သမုဒယ(အဆံုး).....

ေကာ္ဖီညေန….(ေငြႏွင္းမံႈ)

ရံုးသမားပီပီ ေသာၾကာေန႔ညေနဆို ေပ်ာ္တတ္ၾကတာ တစ္ပတ္လံုး ပင္ပန္းခဲ႔သမွ်ကို ေသာၾကာေန႔လိုညေနမ်ိဳးမွာ အိမ္မျပန္ၾကေသးဘဲ ကိုယ္ထိုင္ခ်င္တဲ႔ ဆိုင္ေတြမွာ ေကာ္ဖီေသာက္မုန္႔စား ၀ယ္စရာေလးေတြ၀ယ္တတ္ၾကတာမဟုတ္လား…။ ဒီညေနေတာ့ ကၽြန္မ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ Balazone ကေကာ္ဖီဆိုင္မွာခ်ိန္းလိုက္တယ္…။

ေကာ္ဖီေကာင္တာမွာ ကၽြန္မစားေနက်အတိုင္း ေျမပဲဒိုးနပ္တစ္ခုနဲ႔ ေကာ္ဖီအပူတစ္ခြက္အတြက္ ပိုက္ဆံရွင္းျပီး ေကာ္ဖီဗန္းေလးကိုကုိင္ျပီး ကၽြန္မတို႔ထိုင္ေနက် ဖိနပ္ဆိုင္နဲ႔ကပ္လ်က္ ေဒါင့္စားပြဲ၀ိုင္းဆီကို အသြားမွာ… တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ စေနာက္ျပီး ၀င္လာေနတဲ႔ ေကာင္ေလးသံုးေယာက္ အေနာက္ကိုမၾကည့္ဘဲ ေနာက္ျပန္ၾကီးဆုတ္ျပီး ဆိုင္ထဲ၀င္လာတဲ႔ ေကာင္ေလးက ကၽြန္မကို၀င္တိုက္လိုက္ပါေရာ…။

“ဟားး... သြားပါျပီ…”

ေကာ္ဖီခြက္က ဗန္းထဲကေနေအာက္ကိုက်ျပီး ေမွာက္ကုန္ေရာ မုန္႔ကေတာ့မက် ေတာ္ပါေသးတယ္ ေကာ္ဖီပူေတြ ကၽြန္မေျခဖမိုးနဲ႔လြတ္သြားခဲ႔တာ…။

“ကၽြတ္… ဘယ္လိုဟာေတြမွန္းမသိဘူး” ကၽြန္မကိုယ့္ဘာသာညည္းညဴရင္း သူတို႔ကို ဘာမွအဖက္လုပ္ျပီးမေျပာေနေတာ့ဘဲ… မုန္႔ဗန္းကို စားပြဲေပၚတင္ျပီး ေကာင္တာမွာ  ေကာ္ဖီေနာက္တစ္ခြက္ သြားမွာဖုိ႔ျပင္လိုက္တယ္…။

“ေဆာ္ရီးအစ္မ…ေဆာရီးေနာ္ ကၽြန္ေတာ္တကယ္မျမင္လို႔ပါ… ေျခေထာက္အပူေလာင္သြားေသးလား မသိဘူး… ကၽြန္ေတာ္ဘာလုပ္ေပးရမလဲဗ် ”

တိုက္မိတဲ႔ ေကာင္ေလးက ကၽြန္မကိုေတာင္းပန္ေနေပမယ့္ ကၽြန္မက သူ႔တို႔မ်က္ႏွာကိုေတာင္မွ လွည့္မၾကည့္ဘဲ ေကာ္ဖီေနာက္တစ္ခြက္ထပ္သြားမွာလိုက္သည္…။ ေကာင္ေလးက သူေတာင္းပန္တာကို လံုး၀ဂရုမစိုက္တဲ႔ ကၽြန္မကိုနဲနဲေတာ့ ေအာင့္တီးေအာင့္ေတာင့္ေလးျဖစ္ေနခဲ႔ရွာမွာေပ့ါ…။ေနာက္ေတာ့ သူတို႔ဘာသာသူတို႔ ကၽြန္မထိုင္တဲ႔၀ိုင္းနဲ႔ တစ္၀ိုင္းေက်ာ္မွာ ေနရာယူျပီး ေကာ္ဖီေတြမုန္႔ေတြ မွာျပီး စားၾကရင္း ကၽြန္မကို ကြက္ၾကည့္ကြက္ၾကည့္နဲ႔ တြတ္ထုိးေနၾကတယ္…။

တေအာင့္ေနေတာ့ ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းေရာက္လာတယ္…။

“အ၀င္း နင္ကလည္းၾကာလိုက္တာ ....”

