မိုးညေနခင္းေလးက ေအးစိမ္႔မေနဘဲ အိုက္စပ္စပ္ရွိလွသည္....။ က်မတို႔စီးလာေသာ မာစတာဂ်စ္ကေလးကေတာ့ မိုးေရစိုေနေသာကတၱရာလမ္း၀ယ္ ဘီးေလးလံုးမွ ေရမ်ားတဖြားဖြား လႊင့္စင္ေအာင္... ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလး ေမာင္းႏွင္လ်က္ရွိသည္...။ ေရွ႔ခန္းမွာထုိင္ရေသာ က်မကေတာ့ ဘုရားတ,ကာ လိုက္ရ၏...။ အရွိန္ေလွ်ာ့ပါလို႔ေျပာလည္း အပိုပင္...။ ဒင္းတို႔က ဘာကားေမာင္းေမာင္း ဒီႏႈန္းႏွင့္ကေတာ့ ပံုေသ...။ အခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းေတြ အတြင္းသိအစင္းသိေတြေပမို႔...။ သူငယ္ခ်င္းေတြဆိုျပီး မိန္းကေလးေတြခ်ည္း မထင္ပါႏွင့္။ က်မတို႔အဖြဲ႔မွာ ေယာက္က်ားေလးသံုးေယာက္ မိန္းကေလးကႏွစ္ေယာက္...။ မိန္းကေလးႏွစ္ေယာက္မွာ က်မကေတာ့ က်န္ေယာက္က်ားေလးသံုးေယာက္လို က်ားက်ားရားရား... ဟန္နီကေတာ့ က်မတို႔အဖြဲ႔မွာ ခႏၶာကိုယ္ေသးညက္သလို စိတ္ကေလးႏုႏု ကေလးေလးတစ္ေယာက္လို ျဖဴစင္ျပီး ခ်စ္စရာေကာင္းသည္...။
ကားေမာင္းသူက မိုးယံ... ဒီေကာင္က က်မတို႔အဖြ႔ဲမွာ ဒရိုင္ဘာ... ကားေမာင္းစရာရွိရင္ သူ႔သာလွမ္းေခၚလိုက္ အခ်ိန္မေရြးအေျပး ေရာက္လာတတ္တယ္...။ က်န္ေယာက္က်ားေလးႏွစ္ေယာက္က သီဟနဲ႔သားသား.... ရယ္စရာေတြအျမဲေျပာျပီး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္တဲ႔ သိီဟနားအျမဲကပ္ေနေပမယ့္ ဟန္နီ႔ေမာင္ေလး သားသားကေတာ့ စကားႏွစ္လံုးပင္ မကြဲသူ...။ ကဲ အားလံုးနဲ႔လည္းမိတ္ဆက္ေပးျပီးသကာလမွာ.... က်မတို႔စားေသာက္ဖို႔ အဲဒီဥယ်ဥ္ျခံစားေသာက္ဆိုင္ကို ဆက္သြားၾကမယ္ေနာ္...။ က်မတို႔၏ ကားေလး လမ္းဘယ္ဘက္ကို ခ်ိဳးေကြ႔၀င္သြားျပီး ကားရပ္နားစခန္းကို အက်အနေနရာယူလိုက္သည္...။
ညသည္ ၾကယ္ေတြေပ်ာက္ေနသည့္ ေကာင္းကင္ၾကီးအုပ္မိုးထားသည္မို႔ ေလာကၾကီး ေအးခ်မ္းတိတ္ဆိတ္ ေနသေယာင္ေယာင္ရွိေပမယ့္... ဆိုင္အတြင္းခန္းမမွ ေတးဂီတသံ ညိမ္႔ညိမ္႔ကေလး ေပၚထြက္လာလို႔ အသက္၀င္လွပေနသည္...။ အမွန္ေတာ့ဘာရယ္မဟုတ္.... ေန႔ဘက္ တကုတ္ကုတ္အလုပ္လုပ္ျပီး ညဘက္ အေညာင္းညာဆန္႔သည့္ သေဘာႏွင့္ က်မတို႔ေတြ ဒီလိုအျပင္ထြက္ထြက္ျပီး မုန္႔စားေလ့ရွိပါသည္....။ တစ္ေယာက္အလုပ္တစ္ေယာက္ ဖလွယ္ရင္း...။ အလာႅပသလႅာပေတြေျပာရင္းေပါ့....။ ဆိုင္ရွင္ႏွင့္လည္း ရင္းႏွီးတာေၾကာင့္ ဒီဆိုင္ရဲ႔ Unplugged ဆိုဖို႔ခြင့္ျပဳခ်က္ကုိ ေအာ္တိုရထားျပီးသား....