အိပ္မက္ႏွင္းဆီ....

 

 ဂူဂယ္လ္မွယူသည္

ႏွင္းေတြေ၀ေနတဲ႔ ေဆာင္းညေနခင္းေလးမွာျဖစ္တယ္…။ မွန္ျပတင္းမွာ ႏွင္းမႈန္ေတြကပ္ေနလို႔ အျပင္ကို ေကာင္းေကာင္းမျမင္ရပါဘူး…။ လမ္းမီးတိုင္ အေရာင္၀ါ၀ါေအာက္မွာလည္း ႏွင္းမႈန္ေတြကေ၀သီလို႔ေပါ့…။

ေဒါနစိမ္းေရာင္ ဆိုဖာထိုင္ခံုၾကီးၾကီးေပၚမွာ ကၽြန္ေတာ္ မႏွင္းဆီကိုထိုင္ေစာင့္ေနတာ မိနစ္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ ရွိေတာ့မယ္ထင္တယ္….။ ပန္းေရာင္ႏွင္းဆီပြင့္ခပ္ၾကီးၾကီးေတြနဲ႔ အညိဳေရာင္ေမႊးပြေကာ္ေဇာကို ကၽြန္ေတာ့္ေျခေထာက္နဲ႔ပြတ္သပ္ၾကည့္ေနမိခဲ႔တယ္…။ ကၽြန္ေတာ့္ေရွ႕က အေငြ႔တေထာင္းေထာင္းထေနတဲ႔ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္နဲ႔ အနီရင့္ေရာင္ႏွင္းဆီေတြ ထည့္ထားတဲ႔ ေၾကြအိုးအ၀ိုင္းေလးကိုၾကည့္ရတာ ပဏာသင့္ျပီး ကဗ်ာဆန္ေနလိုက္တာ…။ တကယ္ဆို ကၽြန္ေတာ္ ဒီည မႏွင္းဆီနဲ႔ ညစာအတူစားဖုိ႔ေရာက္လာခဲ႔တာပါ….။ 

“ေစာင့္ေနရတာပ်င္းေနျပီလား…ေဆာရီးေနာ္ ကၽြန္မ အ၀တ္စားလဲတာ နဲနဲၾကာသြားတယ္….”

ဂီတသံစဥ္တစ္ခုလြင့္လာသလို ညင္သာႏူးညံ့လြန္းတဲ႔ သူ႔အသံေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္လွမ္းၾကည့္လိုက္မိတယ္…။ ကတၱီပါေမႊးႏုအနက္ကို ျခံဳျပီး ေလွကားကေနဆင္းလာေနတဲ႔ မႏွင္းဆီ….။ သူ႔မ်က္လံုးေတာက္ေတာက္ေတြက ၾကယ္ပြင့္ေတြလို အေ၀းကေနျမင္ရတာနဲ႔တင္ ရႊန္းစိုလက္လို႔…။ ပ်ားရည္ေရာင္အသားရည္က အနက္ေရာင္ျခံဳလႊာေအာက္မွာ ထင္းပလို႔ေနၾကတယ္…။ ျခံဳလႊာေအာက္မွာ ခဲေရာင္ရင္ဖံုးအက်ီၤေလးနဲ႔ အနက္ေရာင္ဖဲလံုခ်ည္အခံမွာ ခဲေရာင္ႏွင္းဆီပြင့္ၾကီးၾကီးေတြကလဲ ထင္းခနဲ…။ ကၽြန္ေတာ့္ေရွ႔ကို သူေရာက္လာတဲ႔ ေရြ႔လ်ားမႈေတြက သြဲ႔ေျပာင္းလြန္းလို႔ေနပါတယ္…။

“ကၽြန္မ ညေနစာကို အျပင္ျမက္ခင္းျပင္မွာစီစဥ္ထားတယ္.. ႏွင္းေတြတဖြဲဖြဲက်ေနပံုနဲ႔ အစဥ္ေျပပါ့မလား မသိဘူး”

“ရပါတယ္…ႏွင္းေတြၾကားမွာ မႏွင္းဆီေပ်ာ္တယ္မဟုတ္လား… ကၽြန္ေတာ့္အတြက္အစဥ္ေျပပါတယ္…”

