ယမကာလုလင္.....

ဆရာဦးသုေမာင္ စာအုပ္ေတြဖတ္ျပီး သူ႔စာေတြအေၾကာင္း တေစ့တေစာင္း ကၽြန္မ ခံစားမိတာေလးေရးခ်င္ပါတယ္..။ ေခါင္းစဥ္ကိုခုလိုတပ္ရတာ မသင့္ေတာ္ဘူးလို႔ ထင္စရာရွိေပမယ့္ ဒီေခါင္းစဥ္နဲ႔က ဆရာနဲ႔ပိုလိုက္ဖက္ေနတာရယ္...  ဆရာ့ကို ေလးစားတာေရာ ခ်စ္ခင္မိတာေရာေၾကာင့္ (အသက္ရွင္လ်က္မရွိေတာ့ေပမယ့္)ခ်စ္စႏိုးက်ီစယ္လိုတဲ႔ သေဘာနဲ႔ ယမကာလုလင္လို႔ေပးလိုက္မိတာပါ..။ ဒီလိုေရးလိုက္ျခင္းအားျဖင့္ ဆရာ့ကို ဂုဏ္ေဖာ္လိုက္တယ္လို႔ မယူဆေစခ်င္ပါဘူး..။ ဆရာကိုယ္တိုင္လည္း ဒါကို ဂုဏ္ေဖာ္တယ္လို႔ ျမင္မယ့္သူမဟုတ္ဘူးဆိုတာ ဆရာ့စာစုမ်ားကို ဖတ္ဖူးသူတိုင္းသိလိမ္႔မွာပါ..။ အကယ္၍မ်ား ခုေနခါ ဆရာ အသက္ရွင္လ်က္ရွိခဲ႔ရင္ေတာင္ သူ႔အေၾကာင္း သူ႔စာေတြကိုဖတ္ျပီး မတတ္တေခါက္နဲ႔ ေသးေသးကေလးေ၀ဖန္ခ်င္ေနတဲ႔ ကၽြန္မဘေလာ့ကိုလာဖတ္ျပီး ရယ္က်ဲက်ဲနဲ႔ သေဘာက်ေနလိမ္႔မွာပါ...။ 

 

