ကၽြန္မဒီစာအုပ္ေလးကိုသိပ္ၾကိဳက္တယ္.....

        ဆရာၾကီးဒဂံုတာရာေရးသားခဲ႔တဲ႔ နာမည္ၾကီး၀တၳဳ “ေမ” နဲ႔ “ျမိဳင္” ကိုဖတ္ဖူးထားျပီးသားမို႔ ဆရာၾကီးရဲ႔ အေရးအသား အဖြဲ႔အႏြဲ႔ေတြကို သိပ္မစိမ္းေနဘူးဆိုပါေတာ့...။ အခုေနာက္ဆံုးဖတ္ထားခဲ႔တဲ႔ ဆရာၾကီးရဲ႔ “ေန႔စဥ္မွတ္တမ္း”စာအုပ္ကိုဖတ္ရေတာ့ ဆရာၾကီးရဲ႔ သမားဂုဏ္ကို ပိုျပီး ၾကည္ညိဳေလးစား ရပါတယ္...။ ေခတ္သံုးေခတ္ရဲ႔ ႏိုင္ငံေရး၊ အႏုပညာနဲ႔ ျငိမ္းခ်မ္းေရးကိစၥေတြကို စာေပနဲ႔  လႈ႔ံေဆာ္စည္းရံုးမႈေတြ ေဆာင္ရြက္ရာမွာ တာ၀န္ေက်ပြန္ခဲ႔တဲ႔ ဆရာၾကီး ဒဂုန္တာရာရဲ႔ ေက်းဇူးကလည္း ၾကီးမားလြန္းလွပါတယ္။ ဒီစာအုပ္ဟာ ဆရာၾကီး မကြယ္လြန္မီ ေအာင္ပန္းေနအိမ္မွာ ေရးသားခဲ႔တဲ႔ စာအုပ္ေလးပါ..။ ေန႔စဥ္မွတ္တမ္းအျပင္ အျခားႏိုင္ငံေရး ျငိမ္းခ်မ္းေရး၀တၳဳတိုမ်ားလည္းပါ၀င္ပါတယ္...။ ဆရာၾကီးဟာ အလင္းေရာင္ကိုသိျပီး အရာ၀တၳဳေတြကို ရိုးတိုးရိပ္တိတ္မွ်သာျမင္ရေတာ့ေပမယ့္ စာေတြကို ႏႈတ္တိုက္ေရးထားတယ္လို႔ေတာင္ မထင္ရပါဘူး...။ လက္နဲ႔ကိုယ္တိုင္ မေရးႏိုင္ေပမယ့္ ဆရာၾကီးႏွလံုးသားကေန စိမ့္ထြက္လာၾကတဲ႔ စကားလံုးေတြကေတာ့ အန္မတန္  သိမ္ေမြ႔လြန္းလွပါတယ္...။

       ဆရာၾကီး မနက္ခင္း ျခံ၀င္းထဲ တုတ္ေကာက္ေလးနဲ႔ စမ္းျပီးလမ္းေလွ်ာက္ေနခ်ိန္မွာ ထိေတြ႔ခံစားရသမွ် အရာ၀တၳဳေတြကို ဖြဲ႔ျပထားတာေလးက တကယ္ကို မ်က္ျမင္ကိုယ္ေတြ႔ ဆန္လြန္းပါတယ္...။ ဆရာၾကီးက သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ကို အေသးစိပ္ဖြဲ႔တဲ႔အခါ အသံုးအႏႈန္းေ၀ါဟာရေတြ သိပ္ၾကြယ္တယ္...။ ဒီလို ပတ္၀န္းက်င္ကို ႏူးည့ံလွပစြာ ဖြဲ႔ႏြဲ႔ေရးသားတတ္တာ ကၽြန္မဖတ္ဖူးတဲ႔ အမ်ိဳးသမီးစာေရး ဆရာမ ထဲမွာဆို ဆရာမၾကီးေဒၚခင္ႏွင္းယု စာေတြမွာ ေတြ႔ခဲ႔ရဖူးတယ္..။ ေလညွင္းေလးေတြ သစ္ရြက္ကေလးေတြ၊ ေက်းငွက္သံေတြ၊ ေႏြဦးေပါက္ဥၾသသံသာေတြ၊ ပန္းရနံ႔ေလးေတြ စသျဖင့္ ဆရာၾကီးရဲ႔ စကားလံုးေတြက သိပ္ကိုဖမ္းစားႏိုင္လြန္းပါတယ္...။ အျမင္အာရံုမေကာင္းလို႔ အေတြ႔အာရံုကိုေရးသား သြားရာမွာလည္း စကားလံုးအသံုးအနႈန္းေတြက ပန္းပြင့္ေတြလို ေလမွာယိမ္းႏြဲ႔ လႈပ္ရွားေနတယ္လို႔ ခံစားမိပါတယ္...။ ျခံ၀င္းထဲမွာရွိတဲ႔ ဆရာၾကီးလက္နဲ႔ စမ္းမိတဲ႔ ေဂၚရခါးအရြက္က ႏူးႏူညံ့ညံ့ အထိေတြ႔ေလးကို ခံစားရတယ္ ။ ပင္စိမ္းပင္မွာ ကပ္ေပါက္တဲ႔ သစ္ခြပန္း အရြက္ကေတာ့ ခပ္မာမာေလး ခံစားရတယ္ဆိုတဲ႔ ႏြယ္ပင္၊ သစ္ပင္၊ ပန္းမံေတြအေၾကာင္း  ေရးသားရာမွာ ကဗ်ာဆန္လွတယ္။


  ဆရာၾကီးဟာ သူေန႔စဥ္ျပဳေနရတဲ႔ လုပ္ငန္းစဥ္ေလးကို ေရးျပရာမွာ ေန႔စဥ္မျပတ္ ေရဒီယုိ နားေထာင္တာေလးကို ကၽြန္မသိပ္သေဘာက် မိတယ္...။ အသက္အရြယ္ၾကီးလာသူေတြဟာ လုပ္စရာအလုပ္မရွိေတာ့ရင္  စိတ္က်ေရာဂါအလိုလို ၀င္လာတတ္ၾကပါတယ္။ သို႔မဟုတ္လည္း မွတ္ဥာဏ္ခ်ိဳ႔ယြင္းတဲ႔လကၡဏာ သူငယ္ျပန္ေရာဂါ စသျဖင့္ အျဖစ္မ်ားၾကတယ္..။ ဒီလိုျဖစ္ရတဲ႔ အေၾကာင္းအရင္း အေသးစိပ္ကို သိပ္မသိေပမယ့္ လူတစ္ေယာက္ဟာ အသက္ၾကီးလာရင္ ဘုရားတရားအလုပ္အျပင္ ကိုယ္၀ါသနာပါတဲ႔ အလုပ္တစ္ခုခုလုပ္သင့္တယ္လို႔ ထင္ပါတယ္...။ ကၽြန္မဆို ခဏခဏေတြးဖူးတယ္... ေတြးဖူးတယ္ဆိုတာက ကိုယ့္ေရွ႔မွာ ျမင္ေနေတြ႔ေနတဲ႔ အဖိုးအဖြားေတြကို ၾကည့္ျပီး ေတြးမိတာေလးပါ..။ ကိုယ္တိုင္ေရာ အသက္ၾကီးလာရင္ ဘာလုပ္မလဲဆိုတာပါ..။ ဥပမာ စာဖတ္တာတို႔ ပန္းခ်ီဆြဲတာတို႔ စႏၵရားတီးတာတို႔ အပင္စိုက္တာတို႔ သိုးေမႊးထိုးတာတို႔ေပါ့...။ အဲလို ၀ါသနာတစ္ခုခုကို လုပ္ကိုင္ေနရတာဟာ ကိုယ့္ရဲ႔ က်န္ရွိေနေသးတဲ႔ အခ်ိန္ကို သူမ်ားကိုလည္း အေႏွာက္အယွက္မေပး အက်ိဳးရိွရွိလည္းအသံုးခ်ရာေရာက္တယ္လို႔ ျမင္ပါတယ္..။ ဒီအေတြးကို ဆရာၾကီးရဲ႔ ဒီေန႔စဥ္မွတ္တမ္းစာအုပ္ေလး ဖတ္ျပီး ျပန္ေျပာျပခ်င္လာခဲ႔တာပါ...။