“ေအးဟာ ရံုးဆင္းခါနီးကို ဖုန္းက၀င္လာလို႔ အဲဒါျဖတ္ေနတာနဲ႔ၾကာသြားတယ္ ေဆာရီးဟာ…ေနဦး ငါမုန္႔သြားမွာဦးမယ္”

မင္းမင္း၀င္း ေကာ္ဖီေကာင္တာမွာ မုန္႔ေတြမွာတုန္း ေစာေစာက ကၽြန္မကုိ၀င္တိုက္တဲ႔ေကာင္ေလး သံုးေယာက္ထဲက အသားညိဳညိဳေကာင္ေလးကထျပီး သြားႏႈတ္ဆက္တာေတြ႔လိုက္တယ္…။ ျပီးေတာ့ ကၽြန္မကိုလည္းလွမ္းၾကည့္ျပီး တစ္ခုခုေျပာေနပုံရတယ္…။

မင္းမင္း၀င္း ေကာ္ဖီဗန္းနဲ႔ ကၽြန္မဆီျပန္ေရာက္လာေတာ့ ေကာင္ေလးပါပါလာခဲ႔တယ္…။ ကၽြန္မကို၀င္တုိက္တဲ႔ ေကာင္ေလးေတာ့မဟုတ္ဘူး…။

“ေငြမႈံ ငါ့ ေမာင္ေလးသူငယ္ခ်င္း နင့္ကို၀င္တုိက္တာဆို ”

“အင္း အဲဒါသူတို႔ကေတာင္းပန္ခ်င္လို႔တဲ႔”

“ဟာ…ေနပါေစ..ရတယ္ ရတယ္ ေမာင္ေလး အစ္မလဲဘာမွျဖစ္တာမဟုတ္ဘူးေနာ္…”

“ဟုတ္ မၾကီး… ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းက အရမ္းအားနာေနလို႔ေလ အဲဒါေၾကာင့္… မၾကီးကသူ႔ကိုဘာမွျပန္မေျပာေတာ့ သူရွက္ေနလို႔”

မင္းမင္း၀င္းေမာင္ေလးက ေျပာလည္းေျပာရင္း သူတို႔၀ိုင္းကိုလွမ္းၾကည့္ေတာ့ ကၽြန္မကုိတုိက္မိတဲ႔ေကာင္ေလးက အသားျဖဴေတာ့ မ်က္ႏွာေလးနီရဲျပီး ျပန္လွမ္းၾကည့္ေနတာ ေတြ႔လိုက္တယ္…။

“ရပါတယ္ သူငယ္ခ်င္းေတြ ေအးေဆးသြားေသာက္ၾကပါ အစ္မဘာမွမျဖစ္ဘူးေနာ္…” 

ကၽြန္မက ဇာတ္လမ္းရွည္ေနမွာစိုးလို႔ စကားကိုျဖတ္လိုက္တယ္…။ သူငယ္ခ်င္းေမာင္ေလးျပန္သြားေတာ့မွပဲ ေကာ္ဖီကိုေအးေဆးဆက္ေသာက္ရေတာ့တယ္…။ ကၽြန္မအဲလို စိတ္ရႈပ္တာမ်ိဳးေတြကိုမၾကိဳက္..။

“အဲဒါ ငါ့ေမာင္တစ္၀မ္းကြဲရဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေလ ႏိုင္ငံျခားမွာ ေက်ာင္းသြားတက္ျပီး ခဏအလည္ျပန္လာတာ”

“အင္း..အင္း… ခုေခတ္ေကာင္ေလးေတြကို ငါေတာ့ၾကည့္မရပါဘူး မ်က္ေစ့ေနာက္တယ္…”

“နင္က ခုေခတ္မွမဟုတ္ပါဘူး ဘယ္ေခတ္ကေယာက်ာ္းေတြျဖစ္ျဖစ္ၾကည့္မရတာမဟုတ္လား”တဲ႔…။

@@@@@@

ေကာ္ဖီညေန…..(ဥာဏ္မင္းခ)

အလည္ခဏ ျပန္ေရာက္တာမၾကာေသးတဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ဆီကို  ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြျဖစ္တဲ႔ အာကာနဲ႔ ဗညားတို႔ႏွစ္ေယာက္ ေရာက္လာခဲ႔ၾကတယ္…။ ေကာ္ဖီဆိုင္သြားထုိင္ရေအာင္ဆိုလို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ျခံနဲ႔ သိပ္မေ၀းတဲ႔ ကားပတ္ကင္ေခ်ာင္တဲ႔ Balazone ကိုပဲေရြးလိုက္ၾကတယ္…။

ဗညားကကားေမာင္း အာကာက အေရွ႔ခန္းမွာထိုင္ ကၽြန္ေတာ္ကအေနာက္မွာထိုင္ျပီးလိုက္လာခဲ႔တယ္…။

“ေဟ့ေကာင္…ဥာဏ္.. မင္း ဟိုေရာက္တာ တကယ္ပဲ အီစီကလီတစ္ေယာက္ေတာင္မရွိခဲ႔ဘူးလား..”