ကၽြန္မ ခုေလာေလာဆယ္ ဖတ္ေနသမွ် ဆရာ့စာအုပ္ေတြထဲက အႏွစ္သက္သေဘာက်ဆံုးကေတာ့ “ျပည္ပသြားလြမ္းစကား”ဆိုတဲ႔ ခရီးသြားအမွတ္တရစာေတြပါ..။ ဆရာက တျခားစာေရးဆရာေတြ ေရးေလ့ရွိတဲ႔ ခရီးသြားစာမ်ိဳးေတြေရးတာမဟုတ္ဘူး...။ ဆိုလိုတာက ခရီးသြားေဆာင္းပါးေတြ အက္ေဆးေတြဆိုတာ မ်ားေသာအားျဖင့္ ေနရာေဒသ လူေနမႈအဆင့္ တိုက္တာအေဆာက္အအံု ထူးဆန္းေထြလာ တိုးတက္မႈေတြကို အဓိကားထားေဖာ္က်ဴးတတ္ၾကတာ  ေနရာ အခ်ိန္ စကားအေျပာအဆို အတိအက်ကို စာအုပ္နဲ႔မွတ္သားထားျပီးမွသာ စာတစ္ပုဒ္ျပန္စီတတ္ၾကတာ မဟုတ္လား...။ ဆရာကေတာ့ အဲလိုမဟုတ္ဘဲ ခရီးစဥ္တစ္ေလွ်ာက္လံုး သူ႔ေရးခ်င္တဲ႔ အပိုင္းကိုသာျဖတ္ေရးပါတယ္..။ ျပီးေတာ့ သူၾကံဳေတြ႔တာေလးေတြကိုပဲ ဘြင္းဘြင္းၾကီး အားမနာတမ္းေရးျပပါတယ္...။ တခါတခါ ဆရာ့စာေတြဖတ္ရတာ ဟိုေရာက္လိုက္ ဒီေရာက္လိုက္ျဖစ္ေပမယ့္ ေနာက္ဆံုး နိဂံုးခ်ဳပ္ကိုေတာ့ ျပန္ျပီး စုစည္းမိေအာင္ ဆြဲယူ အဆံုးသတ္ တတ္ပါတယ္..။ ဒီေနရာမွာေတာ့ ဆရာမင္းလူ သူ႔အစ္ကို ကို ေ၀ဖန္ဖူးတာကို ေထာက္ခံမိတယ္...။ “အစ္ကို႔စာေတြဖတ္ရတာ အရက္မူးျပီးေရးေနသလိုပဲ ဟိုေရာက္လိုက္ ဒီေရာက္လိုက္ ေရးရာက အဆံုးသတ္ကိုေတာ့ လွတပတနဲ႔ ျပန္ျပီး ျခံဳငံု သံုးသပ္ ထားတတ္ျပန္တယ္တဲ႔..” စိတ္မဆိုးပါနဲ႔ဆရာ... ။  “သာဓု....သာဓု...သာဓု”ဆိုတဲ႔ စာစုမွာပိုျပီး ထင္သာတယ္...။ စာပိုဒ္ေတြ ခနခနထပ္ေနတာေတြ႔ရတယ္..။ ပထမေတာ့ စာစီစာရိုက္ပဲမွားရိုက္တာလို႔ ထင္ေပမယ့္ မဟုတ္ဘူး ၀ါက်တည္ေဆာက္ပံုနည္းနည္းဆီကြဲတဲ႔ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုတည္းကို ထပ္ခါထပ္ခါေရးမိတာပါ..။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မေတာ့ ဆရာ့အျပစ္လို႔ မျမင္မိပါဘူး..။ ဖခင္ၾကီး ဦးသာဓုရဲ႔ ငယ္ဘ၀ကို ျပန္မွီးထားတာမွာ ဖခင္ရဲ႔ ငယ္စဥ္က ဒုကၡေရာက္ခ႔ဲရတဲ႔အေၾကာင္း ဆင္းရဲ႔မြဲေတခဲ႔ေပမယ့္ ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကားတဲ႔အထိ ၾကိဳးစားအားထုတ္ခဲ႔တဲ႔ အေၾကာင္းကို ေနာင္လာေနာက္သားေတြ ေလ့လာသိျမင္ေစဖို႔ ဆရာက ေစတနာ ဂရုဏာနဲ႔ေရးသားထားတယ္ဆိုတာ ဖတ္ၾကည့္ရံုနဲ႔ သိသာေစပါတယ္...။ ဖခင္ၾကီးကိုေလးစား အားက်ေနတဲ႔ ဂုဏ္ယူေနတဲ႔ သားတစ္ေယာက္အျဖစ္ ကၽြန္မခံစားမိေနတယ္...။ တခါတခါ ဆရာ့စာေတြဖတ္ရင္း ခပ္ဆိုးဆိုးသြမ္းသြမ္းေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ ေရးထားသလိုလည္း ခံစားမိပါေသးတယ္..။ တကယ္ေတာ့ ဆရာဦးသုေမာင္ ၀န္ခံထားတာကို သူ႔စာစုေတြမွာ ဖတ္ဖူးခဲ႔ပါတယ္ ဆရာတစ္ေန႔တာ စာဘယ္လိုေရးလည္းဆိုတာ...။ မနက္လင္းတာနဲ႔ စားပြဲမွာ စာထုိင္ေရးႏိုင္ေအာင္ အေလ့အက်င့္လုပ္ပါလို႔ ဆရာဦးေသာ္တာေဆြရဲ႔နည္းကို ဆရာက လိုက္နာခဲ႔ပါတယ္..။ မနက္ေစာေစာ စိတ္ၾကည္လင္ေနတဲ႔အခ်ိန္ စာသန္႔ေတြရႏိုင္ပါတယ္တဲ႔...။ ေသာက္ျပီးမွစာေရးရင္ ေဒါသေတြပါတတ္တာမို႔ ဆရာက စာေရးျပီးမွသာ ေသာက္ေလ့ရွိတယ္လို႔ ၀န္ခံထားပါတယ္..။