    ကၽြန္မဆို အသက္ၾကီးလာရင္ အဓိကေတာ့ စာေတြေရးမယ္ စာအုပ္ေတြ ဖတ္ျဖစ္ေနမယ္ထင္ပါတယ္...။ ဒါကလည္း မ်က္စိအျမင္အာရံုေကာင္းေနေသးရင္ေပါ့...။ ေျခလက္ေကာင္းမြန္ေနေသးရင္လည္း အိမ္လုပ္မုန္႔ေတြဖုတ္ျပီး ကိုယ့္ပတ္၀န္းက်င္ကသူေတြ ကုိယ္ခ်စ္ခင္ရတဲ႔ မိတ္ေဆြေတြကို ေ၀မွ်ေပးခ်င္တယ္...။ မဟုတ္ရင္ေတာ့ ေရဒီယုိေတာ့နားေထာင္ရလိမ္႔မယ္...။ ကၽြန္မ အသက္ၾကီးလာရင္လုပ္ဖို႔ အလုပ္ေတြကို စဥ္းစားရာမွာ ေရဒီယိုနားေထာင္ဖို႔ကို မစဥ္းစားမိခဲ႔ဘူး...။ ဆရာၾကီးရဲ႔ ေန႔စဥ္မွတ္တမ္းစာအုပ္ ဖတ္မိသြားလို႔သာ ေရဒီယိုနားေထာင္ဖို႔ သိလာရတာပါ...။ ဟုတ္တယ္ စာအုပ္ဖတ္မရတဲ႔အခ်ိန္မွာ ဒါမွမဟုတ္စာအုပ္ဖတ္ဖို႔ အာရံုမ၀င္စားတဲ႔ အခ်ိန္မွာ ေရဒီယိုေတာ့ နားေထာင္ရမယ္ ေရဒီယိုနဲ႔စာဖတ္မယ္ေပါ့...။ ဆရာၾကီးက ဘာသာစကားေတြ မ်ားမ်ားနားလည္ထားေတာ့ ကမၻာ့ ေရဒီယိုလိုင္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို နားေထာင္ႏိုင္ခဲ႔တယ္..။ တကယ္ခ်ီးက်ဴး အားက်စရာပါပဲ...။ အသက္ၾကီးလာရင္ ဘာလုပ္မယ္ ညာလုပ္မယ္လို႔ ခုကတည္းကစိတ္ကူးယဥ္ေနတာ။ တကယ္ေတာ့ လူတစ္ေယာက္ဘယ္အခ်ိန္ေသရမယ္ဆိုတာ ဘယ္သူမွၾကိဳသိႏိုင္တာမွမဟုတ္ဘဲ အသက္ရွည္ရွည္ေနခ်င္ မွလည္းေနရမွာမဟုတ္္လား...။

     အသက္အရြယ္ၾကီးရင့္လာေလ ဦးေႏွာက္ေလ့က်င့္ခန္းမ်ားမ်ား ပိုလုပ္ေပးဖို႔ေကာင္းေလပါပဲ...။ သိပ္ခက္ခက္ခဲခဲလုပ္စရာမလိုပါဘူး...။ ကိုယ္မေန႔မနက္တုန္းက မနက္စာကိုဘာနဲ႔ စားခဲ႔သလဲ ေန႔လည္ဘာေတြ လုပ္ခဲ႔သလဲ ညေနဖက္ဘယ္သူေတြနဲ႔ စကားေျပာခဲ႔လဲ တီဗီကလာတဲ႔ ဇာတ္လမ္း ဘာျပသြားခဲ႔သလဲ ဒါေတြ ျပန္ျပန္စဥ္းစားေပးရင္ ဦးေႏွာက္ေလ့က်င့္ခန္း လုပ္ျပီးသားျဖစ္သြားတယ္လို႔ ၾကားဖူးပါတယ္...။

 ဆရာႀကီးဒဂုန္တာရာကို ၁၉၁၉ ေမလ ၁၀ ရက္မွာ ေမြးဖြားခဲ့ၿပီး ၂၀၁၃ ၾသဂုတ္ ၁၉ ရက္ ေအာင္ပန္းၿမိဳ႕ေနအိမ္မွာ ကြယ္လြန္ခဲ့ပါတယ္။ ဆရာႀကီးဒဂုန္တာရာဟာ ကေလာင္အမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ စာေပ၊ ႐ုပ္ရွင္၊ ပန္းခ်ီ၊ ဂီတ၊ အႏုပညာ၊ ႏုိင္ငံေရး၊ ေ၀ဖန္ေရးဆုိင္ရာေဆာင္းပါးမ်ား၊ ၀တၳဳမ်ား၊ ၀တၳဳတုိမ်ားကို ေရးသားခဲ့ၿပီး ၁၉၆၁ ခုနစ္မွာ “စံပယ္ဦး”နဲ႔ စာေပဗိမာန္၀တၳဳတုိေပါင္းခ်ဳပ္ဆု၊ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္မွာ ပခုကၠဴဦးအုံးေဖ တစ္သက္တာစာေပဆု ရရွိခဲ့ပါတယ္။

    ကၽြန္မရဲ႔ စာဖတ္စဥ္နည္းအတိုင္း 2017ခုႏွစ္အတြက္ ဖတ္စရာစာအုပ္ကို ဆရာၾကီးဒဂုန္တာရာရဲ႔ စာအုပ္ေတြေရြးထားပါတယ္..။ ခုေလာေလာဆယ္ ကၽြန္မဆရာၾကီးရဲ႔ စာအုပ္ေတြကို လိုက္ရွာ၀ယ္ေနတာ သံုးအုပ္ေတာ့ရေနျပီ...။ ပထမဆံုးတစ္အုပ္က “ေမ” ဖတ္ျပီးသားေပမယ့္ ျပန္ဖတ္ဦးမယ္..။  ေနာက္တစ္အုပ္က ဆရာၾကီးေမြးတဲ႔ႏွစ္ျဖစ္တဲ႔ ၁၉၁၉ခုႏွစ္ ကေန ကြယ္လြန္တဲ႔ႏွစ္ ၂၀၁၃ခုႏွစ္ အထိ ေရးသားထုတ္ေ၀ခဲ႔တဲ႔ ဆရာၾကီးကိုယ္တိုင္ စိတ္ၾကိဳက္ေရြးထားခဲ႔တဲ႔ ၀တၳဳတိုေပါင္းခ်ဳပ္စာအုပ္ရယ္၊ “ရုပ္ပံုလႊာ”ဆိုတဲ႔ အတၳဳပၸတၱိစာအုပ္ေလးရယ္ပါ...။

     

မိုးေငြ႔

Doctors.....

ကိုရီးယားမင္းသမီး Park Shin Hye  နဲ႔ မင္းသား Kim Rae Won တို႔ပါ၀င္သရုပ္ေဆာင္ထားတဲ႔ ခုတေလာ hit ျဖစ္ေနတဲ႔ ဇာတ္လမ္းတြဲ Doctors ကို မအားတဲ႔ၾကားက ကိုယ့္ကိုယ္ကို entertain လုပ္တဲ႔အေနနဲ႔ ၾကည့္ျဖစ္ေနတယ္...။ ညဖက္ အိပ္ခါနီးကို အနည္းဆံုးႏွစ္ပိုင္းၾကည့္ျဖစ္တယ္..။ တကယ္ဆို အစအဆံုး တထိုင္ထည္းၾကည့္လုိက္ခ်င္တာ... အိပ္ေရးပ်က္မွာစိုးလို႔..။ weekend မွာလည္း သင္တန္းနဲ႔ သင္တန္းျပီးေတာ့ ဟိုသြားခ်င္ဒီသြားခ်င္ စာအုပ္ဆိုင္၀င္ခ်င္ ရုပ္ရွင္ၾကည့္ခ်င္ shopping သြားခ်င္နဲ႔မို႔ ၾကည့္မယ့္အခ်ိန္လုရေသးတယ္...။ မင္းသား Kim စီးရီးတြဲကိုေတာ့ “တခါတုန္းကတကၠသိုလ္မွာ” နဲ႔ Shin Hye ကို ေကာ္ဖီခ်စ္သူ မွာၾကည့္ဖူးခဲ႔တယ္..။ ဒီ ဆရာ၀န္ ဇာတ္လမ္းတြဲေလး ေတာ္ေတာ္ေကာင္းပါတယ္ ကၽြန္မေတာ့ Descendant Of The Sun ကားထက္ ဒီဇာတ္အိမ္ေလးကို ပိုၾကိဳက္တယ္...။ DOTS က မင္းသားမင္းသမီးေခ်ာေခ်ာေလးေတြျပစားတာပဲ ဇာတ္အိမ္ကဘာမွသိပ္မရွိ...။ 

