္မလဲလို႔ တခ်ိဳ႔ကလည္း စိတ္၀င္စားၾကျပန္ပါေသးတယ္…။ ဟင့္အင္း… ကိုယ္ေျပာခဲ႔ျပီးပါျပီ… အိန္ဂ်ယ္ကိုယ္နဲ႔ လိုက္ပါေနသေရြ႔ အိန္ဂ်ယ့္အေၾကာင္းကုိ ကိုယ္ဆက္ေရးေနမိဦးမွာပဲ…..။ ကမၻာဆံုးတဲ႔ေန႔အထိ အိန္ဂ်ယ္ရွိေနမွာပါ….။(ကြန္) 

ဒီညမွာေတာ့ “ကၽြန္ေတာ္တို႔ မီးပံုပြဲကိုလာခဲ႔ေနာ္ အစ္မ”လို႔ လာေခၚမယ့္ အသားခပ္ျဖဴျဖဴနဲ႔ သီခ်င္းအဆိုေကာင္းတဲ႔ ကိုယ့္ရဲ႔ အိန္ဂ်ယ္ျဖစ္လာမယ့္ မင္းလဲမရွိေတာ့ဘူး….။ ကိုယ့္အနားမွာ တရုတ္စကားပန္းျဖဴျဖဴတစ္ပြင့္မရွိေတာ့ဘူး…။ လင္းလင္းလက္လက္ၾကယ္ကေလးေတြလို မင္းမ်က္၀န္းတစ္စံုမရွိေတာ့ဘူး….။ တိုးတိတ္ညင္သာတဲ႔ သီခ်င္းသံစဥ္တစ္ခုမရွိေတာ့ဘူး….။  ဒီလိုေတြးမိသြားေတာ့ ရင္ထဲပိုျပီးနာက်င္စူးနစ္သြားရတယ္….။ (စိတ္ကူးထဲမွာေတာင္ ကမ္းေျခရဲ႔ညက လွတယ္ အိန္ဂ်ယ္)

ဟုတ္တယ္…..ကိုယ္မင္းကို သတိရတယ္…လြမ္းတယ္…တမ္းတမ္းမက္နဲ႔ကို လြမ္းဆြတ္ပါတယ္… ဒါေပမယ့္ မင္းဆီကိုဖုန္းစေခၚဖို႔ေတာင္ ကိုယ့္ရဲ႔ ဦးေႏွာက္ေတြက ႏွလံုးသားကို အလႊာပါးပါးေလးေတြနဲ႔ ျခားထားခဲ႔တယ္…….။ အဲဒါဟာ မာနမဟုတ္ပါဘူး… ကန္႔သတ္မႈတစ္ခုပါ…..။(ဘုရားသခင္ေပးတဲ႔ပန္းသီး)

 
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္…. ကန္႔သတ္ခ်က္ေတြျပည့္ႏွက္ေနခဲ႔တဲ႔ ကိုယ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႔ဆံုဆည္းမႈုဟာ မွားယြင္းမႈတစ္ခုမဟုတ္ပါဘူး…။(ဘုရားသခင္ေပးတဲ႔ပန္းသီး)

  

ကိုယ္မသိလိုက္ေပမယ့္ တိတ္တဆိတ္ေလး ကိုယ့္ေႏြဦးဆီကို ကမ္းေျခရဲ႔သဲမြမြေသာင္ျပင္မွာလို ေျခရာေလးခပ္ဖြဖြခ်န္ထားခဲ႔ပါ အိန္ဂ်ယ္……..။ (ေႏြဦး၃)

အိန္ဂ်ယ္ဆိုတာ ရုပ္ရည္ေခ်ာေမာစရာမလိုပါဘူး လိမၼာစရာမလိုပါဘူး အသက္အရြယ္ကြာျခားလြန္းတာကိုလည္း ဂရုစိုက္စရာမလိုပါဘူး…. ။ အိန္ဂ်ယ္လို႔သတ္မွတ္ဖို႔ေလာက္ထိ ကိုယ့္ကိုဆြဲေဆာင္ႏိုင္တဲ႔သူျဖစ္ဖို႔သာလိုတာပါ…။(Angel Smile)