။ ငါးေယာက္ထဲမွာမွ က်မတစ္ေယာက္တည္းခၽြန္းျပီး သီခ်င္းအဆိုသရဲျဖစ္သူ...။ မိုက္ခဲဂ်က္ဆင္ညီမေတာ့မဟုတ္ပါဘူးရယ္....။ ဒါေပမယ့္ မိုက္ေတြ႔ရင္ပဲ ခဲခဲခ်င္ေနတာကေတာ့ ပိုးမသတ္ႏိုင္ေသး...။ စားစရာ ဟင္းမွာေနတုန္းရွိေသး က်မကေတာ့ ဒီေဂ်ကိုလက္ကုတ္ျပီး ဟိုသီခ်င္းဆိုမယ္ ဒီသီခ်င္းဆိုမယ္လုပ္ေနျပီ...။
“ေနစမ္းပါဦး ပ်ိဳ...ရယ္... နင္ကလည္း စားျဖင့္မစားရေသး”
မိုးယံက က်မဆံပင္ေတြကိုလုိက္ဖြရင္း ေျပာသည္...။ သူက အဲသလိုပဲ က်မဆံပင္ေခြေခြေတြကို အသည္းယားလို႔ ငယ္ငယ္ကတည္းက ကိုင္ၾကည့္လိုက္ လက္ညိဳးနဲ႔ ေခြၾကည့္လိုက္နဲ႔ လုပ္ေနက်...။ အစက ေက်ာလည္ေလာက္ထိရွည္လ်ားျပီး အေခြေလးေတြႏွင့္ အိတြဲက်ေနသည္ က်မဆံပင္မ်ားကို ျမင္သူတိုင္း အားက် သေဘာက်ေလ့ရွိသည္...။ ခုအတိုညွပ္ပစ္ေတာ့.... က်မဆံပင္ကိုေခြေနက် မိုးယံတစ္ေယာက္ အတည္ေပါက္ႏွင့္ ဆူေသးသည္...။ ဘယ္သူမွမတိုင္ပင္ဘဲ ညွပ္ရေကာင္းလားတဲ႔...။ ခပ္ျမန္ျမန္စားျပီး က်မအလွည့္ မက်မည္စိုးသျဖင့္ တစ္ေယာက္မွမတားလိုက္ခင္မွာ စင္ေပၚအသာေလး ေျပးတက္သြားလိုက္သည္...။
ဒီဆိုင္က ဒီေဂ်နဲ႔ က်မက ကီးကိုက္ျပီးသား...။ ...မိုးကလဲ ခပ္ဖြဲဖြဲရြာေတာ့ ပထမဦးဆံုး...ကိုမ်ိဳးေက်ာ့ရဲ႔ မိုးေလးဖြဲတုန္းသီခ်င္းေလးစဆိုလိုက္သည္....။ အင္ထရိုေလး၀င္ေတာ့ ဆိုင္ထဲက စားေသာက္ေနတဲ႔ ပရိတ္သတ္ေတြဆီက လက္ခုပ္သံေလးထြက္လာသည္...။ က်မ၏ သီခ်င္းဆြဲေဆာင္မႈေၾကာင့္ စားေသာက္ခန္းမထဲတြင္အားလံုး ေအးေဆးဆိတ္ျငိမ္လ်က္စိတ္၀င္တစားနားေထာင္ေနၾက၏...။ သီဟနဲ႔ သားသားက ပန္းစည္းကံုးေလး လာစြပ္ေပးသည္...။ သီခ်င္းေလးျပီးခါနီးေတာ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ က်မလက္ထဲ စကၠဴပိုင္းစေလး လာထည့္သြားသည္...။
စကၠဴေလးကိုေျဖၾကည့္ေတာ့..... “ကိုေအာင္ရင္ဆိုျပီး ကိုငွက္ေရးထားတဲ႔ “မိုး”သီခ်င္းကို ဆိုေပးေစခ်င္ပါတယ္” တဲ႔....။ သေဘာက မဆိုရင္လဲ ျဖစ္တယ္ အဲလိုလား...။ က်မကလည္း ဒီညကို မိုးသီခ်င္းေတြခ်ည္းေရြးဆိုဖုိ႔ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ က်ိတ္ျပီးစိတ္ကူးထားျပီးသား...။ ဒီေလာက္ေတာ့ အိုေကတယ္... ဆိုမယ္ကြယ္....။ ေမာင္ေလးေတြျဖစ္မွာပါ...။ က်မထက္ေတာ့ေတာ္ေတာ္ငယ္ၾကဦးမည္....။ စင္ႏွင့္ ခပ္လွမ္းလွမ္းေဒါင့္ တစ္ေနရာက ခုႏွစ္ေယာက္ ရွစ္ေယာက္ေလာက္ရွိမည့္ လူငယ္ေကာင္ကေလးေတြ....။ က်မကို ဒီဆိုင္က မူပိုင္အဆိုရွင္ႏွင့္မွားျပီး သီခ်င္းေတာင္းျခင္းလည္းျဖင့္ႏိုင္၏။
