ပံုျပင္ထဲက...ပံုျပင္

ေၾသာ္...ဘာလိုလိုနဲ႔ မွန္ေျပာင္းတစ္ခုကေန ငါ့ကိုေခ်ာင္းၾကည့္ ေလာကၾကီးကို ေဘာင္ခတ္မ၀လို႔ ငါ့ကို... နင္.... ေဘာင္ခတ္ဖို႔ ၾကိဳးစားခဲ႔သလား ဒီတစ္ခါ နင္ေျပာမယ့္ပံုျပင္ကို နင္...စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ နားေထာင္ေပးမယ္ အၾကိမ္ၾကိမ္ ပံုေျပာခံရျပီးျပီမို႔ ပံုေျပာသူရဲ႔အျပစ္ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူးေလ...။ ။ 

(မိုးေငြ႔)

ေရွးအခါက... မင္းသားေလးတစ္ပါးရွိသတဲ႔...။ သူ႕မွာမယ္ေတာ္ၾကီးကိုယ္တိုင္ ထိမ္းျမားေပးမယ့္ မင္းသမီးတစ္ပါးလဲ ရွိပါတယ္...။ မထင္မွတ္တဲ႔ တစ္ေန႔မွာေတာလည္ထြက္ရင္း လမ္းေပ်ာက္ျပီး ရြာေလးတစ္ရြာကို ေရာက္သြားခဲ႔ပါတယ္...။ ရြာထဲေရာက္ေတာ့ ညေမွာင္ရီတေရာျဖစ္ေနျပီ ..။ ေကာင္းကင္မွာလဲ ၾကယ္ေတြစံုလို႔ေပါ့...။ ဒါေပမယ့္ ရြာလည္ေခါင္မွာေတာ့ မီးပံုၾကီးၾကီးနဲ႔ ကေလးငယ္ေတြတစ္သိုက္ကို ပံုေျပာေနတဲ႔ မိန္းမငယ္ေလးကို ေတြ႕လုိက္ပါသတဲ႔..။ ပံုေျပာေနတဲ႔ မိန္းမငယ္ေလးရဲ႔ ထူးျခားမႈကို မင္းသားေလးက ခ်က္ခ်က္းပဲ သတိထားလိုက္မိတယ္...။ အဲဒါကေတာ့ ေကာင္းကင္က ၾကယ္ပြင့္ေလးေတြလို လင္းလက္ေတာက္ပေနတဲ႔ သူ႔မ်က္၀န္းေလးတစ္စံုပါပဲ..။ ဒါနဲ႔ မင္းသားေလးလဲ ကေလးေတြနားအသာ၀င္ထုိင္ျပီး ပုံုနားေထာင္ေနလိုက္သတဲ႔...။ ပံုေျပာေနတဲ႔ မိန္းကေလးဟာသူကိုယ္တုိင္ အဲဒီပုံထဲက ဇာတ္ေကာင္ေတြအတိုင္း စိတ္ပါလက္ပါ ေျပာေနပံုေလးကိုၾကည့္ျပီး မင္းသားေလးဟာ ခ်က္ခ်င္းပဲ ခ်စ္ခင္သက္၀င္သြားပါသတဲ႔...။ ပံုျပင္ေလးျပီးဆံုးလို႔... ကေလးေတြလဲ အလွ်ိဳလွ်ိဳအသီးသီးျပန္သြားၾကတာ... မီးပံုနားမွာ မင္းသားေလးတစ္ပါးပဲ က်န္ရစ္ေတာ့တယ္တဲ႔..။ မိန္းမငယ္ေလးဟာ မင္းသားကိုလဲ ျမင္ေရာ...