Saturday, 29 September 2012

ေကာ္ဖီရနံ႔.....












 

ကိုယ္ကေကာ္ဖီခေရဇီတစ္ေယာက္ဆိုေတာ့ စာအုပ္နာမည္ေလးေတြ႔တာနဲ႔တင္ ေတာ္ေတာ္ေလးၾကိဳက္ေနျပီ...။ ျပီးေတာ့ စာေရးဆရာေတြကလည္း တကယ့္ဒိတ္ဒိတ္က်ဲေတြခ်ည္းပဲ...ေနာက္ဆံုးကိုယ့္သူငယ္ခ်င္း မမ၀သုန္ကိုယ္တိုင္ကိုက စာေရးအလြန္ေကာင္းသူ...။ အက္ေဆးလွလွေလးေတြကို ႏွစ္သက္တတ္သူေတြ ၀ယ္သိမ္းထားဖို႔ေကာင္းတဲ႔ စာအုပ္ေလးတစ္အုပ္ပါ...။ လက္ေဆာင္ေပးလို႔လဲေကာင္းတယ္ ...။ တန္ဖုိးက 1500က်ပ္ပါ...။ (((ဟမ္))) .... ထုတ္လုပ္သူက ကုိယ့္ကို ေၾကာ္ျငာခိုင္းထားတာ မဟုတ္ပါဘူးေနာ္...။ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္က ၾကိဳက္ႏွစ္သက္လို႔ ညႊန္းတာပါ..။ ဆရာ ေမာင္စိန္၀င္း(ပုတီးကုန္း)တုိ႔ ဆရာႏြမ္ဂ်ာသိုင္းတို႔ရဲ႔ အေရးအသားနဲ႔ ဇာတ္လမ္းဖြဲ႔စည္းပံုကလြဲလို႔ က်န္တာ အားလံုး ဒီဖက္ေခတ္အေရးအသား အေတြးအျမင္ေတြပါ...။ စာေရးဆရာအေယာက္စီတိုင္းရဲ႔ ေကာ္ဖီနဲ႔ပတ္သက္တဲ႔ ဇာတ္လမ္းေလးေတြကို ဘယ္လိုခ်စ္စရာ ေကာင္းေအာင္ စြဲေဆာင္မႈရိွေအာင္ေရးထားသလဲဆိုတာ ကိုယ္တုိင္ဖတ္ရႈခံစား ၾကည့္ေစခ်င္ပါတယ္...။

တေလာက ကိုဏီ(ဏီလင္းညိဳ)နဲ႔လိုင္းေပၚမွာေတြ႔လို႔ စကားေျပာျဖစ္တယ္...။ ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းပါေတာ့ ဒီေကာ္ဖီရနံ႔စာအုပ္ေလးကိုေၾကာ္ျငာ၀င္လိုက္ေသးတယ္...။ ဒါနဲ႔ သူလဲ ဘေလာ့ဂါဆယ္ေယာက္နဲ႔ စာအုပ္ထြက္ထားတယ္ဆိုတာေျပာျပတယ္...။ သက္တံဆယ္စင္းတဲ႔ စာအုပ္နာမည္ေလးလွလိုက္တာ...။ မျမေသြးလဲပါတယ္ ဖဘမွာ မျမေသြးတင္ထားတာေတြ႔လို႔သြားၾကည့္လိုက္တာ...။ စာအုပ္ဆို အိမ္နဲ႔နီးတဲ႔ စီးတီးမတ္မွာပဲ၀ယ္ေနက်ဆိုေတာ့ အဲဒီစာအုပ္က စီးတီးမတ္မွာမတင္ေသးဘူးတဲ႔...။ ၀ယ္အားေပးဦးမယ္...။ ကိုဏီကေျပာေသးတယ္ မမိုးအေရးအသားေလးေတြလဲေကာင္းတာပဲ မမိုးေရးတဲ႔ အက္ေဆးေလးေတြဆို အရမ္းသေဘာက်တယ္တဲ႔...။ ဘေလာ့ဂါေတြ ဟိုတစ္စုဒီတစ္စုေတာ့ စာအုပ္ထုတ္ေနၾကတာပဲ...။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္စာေတြက စာအုပ္ထဲပါေလာက္ဖို႔အထိတန္းမ၀င္ပါဘူးဆိုတာ့ ကိုဏီက တန္း၀င္မ၀င္ဘာနဲ႔တိုင္းတာ တာလဲတဲ႔..။ အဟဲ...မဂၤလာပန္းျခင္းနဲ႔ေလလို႔ ေနာက္လိုက္ေသးတယ္..။ စာအုပ္တစ္အုပ္ထဲပါဖို႔ဆိုတာ အေရးအသားေကာင္းဖို႔တစ္ခုတည္းနဲ႔မျပီးဘူးေလ...ကိုယ္ေရးတဲ႔အေၾကာင္းအရာဟာ စာဖတ္သူေတြရင္ထဲ စိမ့္၀င္သြားမယ့္ မက္ေဆ့ခ်္တစ္ခုခုေပးခဲ႔ႏိုင္မွေကာင္းတာေလ... ကိုယ့္စာဟာ စာဖတ္သူအတြက္ အဆိပ္အေတာက္ျဖစ္သြားတာမ်ိဳးဆိုမေကာင္းဘူးမဟုတ္လား...။ ဆိုေတာ့... ဒီဘေလာ့မွာသာ ကုိယ္ကေဘာင္လြတ္...ကိုယ့္ခံစားခ်က္အတိုင္းခ်ေရးေနတာေလ...။ စာအုပ္ထဲက်ေတာ့...အဲလိုေရးလို႔ မရဘ့ူး..။ အဲဒါ...အဲဒါေတြေၾကာင့္.......။ ျပီးေတာ့ စာအုပ္လုပ္ဖို႔ လူအမ်ားနဲ႔စကားမ်ားမ်ားေျပာရမွာ အေပါက္အေစ့မ်ားရမွာကိုလဲ မလုပ္ခ်င္ဘူး..။ ဒီေတာ့ ဒီမွာပဲေကာင္းတယ္ ကိုယ္ေရးခ်င္တာ ေရးျပီးတင္မယ္...လြတ္လြတ္လပ္လပ္ပဲ...။ ဒီလိုဆိုေတာ့လဲ စာေရးတတ္လ်က္နဲ႔ စာအုပ္တစ္အုပ္ေတာ့အမွတ္တရထုတ္သင့္တာေပါ့ ႏွေျမာစရာလို႔ေျပာစရာရိွဦးမယ္...။ ကဲ..မခက္ပလား...။ ငယ္ငယ္တုန္းက ေက်ာင္းမွာ ကဗ်ာစာအုပ္ထုတ္ဖူးတယ္ အဲဒီစာအုပ္ကိုစာအုပ္စင္ ရွင္းရင္းက ျပန္ေတြ႔ထားတယ္ အဲဒါခင္ဗ်ားတို႔ကိုျပဦးမယ္...ကိုယ္ငယ္ငယ္တုန္းက မတတ္တေခါက္ေရးထားတဲ႔ ကဗ်ာေလး...။ မမ၀သုန္လဲပါေသးတယ္...။


ဆရာမၾကီးၾကည္ေအးရဲ႔ ႏြမ္းလ်အိမ္ျပန္တဲ႔...။ အဲဒီစာအုပ္ကိုနာမည္ၾကားဖူးတာ ၾကာေနျပီ...။ ေကာ္ဖီရနံ႔ကိုမွာထားတဲ႔ ကိုညိမ္းႏိုင္နဲ႔ ညီရဲသစ္တို႔အတြက္ စာအုပ္သြား၀ယ္ရင္းနဲ႔ စာအုပ္စင္မွာ အဲဒီစာအုပ္ကေလးကိုေတြ႔တာနဲ႔ ၀ယ္လာျဖစ္ခဲ႔တယ္...။ အဆံုးထိမဖတ္ရေသးဘူး...။ ဇာတ္လမ္းေလးကေတာ့ အဆုပ္ေရာဂါသည္မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႔ ခံစားခ်က္ကိုေရးဖြဲ႔ထားတာ....။ ထံုးစံအတိုင္း စစ္ျပီးေခတ္က မိသားစုတစ္ခုအိမ္တြင္းျပႆနာနဲ႔ ညီအစ္ႏွစ္ေယာက္ရဲ႔ မတူညီတဲ႔ အသြင္သ႑န္ေတြကိုေရးထားတာ...။
 

ေမတၱာအားျဖင့္
မိုးေငြ႔

Wednesday, 26 September 2012

အမှောင်ထဲက ရှိုက်သံ.....

























ရှိုက်သံ .........တိုးရာကနေ ကျယ်လာတယ်.....