စကၠဴေလးကိုေျဖၾကည့္ေတာ့..... “ကိုေအာင္ရင္ဆိုျပီး ကိုငွက္ေရးထားတဲ႔ “မိုး”သီခ်င္းကို ဆိုေပးေစခ်င္ပါတယ္” တဲ႔....။ သေဘာက မဆိုရင္လဲ ျဖစ္တယ္ အဲလိုလား...။ က်မကလည္း ဒီညကို မိုးသီခ်င္းေတြခ်ည္းေရြးဆိုဖုိ႔ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ က်ိတ္ျပီးစိတ္ကူးထားျပီးသား...။ ဒီေလာက္ေတာ့ အိုေကတယ္... ဆိုမယ္ကြယ္....။ ေမာင္ေလးေတြျဖစ္မွာပါ...။ က်မထက္ေတာ့ေတာ္ေတာ္ငယ္ၾကဦးမည္....။ စင္ႏွင့္ ခပ္လွမ္းလွမ္းေဒါင့္ တစ္ေနရာက ခုႏွစ္ေယာက္ ရွစ္ေယာက္ေလာက္ရွိမည့္ လူငယ္ေကာင္ကေလးေတြ....။ က်မကို ဒီဆိုင္က မူပိုင္အဆိုရွင္ႏွင့္မွားျပီး သီခ်င္းေတာင္းျခင္းလည္းျဖင့္ႏိုင္၏။
က်မက အဲဒီမိုးသီခ်င္းကို ကိုေအာင္ရင္ဆိုခဲ႔တဲ႔ old version ႏွင့္မဆိုဘဲ ဒီေဂ်ကိုအကူညီေတာင္းျပီး ဆယ့္ႏွစ္ရာသီ အမ္ဘမ္ထဲက Rဇာနည္နဲ႔ ေက်ာ္သူစိုး ဆိုတဲ႔ version ဆိုမည္ ...။ အိုေက ဒီေဂ်က ေက်ာ္သူစိုးေနရက rapping လုိက္မေပးမည္ ။ ပြဲကေတာ့ ၾကည့္ေကာင္းျပီ....။ ဘယ္ရမလဲ ပ်ိဳပဲေလ.... ပိုးကမေသးဘူး....။ မရရေအာင္ဆိုမယ္...။ ဇာတ္မတိုက္ထားေပမယ့္ အဆင္ေျပေျပႏွင့္ သီခ်င္းေလး ျပီးသြားသည္...။ လူငယ္ေလးေတြဆီက လက္ခုပ္သံက ပိုက်ယ္ေနသည္...။
“ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ပ်ိဳ႔ကို ခုလိုအားေပးတဲ႔အတြက္ပါ ေနာက္မ်ားၾကံဳၾကိဳက္ရင္လည္း ခုလိုဆိုပါဦးမယ္ရွင္..”
က်မ၀ိုင္းဆီကို ျပန္ေလွ်ာက္လာေတာ့ ေစာေစာက လူငယ္ေလးေတြ၀ိုင္းက ကြက္ၾကည့္ကြက္ၾကည့္ လုပ္ေနၾကသည္...။
ဟန္နီက က်မ မထိုင္ခင္ ထလာျပီး က်မကို ေပြ႔ဖက္ျပီး ဂုဏ္ျပဳပါသည္...။ မိုးယံက က်မလက္ကိုလွမ္းဆြဲျပီး....။ “အပိ်ဳမ နင့္ကို ေကာင္ေလးေတြ စိတ္၀င္စားေနတယ္ေနာ္....” လို႔သတိေပးသလိုေျပာသည္..။ မိုးယံႏွာေခါင္းကိုဆြဲျပီး က်မလွ်ာထုတ္ျပလိုက္သည္...။ သိပ္မၾကာလိုက္ က်မတို႔၀ုိင္းကို အသားညိဳညိဳ အရပ္ျမင့္ျမင့္ႏွင့္ လူငယ္တစ္ေယာက္က်မတို႔၀ိုင္းဆီလွမ္းလာေနသည္...။
“ကဲ...ပ်ိဳမ နင့္ဆီကို အရႈပ္ထုပ္လာေနျပီ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ရွင္းေနာ္...”
“ေအးပါ မိုးရာ... နင္သိပ္စကားမ်ားတယ္...ငါ့ဇာတ္ငါႏုိင္ပါတယ္..”
