နှင်းစဲနေ.....

ေနေရာင္ခပ္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေတြ ေရႊပ၀ါပါးတစ္ခုလိုေရာက္လာတဲ႔အခါ......
ႏွင္းေတြအရည္ေပ်ာ္ ေလထဲအေငြ႔ပ်ံ ေပ်ာက္ကြယ္သြားၾကရတာ သဘာ၀တရားပါပဲ.......။

ႏွင္းေတြဟာ ခါးသက္သလား  အိန္ဂ်ယ္...။

ဒီေဆာင္းမွာ ႏွင္းရဲ႔ အစြမ္းသတၱိေတြကို ကိုယ္ေကာင္းေကာင္းခံစားသိျမင္မိသြားခဲ႔ပါျပီ.....။ အျဖဴေရာင္ႏွင္းပြင့္ေတြကို အနီးကပ္ေသခ်ာၾကည့္မိရင္ ႏွင္းပြင့္ဖတ္ေတြဟာ ဆူးေတြလိုပဲခၽြန္ျမထက္ရွပါတယ္....။ အေ၀းကၾကည့္ရင္ ၀ါဂြမ္းစိုင္ေတြလို ႏူးညံ့ေနလိမ္႔မယ္ဆိုတဲ႔ အထင္နဲ႔ မာယာေတြနဲ႔အျမင္ကို လွည့္စားထားတတ္ၾကတယ္....။

ႏွင္းရဲ႔မာယာထဲ မူးမိုက္မိန္းေမာေနခ်ိန္မွာ... ကိုယ့္ရဲ႔အိန္ဂ်ယ္ဟာ...ေႏြးေထြးတဲ႔ ေနျခည္ေတြကို ေဆာင္က်ဥ္းေပးခဲ႔တယ္.....။

ကိုယ္မသိဘဲ ... ကိုယ့္အရိပ္လို လိုက္ပါေနတတ္တဲ႔ အိန္ဂ်ယ္ဟာ.... ကိုယ့္ကိုအျမဲကူညီေဖးမဆဲပါပဲ...။

ေအးခ်မ္းတုန္ခိုက္လွတဲ႔ ဒီေဆာင္းမွာ မင္းက ကိုယ့္ကို ေႏြးေထြးမႈေတြနဲ႔ ႏွင္းရဲ႔မာယာေတြကို ေပ်ာက္ကြယ္ပ်က္သုဥ္းသြားေအာင္ စြမ္းေဆာင္ေပးႏိုင္ခဲ႔တယ္........။

I love u Angel.... ဒီစကားလံုးေတြဟာ ကိုယ့္အေသြးအသားထဲမွာ အျမဲစီးဆင္းေနၾကလိမ္႔မယ္...ကိုယ္အသက္ရွင္ေနသေရြ႔ ကိုယ္အသက္ရႈမရပ္တန္႔သေရြ႔........။

မိုးေငြ႔

ဗီယက္နမ္အမဲသားေခါက္ဆြဲ.....

 ဗီယက္နမ္အမဲသားေခါက္ဆြဲျပဳတ္

အေမက ဗီယက္နမ္သူေပမယ့္ ေမြးကတည္းကရွမ္းျပည္မွာပဲေမြးလာခဲ႔ၾကေတာ့ တကယ့္ ဗီယက္နမ္္စာ စစ္စစ္ကို မခ်က္တတ္ၾကပါဘူး..။ ဘယ္လိုလူမ်ိဳး ဘယ္လိုဘာသာရဲ႔ ခ်က္နည္းမဆို စိတ္၀င္စားျပီးသားလည္းျဖစ္တယ္ ဗီယက္နမ္ေသြး ငါးမူးဖိုးပါသူ ဟင္းခ်က္၀ါသနာပါသူမို႔ ကိုယ့္အမ်ိဳးရဲ႕ခ်က္နည္းျပဳတ္နည္းေတြကို သိထား တတ္ထားသင့္တယ္လို႔ ယူဆတယ္ေလ...။  ေခါက္ဆြဲဆို ဘာလာလာအကုန္ၾကိဳက္သူမို႔လို႔ ဗီယက္နမ္အမဲေခါက္ဆြဲ ခ်က္နည္းေလးကို ဒီလင့္ေလးမွာ http://nasilemaklover.blogspot.com/ သြားေလ့လာထားျပီး ျပန္ခ်က္ၾကည့္တာပါ...။

 

 

လိုအပ္တာေတြက အမဲသားမိုးခိုသားလႊာျပီးသား 1 pack  ထီးမိႈသံုးပြင့္ ၾကက္သြန္နီအၾကီးတစ္ဥ စပါးလင္တစ္ခု ဂ်င္းတစ္တက္ သစ္ၾကားပိုးေခါက္တစ္လက္မခန္႔ ငရုတ္သီးေျခာက္တစ္ေတာင့္ နာနာပြင့္ႏွစ္ပြင့္ ေရွာက္ေကာသီးတစ္လံုး နဲ႔ ငရုတ္ေကာင္းေစ့ ဆယ္ေစ့တို႔ပဲျဖစ္တယ္...။ အမဲသားကို ရွည္ရွည္ေလးလွီးျပီး အသားမႈန္႔ ပဲငံျပာရည္ၾကည္ ငရုတ္ေကာင္းမႈန္႔အျဖဴ ေျပာင္းမႈန္႔ ႏွမ္းဆီနဲနဲ နဲ႔နယ္ႏွပ္ထားမယ္...။ ဂ်င္းနဲ႔ၾကက္သြန္နီကို မီးကင္ရပါမယ္...။ မိႈကိုေရစိ္မ္ျပီး ခပ္ပါးပါးလွီးထား..။

