၀က္သားပူစီနံသုပ္+ငါးပိေထာင္း+ငွက္ေပ်ာသီးအခ်ိဳပြဲ

 

ျပီးခဲ႔တဲ႔ ႏွစ္ရက္က ပိတ္ရက္ဆိုေတာ့ အိမ္မွာဟင္းခ်က္စားျဖစ္တယ္....။ ခုတေလာ မီးဖုိေခ်ာင္နဲ႔ေ၀းေနတယ္....။ တေပါင္းလျပည့္ေန႔တုန္းက ဘုရားမသြားျဖစ္ဘူး လူမ်ားလို႔...။ ဒါနဲ႔ တပ္မေတာ္ေန႔မနက္ပိုင္းကုိ တစ္မိသားစုလံုးဘုရားသြားၾကတယ္... ဒုတိယေမာင္ေလးရဲ႔ေမြးေန႔လည္း ဟုတ္တယ္ေလ ..ေမြးေန႔ရွင္ကေတာ့ ဒီမွာမရွိဘူး မန္းေလးေရာက္ေနတယ္...။ ဘုရားဖူးျပီး မနက္စာသြားစားၾကတယ္... Royal Garden မွာ...။ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ဆယ္နာရီခြဲေက်ာ္ေနျပီ ေန႔လည္စာခ်က္ဖို႔ေရခဲေသတၱာထဲမွာ ၀က္သားေတြ႔တာနဲ႔ ၀က္သားေၾကာ္သုပ္လုပ္စားမယ္ စိတ္ကူးရသြားတယ္...။ ေစ်းထဲမယ္ ညီမေလး ႏွင္းဆီပန္း၀ယ္တာ လိုက္သြားရင္းနဲ႔ ရခိုင္ငွက္ေပ်ာသီး လွတာေလးရလို႔ တစ္ဖီး၀ယ္ခဲ႔တယ္... ငွက္ေပ်ာေပါင္းစားခ်င္ေနတာၾကာျပီ... ျပီးေတာ့ ငွက္ေပ်ာေၾကာ္လုပ္မယ့္ အမႈန္႔ထုပ္ကလည္းရွိေနျပီးသား ဆိုေတာ့ စမ္းလုပ္ဦးမယ္ေပါ့...။

၀က္သားျပားေတြကို ဟင္းခတ္မႈန္႔ ပဲငံျပာရည္အၾကည္နဲနဲနဲ႔ နာရီ၀က္ႏွပ္ ထားလိုက္တယ္...။ ႏွပ္ေနတဲ႔အခ်ိန္ အသုပ္ထဲထည့္ဖုိ႔ အစာပလာေလးေတြကို အဆင္သင့္လုပ္ထားရတယ္...။ မုန္လာဥနီတစ္လံုးနဲ႔ သခြားသီးတစ္လံုးကို အခြံခြာ အမွ်င္ျခစ္ထား..။ ခရမ္းခ်ဥ္သီး တစ္လံုးခြဲကို ပါးပါးလွီး ပူစီနံ႔တစ္စီးကို ေရေဆးထား...။ အခ်ဥ္ရည္အတြက္ ငရုတ္သီးေဆာ့+ႏွမ္းေလွာ္ေထာင္း+ ငါးငံျပာရည္+ သံပုရာသီး+ ငရုတ္သီးစိမ္းကို ေရနဲနဲနဲ႔ေဖ်ာ္ထားတာ တစ္ခြက္္လုပ္ထားပါတယ္...။ ၀က္သားျပားကို မကပ္တဲ႔ဒယ္မွာ က်က္ေအာင္ေၾကာ္.... အေအးခံျပီးရင္ အရွည္လိုက္ေလးေတြ လွီးျပီး အဆင္သင့္လုပ္ထားတဲ႔အစာပလာထဲေရာထည့္ အခ်ဥ္ရည္ေလာင္းထည့္ျပီး ခပ္ဖြဖြေလးနယ္လိုက္ရင္ ရပါျပီ....။

ငါးပိေထာင္းစပ္စပ္ေလး သံပုရာရည္ညစ္ထားတယ္...  

 ဒါက ထမင္းစားျပီးလို႔ ရွဴးရွဴးရွဲရွွဲျဖစ္ေတာ့ 

အစပ္ေျပ အခ်ိဳပြဲ အုန္းႏို႔ခပ္ပ်စ္ပ်စ္ ႏွမ္းမဲျဖဴးထားတဲ႔ ငွက္ေပ်ာေပါင္း

 

ရခိုင္ငွက္ေပ်ာသီးကိုးလံုး (က်န္တာကို ငွက္ေပ်ာေၾကာ္လုပ္ဖို႔ခ်န္ထားတာ) သၾကားထမင္းစားဇြန္းငါးဇြန္း ဆားလက္ဖက္ရည္ဇြန္းတစ္၀က္ အုန္းႏို႔တစ္ဗူး(ရယ္ဒီမိတ္) ။ သၾကားကိုေရနဲနဲနဲ႔ အရင္ၾကိဳျပီး စစ္ထားပါ...။ ျပီးမွ အုန္းႏုိ႔ သၾကားရည္နဲ႔ဆား ကိုျပန္ေရာျပီး ဆူေအာင္တည္မယ္...။ ငွက္ေပ်ာသီးကိုဖန္ရည္ကုန္ေအာင္ ကင္မြန္းရြက္ မက်ည္းရြက္တို႔နဲ႔ တေရျပဳတ္ထားျပီး ရရင္အခြံခြာထားပါ..။ အုန္ႏုိ႔ပြက္ပြက္ဆူတဲ႔အထဲ ငွက္ေပ်ာသီးထည့္ျပီး မီးေျမ႔ေျမ႔နဲ႔ မိနစ္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္တည္ရင္ ခ်ိဳေမႊးဆိမ္႔ေနတဲ႔ငွက္ေပ်ာေပါင္းရပါျပီ...။

 အျမင္လည္းလွ စားခ်င္စရာလည္းေကာင္းတဲ႔ ယို္းဒယားငွက္ေပ်ာေၾကာ္...ၾကြပ္ၾကြပ္ရြရြေလး

 ေန႔လည္ ေန႔ခင္း သေရစာေလးတစ္ပြဲေပါ့

 City Mart က၀ယ္ထားတဲ႔ ရယ္ဒီမိတ္ ငွက္ေပ်ာေၾကာ္အမႈန္႔... ဂ်ဳံ+သၾကား+အုန္းသီးဖတ္+ႏွမ္း

 ဂ်ံဳမႈန္႔ကို ခပ္ပ်စ္ပ်စ္အေနေရနဲ႔ေရာျပီးေဖ်ာ္ထားတာ

 ငွက္ေပ်ာသီးတစ္လံုးကို ေလးလႊာလႊာထားတာ...