သူ႔ႏွႈတ္ခမ္းလႊာေတြက ကၽြန္ေတာ့္ေရွ႔မွာ ရွိေနတဲ႔ ပန္းအိုးထဲက ႏွင္းဆီပြင့္ဖတ္ေတြလိုပဲ …..စိုေတာက္ေနၾကတယ္..။ ပိတုန္းေရာင္နက္နက္ သူ႔ဆံႏြယ္ေတြကို ခပ္ျမင့္ျမင့္ထံုးထားျပီး့ ဆံမွ်င္တခ်ိဳ႔က မ်က္ႏွာေပၚကို ကပိုကရုိေလးက်ေနၾကတယ္…။ အဲဒီခပ္ျမင့္ျမင္ဆံထံုးေဘးမွာ ႏွင္းဆီတစ္ပြင့္က ေနရာယူလို႔ေနတယ္…။

“လာ ကၽြန္မတို႔ ျခံထဲဆင္းရေအာင္…” ဆိုျပီ သူ ေနရာကထျပီး ကၽြန္ေတာ့္လက္ကိုလာဆြဲေခၚတယ္…။ ကၽြန္ေတာ္က ညိဳ႕႔ခံထားရသူတစ္ေယာက္လိုသူေနာက္ကိုပါသြားခဲ႔တယ္….။

သူက သူ႔အိမ္ေရွ႔ျမက္ခင္းျပင္ေပၚမွာ ခုနက အိမ္ဧည့္ခန္းထဲမွာေတြ႔ရတဲ႔ ေကာ္ေဇာနဲ႔ျမက္ခင္းျပင္ေပၚ ခင္းထားခဲ႔တယ္…။ လေရာင္ေအာက္မွာ ေကာ္ေဇာေပၚက ႏွင္းဆီပြင့္ေတြက အေရာင္ေဖ်ာ့ေနၾကတယ္…။ ဓါတ္ဗူးတစ္ဗူး အဖံုးနဲ႔ႏွင္းဆီပြင့္ပံုပါတဲ႔ ေၾကြရည္သုတ္အိုးသံုးလံုး ေပါင္မုန္႔ေတြ သစ္သိီးယိုဗူးတစ္ခ်ိဳ႔နဲ႔ ၀ိုင္ဖန္ခြက္ႏွစ္လံုးရယ္ ပန္းကန္ျပားႏွစ္ခ်က္နဲ႔ ဇြန္းခရင္းႏွစ္စံုရယ္… လက္သုပ္ပု၀ါႏွစ္ထည္ကိုေတြ႔ရတယ္…။ ကၽြန္ေတာ္ထင္ထားတာက ကၽြန္ေတာ္တို႔ စားပြဲတစ္လံုးေပၚမွာ ထမင္းအတူစားၾကရမယ္ထင္ထားတာ…။ ခုလို ႏွင္းမႈန္မႈန္ၾကားက ျဖာဆင္းေနတဲ႔ လေရာင္ေအာက္မွာ ဒီေလာက္ကဗ်ာဆန္တဲ႔ ညစာေလးျဖစ္လိမ္႔မယ္လို႔ ၾကိဳမေတြးမိခဲ႔တာ..။ ျမက္ပင္ေတြက ကိုက္ညိွထားတာမဟုတ္ဘဲ သဘာ၀ေလးအတိုင္း အိအိေလးနဲ႔ ျမကမၺလာလိုပဲ…။  သူက ရုတ္တရက္ ေကာ္ေဇာေပၚလွဲအိပ္လိုက္ေတာ့ ျမက္ခင္းျပင္ကို ထိေတြ႔ေနၾကတဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ေျခဖ၀ါးေတြ ေျမနဲ႔မထိသလိုျဖစ္သြားရတယ္..။  သူမ်က္လံုးကိုစံုမွိတ္ျပီး ေလကို၀၀ရွဴေနတယ္…။

“ေဆာင္းညက သိပ္လွတာပဲေနာ္…”

