ချစ်သောမာယာ…..

မထင္မွတ္ဘဲ….အဲဒီေန႔က ျမည္လာခဲ႔တဲ႔ဖုန္းက…မင္းဆီကတဲ႔….. ကိုယ္ေပ်ာ္သြားခဲ႔သလား…. ဖုန္းကိုမကိုင္ခင္အထိ ကိုယ္မေပ်ာ္ရဲေသးဘူး…။ “မမဆီကိုဘယ္ေတာ့မွ ဖုန္းမဆက္ေတာ့ဘူး…. မမဆီကိုဘယ္ေတာ့မွလည္းမလာေတာ့ဘူး…”လို႔ေဒါသသံနဲ႔မင္းေပါက္ကြဲခဲ႔တာကို ကိုယ္ဘယ္ေတာ့မွမေမ႔ဘူး….။ ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး….မင္းကိုယ့္ဆီဖုန္းဆက္တာ စမ္းသပ္မႈတစ္ခုလဲျဖစ္ႏိုင္တာပဲေလ…။

အဲဒါ….ေယာက်ာၤးမာယာတဲ႔…. အဲဒီစကားလံုးနဲ႔ ကိုယ္သိပ္မကၽြမ္း၀င္ဘူး…..။ ကိုယ္မသိဖူး မကၽြမ္း၀င္ဖူးေပမယ့္လည္း မင္းမိတ္ဆက္ေပးလို႔….. မာယာဆိုတာကိုလဲကိုယ္ခ်စ္တတ္ခဲ႔ျပီ…။

ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္…ဘယ္ေတာ့မွ မၾကားရေတာ့ဘူးလို႔မွတ္ယူထားခဲ႔တဲ႔ အသံကေလးတစ္သံကိုျပန္ၾကားလိုက္ရတာ… ဘာနဲ႔မွမတူတဲ႔ပီတိျဖစ္မႈေတြက ႏွလံုးသားထဲမွာ ေႏြးခနဲ…တိုးတိုးတိတ္တိတ္ ရိပ္ရိပ္ကေလး ထင္က်န္ေနခဲ႔တယ္….။

မင္း..စိတ္ညစ္ေနေသးလား အိန္ဂ်ယ္……ကိုယ္နဲ႔ေ၀းေနလို႔ မင္းေပ်ာ္ခ်င္ေပ်ာ္ေနမွာေပါ့ေနာ္……

ကိုယ္မင္းကို ခဏကေလးေမ႔ထားဖို႔ ခုတေလာ သီခ်င္းေတြ ေလွ်ာက္နားေထာင္ၾကည့္တယ္….။ ဒါေပမယ့္လဲ မင္းဆီကဖုန္းမလာခင္ တစ္ရက္အလိုကပဲ သီခ်င္းေတြနားေထာင္ေနရင္းနဲ႔ မင္းကိုသည္းသည္းထန္ထန္ သတိရလြမ္းဆြတ္ေနမိတာ….။ မင္းေရာ…ကိုယ့္လိုပဲ ကိုယ့္ကို လြမ္းလို႔ ဖုန္းဆက္လိုက္တာလား…ဟင္…။

မင္းက ခရီးသြားမွာတဲ႔……ခုကိုယ္စာေရးေနတဲ႔အခ်ိန္မွာ….မင္းက…. ကိုယ္ခ်စ္တဲ႔ ၾကယ္ေတြစံုတဲ႔ မိုးေကာင္းကင္ၾကီးနဲ႔ အနီးစပ္ဆံုးေနရာကို ေရာက္ေနေရာေပါ့……။ ေကာင္းကင္ၾကီးကိုေမာ့ၾကည့္လိုက္ပါ…

ႏွင္းေငြ႔ေတြ ျမဴခိုးတိုက္ေတြၾကားမွာ ကိုယ့္အလြမ္းေငြ႔ေတြလည္းေရာပါ ယွက္သန္းေနမွာပါ…။

ကိုယ္လည္း…. ကမ္းေျခကိုသြားျဖစ္မလားမသိဘူး…..။ မင္းနဲ႔ကိုယ္တို႔ စဆံုခဲ႔ၾကတဲ႔ ပင္လယ္အနားသတ္ဆီကို ကိုယ္ျပန္သြားရမွာၾကိဳျပီး ရင္ခုန္ေနမိေသးတယ္္….။ ဒါေပမယ့္… မုိးကုတ္စက္၀ိုင္းၾကီးကို ေငးေမာ လိႈင္းလံုးေဖြးရိုက္ခတ္သံေတြကို နားေထာင္ ျပန္လာရရံုမွအပ ကိုယ့္အတြက္ ကမ္းေျခက ဘာမွပိုျပီးမစြမ္းေဆာင္ေပးႏိုင္ေလာက္ဘူး…မင္းမပါဘဲနဲ႔ေလ…။

မာယာ..ေရ….. ကိုယ့္အိန္ဂ်ယ္ကို ကိုယ္ဆီ ေနာက္တစ္ၾကိမ္ထပ္ေခၚေဆာင္ခဲ႔ပါဦးလို႔…ရူးရူးမိုက္မုိက္ ဆုေတာင္းမိေနေလရဲ႔….။

မိုးေငြ႔