အမှောင်ပိန်းပိတ်တစ်ခုထဲမှာထိုင်နေခဲ့တာ....ခုတော့ဘာမှမမြင်ရတော့ဘူး....။ ဘာမှမမြင်ရတဲ့ နေရာမှာနေရတာ သက်သာမလားလို့နေကြည့်တာ.....။ အမှောင်ရဲ့ အထီးကျန်အေးစက်နိုင်တဲ့ ခံစားမှုကကိုယ့်ရဲ့ ရှိုက်သံကို ပိုကျယ်လောင်လာစေခဲ့တယ်...။

ဘာမှ မမြင်ရလို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို မျက်စိဖွင့်ထားသလား မှိတ်ထားသလားတောင်မသိတော့....။

ကိုယ့်ဆံပင်ကို လက်နဲ့လာရစ်ခွေနေတဲ့ အတွေ့ကြောင့်လန့်ဖျတ်တုန်လှုပ်သွားတယ်...။ တပြိုင်နက်ထဲမှာ အလင်းဖျော့တစ်ခုကြောင့် တချိန်လုံးအမှောင်ထဲမှာနေထားတဲ့အတွက် အမြင်အာရုံတွေက အလင်းဖျော့ကို ခံနိုင်စွမ်းမရှိလို့ လက်နဲ့ခဏကာထားလိုက်မိတယ်...။ ကိုယ့်အမြင်အာရုံတွေ ပြန်လည် ကြည်လင်လာခဲ့တဲ့ တခဏမှာ...ကိုယ့်လက်ကိုလာဆုတ်ကိုင်တဲ့ နွေးထွေးတဲ့လက်တစ်စုံပိုင်ရှင်ကို မော့ကြည့်လိုက်တော့....... ........ ......။

အမြဲတမ်း အဖြူဆွတ်ဆွတ်အရောင်နဲ့မြင်နေကျမို့ ဒီတစ်ခါမင်းဝတ်ထားတဲ့ အနက်ရောင်ဝတ်ရုံကို ကိုယ့်မျက်စိတွေက အသားမကျသလိုဖြစ်နေတယ်....။ မင်းမျက်ဝန်းတွေက အေးစက်နေကြတယ်...မင်းနှုတ်ခမ်းတွေက ကျောက်သားတစ်ခုလိုပဲ မာကျောလို့...။
တော်ပါသေးရဲ့ နွေးထွေးတဲ့လက်တစ်စုံကတော့ အရင်တိုင်းရှိနေတုန်းပဲ....။

မင်းမျက်လုံးတွေကိုစိုက်ကြည့်နေရင်း  မျက်ရည်တွေပါးပြင်ပေါ်စီးကျလာပြန်တယ်...။
ကိုယ့်ပါးပြင်နှစ်ဖက်ပေါ်က မျက်ရည်စတွေကို လက်မနှစ်ဖက်နဲ့ခပ်ဖွဖွသုတ်ပေးနေပေမယ့် မင်းမျက်ဝန်းထဲက စကားတွေကို ကိုယ်အဓိပ္ပါယ်မဖော်တတ်ခဲ့ဘူး...။

ဖွဲမီးတစ်ခုလို တမြေ့မြေ့လောင်ကျွမ်းနေတဲ့ ကိုယ့်ရင်ဘတ်ထဲက ခံစားမှုကိုတော့ မင်းမြင်နိုင်မှာပါ....။

ဟင့်အင်း.... ကိုယ့်ကို တခဏတာအတွက်နဲ့တော့ လာမနှစ်သိမ့်ပါနဲ့....။
ခုချိန်မှာ...အရင်ကလို မင်းနာမည်ကို တကျော်ကျော်တမ်းတဖို့တောင် ကိုယ့်မှာ အင်အားမဲ့နေတာ..
ဟုတ်တယ်... ပြီးတော့ မင်းမကြိုက်တဲ့ နာမည်တစ်ခုကို အထပ်ထပ်အခါခါ တမ်းတချင်ပေမယ့် ကိုယ့်မှာ ဝံ့ရဲမှုမရှိခဲ့တာပါ....။

အရင်လို ကိုယ့်ကိုအားအင်တွေပေးပါလား......
အရင်လို အတောင်ပံတစ်စုံနဲ့ နွေးထွေးမှုတွေပေးပါလား...
အရင်လို သံစဉ်လှလှတေးတွားလေးတွေ ညည်းဆိုပါဦးလား.........အိန်ဂျယ်



မိုးငွေ့

Monday, 24 September 2012

စီအိုင္ေအ အာလူးကတ္သလိတ္ေၾကာ္.....



အဟဲ...စီအိုင္ေအပစ္ပစ္က အာလူးကတ္သလိတ္ေၾကာ္နည္းေလးေရးေပးပါဆိုလို႔ ေခါင္းစဥ္က အဲလိုေလးျဖစ္သြားတာပါ....။ အစကေတာ့ ရိုးရိုးေၾကာ္ေနက် အာလူးကတ္သလိတ္ေၾကာ္နည္းေလးပဲ ေၾကာ္မလုိ႔ပါပဲ လုပ္ရင္းနဲ႔ အေရွ႔နဲ႔အေနာက္တိုင္း ေရာသြားတယ္...။ ဒါေပမယ့္ အရမ္းစားလို႔ေကာင္းတယ္ ေထာပတ္နဲ႔ အီတလီဟင္းခတ္နံ႔ေလးေမႊးေနလို႔ေလ...။ တခ်ိဳ႔က်ေတာ့ အာလူးနယ္တဲ႔အထဲကို ၾကက္သြန္တို႔ မဆလာထည့္တာရွိတယ္...။ အဲဒါမ်ိဳးက်ေတာ့ အိႏၵိယလူမ်ိဳးေတြေရာင္းတဲ႔ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေတြမွာ ေတြ႔ရတတ္တယ္...။

ပါ၀င္ပစၥည္းမ်ား

၁)အာလူးအလံုးၾကီး ေလးလံုး
၂)ၾကက္ဥအကာတစ္လံုးနဲ႔ ဂ်ံဳမႈန္႔
၃)နံနံပင္ႏုတ္ႏုတ္စင္း လက္ဖက္ရည္္ဇြန္းတစ္ဇြန္း
၄)အီတလီဟင္းခတ္အေမႊး လက္ဖက္ရည္ဇြန္းတစ္ဇြန္း
၅)ေထာပတ္တစ္စင္တီမီတာအရြယ္တစ္တံုး
၆)ဆားနဲနဲ




အာလူးကိုမျပဳတ္ခ်င္ရင္ မိုင္ခရိုေ၀႔ထဲ ရွစ္မိနစ္ေလာက္ထည့္လွည့္ပါ...။ အေအးခံျပီး အခြံခြာ ဇလံုတစ္ခုထဲမွာ လက္နဲ႔မေခ်ခ်င္ရင္ သစ္သားက်ည္ေပြ႔နဲ႔ေက်ေအာင္ေခ်ျပီးသြားရင္ ဆား နံနံပင္ အီတလီဟင္းခတ္မႈန္႔နဲ႔ ေထာပတ္ထည့္ျပီး ေစးလာတဲ႔အထိေခ်ေပးပါ...။ အာလူးအေနေတာ္လံုးေလးေတြလံုးျပီး ဂ်ံဳမႈန္႔ကပ္ အျပားေလးျဖစ္ေအာင္ဖိျပီး ပန္းကန္ထဲခဏစီထည့္ထားပါ။ ကၽြန္မက မနက္မုိးလင္းထေၾကာ္ဖို႔ ေရခဲေသတၱာထဲထည့္သိမ္းမွာဆိုတာ့ တစ္ခါတည္း အဖံုးရွိတဲ႔ ဗူးေလးထဲကိုထည့္လိုက္တယ္..။




 ေၾကာ္ခါနီးေတာ့ အာလူးေတြကို ၾကက္ဥအကာထဲႏွစ္ ေပါင္မႈန္႔ၾကြပ္ကပ္ျပီး ဆီပူပူမွာ ေရႊ၀ါေရာင္သန္းလာတဲ႔အထိေၾကာ္ေပးျပီး paper tower နဲ႔စစ္လိုက္ရင္ရျပီ...။ ၾကြပ္ၾကြပ္ရြရြစားခ်င္ရင္ေတာ့ ေၾကာ္ျပီးတာနဲ႔ တခါတည္း  ပူပူေႏြးေႏြးစားတာပိုေကာင္းတယ္။ အခ်ဥ္နဲ႔တို႔စားခ်င္ရင္ေတာ့ မက်ည္းခ်ဥ္ရည္မလုပ္ခ်င္ရင္ အလြယ္တကူ ငရုတ္ဆီနဲ႔စားလို႔ရပါတယ္...။


 

 ရံုးကိုဗူးနဲ႔ထည့္ခဲ႔တာ စားခါနီးေတာ့ေပ်ာ့ေနျပီ ဒါေပမယ့္အရသာေတာ့သိပ္ေကာင္းတယ္ ထမင္းဆီဆမ္းပူပူေလးနဲ႔စားတာ ဂြတ္၏...။


 



ဒီတစ္ပတ္က ဥပုသ္တနဂၤေႏြက်ေတာ့ သက္သတ္လြတ္က ႏွစ္ရက္ဆက္သြားတယ္...။ မေန႔ညတုန္းက အိမ္မွာသုပ္စားျဖစ္တဲ႔ ပဲျခမ္းထမင္းသုပ္နဲ႔ မွႈိေၾကာ္...။ ထမင္းပန္ကန္လံုးတစ္လံုးစာ ပဲျခမ္းေၾကာ္(လက္ဖက္အေၾကာ္) ထမင္းစားဇြန္းႏွစ္ဇြန္း ဆီက်က္သံုးဇြန္း  ငရုတ္သီးေၾကာ္ၾကိဳက္သေလာက္ ဆားနဲနဲ နဲ႔ သံပုရာသီးတစ္စိပ္ရဲ႔တစ္၀က္ညွစ္ထည့္ အားရပါးရနယ္ျပီး ပံုစံခြက္ေလးထဲထည့္ ကိုယ္စားမယ့္ ပန္းကန္ေပၚျပန္ေမွာက္ထည့္ အိမ္မွာရွိတဲ႔ အသီးအရြက္ေတြနဲ႔အလွဆင္ အိုေကျပီ...။ 


မိုးေငြ႔


Saturday, 22 September 2012

ေသာ့တစ္ေခ်ာင္းေကာက္ရတဲ႔ ေကာင္ေလး(၂)