လက္ခံေပးပါအိန္ဂ်ယ္…..။ မိန္းမတစ္ေယာက္အတြက္ မင္းဟာ အျဖဴေရာင္ေတာင္ပံတစ္စံုကိုပိုင္ဆိုင္အုပ္မုိးခြင့္ရခဲ႔ဖူးတဲ႔ အိန္ဂ်ယ္တစ္ေယာက္ျဖစ္ဖူးခဲ႔တယ္ဆိုတာ မင္းသမိုင္းမွာတြင္ေစခဲ႔ခ်င္ေသးတယ္…။ မင္းနဲ႔ပတ္သက္ျပီး အဆံုးအစမဲ႔ ရူးသြပ္မႈေတြနဲ႔ျပည့္ႏွက္ေနတဲ႔ မိန္းမတစ္ေယာက္….။ အိပ္မက္ကလန္႔ႏိုးမွာကို ေသမေလာက္ေၾကာက္ေနတဲ႔ မိန္းမတစ္ေယာက္…..။

မင္းကို ပန္းပြင့္ေလးေတြလို သီကံုးေနတတ္တဲ႔ မိန္းမတစ္ေယာက္…။ မင္းအေတာင္ပံျဖဴျဖဴေတြကို ေၾကြက်ပ်က္စီးသြားမွာစိုးလို႔ ခပ္ဖြဖြေလးေတာင္ တို႔ထိမၾကည့္ဖူးတဲ႔ မိန္းမတစ္ေယာက္…….။

ကိုယ့္အျဖစ္က စိတၱဇဆန္လြန္းေနျပီလား…..။ ရုပ္ရွင္လည္းဆန္ေနမယ္လို႔ကိုယ္ထင္တယ္….။ ရုပ္ရွင္ဆန္လြန္းေတာ့လဲ တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ စာတန္းထိုးလို႔ရပ္သြားမွာစိုးရတယ္….။(စိတၱဇရုပ္ရွင္)

 

ခ်စ္ေသာအိန္ဂ်ယ္…ကိုယ္သာမင္းဘ၀မွာ ေသဆံုးေပ်ာက္ကြယ္သြားသူျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္….မင္းကေတာ့ ကိုယ့္ဘ၀မွာ ဘယ္ေတာ့မွေသဆံုးမသြားမယ့္ ကိုယ့္အနားမွာထာ၀ရရစ္၀ဲေနမယ့္ အျဖဴေရာင္အေငြ႔ပါးပါးေလးတစ္ခုပါ…..။(လိေမၼာ္ေရာင္ညေန)
 

အဲဒါ….ေယာက်ာၤးမာယာတဲ႔…. အဲဒီစကားလံုးနဲ႔ ကိုယ္သိပ္မကၽြမ္း၀င္ဘူး…..။ ကိုယ္မသိဖူး မကၽြမ္း၀င္ဖူးေပမယ့္လည္း မင္းမိတ္ဆက္ေပးလို႔….. မာယာဆိုတာကိုလဲကိုယ္ခ်စ္တတ္ခဲ႔ျပီ…။(မာယာ)

တခါတခါက်ရင္ ကိုယ္ဟာ အခ်စ္က်ိန္စာသင့္ေနတာမ်ားလားလို႔ေတာင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုသံသယျဖစ္မိတယ္.....။  (မိန္းကေလးတစ္ေယာက္အသည္းကြဲေနသည္) 