ကၽြန္ေတာ္သူ႔အနားထိုင္ခ်လိုက္တယ္…။ ထင္းရွဴးရြက္ေတြၾကားကျဖတ္လာတဲ႔ေလသံေတြကလဲ ေတးသီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကို သီဆိုေနသလိုလို…။ ကၽြန္ေတာ္ အသာေလး သူ႔ေဘးမွာ ေက်ာကိုလွဲခ်လိုက္တယ္…။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားမွာ တိတ္ဆိတ္မႈတခဏလြႊမ္းမိုးသြားခဲ႔တယ္…။ ဘယ္ေလာက္ထိ တိတ္ဆိတ္သြားသလဲဆို သူ႔အသက္ရွဴသံ ကၽြန္ေတာ့္အသက္ရွဴသံကို အျပန္လွန္ၾကားေနရတယ္…။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အၾကည့္ေတြက ဟုိးးး ေကာင္းကင္ယံမွာ….။ ထင္းရွဴးပင္ၾကားထဲက ေျပာက္တိေျပာက္က်ား ျဖာဆင္းေနတဲ႔ လေရာင္က ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ သူ႔ကိုယ္ေပၚမွာ…။ တိမ္ကင္းစင္ေနခဲ႔ေပမယ့္ ႏွင္းေတြကာဆီးထားတာေၾကာင့္ လျပည့္လကို ခပ္၀ါး၀ါးေလးျမင္ေနရသလို ၾကယ္ကေလးေတြဟာလည္း မႈန္တိမႈန္၀ါးေလး လင္းလက္ေနၾကတယ္…။

“ရွင္ဗိုက္ဆာေနျပီထင္တယ္ ကၽြန္မစားစရာျပင္ေပးမယ္…” သူက အဲလိုေျပာျပီး ပက္လက္လွဲေနရာက ထထိုင္လိုက္တယ္…။ သူ႔ဆံထံုးေပၚက ႏွင္းဆီပြင့္ေလးက ေမႊးပြေကာ္ေဇာၾကားထဲကပ္ညွိက်န္ခဲ႔တယ္…။ ကၽြန္ေတာ္ႏွင္းဆီပြင့္ေလးကို ေကာက္ယူျပီး တစ္ခ်က္ရွဴရိႈက္လိုက္တယ္…။

“မႏွင္းဆီ ပန္းေလးက်သြားခဲ႔တယ္ ကၽြန္ေတာ္ျပန္ပန္ေပးမယ္ေနာ္…”

ကၽြန္ေတာ္အဲလိုေျပာေတာ့ သူက ပန္းကန္ျပားကုိခဏေအာက္ခ်ျပီး ကၽြန္ေတာ္ဘက္လွည့္လာခဲ႔တယ္…။ သူ႔ကို ကၽြန္ေတာ္ႏွင္းဆီပန္းေလးပန္ေပးေနတဲ႔အခ်ိန္မွာ… သူ႔ကိုယ္က ႏွင္းဆီရနံ႔သင္းသင္းေလးရလိုက္လို႔ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ခုန္သံေတြ တခဏအတြင္း အိေျႏၵမရစြာ၀ုန္းတိုင္းက်ဲသြားၾကတယ္……။ 

ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႔ ညေနစာ အမဲသားကင္ရယ္္ ေပါင္မုန္႔ၾကမ္းတစ္လံုးရယ္ ဆလပ္သုပ္နဲ႔ ဖရံုသီးစြပ္ရယ္ ျဖစ္တယ္…။ ညစာစားျပီးေတာ့ ၀ိုင္ဖန္ခြက္ထဲ သူက၀ိုင္ေတြငွဲ႔ထည့္ေပးတယ္…။

“ဒီျမိဳ႔ေလးဟာ သိပ္ကို ကဗ်ာဆန္တာပဲ… ရွင္ေရာ အဲလိုမထင္ဘူးလား…. ကဗ်ာျမိဳ႔ေလးပါပဲဟုတ္တယ္ မိုးရာသီဆိုရင္ ထင္းရွဴးပင္ရိပ္မွာ အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ႔ ကေလးငယ္တစ္ေယာက္လိုပဲ ခုလို ေဆာင္းႏွင္းမႈန္ေအာက္ေရာက္ေတာ့ ခ်ယ္ရီပန္းေလးေတြနဲ႔ ေနျခည္မိႈင္းမိႈင္းမွာ ရယ္သြမ္းေသြးေနသလိုလို ျပီးေတာ့ထင္းရွဴးပင္ေတြကို ျဖတ္တုိက္လာခဲ႔တဲ႔ ေလကိုရွဴရတာ
ေအးျမလတ္ဆတ္လြန္းလို႔ ကၽြန္မအတြက္ေတာ့ သိပ္ကိုအရသာရွိတာပါပဲ”