ႏွစ္ရက္ဆက္ပိတ္ထားေတာ့ ရံုးဖြင့္ဖြင့္ခ်င္းအလုပ္ေတြရႈပ္ေနတာ... ဒီပို႔္စ္ကိုေတာင္ မနည္းအခ်ိန္လု တင္ရတယ္...။ အဲလို ကိုယ့္ကိုအားေပးတဲ႔ ကိုယ္ခ်စ္တဲ႔ စာဖတ္သူေတြကို အဆက္မျပတ္ခ်င္တာပါ...း)

မိုးေငြ႔

အ၀ါေရာင္အလြမ္း……

ေႏြဦးေလေျပနဲ႔အတူ သံစဥ္လွလွေတြက ႏူးညံ့တိုးတိတ္စြာ ကိုယ့္ကိုေခၚေဆာင္သြားၾကတယ္……….။ လြမ္းစရာေကာင္းလိုက္တာ……………။

အ၀ါေဖ်ာ့ေရာင္ ေနျခည္ႏုႏုေအာက္မွာ အခ်စ္လိပ္ျပာကေလးေတြ ၀ဲပ်ံေနၾကတာကို တခဏ ေငးေမာေနၾကည့္မိတယ္….။ စိတ္ေတြထဲမွာ အလြမ္းေတြက သိပ္သိပ္သည္းသည္းေလးပင္လြန္းလို႔ ထိုင္ေနရင္း ပင္ပန္းလာတယ္…။ ေရာ္၀ါေတြကလည္း ေလအေ၀့မွာ တျဖဳတ္ျဖဳတ္ေၾကြလြင့္လို႔ရယ္…….။ ရြက္ႏုအစို႔ကေလးေတြေပါက္ေနတဲ႔႔ စကားပင္ကိုင္းေပၚမွာ အညိဳ၀ါက်ား ငွက္ကေလးတစ္ေကာင္က ခါတိုင္းလို ေတးမဆိုဘဲ ႏႈတ္ဆိတ္လို႔ ျငိမ္ျငိမ္ကေလးနားေနတယ္…..။ 

အေရာင္ေတြထဲမွာ အ၀ါေရာင္ကို ကိုယ္မၾကိဳက္ဘူး….။ အလြမ္းေရာင္ေတြဟာ အ၀ါေရာင္လား…..။ ဒါဆို ကိုယ့္ဘ၀မွာ အ၀ါေရာင္ေတြက အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ၾကာေအာင္ရွိေနမလဲ…..။ ကိုယ္မႏွစ္သက္ပါဘူးဆိုတဲ႔ အေရာင္ကိုု စြဲလန္းလာမိတဲ႔ ေန႔အထိလား…..။ 

ကိုယ့္ဆီမွာ ကိုယ္ပိုင္တဲ႔ အ၀ါေရာင္အသံုးအေဆာင္ပစၥည္းေတြက လက္ခ်ိဳးေရလို႔ရႏိုင္တယ္….။ ကိုယ့္မွာ တီရွပ္အ၀ါေရာင္တစ္ထည္ ေရခဲသားလို ေပ်ာ့ေပ်ာ့လြင့္လြင့္နဲ႔ ရင္ဘတ္မွာ အတြန္႔အဖတ္ကေလးပါတဲ႔ အ၀ါေရာင္ ဘေလာက္စ္အက်ၤီတစ္ထည္ အ၀ါေရာင္ပိုက္ဆံအိတ္ တစ္လံုးရယ္….. ေရႊတြင္း၀ါလို႔ေခၚတဲ႔ ေက်ာက္နဲ႔ခတ္ထားတဲ႔ ေလာ့ကက္သီးရယ္ လက္စြပ္တစ္ကြင္းရယ္ပဲရွိတာ…။ အ၀ါေရာင္ေတြကို တစ္ႏွစ္လံုးေနမွ ကိုယ္တစ္ၾကိမ္ႏွစ္ၾကိမ္ ၀တ္ဆင္ဖူးတာ….။ မသိစိတ္ကမ်ား အ၀ါေရာင္ဟာ အလြမ္းရဲ႔ အေရာင္လို႔ၾကိဳသိေနခဲ႔လို႔မ်ားလား…..။ ဒါေပမယ့္လည္း ကိုယ္မႏွစ္သက္ေပမယ့္လည္း အ၀ါေရာင္က ကိုယ့္အိပ္မက္ ကိုယ့္အေတြး ကိုယ့္စိတ္ကူး... ေနာက္ဆံုး ကိုယ့္ဘ၀ကိုေတာင္မွ လႊမ္းမိုးထားခ်င္ေတာ့တာ……။ 

မနက္ေစာေစာ ေနျခည္အေရာင္ကလည္းအ၀ါေရာင္….....
ေႏြေန႔ခင္းျပင္းျပင္းျပျပေနေရာင္ကလည္း အ၀ါေရာင္….......
ေျမျပင္ေပၚေၾကြခေနတဲ႔ သစ္ရြက္ေတြကလည္းအ၀ါေရာင္…......
ေရကန္ထဲကူးလူးသြားလာေနတဲ႔ ေရႊငါးတစ္ခ်ိဳ႕ကလည္းအ၀ါေရာင္…...... ကိုယ္ေကာ္ဖီေသာက္တဲ႔ ျပဴတင္းေပါက္မွာလာနားတတ္တဲ႔ ငွက္ကေလးရဲ႔လည္ရစ္မွာ အ၀ါစင္းကေလးပါတယ္….။ ညေနသံုးနာရီအခ်ိန္ကလည္း အ၀ါရင့္ေရာင္သန္းေနတယ္….။ ညေနအိမ္ျပန္ေရာက္လို႔ ေဖ်ာ္ေသာက္မိတဲ႔ လီမြန္သီးကလည္း အ၀ါေရာင္….။

အ၀ါေရာင္ဆိုတာ အေျခခံအေရာင္ခုႏွစ္ေရာင္ထဲမွာ ပါသလား ကိုယ္ေသခ်ာမသိပါဘူး….။ ေသခ်ာတာကေတာ့ မင္းဆိုတဲ႔ အျဖဴေရာင္ အေပၚ ကိုယ့္ရဲ႔ အညိဳေရာင္ေဆးစက္ေတြ စြန္းထင္သြားလို႔ အ၀ါေရာင္ျဖစ္ေပၚလာခဲ႔ရတာ…။

မိုးေငြ႔

 

ခုတေလာ....

တဂ္ပို႔စ္မေရးရတာၾကာပါျပီေကာလား....။ အရင္ခ်ိန္ခါတုန္းက မသက္ေ၀တဂ္တဲ႔ပို႔စ္ေတြကို ဘေလာ့ဂ္ဂါေတြ တေပ်ာ္တပါးၾကီး လိုက္ေရးၾကတာကိုလြမ္းမိပါရဲ႔...။ ခုပုိ႔စ္ကို မေနာ္(မေနာဟရီ)က မသက္ေ၀ကိုတဂ္ထားတဲ႔ပို႔စ္ေလး...။ မသက္ေ၀က ဘေလာ့ဂ္ဂါတိုင္းအတြက္ တဂ္ပို႔စ္ပါဆိုေတာ့ ကိုယ္လည္း အားရ၀မ္းသာစြာနဲ႔ေရးေတာ့တာပဲ...။ တကယ့္မူလရင္းျမစ္က မခဥမဆီကလာတာ ျဖစ္ပါလိမ္႔မယ္.....။ ဘာလို႔လဲဆုိေတာ့ မေန႔တုန္းကမွ ခုတေလာ(ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္တဂ္သည္) ဆုိတဲ႔ ခင္ရဲ႔ပို႔စ္ကိုသြား ဖတ္လာခဲ႔ရတာကိုး...။ ဒီေန႔ေတာ့ ကိုယ့္ဘေလာ့ရိုးလ္မွာ မသက္ေ၀ နဲ႔ မအိျႏၵာ တို႔ေရးထားတာတက္လာတယ္....။ ဖဘမွာလဲ မေကသြယ္ႏႈတ္စ္ေရးထားတာေတြ႔လိုက္တယ္...။ မသက္ေ၀ဆီက ေမးခြန္းေလးေတြကိုပဲ ျပန္ကူးျပီး ေျဖထားတာပါ...။

ခုတေလာ....