“ၾကမၼာျမဴခိုး” ....တဲ႔


နာမည္ေလးၾကားရတာနဲ႔တင္ ေတာ္ေတာ္စိတ္၀င္စားဖို႔ေကာင္းေနျပီ...။ ေၾကာ္ျငာဘုတ္က အနက္ေရာင္ေနာက္ခံမွာ အျဖဴေရာင္စလံုးထင္းထင္းကို ဖတ္ျပီး ေအာက္ဖက္က နာမည္ကိုဆက္ဖတ္ဖို႔ အားအင္ေတြကို စုတ္ယူခံလိုက္ရသလိုပဲ...။

ဒီျပပြဲေလးအေၾကာင္းကို လြန္ခ႔ဲတဲ႔အပတ္ထဲက ကၽြန္မၾကားေနရတာပါ...။ ခုမွသာ ေၾကာ္ျငာဘုတ္ေရွ႔တည့္တည့္ကို ကိုယ္တိုင္ေရာက္လာခဲ႔တာ...။ ဒီေကာ္ဖီဆိုင္ေရွ႔မွာ ေၾကာ္ျငာဘုတ္ရွိတယ္ဆိုလို႔... ဒီေန႔ရံုးအျပန္ကို ေကာ္ဖီလည္းေသာက္မယ္ သူ႔ေၾကာ္ျငာကိုလည္းၾကည့္ခ်င္လို႔ တမင္လာခဲ႔တာ...။ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္အတြင္း သူတစ္ကိုယ္ေတာ္ျပပြဲမလုပ္ျဖစ္ေတာ့တာ ဒီတစ္ပဲြကေတာ့ သူ႔ရဲ႔ဒုတိယေျခလွမ္းတစ္ခု...။ ၾကိဳၾကားၾကိဳၾကားေတာ့ အုပ္စုလိုက္ျပပြဲေလးေတြလုပ္ျဖစ္ေနတာကို သူနဲ႔အဆက္အသြယ္သိပ္မရွိေတာ့ေပမယ့္ စာေစာင္ေတြထဲကေတာ့ ဖတ္ေနရတာပါပဲ...။ သူနဲ႔ကၽြန္မ တခါတရံအြန္လိုင္းမွာေတာ့ စကားေျပာျဖစ္ပါတယ္...။ အရင္ကေတာ့ စကားေျပာမစိပ္ေတာ့တာပဲရွိတာ...။ ျပီးေတာ့ ကၽြန္မ အရင္ရပ္ကြက္မွာ မေနျဖစ္ေတာ့တာလည္းပါတယ္...။


ကၽြန္မသူ႔ေၾကာ္ျငာဘုတ္နဲ႔ အနီးဆံုးစားပြဲခံုကိုေရြးထိုင္လိုက္...။ ဒီတစ္ခါ သူ႔ျပပြဲက အရင္တစ္ခါဟိုတယ္မွာမဟုတ္ဘဲ... ႏိုင္ငံျခားသားေတြ အသြားအလာမ်ားတဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစ်းေဘးက FMI မွာပါ..။

သူ႔ျပပြဲနာမည္ေလးကို ေကာ္ဖီတစ္ခြက္နဲ႔ျမည္းရင္း အဲဒီေန႔က ေန၀င္ခ်ိန္ကို ကုန္ဆံုးေစခဲ႔တယ္..။


++++++++++++++



သူ႔ျပပြဲက ရံုးပိတ္ရက္တနဂၤေႏြေန႔မွာဆိုေတာ့ သြားၾကည့္ရမွာ အဆင္ေျပေနတယ္...။ သူ႔ရဲ႔ တကိုယ္ေတာ္ ျပပြဲေလးမွာ ကၽြန္မလဲ အခါတိုင္းလိုပဲ တစ္ကိုယ္ေတာ္သြားၾကည့္ျဖစ္ခဲ႔တယ္....။ ကၽြန္မမွာ အဲလိုကၽြန္မန႔ဲ၀ါသနာတူ သူငယ္ခ်င္းေတြသိပ္မရွိ ျပီးေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္သြားေနက်မို႔ ကုိယ့္ေဘးနားမွာ တစ္ေယာက္ေယာက္ပါေနရင္ေတာင္မွ အားနာေနရဦးမယ္မယ္...။


ဓါတ္ပံုျပပြဲဆိုေတာ့ ေမာ္ဒယ္ရိႈးမွမဟုတ္ဘဲ ထူးျခားတဲ႔ အျပင္အဆင္သိပ္မလို... ။ ခန္းမေလွ်ာက္လမ္းအတိုင္း နံရံေတြမွာ ပံုေလးေတြခ်ိတ္ဆြဲလုိက္ရံုေလ...။ ရိုးစင္းတဲ႔ပံုစံဟာ ဘယ္ေတာ့မွမရိုးဘူးဆိုတာမ်ိဳးေပါ့....။ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေရာက္ေနၾကျပီ....။ နံရံက ဓါတ္ပံုေတြကို တစ္ဘက္စီအသြားအျပန္နဲ႔ စနစ္တက် တိတ္ဆိတ္စြာၾကည့္ေနၾကတာ...။ ေလေအးစက္က ေအးစိမ္႔မႈနဲ႔တိတ္ဆိတ္မႈတို႔က ကမၻာတစ္ခုကိုေရာက္ေနသလိုမ်ိဳးေလး ခံစားရတယ္...။ မီးအေရာင္ကို ခပ္မွိန္မိွန္ကေလးပဲထြန္းထားေပးတယ္..။


ပထမဆံုးၾကည့္လိုက္တဲ႔ ပံုေလးက မီးရထားလမ္းလိႈဏ္ေခါင္းပံုေလးပါ...။ လိႈဏ္အတြင္းကေန အျပင္ဘက္လင္းကိုလွမ္းရိုက္ထားတဲ႔ အေမွာင္တစ္၀က္အလင္းတစ္၀က္ အေနအထားမ်ဳိး ဒီပံုေလးကိုၾကည့္ရတာ ေျခာက္ကတ္ကတ္ႏိုင္လွတဲ႔ ခံစားမႈမ်ိဳးကိုရေစတယ္...။ အေရာင္က ေၾကးနီေရာင္လိုလို ၀ါက်င့္က်င့္လိုလိုနဲ႔....ေႏြရာသီတစ္ခုကို ခံစားလိုက္ရတယ္...။ ေနာက္တစ္ပံုက အေမွာင္ထဲက ထြန္းညွိမထားတဲ႔ ဖန္မီးသီးတစ္လံုး...အဲဒီပံုေအာက္မွာ “တစ္ေယာက္တည္းအထီးက်န္”လို႔ေရးထားတယ္...။

မဲေမွာင္ေနတဲ႔ ထရံေပါက္ေသးေသးေလးေတြထဲက အလင္းေတြထိုးေဖါက္၀င္ေနတဲ႔ပံုကေတာ့ “ဘ၀ကေမွာင္မိုက္ေနတာ အခ်စ္ဆိုတာ အေမွာင္ခန္းရဲ႔ ဟိုးးအျပင္ဖက္ စိတ္ကူးယဥ္ခန္းရဲ႔ တေနရာမွာထားခဲ႔မိတယ္” တဲ႔...။ အေမွာင္ထုကို ခြင္းထားတဲ႔ အနီေရာင္ဖေရာင္းတိုင္ေလးကေတာ့ေျပာတယ္ “ကိုယ္ပိုင္အလင္းေရာင္ရွိပါေစ” တဲ႔...။ ဒီပံုေလးကိုလည္း သေဘာက်မိတယ္... ၾကည့္လိုက္ရင္ စိတ္ထဲ တိမ္းညႊတ္လြမ္းေမာဖြယ္ေလး ခံစားရတယ္... ညအေရာင္ေလး မီးခိုးျပာျပာေလးနဲ႔ ေတာင္တန္းေတြၾကားမွာ ျမဴခိုးေတြနဲ႔ ေကာင္းကင္ယံမွာသာေနတဲ႔ ေငြလမင္းၾကီး...။
ဘာမွ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမထားတဲ႔ မူလအေရာင္ေလးအတိုင္း...။

အနက္ေရာင္ပိန္းပိတ္ေနတဲ႔ ေကာင္းကင္ေနာက္ခံနဲ႔ ထင္းကခနဲ ခဲသားေရာင္အလင္းမႈန္ေတြစုစည္းေနတဲ႔ လျပည့္လပံုေလး “နီးစပ္မႈမရွိဘဲ ဖမ္းဆုပ္လိုက္မိတဲ႔ အလင္းတစ္ခု” တဲ႔...။ က်မေလ သူ႔ပံုေလးေတြကိုၾကည့္ရတာ အဲလို စာသားေလးေတြေရးထားတတ္တဲ႔ သူ႔အေတြးစုေလးေတြကို ပိုသေဘာက်မိလို႔ပဲ...။ ပံုခ်ည္းပဲ ၾကည့္ေနရရင္ေတာင္ သူ႔ေပးခ်င္တဲ႔ မက္ေဆ့ခ်္ကိုယူတတ္မွာမဟုတ္ဘူး။
ေႏြေနပူပူေအာက္က ဆုပ္ကိုင္ထားတဲ႔ ေကာင္ေလးနဲ႔ေကာင္မေလး လက္တစ္စံု “တြဲလက္မ်ား”။
“ပန္းပြင့္မ်ား၏နိဂံုး” ျမက္ခင္းေပၚမွာ ေၾကြက်ေနတဲ႔ အျဖဴေရာင္ပန္းပြင့္ခပ္ႏြမ္းႏြမ္းေတြကို focus ယူထားတဲ႔ ပံုေလး....။ အဲဒီပံုကိုၾကည့္ျပီး က်ရံႈးသြားတဲ႔ နတ္သမီးေလးမ်ားလို႔ေတာင္ နာမည္ေပးလိုက္ခ်င္ေသးတယ္..။