 ျပဳတ္မယ့္အိုးထဲကို ေရႏွစ္လီတာထည့္ပါ...။ မိႈနဲ႔အမဲသားကလြဲျပီး ၾကက္သြန္နီဂ်င္းမီးကင္ထားတာနဲ႔ က်န္အစထည့္ အစာပလာေတြကို ထည့္ျပဳတ္ပါမယ္...။ ေရပြက္ပြက္ဆူလာရင္္ မီးေလွ်ာ့ျပီးတည္ထားမယ္..။ ဆားနဲ႔ ငါးငံျပာရည္ ထမင္းစားဇြန္းတစ္ဇြန္းဆီထည့္မယ္...။ အမဲသားကို တျခားေရဆူအိုးတစ္အိုးမွာ ႏွစ္မိနစ္ေလာက္ ေရေႏြးေဖ်ာထားမယ္...။ ျပဳတ္ရည္အိုးေမႊးလာျပီဆို အနယ္က်ေအာင္ မိနစ္30ေလာက္တည္ထားပါ...။ စားခါနီမွ ျပဳတ္ရည္ထဲ အမဲသားနဲ႔မိႈထည့္ ဆူေအာင္တည္ျပီးရင္ ကိုယ္ႏွစ္သက္ရာ ဆန္ေခါက္ဆြဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဂ်ံဳေခါက္ဆြဲနဲ႔ျဖစ္ျဖစ္ အရည္ဆမ္းျပီး စားသံုးလို႔ရပါျပီ...။

ေခါက္ဆြဲထဲထည့္စားရမယ့္ ပူစီနံ ပင္စိမ္းနဲ႔ နံနံ႔ရြက္ေတြ

 

စားခါနီး သံပုရာသီးေလးညွစ္ထည့္ အရြက္ကေလးေတြထည့္စား အနံ႔ေလးေမႊးေနတဲ႔ ဗီယက္နမ္ အမဲေခါက္ဆြဲေလးေပါ့... ။ ပဲပင္ေပါက္ပါထည့္စားလည္းရတယ္ ကိုယ္ကမ၀ယ္ထားလိုက္မိလို႔...။

2013 ရဲ႔ ေကာင္းေသာ ေနာက္ဆံုးေသာၾကာေန႔ေလးျဖစ္ပါေစ ..း)

မိုးေငြ႔

နှင်းစိုမှာစိုးတယ်......

                            

ကိုယ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ ႏွစ္ရွည္လမ်ားမေတြ႔ခဲ႔ရသူေတြလို တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္မ်က္ေတာင္

မခတ္တမ္း စုိက္ၾကည့္ေနၾကတာ မိနစ္ၾကာေနျပီ…။

တကယ္လည္း မေတြ႔ျဖစ္ၾကတာ နည္းနည္းေတာ့ၾကာခဲ႔ပါျပီေလ…..။

ကိုယ့္ကို မင္း ေဆာင္းအိပ္မက္တစ္ခုလာေပးေနတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူးေနာ္ အိန္ဂ်ယ္….။

မင္းဆံပင္ေတြက အရင္လိုပဲ ခပ္တိုတိုၾကမ္းၾကမ္း… မင္းမ်က္ခံုးေတြထူထဲမဲနက္ေနၾကလို႔ မင္းမ်က္၀န္းေတြ အေရာင္ေတာက္ပဆဲ… မင္းႏႈတ္ခမ္းေတြစိုရဲဆဲပါပဲ…။ ႏွင္းပြင့္ေတြလို ၾကည္လင္ေတာက္ပျဖဴစင္ေနဆဲ မင္းအသားအေရေတြ… မင္းေမးရိုးအထက္္မွာ ခရမ္းေရာင္နဲ႔အစိမ္းေရာင္ေသြးေၾကာမွ်င္ေလးေတြက အသည္းယားစြာ ယွက္သန္းေနၾကဆဲ….။ ကိုယ့္လက္ဖ်ားႏွစ္ဖက္ကို ဆုတ္ကိုင္ထားတဲ႔ မင္းလက္ဖ၀ါးေတြလည္း ေႏြးေထြးဆဲ….။

အိန္ဂ်ယ္… မင္းကုိယ့္ဆီကုိ ဒီတစ္ခါ အျပီးျပန္လာခဲ႔တာလားလို႔ ကိုယ္ႏႈတ္ကေမးဖို႔ သတၱိမရွိခဲ႔ဘူး…။

ျဖစ္ေနက်အတိုင္း မင္းနဲ႔ျပန္ေတြ႔ရလို႔ ၀မ္းသာပီတိမ်က္ရည္ၾကည္ေတြက မ်က္၀န္းႏွစ္ဖက္ကေန စိမ္႔အိုင္က်လာတယ္…။ မင္းက ကိုယ့္လက္ဖ်ားကိုမလြတ္ဘဲ ဆုတ္ကိုင္ထားလ်က္နဲ႔ မင္းလက္ဖမိုးႏွစ္ဖက္နဲ႔ ကိုယ့္ပါးျပင္ေပၚက မ်က္ရည္ေတြကို သုတ္ေပးေနတယ္…။ 

မင္း၀တ္ထားတဲ႔ အျဖဴဆြတ္ဆြတ္ရွပ္အက်ီၤဆီက မီးပူတိုက္ထားခါစ အနံ႔တခ်ိဳ႕ကိုရေနတယ္….။ ျပီးေတာ့ ေရခိ်ဳးဆပ္ျပာနံ႔လား ေဘာ္ဒီစပေရးနံ႔လား ကိုယ္ခြဲျခားမသိႏိုင္တဲ႔ လတ္ဆတ္ေမႊးပ်ံ႕တဲ႔ အနံ႔တစ္ခုပါေရာပါရလိုက္တယ္….။ ကိုယ္သိပ္သေဘာက်တာပဲသိလား…။ မင္းကေလ အျမဲတမ္းေတြ႔လိုက္ရရင္ အျဖဴေရာင္ရွပ္ သို႔မဟုတ္ လည္ကတံုးနဲ႔ ကြက္စိပ္ပုဆိုးေတြကို သပ္သပ္ရပ္ရပ္၀တ္ထားေလ့ရွိတယ္….။