ေတြးေနမိတာက -
(၁)ဘယ္ေတာ့ေလာက္မွ မုန္႔ဖုတ္ျခင္းအလုပ္ကိုစတင္ရမလဲလို႔...(ပစၥည္း ကိရိယာသံဇာပလာေတြကို ၀ယ္စုေဆာင္းေနတာ ခုထိမျပည့္စံုေသးဘူး)

(၂)Small Business ေလးတစ္ခုေလာက္ဘာလုပ္ရင္ေကာင္းမလဲလို႔ (ဥပမာ မုန္႔ဆိုင္ အလွျပဳျပင္ဆိုင္,
ေဒၚေစာယုႏြယ္ကေတာ့ ေဟာထားတယ္ ညည္းကိုယ္ပိုင္နာမည္နဲ႔မုန္႔လုပ္ရင္ ေအာင္ျမင္မယ္တဲ႔...ဟိ ခုထိေတာ့ မုန္႔ေတြကအေကာင္းတိုင္းမျဖစ္ေသး ပ်က္ေနတာခ်ည္းပဲ)

ကိုယ့္ကိုယ္ကိုျပန္ဆင္ျခင္မိတာက -
ကိုယ္အသက္ၾကီးျပီ.... လုပ္ခ်င္ျဖစ္ခ်င္တာဘာမွေရရာရာရာမလုပ္ျဖစ္ေသးဘူး

က်န္းမာေရး -
ဒီလိုပဲအေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ ဂရုစိုက္ရတာပဲ ဘာမွၾကီးၾကီးမားမားေတြမျဖစ္ခ်င္ဘူး မခံစားခ်င္ဘူး...ခုေခတ္ကသိတယ္မႈတ္လား...ဆရာ၀န္ေတြရဲ႔အစမ္းသပ္ခံျဖစ္ရမွာေတာ့ ေၾကာက္တယ္

ဖတ္ျဖစ္တဲ႔စာအုပ္ေတြက -
Real Life Real Story ဆိုတဲ႔ တစ္ႏွစ္မွာ ေျခာက္အုပ္ပဲထြက္တဲ႔ မဂၢဇင္းဖတ္ျဖစ္တယ္...
ေမြးေန႔တုန္းက ကိုယ့္မိတ္ေဆြလည္းဟုတ္ ကိုယ့္အလုပ္မွာလဲ လင့္ခ္ရိွတဲ႔ ကိုယ့္ဘေလာ့စာဖတ္သူလဲျဖစ္တဲ႔ အစ္မတစ္ေယာက္ဆီက လက္ေဆာင္ရထားတဲ႔ ခင္ႏွင္းယုရဲ႔ မဂၢဇင္း၀တၳဳရွည္စာအုပ္ကိုဖတ္ေနတယ္ မျပီးေသးဘူး.. ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္...။

ေရာက္ျဖစ္ေနတာက -
ဘယ္မွသိပ္မေရာက္ျဖစ္ ေမြးေန႔ေတာင္ ဘုရားမေရာက္ျဖစ္တာေလ...ပိတ္ရက္ႏွစ္ရက္ဆက္တာရွိတယ္ သြားခ်င္တဲ႔ေနရာကေတာ့စံုေနတာ...

နားေထာင္ျဖစ္ေနတာက -
ခ်မ္းခ်မ္းဆိုထားတဲ႔ “အိန္ဂ်ယ္ေတြေစာင့္ေရွာက္တဲ႔အခ်စ္”

ရြတ္ေနျဖစ္တဲ႔ကဗ်ာက -
စာေရးျဖစ္ေနေပမယ့္ ကဗ်ာကေတာ့ ကိုယ္နဲ႔ေ၀းပါတယ္...

ျဖစ္ခ်င္ေနတာက -
ပန္းကေလးတစ္ပြင့္ျဖစ္ခ်င္မိတာပါပဲ....

စားျဖစ္ေနတတ္တာက -
ပိႏၷဲသီးဟင္း ေညာင္ခ်ဥ္ဖူး စြယ္ေတာ္ရြက္ ေခါပုတ္ (ရွမ္းျပည္ကအစားေတြကို သံေစ်းထဲေလွ်ာက္၀ယ္ျပီး စားျဖစ္ေနတယ္)
ဟိုတေလာက လက္ေဆာင္ရထားတဲ႔ ေမႊးျပီး ဆိမ္႔သက္ေနတဲ႔ ေကာ္ဖီ

သနားေနမိတာက -
အသက္အရြယ္ၾကီးရင့္လာေပမယ့္ (တခ်ိဳ႔ဆိုေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ေရာက္တဲ႔အထိ) ကိုယ္ကိုယ္ကို ရွာေဖြမေတြ႕တဲ႔သူေတြ

လြမ္းေနမိတာက -
ေျပာေနစရာလိုေသးလားကြယ္....း)

ေမ႔ေလ်ာ့ပစ္ေနရတာက -
စကားေျပာရင္ “ဒုကၡပဲ”လို႔ ထည့္မေျပာမိေအာင္

ခါးသက္ေနမိတာက -
ကိုယ္ကိုယ္ကိုပဲထင္တယ္ ေတြေ၀လြန္းလို႔ မျပတ္သားလြန္းလို႔ေလ...

တမ္းတေနမိတာက -
အျမဲတမ္းစိတ္ခ်မ္းသာ ၾကည္လင္လန္းဆန္းေနဖို႔ကိုပဲ....

ၾကိတ္ျပီးခ်ီးက်ဴးေနမိတာက -
ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ အလုပ္ကို စိတ္ေရာကိုယ္ပါ ပင္ပင္ပန္းပန္း တကုပ္ကုပ္ၾကိဳးစားလုပ္ေနတဲ႔ကိုယ္နဲ႔ေမြးေန႔တူတဲ႔ အခ်စ္ဆံုးညီမေလးတစ္ေယာက္ကိုပဲ...

ၾကိတ္ျပီးအထင္ေသးေနမိတာက -
မရွိဘူးထင္တာပဲ...လူတိုင္းမွာ အေကာင္းဆံုးအရည္အခ်င္းကိုယ္ဆီရွိၾကတာပဲ

ဆႏၵမရွိတဲ႔ေနရာ -
လူအုပ္ၾကီးကိုေၾကာက္တယ္ အသက္ရွဴၾကပ္လို႔ (လာမယ့္ 23 th March ေလးျဖဴ +++ ဆီးဂိမ္းရံပံုေငြရွိဴးကိုသြားၾကည့္ခ်င္တာ ခံုနဲ႔ဘာနဲ႔ဆို သြားမယ္စိတ္ကူးမိတယ္ ခုေတာ့ မတ္တပ္တဲ႔)

ဆႏၵရွိေနတဲ႔ကိစၥ -
အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႔ အခိ်န္+ေငြ++ 

မုန္းတီးေနမိတာက -
လူျဖစ္ရတဲ႔ဒုကၡ

ခ်စ္ေနတာက -
မႏွစ္ကတည္းက လက္ေဆာင္ရထားတဲ႔ ေၾကာင္ရုပ္ေသာ့တြဲေလး (ဟိုတေလာက အံဆြဲေသာ့ခတ္ျပီး အိတ္ထဲျပန္အထည့္မွာ အိတ္ထဲမေရာက္ဘဲ ကြန္ျပဴတာစားပြဲေလးေအာက္က်သြားလို႔ ကိုယ့္မွာ ႏွစ္ရက္ေလာက္ အိမ္မွာေရာ အိတ္ေတြအကုန္လံုးထဲမွာပါ ရွာလိုက္ရတာ)

စိတ္ပ်က္ေနမိတာက -
ဟန္ေဆာင္မႈေတြ...အပိုစကားေတြ...

