လမင္းနဲ႔ၾကယ္စင္.....

 















မင္းဟာ လတစ္စင္းျဖစ္ခဲ႔မယ္ဆိုရင္ ကုိယ္ဟာ မင္းေဘးနားက ၾကယ္မႈန္မႊားေလးတစ္ပြင့္ပဲျဖစ္မွာပါ…….

ကိုယ့္ကိုမွတ္မိလားဘယ္သူလဲတဲ႔….။ ကိုယ္ကမင္းလိုမဟုတ္ပါဘူး မင္းဆီက ဖုန္းနံပါတ္ရကတည္းက ph contact ထဲမွာ အိန္ဂ်ယ္ပံုေလးနဲ႔ထည့္မွတ္ထားျပီးသားပါ…။ ဖုန္းသံျမည္ကတည္းက မင္းဆိုတာကိုယ္သိျပီးသား နဲနဲကေလး အံ့အားသင့္သြားတာပဲရွိတာ..။ ေအာ္…ေျပာေသးတယ္ ဖုန္းအရင္စဆက္တာ ကၽြန္ေတာ္ေနာ္တဲ႔….။ ကိုယ့္ကို မင္းဖုန္းနံပါတ္ေပးျပီးကတည္းက ကိုယ့္ဖုန္းကို မင္းေမွ်ာ္ေနခဲ႔တာတဲ႔…မဆန္းဘူးလား….။ ကိုယ္ကမင္းအေႏွာက္ယွက္ျဖစ္မွာစိုးလို႔ ဖုန္းနံပါတ္ေလးကို contact ထဲမွာ သိမ္းထားရံုေလးသိမ္းထားတာ မင္းဆီကိုဘာအေၾကာင္းကိစၥမွမရွိဘဲ ကိုယ္မဆက္ခ်င္ဘူး…။ 

မင္းအသံေလးကိုစၾကားလိုက္ရခ်ိန္မွာ ေမွ်ာ္လင့္ထားသလိုမဟုတ္ဘဲ ကိုယ္ႏွလံုးသားေတြေအးေဆးတည္ျငိမ္ေနလြန္းခဲ႔တယ္…..။ ေသြးေအးသြားတာမဟုတ္ဘူး…..။
ေနတတ္သြားတာပါ….။ ျပီးေတာ့ ရင္ခုန္သံေတြဗေလာင္ဆူေနရေအာင္ ကိုယ္က ဆယ္ေက်ာ္သက္မွမဟုတ္ဘဲ….။

ကိုယ့္ႏွလံုးသားကို ကိုယ့္ဘာသာတကယ္ပဲ အက်ဥး္ခ်ထားလိုက္ျပီလား…..

မင္းအျပံဳးေတြက မင္းေပ်ာ္ေနတယ္လို႔မေျပာၾကဘူး….။ 

မင္းက စိတ္ညစ္ရင္ သံစဥ္ေတြနဲ႔ေပါက္ကြဲတယ္ ကိုယ္ကေတာ့ စကားလံုးေတြအျဖစ္ဖြင့္အံတယ္…။ တူေတာ့မတူၾကဘူးေပါ့…။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္နားလည္ေပးလို႔ရပါတယ္။။။

မင္းမ်က္၀န္းေတြကိုကိုယ္မၾကည့္ပါဘူး…။ ဒါေပမယ့္ မင္းႏွလံုးသားကဒဏ္ရာေဟာင္းကို ကိုယ္ျမင္ေနရတယ္…။ မင္းစကားေတြထဲက မင္းအသံေတြထဲက နာက်င္မႈတခ်ိဳ႔ကို ကိုယ္ကူးဆက္ခံစားမိေနတယ္….။ အခ်ိန္ေတြဒီေလာက္ၾကာျမွင့္သြားတဲ႔အထိ မင္းကို ခုလုိျပဳစားႏိုင္စြမ္းလြန္းခဲ႔တဲ႔ မိန္းကေလးကို ကိုယ္ေတြ႔ဖူးခ်င္လိုက္တာ…။ လွတာမလွတာထက္ သူဟာ မင္းအတြက္ နတ္သမီးတစ္ပါးျဖစ္ခဲ႔မွာပါ….။