ကၽြန္မက ေတာ္ရံု ကိုးရီးယားကားေတြၾကည့္ခဲတယ္...။ ကိုယ္သိပ္ၾကိဳက္တဲ႔ မင္းသားမင္းသမီးပါျပီး ဇာတ္အိမ္ဇာတ္လမ္းေကာင္းမွ ၾကည့္တာ..။ ဒီ Doctors ကိုေတာ့ အရမ္းၾကိဳက္တယ္...။ ဒီဇာတ္လမ္းမွာ မင္းသမီးက အေမမရွိဘူး ဘ၀ၾကမ္းတယ္ အေဖကိုယ္တိုင္ကေနာက္အိမ္ေထာင္ျပဳျပီး တာ၀န္မယူခ်င္ေတာ့ သူ႔အေမ (အဖြား)ဆီမွာ သမီးကိုပစ္ထားခဲ႔တယ္...။ အဖြားေနတဲ႔နယ္ျမိဳ႔ကေလးမွာ ေက်ာင္းတက္ရင္း မင္းသားနဲ႔ေတြ႔တာ မင္းသားက အတန္းပိုင္ဆရာ။ ဆရာ၀န္ဘြဲ႔ရျပီးသား လူနာေက့စ္တစ္ခုျပႆ     နာတက္ျပီး ဆရာ၀န္မလုပ္ဘဲ နယ္ေက်ာင္းေလးမွာ ေက်ာင္းဆရာ၀င္လုပ္ေနတာ..။ ေကာ်င္းမွာ မင္းသမီးက သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရတယ္။ တစ္ရက္ေတာ့ ေက်ာင္းသြားဖို႔ ကားေစာင့္ရင္း ကုိယ္၀န္သည္တစ္ေယာက္ အသက္ရႈက်ပ္ေနတာကို ေက်ာင္းဆရာကိုယ္တိုင္ အသက္ကယ္ေပးတာကို ကူညီလုပ္ေပးရင္း လူတစ္ေယာက္အသက္ကို ကူညီေပးခဲ႔ဖူးတဲ႔ပီတိေလးကို ခံစားလိုက္ရလို႔ ေက်ာင္းသူေလးဟာ သူ႔ဘ၀ကို ေျပာင္းလဲခ်င္လာခဲ႔တယ္..။ ဒီလိုနဲ႔ ပညာကိုၾကိဳးစားသင္ယူမယ္လို႔ စိတ္ဆံုးျဖတ္ျပီး သူငယ္ခ်င္းမေလးအကူအညီနဲ႔ အတန္းထဲက စာအေတာ္ဆံုး ေစာဦးဆိုတဲ႔ ေကာင္မေလးဆီမွာ စာကူလုပ္ေပးဖို႔ အကူညီေတာင္းခံတယ္ ေစာဦးနဲ႔စာလုပ္ရင္း လပတ္စာေမးပဲြမွာ သူသခ်ာၤအမွတ္ 100ရခဲ႔တယ္..။ အဖြားလုပ္သူလည္း ေျမးမေလးဟာ ဆိုးသြမ္းလူငယ္မျဖစ္ေတာ့ဘဲ စာၾကိဳးစား သင္ယူေနျပီဆိုတာ သိလိုက္ရလို႔ ၀မ္းသာမဆံုးဘူးေပါ့..။ အတန္းပိုင္ဆရာဆီက သခ်ာၤ အမွတ္100ရတဲ႔ အေနနဲ႔ ေက်ာင္းသူေလးက ဆရာဖတ္ေနတဲ႔ ေဆးစာအုပ္ထဲက တစ္အုပ္ကို ဆုခ်ဖို႔ေတာင္းပါတယ္..။ စာအုပ္မွာလည္း ဆရာ့ကိုသူက လက္မွတ္ထိုးခိုင္းလုိက္ပါတယ္...။ အဲဒီလိုနဲ႔အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ ဆရာေက်ာင္းကေနထြက္စာတင္လိုက္လို႔ေက်ာင္းသူေလးနဲ႔ ကြဲသြားလိုက္တာ... ဆရာ၀န္ျပန္ျဖစ္လို႔ ေဆးရံုတစ္ရံုမွာ မထင္မွတ္ဘဲ ျပန္ဆံုၾကတယ္.. ...။ ေျပာျပရင္းနဲ႔ ဇာတ္လမ္းအကုန္ သိသြားရင္ ဘယ္ၾကည့္ေကာင္းေတာ့မလဲ ...။

 Theme song (It's Love by Jung Yup)

 

ေၾသာ္တစ္ခုျပန္ေျပာဦးမယ္ ေက်ာင္းဆရာနဲ႔ေက်ာင္းသူေလးျပန္ဆံုတဲ႔အခန္းမွာ ေျပာတဲ႔

စကားေလးသေဘာက်လို႔...။ ဆရာကေမးတယ္ေက်ာင္းသူေလးကို ..

“အိမ္ေထာင္က်ျပီလား”

“ဟင့္အင္း”

“ရည္းစားရွိလား”

“ဟင့္အင္း”

“ဒါဆိုရျပီ”တဲ႔

ကိုးရီးယားကားေတြက မ်ားေသာအားျဖင့္ အိမ္ေထာင္ေရးေဖာက္ျပန္ ဇာတ္လမ္းက သပြတ္အူလည္ျပီး မရွည္ရွည္ေအာင္ဆြဲဆန္႔တာခ်ညး္ပဲမဟုတ္လား..။ ဒီဇာတ္လမ္းတြဲေလးကေတာ့ သိပ္ကိုခ်စ္စရာေကာင္းတဲ႔ love story ေလးတစ္ပုဒ္ပါပဲ အပိုင္းလည္းသိပ္မရွည္ဘူး...။ ဒါေၾကာင့္ကၽြန္မ ဒီဇာတ္လမ္းတြဲေလးကို ညႊန္းပါတယ္ အခ်ိန္အားရင္ ၾကည့္ၾကပါလို႔...း)

မိုးေငြ႔

My Baking Class.....

           ကၽြန္မ Chef ၀တ္စံုေလး၀တ္ျပီး မုန္႔ဖုတ္ရတာ သိပ္သေဘာက်တာပဲ...။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို Chef တစ္ေယာက္ျဖစ္သြားသလိုခံစားရတယ္...။ ပထမဆံုးရက္ ဆရာက Shangri La မွာ သူလုပ္ခဲ႔ဖူးတဲ႔ အေတြ႔အၾကံဳေတြ ေျပာျပတယ္။ American ကမ္းရိုးတန္းတစ္ေလွ်ာက္ Cruise ေပၚမွာ Pastry Chef လုပ္ခဲ႔ရတဲ႔ အေတြ႔အၾကံဳေတြ... ေနာက္ မုန္႔ဖုတ္တဲ႔အခါမွာ လိုအပ္တဲ႔ ပါ၀င္ပစၥည္းနဲ႔ အသံုးအေဆာင္ပစၥည္း ကိရိယာ တန္ဆာပလာေတြ စက္ေတြအေၾကာင္း အေျခခံေျပာျပပါတယ္..။ အေပၚပံု ပထမဦးဆံုးလုပ္ထားတဲ႔ soft roll ေလးေတြ။ ျမန္မာလိုအလြယ္ ႏို႔ေပါင္မုန္႔ေပါ့..။ သူက ႏူးည့ံတဲ႔အသားရွိတယ္..။ ဘိုေတြကေတာ့ ေထာပတ္သုတ္စားၾကတယ္...။