စြဲလန္းေနမိတာက -
ေရျပင္လိႈင္းလံုးၾကီးေပၚမွာ ပက္လက္ကေလးနဲ႔ ေကာင္းကင္ကိုမ်က္ႏွာေမာ့ျပီး ေန၀င္ခ်ိန္ကို လိေမၼာ္ေရာင္ေနလံုးၾကီးနဲ႔အတူ လိုက္ပါစီးေမ်ာရတဲ႔အခ်ိန္

လိုအပ္ေနတာက -
ကိုက္ေနတဲ႔ေခါင္းကို အသာအယာ shampoo လုပ္ျပီး ႏွိပ္နယ္ေပးမယ့္သူ (ဆိုင္မသြားခ်င္ဘူး ပ်င္းတယ္)

ေရာက္ေနတဲ႔ေနရာက -
ခုထက္ထိ ေနရာမွာရပ္ေနတုန္းပဲေလ..

နက္နက္နဲနဲျပန္စဥ္းစားေနမိတာက -
ကို္ယ့္ကိုယ္ကို အခ်ိန္ေတြျဖဳန္းတီးေနတယ္လို႔...

နိဂံုးခ်ဴပ္လိုက္ေတာ့ -
တဂ္ပို႔မေရးျဖစ္တာၾကာလို႔ ခုလို မမသက္ေ၀နဲ႔မေနာ္ တဂ္လာတာကို ေရးရတာ ေပ်ာ္ေနတယ္...း)

ခ်စ္ခင္ရပါေသာ ဘေလာ့ဂ္ဂါ အစ္ကိုၾကီး အစ္မၾကီး ေမာင္ငယ္ ညီမငယ္မ်ားလည္း ဆႏၵရွိရင္ ေရးေပးၾကပါလို႔.....။


ေမတၱာအားျဖင့္
မိုးေငြ႔

ညေနေရာင္ဖဲၾကိဳးနဲ႔ခ်ည္တဲ႔ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္……

 

ကားႏွစ္စီးစာသြားလို႔ရတဲ႔ လမ္းကေလးရဲ႔ ကုန္းအဆင္းမွာ ကိုယ္ေလွ်ာက္ေနတုန္း အေနာက္ဖက္က ဘဲလ္ကို အသည္းအသန္တီးျပီး အရွိန္နဲ႔ဆင္းလာတဲ႔စက္ဘီးေၾကာင့္ ေဘးဖက္ အုတ္ျခံစည္းရိုးဖက္ကို ကပ္လိုက္တယ္...။... စက္ဘီးေလးက ကိုယ့္ေဘးနားမွာ ဘရိတ္ေစာင့္အုတ္ျပီး ရပ္လိုက္တယ္...။ ဖ်င္ၾကမ္းလြယ္အိတ္ကေလးကို ရင္မွာပိုက္ရင္း ခပ္ရြံရံြျဖစ္ေနတဲ႔ကိုယ္... ဒီေလာက္စက္ဘီးအစီး ၾကမ္းရသလားလို႔ ေဒါသလဲထြက္သြားတယ္….။ တီရွပ္အျဖဴဆြတ္ဆြတ္ ကာကီေရာင္ကြာတားေဘာင္းဘီနဲ႔ နက္ျပာေရာင္လွ်ာထိုးဦးထုပ္ကို ခပ္ငိုက္ငိုက္ေစာင္းထားတဲ႔ စက္ဘီးပိုင္ရွင္ေလးက သူ႔စက္ဘီးကိုေဒါင့္ေထာက္ျပီး ကိုယ့္ကိုၾကည့္ေနတယ္….။ အိုးး…. မင္းကို ကိုယ္ရုတ္တရက္ မမွတ္မိလုိက္ဘူး…။ ေနစမ္းပါဦး မင္းက ဒီရပ္ကြက္ကမွမဟုတ္ဘဲ ဘာကိစၥဒီလမ္းထဲေရာက္ေနရတာလဲ….။

“မမ… ဒီလမ္းထဲေျပာင္းလာေနတာလား…” မင္းက ဦးထုပ္ကို ခၽြတ္ျပီး ကိုယ့္ကိုအရင္ေမးလာတယ္..။ မျမင္တာ လနဲ႔ခ်ီေနျပီျဖစ္တဲ႔ မင္းက ကိုယ္ေနာက္ဆံုးျမင္ဖူးထားတဲ႔ ဂ်စ္တူးတူး ရုပ္မဟုတ္ေတာ့ … အသားေတြပိုျဖဴလာတယ္..။ မ်က္ႏွာေတြက ရွင္းသန္႔ျပီး ပိုၾကည္လင္လာတယ္…။ မင္းေတာ္ေတာ္စိတ္ခ်မ္းသာေနပံုရပါတယ္…။ ဟင့္အင္း ကိုယ္ဒီလမ္းထဲမွာရွိတဲ႔ ကိုယ့္အေဒၚကိုခဏေလး အေဖာ္လာလုပ္ေပးတာပါ…။ ဒီလမ္းကေလးက ကားဂိတ္ႏွစ္ဂိတ္ရဲ႔ အလည္တည့္တည့္မွာမို႔ ကိုယ္အိမ္ျပန္ရင္ ဒီလမ္းကေလးထဲကို၀င္ဖို႔ ကိုက္ႏွစ္ရာနီးပါးေလာက္ လမ္းေလွ်ာက္ရေသးတယ္…။ ျပီးေတာ့ အေဒၚ့အိမ္ေရာက္ဖုိ႔ လမ္းကေလးထဲကို ေနာက္ထပ္ ကိုက္သံုးရာေလာက္ထပ္ေလွ်ာက္ရေသးတယ္…။ လမ္းက ကုန္းေလွ်ာမို႔ ဘယ္ဆိုက္ကားမွ မေမာင္းဘူး။ ကိုယ္ပိုင္ကားေတြနဲ႔ လမ္းေလွ်ာက္သူေတြပဲရွိတာ…။

တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ မင္းကလည္း မင္းဦးေလးအိမ္ကို ခဏလာေစာင့္ေပးေနတာတဲ႔…။ မင္းေနတဲ႔ ျခံ၀င္းက ကိုယ္ေနတဲ႔အိမ္ထက္ အတြင္းပိုင္းပိုက်တယ္…။ စက္ဘီးနဲ႔ဆိုေတာ့အျပင္ထြက္ရတာ အဆင္ေျပတာေပါ့…။ 

“မမ နက္ဖန္ဘယ္ခ်ိန္အလုပ္သြားမလဲ ကၽြန္ေတာ္လာေခၚမယ္ေလ…”