ဗာဒံပင္ခပ္အုပ္အုပ္ေအာက္က စားပြဲ၀ိုင္းမွာ ကိုယ္တို႔ ေပါ့ဆိမ့္ႏွစ္ခြက္မွာလိုက္ၾကတယ္….။ မင္းေျပာျပတဲ႔ ကိုယ္နဲ႔မေတြ႔ျဖစ္တဲ႔အခ်ိန္ မင္းရဲ႔ အျဖစ္အပ်က္တစ္ခ်ိဳ႔ မင္းရဲ႔ဘ၀ျဖတ္သန္းခ်ိန္ခရီးတခ်ိဳ႔ကို ကိုယ္နားေထာင္ေနလိုက္တယ္…။ ကိုယ္ကေတာ့ မင္းနဲ႔မေတြ႔ျဖစ္တဲ႔အခ်ိန္ေတြမွာ မင္းကိုေျပာျပဖို႔ ဘာမွေထြေထြထူးထူးမရွိခဲ႔ဘူး…။

ကိုယ္တို႔လက္ဖက္ရည္အတူေသာက္ေနတဲ႔အခ်ိန္ ည၈နာရီခြဲေလာက္မွာပဲ… ကိုယ္တို႔ထိုင္ေနတဲ႔၀ိုင္းနဲ႔ မနီးမေ၀း နီယြန္မီးတိုင္ရဲ႔အလင္းျဖာျဖာေအာက္မွာ ရုတ္တရက္ မႈန္ရီေ၀သီကုန္လို႔… တခ်ိန္တည္းမွာပဲ ေအးစိမ္႔လာလိုက္တာ…။ အိုးးး… ႏွင္းေတြေ၀ေနတာပဲ…..။ အ၀ါေရာင္အလင္းတန္းထဲမွာ ဒီဇင္ဘာရဲ႔ အျဖဴေရာင္ႏွင္းပြင့္ေတြက သိပ္လွတာပဲ…။ ေလေအးေတြကလည္း ေ၀့၀ိုက္ တိုက္ခတ္လိုက္ေသးတယ္..။ လမ္းမီးေရာင္ေၾကာင့္ မင္းဆံပင္မွာ ကပ္ညိွေနတဲ႔ ႏွင္းစက္မႈန္ေတြက လင္းလင္းလက္လက္ျဖစ္ေနၾကတယ္….။ မင္းေပးထားခဲ႔ဖူးတဲ႔ ေမႊးပြပ၀ါေလးထုတ္ျပီး ကိုယ္..မင္းေခါင္းကို အုပ္ထားေပးလိုက္တယ္…။ 

မင္းနဲ႔ကိုယ္ အထဲမ၀င္ဘဲ ႏွင္းေတြက်ေနတာကို တိတ္တဆိတ္ေငးေမာၾကည့္ေနျဖစ္ၾကတယ္…။

ကိုယ္မ်က္စိမွိတ္ျပီး မိုးေပၚမ်က္ႏွာေမာ့ထားၾကည့္တယ္…။ ေအးစိမ္႔စိမ္႔ ႏွင္းမႈန္ေတြ မ်က္ႏွာေပၚကို ႏူးညံ့စြာလာထိတာကုိ ခံစားေနရတယ္…..။ မင္းက ကုိယ့္မ်က္ေတာင္ရွည္ရွည္ေပၚမွာ တင္ေနတဲ႔ ႏွင္းပြင့္ေတြကို လက္ေခ်ာင္းေတြနဲ႔ ခါထုတ္ေပးေနတယ္…။ ျပီးေတာ ့မင္းလက္ေခ်ာင္းေတြက ကိုယ့္ႏႈတ္ခမ္းတစ္စံုေပၚမွာ ေႏြးေထြစြာက်ေရာက္လာတယ္…။ ႏွင္းရည္ဆြတ္ျပီးေအးစက္တဲ႔ ကိုယ့္အနမ္းေတြ မင္းလက္ေခ်ာင္းေတြေပၚ ကပ္ပါသြားၾကျပီ အိန္ဂ်ယ္….။

ၾကည့္စမ္း အိန္ဂ်ယ္… ခုလိုေအးစိမ့္တဲ႔ ရာသီမွာ မင္းေဖ်ာ္တိုက္မယ့္ ေကာ္ဖီပူပူတစ္ခြက္နဲ႔သာဆို ဘယ္ေလာက္ျပည့္စံုလိုက္မလဲ…..။

ကိုယ္မ်က္လံုးဖြင့္ၾကည့္လိုက္တယ္……။ မင္း … မင္းမရွိေတာ့ဘူး……။ ကိုယ့္စားပြဲ၀ိုင္းမွာ ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္း မင္းကဘယ္ေရာက္သြားတာလဲ အိန္ဂ်ယ္…..။ လက္ဖက္ရည္ခြက္က ကိုယ့္ေရွ႔မွာတစ္ခြက္ မင္းထိုင္တဲ႔အေရွ႔မွာလဲတစ္ခြက္ရွိေနတယ္… မင္းကေရာဘယ္ေရာက္္သြားလဲ….။ အိန္ဂ်ယ္… မင္း..ကိုယ့္ကိုထားသြားခဲ႔ျပန္ျပီလား……..။

ကိုယ္ေလ... ႏွင္းေတြကို မင္းေလာက္မခ်စ္တတ္ေပမယ့္ မင္းခ်စ္တဲ႔ ႏွင္းေတြကို မင္းေလာက္နီးပါး ခ်စ္တတ္ေအာင္ၾကိဳးစားခဲ႔ပါတယ္….။ ကိုယ့္အိပ္မက္ေတြႏွင္းစိုမွာ ကိုယ္မေၾကာက္ပါဘူး…..။ ဒါေပမယ့္ ႏွင္းေတာထဲမွာထိုင္ရင္း မင္းဆံပင္ေတြႏွင္းစိုလို႔ ေနမေကာင္းျဖစ္မွာေတာ့စိုးတယ္ကြယ္….။

မိုးေငြ႔

နွေးထွေးလှည့်ပါ ဒီဇင်ဘာ…..