ေကာင္မေလးသိပ္စံြတဲ႔အာက က ကၽြန္ေတာ့္ကို မိန္းကေလးေတြနဲ႔ပတ္သက္လာရင္ သိပ္စိတ္၀င္စားေလ့ရွိတာ ေက်ာင္းတုန္းကတည္းကပါပဲ…။

“မင္းကို ေက်ာင္းကတည္း ေကာင္မေလးေတြဒီေလာက္ၾကိတ္ၾကိဳက္ၾကတာ မင္းတစ္ေယာက္ကိုမွ ျပန္စိတ္မ၀င္စားခဲ႔ဘူး”

“အဲတုန္းက အထက္တန္းေက်ာင္းသားပဲရွိေသးတာကိုကြာ ငါ စာကလြဲလို႔ ဘာကိုမွာ စိတ္မ၀င္စားခ်င္ပါဘူး..”

“အိုေက ခုေရာ…..”

“ခုလည္းမရွိဘူး… ငါ့မွာ ေက်ာင္းစာေတြနဲ႔ ပတ္ခ်ာလည္၀ိုင္းေနတာ ဘာမွ စိတ္မ၀င္စားပါဘူးကြာ…”

ကားပတ္ကင္မွာ ကားရပ္ျပီး ဆင္းလိုက္ၾကေတာ့ စကားခဏျပတ္သြားၾကတယ္…။

အေပါက္၀ကိုသြားတဲ႔ အခ်ိန္ေတာ့ အာက က စကားျပန္ဆက္တယ္။

“ဥာဏ္မင္းက ဘယ္မိန္းကေလးမွ စိတ္မ၀င္စားဘူးဆိုေတာ့ ဧကႏၱမင္းက ဟိုဟာလား…..”

အာကာက ကၽြန္ေတာ့္ကို သက္သက္မခံခ်င္ေအာင္လာစမွန္းသိလို႔ ကၽြန္ေတာ့္သူ႔ကို ခပ္ဖြဖြ လက္သီးနဲ႔ရြယ္လိုက္ေတာ့ သူကၽြန္ေတာ့္လက္သီးကိုေရွာင္ရင္း ကၽြန္ေတာ္တို႔သံုးေယာက္သား ၀ရုန္းသုန္းကားနဲ႔ ေကာ္ဖီဆိုင္ထဲ၀င္လာလိုက္တာ ေရွ႔ကိုမၾကည့္ဘဲ အာကာ့ကိုပဲ ကၽြန္ေတာ္က ေခါင္းလုိက္ပုတ္ေနတာ ေနာက္ဆုတ္ရင္း တစ္ေယာက္ေယာက္ကို တိုက္လိုက္မိေတာ့တယ္…။

ဒီေကာင္ေတြနဲ႔ေတြ႔ျဖစ္ရင္ အဲလိုအျမဲျဖစ္ေနက် ေတြ႔လားခုလည္းသူတို႔နဲ႔ စေနာက္ရင္း တဖက္က ေကာ္ဖီဗန္းကိုင္လာတဲ႔ အမ်ိဳးသမီးကို တိုက္လိုက္မိျပီ..။

“ေဆာရီး ေဆာရီးပါအစ္မ…”

ကၽြန္ေတာ္အားနာစြာနဲ႔ ေတာင္းပန္ေနေပမယ့္ အမ်ိဳးသမီးေလးက ကၽြန္ေတာ့္ကိုလူတစ္ေယာက္လို႔ေတာင္ အသိမွတ္ျပဳရဲ႔လားမသိ တကယ္လံုး၀ကို မၾကည့္ဘဲ သူ႔ဘာသာသူ ေကာင္တာမွာ ေကာ္ဖီအသစ္တစ္ခြက္ သြားမွာေနေသးတယ္…။ ဘယ္လိုအမ်ိဳးသမီးပါလိမ္႔…။ တေလာကလံုးသူ႔လုပ္စာ စားေနတဲ႔ မ်က္ႏွာထားမ်ိဳးနဲ႔…။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ တစ္၀ိုင္းျခားေလာက္မွာ ေကာ္ဖီနဲ႔မုန္႔မွာေသာက္ေနခ်ိန္ ခနေနေတာ့ ဗညားအစ္မတစ္၀မ္းကြဲဆိုင္ထဲ၀င္လာလို႔ ဗညားကသြားႏႈတ္ဆက္ေနတာ ဗညားအစ္မက ခုနကၽြန္ေတာ္တိုက္မတဲ႔ အမ်ိဳးသမီးနဲ႔တစ္၀ိုင္းထဲမွာ…။ ဗညားျပန္ေရာက္လာေတာ့..။