“ဘာအတြက္လဲ…” ကိုယ့္ရဲ႔ေလသံမာေက်ာေက်ာ ဂၽြတ္ဆတ္ဆတ္ကို မင္း မေမ့ေလာက္ေသးပါဘူး…။

“ဟာဗ်ာ…လာေခၚမယ္ဆိုေခၚမယ္ေပါ့ အေၾကာင္းျပခ်က္လိုေသးလား… တစ္ေယာက္တည္း လမ္းအရွည္ၾကီး ေလွ်ာက္ရတာ အေဖာ္ရေအာင္လို႔ေပါ့” တဲ႔ ။ ဒီလိုနဲ႔ ကိုယ္ဒီလမ္းေလးထဲ ေနျဖစ္ခဲ႔တဲ႔တစ္ပတ္လံုး မင္းက ကိုယ္အလုပ္အသြားအျပန္ကို အၾကိဳအပို႔လုပ္ရတဲ႔အလုပ္ပိုတစ္ခုကို ေက်ေက်နပ္နပ္လုပ္ေပးခဲ႔တယ္….။ ကိုယ္က မင္းကို ေက်းဇူးတင္တဲ႔အေနနဲ႔ မနက္တစ္ခါ ညေနတစ္ခါ မင္းကို ပူရွိန္း Mint Chewing Gum တစ္ခု တစ္ခုေပးေနက်…။ မင္းက ျခံထဲကပြင့္တဲ႔ စကားပန္းပြင့္ကေလးကို တစ္ေန႔တစ္ပြင့္ယူလာေပးတယ္…။ ကိုယ္နဲ႔မေတြ႔ျဖစ္တဲ႔အခ်ိန္မွာ မင္းက သင္တန္းေတြတက္ေနခဲ႔တာတဲ႔….။ ကိုယ္နဲ႔ေတြ႔ျဖစ္ေနရင္ေတာင္ မင္းဒီေလာက္စိတ္ခ်မ္းသာေနမွာ မဟုတ္ဘူး မဟုတ္လား…။ ကိုယ္က မင္းအတြက္ evil ပဲေလ…။ မင္းက ေတာ့ ကိုယ့္ရဲ႔ အိန္ဂ်ယ္ဆိုသလိုပဲ ၾကည္စင္၀င္းပတဲ႔ မ်က္ႏွာကိုျမင္ရရံုနဲ႔တင္ လူကို စိတ္ခ်မ္းသာသြားေစတယ္….။ အျပံဳးျဖဴျဖဴ အသံခ်ိဳခ်ိဳေတြကိုပါ အပိုဆုေပးတဲ႔အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္…။ ျပီးေတာ့ ဒီလမ္းကေလးကိုလဲ ေက်းဇူးတင္တယ္… မင္းနဲ႔ ျပန္ဆံုခြင့္ေပးခဲ႔လို႔ေလ….။

တစ္ပတ္ဆိုတဲ႔ အခ်ိန္က မ်က္စိတမွိတ္လိုပဲ ျမန္ဆန္လိုက္တာ…။

မနက္ဖန္ဆို ကိုယ္အိမ္ျပန္ရေတာ့မွာ….။ မင္းနဲ႔ထပ္ဆုံဖို႔ဆိုတာ ဘယ္ခ်ိန္က်မွျပန္ေရာက္လာခဲ႔မလဲ ေတြးေတာင္မၾကည့္ခ်င္ေတာ့ပါဘူး..။ အင္းေလ… အစကတည္းက ဒီလုိပဲေနသားတက်ရွိေနျပီးသားကို ကိုယ္ဘာေၾကာင့္မ်ား အပိုလုပ္ျပီး အထြန္႔တက္ခ်င္ေနေသးသလဲ…။ တကယ္ေတာ့ ျပန္ဆံုဖို႔မဆံုဖို႔ဆိုတာ ကံၾကမၼာနဲ႔ တိုက္ရိုက္ပတ္သက္မႈရွိမရွိ ကိုယ္မေသခ်ာေပမယ့္… ကာယကံရွင္ႏွစ္ဦးကသာ အဓိကလို႔ေတာ့ သိေနခဲ႔ပါတယ္…။ ဒါေပမယ့္လည္းေလ………..

ကိုယ္ဘတ္စ္ကားေပၚကဆင္းဆင္းခ်င္း ကားဂိတ္ခံုကေလးမွာ မင္းကို မေတြ႔ဘူး…။ ေဘးဘီကို ေ၀့ရွာၾကည့္ေပမယ့္လည္း မေတြ႔ရဘူး….။ မင္း အလုပ္မအားလို႔မလာတာပဲေနမွာပါေလလို႔ …။ ကိုယ္လမ္းကေလးရွိရာကို ကိုယ့္ဘာသာေလွ်ာက္လာခဲ႔လိုက္တယ္…………။ ညေနအိမ္ျပန္ခ်ိန္ေတြထဲမွာ မင္းပါ၀င္ခဲ႔တဲ႔ ေန႔ရက္တိုတိုကေလးအတြင္းမွာပဲ မင္းရဲ႔လႊမ္းမိုးမႈေတြက အင္အားျပင္းခဲ႔ျပန္ပါလားကြယ္….။

လမ္းေလးထဲကိုကိုယ္ခ်ိဳး၀င္လိုက္ေတာ့မွ မင္းရဲ႔စက္ဘီးဘဲလ္သံေလးၾကားလိုက္တယ္….။ 

“မမကို ေကာ္ဖီတိုက္မလို႔ Surprise လုပ္ခ်င္လို႔ ဒီနားကေစာင့္ေနတာ…”

ခုနက လမ္းတေလွ်ာက္ေလးပင္ခဲ႔တဲ႔စိတ္ေတြ ခုမွေပါ့ပါးသြားခဲ႔တယ္… မင္းကိုယ့္ကိုေစာင့္ေနသားပဲ…။ ေက်းဇဴးပါ…။ ကိုယ္တို႔လမ္းထဲမ၀င္ဘဲ လမ္းမၾကီးေပၚမွာရွိတဲ႔ ကိုယ္ဆင္းရတဲ႔ ကားဂိတ္ရဲ႔ မ်က္ေစာင္းထိုးမွာရွိတဲ႔ စူပါမားကတ္တစ္ခုက ေကာ္ဖီဆိုင္ကို သြားလိုက္ၾကတယ္။ ကိုယ္နဲ႔မင္းဆံုဖူးခဲ႔သမွ် မင္းကိုယ့္ကို ပထမဦးဆံုးတိုက္တဲ႔ ေကာ္ဖီေလးတစ္ခြက္….။ ခါတိုင္းကိုယ္တို႔က လိုင္းေပၚမွာပဲ ေကာ္ဖီအတူေသာက္ခဲ႔ဖူးတာ မဟုတ္လား…။ ကိုယ့္ကို စိတ္ကူးယဥ္ဆန္တယ္ပဲေျပာေျပာ… ရူးသြပ္တယ္ပဲေျပာေျပာ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ အဲဒီဆိုင္က မင္းတိုက္ခဲ႔တဲ႔ေကာ္ဖီခြက္ကေလးကိုေတာင္…ကိုယ္က သိမ္းထားခ်င္ခဲ႔တာ….။ ေအာ္…မင္းေကာ္ဖီဖိုး ရွင္းခါနီးေတာ့…မင္းပိုက္ဆံထုတ္ရင္း ပိုက္ဆံေတြၾကားထဲက ေငြမွင္ေရာင္စိမ္းျပာျပာ ပီေကခြံြေလးေတြကို အစီအရီကေလးထပ္ျပီး ထည့္ထားတာ ေတြ႔ျဖစ္ေအာင္ ေတြ႔လိုက္ေသးတယ္…။

 

ေက်းဇူးတင္လိုက္တာ………………………………………………                      ကုိယ့္ရဲ႔အိမ္ျပန္ခ်ိန္တခဏေလးကို ညေနေရာင္ဖဲၾကိဳးေတြနဲ႔ 
လွလွပပခ်ည္ေႏွာင္ရစ္ပတ္ေပးခဲ႔လို႔…........................................
ကမၻာေပၚမွာ ေမႊးပံ်႔လတ္ဆတ္ဆံုး ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ကို ဖန္ဆင္းေပးခဲ႔လို႔………………...............