         မုန္႔လိုင္းမွာ Bakery နဲ႔ Pastry ႏွစ္မ်ိဳးရွိရာမွာ ကၽြန္မဘယ္အပိုင္းကို ပိုအားသာလည္းဆိုတာကိုေတာ့ ခုခ်ိန္ထိ စမ္းစစ္ေနတုန္းပဲ ေသခ်ာတာကေတာ့ ကိတ္ decorate လိုင္းကိုေတာ့ အားနည္းမွာ...။ ကၽြန္မက မုန္႔တစ္ခုကို အလွထက္ အရသာကိုဦးစားေပးျပီးစားတတ္တယ္။ ကိတ္က Pastry လိုင္းကဆိုေတာ့... Bakery ကိုအားသာတယ္လို႔လည္း ဆိုလို႔မရျပန္ဘူးျဖစ္ေနတယ္..။ Bakery မွာ ေပါင္မုန္႔ရိုက္ရတာ စက္နဲ႔ရိုက္ရတာအစဥ္ေျပေပမယ့္ အိမ္သံုးမုန္႔ေမႊစက္နဲ႔ဆို အဆင္မေျပႏိုင္ဘူး ဒါေၾကာင့္ စက္န႔ဲမဟုတ္ဘဲ manual လက္နဲ႔နယ္ရတဲ႔အခါ အားသံုးရတယ္ ပိုပင္ပန္းတယ္။ အဓိကက Puff တို႔ Croissant တို႔လိုမုန္႔မ်ိဳးက ပညာသိပ္ပါတယ္။ လက္၀င္တယ္ မုန္႔နယ္တာလွိမ့္တာ တစ္ခ်က္မွားတာနဲ႔ ဖိုထဲဖုတ္ျပီး ထြက္လာတဲ႔ မုန္႔အေျခအေနက ေျပာင္းလဲသြားႏိုင္တယ္...။ ေပါင္မုန္႔သား စက္နဲ႔ရိုက္တဲ႔အခါ ေရအတိုး အေလွ်ာ့ မမွန္တတ္ရင္လည္း တစ္အိုးလံုးလႊင့္ပစ္ရေသးတယ္.. အရင္းႏွီးၾကီးတယ္..။ ကိတ္လိုင္းမွာ Cream တို႔ဘာတို႔နဲ႔ Decorate မလုပ္ရတဲ႔ ေထာပတ္ကိတ္တို႔ ငွက္ေပ်ာသီးကိတ္တို႔ လိုမုန္႔မ်ိဳးကေတာ့ လုပ္ရတာလြယ္တယ္...။ မုန္႔ဖုတ္ပညာမွာ လြယ္တယ္ဆိုတဲ႔ မုန္႔ေတာင္မွ မီးအခ်ိန္အဆလုပ္တတ္ရတယ္ မုန္႔ထဲပါ၀င္တဲ႔အခ်ိဳးအစားမွားလို႔မရဘူး ဥပမာ Yeast လိုဟာမ်ိဳးက ပိုတိက်ရပါတယ္..။ သၾကားတို႔ ဂ်ံဳတို႔ဆိုတာက လိုတာပိုတာရေသးတယ္..။ မိန္းကေလးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက Pastry လိုင္းကိုယူၾကတယ္ ကိတ္ကို ခရင္မ္နဲ႔အလွဆင္တာ Fondant နဲ႔အလွဆင္တာ စတဲ႔အႏုစိပ္ပညာကို ပိုအားသာလို႔လည္းျဖစ္လိမ္႔မယ္။

    မုန္႔တစ္ခုလုပ္ရမွာ အခ်ိဳမၾကိဳက္ဘူးဆိုျပီး သၾကားကို တရားလြန္ သူထည့္ရမယ့္ အခ်ိဳးတစ္၀က္ေလာက္ထိမေလွ်ာ့ခ်ပါနဲ႔..။ သၾကားကလည္း မုန္႔ရိုက္တဲ႔ေနရာမွာ သူ႔ေနရာနဲ႔သူ သူ႔ေစးပ်စ္မႈနဲ႔သူရွိတာမို႔လို႔ပါ...။ မုန္႔ကိုစက္နဲ႔ေမႊတာကို ကၽြန္မတို႔က ရိုက္တယ္လို႔ေခၚပါတယ္ အဂၤလိပ္လို beat ကေန တိုက္ရိုက္ယူတာပါ..။ အခုက မုန္႔ပံုေတြကို မုန္႔လုပ္ရင္း ေသခ်ာမရိုက္ထားႏိုင္လို႔ ကေဘာက္တိ ကေဘာက္ခ်ာေတြျဖစ္ေနလိမ္႔မယ္ ဒါေပမယ့္ၾကည့္လို႔ေတာ့ရတယ္မဟုတ္လား..။ အခုသင္တန္းမွာက တကယ့္အေျခခံက်က်မုန္႔ေတြကိုပဲသင္ေပးတာပါ..။ က်န္တာေတာ့ ကိုယ္ဘာသာကို modified လုပ္ရမွာေပါ့..။ ဆြမ္းေမႊးကိတ္လို Japanese cotton cheese ကိတ္လို Chiffon ကိတ္တို႔လို မုန္႔မ်ိဳးဆိုတာက ကၽြန္မတို႔ Asian ဖက္က ဂ်ပန္လူမ်ိဳးေတြ တရုတ္ေတြက တဆင့္ modified ျပန္လုပ္ၾကတဲ႔မုန္႔ေတြ..။ အဲထဲမွာ Japanese cotton cheese cake ကိုသိပ္ၾကိဳက္တယ္ မုန္႔သားက ႏူးည့ံျပီးအရသာေလးေလးပင္ပင္နဲ႔ သိပ္စားေကာင္းတယ္ အဲဒီမုန္႔ဖုတ္တတ္ဖို႔ ေလ့က်င့္ရဦးမယ္။

     ကၽြန္မတို႔ သင္တန္းက ေကာ္ဖီဆိုင္နဲ႔တြဲလ်က္မို႔လို႔  ေကာ္ဖီလာေသာက္တဲ႔ဧည့္သည္ေတြကို ကုိယ္လုပ္တဲ႔ မုန္႔ေလးေတြေပးျမည္းတယ္...။ တခ်ိဳ႔ဧည့္သည္ေတြ ၾကိဳက္ရင္ ၀ယ္သြားတတ္ေသးတယ္..။ အဲခါ ကိုယ့္မုန္႔ကိုတခါတည္းေရာင္းရေတာ့ ေက်နပ္စရာပီတိျဖစ္ေပါ့...။ ကၽြန္မတို႔သင္တန္းမွာ Bagel ေပါင္မုန္႔ အပတ္တုိင္း ေအာ္ဒါလာမွာတဲ႔ ဘိုတစ္ေယာက္ရွိတယ္...။ ဘာႏိုင္ငံသားလည္းေတာ့ မသိဘူး...။ Bagel ဆိုတာ မုန္႔လက္ေကာက္လိုပံုစံမ်ိဳး ေပါင္မုန္႔ကိုမွ အလယ္အမွာအေပါက္နဲ႔ သူတို႔ကေတာ့ ေထာပတ္သုတ္ျပီး အသားတို႔ ခ်ီစ္တို႔ ဆလပ္တို႔နဲ႔ ညွပ္စားၾကတယ္..။ Bagel ေပါင္မုန္႔ဆိုတာ ပိုလန္မွာေနတဲ႔ ဂ်ဴးလူမ်ိဳးတဲ႔စားတဲ႔ ေပါင္မုန္႔တစ္မ်ိဳးပါ..။ ဆိုင္မွာ အမ်ားဆံုးလာတဲ႔ ဧည့္သည္က ကိုးရီးယားေတြ ဆိုင္ရွင္က ကိုးရီးယားေလ..။ ေနာက္ ဂ်ပန္ တရုတ္ ထိုင္းတို႔ အေနာက္ဥေရာပသားေတြလည္း မ်ားတယ္..။

           ကၽြန္မက ငယ္ငယ္ကတည္းက အခ်က္အျပဳတ္၀ါသနာပါခဲ႔တာ...။ ကိုယ္ပိုင္ ကေဖးဆိုင္ေသးေသးေလး တစ္ဆိုင္ဖြင့္ဖို႔လည္း အျမဲအိပ္မက္ခဲ႔သူပါ...။ ခုေတာ့ အေကာင္ထည္ စေဖာ္ေနျပီဆိုပါေတာ့..။ Home baking အေသးစားေလးေပါ့ တႏိုင္မုန္႔ဖုတ္လုပ္ငန္းေလး..။ မဟုတ္ရင္ေတာင္ Online business အေသးစားေလး တစ္ခုေလာက္ေတာ့လုပ္ခ်င္ပါတယ္..။ တကယ္တမ္းက ကၽြန္မက အခ်က္အျပဳတ္ကို ပိုအားသန္တာ.. ကၽြန္မဆိုင္ ဖြင့္ျဖစ္တဲ႔အခါ ေခါက္ဆြဲေတာ့ ပါေအာင္ထည့္မယ္ ကၽြန္မက ေခါက္ဆြဲ ခေရဇီေလ..။ ေခါက္ဆြဲ အမယ္ေပါင္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ၾကိဳက္တာ တရုတ္ၾကက္ဥေခါက္ဆြဲကအစ ပါစတာအဆံုးေပါ့..။ ၾကက္ဥေခါက္ဆြဲလုပ္နည္းလည္း သင္တန္းမတက္ျဖစ္ရင္ေတာင္ အြန္လိုင္းကေနေလ့လာဦးမယ္လို႔စဥ္းစားထားတယ္...။