သူကသိပ္လွသလို စကားေျပာလိုက္ရင္လည္း သိပ္ကိုကဗ်ာဆန္လြန္းတယ္…။ သူဟာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ ဖတ္လို႔မဆံုးႏိုင္တဲ႔ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ နမ္းရိႈက္မ၀ႏိုင္တဲ႔ ႏွင္းဆီတစ္ပြင့္…။ သူကမ္းေပးတဲ႔ ၀ိုင္ခြက္ကို ကၽြန္ေတာ္ယူေတာ့ သူ႔လက္ေတြကိုထိမိသြားခဲ႔တယ္…။

“မႏွင္းဆီလက္ေတြေအးစက္ေနတာပဲ… လာ….ကၽြန္ေတာ္ေႏြးသြားေအာင္ ဆုပ္ထားေပးမယ္…”

သူက တစ္ခ်က္ျပံဳးျပီး သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္ကို ကၽြန္ေတာ့္ေပးပါတယ္…။ သူ႔အျပံဳးေတြကသိပ္လွတာပဲ… ဟုတ္တယ္ သူ႔နာမည္နဲ႔လိုက္ေအာင္ပဲ သိပ္ကိုလွပါတယ္…။

ႏုႏုေထြးေထြးရွိလွတဲ႔ သူ႔လက္ေတြကို ကၽြန္ေတာ္ေႏြးသြားေအာင္ ဆုပ္နယ္ေပးလိုက္တယ္…။

“မႏွင္းဆီလက္ေတြက ပန္းပြင့္ဖတ္ေတြလိုပဲ”

သူက ကၽြန္ေတာ့္လက္ေတြကို ျဖန္႔ျပီး လက္ဖ်ားေတြကိုပဲကိုင္ထားျပီး ၾကည့္ေနတယ္…။

“ကၽြန္မအတြက္ ကဗ်ာလွလွေလးေတြသီေပးေနခဲ႔တဲ႔ ရွင့္လက္ေခ်ာင္းေတြဟာလည္း ၾကမ္းရွေပမယ့္ သိပ္ကို ေႏြးေထြးလြန္းပါတယ္…”

ျပီးေတာ့ သူ…… ကၽြန္ေတာ္ရင္ခြင္ထဲ တိုး၀င္လာခဲ႔တယ္…။ ကၽြန္ေတာ္အလိုက္သင့္ကေလး သူ႔ခႏၶာႏြဲ႔ႏြဲ႔ေလးကိုေပြ႔ထားလိုက္တယ္….။

“ေနာက္ေန႔ေတြမွာေရာ ကၽြန္မဆီကို ရွင္ေရာက္လာခဲ႔ဦးမွာလား…. ” သူ႔အသံထဲမွာ စိုးရိမ္သံစြတ္လို႔ အနည္းငယ္ေတာင္ တုန္ယင္ေနတယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ခံစားမိတယ္…။ ျပီးေတာ့ သက္ျပင္းခ်သံခပ္တိုးတိုးကိုပါ တဆက္တည္းၾကားလိုက္ရတယ္..။

“ဘာလို႔ အဲလိုေမးတာလဲ မႏွင္းဆီရယ္……. ကၽြန္ေတာ္..မႏွင္းဆီအနား..အျမဲရွိေနပါတယ္…..”

“ဟင့္အင္းး… ရွင္ကကၽြန္မဆီေရာက္လာျပီးရင္ … ကၽြန္မကို ႏႈတ္မဆက္ဘဲ အျမဲေပ်ာက္သြားတတ္လြန္းလို႔” ကၽြန္ေတာ္သူနဲ႔ထပ္ဆံုခ်င္လို႔ ႏႈတ္မဆက္ရဲဘဲ ျပန္ျပန္သြားခဲ႔တာပါ….။ ကၽြန္ေတာ္သူ႔ပခံုးစြန္းကို ဖ်စ္ထားလိုက္မိတယ္…။ တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ကၽြန္ေတာ္ အားေပးေနရတာပါ…။