ကိုယ္ဘယ္ေတာ့မွမေမ့ႏိုင္မယ့္ အမွတ္တရေတြကို ပန္းစည္းေတြလို တေပြ႔တပိုက္ယူေဆာင္ လာေပးတတ္တဲ႔မင္းဟာ…….. ကိုယ့္ရဲ႔ေကာင္းကင္မွာ အျမဲတမ္းသာမယ့္ လျပည့္လတစ္စင္းပါပဲ……..။

မိုးေင႔ြ

 

နင္သာရွိရင္.....

 

9 One နဲ႔ အိ္မ္႔ခ်စ္ ဆိုထားတဲ႔ ဒီသီခ်င္းေလးကို ခုတေလာအရမ္းၾကိဳက္ေနတယ္...။ ဖုန္းရင္းတံုးေလး လုပ္ထားေသးတယ္...။ နားေထာင္ၾကည့္ၾကည့္..... ။

........have a nice weekend......

ကွန်.....

ကိုယ္ခံစားသမွ်ေတြ ေတြးမိသမွ်ေတြကို ခ်ေရးလြန္းလို႔လဲ ကိုယ္ဘယ္လိုေတြးေခၚရွင္သန္ေနသလဲဆိုတာ မင္းအလြတ္ရေနေလာက္ေရာေပါ့….။ ခုတေလာ လူမႈေရးကိစၥေတြအရမ္းမ်ားေနတယ္….။ မတင္ျဖစ္ေသးတဲ႔ မင္းအတြက္ ေနာက္ဆံုးေရးထားတဲ႔ အက္ေဆးေလးတစ္ပုဒ္ကုိအထပ္ထပ္ျပန္ဖတ္ရင္း အဲဒီတစ္ေနရာေလးကိုဖတ္မိတုိင္း… စိတ္ထဲ၀မ္းနည္းအားငယ္ ႏုံးခ်ိသြားသလိုခံစားရတယ္….။ အားအင္ေတြဆုတ္ယုတ္သြားသလို… ဘာဆိုဘာမွမလုပ္ခ်င္မကိုင္ခ်င္တဲ႔အထိ ကိုယ့္၀ိညာဥ္ကို မင္းခုခ်ိန္ထိ ဖမ္းစားထားဆဲပဲ အိန္ဂ်ယ္……။

တခ်ိဳ႔လူေတြက ေမးေနၾကတယ္…အိန္ဂ်ယ့္ကိုအျပင္မွာျမင္ဖူးခ်င္လိုက္တာတဲ႔….။ စိတ္မေကာင္းပါဘူး… ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ေတာင္မင္းကို မျမင္ႏိုင္တာ သူတို႔ကို မင္းဟာ ဘယ္လိုပံုပန္းသ႑ာန္ရွိတယ္ဆိုတာ ဘယ္လိုျပရမလဲ…..။ တကယ္ေတာ့ မင္းကုိ လူသိမ်ားေအာင္ ကုိယ္ဖန္တီးေနတာမဟုတ္သလို… အိန္ဂ်ယ္ဆိုတာ ဘယ္လိုလူတစ္ေယာက္လည္းလို႔ စိတ္၀င္စားေအာင္ ဆြဲေဆာင္ေနတာလည္း မဟုတ္ပါဘူး…။ မင္းဟာ… ကိုယ့္ရဲ႔ အိန္ဂ်ယ္တစ္ေယာက္လို႔ သတ္မွတ္ခံရတဲ႔ လူသားတစ္ေယာက္လို႔ပဲ သိထားေစခ်င္ပါတယ္…။ မျပီးဆံုးႏိုင္ေသာ အိန္ဂ်ယ္စီးရီးရွည္ၾကီး ဘယ္ေတာ့အဆံုးသတ္မလဲလို႔ တခ်ိဳ႔ကလည္း စိတ္၀င္စားၾကျပန္ပါေသးတယ္…။ ဟင့္အင္း… ကိုယ္ေျပာခဲ႔ျပီးပါျပီ… အိန္ဂ်ယ္ကိုယ္နဲ႔ လိုက္ပါေနသေရြ႔ အိန္ဂ်ယ့္အေၾကာင္းကုိ ကိုယ္ဆက္ေရးေနမိဦးမွာပဲ…..။ ကမၻာဆံုးတဲ႔ေန႔အထိ အိန္ဂ်ယ္ရွိေနမွာပါ….။

ခုလို ေႏြေနပူပူမွာ ကမ္းေျခကိုသတိမရဘူးလား အိန္ဂ်ယ္…..။ လိႈင္းစီးခ်င္လိုက္တာ…. အုန္ေရေသာက္ခ်င္လိုက္တာ လာသမွ်အသည္ေတြဆီက ပုစြန္ကင္ေတြ ငါးကင္ေတြ မုန္႔တီေတြ မုန္႔လက္ေဆာင္းေတြစားခ်င္လိုက္တာ…။ ေကာင္းကင္က ၾကယ္ကေလးေတြကို ပ်င္းမွာစိုးလို႔ မီးရွဴးမီးပန္းေတြကို ပစ္ေဖါက္ျပီး စခ်င္လိုက္တာ… မီးပံုပြဲက သီခ်င္းခ်ိဳခ်ိဳကေလးေတြ ဆိုတတ္တဲ႔ ေကာင္ေလးေတြကို လက္ခုပ္တီးျပီး အားေပးခ်င္လိုက္တာ….။ လြမ္းတယ္ လြမ္းတယ္.....လြမ္းတယ္…လြမ္းတယ္….ဒီလို ခပ္တိုးတိုးကေလးပဲ ေရရြတ္ခြင့္ရိွသတဲ႔လား…။

ညဖက္ မင္းအေၾကာင္းစာေရးရင္း… ကိုယ္ေတာ့ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ေသာက္ျပီးျပီ…..။ မင္းေရာ…အိန္ဂ်ယ္ ေကာ္ဖီခြက္ေဘးမွာခ်ရင္း အလုပ္လုပ္ေနသလား…။ ဒါမွမဟုတ္ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ သီခ်င္းပဲသြားဆိုေနသလား…။ အျပာေရာင္မိုးသား တမိုးထဲေအာက္မွာေပမယ့္ မင္းရဲ႔ ကမၻာတဖက္ျခမ္းကေန… မင္းကို တမ္းတေနတဲ႔သူရွိေနတယ္ဆိုတာ သတိမွရေနရဲ႔လား…။ ခုလို ေႏြရက္ေတြမွာ ေလတဟူးဟူးတိုက္ခတ္ေနတဲ႔ ျမစ္ကမ္းနေဘးမွာ ကိုယ္တို႕အတူသြားထုိင္ၾကရရင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလိုက္မလဲေနာ္…။ ဟိုးးး ေခ်ာက္ကမ္းပါးေအာက္ဖက္မွာ တေ၀ါေ၀ါစီးဆင္းေနတဲ႔ ေရျပင္ေတြဟာ ေႏြမွာ ခမ္းေျခာက္ေနေလာက္ေရာေပါ့ေနာ္….။ ႏွင္းေတာထဲမွာ စိမ္းစို ယိမ္းႏဲြ႔ေနၾကတဲ႔ ျမက္ပင္ရွည္ေတြလည္း ၀ါက်င့္ေျခာက္ေသြ႔ေနေလာက္ေရာေပါ့…..။ အရာရာဟာ…ကိုယ့္ခံစားခ်က္အတိုင္း လိုက္ပါေလာင္ကၽြမ္းကုန္ျပီတဲ႔ အိန္ဂ်ယ္….။