က်မတို႔၀ိုင္းက ငါးေယာက္စလံုး သူ႔ကို၀ိုင္းၾကည့္ေတာ့ ကိုယ္ေတာ္က နည္းနည္း ရိႈးတိုးရွန္႔တန္႔ေလးျဖစ္ေနသည္။ က်မနားေရာက္ေတာ့ လက္ထဲက စကၠဴေလးကိုလွမ္းေပးပါသည္....။
“ဒီက အမ သီခ်င္းဆိုတာေကာင္းလို႔ က်ေနာ္တို႔ထဲက သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ေနာက္တစ္ပုဒ္ေလာက္ ထပ္ေတာင္းဆိုတာပါ”
က်မက သူ႔ကိုမၾကည့္ဘဲ စာရြက္ေခါက္ေလးကို ျဖန္႔ၾကည့္ရင္း သူေျပာတာကိုနားေထာင္ေနလိုက္သည္..။ က်မမ်က္ခံုးတစ္ခ်က္ပင့္မိသြားသည္ ...။ ခ်မ္းခ်မ္းရဲ႔“အေ၀းကခ်စ္မယ့္သူ”တဲ႔.....။ ကံကေကာင္းခ်င္ေတာ့လည္း သူတို႔ေတာင္းတဲ႔ သီခ်င္းေတြက က်မဆိုေနက်သီခ်င္းေလးေတြျဖစ္ျဖစ္ေနျခင္းပင္...။
“ဆိုေပးမယ္ေနာ္.... ဒါေပမယ့္ ဒီသီခ်င္းကိုတကယ္နားေထာင္ခ်င္လို႔ေတာင္းတဲ႔သူကို က်မသိခ်င္တယ္ ရမလား”
က်မအဲလိုျပန္ေမးေတာ့ ေကာင္ေလးက တစ္ခ်က္ေခါင္းကုတ္လိုက္ျပီး သူ႔၀ိုင္းဆီလွမ္းၾကည့္ေနသည္....။
“ဘာလဲ ေျပာလို႔မရလို႔လား” “မဟုတ္ပါဘူး... ရ...ရပါတယ္... က်ေနာ္တို႔၀ိုင္းထဲမွာ အျဖဴေရာင္ရွပ္၀တ္ထားတဲ႔ အသားျဖဴျဖဴနဲ႔ အစ္ကိုပါ”
က်မလွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူတို႔၀ိုင္းကလည္းဒီဘက္ကို အကုန္လံုးၾကည့္ေနၾကသည္...။ ရွပ္အျဖဴနဲ႔တစ္ေယာက္ ဆိုလို႔ က်မနည္းနည္း စိတ္လႈပ္ရွားသြားမိသည္...။ သူမဟုတ္ပါေစနဲ႔လို႔ လွမ္းမၾကည့္ခင္ ဆုေတာင္းေနမိသည္...။ အင္းေလ... တေလာကလံုးမွာ ရွပ္အျဖဴေရာင္၀တ္သည့္ ေယာက္က်ားေတြ အမ်ားၾကီးရယ္...။ ဒါေပမယ့္ က်မဆုေတာင္းမျပည့္ခဲ႔ပါဘူး....။ သူတို႔၀ိုင္းထဲကမွာ တစ္ေယာက္တည္းအျဖဴေရာင္ ၀တ္ထားတဲ႔သူက က်မထင္သလိုပဲ တိုက္တုိက္ဆိုင္ဆိုင္ က်မရဲ႔ အျဖဴေရာင္ေလးျဖစ္ေနပါသည္...။ ဒီလိုဆို က်မ သူတို႔ေတာင္းသည့္ သီခ်င္းကို မဆိုေတာ့ဘူးဟု ျငင္းလိုက္ရမလား...။ တကယ္ေတာ့က်မကသာ သူ႔ကိုသိတာပါ...။ သူကေတာ့ျဖင့္ က်မကို ဘယ္သူဘယ္၀ါမွန္း သိလိမ္႔မည္မဟုတ္ပါ...။
ဘုရားေရ.... က်မဘယ္တုန္းကမွ အိပ္မက္မမက္ခဲ႔ဖူးသည့္ အျဖစ္ေလးပဲ....။ လြန္ခဲ႔သည့္ လအနည္းငယ္က က်မႏွင့္ အန္မတန္ ရင္းႏွီးကၽြမ္း၀င္ေသာ က်မရုပ္ကို မျမင္ဖူးေသာ(က်မကေတာ့ social network တစ္ခုမွာ သူ႔ပံုတင္ထားလို႔ သူ႔ကိုျမင္ဖူးထားျပီးသား)က်မကို ညအိပ္ယာ၀င္တိုင္း သီခ်င္းေတြဆိုဆိုျပတတ္ေသာ လူငယ္ကေလးတစ္ေယာက္ကို ခုလို အျပင္မွာ တကယ္လက္ေတြ႔က်က် အရွင္လတ္လတ္ေတြ႔ျပီး က်မက သီခ်င္းျပန္ဆိုျပရမည္ဆိုသည့္အျဖစ္...။ ေလာကၾကီးသည္ တခါတေလ အင္မတန္ အံ့ၾသဆန္းၾကယ္လွသည့္ အျဖစ္ပ်က္မ်ိဳးကိုလည္း ဖန္တီးေပးတတ္ေသး၏...။
“ပ်ိဳ... မဆိုခ်င္ရင္လည္းျငင္းလိုက္ေလ.... ေစာင့္ေနတဲ႔ သူကို အားနားစရာ”
က်မဘယ္ထိေတာင္ေတြေနမိသလဲမသိ... ဟန္နီကလက္တို႔ျပီး သတိေပးရသည္....။
“အင္း အင္း ရတယ္ ဆိုေပးမယ္ေနာ္....”