ခရစ္စမတ္ေရာက္ခါနီးမို႔လို႔ထင္ရဲ႔ ဟိုဟိုဒီဒီ Carol singing သံေတြၾကားေနရတယ္…။ 

ခရစ္စမတ္ဆိုလို႔ မႏွစ္က ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ထိုးေပးခဲ႔ဖူးတဲ႔ အျဖဴေရာင္ သိုးေမႊးဦးထုပ္ေလး မင္းဆီမွာရွိေသးရဲ႔လား….။ ကိုယ္ေတာင္ေပၚျမိဳ႔ကို အလည္သြားခဲ႔တုန္းက မင္းအတြက္ လက္ေဆာင္၀ယ္ခဲ႔ဖူးတဲ႔ အျဖဴေရာင္ေခါင္းစြပ္သိုးေမႊးအေႏြးထည္ေလးေရာရွိေသးရဲ႔လား…။ ဒီႏွစ္ မင္း Carol Singing ထြက္ျဖစ္ရင္ ကိုယ္ေပးထားတဲ႔ အေႏြးထည္နဲ႔ ဦးထုပ္ေလးေဆာင္းသြားေနာ္ အိန္ဂ်ယ္….။ 

မင္းသိလား… အခု ကိုယ္မင္းအတြက္ လက္အိတ္နဲ႔ ေျခအိတ္တစ္စံုဆီ ထိုးေပးေနတယ္…။ လက္အိတ္ေလးက ျပီးသြားျပီ…။ ေျခအိတ္က ထုိးလက္စေပါ့…။ အျဖဴေရာင္အခံမွာ ခရစ္စမတ္ေရာင္ျဖစ္တဲ႔ အစိမ္းနဲ႔အနီေတြကို ႏွင္းပြင့္ပံုေလးေတြ ေမဘယ္လ္ရြက္ပံုေလးေတြေဖာ္ျပီး ထုိးထားတယ္…။ မင္းျမင္ရင္ သိပ္သေဘာက်မွာပဲ….။

ပိတ္ရက္ေတြမွာဆို ကိုယ္အိမ္မွာ စာအုပ္ဖတ္လိုက္ မင္းအတြက္ ေျခအိတ္ေလးထိုးလိုက္နဲ႔ အလုပ္ရႈပ္ေနခဲ႔တာေပါ့..။ ထိုးျဖစ္ေနခဲ႔တာပါ….အိန္ဂ်ယ္… တကယ္ေတာ့ မင္းကို ဒီလက္ေဆာင္ေတြေပးခြင့္ ကိုယ့္မွာရွိမရွိမေသခ်ာေသးဘူး……။

ဒီေဆာင္းတြင္းမွာ မင္းသာကိုယ့္ဆီေရာက္လာခဲ႔ရင္ ႏွင္းေတြေအာက္မွာ ကိုယ္တို႔မီးေမႊးျပီး ေႏြးေထြးေအာင္ မီးအတူလံုၾကမယ္ေလ…။ မင္းၾကိဳက္တဲ႔ ေခါပုတ္ေတြ ကင္ေကၽြးမယ္…. ႏြားႏို႔ပူပူတစ္ခြက္ တိုက္မယ္ေလ…။ အဲဒီႏြားႏို႔ေတြနဲ႔ မင္းက ကိုယ့္ကို hot latte တစ္ခြက္ျပန္ေဖ်ာ္တိုက္ေပါ့… ဟုတ္လား…။ ကိုယ္တို႔ဆီမွာ ၾကက္ဆင္သားမရႏိုင္ေပမယ့္ ေကာက္ရိုးမီးနဲ႔ဆီပိုင္းထဲမွာ အုပ္ျပီးကင္ရတဲ႔ ၾကက္ကင္လုပ္ျပီး ေတာင္ေပၚကရခဲ႔တဲ႔ မက္မန္း၀ိုင္နဲ႔ျမည္းၾကမယ္ေလ…။ ကိုယ္တို႔ျခံေတာင့္ပန္းခ်ံဳထဲက ယုဇနပန္းပြင့္ေလးေတြ အဆုပ္လိုက္ပြင့္ေနတာ ညဖက္ဆို သိပ္ေမႊးတာပဲ....။ 

ႏွင္းဇာပ၀ါအုပ္ထားတဲ႔ ၾကယ္ေရာင္လေရာင္ေအာက္မွာ….ကိုယ္ဂီတာတီးေပးမယ္…. မင္းက ကိုယ့္ကို သီခ်င္းေတြအမ်ားၾကီးဆိုျပမယ္ မဟုတ္လား…။ ခုခ်ိန္မွာ ခရစ္စမတ္ သီခ်င္းေဟာင္းေတြ ျပန္နားေထာင္ခ်င္လိုက္တာ….။ “Slient Night, Holy Night” တို႔…“White Christmas” တို႔ “Jingel Bells”တို႔လိုေပါ့...။