ေတြးၾကည့္ရံုနဲ႔တင္ ေႏြးေထြးမႈေပးတတ္တဲ႔ ႏူးညံ့ျဖဴစင္တဲ႔ အေတာင္ပံတစ္စံုနဲ႔ ကိုယ့္ကို ေအးခ်မ္းမႈရေအာင္ တခ်က္ေလာက္ ခတ္ေပးပါ….။ ပူေလာင္ေနတဲ႔ေႏြမွာ ကိုယ့္ႏွလံုးသားကိုေအးျမမႈေတြ ေဆာင္က်ဥ္းေပးပါ…. အိန္ဂ်ယ္။ ထာ၀ရရုန္းထြက္မရႏိုင္တဲ႔ ကြန္ထဲကေန… မင္းရဲ႔ဖမ္းစားျခင္းကို ေက်နပ္စြာခံယူပါ့မယ္…။ ကိုယ့္ရဲ႔ တည္တံ့ေသာခ်စ္ျခင္းမ်ားျဖင့္ အိန္ဂ်ယ့္ဘ၀ ဆိတ္ျငိမ္ေအးခ်မ္းမႈမ်ားျဖင့္သာ ျပည့္စံုေစေသာ္….။

မိုးေငြ႔   

ေျမၾကီး.....

ခုတေလာ ဟိုနားကလည္းတန္ဖိုးနည္းေျမကြက္ေတြရလို႔ ေလွ်ာက္လႊာေတြတင္ၾကျပန္ျပီ ဒီနားက တန္ဖုိးနည္းအိ္မ္ယာေတြအတြက္ ေလွ်ာက္ၾကျပန္ျပီနဲ႔...။ ကိုယ္ေတြက စိတ္၀င္စားပါရဲ႔ အဲလိုလည္းသြားမတုိးႏိုင္ သြားတိုးဖို႔အခ်ိန္မေပးႏိုင္နဲ႔ေလ...။ တကယ္စိတ္၀င္စားပါတယ္ ခုခ်ိန္မွာ ေျမကေလးတစ္ကြက္ေလာက္လိုခ်င္ေနတယ္...ေနဖို႔မဟုတ္ဘူး သီးပင္စားပင္ေလးစိုက္ဖို႔ ႏို႔စားႏြားေလးတစ္ေကာင္ႏွစ္ေကာင္ေလာက္ေမြးမလားလို႔ စိတ္ကူးတာပါ...။ သိပၸံေခတ္ကေန စိုက္ပ်ိဳးေရး ေခတ္ ၊ ေမြးျမဴေရးေခတ္မ်ားျပန္ဦးတည္မလား မေျပာတတ္...။ 

ေလာေလာဆယ္ေတာ့ အသီးအရြက္ေတြ၀ယ္စားရတာ ဓါတ္ေျမၾသဇာဖ်န္း ပိုးသတ္ေဆး ဖ်န္းတတ္ၾကလြန္းလို႔ (အဲဒီေဆးေတြေၾကာင့္ အစာအဆိပ္ျဖစ္ျပီးေသတဲ႔သူေတြလဲ ခဏခဏၾကားေနရတယ္) သဘာ၀အေလွ်ာက္စိုက္တဲ႔ ေအာ္ဂဲနစ္ဆိုတာၾကီးက ေခတ္စားေနသကိုး...။ ဒါကလည္း လူအနည္းစုေလာက္သာသိၾက ၀ယ္စားႏိုင္ၾကတဲ႔ တန္ဖုိးၾကီး အစားအေသာက္ စာရင္း၀င္ေတြပါ...။ ႏွပ္မမွန္တဲ႔ ဆင္းရဲခ်ိဳ႔တဲ႔သူေတြ အတြက္ေတာ့ ဘာေဆးဖ်န္းဖ်န္း ေပါက္ခ်င္တဲ႔ေနရာကေပါက္ေပါက္ ပါးစပ္ထဲ၀င္ ၀မ္း၀ရင္ျပီးေရာ မဟုတ္လား..။ အိမ္မွာ ကိုက္လန္ရြက္၀ယ္စားပါတယ္ ေဆးဖ်န္းတာမ်ားလို႔ပဲေနမယ္ တေရျပဳတ္ျပီး ျပန္ေၾကာ္ေတာင္ အနံ႔က မေပ်ာက္ခ်င္ဘူး အဲေလာက္ဆိုးတာ...။

ရန္ကုန္ ဓမၼေစတီလမ္းေပၚက အီတလီစာေတြကို အဓိကထားေရာင္းတဲ႔ Sharky ဆိုတဲ႔ ဆိုင္တစ္ဆိုင္ရွိတယ္..။ ဒီဆိုင္ရဲ႔စတင္ျဖစ္ေပၚလာပံုနဲ႔ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြကို Food Magazine ထဲမွာ ပိုင္ရွင္ ဦးရဲထြဋ္၀င္း     ကိုယ္တိုင္ အင္တာဗ်ဴးတာ ဖတ္ခဲ႔ရဖူးတယ္...။ သူက ႏိုင္ငံျခားကျပန္လာေတာ့ ဒီမွာ ေျမ၀ယ္ စိုက္ပ်ိဳးေရးကိုအရင္စလုပ္တာ... သူ႔မိဘမ်ားကေတာင္ ႏိုင္ငံျခားျပန္က လယ္သမားျပန္ျဖစ္ေနတယ္လို႔ေျပာတာခံရတာ မမႈဘဲ သူ႔ရည္မွန္းခ်က္အတိုင္းလုပ္လာခဲ႔တာ ခုဆိုရင္ သူ႔ဆိုင္ကေလးက လူသိေတာ္ေတာ္မ်ားေနျပီ..။ ဒီဆိုင္ကထြက္သမွ်စားေသာက္စရာေတြရဲ႔ ကုန္ၾကမ္းသည္ သူကိုု္ယ္တိုင္ သူ႔ျခံေျမမွာစိုက္ပ်ိဳးယူတယ္ ေမြးျမဴယူတယ္...။ ၀က္အူေခ်ာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးအတြက္ေရာ အမဲသားႏို႔  ဆလပ္သုပ္ထဲထည့္ရမယ့္ အရြက္ေတြကအစ ျခံထဲမွာ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္စိုက္တယ္...။ အဲဒါေလးဖတ္ျပီး ကုိယ္အရမ္းကိုသေဘာက်ေနတာ...။ အဲဒီဆိုင္မွာ တစ္ခါ ႏွစ္ခါ သြားစားဖူးတယ္ ေစ်းၾကီးတယ္။ ျခံထြက္ဟင္းသီးဟင္းရြက္စစ္စစ္ေတြ ေနၾကာဆီ ဒါေတြသံုးတယ္...။ က်န္းမာေရးအတြက္ ေကာင္းမြန္တဲ႔ အဟာရျဖစ္မယ့္အစား တစ္လုတ္အတြက္ စားသံုးသူေတြကလည္း ေက်ေက်နပ္နပ္ၾကီးကိုေပး၀ယ္ စားသံုးၾကတယ္ေလ....။ ဒါေပမယ့္ သူမ်ားႏိုင္ငံမွာထက္စာရင္ အမဲသားဘာဂါတစ္လံုးရဲ႔တန္ဖိုးဟာ ေတာ္ေတာ္မ်ားပါတယ္ တစ္လံုးကို 9500က်ပ္ က်တယ္ဗ်...။ အထဲက အသားကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးႏူးည့ံျပီး အရသာရွိတာအမွန္ပဲ...။