ႏွင္းေတြပိုက်လာေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အိမ္ထဲမ၀င္ျဖစ္ၾကေသးဘူး…။ ႏွင္းစိုမွာစိုးလို႔ ကၽြန္ေတာ္သူ႔မ်က္ႏွာေလးကို ရင္ခြင္ထဲ၀ွက္ထားမိတယ္……။ ကၽြန္ေတာ့္ကို သူေမာ့ျပီးစကားေျပာလိုက္တိုင္း သူ႔ထြက္သက္ေႏြးေႏြးေလးေတြက ကၽြန္ေတာ့္လည္တိုင္ကို လာဟတ္တယ္…။ လေရာင္ရဲ႔ ျဖားေယာင္းမႈေၾကာင့္လား ၀ိုင္ခ်ိဳေၾကာင့္လား သူ႔ဆီကရတဲ႔ ႏွင္းဆီရနံ႔ရဲ႔ ဆြဲေဆာင္မႈေၾကာင့္လား ရုတ္တရက္ကၽြန္ေတာ္သတိလက္လႊတ္ျပီး သူ႔နဖူးျပင္ေပၚ ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ဖိကပ္လိုက္မိတယ္..။ သူက ေမာ့မၾကည့္ဘဲ သူ႕႔လက္သည္းရွည္ရွည္ခၽြန္ခၽြန္ေတြနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ေမးရိုးက ရိတ္ထားခါစ ပါးျမိဳင္းေမႊးေတြကို ပြတ္သပ္ေဆာ့ကစားေနတယ္…….။ ျပီးေတာ့ သူ႔လက္သည္းေတြ ကၽြန္ေတာ့္ႏႈတ္ခမ္းေပၚ ေရာက္လာတယ္…။

“ဒီႏႈတ္ခမ္းေတြနဲ႔ ကၽြန္မကို ရွင့္ကဗ်ာေတြတစ္ခါေလာက္ရြတ္ဆိုျပပါဦးေနာ္…” တဲ႔…

ခပ္တင္းတင္းကေလး သူ႔ကိုေပြ႔ဖက္ထားရင္း ကၽြန္ေတာ္ မ်က္စိမွိတ္ထားလိုက္တယ္….။ ေႏြးေထြးလိုက္တာ…။ ႏွင္းဆီရနံ႔ကလည္းေမႊးလိုက္တာဗ်ာ….။ ရုတ္တရက္ကၽြန္ေတာ့္ရင္ကို ကန္ထြက္သြားတာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္မ်က္လံုးဖြင့္ၾကည့္လိုက္တယ္….။ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ခြင္ထဲက ရုန္းထြက္ထေျပးသြားတာက ေၾကာင္တစ္ေကာင္ပါ…။ မႏွင္းဆီ….. မႏွင္းဆီေရာ ဘယ္ေရာက္သြားတာလဲ…။

ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းသစ္သားေတြနဲ႔ ျဖစ္သလိုရိုက္ထားတဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ေရွ႔က စားပြဲတစ္လံုးေပၚမွာ ကုန္ခါနီး ပယင္းေရာင္အရည္တစ္ပုလင္းနဲ႔ ဖန္ခြက္တစ္ခြက္… ေသာက္လက္စ ဖက္ေဆးေပါလိပ္တစ္လိပ္… ေလတိုက္လို႔ တရွဲရွဲျမည္ေနတဲ႔ ၀ါးရံုပင္တစ္ပင္…..။ ေကာင္းကင္မွာ လရွိမေနဘူး…။ ဒီညက လမိုက္ညလား ဒါမွမဟုတ္ တိမ္ကြယ္ေနလို႔ေပ်ာက္ေနတဲ႔ လျပည့္လလား…။ ၾကယ္ေတြေတာင္ ကၽြန္ေတာ့္ကို ျမင္ျပင္းကပ္လို႔ထင္ရဲ႔ ပုန္းေနၾကတယ္…။ ရွပ္အက်ီၤကို ၾကယ္သီးေတြေလးလံုးေလာက္ျဖဴတ္ျပီးဟထားလို႔ ရင္ဘတ္တစ္ခုလံုးလည္း ေအးစက္ထံုက်င္ေနၾကျပီ…။ ကၽြန္ေတာ္ခဏကေလး အိပ္ေပ်ာ္သြားတုန္း ကၽြန္ေတာ့္အိပ္မက္ထဲကို မႏွင္းဆီအလည္ လာသြားခဲ႔တာလား…. ဟုတ္လားဗ်….။

မိုးေငြ႔