“ငါ့အစ္မတစ္၀မး္ကြဲသူငယ္ခ်င္းတဲ႔ ငါက မင္းတိုက္မိလို႔ အရမ္းအားနာလို႔ ေတာင္းပန္ခ်င္တဲ႔ အေၾကာင္းေျပာေတာ့ သူက ရတယ္ရတယ္နဲ႔အျပတ္ျငင္းေတာ့တာ.. ဘယ္လိုအမ်ိဳးသမီးလဲ မသိပါဘူးကြာ ဘုကလန္႔ႏိုင္မယ့္ပံုပဲ…”

“မင္းနဲ႔ေတာ့လိုက္တယ္ ဥာဏ္  မင္းကလဲ မိန္းကေလးေတြကို စိတ္မ၀င္စားတတ္တဲ႔သူ ဟုိကလည္း ဘယ္ေယာက္်ားကိုမွ လူမထင္တဲ႔သူပဲ…”

“အင္း…ငါ အဲလိုမ်က္ႏွာမ်ိဳးကို ဘယ္မွာျမင္ဖူးလဲမသိဘူး တစ္ေနရာရာမွာ ရင္းရင္းႏွီးႏွီးျမင္ဖူးေနတယ္လို႔ ခံစားမိတယ္… ဗညား မင္းအစ္မဆီကေန မသိမသာေလး သူ႔အေၾကာင္းစံုစမ္းေပးပါလား…”

ကၽြန္ေတာ့္စကားေၾကာင့္ ႏွစ္ေကာင္စလံုး ျပိဳင္တူျပဴးၾကည့္ၾကတယ္။

“ဘာလဲ ဥာဏ္ မင္း သူ႔မာနကိုျပန္ခ်ိဳးခ်င္လို႔လား…”

“ဟာ… အဲလိုလုပ္စရာလား… ငါ သူ႔ကို စိတ္၀င္စားလို႔…”

“မင္းကေတာ့ကြာ မမနဲ႔ေမာင္ေလးဇာတ္ကိုလုပ္ခ်င္ေနတာလား……ဟဟဟ…”

ကၽြန္ေတာ့္အေတြးနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ျပံဳးရင္း သူထိုင္တဲ႔ေနရာကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ အၾကည့္ခ်င္းဆံုမိသြားခဲ႔တယ္…။ သူက ခ်က္ခ်င္းအၾကည့္လႊဲပစ္လိုက္လို႔… ကေလးဆိုးတစ္ေယာက္လို ျဖစ္ေနတဲ႔ သူ႔မ်က္ႏွာၾကည္ၾကည္ေလးကို ကၽြန္ေတာ္ဆက္ေငးခ်င္မိ သြားခဲ႔တယ္…။

  

@@@@@@

၀ိုင္ခ်ိဳညေန…..(ေငြႏွင္းမႈံ)

ေဘာ့စ္က သူ႔ေမြးေန႔မို႔ ကၽြန္မတို႔ တစ္ရံုးလံုးကို နာမည္ၾကီးဟိုတယ္တစ္ခုရဲ႔ ႏိုင္ငံတကာ ဘူေဖးနဲ႔ ညေနစာေကၽြးပါတယ္…။ အားလံုးရံုးကပဲသြားတာမို႔ ညေနလဲ၀တ္ရမယ့္ အ၀တ္အစားကို အဆင္သင့္ယူလာၾကတယ္…။ အေယာက္ႏွစ္ဆယ္ကို ႏွစ္၀ိုင္းခြဲထိုင္လိုက္ၾကတယ္..။ ႏိုင္ငံတကာဆိုေတာ့ ကိုယ္စားခ်င္တဲ႔ အစားစာေကာင္တာကို ပန္းကန္ေလးယူျပီး ၾကိဳက္တာယူထည့္ၾကတယ္…။ ကၽြန္မက အိႏၵိယစာျဖစ္တဲ႔ ခ်ာပါတီတို႔ ေထာပတ္ထမင္း အမဲသားႏွပ္တို႔ကို အရင္ယူစားပါတယ္…။ ေသာၾကာညမို႔လို႔လည္း လူကမ်ားလို႔ စားစရာေတြကို ထည့္ရတာ တန္းစီေနရတယ္…။ ေတာ္ေသးတယ္ ကၽြန္မေရွ႔က တစ္ေယာက္က သူထည့္ရင္း ကၽြန္မယူမယ္ထင္တဲ႔  ဟင္းေတြကိုယူမလားလို႔ အမူအရာေလးနဲ႔ျပလို႔ ကၽြန္မလည္းအလိုလိုေနရင္း သူ႔ေနာက္တေကာက္ေကာက္လိုက္မိ ရပ္သားျဖစ္သြားခဲ႔တယ္…။  သူထည့္သမွ် စားစရာေတြ ကၽြန္မကၾကိဳက္ရင္ သူကလိုက္ထည့္ ေပးသလိုျဖစ္ေနတယ္…။ လူမ်ားေနေတာ့ ကၽြန္မလည္း ဂဂ်ီဂေဂ်ာင္မက်ႏိုင္ေတာ့…။