ကၽြန္မတို႔ ျမန္မာျပည္မွာေရာ ကမၻာမွာေရာ စာေရးဆရာအမ်ားစုဟာ ခ်စ္ျခင္းဖြဲ႔ ရသ သုတ ဇ၀န လွ်ိဳ႔၀ွက္သဲဖို ဘာသာေရး ဘာသာျပန္ စသျဖင့္သာေရးသား ထုတ္ေ၀တတ္ၾကေပမယ့္ ဆရာဦးသုေမာင္ကေတာ့ မိသားစုအေၾကာင္းကိုသာ အဓိက ဖြဲ႔တယ္...။ သူ႔မိသားစုအသိုင္း၀ိုင္းအားလံုးရဲ႔ အေၾကာင္းအရာေတြကို မကြယ္၀ွက္ပဲ အရွိတိုင္းေရးျပပါတယ္... “ေဆြမ်ိဳးထဲက ဆိုးေပၾကီးမ်ား”ဆိုတဲ႔ စာအုပ္မွာျမင္သာပါတယ္...။ ဒါေၾကာင့္ တခါက ဆရာမၾကီး ေဒၚခင္မ်ိဳးခ်စ္က ဒီလိုေျပာဖူးသတဲ႔..။ “ ေမာင္သုလိုေရးပံုမ်ိဳးက Family Saga လို႔ေခၚတယ္ မိသားစုအေၾကာင္းပင္တိုင္ေရးတာ ကမၻာမွာေတာင္ရွားတယ္ကြယ့္” တဲ႔...။  ဆရာ့အတြက္ ကုန္ၾကမ္းကဘယ္ရွားမလည္း ဖခင္ၾကီးဦးသာဓုအေၾကာင္း ညီအစ္ကိုေတြအေၾကာင္း အေဖ့ဖက္ကအမိ်ဳး အေမ့ဖက္ကအမ်ိဳးနဲ႔တင္မကဘဲ သူ႔ဇနီးေဒၚေအးဘံုကိုပါမခ်န္ “ေအးဘံုကေျပာပါသည္” ဆိုျပီး မဂၢဇင္းမွာ ေရးေသးတာ မဟုတ္လား...။ ေရးစရာကုန္ၾကမ္းရွိတယ္ဆိုေပမယ့္လည္း ဒီလို ေရးတတ္ဖို႔ဆိုတာ ပါရမီပါမွျဖစ္တာေလ..။

ဆရာဦးသုေမာင္ရဲ႔ ေရးဟန္ကိုၾကိဳက္တယ္ စကားလံုးေတြကရိုးသားမႈအျပည့္အ၀ရွိတယ္ အႏုအရြ အလွအပစကားလံုးေတြအစား သဘာ၀က်က်ေရးသားတတ္တယ္...။ ဒါေပမယ့္ ဆရာငယ္ရြယ္စဥ္ အသက္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္တုန္းက ေရးထားခဲ႔တဲ႔ အခ်စ္လံုးခ်င္း၀တၳဳေတြကို ကၽြန္မေသခ်ာ မဖတ္ဖူးေသးဘူး...။ ဆရာ အသက္(၅၀)ျပည့္တဲ႔ ၂၀၀၁ခုႏွစ္မွာပဲ အေမရိကားကို စာတမ္းဖတ္ဖို႔ ဖိတ္ေခၚခံရပါတယ္...။ ဆရာဖတ္ခဲ႔တဲ႔ “THU MAUNG NIGHT”ဆိုတဲ႔ စာတမ္းေလးကိုအက်ဥ္းခ်ဳပ္ေလး ျပန္ေရးျပခ်င္ပါတယ္..။

“ကၽြန္ေတာ္က ငယ္ငယ္ မူလတန္းေက်ာင္းမွာ စာသင္ေတာ့ လက္ေရးေသးတဲ႔ ဆရာေတြရဲ႔ စာလံုးအေရအတြက္က ေက်ာက္သင္ပုန္းေပၚေနရာပိုဆံ႔တယ္..။ လက္ေရးၾကီးတဲ႔ ဆရာေတြရဲ႔ စာလံုးအေရအတြက္က ေက်ာက္သင္ပုန္းေပၚ ေနရာနည္းနည္းပဲ ဆံ႔တယ္..။ ဒါကိုၾကည့္ျပီး ေသးေလေသးေလ ေနရာမ်ားမ်ားယူေလ၊ ၾကီးေလ ၾကီးေလ ေနရာနည္းနည္းပဲယူေလ ဆိုတဲ႔ အေတြးေလး ေခါင္းထဲ ၀င္လာတယ္...။ ေလာကၾကီးမွာ အေသးငယ္ဆံုးရာေတြကို ရွာေဖြတင္ျပတာဟာ ၀တၳဳပဲလို႔ ေနာင္တစ္ခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္သေဘာေပါက္လာတယ္။ ဥပမာအေနနဲ႔ ၀တၳဳတစ္ပုဒ္ ထုတ္ျပမယ္..။ ကၽြန္ေတာ့္ဖခင္ဟာ အိမ္ေထာင္ ႏွစ္ဆက္က်ခဲ႔တယ္..။ ဒါေပမယ့္ သူဟာ အိမ္ေထာင္ေရး ျပဳျပင္ေရး စာေပေရးတယ္..။ ဒါ ဘာေၾကာင့္လဲလို႔ ကၽြန္ေတာ္သိခ်င္လို႔ အေဖ့ဆီသြားတယ္..။ ဒီေမးခြန္းကို ေမးဖို႔ပါ။ ဒါေပမယ့္ အေဖမရွိဘူး..။ ဆံပင္သြားညွပ္ေနတယ္..။ ကၽြန္ေတာ္ထိုင္ေစာင့္ေနတယ္..။ အေဖျပန္လာေတာ့ ဆံပင္ညွပ္မလာရဘူး..။