ဒီတစ္ေခါက္သူရိုက္တဲ႔ ပံုေတြက အေရာင္ခပ္မိႈင္းမိႈင္းေတြမ်ားတယ္...။ စိတ္ကို မႈန္မိႈင္းသြားေစတဲ႔ ခံစားမႈမ်ိဳး လြမ္းေမာသြားေစမယ့္ ခံစားမႈမ်ိဳးေပးစြမ္းတယ္...။ ျပပြဲေခါင္းစည္းေလးအတိုင္းပါပဲ....။

“အစ္မ ေကာ္ဖီေသာက္ပါဦး....” ပံုထဲကို နစ္ေမ်ာေနတုန္း အေနာက္ဖက္ကအသံေၾကာင့္လွည့္ၾကည့္ေတာ့ လက္ထဲမွာ ေကာ္ဖီခြက္ႏွစ္ခြက္နဲ႔ သူ....။ အခါတိုင္းလိုပဲ ေသသပ္ေနတဲ႔ ေခါက္ရိုးမရွိတဲ႔ အနက္ေရာင္ရွပ္အက်ီၤကို မိုးျပာေရာင္ဂ်င္းေပ်ာ့ေပ်ာ့ေဘာင္းဘီနဲ႔ ၾကည့္ရတာ ပိုျပီး ႏုပ်ိဳလတ္ဆတ္ေနတယ္..။ ဒါေပမယ့္ သူနဲနဲကေလးေတာ့ ပိန္သြားတယ္...။

“ေက်းဇဴး” သူ႔လက္ထဲက ေကာ္ဖီခြက္ကိုလွမ္းယူလိုက္တယ္....။ 
“ကြန္ဂရက္က်ဴေရးရွင္းေနာ္ ျပပြဲေလးအတြက္...”
“ေက်းဇဴးပါအစ္မ ကၽြန္ေတာ္မဖိတ္ဘဲလာအားေပးတဲ႔အတြက္...ျပီးေတာ့ အစ္မနဲ႔ တစ္ရက္ေအးေဆးစကားေျပာခ်င္ေသးတယ္... ခုေနာက္ပိုင္း အစ္မလဲ စာေရးက်ဲေနတယ္ေနာ္..”
“ဟုတ္တယ္...အလုပ္လဲမ်ားေနလို႔ အဲဒီဖက္ကို အာရံုမထားႏိုင္ေသးတာနဲ႔ ေရးလက္စေတြကို ရပ္ထားရတယ္...”
တစ္ႏွစ္ေက်ာ္အတြင္းမွာ သူပိုျပီး လူၾကီးဆန္လာတယ္ ပိုျပီးရင့္က်က္လာတယ္....။ ဒါေပမယ့္ သူ႔မ်က္၀န္းေတြက သူ႔ဓါတ္ပံုေတြလိုပဲ မႈန္မိႈင္းတဲ႔အေရာင္ေတြကိုျမင္ေနရတယ္...။
“အလုပ္ၾကိဳးစားတာလဲ ၾကိဳးစားတာေပါ့ က်န္းမာေရးလဲဂရုစိုက္ဦး မင္းအလုပ္ပင္ပန္းလို႔ထင္တယ္ နဲနဲပိန္သြားတယ္...”
“ဟုတ္ ကၽြန္ေတာ္...ခရီးေတြဆက္တိုက္ထြက္ေနရလို႔ပါ...location ေကာင္းေကာင္းေတြကိုလိုက္ရွာေနရတာေလ ဒီျပပြဲအတြက္ နယ္ထြက္ရတာေတြေၾကာင့္ပါ... ပံုေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ရိုက္ထားတာ သိပ္မၾကာေသးဘူးေလ.. ဟိုနားက လျပည့္ပံုက မေန႔ညတုန္းကမွရိုက္လိုက္တာ ၀ယ္ထားတဲ႔ ကင္မရာအသစ္ကိုစမ္းရင္းနဲ႔ေလ...”

ခုမွသတိထားလိုက္မိတယ္ ဧည့္သည္ေတြက ကၽြန္မေရာက္ခါစကထက္ ပိုမ်ားလာတယ္ ေလွ်ာက္လမ္းမွာ အသြားအလာေရွာင္ေနရျပီ...။


“လုပ္စရာရွိတာလုပ္ပါ...တို႔ေအးေဆးၾကည့္ပါဦးမယ္...” ...။


“ေအးေဆးေနာ္ အစ္မ စီးယူ...”


လြန္ခဲ႔တဲ႔ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္တုန္းက လမ္းၾကားေလးတစ္ခုမွာ လြယ္အိတ္ခပ္ၾကီးၾကီးလြယ္ျပီး ဆံပင္ေကာက္ေကြးေလးနဲ႔ သတင္းေထာက္လိုလို ဘာလိုလိုေကာင္ေလးတစ္ေယာက္က ခုေတာ့ ေအာင္ျမင္မႈေတြရေနတဲ႔ လူငယ္ဓါတ္ပံုဆရာတစ္ေယာက္ ရင့္က်က္ေနျပီျဖစ္တဲ႔ ေယာက္က်ားတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနျပီ....။



++++++++++++++



ဒီေကာ္ဖီဆိုင္ေလးထဲမွာ လြန္ခဲ႔တဲ႔ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္တုန္းက သူနဲ႔အတူေသာက္ခဲ႔ဖူးတယ္....။ ကၽြန္မကို သူအဆင့္ေက်ာ္ျပီး ရည္းစားစကားေျပာခဲ႔ဖူးတယ္....။ သူစိတ္မေကာင္းတဲ႔ အေျဖတစ္ခုကို ကၽြန္မေပးခဲ႔ဖူးတယ္...။ အဲဒီေနာက္.... ကၽြန္မတို႔ အဆက္အသြယ္မရွိခဲ႔ၾကေတာ့ဘူး....။


ကၽြန္မေရာက္ျပီး ငါးမိနစ္ေလာက္မွာပဲ သူေရာက္လာတယ္...။ စားပြဲေပၚကို အျဖဴေရာင္ေၾကြပန္းအိုးေလးတစ္လံုးသူတင္လိုက္တယ္...။
“အစ္မအတြက္ ေက်ာက္ႏွင္းဆီပန္းအိုးေလး ကၽြန္ေတာ္လက္ေဆာင္ေပးတာ....”
ဓါတ္ပံုဆရာတစ္ေယာက္ဆီက...သူ႔လက္ရာ ဓါတ္ပံုတစ္ပံုမဟုတ္ဘဲ ႏွင္းဆီပန္းအိုးေလးတစ္လံုးလက္ေဆာင္ရလိမ္႔မယ္လို႔ စိတ္ေတာင္မကူးဖူးဘူး...။
“ေက်းဇဴး...တို႔ဒီေက်ာက္ႏွင္းဆီေလးလိုခ်င္ေနတာ ဘယ္လိုသိလဲ...”
“ဒီလိုပါပဲ စိတ္ခ်င္းဆက္ေနလားမွမသိတာ...” သူက အျပံဳးစစနဲ႔ ကၽြန္မကိုျပန္ေျပာတယ္...။
ဟိုတစ္ခါတုန္းကလိုပဲ ကၽြန္မက ႏွင္းဆီလက္ဖက္ရည္ၾကမ္းတစ္အိုးမွာတယ္...ခ်ိစ္ကိတ္တစ္စိတ္မွာတယ္။
သူက ေကာ္ဖီမိုခါးတစ္ခြက္နဲ႔ ဘလူးဗယ္ရီတာ့တစ္ခု...။

အဲဒီေန႔က ကၽြန္မတို႔စကား၀ိုင္းမွာ... သူ႔ဓါတ္ပံုအေၾကာင္းေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေျပာျဖစ္ခဲ႔ၾကတယ္...။

သူ႔ဓါတ္ပံုထဲက သူ႔ခံစားခ်က္ေတြအေၾကာင္းကိုေတာ့ ကၽြန္မမစပ္စုလိုက္ေတာ့ပါဘူး...။
သူနဲ႔စကားေျပာေတာ့မွ သူအေျပာအဆိုေတြဟာအရင္လို ကေလးမဆန္ေတာ့ဘဲ တည္ျငိမ္ရင့္က်က္ေနျပီျဖစ္ေၾကာင္း ပိုသာေပၚလြင္ေနတယ္...။ ကၽြန္မထက္စာရင္ သူ႔အနာဂတ္က အရွည္ၾကီးက်န္ပါေသးတယ္ သူ၀ါသနာပါရာ သူေပ်ာ္ေမြ႔ရာမွာေနရတာဟာပိုျပီး ျငိမ္းခ်မ္းေနပါလိမ္႔မယ္..။
သူ႔ရဲ႔အလုပ္ျပီးေတာ့ သူ႔အနာဂတ္သူ႔ကိုယ္ပိုင္ဘ၀ေလးအတြက္ သူအတြက္သင့္ေလ်ာ္မယ့္ သူခ်စ္ျမတ္ႏိုးႏိုင္မယ့္ သူနဲ႔ဘ၀တစ္သက္သာလက္တဲြမယ့္ အေဖာ္မြန္တစ္ေယာက္ကို သူဆံုေတြ႔ရဦးမယ္ေလ.....။  

ကၽြန္မကေတာ့ ကၽြန္မေနရာမွာျငိမ္ျငိမ္ကေလးရပ္ျပီး ကၽြန္မခ်စ္တဲ႔စာေတြနဲ႔ သက္ဆံုးတိုင္ေနသြားမယ့္သူမို႔ ဘာမွ ေထြေထြထူးထူးမရွိေတာ့ျပီ...။

တစ္သက္သာအတြက္ ခင္မင္ရင္းႏွီးတဲ႔ မိတ္ေဆြေတြအျဖစ္ ကၽြန္မတို႔အျမဲရွိေနၾကမွာပါ....။


ျပန္ဖတ္ခ်င္သူေတြအတြက္ ဒါကအရင္ပို႔စ္ 'ေသာ့တစ္ေခ်ာင္းေကာက္ရတဲ႔ ေကာင္ေလး...