“မမေငြမႈံ ဘယ္တုန္းက ေဘာ္ဒီဂတ္ရသြားသလဲ” တဲ႔ …။ 

ကၽြန္မေနရာမွာ ျပန္ထိုင္ေတာ့ ၀ိုင္းေမးၾကတာ…။

“ဘာျဖစ္လို႔လဲ…ဘယ္ကေဘာ္ဒီဂတ္တုန္း…”

“အမယ္ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတယ္ ခုနကမမ ပန္းကန္ထဲကို စားစရာေလးေတြထည့္ထည့္ေပးေနတဲ႔ ေကာင္ေလးေလ မ်က္မွန္အၾကီးၾကီးနဲ႔…”

“ဟာ.. ငါနဲ႔မသိပါဘူး သူထည့္ေနတာ ငါက သူ႔နားမွာမို႔ တခါးတည္း ၾကံဳလို႔ထည့္ေပးလိုက္တယ္ဒါပဲ…ငါကျဖစ္ စားစရာေတြပဲေရြးေနတာ အဲေကာင္ေလးကိုေတာင္ေသခ်ာ မၾကည့္မိပါဘူး….”

“အဲဒါပဲ… မ်က္စိမွိတ္နားပိတ္မေနနဲ႔ မေရႊမံႈ… ညည္း ဖူးစာရွင္ အေရွ႔တည့္တည့္ေရာက္လာေတာင္ သတိမထားမိဘူးျဖစ္ေနမယ္” တဲ႔… ေဘာ့စ္က ကၽြန္မတို႔စကားကိုၾကားျပီး ၀င္ေျပာလိုက္ေသးတယ္…။

ကၽြန္မကေတာ့ သူတို႔ဘာေျပာေျပာ စိတ္ကိုမ၀င္စားဘူး…။ ေယာက်ာ္းဆိုတာ စိတ္၀င္စားစရာ အထင္ၾကီးစရာလို႔ကို ေခါင္းထဲထည့္မထားခဲ႔တာမ်ိဳး….။

ကၽြန္မ အီတလီစာရွိတဲ႔ ေကာင္တာမွာ ဆလပ္ကိုစိတ္ၾကိဳက္ထည့္ေနတဲ႔အခ်ိန္ ရံုးက ကေလးမေလးက အနားေရာက္လာျပီး လက္လာတို႔ေသးတယ္… ခုနက ကၽြန္မကို ဟင္းထည့္ေပးတဲ႔ ေကာင္ေလးကိုျပတယ္…။ တီရွပ္အျဖဴဆြတ္ဆြတ္နဲ႔ ကာကီေရာင္ ကြာတားေဘာင္းဘီ၀တ္ထားတဲ႔ မ်က္မွန္ေဘာင္ၾကီးၾကီး ဆံပင္ေကြးေကာက္ေကာက္နဲ႔ေကာင္ေလးက ပင္လယ္စာေတြကို သူ႔ပန္းကန္ထဲထည့္ေနတယ္…။ ကေလးမေတြကို ဟန္႔ရေသးတယ္ မိန္းကေလးျဖစ္ျပီး ကလက္တက္တက္ျဖစ္မေနၾကနဲ႔လို႔…။

ေဘာ့စ္က ကၽြန္မတို႔အားလံုးအတြက္ အေကာင္းစား၀ိုင္တစ္လံုးယူလာခဲ႔ေသးလို႔… ကိတ္မလွီးခင္ ၀ိုင္အရင္ေဖာက္ၾကတယ္…။ ကၽြန္မ ၀ိုင္ရဲ႔ ခါးသက္သက္ခ်ဥ္တင္တင္အရသာကိုသိပ္ၾကိဳက္တယ္…။ ၀ိုင္ဆိုတာ မာနၾကီးၾကီးမိန္းမတစ္ေယာက္လိုပဲလို႔ ကၽြန္မျမင္တယ္…။ သူ႔မွာ လွပတဲ႔အေရာင္အဆင္းရွိတယ္… တစ္ဖက္သားကို မူးယစ္ရီေ၀ေအာင္ဆြဲေဆာင္ႏိုင္တယ္…. အေပၚယံအလွသက္သက္မဟုတ္ဘဲ လူတစ္ေယာက္ကိုေမ့ေမ်ာသြားႏိုင္စြမ္းတဲ႔ အရည္အခ်င္းရွိတယ္…။

ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မကိုေတာ့ ၀ိုင္က ေမ့ေမ်ာသြားတဲ႔အထိ မဖမ္းစားႏုိင္ပါဘူး…. ဘယ္ေလာက္ေသာက္ေသာက္ ကၽြန္မေခါင္းေတြကို ခပ္ေထြေထြ ရီေ၀ေ၀အဆင့္ထက္ မဖမ္းစားႏိုင္ပါဘူး….။

@@@@@@

၀ိုင္ခ်ိဳညေန …..(ဥာဏ္မင္းခ)

“ေဟ့ေကာင္ေတြ…ငါအခု ငါ့အစ္ကိုႏွစ္ေယာက္နဲ႔ ဘူးေဖးလာစားတာ ႏွင္းနဲ႔ေတြ႔ေနတယ္… ကံေကာင္းလိုက္တာကြာ မင္းတို႔ကိုျမင္ေစခ်င္လိုက္တာ…”

“ေအာ္… ေကာင္းစားေနတယ္ေပါ့ေလ… သူငယ္ခ်င္းေတြကိုေတာ့ေမ့ထားတယ္ေပါ့…”

“မဟုတ္ပါဘူး… ေမေမက ငါမျပန္ခင္ ကိုကိုတို႔နဲ႔ ဒင္နာေအးေဆးသြားစားဆိုလို႔… မင္းတို႔ကိုလည္းငါတစ္ညေကၽြးဦးမွာပါ..”

ကၽြန္ေတာ့္မွာ ႏွင္းနဲ႔ဆုံရလို႔ ၀မ္းသာအားရနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြကိုဖုန္းနဲ႔လွမ္းၾကြားသေလာက္…ႏွင္းကျဖစ္ ကၽြန္ေတာ့္ကို မွတ္ေတာင္မမွတ္မိတဲ႔အျပင္… ၾကည့္ကိုမၾကည့္တာ…။ သူဟင္းသြားထည့္တိုင္း ကၽြန္ေတာ္ အေနာက္ကေနျဖစ္ျဖစ္ အေရွ႔ကျဖစ္ျဖစ္ၾကိဳေရာက္ေနတာလည္း သတိထားမိပံုမေပၚဘူး…။ အဲသေလာက္ေတာင္ပဲ ေယာက္်ားေတြကို လူတစ္ေယာက္လို႔ မသတ္မွတ္ထားရသလားဗ်ာ..။

ႏွင္းက သိပ္လွတယ္… ။ ဟုတ္တယ္ ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္တုန္းက အိမ္ေရာက္လာခဲ႔တုန္းက ႏွင္းမ်က္ႏွာေလးကို ဒီေန႔ထိ ကၽြန္ေတာ္မွတ္မိေနေသးတယ္…။ ႏွင္းကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေမ့ေနေလာက္ေရာေပါ့ေနာ္…။ ကၽြန္ေတာ့္ဆံပင္ေကာက္ေကြးေတြကို လက္ညိဳးနဲ႔ေခြေဆာ့လိုက္ ပါးကိုဆြဲလိမ္လိုက္နဲ႔ ႏွင္း ကၽြန္ေတာ့္ကိုခ်စ္လို႔ အဲတုန္းက ကၽြန္ေတာ့္ပါးေလးကိုေတာင္ ခဏခဏနမ္းခဲ႔ေသးတာမဟုတ္လား….။

ကၽြန္ေတာ္ဟာ..ႏွင္းသိပ္ခ်စ္ခဲ႔တဲ႔ သားပ်ိဳပါလို႔ ခုေနသြားေျပာရင္.. ႏွင္းယံုမွာမဟုတ္တဲ႔အျပင္.. ကၽြန္ေတာ့္ကို ဘုၾကည့္ျပီး ျပသနာျပန္မရွာရင္ကံေကာင္း…။ ဘာေတြလာေၾကာင္ေနသလဲလို႔ စီးေျပာလိုက္မွာလည္း ျမင္ေယာင္ေနမိေသးတယ္…။

မၾကာခင္ ကၽြန္ေတာ္ေက်ာင္းျပန္သြားတက္ရေတာ့မွာ… ႏွင္းနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ အၾကာၾကီးခြဲသြားရဦးမွာ…..။