ေကာင္းေလးက ေခါင္းညိတ္ျပျပီး “ေက်းဇဴး” ဟုေျပာကာ သူ႔၀ိုင္းဆီျပန္သြားသည္...။
“ပ်ိဳ တစ္ခုခုျဖစ္သြားသလိုပဲ ဆိုလို႔ျဖစ္ရဲ႔လား”
ဟန္နီကအဲလိုပဲ က်မမ်က္ႏွာရိပ္ကို အျမဲအကဲခတ္ျပီး အလြတ္ဖတ္တတ္ေနသူ....။ မိုးယံကလဲ....
“ပ်ိဳ တကယ္ရတယ္ေနာ္....”
“အင္းပါ ေအးေဆးပါ နင္တို႔ကလဲ ငါဘာျဖစ္ေနလို႔လဲ”
“သားကေတာ့ မၾကီးတစ္ခုခုျဖစ္ေနတယ္လို႔ျမင္ေနတယ္” စကားနည္းသည့္ သားသားကပင္ အသံထြက္လာသည္...။ က်မတကယ္ပဲ ရုပ္ပ်က္သြားလို႔လား...။
“ ဟယ္...ကေလးလိုေနစမ္းပါ ငါဘာမွမျဖစ္ဘူး သြားဆိုမယ္ ဒါပဲ...”
က်မ စတိတ္စင္ဆီကို ေျခလွမ္းရံုရွိေသး ... လူငယ္ေတြ၀ိုင္းက လက္ခုပ္သံေတြထြက္လာေတာ့ လန္႔ေတာင္သြားသည္...။ အိုေက... က်မစိတ္ေတြလႊင့္ေနလို႔ျဖစ္မည္...။ စိတ္ေတြကို နည္းနည္းျပန္စုရမည္...။ က်မမွတ္မိေနပါေသးသည္...။ အဲဒီသီခ်င္းအမ္ဘမ္စထြက္တုန္းကအခ်ိန္။ သူေခါင္းမူးလို႔ သူ႔ကို အနားယူတုန္း သီခ်င္းေလးေတြပို႔ေပးခဲ႔ဖူးသည္...။ အဲဒီထဲက ခ်မ္းခ်မ္းသီခ်င္းကို အၾကိဳက္ဆံုးလို႔ သူေျပာခဲ႔ဖူးသည္..။ တကယ္ေတာ့..... သူကမွ က်မထက္အမ်ားၾကီးအဆိုေကာင္းသူပါ....။ က်မအသံေတြမတုန္ေအာင္ မနည္းစုစည္းရဦးမည္....။ က်မသီခ်င္းေလးကိုစဆိုေတာ့ ဘယ္ကိုမွမၾကည့္ေတာ့....။ သီခ်င္းထဲကိုပဲ အာရံုစူးစိုက္ထားလိုက္သည္...။ ေတာ္ပါေသးရဲ႔... သီခ်င္းက ေအးေအးေဆးေဆး ျပီးဆံုးသြားပါသည္...။ သီခ်င္းျပီးခါနီး သူကိုယ္တိုင္က်မကို အျဖဴေရာင္ႏွင္းဆီတစ္ပြင့္လာေပးသြားသည္.... ျပီးေတာ့ စာရြက္ေခါက္ေလးတစ္ခု...။
“အမကို ခင္ခ်င္ပါတယ္.... က်ေနာ့္ ဖဘ နဲ႔ေမးလ္ကို အက္ေပးပါခင္ဗ်ာ” တဲ႔....။ က်မတစ္ခ်က္ျပံဳးမိသြားသည္....။ တကယ္ေတာ့ က်မက သူ႔ ဖဘနဲ႔ ဂ်ီေမးလ္မွာ ရွိေနႏွင့္ျပီးသားပဲေလ.......။ က်မ ဘယ္သူဆိုတာကို သိသြားရင္ က်မကို ခုလိုသီခ်င္းေတာင္းပါ့မလား......။ ေက်ာက္ေတာင္နံရံတစ္ခုကို အမုန္းမီးလွ်ံလို႔ သူသတ္မွတ္ထားခဲ႔တဲ႔ က်မက ေဖာက္ခြဲပစ္ဖို႔ မစြမ္းေလာက္ပါဘူး....ေသခ်ာပါတယ္...။
မိုးေငြ႔
“ပ်ိဳ ဆိုတာသိပ္ေကာင္းတယ္”
“ကဲ...ပ်ိဳမ နင့္ဆီကို အရႈပ္ထုပ္လာေနျပီ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ရွင္းေနာ္...”