မိုးေငြ႔

Thursday, 20 September 2012

ညွပ္ေခါက္ဆြဲေၾကာ္နဲ႔ ေခါက္ဆြဲလိတ္ေပါင္း.....


 အမွန္ေတာ့ ေနာက္ေန႔လုပ္စားမယ့္ ေခါက္ဆြဲလိတ္အတြက္ ၀ယ္လာတဲ႔ ေခါက္ဆြဲအနားသားေတြကို ညွပ္ထုတ္ျပီး အသားမပါ ၾကက္ဥနဲ႔ပဲေၾကာ္ထားတဲ႔ ညွပ္ေခါက္ဆြဲအခ်ဳိေၾကာ္ေလးပါ...။ သက္သတ္လြတ္စားတဲ႔ သူေတြစားလို႔ရပါတယ္...။ ညွပ္ေခါက္ဆြဲကို ပဲငံျပာရည္အေနာက္အၾကည္နဲ႔ ဆား သၾကားနဲ႔ ငရုတ္ေကာင္းနယ္ထားလိုက္ပါတယ္...။  ဒယ္ထဲကို ဆီႏွစ္ဇြန္းေလာက္ထည့္ျပီး ဆီပူလာရင္ ၾကက္ဥတစ္လံုးေဖါက္ထည့္မယ္ ၾကက္ဥနဲနဲၾကက္လာရင္ ေခါက္ဆြဲထည့္ေၾကာ္္မယ္ သံုးမိနစ္ေမႊျပီးတာနဲ႔ ပန္းကန္တစ္ခုထဲျပန္ထည့္ထားပါ...။ျပီးတာနဲ႔ ဒယ္ထဲကို ဆီတစ္ဇြန္းထည့္ ၾကက္သြန္ျဖဴ ႏွစ္မႊာဓါးျပားရိုက္ကိုဆီသတ္ျပီး ၾကက္သြန္ျဖဴေရႊ၀ါေရာင္သန္းလာရင္ လီွးထားတဲ႔ဥနီကိုထည့္ေၾကာ္ပါ...။ဥနီၾကက္ရင္ ခုနက ေခါက္ဆြဲနဲ႔ၾကက္ဥေၾကာ္ ထားတာကို ေရာေမႊလိုက္ပါ...။ ငရုတ္သီးစိမ္းၾကိဳက္ရင္ထည့္ေၾကာ္လို႔ရပါတယ္...။ ထိုင္းစတိုင္လ္ ဖတ္စအ်ဴ႔လို႔ေခၚတဲ႔ ညွပ္ေခါက္ဆြဲခရုဆီေၾကာ္ကို သက္သတ္လြတ္ေၾကာ္ထားတာပါပဲ...။



 


ညွပ္ေခါက္ဆြဲလိတ္ေပါင္းနဲ႔တြဲစားရမယ့္အခ်ဥ္ရည္လုပ္နည္းေလးက လြယ္လြယ္ေလးပါ ၾကက္သြန္ျဖဴငါးမႊာနဲ႔ ငရုတ္သီးၾကိဳက္သေလာက္ကို ဆံုထဲမညက္တညက္ထည့္ေထာင္းျပီး သံပုရာသီးတစ္လံုးညွစ္ထည့္ ငါးငံျပာရည္ထမင္းစားဇြန္းႏွစ္ဇြန္းနဲ႔ သၾကားလက္ဖက္ရည္ဇြန္း တစ္ဇြန္းနဲ႔ ေဖ်ာ္လိုက္ရင္ သံပုရာသီးနံ႔ေမႊးေနတဲ႔ခ်ဥ္ခ်ဥ္စပ္စပ္အရသာရျပီ။

 ေခါက္ဆြဲလိတ္ထဲထည့္ရမယ့္အစာေတြက

ၾကက္သား     ၁၀၀ဂရမ္
ပုစြန္            ၈ ေကာင္
ၾကက္ဥ         ၁ လံုး
ၾကက္သြန္နီ    ၁လံုး
ၾကက္သြန္ျဖဴ  ႏွစ္မႊာ
မုန္လာဥနီ အလံုးတစ္၀က္
ပဲငံျပာရည္အၾကည္စားပြဲဇြန္း ႏွစ္ဇြန္း
ၾကက္သားမႈန္႔  စားပြဲဇြန္း တစ္ဇြန္း
သၾကား လက္ဖက္ရည္ဇြန္းတစ္၀က္
ဆားနဲနဲ
ပဲဆီ  စားပြဲဇြန္းႏွစ္ဇြန္း




ေခါက္ဆြဲေပါင္းအစာစလုပ္ပါမယ္....။ အရင္ဦးဆံုးၾကက္သားနဲ႔ပုစြန္ကို အစာပလာေတြထည့္ျပီး နယ္ႏွပ္ထားမယ္...။ ၾကက္ဥကုိနာနာေမႊျပီး ဆီပူပူမွာ အျပားခ်ပ္ေလးျဖစ္ေအာင္ေၾကာ္ျပီး ေသးေသးျပန္လီွးထားမယ္...။ ျပီးတာနဲ႔ ၾကက္သြန္ျဖဴနီနဲ႔ ၾကက္သြန္ပင္ကိုေမႊးေအာင္ေၾကာ္ျပီး ဥနီကိုထည့္မယ္ ဥနီနဲနဲႏြမ္းလာတာနဲ႔ ၾကက္သားနဲ႔ပုစြန္ထည့္ေၾကာ္မယ္ ...အရည္ေျခာက္သြားတဲ႔အထိေၾကာ္ေပးျပီး အိုးခ်ခါနီးၾကက္ဥထည့္ေမႊလိုက္ရင္ ေခါက္ဆြဲထဲထည့္လိတ္မယ့္အစာရပါျပီ....။ ညွပ္ေခါက္ဆြဲ၀ယ္ရင္ ေလးေဒါင့္က်က်လုပ္ထားတဲ႔ ဆန္ညွပ္ေခါက္ဆြဲကိုေရြး၀ယ္ရင္ အစာသြတ္လိတ္တဲ႔အခါမွာပိုလြယ္ကူပါတယ္။ လိတ္ျပီးသားေခါက္ဆြဲေတြကို ေၾကြပန္းကန္ထဲစီထည့္ျပီး ေရဆူတဲ႔ေပါင္းေခ်ာင္အိုးထဲ သံုးမိနစ္ေလာက္ေပါင္း ဒါမွမဟုတ္ မိုင္ခရိုေ၀့ထဲ ႏွစ္မိနစ္ေလာက္လွည့္ျပီးရင္ အခ်ဥ္ရည္ေလးနဲ႔ စားသံုးလို႔ရပါျပီ...။


မိုးေငြ႔


Monday, 17 September 2012

စားခ်င္စဖြယ္ေလးေတြ.....

ပင္လယ္စာအစံု အုိးပူတိုက္ (Market Place ေအာက္ထပ္က Rose မွာ)


ထုိင္၀မ္မုန္ညင္းနဲ႔ မိႈေၾကာ္


ဘဲကင္ထမင္း


ထိုင္းငပိထမင္းေၾကာ္(ဒဂံုစင္တာ၂ ေအာက္ထပ္က)


အေမရိကန္ထမင္းေၾကာ္(ဒဂံုစင္တာ၂ေအာက္ထပ္က)


  အခ်ိဳတည္းဖို႔ ဒူးရင္းသီးကိတ္ အရမ္းးးး စားေကာင္းတယ္ အထဲမွာ ခရင္မ္န႔ဲဒူးရင္းသီးအသားကိုထည့္ထားတာ (ရန္ကုန္မွာ တစ္ဆိုင္တည္းမွာပဲရႏို္င္တယ္ Chew Q ထိုင္းစားေသာက္ဆိုင္မွာပါ)


လန္းသြားေအာင္ မက္မြန္လက္ဖက္ရည္ေအးေလးေသာက္ပါဦး ျပီးေတာ့ ခံတြင္းရွင္းမယ့္ ပီေကေမႊးေမႊးေလးေတြ


၀က္+ၾကက္ ႏွစ္မ်ိဳးေရာေၾကာ္ထားတဲ႔ အသားလံုးေၾကာ္ (ဒါက ဟုမ္းမိတ္ေလးပါ)


Junction Square Chewing Junior မုန္႔ဆိုင္က ေကာ္ဖီလာေတးအပူတစ္ခြက္ နင့္အသက္ငါ့ေပးဆရာၾကီးညိမ္းႏိုင္ကေတာ့ လက္သီးေကာ္ဖီတဲ႔ း)


(နင့္အသက္ငါ့ေပးဆရာၾကီးညိမ္းႏိုင္ရဲ႔ ကာဖီခ်ီးညိဳ) ကာပါစီႏိုတစ္ခြက္


ရိုးရိုးေကာ္ဖီအပူတစ္ခြက္


cheese chewing puff


Almond chewing puff


Scoot ေရခဲမုန္႔ဆိုင္က swiss choco ေရခဲမုန္႔


Fish Fry and Salad


ငါးရွဥ့္ေျခာက္စပ္ေၾကာ္


အာလူးေခ်ာင္းေၾကာ္


မီေဆာဟင္းခ်ိဳ

Friday, 14 September 2012

မိုးသည်းည.....