လြမ္းလိုက္တာဗ်ာ………။

ႏွင္းမသိဘဲ….. ေဟာဒီကမၻာေျမေပၚက တစ္ေနရာရာမွာ ႏွင္းကို တိတ္တခုိးၾကိတ္ခ်စ္ေနတဲ႔ လြမ္းေနတတ္တဲ႔ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ အရွင္လတ္လတ္တကယ္ရွိေနတယ္ ဆိုတာ ႏွင္းယံုေအာင္ ႏွင္းသိေအာင္ ကၽြန္ေတာ္ဘယ္အခ်ိန္က်မွ သက္ေသျပရမွာလည္း….။

မာနခပ္ၾကီးၾကီး ျပတ္သားလွတဲ႔ ႏွင္းရဲ႔ႏႈတ္ခမ္းလွလွတစ္စံု ၀ိုင္ဖန္ခြက္ေလးကိုေတ့လိုက္မိတိုင္း ကၽြန္ေတာ္အသက္ရွဴၾကပ္ၾကပ္သြားခဲ႔ရတယ္…။

@@@@@@

မိုးညေန….(ေငြႏွင္းမံႈ/ဥာဏ္မင္းခ)

ရံုးမွာ ေဘာ့စ္က သူ႔စက္ကပ္ေၾကး(secretry)မရွိလို႔ဆိုျပီး ကၽြန္မကို ႏိုင္ငံျခားသားတစ္ေယာက္ အၾကိဳခိုင္းလိုက္ပါတယ္…။ ကားကိုလည္း ဒရိုင္ဘာမရွိလို႔ သူ႔ကားေကာင္းၾကီးကို ေပးလိုက္ပါတယ္..။ လူကတစ္ခါတည္း သူ႔စက္ကပ္ေၾကးလည္းျဖစ္ ဒရိုင္ဘာလည္းျဖစ္သြားပါေရာလား..။ ကားေကာင္းဆိုေတာ့ မနည္းသတိထားေမာင္းေနရေသးတယ္ေလ…စိတ္မ်ား အာရံုမ်ားလို႔မျဖစ္…။

ကားလမ္းသိပ္မၾကပ္ မီးပိြဳင့္လြတ္တာနဲ႔ၾကံဳလို႔ ေလယာဥ္ကြင္းကို မိနစ္ႏွစ္ဆယ္နဲ႔ေရာက္သြားခဲ႔တယ္…။ ကၽြန္မ အ၀င္ကပ္ျပားကိုျဖည့္ျပီး၀င္လိုက္တယ္…။ ေလယာဥ္ဆိုက္ဖို႔ ဆယ့္ငါးမိနစ္ေလာက္လိုေသးတယ္…။ ဧည့္သည္ေတြေစာင့္တဲ႔ ထိုင္ခံုမွာကၽြန္မ၀င္ထိုင္လုိက္တယ္…။ ဧည့္သည္ကဘန္ေကာက္ကလာမယ့္ ထိုင္းအမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္..။ ေဘာ့စ္က ကၽြန္မကို ထိုင္းစကားေျပာတတ္လို႔လည္း ခိုင္းလိုက္တာျဖစ္တယ္…။

“ဘုတ္…”

ကၽြန္မနေဘးကခံုမွာ၀င္ထိုင္ရင္ ေက်ာပိုးအိတ္ကိုေျခခ်တဲ႔ေနရာမွာ ဘုတ္ခနဲခ်လိုက္တာေၾကာင့္ ကၽြန္မကိုယ့္အေတြးနဲ႔ကိုယ္ လန္႔သြားလို႔ ရုတ္တရက္ကိုယ့္ရင္ဘတ္ကိုဖိမိလိုက္တယ္…။

“ေဆာရီး ေဆာရီးအစ္မ… ”

ကၽြန္မအသံကို ၾကားဖူးေနလို႔ ေစာင္းငဲ႔ၾကည့္လိုက္ေတာ့ Ray Ban ေနကာမ်က္မွန္တပ္ထားတဲ႔ မ်က္ခံုးထူထူနဲ႔ေကာင္ေလး…..။   သူ႔ကို ကၽြန္မတစ္ေနရာရာမွာ ျမင္ဖူးေနေပမယ္ ဘယ္မွာျမင္ဖူးတယ္ဆုိတာကို အခ်ိန္ကုန္ခံစဥ္းစားမေနျဖစ္ေတာ့….။ ကၽြန္မၾကိဳရမယ့္ ဧည့္သည္ကလည္း ေလယာဥ္ဆိုက္လို႔ ပစၥည္းတြန္းလွည္းေတြနဲ႔ တခ်ိဳ႔ေတြထြက္လာေနတာမို႔ ေနရာကေန ဧည့္သည္ၾကိဳဖို႔ ထြက္သြားလိုက္ေတာ့တယ္…။