ကို္ယ္စိတ္ကူးထားျပီးသားပါ….။ မင္းေရာက္မလာခဲ႕႔ရင္ မင္းအတြက္ ထိုးထားေပးခဲ႔တဲ႔ သိုးေမႊးေျခအိပ္ လက္အိတ္ေလးေတြကို… ဒီထင္းရွဴးပင္ေသးေသးေလးမွာ ခ်ိတ္ဆြဲထားမယ္လို႔ေလ…။ မင္းနဲ႔ပတ္သက္ျပီး ကံေကာင္းျခင္းေတြကို ခရစ္စမတ္ဘိုးဘိုးၾကီးက သန္းေခါင္းယံက်ရင္ ေျခအိတ္ေလးေတြထဲကို တိတ္တဆိတ္လာထည့္သြားလိမ္႔မယ္လို႔ ယံုၾကည္ရင္းနဲ႔ေပါ့….။

~~~~~ Merry Christmas Angel ~~~~~

မိုးေငြ႔

အိပ္မက္ႏွင္းဆီ....

 

 ဂူဂယ္လ္မွယူသည္

ႏွင္းေတြေ၀ေနတဲ႔ ေဆာင္းညေနခင္းေလးမွာျဖစ္တယ္…။ မွန္ျပတင္းမွာ ႏွင္းမႈန္ေတြကပ္ေနလို႔ အျပင္ကို ေကာင္းေကာင္းမျမင္ရပါဘူး…။ လမ္းမီးတိုင္ အေရာင္၀ါ၀ါေအာက္မွာလည္း ႏွင္းမႈန္ေတြကေ၀သီလို႔ေပါ့…။

ေဒါနစိမ္းေရာင္ ဆိုဖာထိုင္ခံုၾကီးၾကီးေပၚမွာ ကၽြန္ေတာ္ မႏွင္းဆီကိုထိုင္ေစာင့္ေနတာ မိနစ္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ ရွိေတာ့မယ္ထင္တယ္….။ ပန္းေရာင္ႏွင္းဆီပြင့္ခပ္ၾကီးၾကီးေတြနဲ႔ အညိဳေရာင္ေမႊးပြေကာ္ေဇာကို ကၽြန္ေတာ့္ေျခေထာက္နဲ႔ပြတ္သပ္ၾကည့္ေနမိခဲ႔တယ္…။ ကၽြန္ေတာ့္ေရွ႕က အေငြ႔တေထာင္းေထာင္းထေနတဲ႔ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္နဲ႔ အနီရင့္ေရာင္ႏွင္းဆီေတြ ထည့္ထားတဲ႔ ေၾကြအိုးအ၀ိုင္းေလးကိုၾကည့္ရတာ ပဏာသင့္ျပီး ကဗ်ာဆန္ေနလိုက္တာ…။ တကယ္ဆို ကၽြန္ေတာ္ ဒီည မႏွင္းဆီနဲ႔ ညစာအတူစားဖုိ႔ေရာက္လာခဲ႔တာပါ….။ 

“ေစာင့္ေနရတာပ်င္းေနျပီလား…ေဆာရီးေနာ္ ကၽြန္မ အ၀တ္စားလဲတာ နဲနဲၾကာသြားတယ္….”

ဂီတသံစဥ္တစ္ခုလြင့္လာသလို ညင္သာႏူးညံ့လြန္းတဲ႔ သူ႔အသံေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္လွမ္းၾကည့္လိုက္မိတယ္…။ ကတၱီပါေမႊးႏုအနက္ကို ျခံဳျပီး ေလွကားကေနဆင္းလာေနတဲ႔ မႏွင္းဆီ….။ သူ႔မ်က္လံုးေတာက္ေတာက္ေတြက ၾကယ္ပြင့္ေတြလို အေ၀းကေနျမင္ရတာနဲ႔တင္ ရႊန္းစိုလက္လို႔…။ ပ်ားရည္ေရာင္အသားရည္က အနက္ေရာင္ျခံဳလႊာေအာက္မွာ ထင္းပလို႔ေနၾကတယ္…။ ျခံဳလႊာေအာက္မွာ ခဲေရာင္ရင္ဖံုးအက်ီၤေလးနဲ႔ အနက္ေရာင္ဖဲလံုခ်ည္အခံမွာ ခဲေရာင္ႏွင္းဆီပြင့္ၾကီးၾကီးေတြကလဲ ထင္းခနဲ…။ ကၽြန္ေတာ့္ေရွ႔ကို သူေရာက္လာတဲ႔ ေရြ႔လ်ားမႈေတြက သြဲ႔ေျပာင္းလြန္းလို႔ေနပါတယ္…။

“ကၽြန္မ ညေနစာကို အျပင္ျမက္ခင္းျပင္မွာစီစဥ္ထားတယ္.. ႏွင္းေတြတဖြဲဖြဲက်ေနပံုနဲ႔ အစဥ္ေျပပါ့မလား မသိဘူး”

“ရပါတယ္…ႏွင္းေတြၾကားမွာ မႏွင္းဆီေပ်ာ္တယ္မဟုတ္လား… ကၽြန္ေတာ့္အတြက္အစဥ္ေျပပါတယ္…”

သူ႔ႏွႈတ္ခမ္းလႊာေတြက ကၽြန္ေတာ့္ေရွ႔မွာ ရွိေနတဲ႔ ပန္းအိုးထဲက ႏွင္းဆီပြင့္ဖတ္ေတြလိုပဲ …..စိုေတာက္ေနၾကတယ္..။ ပိတုန္းေရာင္နက္နက္ သူ႔ဆံႏြယ္ေတြကို ခပ္ျမင့္ျမင့္ထံုးထားျပီး့ ဆံမွ်င္တခ်ိဳ႔က မ်က္ႏွာေပၚကို ကပိုကရုိေလးက်ေနၾကတယ္…။ အဲဒီခပ္ျမင့္ျမင္ဆံထံုးေဘးမွာ ႏွင္းဆီတစ္ပြင့္က ေနရာယူလို႔ေနတယ္…။

“လာ ကၽြန္မတို႔ ျခံထဲဆင္းရေအာင္…” ဆိုျပီ သူ ေနရာကထျပီး ကၽြန္ေတာ့္လက္ကိုလာဆြဲေခၚတယ္…။ ကၽြန္ေတာ္က ညိဳ႕႔ခံထားရသူတစ္ေယာက္လိုသူေနာက္ကိုပါသြားခဲ႔တယ္….။