“ေအးပါ မိုးရာ... နင္သိပ္စကားမ်ားတယ္...ငါ့ဇာတ္ငါႏုိင္ပါတယ္..”
က်မတို႔၀ိုင္းက ငါးေယာက္စလံုး သူ႔ကို၀ိုင္းၾကည့္ေတာ့ ကိုယ္ေတာ္က နည္းနည္း ရိႈးတိုးရွန္႔တန္႔ေလးျဖစ္ေနသည္။ က်မနားေရာက္ေတာ့ လက္ထဲက စကၠဴေလးကိုလွမ္းေပးပါသည္....။
“ဒီက အမ သီခ်င္းဆိုတာေကာင္းလို႔ က်ေနာ္တို႔ထဲက သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ေနာက္တစ္ပုဒ္ေလာက္ ထပ္ေတာင္းဆိုတာပါ”
က်မက သူ႔ကိုမၾကည့္ဘဲ စာရြက္ေခါက္ေလးကို ျဖန္႔ၾကည့္ရင္း သူေျပာတာကိုနားေထာင္ေနလိုက္သည္..။ က်မမ်က္ခံုးတစ္ခ်က္ပင့္မိသြားသည္ ...။ ခ်မ္းခ်မ္းရဲ႔“အေ၀းကခ်စ္မယ့္သူ”တဲ႔.....။ ကံကေကာင္းခ်င္ေတာ့လည္း သူတို႔ေတာင္းတဲ႔ သီခ်င္းေတြက က်မဆိုေနက်သီခ်င္းေလးေတြျဖစ္ျဖစ္ေနျခင္းပင္...။
“ဆိုေပးမယ္ေနာ္.... ဒါေပမယ့္ ဒီသီခ်င္းကိုတကယ္နားေထာင္ခ်င္လို႔ေတာင္းတဲ႔သူကို က်မသိခ်င္တယ္ ရမလား”
က်မအဲလိုျပန္ေမးေတာ့ ေကာင္ေလးက တစ္ခ်က္ေခါင္းကုတ္လိုက္ျပီး သူ႔၀ိုင္းဆီလွမ္းၾကည့္ေနသည္....။
“ဘာလဲ ေျပာလို႔မရလို႔လား” “မဟုတ္ပါဘူး... ရ...ရပါတယ္... က်ေနာ္တို႔၀ိုင္းထဲမွာ အျဖဴေရာင္ရွပ္၀တ္ထားတဲ႔ အသားျဖဴျဖဴနဲ႔ အစ္ကိုပါ”
က်မလွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူတို႔၀ိုင္းကလည္းဒီဘက္ကို အကုန္လံုးၾကည့္ေနၾကသည္...။ ရွပ္အျဖဴနဲ႔တစ္ေယာက္ ဆိုလို႔ က်မနည္းနည္း စိတ္လႈပ္ရွားသြားမိသည္...။ သူမဟုတ္ပါေစနဲ႔လို႔ လွမ္းမၾကည့္ခင္ ဆုေတာင္းေနမိသည္...။ အင္းေလ... တေလာကလံုးမွာ ရွပ္အျဖဴေရာင္၀တ္သည့္ ေယာက္က်ားေတြ အမ်ားၾကီးရယ္...။ ဒါေပမယ့္ က်မဆုေတာင္းမျပည့္ခဲ႔ပါဘူး....။ သူတို႔၀ိုင္းထဲကမွာ တစ္ေယာက္တည္းအျဖဴေရာင္ ၀တ္ထားတဲ႔သူက က်မထင္သလိုပဲ တိုက္တုိက္ဆိုင္ဆိုင္ က်မရဲ႔ အျဖဴေရာင္ေလးျဖစ္ေနပါသည္...