သီခ်င္းဆိုေနတဲ႔ မင္းမ်က္ႏွာေလးကို မင္းမသိေအာင္ေဘးက ကိုယ္မၾကာခဏခိုးခိုးၾကည့္မိခဲ႔တယ္…။ ျဖဴ၀င္းတဲ႔ မင္းပါးျပင္ေတြက ပန္းေသြးေရာင္ေတြသန္းေနတယ္….။ မင္းစိတ္ညစ္ျပီး မရိတ္ဘဲပစ္ထားခဲ႔တဲ႔ေမးေစ့နဲ႔ စိုရဲတဲ႔ႏႈတ္ခမ္းတစ္၀ိုက္က ႏႈတ္ခမ္းေမႊးခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေတြက က်ိဳးတို႔က်ဲတဲေပါက္ေနၾကတယ္….။ 

ဘာေၾကာင့္အိန္ဂ်ယ္လို႔ေခၚသလဲဆိုတဲ႔ ေမးခြန္းက ကိုယ့္ကိုေတြ႔တိုင္းေမးရမယ့္ ေမးခြန္းတစ္ခုလို႔မ်ား မင္းမွတ္ဥာဏ္မွာအေသစြဲမွတ္ထားသလား….။ မင္းက အိန္ဂ်ယ္လို႔ေခၚတာမၾကိဳက္ဘူးေလ ကုိယ္တို႔ အဲဒီနာမည္အေၾကာင္းမေဆြးေႏြးၾကစို႔နဲ႔….။

မင္ပိန္သြားတယ္….။ မ်က္လံုးေတြအေရာင္နဲနဲမွိန္သြားတာကလြဲရင္ အျပံဳးျဖဴျဖဴေတြက ေတာက္ပဆဲပဲ။

ကိုယ့္ကုိ မင္းေက်းဇဴးခဏခဏတင္စရာမလိုပါဘူး….။ ကုိယ္ဟာ…မင္းအတြက္ ထာ၀ရ ရင္ဖြင့္ေဖာ္တစ္ေယာက္ပါလို႔ ေျပာထားျပီးသားပဲ…။ 

ကိုယ္စိတ္မညစ္ပါဘူး….။ တကယ္စိတ္ညစ္ေနတာကမင္းပါ….။ 

အိမ္အျပန္ႏႈတ္ဆက္လမ္းခြဲခဲ့ျပီးေတာ့ မင္းဆီက ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဆိုတဲ႔ မက္ေဆ့ခ်္တစ္ခု၀င္လာတယ္…။ ကိုယ္လဲ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္လို႔ျပန္ပို႔ လိုက္တယ္…။ ကိုယ့္ရဲ႔ ေက်းဇဴးတင္မႈအနက္အဓိပၸါယ္ကို မင္းေရေရရာရာသိမွာမဟုတ္ပါဘူး….။ သိစရာလည္းမလိုဘူးေလ…။

လမ္းမီးတိုင္က အလင္း၀ါက်င့္က်င့္ေတြျဖာက်ေနတဲ႔ အေရာင္မြဲကတၱရာလမ္းကိုျဖတ္ကူးျပီး ကိုယ့္တိုက္ခန္းေလွကားက်ဥ္းကေနတက္လာခဲ႔ေတာ့တယ္….။ ကိုယ္အိမ္ျပန္ေရာက္ျပီဆိုတဲ႔အေၾကာင္း မင္းကိုဖုန္းလွမ္းဆက္ေျပာလိုက္တယ္…မင္းက ကားေပၚမွာပဲရွိေနေသးတယ္တဲ႔…။

ညက အခါတိုင္းထက္ တိတ္ဆိတ္ေျခာက္ေသြ႔လြန္းတယ္………။ ၾကယ္ေတြကိုယ့္ကိုၾကည့္ေနၾကမလား.....

ေကာင္းကင္ကို ကိုယ္ေမာ့မၾကည့္ျဖစ္ဘူး… လမင္းၾကီးကေရာ……။ 

မိုးေငြ႔