သူက သူ႔အိမ္ေရွ႔ျမက္ခင္းျပင္ေပၚမွာ ခုနက အိမ္ဧည့္ခန္းထဲမွာေတြ႔ရတဲ႔ ေကာ္ေဇာနဲ႔ျမက္ခင္းျပင္ေပၚ ခင္းထားခဲ႔တယ္…။ လေရာင္ေအာက္မွာ ေကာ္ေဇာေပၚက ႏွင္းဆီပြင့္ေတြက အေရာင္ေဖ်ာ့ေနၾကတယ္…။ ဓါတ္ဗူးတစ္ဗူး အဖံုးနဲ႔ႏွင္းဆီပြင့္ပံုပါတဲ႔ ေၾကြရည္သုတ္အိုးသံုးလံုး ေပါင္မုန္႔ေတြ သစ္သိီးယိုဗူးတစ္ခ်ိဳ႔နဲ႔ ၀ိုင္ဖန္ခြက္ႏွစ္လံုးရယ္ ပန္းကန္ျပားႏွစ္ခ်က္နဲ႔ ဇြန္းခရင္းႏွစ္စံုရယ္… လက္သုပ္ပု၀ါႏွစ္ထည္ကိုေတြ႔ရတယ္…။ ကၽြန္ေတာ္ထင္ထားတာက ကၽြန္ေတာ္တို႔ စားပြဲတစ္လံုးေပၚမွာ ထမင္းအတူစားၾကရမယ္ထင္ထားတာ…။ ခုလို ႏွင္းမႈန္မႈန္ၾကားက ျဖာဆင္းေနတဲ႔ လေရာင္ေအာက္မွာ ဒီေလာက္ကဗ်ာဆန္တဲ႔ ညစာေလးျဖစ္လိမ္႔မယ္လို႔ ၾကိဳမေတြးမိခဲ႔တာ..။ ျမက္ပင္ေတြက ကိုက္ညိွထားတာမဟုတ္ဘဲ သဘာ၀ေလးအတိုင္း အိအိေလးနဲ႔ ျမကမၺလာလိုပဲ…။  သူက ရုတ္တရက္ ေကာ္ေဇာေပၚလွဲအိပ္လိုက္ေတာ့ ျမက္ခင္းျပင္ကို ထိေတြ႔ေနၾကတဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ေျခဖ၀ါးေတြ ေျမနဲ႔မထိသလိုျဖစ္သြားရတယ္..။  သူမ်က္လံုးကိုစံုမွိတ္ျပီး ေလကို၀၀ရွဴေနတယ္…။

“ေဆာင္းညက သိပ္လွတာပဲေနာ္…”

ကၽြန္ေတာ္သူ႔အနားထိုင္ခ်လိုက္တယ္…။ ထင္းရွဴးရြက္ေတြၾကားကျဖတ္လာတဲ႔ေလသံေတြကလဲ ေတးသီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကို သီဆိုေနသလိုလို…။ ကၽြန္ေတာ္ အသာေလး သူ႔ေဘးမွာ ေက်ာကိုလွဲခ်လိုက္တယ္…။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားမွာ တိတ္ဆိတ္မႈတခဏလြႊမ္းမိုးသြားခဲ႔တယ္…။ ဘယ္ေလာက္ထိ တိတ္ဆိတ္သြားသလဲဆို သူ႔အသက္ရွဴသံ ကၽြန္ေတာ့္အသက္ရွဴသံကို အျပန္လွန္ၾကားေနရတယ္…။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အၾကည့္ေတြက ဟုိးးး ေကာင္းကင္ယံမွာ….။ ထင္းရွဴးပင္ၾကားထဲက ေျပာက္တိေျပာက္က်ား ျဖာဆင္းေနတဲ႔ လေရာင္က ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ သူ႔ကိုယ္ေပၚမွာ…။ တိမ္ကင္းစင္ေနခဲ႔ေပမယ့္ ႏွင္းေတြကာဆီးထားတာေၾကာင့္ လျပည့္လကို ခပ္၀ါး၀ါးေလးျမင္ေနရသလို ၾကယ္ကေလးေတြဟာလည္း မႈန္တိမႈန္၀ါးေလး လင္းလက္ေနၾကတယ္…။

“ရွင္ဗိုက္ဆာေနျပီထင္တယ္ ကၽြန္မစားစရာျပင္ေပးမယ္…” သူက အဲလိုေျပာျပီး ပက္လက္လွဲေနရာက ထထိုင္လိုက္တယ္…။ သူ႔ဆံထံုးေပၚက ႏွင္းဆီပြင့္ေလးက ေမႊးပြေကာ္ေဇာၾကားထဲကပ္ညွိက်န္ခဲ႔တယ္…။ ကၽြန္ေတာ္ႏွင္းဆီပြင့္ေလးကို ေကာက္ယူျပီး တစ္ခ်က္ရွဴရိႈက္လိုက္တယ္…။

“မႏွင္းဆီ ပန္းေလးက်သြားခဲ႔တယ္ ကၽြန္ေတာ္ျပန္ပန္ေပးမယ္ေနာ္…”

ကၽြန္ေတာ္အဲလိုေျပာေတာ့ သူက ပန္းကန္ျပားကုိခဏေအာက္ခ်ျပီး ကၽြန္ေတာ္ဘက္လွည့္လာခဲ႔တယ္…။ သူ႔ကို ကၽြန္ေတာ္ႏွင္းဆီပန္းေလးပန္ေပးေနတဲ႔အခ်ိန္မွာ… သူ႔ကိုယ္က ႏွင္းဆီရနံ႔သင္းသင္းေလးရလိုက္လို႔ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ခုန္သံေတြ တခဏအတြင္း အိေျႏၵမရစြာ၀ုန္းတိုင္းက်ဲသြားၾကတယ္……။ 

ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႔ ညေနစာ အမဲသားကင္ရယ္္ ေပါင္မုန္႔ၾကမ္းတစ္လံုးရယ္ ဆလပ္သုပ္နဲ႔ ဖရံုသီးစြပ္ရယ္ ျဖစ္တယ္…။ ညစာစားျပီးေတာ့ ၀ိုင္ဖန္ခြက္ထဲ သူက၀ိုင္ေတြငွဲ႔ထည့္ေပးတယ္…။