ခေါင်းရင်း ပြူတင်းပေါက်မှန်ကို လာထိစင်တဲ့ မိုးစက်မိုးပေါက်သံတွေကို နားထောင်ရင်း ကျွန်မသူ့ကိုမျှော်နေတတ်ခဲ့တာ ရာသီစက်ဝိုင်းတစ်ပတ်လည်ခဲ့ပါပေါ့လား....။

တကယ်တော့ ဘယ်တော့မှ ပြန်ရောက်မလာတော့တဲ့သူတစ်ယောက်ကို ကျမ မမျှော်သင့်တော့ပါဘူး...။

တချိန်က ဒီအခန်းကျဉ်းလေးထဲမှာ နွေးထွေးမှုတွေလွှမ်းခြုံရစ်သိုင်းခဲ့ဖူးတယ်....။
သူ့လက်ရာ ကော်ဖီရနံ့မွှေးမြမြကို ဧည့်ခန်းကော်ဖီစားပွဲလေးကနေ မျက်စိမှိတ်ရင်း ရှူရှိုက် စောင့်မျှော်ရတာ ရင်ခုန်ကြည်နူးစရာတစ်ခုပါ...။

သူက နိုင်ငံခြားကလာတဲ့ ကော်ဖီစေ့တွေကိုမှ ကိုယ်တိုင်စက်နဲ့ကြိတ်ပြီး ဖျော်ပေးတာ...။ သူဖျော်ပေးတဲ့ ကော်ဖီအရသာမျိုး ဒီကမ္ဘာမှာ ဘယ်မှာမှမရနိုင်တဲ့ အရသာမျိုး...။ အဲလိုလေးချီးကျူးမိရင် သူက ပြန်ပြောတတ်သေးတယ်...။

“ဒါကတော့ ကော်ဖီထဲကို ကိုယ်က မမြင်နိုင်တဲ့ အချစ်တွေထည့်ဖျော်ထားတာကိုးး..” တဲ့

ကျွန်မကိုကော်ဖီဖျော်နည်းလေးသင်ပေးဖို့ မကြာခဏပူဆာပေမယ့် သူက လုံးဝသင်ပေးဖို့ အစီအစဉ်မရှိပါဘူးတဲ့လေ...။ ကဲ ...အဲလိုသူက ..။

ပညာစားချန်တယ်လို့ပြောမိရင်...
“မဟုတ်တာ... ကိုယ်က ကိုယ်သိပ်ချစ်တဲ့ ညိုအတွက် ကိုယ့်လက်နဲ့ ကိုယ်တိုင်အမြဲဖျော်ပေးချင်လို့ပါ”တဲ့ ..။ အဲလို ကျွန်မမူးမေ့လဲသွားနိုင်တဲ့ စကားလေးတွေနဲ့လဲ သူချုပ်နှောင်တတ်သေးတယ်...။


ကျွန်မ မိုးကိုချစ်တတ်ခဲ့တာသူ့ကြောင့်လည်းပါမယ်...။ မိုးအေးအေးမှာ သူ့ကော်ဖီနွေးနွေးလေးနဲ့ အမြဲအတူရှိတဲ့အခါ မိုးသည်းညတွေကို ကျွန်မပိုပြီးတွယ်တာမက်မောတတ်လာခဲ့တယ်...။ တကယ်တော့ သူကော်ဖီဖျော်တတ်သွားတာ ကျွန်မကြောင့်လည်းပါပါတယ်....။

ကျွန်မတို့စဆုံခဲ့တဲ့အချိန်က ....... သူဟာ ကော်ဖီတစ်ခွက်ကိုဖျော်ဖို့မပြောနဲ့ ကော်ဖီအနံ့ကိုတောင်မှကြိုက်နှစ်သက်ခဲ့တာမဟုတ်ဘူးတဲ့..။

ကျွန်မအတွက်နဲ့ ကျွန်မ မသိအောင် သူက ကော်ဖီဖျော်နည်းကို စနစ်တကျသင်ယူလေ့လာခဲ့တယ်...။ ကျွန်မကိုဒီအခန်းလေးမှာပဲ သူ့ရဲ့လက်ရာကော်ဖီတစ်ခွက်ကို စပြီးဖျော်တိုက်ခဲ့ဖူးတာ...။

တစ်ခါတုန်းက ဒီအခန်းလေးထဲမှာ ကော်ဖီရနံ့တွေပျံ့လွှင့်ခဲ့ဖူးတယ်....။ သူ့ရင်ဘတ်ထဲက သံစဉ်တွေကိုနားထောင်ခဲ့ဖူးတယ်..။ သူ့ရဲ့ကဗျာပန်းပွင့်တွေကိုလဲ နမ်းရှိုက်ခဲ့ဖူးတယ်...။ ခုတော့...သူနဲ့ ကျွန်မဆိုတာ ဘာမှမသက်ဆိုင်ကြတော့တဲ့သူတွေအဖြစ် တသီးတခြားဖြစ်သွားခဲ့ပြီ....။






ခုတော့....
မိုးသည်းညတွေမှာ ကျွန်မရယ်...အငွေ့ထောင်းထောင်းထနေတဲ့ ကော်ဖီခွက်လေးရယ် ကြွေပန်းအိုးထဲက ပန်းနုရောင် နှင်းဆီပွင့်လေးရယ်...ဖတ်လက်စ...ကော်ဖီရနံ့ဆိုတဲ့ စာအုပ်ကလေးရယ်ပဲ ကျန်ရစ်ခဲ့တော့တယ်...။



မိုးငွေ့


Wednesday, 12 September 2012

စက်တင်ဘာည ကိုးနာရီ.....





တိမ်တွေပြိုဆင်းလာပြီလား…..

နာရီလက်တံကိုးဂဏန်းနေရာကို တည့်တည့်ညွှန်ပြနေပြီ….။ ကိုယ်လက်ထဲက ဖုန်းတစ်လုံးကအဆင်သင့်…ဘယ်ချိန်မြည်လာမလည်းဆိုတာကိုစောင့်ဆိုင်းရင်း ရင်တွေတဒိတ်ဒိတ်ခုန်နေမိတာ ဖုန်းထဲက အသံတစ်ခုကိုကြားရတဲ့အခါ ကိုယ်ဘာတွေပြန်ပြောမိမလဲ ဘာတွေဖြေမိမလဲဆိုတာကို ကြိုတင်ရင်ခုန်ရတာ ကျောင်းတုန်းက ပရက်တီကယ်ခန်းထဲ ဆရာမရှေ့မှာ ဗိုင်ဘာဖြေရသလိုပဲ…..။ ဆရာမကြီးကြည်အေးရဲ့ နွမ်းလျအိမ်ပြန်ကို ဖတ်ရင်း… ဘေးဖက်နံရံဆီက ချိတ်ဆွဲထားတဲ့ နာရီကိုလည်း ငဲ့စောင်းကြည့်ရသေး….ကိုးနာရီ ဆယ့်ကိုးမိနစ်တဲ့…။ သူကိစ္စတစ်ခုခုရှိလို့နောက်ကျတာဖြစ်မှာပါလို့ ဖြည့်တွေးလိုက်တယ်…..။

စာအုပ်တစ်ဝက်ကျိုးသွားပြီ….။
ဆယ်နာရီတဲ့……။ သေချာပါပြီ သူဖုန်းမဆက်တော့ပါဘူး…။ ရင်ထဲမှာ နွမ်းလျသွားတဲ့ ဝေဒနာတစ်ခုက ရေးမပြတတ်အောင်ပါပဲ….။ မျှော်လင့်ချက်တစ်ခုပေးထားပြီး… ဖြစ်မလာတဲ့အခါ ခံစားရတဲ့ ခံစားမှုမျိုးကို ကိုယ်အကြောက်ဆုံးပဲ…..။ လူတွေဟာ ကိုယ်အကြောက်ဆုံးအရာ မဖြစ်ချင်ပါဘူးဆိုတဲ့ အရာမျိုးနဲ့ မကြာခဏကြုံဆုံတတ်ကြတယ်တဲ့….။ ဟင့်အင်း…ကိုယ်အဲလိုမျိုးမခံစားချင်ဘူး….။ ဒါပေမယ့်လည်း လွန်သွားခဲ့ပြီ…။ ကိုယ်အာရုံပြောင်းကြည့်တယ်… စာအုပ်တွေလျှောက်ဖတ်တယ်…..။ စာအုပ်ရှေ့မှာသာရှိပေမယ့် စိတ်တွေက လွင့်နေတာ….။ ရင်ဘတ်တစ်ခုလုံးနှုံးခွေနေတာပဲ……။ ရှေ့က လက်ဖက်ရည်ကြမ်းခွက်ကို မော့သောက်လိုက်တယ်….။ 

မေ့လိုက်ပါ…..မေ့ပစ်လိုက်ပါ… ၉နာရီဖုန်းဆက်လာမယ်ဆိုတဲ့ ကိစ္စကိုမေ့ပစ်လိုက်ပါ….။ ကိုယ်ကိုယ့်ကို ပြန်အမိန့်ပေးကြည့်တယ်..။ ရမလားလို့ပေါ့……..။ ရင်ထဲ တင်းကျပ်နေဆဲပဲ…။ အစိုင်အခဲတချို့ တစ်ဆို့နေသလိုလို…..။ တကယ်ဆို ဒီလိုဝေဒနာမျိုးကို ခံစားခဲ့ဖူးပါလျက်နဲ့များ ဇာချဲ့နေသေးတယ်လို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို မကျေမနပ်လည်းဖြစ်မိသွားတယ်…။
ဖုန်းသံမြည်လာတယ်….။ 