           သင္တန္းမွာ မုန္႔က 31မ်ိဳးသင္ရမွာ ခုမွလမ္းတစ္၀က္ေရာက္ပါေသးတယ္...။ Pizza dough တို႔ donut တို႔ maccaron တို႔လိုခက္တဲ႔မုန္႔မ်ိဳးေတြက်န္ေသးတယ္...။ ေနာက္မွ မုန္႔တစ္မ်ိဳးခ်င္းကို ပို႔စ္ေရးပါဦးမယ္..။ မုန္႔ျပီးသြားရင္ ေကာ္ဖီသင္တန္းဆက္တက္မယ္...။ ဆရာက ႏွစ္မ်ိဳးလံုးတျပိဳင္တည္း တက္ခိုင္းတာ အလုပ္အားရက္ ႏွစ္ရက္တည္းကို တစ္ရက္ကို ေျခာက္နာရီေလာက္ အခ်ိန္ေပးရမွာဆုိေတာ့ အခ်ိန္မေလာက္ဘူး ပိတ္ရက္ႏွစ္ရက္မွာ တျခားကိုယ္လုပ္စရာေလးေတြလည္းရွိေသးတာ မုန္႔ေရာေကာ္ဖီေရာ ေျခာက္နာရီဆက္တိုက္ သင္ရင္ ဟုန္သြားမွာစိုးရေသးတယ္...။ ကၽြန္မလုပ္တဲ႔ မုန္႔ေတြကို ရံုးျပန္တက္တဲ႔ေန႔က်ရင္ ရံုးက လုပ္ေဖာ္ကိုက္ဖက္ေတြက အားေပးၾကတာ ယူသြားတဲ႔ မုန္႔ေတာင္ မေလာက္ပါဘူး...။ ျပင္သစ္မုန္႔တစ္မ်ိဳးျဖစ္တဲ႔ Quiche ဆိုရင္ၾကိဳက္လိုက္ၾကတာ..။ အဲဒီမုန္႔အေၾကာင္း ပို႔စ္တစ္ပုဒ္ေရးထားေသးတယ္ ေနာက္မွတင္ေပးမယ္..။ ခုကတည္းက ကၽြန္မကို Cookies နဲ႔ Puff ေအာ္ဒါမွာထားတာရွိတယ္ သင္တန္းမျပီးေသးလို႔ မလုပ္ေပးႏိုင္ေသးတာ...။

    

    ဒါက ဂ်ံဳၾကမ္းေပါင္မုန္႔ သူတို႔အေခၚေတာ့ Whole wheat bread လွီးျဖတ္ျပီး ေထာပတ္သုတ္ မီးကင္စားၾကတယ္ ၾကက္အူေခ်ာင္း ၾကက္ဥေၾကာ္ေတြနဲ႔စားၾကတယ္...။ mushroom soup, tomato soup နဲ႔လည္း စားၾကတယ္...။  ကၽြန္မတို႔ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြ ကေတာ့ ေပါင္မုန္႔ဆို ျဖဴ ႏုမွေပ်ာ့အိေနမွ ၾကိဳက္တတ္ၾကတာမဟုတ္လား...။ ဒါေတာင္ ခ်ားကိုးေပါင္မုန္႔မ်ိဳး ျမန္မာေတြသိပ္မသိၾကေသးလို႔ မီးေသြးခဲလို မဲနက္ေနတာ အဲေပါင္မုန္႔က..။ ကၽြန္မသင္ရတဲ႔ထဲမွာ ဂ်ာမန္ေပါင္မုန္႔လည္းပါတယ္ သူကလည္း အညိဳရင့္ေရာင္ေပါင္မုန္႔ပဲ...။ သူက Dark Rye Flour ဆိုတဲ႔ အညိဳေရာင္ဂ်ံဳသံုးရတာ... မရွိရင္ေတာ့ ရိုးရိုးဂ်ံဳထဲကို Cocoa powder ေရာျပီးဖုတ္ၾကတယ္ ဒါက အညိဳေရာင္ကိုလိုခ်င္လို႔သက္သက္ပါ..။ ဘယ္ဖက္က ဆရာလုပ္တဲ႔ေပါင္မုန္႔ ေအာက္ေျခညီေတာ့ လွေနတယ္ ညာဖက္က ကၽြန္မလုပ္တာ ဘမ္းေပၚတင္ေတာ့ မုန္႔ေအာက္ေျခမညီလို႔ ထြက္လာေတာ့ ယိုင္ေနတဲ႔ပုံျဖစ္ေနတာ။

 cup cake ေလးေတြ

 Banana cake သို႔မဟုတ္ Banana bread လို႔လည္းေခၚတယ္

ဒါက Sandwich bread ေဘးသားမ်ားလွီးထုတ္ျပီး toast လုပ္စား ဒါမွမဟုတ္ အသားညွပ္ေပါင္မုန္႔လုပ္စား 

အီကလဲယားမုန္႔ေလးေတြမလွဘူးလား အထဲက ၾကက္ဥအကာခရမ္ေတြထည့္ထားတယ္
တခ်ိဳ႔ကို Custard cream ထည့္ထားတယ္..

 Danish မုန္႔က အပြခံဖို႔နည္းနည္းလိုသြားလို႔ မုန္႔သားက က်စ္က်စ္ၾကီးျဖစ္ေနပါတယ္

Carrot Cake ေထာပတ္နံ႔ေလးေမႊးျပီး သိပ္စားေကာင္းတဲ႔မုန္႔

Brownie ဖုတ္ျပီးသားပံုမရိုက္လိုက္မိဘူး... သူထြက္လာတဲ႔မ်က္ႏွာျပင္ကထံုးစံအတိုင္း  ေၾကကြဲအက္ေနတာေရာ
ဒါေပမယ့္ စားေကာင္းတယ္ နညး္နည္းခ်ိဳတာကလြဲလို႔

မိုးေငြ

ငယ်ဘဝ.....

  

  
   

 

လူတိုင္းလူတိုင္း ကိုယ့္ငယ္ဘ၀ကို ျပန္တူးေဖာ္ၾကည့္ရတာ ၾကည္ႏူးစရာတစ္ခုလို႔ မွတ္ထင္ၾကမွာပါ...။ ေအာက္ကလင့္ေတြကေတာ့ တစ္ခါတုန္းကတို႔ရြာမွာ ေခါင္းစဥ္ေအာက္က မဖတ္ရေသး သူမ်ားအတြက္ ျပန္ညႊန္းလိုက္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္..။

အသစ္မတင္ႏိုင္ေသးခင္ အေဟာင္းေလးနဲ႔ ႏွစ္သိမ္႔ရတာပါလို႔...း)

ရိုးရာဓေလ႔ပြဲေတာ္မ်ား
ငယ္စဥ္ေတာင္ေက်းကေလးဘ၀ကိုလြမ္းတမိသည္(၁)
ငယ္စဥ္ေတာင္ေက်းကေလးဘ၀ကိုလြမ္းတမိသည္(၂)
ငယ္စဥ္ေတာင္ေက်းကေလးဘ၀ကိုလြမ္းတမိသည္(၃)
ငယ္စဥ္ေတာင္ေက်းကေလးဘ၀ကိုလြမ္းတမိသည္(၄)
ရြာကႏွင္းကိုေအာက္ေမ့ျခင္း
ကၽြန္မတို႔အိမ္
ငယ္တုန္းကေစ်းထဲကအစိမ္းေရာင္ႏွင့္ ကၽြန္မၾကိဳက္အစားစာမ်ား
အဖြားလံု
တစ္ခါတုန္းကတို႔ရြာမွာ : Origin


ေက်းဇူးတင္စြာျဖင့္
မိုးေငြ႔

နွားနို့ဖူးစာ.....