“အေဖဆံပင္သြားညွပ္တယ္ဆို”
“ေအးကြ၊ ဆံပင္ညွပ္ဆရာ ဆံပင္သြားညွပ္ေနလို႔ ငါ့ဆံပင္ မညွပ္ခဲ႔ရဘူး”

ကၽြန္ေတာ္ေမးစရာ မလိုေတာ့ပါဘူး..။ ဆံပင္ညွပ္ဆရာဟာ သူ႔ဆံပင္သူညွပ္လို႔ မရပါဘူး..။ ဒါဟာ ကၽြန္ေတာ္ေမးခ်င္တဲ႔ အေျဖပါပဲ။  ဒါေလး ဥပမာျပျပီး ဆရာက စာတမ္းဖတ္ေတာ့ သူတို႔ေတြသိပ္သေဘာက်သြားၾကတယ္..။ ခ်က္ခ်င္းပဲ ဆရာ့စာတမ္းကို ျဂိဳဟ္တုေပၚတင္လိုက္တယ္..။  အဲမွာ ထူးျခားတာက ဆရာက စာတမ္းဖတ္ဖို႔လာၾကတဲ႔ ႏိုင္ငံစံုက စာေရးဆရာေတြကို ဘာေမးခြန္းမ်ားေမးစရာရွိပါသလဲလို႔ေမးတဲ႔အခါ အားလံုးက တျပိဳင္နက္ပဲထြက္လာတာက “သီခ်င္းဆိုျပပါ”တဲ႔.။ ဆရာက ျမန္မာသီခ်င္း ျမနႏၵာကို ဆိုျပေတာ့ ဆရာမျမေႏွာင္းညိဳက ကတယ္...။ စာေရးဆရာေတြက လက္ခုပ္တီးတယ္...။ စာေရးဆရာမေတြက ဂါ၀န္ၾကီးေတြနဲ႔ ကၾကတယ္တဲ႔...။

ဆရာက ျမန္မာသံအဆိုရွင္...။ ျမန္မာသံကို နားေထာင္ခဲတာမို႔... ဆရာ့သီခ်င္းဆို “ခ်စ္မိုးေစြ”တုိ႔ “ဂုဏ္ၾကီးရွင္”တို႔ “နဂါးနီ”တို႔ေလာက္ပဲသိတယ္...။ ဆရာမင္းသားလုပ္တဲ႔ ရုပ္ရွင္ဇာတ္ကားေတြထဲမွာေတာ့ ဒါရိုက္တာၾကီးဦးသာဓု ကိုယ္တိုင္သူ႔သားကို မင္းသားစတင္တဲ႔ကား “အၾကင္တို႔လင္မယား”၊ ဗိုလ္မွဴးေဟာင္းစာေရးဆရာတစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ႔ ဆရာျမတ္ထန္ရဲ႔ ၀တၳဳကို ဆရာဒါရိုက္တာေမာင္၀ဏၰ ရိုက္ကူးခဲ႔တဲ႔ စစ္တပ္အေျခခံသံုးပြင့္ဆိုင္ဇာတ္လမ္းေလး “ေႏွာင္းတေျမ့ေျမ့” ဆိုတဲ႔ အျဖဴအမဲကားေတြၾကိဳက္တယ္...။ ၁၉၈၉ “ခုႏွစ္စဥ္အလြမ္း” မွာ ၀တၳဳမင္းလူ၊ ဒါရိုက္တာေမာင္၀ဏၰ၊ မင္းသားသုေမာင္၊ ဇာတ္ပို႔  ေမာင္ရူပ ၊ ဇာတ္လမ္းမွတ္တမ္း အာယု (ေမာင္)တို႔ ရွားပါးစြာ တစ္ကားတည္းမွာပဲ ညီအစ္ကို ငါးေယာက္ဆံုျဖစ္ၾကဖူးသလို  ေမာင္၀ဏၰ၊ သုေမာင္ နဲ႔ ခင္သန္းႏုတို႔ အကယ္ဒမီ ရၾကတယ္...။

ကၽြန္မဖတ္ျပီးခဲ႔သမွ် ဆရာ့စာအုပ္ေတြထဲက  က်န္ရွိေသးတဲ႔ စာစုေပါင္းခ်ဳပ္စာအုပ္မ်ားကိုလည္း အလ်ဥ္းသင့္သလို ကၽြန္မခံစားမိတာမ်ားကို ေရးပါဦးမယ္။

မိုးေငြ႔