ဖုန်းကိုလှမ်းကြည့်လိုက်တော့ သူမဟုတ်ဘူး……။ သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ဆီကပါ…။ သူပြောစရာစကားရှိတယ်ဆိုလို့… နားထောင်ပေးလိုက်တယ်…။ သူပြောပြတဲ့ ဇာတ်လမ်းရှည်ကို ကိုယ်နားထောင်ရင်း ဝမ်းနည်းလာလို့ တရှုံ့ရှုံ့ငိုလိုက်မိတယ်…။ တဖက်က သူငယ်ချင်းက တဟားဟားနဲ့ရီပါလေရော…..။ တကယ်တော့ ငိုချင်လျက်လက်တို့ဖြစ်သွားတာပါ….။ ထားပါတော့လေ….။ မျက်ရည်ဆိုတာ ကျဖို့ပဲမဟုတ်လား သိမ်းထားဖို့မှမဟုတ်တာ…။ ကိုယ်ရဲ့ ရူးသွပ်မှုတွေကို သူသိသွားလို့ သူထိတ်လန့်သွားလု့ိလည်းဖြစ်မှာပါလေ……။ တကယ်တော့… မဖြစ်နိုင်တဲ့အရာကိုဖြစ်အောင် ဖန်တီးယူနေတာ မဟုတ်ပါဘူး….။ တခါတလေကျရင် ကိုယ့်ကို သူတွေ့ချင်တယ်တဲ့….။ စိတ်ကူးသက်သက်ပါ…။

ကိုယ်လေ…အခွင့်ရတုန်းလေးပဲ… သူ့သီချင်းသံကိုနားထောင်ချင်မိတာပါ….။ ကိုယ့်မှာ ဘာရည်ရွယ်ချက်မှ မရှိဘူး…..။ သူ့ဆီကဘာမှကိုယ်မလိုချင်ဘူး ဘာမှလည်းမေတောင်းဆိုပါဘူး…..။ ကိုယ်သူ့ကို ခံစားရရုံသက်သက်… မက်မောတွယ်တာ တာပါ…။ သူနဲ့ပတ်သက်သမျှအားလုံးဟာ အဖြူသက်သက်ချည်းပဲ…။ ဒါကို သူသိနားလည်ပါစေလို့ ဆုတောင်းရုံပဲ ကိုယ်တတ်နိုင်တယ်…။ ညကအရင့်ဖက်ကိုဦးတည်နေတယ်….။

ခေါင်းကိုက်လိုက်တာ……
ဗိုက်ထဲမှာလည်းဟာတာတာနဲ့….မျက်ဝန်းတစ်စုံကစိုစွတ်နေဆဲပဲ။ မနေ့ညက ကော်ဖီပူနေလို့ ကိုယ်ကော်ဖီပူကို ခပ်နွေးနွေးဖြစ်အောင် လုပ်ပေးလို့ သောက်လို့ကောင်းတယ်တဲ့…..။ ကိုယ့်ကိုတော့ နဲနဲတောင်မတိုက်ဘူးပြောတော့…။ အပြင်မှာတကယ်တွေ့မှပဲ တိုက်တော့မယ်လို့သူပြောတယ်….။ ကိုယ်မှာဖြင့် သူတိုက်မယ့်ကော်ဖီတစ်ခွက် သောက်ရချည်သေးရဲ့လို့ စိတ်ကူးတွေယဉ်ပြီး…ညတော်တော်နဲ့ အိပ်မပျော်ဘူး…။

သူ့ဆီက ပုံပြင်တစ်ပုဒ်ရလိုက်တယ်လို့ မမှတ်ယူချင်ပါဘူး…..။ ခုက ပုံပြင်မှမဟုတ်တာ……. ဘယ်သူမှမသိလိုက်တဲ့…… တိတ်တဆိတ်စကားတချို့နဲ့…ကိုယ့်ဘာသာကြေကွဲခဲ့ရတဲ့ ညလေး……
ခံနိုင်စွမ်းမဲ့လိုက်လေလို့…ကိုယ့်ကိုယ်ကို ဆဲရေးမိတယ်…..။ တည်ငြိမ်နေတဲ့ ကန်ရေပြင်ဟာ…တစ်ချက်ကလေးဝေ့လိုက်တဲ့ လေပြေနုလေးရဲ့ ဒဏ်ကြောင့် လှိုင်းကြက်ခွပ်တွေထသွားတတ်သေးတာပဲ……
ထားပါတော့လေ…..ထားပါတော့.....။

ပြီးခဲ့တာတွေ လွန်ခဲ့တာတွေ ဖြစ်မလာတော့တာတွေကို စာဖွဲ့မနေပါနဲ့တော့……စိတ်ချပါ …သူမနှစ်သက်တဲ့ နည်မည်တစ်ခုကို…အပြင်မှာလူချင်းတွေ့ရင်ဘယ်တော့မှကိုယ်မခေါ်ပါဘူး….။ ဟဟ…စိတ်ကူးကလဲ ယဉ်ဖြစ်အောင်ယဉ်သေး…..။ အပြင်မှာတွေ့ပါ့မယ်လို့ ဘယ်သူပြောလို့လဲ…ဒါပေမယ့် လူတော်တော်များများကတော့ ကိုယ်ပေးထားတဲ့ သူ့နာမည်လေးနဲ့တွဲပြီး ကိုယ့်ကိုသိကြတယ်…။ ကိုယ့်စိတ်ကူးထဲက ဖြစ်တည်လာတဲ့ သူမနှစ်သက်ပါဘူးလို့ ဆိုတဲ့နာမည်လေးနဲ့… စာတချို့ကိုတော့ ကိုယ့်မှာ ရေးပိုင်ခွင့်ရှိသေးတာကိုပဲ ကျေးဇူးတင်ရမှာပါ…….။ ဘာဖြစ်လဲနော် ကိုယ်တို့တွေ အက်ဆေးလှလှထဲမှာ စာစုတွေထဲမှာ ကဗျာတွေထဲမှာ အမြဲဆုံတွေ့နေရမှာပဲလေ…။ ဒီလောက်နဲ့ကျေနပ်သင့်ပါပြီ…။

ကိုယ်တို့တွေ…..ဟိုး.... ကောင်းကင်ထက်က တိမ်တွေဆီ အတူခိုစီးနိုင်ကြသေးတယ်.. … လမင်းကြီးဆီသွားနိုင်ကြသေးတယ်… ကြယ်ကြွေတွေကိုအတူကောက်နိုင်ကြသေးတယ် ရေပြင်ပေါ်မှာ လှေအတူစီးနိုင်ကြသေးတယ်…. မြက်ခင်းစိမ်းစိမ်းမှာ အတူထိုင်နိုင်ကြသေးတယ်…..။ ညဖက်ကိုယ်စာရေးရင်း အိပ်ငိုက်လာရင်တောင် သူဖျော်တိုက်မယ့် ကော်ဖီသောက်နိုင်သေးတာပဲလေ….။ ကိုယ့်ကိုယ်ကို နှစ်သိမ့်ကြည့်တယ်….အောင်မြင်တယ်ခေါ်မလား မအောင်မြင်တာလားတော့မသိဘူး…တိမ်ညိုတွေပြိုဆင်းကျလာတယ်…မိုးရိပ်တွေပါ ပါလာတယ်….။ 

မိုးရေစက်တွေနဲ့မျက်ရည်တို့ရောနှောသွားတဲ့ အချိန်က ညဆယ့်နှစ်နာရီကိုးမိနစ်…….။


မိုးငွေ့


Monday, 10 September 2012

စက်တင်ဘာဝတ်ရုံ.....



စက်တင်ဘာရဲ့ သတိုးသမီးဟာ
အနက်ရောင်ပိုးဂါဝန်ဖါးဖါးကြီးကို ဝတ်ဆင်လို့...
ငွေမှင်ရောင်ဆံချည်မျှင်တချို့ဖိတ်ဖိတ်လက်...
စိမ်းဖန့်ဖန့်မျက်ဝန်းတွေက မင်းဆီက နူးညံ့တဲ့ အကြည့်တွေကို မျှော်တလင့်လင့်ရှိနေလေရဲ့...။
ပြာနှမ်းနေတဲ့ နှုတ်ခမ်းတစ်စုံမှာ စကားလုံးမဲ့တွေချိတ်ဆွဲခံလိုက်ရပေမယ့်...
သွယ်ပြောင်းရှည်လျားတဲ့ လက်ချောင်းတွေကတော့
လှပသက်ဝင်တဲ့ စကားလုံးတွေကို ပုံဖော်နိုင်ကြတုန်းပဲ....။

အိန်ဂျယ်ရေ... ....
အနက်ရောင်မျက်ရည်စက်ကို
ကော်ဖီခါးခါးအမှတ်နဲ့ ကိုယ်သောက်မိခဲ့...
အဖြူရောင် နွားနို့တစ်ခွက်ကတော့ မင်းအတွက်ပေါ့...
ဒါမှမဟုတ်...ရွှေပယင်းရောင်တို့က(ကိုယ့်ထက်)
မင်းကို ပျော်ရွှင်ယစ်မူးစေခဲ့သလား....
လောကကြီးကို တခါတခါ စိတ်တိုင်းမကျ
အလိုမကျမှုတွေနဲ့ မင်းရောက်ရောက်လာတဲ့အခါ
ကိုယ်မင်းကို ဘယ်လိုနှစ်သိမ့်ရမှန်းမသိတဲ့အခါ...
ကိုယ့်ရဲ့ မှော်အတတ်တွေကို ကိုယ်အသုံးမချတတ်တဲ့အခါ...
ကိုယ့်ရဲ့ နှလုံးသားယောက်ယက်ခတ်နေတဲ့အခါ....
စက်တင်ဘာဝတ်ရုံကို ခြုံလို့ အသုံးမကျတဲ့ ကိုယ်ဖြစ်ဖြစ်လို့သွားတယ်...။

ကြယ်စင်တွေလမ်းပျောက်နေတဲ့ ရာသီ
လမင်းကြီးသာခွင့်မရတဲ့ ရာသီ
မိုးစက်လေပြေတို့ မြူးတူးတဲ့ ရာသီ
လေကြမ်းတို့ဝေ့ရမ်း ပင်မြင့်ထက်က သစ်ရွက်တွေ လူးလွန့်တဲ့ရာသီ
တိမ်စိုင်မြူခိုးတွေ ရွေ့လျားပြောင်းပြေးရတဲ့ ရာသီမှာ...
စက်တင်ဘာဝတ်ရုံကိုခြုံလို့ ကမ္ဘာဆုံးထိတိုင် မင်းကိုလွမ်းတတ်တဲ့
မှော်ဆရာမတစ်ယောက်ရှိနေသေးတယ်ဆိုတာ သတိရပေးပါ.....။


မိုးငွေ့

Friday, 7 September 2012

အိန္ဂ်ယ္နဲ႔ဂီတာ.....