ခုလည္း ပဲခူးျဖစ္ျဖစ္ ေမွာဘီဘက္မွာျဖစ္ျဖစ္ေျမေလး တစ္ကြက္ေလာက္မ်ား ပိုင္ရင္ေကာင္းမွာပဲေတြးၾကည့္တာ..။ သိပ္လည္း ေစ်းမမ်ားမယ့္ေျမကြက္ကေလးကစတာေပါ့...။ (ေမွာ္ဘီသားကညိမ္းကိုေတာ့ သတိရမိသား သူ၀ယ္မယ့္ အကြက္သြားလုေကာင္းမလားလို႔) ဒါေပမယ့္လည္း ဒီနားေျမကြက္ေပါရင္ ဟိုလူေတြက ေစ်းၾကီးေပး၀ယ္လိုက္ၾကျပီ ဟိုနားဆိုလည္း သူတို႔ကေစ်းၾကီးေပးလိုက္ျပန္ျပီဆိုေတာ့ကာ ကိုယ္ေတြလို အေျခခံစိတ္ကူးယဥ္လူတန္းစားအတြက္ က်န္ေတာင္က်န္ဦးပ့ါမလားဗ်ာ...။ ဟူးးး...ဒါကိုယ့္ရဲ႔ ေနာက္ဆံုးအရူးထေနတဲ႔ စိတ္ကူးပါ....။ ေတာင္ၾကီးဖက္မွာလဲ ဟိုပုန္းမွာ တစ္ကြက္ကို ဆယ့္ငါးသိန္းနဲ႔ခ်ေပးေနတယ္ ဂရံေတာ့မပါဘူးေပါ့ အဲဒါစိတ္၀င္စားလားလို႔ ေမးေပမယ့္ ကုိယ္မျမင္ရတဲ႔ေနရာ ကိုယ္တုိင္လည္းမသြားႏိုင္မယ့္ေနရာကိုေတာ့ မ၀ယ္ထားခ်င္ဘူးေလ...။  ေထာက္ၾကံ့ဖက္မွာလည္း ေစ်းထဲက ဟင္းရြက္ေရာင္းတဲ႔ အမတစ္ေယာက္က သူ႔ျခံလာလည္ပါဦးလို႔ ေခၚတာၾကာလွေပါ့ လိုက္ကိုသြားမၾကည့္ျဖစ္ေသးတာ...။ ျခံထဲစိုက္ထားတဲ႔ မုန္ညင္းဖူးခင္းေတြလွလြန္းလို႔ ဓါတ္ပံုရိုက္ခ်င္လာရိုက္ပါလို႔ေခၚေနတာ...။ ေဆာင္းဦးလိုအခ်ိန္မ်ိဳး မနက္ခပ္ေစာေစာသြားရမွာ ျမဴေတြေ၀့ဆိုင္းေနမယ့္ စိမ္းစိုစို အခင္းေလးမွာ ဘယ္ေလာက္ေနခ်င့္ စဖြယ္ေကာင္းလိုက္မလဲလို႔...။

ကေလးဘ၀တုန္းကေတာ့ မီးဖိုေခ်ာင္ဟင္းစားပင္ေတြကို အိမ္မွာမစိုက္ဖူးေပမယ့္ အပင္ၾကီးမ်ိဳးေတြျဖစ္တဲ႔ သရက္ပင္တို႔ သံပယိုပင္တို႔လိုမ်ိဳးေတာ့စိုက္တယ္..။ အေကာင္ေတြဆို ၾကက္ ဘဲ ၀က္ေတြေမြးတယ္...။ ညေနဆို ၀က္စာေတြေကၽြးရတယ္...။ ဖြဲႏုနဲ႔ ပိန္းရိုးနဲ႔ ဆန္ကြဲက်ိဳထားတဲ႔ အစာေတြကို စားခြက္ထဲေလာင္းထည့္ ၀က္ေတြတိုးက်ိတ္ျပီး တအိအိနဲ႔စားၾကတာကိုၾကည့္ရတာေပ်ာ္စရာ...။ ဘဲစာက်ျပန္ေတာ့လဲ ဖြဲႏုနဲ႔စားကြဲပဲေဖ်ာ္ေပးရတာ..(ခုေခတ္ေတြလို ႏိုင္ငံျခားကလာတဲ႔ ဓါတုပစၥည္ေတြနဲ႔လုပ္တဲ႔ အစာေတြဘာေတြဆိုတာ ၾကားေတာင္မၾကားဖူးပါဘူး)...ျပီးေတာ့ သူတို႔ေဆာ့ဖို႔ ေရတြင္းနားမွာ ေရကန္ေသးေသးေသးေလးေဆာက္ေပးထားရေသးတယ္...။ ဒီေလာက္ပါပဲ စိုက္ပ်ိဳးေရးေမြးျမဴေရးအေတြ႔အၾကံဳကေတာ့...။

ကိုယ့္စိတ္ကူးထဲမယ္ေတာ့ ကိုယ့္ျခံထဲက အသီးပင္ေလးေတြကိုစားလဲစား... သဘာ၀ဟင္းသီးဟင္းရြက္ ျခံထြက္စစ္စစ္ဆိုျပီး ရပ္ကြက္ထဲကသူကိုလည္းမွ်ေပးခ်င္တဲ႔စိတ္ရွိေနတယ္..။

ႏုိ႔စားႏြားကရမယ့္ ႏို႔ကို ႏို႔နဲ႔ပတ္သက္တဲ႔မုန္႔ပဲသေရစာေတြ ဒိန္ခ်ဥ္ေတြလုပ္မယ္....။ ကိုယ့္ပတ္၀န္းက်င္နီးနား ကသူေတြအတြက္ အဟာရျဖစ္မယ့္ က်န္းမာေရးေကာင္းမြန္ေစတဲ႔ လတ္ဆတ္တဲ႔ အစားအစာေတြကို မွ်ေ၀ခ်င္တဲ႔ ေစတနာရွိေနတယ္...။ ဒါေပမယ့္ကြယ္ စိတ္ကူးထဲမယ္ေပါ့....။

OK... One day ေပါ့.... တစ္ေန႔ေန႔ေတာ့ ကိုယ့္စိတ္ကူးေလးကို အေကာင္ထည္ေဖာ္ႏိုင္္မွာပါ...။

မိုးေငြ႔