ေတြ႔လား… ႏွင္းကေတာ့ေလ ဘယ္တုန္းကမွ ကၽြန္ေတာ့္ကို စိတ္၀င္တစားနဲ႔ သတိထားမိတယ္လို႔ကိုမရွိဘူး…။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ေပ်ာ္တယ္သိလား…။ ကၽြန္ေတာ္ျပန္သြားရမယ့္ေန႔ကို ႏွင္းနဲ႔ႏႈတ္ဆက္ခြင့္မရလို႔ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိေနခဲ႔တာ…။ ခုလို တိုက္တုိက္ဆိုင္ဆိုင္ေလယာဥ္ကြင္းမွာ လာဆံုရလိမ္႔မယ္လို႔ အိပ္မက္ထဲေတာင္ ထည့္မက္ရဲခဲ႔တာမဟုတ္ဘူး…။

ေစာင့္ေနပါႏွင္း…… ။

ႏွင္းရွိရာဆီကို တစ္ေန႔ကၽြန္ေတာ္ျပန္ေရာက္လာခဲ႔ပါ့မယ္….။ ေနကာမ်က္မွန္ေအာက္က ကၽြန္ေတာ့္မ်က္၀န္းေတြ စိုစြတ္ေနခဲ႔တာကိုလည္း ႏွင္းသိလိမ္႔မယ္မထင္ဘူး….။

@@@@@@

ငယ္စဥ္ကတည္းက ေမေမ့ကိုထားပစ္ခဲ႔ျပီး တျခားမိန္းမေနာက္ ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္ လိုက္သြားခဲ႔တဲ႔ ေဖေဖ့ကို စိတ္နာတာရယ္ ေမေမ့လို အျဖစ္မ်ိဳးၾကံဳရမွာကိုေၾကာက္တာရယ္က အေျခခံျပီး ငယ္စဥ္ကတည္းက ေခါင္းထဲ စြဲျမဲလာခဲ႔တဲ႔ အစြဲတစ္ခုကို သူက သူ႔ရဲ႔ေမတၱာေတြ အခ်စ္ေတြနဲ႔ ေဆးေၾကာေပးခဲ႔တယ္….။

“ထူးဆန္းလိုက္တာေနာ္…. ကိုယ္နဲ႔အၾကိမ္ၾကိမ္ဆံုျဖစ္ခဲ႔လ်က္သားနဲ႔ မင္းကိုကိုယ္က သားပ်ိဳမွန္းသိဖို႔မေျပာနဲ႔ သာမန္ေယာက္်ားတစ္ေယာက္အျဖစ္နဲ႔ေတာင္သတိမထားခဲ႔မိတာေလ…”

“ခုလို ကၽြန္ေတာ္တို႔ျပန္ဆံုရတာ ဘာေၾကာင့္လည္းသိလား…”

ကၽြန္မသူ႔ရင္ခြင္ထဲ ပါးအပ္ထားရင္း သူ႔ရင္ခုန္သံကိုနားေထာင္ရင္း သူ႔စကားေတြကို စိတ္၀င္စားေနမိတယ္..။

“ႏွင္းကို ဟိုးးး ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက စြဲလန္းခ်စ္ခင္ခဲ႔တဲ႔ ေမတၱာေတြက တေန႔တျခား ထုထည္ၾကီးၾကီးလာလို႔ေပါ့ဗ်…….”

ကၽြန္မသူ႔ကို တင္းက်ပ္စြာတိုးဖက္ထားမိေတာ့တယ္….။ ဟိုအရင္တုန္းကေတာ့ ကၽြန္မတစ္ေယာက္တည္း ကမၻာကိုတည္ေဆာက္ခဲ႔တယ္…။ ခုေတာ့ ကၽြန္မကမၻာထဲမွာ ကၽြန္မတစ္ေယာက္တည္းမဟုတ္ေတာ့ဘူး… ကၽြန္မခ်စ္တဲ႔သူရယ္… ကၽြန္မရဲ႔ ခ်စ္မ၀ သူ႔ရဲ႔ ကိုယ္ပြားအသည္းတုန္ေလးရယ္နဲ႔……ျပီးျပည့္စံုတဲ႔ ဘ၀မရွိေတာ့ပါဘူး….။

သမုဒယ(အစ)

သမုဒယ(အလယ္)

အစ အလယ္ အဆံုးထိ အားေပးဖတ္ရႈေပးတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းအားလံုးကို ေက်းဇူးအထူးတင္ရွိပါတယ္...း)

မိုးေငြ႔