။ ဒီလိုဆို က်မ သူတို႔ေတာင္းသည့္ သီခ်င္းကို မဆိုေတာ့ဘူးဟု ျငင္းလိုက္ရမလား...။ တကယ္ေတာ့က်မကသာ သူ႔ကိုသိတာပါ...။ သူကေတာ့ျဖင့္ က်မကို ဘယ္သူဘယ္၀ါမွန္း သိလိမ္႔မည္မဟုတ္ပါ...။
ဘုရားေရ.... က်မဘယ္တုန္းကမွ အိပ္မက္မမက္ခဲ႔ဖူးသည့္ အျဖစ္ေလးပဲ....။ လြန္ခဲ႔သည့္ လအနည္းငယ္က က်မႏွင့္ အန္မတန္ ရင္းႏွီးကၽြမ္း၀င္ေသာ က်မရုပ္ကို မျမင္ဖူးေသာ(က်မကေတာ့ social network တစ္ခုမွာ သူ႔ပံုတင္ထားလို႔ သူ႔ကိုျမင္ဖူးထားျပီးသား)က်မကို ညအိပ္ယာ၀င္တိုင္း သီခ်င္းေတြဆိုဆိုျပတတ္ေသာ လူငယ္ကေလးတစ္ေယာက္ကို ခုလို အျပင္မွာ တကယ္လက္ေတြ႔က်က် အရွင္လတ္လတ္ေတြ႔ျပီး က်မက သီခ်င္းျပန္ဆိုျပရမည္ဆိုသည့္အျဖစ္...။ ေလာကၾကီးသည္ တခါတေလ အင္မတန္ အံ့ၾသဆန္းၾကယ္လွသည့္ အျဖစ္ပ်က္မ်ိဳးကိုလည္း ဖန္တီးေပးတတ္ေသး၏...။
“ပ်ိဳ... မဆိုခ်င္ရင္လည္းျငင္းလိုက္ေလ.... ေစာင့္ေနတဲ႔ သူကို အားနားစရာ”
က်မဘယ္ထိေတာင္ေတြေနမိသလဲမသိ... ဟန္နီကလက္တို႔ျပီး သတိေပးရသည္....။
“အင္း အင္း ရတယ္ ဆိုေပးမယ္ေနာ္....”
ေကာင္းေလးက ေခါင္းညိတ္ျပျပီး “ေက်းဇဴး” ဟုေျပာကာ သူ႔၀ိုင္းဆီျပန္သြားသည္...။
“ပ်ိဳ တစ္ခုခုျဖစ္သြားသလိုပဲ ဆိုလို႔ျဖစ္ရဲ႔လား”
ဟန္နီကအဲလိုပဲ က်မမ်က္ႏွာရိပ္ကို အျမဲအကဲခတ္ျပီး အလြတ္ဖတ္တတ္ေနသူ....။ မိုးယံကလဲ....
“ပ်ိဳ တကယ္ရတယ္ေနာ္....”
“အင္းပါ ေအးေဆးပါ နင္တို႔ကလဲ ငါဘာျဖစ္ေနလို႔လဲ”
“သားကေတာ့ မၾကီးတစ္ခုခုျဖစ္ေနတယ္လို႔ျမင္ေနတယ္” စကားနည္းသည့္ သားသားကပင္ အသံထြက္လာသည္...။ က်မတကယ္ပဲ ရုပ္ပ်က္သြားလို႔လား...။
“ ဟယ္...ကေလးလိုေနစမ္းပါ ငါဘာမွမျဖစ္ဘူး သြားဆိုမယ္ ဒါပဲ...”
