က်ိန္စာသင့္သူ....

ေလာကၾကီးဟာ ေနေပ်ာ္စရာမရွိသေလာက္ပါလား.....။

ဘာေၾကာင့္အဲလုိခံစားေနရသလဲ....။ အဲဒီသီခ်င္းတစ္ပုဒ္ထဲကိုပဲ ဖိနားေထာင္ေနလိုက္မိတယ္...။ အရာရာကို ေမ့ေပ်ာက္ဖို႔ မဟုတ္ဘူး...။ တစ္စံုတစ္ရာကိုပါ....။ ဟုတ္တယ္... ကိုယ့္ကို ဟတ္ထိသြားေစတဲ႔ စကားလံုးေတြကိုေမ႔သြားဖို႔ လိုလိမ္႔မယ္...။ အဓိပၸါယ္မဲ႔ ၀ဲတက္လာတဲ႔... မ်က္ရည္ေတြကို ပုတ္ခတ္သိမ္းဆည္းရင္း အာရံုလြဲဖို႔ ၾကိဳးစားေသးတယ္... မေအာင္ျမင္ဘူး....။ ဒီေတာ့ လက္ဖမိုးနဲ႔ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းသုတ္ပစ္လိုက္ရံုေပါ့....။ အိုေက....အသက္ကို ၀၀ရွဴ... စိတ္ကိုေလ်ာ့ထား.... ။ ဒီလိုခံစားမႈမ်ိဳးက ကိုယ္နဲ႔မွ စိမ္းမေနဘဲ...။ ဘာေၾကာင့္အထူးအဆန္းလုပ္ေနမလဲ...။ တစ္ခ်ိန္က ကုိယ္မႏွစ္သက္တဲ႔သူဆီက အဲလို း) စမိုင္းသေကၤတေလး ခဏခဏရဖူးတယ္...။ ခုေတာ့ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ အဲလိုျပံဳးျပံဳးျပေနရျပီ...။ ကမၻာၾကီးလံုးတယ္ဆိုတာ ဒါလား... ကိုယ့္ဆီကို တစ္ပတ္လည္ျပီး ျပန္ေရာက္လာသတဲ႔လား...။ ဟားးးးး...လူဆိုတာမ်ိဳးကလဲ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ခံစားဖူးမွပဲ ကိုယ္ခ်င္းစာတတ္တဲ႔အမ်ိဳးပါလား...။ ဒါေတာင္ လူတိုင္းမွာ ဒါမ်ိဳးစိတ္မရွိဘူး...။ ခံစားခ်က္ကို ေကာ္ဖီထဲထည့္ေဖ်ာ္ျပီး ေမာ့ေသာက္ပစ္လိုက္တယ္...။ ဒီေန႔ကိုယ္ေကာင္းေကာင္းအလုပ္လုပ္ ႏိုင္မွျဖစ္မယ္..။ ၾကိဳးစားရင္းနဲ႔မ်ားေတာင္ အလိုက္မသိတဲ႔ရင္ဘတ္က ဆစ္ခနဲ နာက်င္ျဖစ္ေအာင္ နာလိုက္ေသး...။ အို... ႏုလိုက္တဲ႔အသည္းႏွလံုး...။ အခ်ိ္န္ၾကာျမွင့္မႈ... အေတြအၾကံဳ... ရင့္က်က္မႈဆိုတာေတြဟာ... စိတၱဇနမ္အတြက္ေတာ့ အသံုးမ၀င္ေတာ့ဘူးထင္ရဲ႔....။ ဒီလိုခံစားမိလို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကုိေတာ့ ရွက္မိေသး...။

ကိုယ့္ဘ၀မွာ က်ိန္စာေျဖေပးမယ့္သူဆိုတာ ရွိမွမရွိေတာ့ဘဲ............................................
ရပါတယ္ ...... ႏႈတ္ဆက္ခဲ႔ပါတယ္လို႔မေျပာလဲ.... တိတ္တိတ္ကေလး ထြက္သြားေနက်ပဲေလ....။

မွတ္ခ်က္။ စာေရးတဲ႔သူေတြအျမဲအေ၀ဖန္ခံရတဲ႔ စကားရွိတယ္....။ စာေရးတဲ႔သူေတြဟာ ကုန္ၾကမ္းအျဖစ္အသံုးျပဳျပီးရင္ အဲဒီတစ္ဘက္လူရဲ႔ခံစားခ်က္ကို ငဲ႔မၾကည့္တတ္ၾကဘူးတဲ႔...။ အဲလိုေတာ့ ပစၥလက္ခတ္ မယူဆေစခ်င္ဘူးဗ်ာ...။ တကယ္တမ္း စာေရးသူေတြဟာလဲ ကုန္ၾကမ္းတိုင္းအတြက္ ရင္နဲ႔ရင္းခဲ႔ရတာေတာ့ မျမင္တတ္ၾကပါဘူး...။ ကုန္ၾကမ္းတစ္ခုဆီတိုင္းအတြက္ စာတစ္ပုဒ္တုိင္းအတြက္ ရင္ဘတ္နဲ႔ ရင္းခဲ႔ရလြန္းလို႔လဲ...အနာေပၚအနာဆင့္လို႔ ကြဲအက္ေၾကမြတဲ႔ ဒဏ္ေတြေၾကာင့္ ႏွလံုးသားလဲ အေကာင္းတိုင္းမရွိၾကေတာ့ပါဘူးဗ်ာ.....။

မိုးေငြ႔