ကၽြန္မေရးခဲ႔ျပီးတဲ႔ အေဒၚအမႊာႏွစ္ေယာက္အေၾကာင္းထဲမွာ စကားစပ္ခဲ႔ဖူးတဲ႔ ကၽြန္မအေဒၚေတြထဲက တပ္ေထာက္စစ္ဗိုလ္နဲ႔ လက္ထပ္သြားခဲ႔တဲ႔ အေဒၚအေၾကာင္း..အခုေျပာျပခ်င္ပါတယ္..။ ကၽြန္မမွတ္မိတာက တစ္ကြက္ထဲပါ...။ အဲတုန္းက ကၽြန္မ အသက္ဘယ္ေလာက္ရွိမလဲမသိဘူး သူငယ္တန္းတက္ေနျပီလား တက္ေသးဘူးလားဆိုတာ ေသခ်ာမမွတ္မိေတာ့ဘူး...။ ေသခ်ာတာက အဲဒီညက အေမတို႔ ညီအစ္မေတြထဲက တတိယေျမွာက္ညီမျဖစ္တဲ႔ အေဒၚ့ကိုလာပိုးတဲ႔ စစ္ဗိုလ္ဦးေလးက ႏြားႏို႔၀ယ္ခဲ႔တယ္ ျပီးေတာ့ ကၽြန္မတို႔ အိမ္အလယ္ခန္း နံရံနားမွာ မီးဖိုးေသးေသးေလးေပၚ ႏြားႏို႔အိုးေလးက်ိဳျပီး စကားေျပာၾကတယ္...။ ကၽြန္မက ဘယ္ႏွယ့္ သူတို႔နားငုတ္တုတ္ကေလးေရာက္ေနခဲ႔သလဲမသိ...။ ၾကည့္ရတာ လူၾကီးတစ္ေယာက္ေယာက္က သမီးရည္းစားႏွစ္ေယာက္ၾကား အဟန္႔အျဖစ္ ကေလးကို ထားထားခဲ႔တာျဖစ္မယ္...။ အဲဒီတစ္ကြက္ေလးပဲ မွတ္မိတာပါ ...။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္လည္း လက္ထပ္သြားပါတယ္...။ ကၽြန္မမွတ္မိသေလာက္ေတာ့ အေဒၚေတြထဲမွာ အဲဒီအေဒၚက အိမ္ေထာင္က်တာ ေနာက္အက်ဆံုးပဲ...။

အဲအေဒၚက အေဒၚေတြထဲမွာ ကပ္ေစးအနည္းဆံုး ကေလးမခ်စ္တတ္ဆံုးပဲ...။ ယေန႔ထိလည္း သားသမီးတစ္ေယာက္မွမရွိပါဘူး...။ ကေလးေတြကို မုန္႔ေကၽြးထမင္းေကၽြးရမွာ တြန္႔တိုသေလာက္ သူက လမ္းေဘးေခြးေတြ ေၾကာင္ေတြကိုေတာ့ ေဖာျခင္းေသာျခင္းေကၽြးေမြးတတ္ပါတယ္...။ သူ႔အိမ္မွာ ေမြးထားတဲ႔ေခြးကေလးေတြဆို အိပ္ယာထဲထိထည့္သိပ္ပါတယ္...။ အဲအေဒၚက ဘာမွသိပ္မ၀ယ္ေပးတတ္လို႔လားမသိ ငယ္ငယ္တုန္းက သူ၀ယ္ေပးဖူးတဲ႔ ဂါ၀န္ေလးတစ္ထည္ကို ခုထိမ်က္စိထဲျမင္ေနမိတုန္းပဲ... တစ္ထည္တည္းေသာ သူ၀ယ္ေပးဖူးခဲ႔တဲ႔ ဂါ၀န္ေလးက အျဖဴခံမွာ အ၀ါေရာင္ေခြးရုပ္ကာတြန္းေလးေတြနဲ႔ပါ....။ ကၽြန္မေမြးကင္းစကေလးတုန္းကဆို အိမ္မွာ အေဒၚေတြအားလံုး သည္းသည္းလႈပ္ၾကသေလာက္ ဒီအေဒၚကေတာ့ ကေလးခ်ီရဖို႔ကိုေၾကာက္ေနေတာ့တာ ဒါကိုသိလို႔ ကၽြန္မဦးေလးအငယ္က အဲအေဒၚအနားေရာက္လာတာနဲ႔ ေရာ့ကေလးခဏခ်ီထားဆိုျပီး သူ႔လက္ထဲကေလးထိုးေပးလိုက္တာ သူ႔ခင္ဗ်ာမခ်ီခ်င့္ခ်ီ႔ခ်င္နဲ႔႔ မ်က္ေစ့မ်က္ႏွာပ်က္လို႔ေနေရာတဲ႔...။ အေဒၚက ငယ္ငယ္ကေခ်ာတယ္ မဂၢဇင္းမ်က္ႏွာဖံုးေတြ ဘာေတြမွာပါဖူးတယ္...။ ဓါတ္ပံုရိုက္လည္း ၀ါသနာပါတယ္...။ သူမဂၢဇင္းမွာပါတဲ႔ပံုေတြက အာခါ၀တ္စံုနဲ႔ ရိုက္ထားတဲ႔ ဓါတ္ပံုေတြပါ...။ ကၽြန္မတို႔အိမ္ဧည့္ခန္းနံရံမွာ အေဒၚေတြရဲ႔အလွဓါတ္ပံုေတြ တန္းစီျပီးခ်ိတ္ထားခဲ႔တယ္...။ သူတို႔က ရြာကြမ္းေတာင္ကိုင္ေတြေပါ့...။

ဦးေလးလည္းပင္စင္ယူလိုက္ျပီဆိုေတာ့ သူတို႔လင္မယား နားနားေနေန ေနျပည္ေတာ္ကရထားတဲ႔ အိမ္မွာပဲေနၾကပါတယ္ ..။ ရန္ကုန္နဲ႔ေနျပည္ေတာ္ကူးခ်ီသန္းခ်ီဆိုပါေတာ့...။ တစ္ခုေျပာျပရဦးမယ္ တေလာကပဲျဖစ္ပ်က္သြားတာေလးပါ... ငိုရခက္ရယ္ရခက္အျဖစ္အပ်က္ေလး..။ အေဒၚ သူ႔အိမ္ကေရခဲေသတၱာကိုရွင္းလင္းေရးလုပ္တာ ဘယ္ႏွစ္ခုႏွစ္တုန္းက စားစရာေတြမသိ လမ္းၾကံဳလို႔လား ကံဆိုးခ်င္လို႔လားေတာ့မသိ အမႊာအေဒၚေတြထဲက အၾကီးတစ္ေယာက္က သူ႔အိမ္ကို မ်က္ေစ့လည္လမ္းမွားျပီးေရာက္သြားခဲ႔တာ...အိမ္ျပန္ေတာ့ ေရာ့ဆိုျပီး စားစရာအထုပ္တစ္ထုပ္ ထည့္ေပးလိုက္သတဲ႔..။ အမႊာအေဒၚကလည္း ဟာ ငါ့အစ္မ တစ္သက္လံုး ဒီလိုမေတာင္းပဲ ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴေပးတတ္တဲ႔သူ မဟုတ္ဘူး ပြတာပဲဆိုျပီး ၀မ္းသာအားရ အိမ္ျပန္ယူလာလိုက္တာ..။ ေရညိွေျခာက္ထုပ္နဲ႔ မွ်စ္ခ်ဥ္တဲ႔...။ အဲဒီေတြစားျပီးေနာက္ေန႔က် အမႊာအေဒၚနဲ႔ သူ႔ေယာက်ာ္း ၀မ္းေတြသြားၾကတာ ေဆးရံုမေရာက္ရံုတမယ္ဆိုပဲ...။ ဒီေတာ့မွ သူ႔သားေတြက အထုပ္ေတြကို ယူၾကည့္ေတာ့ မွ်စ္ခ်ဥ္က ရက္လြန္ေနတာ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ေနျပီတဲ႔..ေသရာဗ်ာ..။ ရက္လြန္ေနတဲ႔ မွ်စ္ခ်ဥ္နဲ႔ေရညိွက အစာအဆိပ္ျဖစ္သြားခဲ့တာ...။ အဲဒါ ဖုန္းဆက္ေျပာေတာ့ အေဒၚက သူေပးလိုက္တဲ႔ဟာစားလို႔ဒီလိုျဖစ္တာကို တျခားညီအစ္မေတြကိုမေျပာဖို႔ ႏႈတ္ပိတ္သတဲ႔ေလ...။

ဒီအေဒၚက ကၽြန္မနဲ႔အေနသိပ္မနီးလို႔ သူ႔အေၾကာင္း အက်ဥ္းခ်ဳံဳးဒါေလာက္ပဲေျပာျပႏိုင္တယ္ဆိုပါစို႔..။


မိုးေငြ႔

ကျမ၏အမွှာအဒေါ်နှစ်ယောက်.....