က်မ စတိတ္စင္ဆီကို ေျခလွမ္းရံုရွိေသး ... လူငယ္ေတြ၀ိုင္းက လက္ခုပ္သံေတြထြက္လာေတာ့ လန္႔ေတာင္သြားသည္...။ အိုေက... က်မစိတ္ေတြလႊင့္ေနလို႔ျဖစ္မည္...။ စိတ္ေတြကို နည္းနည္းျပန္စုရမည္...။ က်မမွတ္မိေနပါေသးသည္...။ အဲဒီသီခ်င္းအမ္ဘမ္စထြက္တုန္းကအခ်ိန္။ သူေခါင္းမူးလို႔ သူ႔ကို အနားယူတုန္း သီခ်င္းေလးေတြပို႔ေပးခဲ႔ဖူးသည္...။ အဲဒီထဲက ခ်မ္းခ်မ္းသီခ်င္းကို အၾကိဳက္ဆံုးလို႔ သူေျပာခဲ႔ဖူးသည္..။ တကယ္ေတာ့..... သူကမွ က်မထက္အမ်ားၾကီးအဆိုေကာင္းသူပါ....။ က်မအသံေတြမတုန္ေအာင္ မနည္းစုစည္းရဦးမည္....။ က်မသီခ်င္းေလးကိုစဆိုေတာ့ ဘယ္ကိုမွမၾကည့္ေတာ့....။ သီခ်င္းထဲကိုပဲ အာရံုစူးစိုက္ထားလိုက္သည္...။ ေတာ္ပါေသးရဲ႔... သီခ်င္းက ေအးေအးေဆးေဆး ျပီးဆံုးသြားပါသည္...။ သီခ်င္းျပီးခါနီး သူကိုယ္တိုင္က်မကို အျဖဴေရာင္ႏွင္းဆီတစ္ပြင့္လာေပးသြားသည္.... ျပီးေတာ့ စာရြက္ေခါက္ေလးတစ္ခု...။
“အမကို ခင္ခ်င္ပါတယ္.... က်ေနာ့္ ဖဘ နဲ႔ေမးလ္ကို အက္ေပးပါခင္ဗ်ာ” တဲ႔....။ က်မတစ္ခ်က္ျပံဳးမိသြားသည္....။ တကယ္ေတာ့ က်မက သူ႔ ဖဘနဲ႔ ဂ်ီေမးလ္မွာ ရွိေနႏွင့္ျပီးသားပဲေလ.......။ က်မ ဘယ္သူဆိုတာကို သိသြားရင္ က်မကို ခုလိုသီခ်င္းေတာင္းပါ့မလား......။ ေက်ာက္ေတာင္နံရံတစ္ခုကို အမုန္းမီးလွ်ံလို႔ သူသတ္မွတ္ထားခဲ႔တဲ႔ က်မက ေဖာက္ခြဲပစ္ဖို႔ မစြမ္းေလာက္ပါဘူး....ေသခ်ာပါတယ္...။
မိုးေငြ႔
11 comments:
အင္း...တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္....ပဲ....ဆက္ေရးပါလားဗ်...
ဒီဝတၳုေလးကို.....၊ဘာဆက္ျဖစ္မလဲဆိုတာ စိတ္ဝင္စား
သြားျပီ....။
ဖဘနဲ႕ဂ်ီေမလ္အသစ္တစ္ခုထပ္ဖြင္႕ၿပီး လက္ခံလုိက္ေလ.။ ကုိယ္ရဘုိ႕လုိရင္းဘဲ။
ေအာ္ ဒုတ္ခ ဒုတ္ခ (ဖ်က္လုိက္တဲ႕ပုိစ္အတြက္ကြန္မက္)
သူတုိ႔ေတြအားလုံးတူတူပဲ စိတ္၀င္စားတဲ႔ေနရာဆုိရင္ရပ္
လုိက္ၿပီ.....ေစာင္႔စားသူ
အမူမပုိပဲ
ရင္မွာေမာ ရပါလားကြယ္
လုိ႔သာေၿပာလုိက္ခ်င္ၿပီ.....
တကယ့္ အျဖစ္လားဟင္
ဝတၳဴ တစ္ပုတ္လိုပဲ :D
စိတ္၀င္စားသြားျပီ
ဘာေတြဆက္ျဖစ္မလဲ သိခ်င္စိတ္ေတြ တဖြားဖြားနဲ႔ေပါ႔
ဆက္ရန္ကိုေစာင္႕ဖတ္မယ္ေနာ္
ကိုယ္ေတြ႔ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ ထင္တယ္ေနာ္။
ဘယ္လိုျဖစ္ျဖစ္ ဖတ္လို႔ေကာင္းတဲ့ ေဆာင္းပါးေလးပဲ။
ေမတၱာျဖင့္
အန္တီတင့္
စိတ္ကူးနဲ႔ေရးထားတဲ႔ ၀တၳဳတစ္ပုဒ္ပါရွင္....း)
စိတ္၀င္တစားနဲ႔ ေကာ္မန္႔အတြက္ ေက်းဇူးပါ...
မမကြန္တို႔မ်ား ေတာ္ေတာ္ေလးေတာင္စဥ္းစားယူလိုက္ရတယ္ ဖ်က္လိုက္တဲ႔ပို႔စ္ဆိုလို႔ အဲဒါမွားျပီးတင္လိုက္တာ ေနာက္တင္မယ့္ပို႔စ္ကို အဲဒါေၾကာင့္ ....
မိုက္တယ္ သိခ်င္လွၿပီ.... မမေရ :)
၀တၳဳေလးက ဖတ္လို႔ေကာင္းလိုက္တာ ညီမေရ.. ႏုႏုည့ံညံ့ေလးဖြဲ႔ထားေပမဲ့ ဖတ္ရတာသြက္သြက္ကေလး အေရးေကာင္းတယ္။
Post a Comment