ကိုယ္တကယ္စိတ္မေကာင္းဘူး…အဲဒီညက ကိုယ့္ကိုအမုန္းမ်ားစြာနဲ႔ ေက်ာခိုင္းထြက္သြားတဲ႔ မင္းေက်ာျပင္ကို ကိုယ့္တစ္သက္ဘယ္ေတာ့မွေမ့မယ္မထင္ဘူး….။ ျပီးေတာ့ ကိုယ့္ဖုန္းကိုဆက္ျပီး အၾကာၾကီးစကားလံုးေတြနဲ႔ ပစ္ေဖါက္ခြဲသြားခဲ႔တဲ႔ မင္းအသံေတြ….။ ကိုယ္ဘာမွျပန္မေျပာႏိုင္ခဲ႔ဘူး…။ ကိုယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ အိန္ဂ်ယ္…ကိုယ္တကယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္…. ကိုယ့္ကို အဲလိုထားမသြားပါနဲ႔…..။ မင္းမရွိရင္ ကိုယ့္ကမၻာအေမွာင္က်သြားလိမ္႔မယ္….။ ကိုယ့္စကားလုံးေတြအားလံုးေသဆံုးသြားလိမ္႔မယ္……။ ကိုယ့္မ်က္ရည္ေတြ ေခ်ာင္းစီးကုန္လိမ္႔မယ္..။(ႏို၀င္ဘာ၁၄)

မင္းဟာ လတစ္စင္းျဖစ္ခဲ႔မယ္ဆိုရင္ ကုိယ္ဟာ မင္းေဘးနားက ၾကယ္မႈန္မႊားေလးတစ္ပြင့္ပဲျဖစ္မွာပါ…….(လမင္းနဲ႔ၾကယ္စင္)

မင္းဟာ ကိုယ့္အတြက္ အိန္ဂ်ယ္မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဆိုရင္ေတာင္မွ မင္းအျမဲတမ္းစိတ္ခ်မ္းသာေပ်ာ္ရႊင္ဖုိ႔အတြက္ အရာရာကိုဖန္ဆင္းေပးမယ့္ကိုယ္...မင္းရဲ႔ အိန္ဂ်ယ္ေတာ့ျဖစ္ခ်င္ပါတယ္...။(ရင္ဖြင့္ေဖာ္)

အရင္လို ကိုယ့္ကိုအားအင္ေတြေပးပါလား......

အရင္လို အေတာင္ပံတစ္စံုနဲ႔ ေႏြးေထြးမႈေတြေပးပါလား...
အရင္လို သံစဥ္လွလွေတးတြားေလးေတြ ညည္းဆိုပါဦးလား.........အိန္ဂ်ယ္(အေမွာင္ထဲကရိႈက္သံ)

စက္တင္ဘာ၀တ္ရံုကိုျခံဳလို႔ ကမၻာဆံုးထိတိုင္ မင္းကိုလြမ္းတတ္တဲ႔
ေမွာ္ဆရာမတစ္ေယာက္ရွိေနေသးတယ္ဆိုတာ သတိရေပးပါ.....။(စက္တင္ဘာ၀တ္ရံု)

မိုးညမွမဟုတ္ပါဘူး....အရင္တုန္းကဆို ညေတြတိုင္းမွာ မင္းက ကို္ယ့္အတြက္ေလေျပေလးျဖစ္ခဲ႔ဖူးတာပါ...။
အိပ္မက္ေတြေတာင္...ကိုယ့္ဆီေရာက္မလာတတ္ေတာ့ဘူး....အဲေလာက္ထိ မင္းစိမ္းျပတ္တာ...။
အလြမ္းေတြဟာ...ကိုယ့္ရဲ႔ ေကာင္းကင္စက္၀န္းမွာ တိမ္ညိဳေတြပမာပိန္းပိတ္ေနသလိုပဲ...
အံုမိႈင္းျပီး ရြာခ်ဖို႔ခက္ခဲေနေလရဲ႔...။(မိုးညေလေျပ)  