အံ့အားသင့္သြားတဲ႔ စိတ္နဲ႔ မ်က္၀န္းတစ္စံုကလဲ ေစာေစာကထက္ပိုျပီး ၀ိုင္းစက္ရႊန္းလဲ႔သြားၾကပါတယ္..။ သူစိမ္းတစ္ေယာက္ကို ေတြ႔လိုက္ရလို႔ ထိတ္လန္႔သြားဟန္မရွိဘဲ “အသင့္ကို ဤရြာမွာ တစ္ခါမွ် မျမင္ဖူးပါလား”လို႔ မင္းသားကိုလွမ္းေျပာပါတယ္..။ အရပ္၀တ္နဲ႔မင္းသားကိုလဲ မင္းသားမွန္းမသိဘူးေပါ့..။ “ဟုတ္ပါတယ္ အကၽြႏု္ပ္ မ်က္စိလည္လမ္းမွားျပီး ေရာက္လာတာပါ”.... ။ အဲဒါနဲ႔ မိန္းမငယ္ေလးဟာ အိမ္ေခၚျပီး အစာေရတိုက္ေကၽြး ဧည့္၀တ္ျပဳပါတယ္...။ ျပီးေတာ့ မိုးမလင္းခင္မွာ ဒီမွာပဲ အိပ္စက္နားခုိဖို႔ ခြင့္ျပဳေၾကာင္းေျပာပါတယ္..။ ဒါနဲ႔ မင္းသားေလးက ဒီညေတာ့ျဖင့္အိပ္စက္လိုက္ဖို႔ရာ ႏွေျမာစရာေကာင္းေတာ့မယ္ဆိုျပီး .... မိန္းမငယ္ေလးကို သူနားမေထာင္ရေသးတဲ႔ ပံုတစ္ခ်ိဳ႔ကို မိုးမလင္းခင္ သူမျပန္ခင္ေလး ေျပာျပေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုပါတယ္...။ ပံုေျပာရတာကိုသိပ္ျပီး ၀ါသနာထံုတဲ႔ မိန္းကေလးဟာ ျငင္းပယ္ျခင္းအလ်န္းမရွိဘဲ တက္တက္ၾကြၾကြပဲ လက္ခံပါတယ္...။ ဒီလိုနဲ႔ မိုးမလင္းခင္ ပံုျပင္ေတြတစ္ပုဒ္ျပီးတစ္ပုဒ္ ေျပာျပရွာတယ္တဲ႔...။မင္းသားကေတာ့ မိန္းမငယ္ေလးေျပာျပတာကို ေငးေမာနားေထာင္ရင္း ငါ၏ၾကင္သူသက္ထားသာ ျဖစ္ပါေတာ့လား သူငယ္မေလးရယ္လို႔ စိတ္ထဲေျပာေနမိသတဲ႔...။ ဒါေပမယ့္လည္း တစ္ခ်ိန္မွာ မယ္ေတာ္က စုလ်ားေပးမယ့္ ႏွမေတာ္ကလည္းရွိေနတာကို သတိခ်ပ္မိတာနဲ႔ ပံုနားေထာင္ရင္း ၀မ္းနည္းစို႔နင့္သြားပါသတဲ႔...။ အာရံုမတက္ခင္မွာ မိန္းမငယ္ေလးကို ပုံေျပာရပ္ခိုင္းျပီး သူ႔မွာပါလာတဲ႔ ေၾကးမံုကႏုတ္လည္ဆြဲကို လက္ေဆာင္အျဖစ္ေပးအပ္တယ္..။ လည္ဆြဲေလးဟာ ကႏုတ္အဖံုးေလးကိုဖြင့္လိုက္ရင္ ကိုယ့္ရုပ္ကိုယ္ ျပန္ျမင္ႏိုင္တဲ႔ ေၾကးမံုး၀ိုင္းေလးပါတယ္..