ကၽြန္မရဲ႔ ငယ္ဘ၀တစ္စိတ္တစ္ပိုင္းမ်ားကို တစ္ခါတုန္းကတို႔ရြာမွာ နဲ႔ ဆက္ေက်ာ္သက္ႏွစ္ဆယ္အရြယ္ ဘ၀မ်ားကို တစ္ခါတုန္းကတကၠသိုလ္မွာ ဆိုတဲ႔ ေခါင္းစဥ္မ်ားေအာက္မွာ ပို႔စ္ေတာ္ေတ္ာမ်ားမ်ားေရးဖူးခဲ႔ျပီး ပါျပီ...။ ခုတစ္ခါ ကၽြန္မေဆြမ်ိဳးမ်ားအေၾကာင္းေရးခ်င္ပါတယ္...။ ငယ္စဥ္က အေဒၚေတြနဲ႔ အေနမ်ားခဲ႔ေတာ့ ကၽြန္မနဲ႔ သူတို႔ေတြ ငယ္ငယ္က ျဖစ္ပ်က္ခဲ႔ဖူးတဲ႔ ရယ္စရာ ငိုစရာမ်ား အေၾကာင္း ကၽြန္မမွတ္မိသေလာက္ေလး ဒီေနရာေလးမွာ မွတ္တမ္းတင္ခ်င္ပါတယ္..။ ကၽြန္မ ငယ္ဘ၀နဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ေရးခဲ႔ဖူးတဲ႔ ပို႔စ္မ်ားကို မလြတ္တမ္း လာဖတ္ခဲ႔ဖူးတဲ႔ ကၽြန္မစာကို အစဥ္တစိုက္ အားေပးေနတဲ႔ ညီမငယ္တစ္ေယာက္ရွိပါတယ္...။ ခု ကၽြန္မ၏ေဆြမ်ိဳးမ်ား ဆိုတဲ႔ ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ ေရးသားမယ့္ ပို႔စ္မ်ားကိုလည္း ကၽြန္မရဲ႔ထာ၀ရ စာဖတ္သူ ညီမငယ္ေလးလည္း ၾကိဳက္ႏွစ္သက္လိမ္႔မယ္ထင္ပါတယ္...။

ကၽြန္မရဲ႔ အေဒၚအမႊာႏွစ္ေယာက္ဆိုတာ ကၽြန္မအေမရဲ႔ ေမာင္ႏွမရွစ္ေယာက္ထဲက အငယ္ဆံုး အေဒၚမ်ားျဖစ္ပါတယ္...။ ကၽြန္မတို႔အဖိုးဟာ အမႊာမ်ိဳးရိုးရွိသူလို႔ သိရပါတယ္...။ အဖိုးရဲ႔ အစ္ကိုဆို သားသမီး ဆယ္ေယာက္ေမြးထားတာ အမႊာႏွစ္စံုပါပါတယ္...။ အဖိုး ဓါတ္ပံုျပဖူးလို႔ ျမင္ဖူးခဲ႔တာပါ...။ ကၽြန္မရဲ႔ အမႊာအေဒၚႏွစ္ေယာက္ဟာ ကၽြန္မထက္အသက္ ဆယ့္တစ္ႏွစ္ပဲၾကီးပါတယ္...။ ကၽြန္မကုိ အေမေမြးတဲ႔မနက္ကဆို အေဒၚႏွစ္ေယာက္က ေက်ာင္းေတာင္ ေကာင္းေကာင္းေျဖာင့္ေအာင္ မတက္ႏိုက္ၾကဘူး..။ ေက်ာင္းေခါင္းေလာင္း မထိုးမခ်င္းကို အိမ္ျပန္ျပန္လာျပီးေခ်ာင္းတာတဲ႔...။ အဲဒီေခတ္တုန္းက ကေလးေမြးရင္ အိမ္မွာပဲ လက္သည္တို႔ ၀မ္းဆြဲဆရာမတို႔နဲ႔ေမြးၾကရတာကိုး...။ ကၽြန္မကိုေမြးေပးတဲ႔ ၀မ္းဆြဲဆရာမခုခ်ိန္ထိရွိေသးတယ္ အသက္ေတာင္  ခုႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ေနေလာက္ေရာေပါ့...။ သူ႔အမ်ိဳးသားက ကၽြန္မတို႔ ေကာ်င္းတက္ေတာ့ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာၾကီး ဦးဆယ္ျမဴရယ္ေပါ့..။ ဒီလိုနဲ႔ ကၽြန္မေမြးလာေတာ့ အိမ္တစ္အိမ္လံုးရဲ႔ ေျမးဦး အထူးသျဖင့္ အမႊာအေဒၚႏွစ္ေယာက္ရဲ႔ ကစားစရာအရုပ္ျဖစ္ခဲ႔ရတယ္...။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ေက်ာင္းဆင္းတာနဲ႔ ကေလးကိုလုခ်ီ၊ အႏွီးေတြလုေလွ်ာ္၊ ညဖက္ညဖက္ ႏို႔ဗူးလုေဖ်ာ္ရေသး။ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ေတြမွာ သူတို႔ေလွ်ာက္သြားရင္ ေခၚေခၚသြားတတ္တယ္...။ စက္ဘီးေလးနဲ႔ေပါ့..။ 

ကၽြန္မ ေလးငါးေျခာက္ႏွစ္အရြယ္မွာေတာ့ အမႊာအေဒၚႏွစ္ေယာက္ဟာ ဆယ္ေက်ာ္သက္ရြယ္ အပ်ိဳေဖာ္၀င္ေတြျဖစ္ေနေပမယ့္ အိမ္မွာေသာင္းက်န္းလို႔ေကာင္းတုန္း..။ သူတို႔အစ္မေတြကို လူပ်ိဳလွည့္လာသူမ်ားကို ဘယ္လိုမ်ိဳး ဒုကၡေပးတတ္သလဲဆိုတာ ေျပာျပဦးမယ္...။ ကၽြန္မတို႔အေမေမာင္ႏွမ ရွစ္ေယာက္ထဲမွာ မိန္ကေလး ေျခာက္ေယာက္ပါပါတယ္...။ အေမက မိန္ကေလးထဲမွာ အၾကီးဆံုး...။ ဆိုေတာ့ အေမနဲ႔ အမႊာအေဒၚႏွစ္ေယာက္ၾကားမွာ အေဒၚသံုးေယာက္ရွိေသးတယ္...။ အဲသံုးေယာက္ထဲက အေမ့ေအာက္က အေဒၚက ဆရာ၀န္ၾကီးနဲ႔ညားပါတယ္...။ အဲဆရာ၀န္ ကၽြန္မတို႔ရြာက (ဟုိတုန္းကရြာေပမယ့္ ခုေတာ့ တာေလျမိဳ႔နယ္) တိုက္နယ္ေဆးရံုကိုေျပာင္းလာေတာ့...။ အဲအေဒၚက တာခ်ီလိတ္မွာ ေက်ာင္းသြားတက္ ခရစၥမတ္ေက်ာင္းပိတ္ရက္ ျပန္လာလည္ေတာ့ ေဆးရံု၀င္းထဲ ခရစၥမတ္ပြဲ လုပ္ပါတယ္...။ အေဒၚက အဲညက စင္ေပၚမွာ သီခ်င္းတက္ဆိုေတာ့ ေျပာင္းလာခါစ ဆရာ၀န္ေလးက ဘယ္က နတ္သမီးေလးသီခ်င္းဆိုေနတာပါလိမ္႔လို႔ ျမင္ျမင္ခ်င္း ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုးသြားခဲ႔ပါသတဲ႔...(အေဒၚေတြရဲ႔ အေၾကာင္းစံုကၽြန္မကို ဒိုင္ခံေျပာျပတာကေတာ့ အမႊာအေဒၚႏွစ္ေယာက္ပါပဲ)...။ အဲဆရာ၀န္နဲ႔ အေဒၚခ်ိန္းေတြ႔ၾကရင္လည္း အမႊာႏွစ္ေယာက္က ဘယ္လို စားကား၀ွက္ေတြနဲ႔ေျပာေျပာေနရာသိျပီး ခ်ိန္းတဲ႔ခ်ိန္ကို ၾကိဳေရာက္ျပီး ေခ်ာင္းေလ့ရွိတယ္တဲ႔...။ အဲလိုေတြသူတို႔ေသာင္းက်န္းတတ္ၾကတာ...။