ဇြန္လရဲ႔ မိုးသက္ေလမွာ စကားပန္းေတြက ထံုအီေမႊးပ်ံ႔လို႔…။

ေကာင္းကင္ၾကီးတစ္ခုလံုးလဲ ခဲသားေရာင္တိမ္အုပ္ေတြနဲ႔ျပည့္ႏွက္လို႔...။

မင္းပံုေျပာတာ ကိုယ္တခါမွနားမေထာင္ဖူးဘူး…။ မင္းက သီခ်င္းဆိုေကာင္းသလို စကားေျပာေတာ့လဲ ပ်ိဳမ်စ္ႏုနယ္ျပီး ေတာ္ေတာ္ႏူးညံ့၀ါညက္တယ္…။ မင္းမ်က္လံုးေတြကလည္း ေကာင္းကင္ေပၚကက်လာတဲ႔ မုိးစက္ေတြလိုပဲ လင္းလင္းလက္လက္နဲ႔.....။

ပံုျပင္ေျပာေနတဲ႔ မင္းအသံထဲမွာ အခ်စ္ကို ကိုယ္ခံစားမိလိုက္ရလို႔ အံ့ၾသသြားမိတယ္...ျပီးေတာ့ ရမ္းေရာ္မွန္းဆမႈေတြ လြမ္းဆြတ္ေအာက္ေမ႔မႈေတြပါ၀င္ေနတယ္...။ အဲဒီကတည္းက မင္းပံုျပင္ေလးဟာ အလြမ္းနဲ႔ဇာတ္သိမ္းလိမ္႔မယ္လို႔ ကိုယ္သိျပီးသား.....။ (မိုးထဲ)

အိန္ဂ်ယ္ေရ....... မင္းဘယ္မွာ ပုန္းေနလဲ...ကိုယ့္မွာ မင္းလိုကိုယ္ေယာင္ေဖ်ာက္သူကိုျမင္ႏိုင္စြမ္းတဲ႔ တန္ခိုးပိုင္ဆိုင္ခ်င္လိုက္တာ...။ မိုးေပါက္တစ္စက္ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္နဲ႔ အေဖာ္ျပဳ ... အလြမ္းေတြကိုေဖ်ာ္ေသာက္ၾကည့္မိတယ္...ေကာ္ဖီခါးခါးထက္ အလြမ္းေတြက ပိုခါးတယ္..။ (မိုးရာသီအလြမ္း)

မိုးသက္ေလကင္းတဲ႔အခါ ျပာလြင္တဲ႔ေကာင္းကင္...တခါတေလ လိေမၼာ္ေရာင္ေတာက္တဲ႔ တိမ္ေတြေၾကာင့္ အေရာင္အဆင္းေတြေျပာင္းလဲတဲ႔ေကာင္းကင္....ကိုယ္ကေတာ့ မီးခုိးေရာင္ေတြမိႈင္းညိဳ႔ေနတတ္တဲ႔ မုိးရာသီရဲ႔ ေကာင္းကင္ကို ပိုႏွစ္သက္မိတယ္.......။ အဲခါမ်ိဳးမွာ ေကာင္းကင္ၾကီးကို ေမာ့ၾကည့္ရတာ ကိုယ့္ရဲ႔စိတ္၀ိညာဥ္ေတြကို သိမ္းႏႈတ္ယူငင္သြားသလိုလဲ ခံစားရတတ္တယ္....။ အဲဒါမေကာင္းဘူးေလ နာက်င္ရတယ္.....။ ဒါေပမယ့္ အိန္ဂ်ယ္ ကိုယ္အဲဒီေ၀ဒနာေတြနဲ႔အသားက်ေနတတ္ခဲ႔ျပီ......။(Sky)

တကယ္ဆို ကိုယ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္က တူညီတဲ႔ ေကာင္းကင္တစ္ခုတည္းရဲ႔ ေအာက္မွာအတူရွိေနၾကတာပါ...။(လမင္းေလွငယ္)

ညက ၾကယ္ကေလးေတြကို ၀ွက္ထားသလို မင္းကိုလဲ ၀ွက္ထားသလား အိန္ဂ်ယ္....။

ဒါေၾကာင့္မင္းကို ညထဲမွာ ကိုယ္လာရွာတာ....။ (ၾကယ္ေတြ၀ွက္ထားတဲ႔ည)

အ၀ါေရာင္လိပ္ျပာငယ္ေလးတစ္ေကာင္ ကုိယ့္နားရစ္သီရစ္သီနဲ႔ ၀ဲလာတယ္.......