“ဒီျမိဳ႔ေလးဟာ သိပ္ကို ကဗ်ာဆန္တာပဲ… ရွင္ေရာ အဲလိုမထင္ဘူးလား…. ကဗ်ာျမိဳ႔ေလးပါပဲဟုတ္တယ္ မိုးရာသီဆိုရင္ ထင္းရွဴးပင္ရိပ္မွာ အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ႔ ကေလးငယ္တစ္ေယာက္လိုပဲ ခုလို ေဆာင္းႏွင္းမႈန္ေအာက္ေရာက္ေတာ့ ခ်ယ္ရီပန္းေလးေတြနဲ႔ ေနျခည္မိႈင္းမိႈင္းမွာ ရယ္သြမ္းေသြးေနသလိုလို ျပီးေတာ့ထင္းရွဴးပင္ေတြကို ျဖတ္တုိက္လာခဲ႔တဲ႔ ေလကိုရွဴရတာ
ေအးျမလတ္ဆတ္လြန္းလို႔ ကၽြန္မအတြက္ေတာ့ သိပ္ကိုအရသာရွိတာပါပဲ”

သူကသိပ္လွသလို စကားေျပာလိုက္ရင္လည္း သိပ္ကိုကဗ်ာဆန္လြန္းတယ္…။ သူဟာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ ဖတ္လို႔မဆံုးႏိုင္တဲ႔ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ နမ္းရိႈက္မ၀ႏိုင္တဲ႔ ႏွင္းဆီတစ္ပြင့္…။ သူကမ္းေပးတဲ႔ ၀ိုင္ခြက္ကို ကၽြန္ေတာ္ယူေတာ့ သူ႔လက္ေတြကိုထိမိသြားခဲ႔တယ္…။

“မႏွင္းဆီလက္ေတြေအးစက္ေနတာပဲ… လာ….ကၽြန္ေတာ္ေႏြးသြားေအာင္ ဆုပ္ထားေပးမယ္…”

သူက တစ္ခ်က္ျပံဳးျပီး သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္ကို ကၽြန္ေတာ့္ေပးပါတယ္…။ သူ႔အျပံဳးေတြကသိပ္လွတာပဲ… ဟုတ္တယ္ သူ႔နာမည္နဲ႔လိုက္ေအာင္ပဲ သိပ္ကိုလွပါတယ္…။

ႏုႏုေထြးေထြးရွိလွတဲ႔ သူ႔လက္ေတြကို ကၽြန္ေတာ္ေႏြးသြားေအာင္ ဆုပ္နယ္ေပးလိုက္တယ္…။

“မႏွင္းဆီလက္ေတြက ပန္းပြင့္ဖတ္ေတြလိုပဲ”

သူက ကၽြန္ေတာ့္လက္ေတြကို ျဖန္႔ျပီး လက္ဖ်ားေတြကိုပဲကိုင္ထားျပီး ၾကည့္ေနတယ္…။

“ကၽြန္မအတြက္ ကဗ်ာလွလွေလးေတြသီေပးေနခဲ႔တဲ႔ ရွင့္လက္ေခ်ာင္းေတြဟာလည္း ၾကမ္းရွေပမယ့္ သိပ္ကို ေႏြးေထြးလြန္းပါတယ္…”

ျပီးေတာ့ သူ…… ကၽြန္ေတာ္ရင္ခြင္ထဲ တိုး၀င္လာခဲ႔တယ္…။ ကၽြန္ေတာ္အလိုက္သင့္ကေလး သူ႔ခႏၶာႏြဲ႔ႏြဲ႔ေလးကိုေပြ႔ထားလိုက္တယ္….။

“ေနာက္ေန႔ေတြမွာေရာ ကၽြန္မဆီကို ရွင္ေရာက္လာခဲ႔ဦးမွာလား…. ” သူ႔အသံထဲမွာ စိုးရိမ္သံစြတ္လို႔ အနည္းငယ္ေတာင္ တုန္ယင္ေနတယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ခံစားမိတယ္…။ ျပီးေတာ့ သက္ျပင္းခ်သံခပ္တိုးတိုးကိုပါ တဆက္တည္းၾကားလိုက္ရတယ္..။

“ဘာလို႔ အဲလိုေမးတာလဲ မႏွင္းဆီရယ္……. ကၽြန္ေတာ္..မႏွင္းဆီအနား..အျမဲရွိေနပါတယ္…..”

“ဟင့္အင္းး… ရွင္ကကၽြန္မဆီေရာက္လာျပီးရင္ … ကၽြန္မကို ႏႈတ္မဆက္ဘဲ အျမဲေပ်ာက္သြားတတ္လြန္းလို႔” ကၽြန္ေတာ္သူနဲ႔ထပ္ဆံုခ်င္လို႔ ႏႈတ္မဆက္ရဲဘဲ ျပန္ျပန္သြားခဲ႔တာပါ….။ ကၽြန္ေတာ္သူ႔ပခံုးစြန္းကို ဖ်စ္ထားလိုက္မိတယ္…။ တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ကၽြန္ေတာ္ အားေပးေနရတာပါ…။

ႏွင္းေတြပိုက်လာေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အိမ္ထဲမ၀င္ျဖစ္ၾကေသးဘူး…။ ႏွင္းစိုမွာစိုးလို႔ ကၽြန္ေတာ္သူ႔မ်က္ႏွာေလးကို ရင္ခြင္ထဲ၀ွက္ထားမိတယ္……။ ကၽြန္ေတာ့္ကို သူေမာ့ျပီးစကားေျပာလိုက္တိုင္း သူ႔ထြက္သက္ေႏြးေႏြးေလးေတြက ကၽြန္ေတာ့္လည္တိုင္ကို လာဟတ္တယ္…။ လေရာင္ရဲ႔ ျဖားေယာင္းမႈေၾကာင့္လား ၀ိုင္ခ်ိဳေၾကာင့္လား သူ႔ဆီကရတဲ႔ ႏွင္းဆီရနံ႔ရဲ႔ ဆြဲေဆာင္မႈေၾကာင့္လား ရုတ္တရက္ကၽြန္ေတာ္သတိလက္လႊတ္ျပီး သူ႔နဖူးျပင္ေပၚ ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ဖိကပ္လိုက္မိတယ္..။ သူက ေမာ့မၾကည့္ဘဲ သူ႕႔လက္သည္းရွည္ရွည္ခၽြန္ခၽြန္ေတြနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ေမးရိုးက ရိတ္ထားခါစ ပါးျမိဳင္းေမႊးေတြကို ပြတ္သပ္ေဆာ့ကစားေနတယ္…….။ ျပီးေတာ့ သူ႔လက္သည္းေတြ ကၽြန္ေတာ့္ႏႈတ္ခမ္းေပၚ ေရာက္လာတယ္…။