ပိုဆိုးတာေျပာျပဦးမယ္...။ အထက္ကေျပာခဲ႔တဲ႔ အေဒၚဆရာ၀န္နဲ႔ အိမ္ေထာင္က်သြားေတာ့. က်န္အေဒၚမ်ားကို စစ္တပ္ထဲက စစ္ဗိုလ္ေတြက လူပ်ိဳလွည့္ၾကျပန္ပါတယ္...။ အိမ္မွာ အေအးဆိုင္ဖြင့္ထားေတာ့ ေန႔လည္ဖက္ဆို က်ိဳင္းတုံ မိုင္းျဖတ္ တာခ်ီလိတ္ ကားၾကီးသမားေတြ ဆိုင္မွာ အထိုင္မ်ားၾကတယ္...။ ကိုလူပ်ိဳ စစ္ဗိုလ္ေခ်ာမ်ားကေတာ့ ညဖက္အလုပ္အားမွသာ ရြာထဲ လူပ်ိဳလွည့္လာၾကပါတယ္..။ ဟုတ္ကဲ႔ကၽြန္မတို႔ အိမ္မွာ ညဖက္ဆိုင္ပိတ္တယ္ဆိုေပမယ့္ သူတို႔က အဲခ်ိန္ေလးမွာ အေအးလာေသာက္ၾက ဘီယာၾကိဳက္သူမ်ားက စင္းဂါးဘီယာမွာေသာက္ၾက အျမည္းကို ခ်ီးစ္ဗူးေတြ ေဖာက္ အတံုးေလးမ်ားလွီးေပးရပါတယ္...။ ဒါမွမဟုတ္ ထုိင္းကလာတဲ႔ ငါးနီတူေျခာက္ဗူးေလးေတြကို သံပုရာသီး ညွစ္ျပီး ျမည္းၾကပါတယ္...။ 

တစ္ညမွာေတာ့ ဗိုလ္ၾကီးေတြကို လက္ဖက္သုပ္သုပ္ေကၽြးၾကပါတယ္..။ အမႊာအေဒၚေတြဟာ က်ိဳင္းတံုကားသမားေတြဆီကရထားတဲ႔ ၀မ္းႏႈတ္ေဆးလံုး...(ေဆးဆိုေပမယ့္ အပင္ကသီးတဲ႔ အသီးတစ္မ်ိဳးပါ)..။ အဲဒီအသီးေလးေတြကို ငရုတ္ဆံုနဲ႔ေထာင္းျပီး လက္ဖက္ထဲထည့္သုပ္ၾကပါတယ္...။ ငရုပ္ေကာင္းေစ့လိုအရြယ္စားမ်ိဳးပါ..။ ရြာမွာ မီးကလည္းမရွိ (ခုထိလည္း မီးမရေသးပါဘူး... ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုး ေရအားလွ်ပ္စစ္နဲ႔ တပိုင္တႏိုင္မီးထြန္းေနရတုန္းပါ) ဖေယာင္းတုိင္မီးေအာက္မွာ စစ္ဗိုလ္ၾကီးေတြ လက္ဖက္သုပ္ထဲက မဲမဲအမႈန္ေတြလည္းမျမင္ရဆိုေတာ့ အသားကုန္စားၾကတာေပါ့ ရွမ္းျပည္မွာလက္ဖက္ေပါေပမယ့္ လက္ဖက္သုပ္က်ေတာ့ ရွားတယ္ေလ..။ တခါတေလျပည္မကလာမွ စားၾကရတာကိုး..။ အဲ ေဆးတန္ခိုးျပတာျမန္ခ်က္ ...။ သူတို႔အစ္မကိုလာပိုးလို႔ ပညာေပးတာ လက္လြန္သြားတယ္။ သူတို႔ေတြစားေသာက္ျပီး တပ္ထဲကိုအျပန္ တာေလရြာနဲ႔ ကခ်င္(၅)တပ္ရင္းက တံတားပဲျခားတာ..။ တံတားေက်ာ္ရံုရိွေသး တစ္ေယာက္က ခ်ံဳထဲေျပးရျပီ...။ စစ္ဗိုလ္ဦးေလးေတြ သံုးေလးေယာက္ေလာက္ရွိမယ္ထင္တယ္ မမွတ္မိေတာ့ဘူး...။ ေနာက္ေန႔မနက္မွာ ေဆးရံုေတာင္တက္ယူရတဲ႔ အထိျဖစ္ၾကသတဲ႔..။ အဲဒါ အေဒၚႏွစ္ေယာက္က သူတို႔လုပ္ထားတာဆိုေတာ့ လူနာေမးသြားၾကရတာေပါ့..။  ေနာက္ေတာ့ အဲဒီစစ္ဗိုလ္ဦးေလးၾကီးေတြထဲက တစ္ေယာက္က ကၽြန္မရဲ႔အမႊာအေဒၚ အၾကီးတစ္ေယာက္နဲ႔ မဂၤလာေဆာင္သြားပါတယ္...။ ဖူးစာပဲေခၚမလား...။ အေလ်ာ္အစားေပးလိုက္တယ္ပဲေခၚမလား...။ အေဒၚကသူလုပ္ထားတာကို သနားျပီး ျပန္ၾကိဳက္သြားတာလားေတာ့ မသိဘူး...။ အေဒၚနဲ႔က အသက္ေတာ့ ဆယ္ႏွစ္ေလာက္ကြာတာေပါ့... ။ လာရိႈတ္တာက အစ္မေတြကို ယူသြားေတာ့ ညီမ အဲလိုေတြ..။ ခု အဲဒီအေဒၚက စစ္ဗိုလ္ဦးေလးနဲ႔ သားႏွစ္ေယာက္ရျပီး သားေတြေတာင္ လူပ်ိဳၾကီးေတြျဖစ္ကုန္ျပီေပါ့...။ ကၽြန္မ ရန္ကုန္ေရာက္စက သူတို႔ ေဖာင္ၾကီးမွာတာ၀န္က်လို႔ သူတို႔နဲ႔အၾကာၾကီးသြားေနလိုက္ေသးတယ္...။

ကၽြန္မတို႔က စစ္တပ္မ်ိဳးေတြနဲ႔ဆက္ႏြယ္ၾကတယ္..။ ကၽြန္မအေဖက ကခ်က္(၅)မွာ တပ္ၾကပ္ၾကီး၊ အေဒၚအမႊာရဲ႔ ေယာက္်ားက တပ္ေရးဗိုလ္ၾကီး..။ ေနာက္ နံပါတ္ေလးေယာက္ေျမွာက္အေဒၚရဲ႔ ေယာက်္ားက တပ္ေထာက္ဗိုလ္ၾကီး...။ တပ္ေထာက္ဗိုလ္ၾကီးကေတာ္ အေဒၚ့အေၾကာင္းလည္း ေရးပါဦးမယ္...။

အမႊာအေဒၚအငယ္က အၾကီးထက္ အိမ္ေထာင္အရင္က်တာ သူက သားတစ္ေယာက္ပဲေမြးတယ္...။ သူ႔သားေတာင္ ခု..ကေလးႏွစ္ေယာက္အေဖျဖစ္ေနျပီ..။ သူလည္း အသက္ငယ္ငယ္နဲ႔ အဖြားျဖစ္ေနျပီေလ...။ ကၽြန္မ ႏွစ္ႏွစ္သမီးမွာ ေဖေဖက ေမာ္လျမိဳင္တပ္ကိုေျပာင္းရလို႔ အေဒၚအငယ္က ကၽြန္မကိုလြမ္းျပီးေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာ ေနမေကာင္းျဖစ္သြားဖူးခဲ႔ေသးတယ္တဲ႔။ အဲအေဒၚႏွစ္ေယာက္က ခုခ်ိန္ထိ ကၽြန္မကိုေတြ႔ရင္ ခ်စ္ၾကတုန္း  ကၽြန္မကေလးဘ၀အေၾကာင္းကို အာေပါင္အာရင္းသန္သန္နဲ႔ ေျပာေနတတ္ၾကတုန္း အားကိုးတၾကီး ရွိၾကတုန္းေပါ့...။ အားကိုတၾကီးဆိုတာက ကၽြန္မက ျမိဳ႔သူတစ္ပိုင္းျဖစ္ေနေတာ့ သူတို႔လာလည္ရင္ ဟိုလိုက္ပို႔ ဒီလိုက္ပို႔ ေကၽြးေမြးျပဳစုရတာကိုး...။

ေဆြမ်ိဳးေတြအေၾကာင္းေရးရတာ တခါတေလ ကိုယ့္ေပါင္ကိုယ္လွန္ေထာင္းရတတ္တယ္..။  ဒါေပမယ့္ ငယ္စဥ္ကာလမ်ားအေၾကာင္း ေျပာျပရတာ ဘယ္ေလာက္အရသာရွိလည္းဆိုတာ အသက္ၾကီးလာသူတိုင္း သိလိမ္႔မွာပါ..။ 

မိုးေငြ႔