ကိုယ္ဖမ္းလိုက္ရမလား အိန္ဂ်ယ္........
လက္ဖ၀ါးေလးကို ဆန္႔ထုတ္လိုက္ျပီးမွ..... လိပ္ျပာေလးေတြရဲ႔ အေတာင္ပံက ေသြးေၾကာမွ်င္ေလးေတြဟာ တို႔ထိရက္စရာမရွိ ႏုဖတ္လြန္းလို႔ ကုိယ္လက္ျပန္ရုတ္လိုက္မိတယ္..။
လိပ္ျပာကေလး သူ႔ဘာသာသူလြတ္လြတ္လပ္လပ္ပ်ံသန္းပါေစ........
ဟိုးးး အေ၀းဆံုးအထိ........
မိုးကုတ္စက္၀ိုင္းအထိ........ (ေႏြရာသီအလြမ္း)

သိပ္လွတဲ႔ ေႏြဦးရဲ႔ ေန၀င္ခ်ိန္ညေနခင္းေလး.........။ အဲလိုညေနခင္းမ်ိဳးကို ဘယ္ခ်ိန္ေရာက္မွကိုယ္ထပ္္ျမင္ခြင့္ရမလဲ...။ ထပ္ျမင္ခြင့္ရရင္ေတာင္ မင္းမရွိတဲ႔ ကမ္းေျခအလွဟာ ျပီးျပည့္စံုမွာမဟုတ္ပါဘူး အိန္ဂ်ယ္.......။ (ေႏြဦး၂)

ဒီႏွစ္ေဆာင္းကပိုေအးတယ္ေနာ္......။

မင္းလဲ အလာက်ဲသြားတယ္.......။ ေဆာင္ေလအျမဴးမွာ ေပ်ာက္ကြယ္သြားျပန္တယ္.......။ ခုလိုခ်မ္းခ်မ္းစီးစီးမွာ ကိုယ့္အတြက္အေႏြး ဓါတ္ျဖည့္ဖုိ႔ မင္းဆီက ေကာ္ဖီပူပူတစ္ခြက္ေလာက္ေသာက္ရရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲ.....။ (ေစာင့္ေနမယ္ႏွင္း)

ျမိဳ႔ေလးက မႈန္မိႈင္းျပာေ၀ေနတဲ႔ ျမဴႏွင္းေတြနဲ႔ အုပ္ဆိုင္းေနတဲ႔ ေတာင္တန္းျပာေတြပတ္လည္၀ိုင္းထားေတာ့.... ခုလိုရာသီေလးမွာ အေပၚ၀တ္အေႏြးထည္ေလးလႊမ္းျခံဳထားျပီး အိေျႏၵရေနတဲ႔ မိန္းမပ်ိဳတစ္ေယာက္လိုပါပဲ...။(ဖ်ားေနေသာျမိဳ႔)

မိုးေရထဲမွာၾကာေနျပီျဖစ္လို႔ ျပာႏွမ္းေအးစက္ေနတဲ႔ ကိုုယ့္ႏႈတ္ခမ္းတစ္စံုေပၚ အိေထြးတဲ႔ ေႏြးခနဲအသိနဲ႔...။

“က်ေနာ္တို႔ ေကာ္ဖီပူပူေလးေသာက္ဖို႔လိုေနျပီ...” ဆိုျပီး ကိုယ့္လက္တစ္ဖက္ကို တင္းတင္းဆုတ္ကိုင္ျပီး လွည့္ထြက္လာခဲ႔တယ္....။  (စူးနစ္မိုး)

မိုးေငြ႔