“ဒီႏႈတ္ခမ္းေတြနဲ႔ ကၽြန္မကို ရွင့္ကဗ်ာေတြတစ္ခါေလာက္ရြတ္ဆိုျပပါဦးေနာ္…” တဲ႔…

ခပ္တင္းတင္းကေလး သူ႔ကိုေပြ႔ဖက္ထားရင္း ကၽြန္ေတာ္ မ်က္စိမွိတ္ထားလိုက္တယ္….။ ေႏြးေထြးလိုက္တာ…။ ႏွင္းဆီရနံ႔ကလည္းေမႊးလိုက္တာဗ်ာ….။ ရုတ္တရက္ကၽြန္ေတာ့္ရင္ကို ကန္ထြက္သြားတာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္မ်က္လံုးဖြင့္ၾကည့္လိုက္တယ္….။ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ခြင္ထဲက ရုန္းထြက္ထေျပးသြားတာက ေၾကာင္တစ္ေကာင္ပါ…။ မႏွင္းဆီ….. မႏွင္းဆီေရာ ဘယ္ေရာက္သြားတာလဲ…။

ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းသစ္သားေတြနဲ႔ ျဖစ္သလိုရိုက္ထားတဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ေရွ႔က စားပြဲတစ္လံုးေပၚမွာ ကုန္ခါနီး ပယင္းေရာင္အရည္တစ္ပုလင္းနဲ႔ ဖန္ခြက္တစ္ခြက္… ေသာက္လက္စ ဖက္ေဆးေပါလိပ္တစ္လိပ္… ေလတိုက္လို႔ တရွဲရွဲျမည္ေနတဲ႔ ၀ါးရံုပင္တစ္ပင္…..။ ေကာင္းကင္မွာ လရွိမေနဘူး…။ ဒီညက လမိုက္ညလား ဒါမွမဟုတ္ တိမ္ကြယ္ေနလို႔ေပ်ာက္ေနတဲ႔ လျပည့္လလား…။ ၾကယ္ေတြေတာင္ ကၽြန္ေတာ့္ကို ျမင္ျပင္းကပ္လို႔ထင္ရဲ႔ ပုန္းေနၾကတယ္…။ ရွပ္အက်ီၤကို ၾကယ္သီးေတြေလးလံုးေလာက္ျဖဴတ္ျပီးဟထားလို႔ ရင္ဘတ္တစ္ခုလံုးလည္း ေအးစက္ထံုက်င္ေနၾကျပီ…။ ကၽြန္ေတာ္ခဏကေလး အိပ္ေပ်ာ္သြားတုန္း ကၽြန္ေတာ့္အိပ္မက္ထဲကို မႏွင္းဆီအလည္ လာသြားခဲ႔တာလား…. ဟုတ္လားဗ်….။

မိုးေငြ႔

ပဲမုန္႔(ဘီးမုန္႔).....

 

ေၾကာ္ျပီးသားမုန္႔ေတြကို ေလလံုတဲ႔ ပုလင္းထဲမွာ ထည့္ထားရင္ သံုးရက္ေလာက္ခံပါတယ္..

ပဲနီမ၀ယ္ထားရလို႔ ပဲ၀ါနဲ႔ ထန္းညက္ကိုသံုးထားတဲ႔ ပဲအႏွစ္ေလး...။ ပဲ၀ါႏွစ္ဗူး+ထန္းညက္ငါးခဲ+ ဆားအနည္းငယ္..။ ပဲ၀ါေလးကို ေပါင္းေခ်ာင္နဲ႔ မိနစ္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ေပါင္းျပီး စက္နဲ႔ေခ်ထားမယ္...။ ထန္းညက္ငါးခဲကို ေရနဲနဲနဲ႔ က်ိဳျပီး အမႈန္အမႊားေတြမပါေအာင္ေရစစ္နဲ႔စစ္ထားမယ္..။ ပဲႏွစ္ထဲကို ထန္းညက္နဲ႔ ဆားနဲနဲထည့္ျပီး မီးဖိုေပၚမွာ ခဏေမႊျပီး အပူေပးျပီးရင္ရျပီ..။

 ဂ်ံဳမႈန္႔ႏွစ္အခ်ိဳးေလးေျပာျပမယ္...။ ဂ်ံဳ 200g+ေထာပတ္ 100g+ေရ 50ml+ဆား 1/2tsp

ႏွပ္ျပီးသားဂ်ံဳမုန္႔သားကို အရွည္ေလးလုပ္ ေလးပိုင္းပိုင္းထားလိုက္မယ္...။ ပိုင္းထားျပီးသားမုန္႔လံုးတစ္ခုကို သစ္သားဒလိမ္႔နဲ႔ အျပားလွိမ္႔မယ္...။ ေတာ္ေတာ္ေလးပါးတဲ႔အထိလိွမ္႔ျပီးရင္ေတာ့ လိုခ်င္တဲ႔ အ၀ိုင္းရေအာင္
မုန္႔ျဖတ္တဲ႔အ၀ိုင္း သုိ႔မဟုတ္ ဗူးအဖံုးတစ္ခုခုနဲ႔ျဖတ္လည္းရပါတယ္...။

မုန္႔ျပား၀ိုင္းေလးထဲကို ပဲႏွစ္ေလး ထမင္းစားဇြန္းတစ္ဇြန္းထည့္

 ထက္ပိုင္းေခါက္ျပီး အနားသားေလးေတြကို အတြန္႔ပံုေလးလိတ္ျပီးပိတ္လိုက္တယ္

 ဆီမ်ားမ်ားနဲ႔ေၾကာ္တယ္ .....။ အမွန္ေတာ့ deep fry လုပ္တာထက္ အာဗင္နဲ႔ဖုတ္တာပိုေကာင္းပါတယ္...

ခုလိုေရႊ၀ါေရာင္ေလးသန္းလာတဲ႔အထိ မီးေျဖးေျဖးေလးနဲ႔ေၾကာ္ပါတယ္...။ မီးမ်ားရင္ အထဲက မုန္႔မက်က္မွာစိုးလို႔...:)

Have a nice day!!!!!!!

မိုးေငြ႔