။ မိန္းမငယ္လဲ မိန္းမပီပီ လက္ေဆာင္ေလးကို ျမင္ျမင္ျခင္းပဲ ႏွစ္သက္သေဘာက်ျပီး မင္းသားေလးကို ေက်းဇူးတင္စကားေျပာရင္း လည္ဆြဲကိုလဲ လည္မွာဆြဲထား လိုက္ပါတယ္...။ ခ်ိဳျမတဲ႔ အျပံဳးနဲ႔ ႏုနယ္ေနတဲ႔ မိန္းမငယ္ရဲ႔ ၀င္းပပမ်က္ႏွာကေလး ထင္းပေနတာကို ၾကည့္ျပီး မင္းသားေလးရဲ႔ ဆံုမက္မႈဟာ အတိုင္းထက္အလြန္ပါပဲတဲ႔...။ မိုးမလင္းခင္ထြက္သြားေတာ့မွာမို႔ မိန္းမငယ္ေလးကို အိပ္ယာအ၀င္ခိုင္းလိုက္ေတာ့တယ္...။ မင္းသားဟာ အိပ္လို႔လဲ မေပ်ာ္မယ့္အတူ အျပင္ကြပ္ပစ္ကေလးမွာ ေက်ာခင္းရင္း ေကာင္းကင္က ၾကယ္ကေလးေတြကို ေရတြက္ေနလိုက္တယ္...။ တဆက္တည္းလဲ သူဟာ သူ႕ကိုယ္သူမပိုင္ပါလားလို႔ ေတြးဆေနမိသတဲ႔...။ မနက္လင္းရင္ သူခ်စ္တဲ႔ မိန္းမငယ္ေလးကို ထားရစ္ခဲ႔ရေတာ့မွာကို စဥ္းစားရင္းလဲ တိတ္တဆိတ္ကေလး ေၾကကြဲေနမိပါတယ္...။ နံရံတစ္ဘက္ျခားက မိန္းမငယ္ေလးဟာလည္း မင္းသားေလးလိုပဲ ေတြးေနမိပါသတဲ႔..။ အင္းအားၾကီးမားတဲ႔ ေမတၱာစစ္စစ္ တျပိဳင္နက္ထဲ က်ေရာက္လာခ်ိ္န္မွာ လူႏွစ္ေယာက္ရဲ႔ ႏွလံုးသားအတြက္ ခံႏို္င္ရည္ေတာ့ရွိဖို႔လိုအပ္လိမ့္မယ္... မဟုတ္ရင္ ခံစားမႈေတြျပင္းထန္ ေပါက္ကြဲကုန္လိမ္႔မယ္လို႔ မိန္းမငယ္လးဟာ သတိၾကြယ္မိရင္း အိပ္စက္မႈအာရံုကို ေျပာင္းပစ္လိုက္ပါသတဲ႔...။ဒီလိုနဲ႔ မိုးစင္စင္လင္းေတာ့ အိမ္ေရွ႔ကြပ္ပစ္မွာလဲ မင္းသားေလးမရွိေတာ့ပါဘူး...။ မိန္းမငယ္ေလးအိမ္ျပင္ထြက္လာေတာ့ ဟာ.....ခနဲျဖစ္သြားတဲ႔ ရင္ဘတ္ကို အသာကေလးဖိရင္း “ႏႈတ္မဆက္ဘဲ.....တိတ္တိတ္ကေလး.......ထြက္သြားခဲ႔ပါျပီေကာ”လို႔ ႏႈတ္ကခပ္ဖြဖြ ေရရြတ္လိုက္သတဲ႔ကြယ္ ......။ ကဗ်ာထဲက ပံုျပင္ေလးကို အက်ယ္တ၀င့္ေလးေရးေပးထားတာပါ....။ ကဲ...ပံုျပင္ေလးကေတာ့ ဒါပါပဲကြယ္...။ ဒီလိုပါပဲ... ပံုေျပာသူေတြဟာလဲ အျမဲတမ္း ပံုေျပာမေနရတတ္ဘူး...။ တခ်ိန္ခ်ိန္မွာေတာ့ ပံုေျပာခံရတတ္တာ ပါပဲ....။ ဒီပံုျပင္ေလးထဲကလိုေပါ့..။

မိုးေငြ႔