(၁)
ဘာလိုလိုနဲ႔ ကိုယ့္ဆီကို သူေရာက္လာခဲ႔တာ ခုနွစ္ႏွစ္ရွိသြားျပီပဲ....။

အဲဒီညေနက ေဖေဖစာအုပ္ဆိုင္ပိတ္ျပီးျပန္လာေတာ့ ေဖေဖ့လက္ထဲက သေရအိတ္အမဲၾကီးထဲ သူပါလာခဲ႔တယ္...။ ကိုယ့္တစ္သက္မွာ သူနဲ႔ လက္ပြန္းတတီး ရိွေနခဲ႔ရလိမ္႔မယ္လို႔ ေယာင္လို႔ေတာင္ မေတြးမိဘူး...။ ဂီတကိုျမတ္ႏိုးေပမယ့္ သီခ်င္းေလးေတြကို ႏွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္နားေထာင္တတ္ေပမယ့္ ဒီဂီတာေလးကို တီးဖို႔ဆိုတာ ေတြးေတာင္မထားခဲ႔မိဖူးတာပါ...။ ဒါေပမယ့္ သူ႔ကိုစျပီးရလာကတည္းက သူ႔ကိုတီးတတ္ဖို႔ ကိုယ္ေတာ္ေတာ္ရူးသြပ္မိသြားတယ္...။ အစ္ကိုတစ္၀မ္းကြဲတစ္ေယာက္ဆီ သြားျပီး သင္ေပးဖို႔ နားပူနားဆာလုပ္ရတယ္...။ အစကေတာ့ ေနာက္ေျပာတယ္ထင္ျပီး အစ္ကိုက မသင္ေပးခဲ႔ဘူး...။ ေနာက္ေတာ့ကိုယ္က သူ႔ကိုအပါေခၚျပီး သီခ်င္းစာအုပ္ေတြ ႏႈတ္စ္ေတြကအစသယ္သြားေတာ့ ကိုယ့္ရဲ႔ ရူးသြပ္မႈကို အသိမွတ္ျပဳသြားျပီး တစ္ေန႔ကို တစ္နာရီအခ်ိန္ေပးသင္ေပးခဲ႔ပါတယ္...။

ကိုယ့္ဆီေရာက္လာကတည္းက အနက္ေရာင္မွိန္မွိန္ေလးကို ကုိယ္အေရာင္မတင္ေတာ့ဘဲ ဒီတုိင္းပဲဆက္ထားတယ္...။ သူ႔ကိုယ္ထည္ရဲ႔ေအာက္ဖက္ေဒါင့္ေလးမွာ အျဖဴေရာင္အေတာင္ပံတစ္စံု စတစ္ကာေလးကပ္ထားတယ္...။ ကိုယ္ထည္ေခါင္းေပါက္ထဲက အသံၾကားလို႔ကိုယ္လႈပ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကမာနဲ႔လုပ္ထားတဲ႔ ပက္ထရမ္ေလးတစ္ခုက်လာတယ္...။ အဲဒီပက္ထရမ္ေလးအေပၚမွာ အခၽြန္တစ္ခုနဲ႔ေရးထားတဲ႔ စကားလံုးေလးတစ္ခုပါတယ္...။ သူ႔ကို ကိုယ္ညင္သာစြာကိုင္တြယ္ တီးခတ္တယ္... အသံၾကိဳးေတြေပၚ ကိုယ့္လက္ေခ်ာင္းေတြ ေျပးလႊားေဆာ့ကစားရတာ လက္ေခ်ာင္းေတြ အသားမာတက္တဲ႔အထိပဲ...။

အေျခခံပိုင္းေလးရသြားတာနဲ႔ သူနဲ႔အတူပါလာခဲ႔တဲ႔ စာအုပ္ထဲက ကိုယ္သိပ္ႏွစ္သက္တဲ႔ Monica ရဲ႔ Angel of Mine သီခ်င္းကို အျပင္းအထန္ေလ့က်င့္ေတာ့တာပဲ...။




အဲဒီတုန္းက ကိုယ္ေက်ာင္းျပီးခါစ ဟိုသင္တန္းေလးတက္ ဒီသင္တန္းေလးေတြတက္ေနခ်ိန္ေလးမွာေပါ့....။ ခုေတာ့... သူက ကိုယ႔္ ေကာ္ဖီဆိုင္ေလးရဲ႔ ဧည့္ခန္းနံရံမွာ ခန္႔ထည္စြာေနရာယူလို႔...။ ကိုယ္ ေကာ္ဖီဆိုင္ေလးစဖြင့္တုန္းကေတာ့ unplugged ၀ိုင္းေလးထည့္မထားပါဘူး...။ အိုင္ဒီယာရွိေပမယ့္ အဆက္အသြယ္မရတာနဲ႔ မလုပ္ျဖစ္ေသးတာနဲ႔ မထည့္ထားျဖစ္တာပါ...။ ေနာက္ေတာ့ ဧည့္သည္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရဲ႔ ေတာင္းဆိုမႈနဲ႔ ကိုယ့္ရဲ႔တစ္၀မ္းကြဲေမာင္အကူအညီနဲ႔ ကိုယ့္ေကာ္ဖီဧည့္ခန္းေလးမွာ ဂီတသံေလးနဲ႔အသက္၀င္သြားတယ္...။ သူကေတာ့ ကုိယ့္ဧည့္ခန္းမွာ ခန္႔ထည္စြာ ဂီတသံကို ညတိုင္းနားဆင္ရင္းေပါ့...။ ဟင့္အင္း... သူ႔ကို ဘယ္သူ႔လက္နဲ႔မွ ကိုယ္အထိခံမွာမဟုတ္ဘူး...။ ကိုယ္ကလြဲလို႔... ျပီးေတာ့ ကိုယ္မျမင္ဖူးေသးတဲ႔(ဆံုေတြ႔ဖို႔ေမွ်ာ္လင့္ေနတဲ႔) သူ႔ရဲ႔မူလပိုင္ရွင္လက္နဲ႔ပဲ သူ႔ဆီက ဂီတသံကိုထုတ္ခြင့္ေပးမွာ...။ ကိုယ့္ကို အတၱၾကီးတယ္လို႔ပဲ ဆြတ္စြဲပါေစ... ကိုယ္သူ႔ကို သံေယာဇဥ္ေတာ္ေတာ္ၾကီးလို႔ပါ...။

ေျပာရင္ ရယ္ၾကဦးမလား... သူ႔ကို သူနဲ႔အတူတကြပါလာလဲ႔တဲ႔ Angel of Mine ဆိုတဲ႔ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကလြဲျပီး တျခားဘာသီခ်င္းမွ ကိုယ္မတီးတတ္ခဲ႔ဘူး...။ သူနဲ႔ကိုယ္ ရင္းရင္းႏွီးႏွီးဆံုေတြ႔ခြင့္ရဖို႔ တစ္ပတ္တစ္ခါ တနဂၤေႏြညဆယ္နာရီတိတိမွာ ကိုယ့္ဆိုင္မွာ ကိုယ္ကိုယ္တုိင္ Angel of Mine သီခ်င္းကိုတီးျပီးဆိုေလ့ရွိတယ္...။ မွတ္မွတ္ရရ ကိုယ္ဆိုတဲ႔ ခုႏွစ္ပတ္ေျမာက္တနဂၤေႏြတစ္ညမွာ.... ကိုယ့္ဆီကုိလာမိတ္ဆက္တဲ႔ လူငယ္ကေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ စဆံုခဲ႔တယ္...။ တကယ္ေတာ့ သူလာမိတ္ဆက္တာကိုယ့္ကိုမဟုတ္ပါဘူး.... သူ႔ကိုပါ... ကိုယ္ရင္ခြင္ထဲက ဂီတာေလးကိုပါ...။ ဟင့္အင္း ...သူ႔မိတ္ဆက္ပံုကို ကိုယ္မၾကိဳက္ပါဘူး....။ “ဂီတာေလးကိုျပန္၀ယ္ပါရေစ”တဲ႔....။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္နဲနဲေတာ့ စိတ္၀င္စားသြားတယ္...။ သူ႔ကို၀ယ္ခ်င္တယ္ဆိုတာ သူနဲ႔ေတာ့ တနည္းနည္းပတ္သက္တဲ႔သူျဖစ္ႏိုင္တယ္ေလ...ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ္ႏွစ္ရွည္လမ်ား ေမွ်ာ္လင့္ေနခဲ႔ဖူးတဲ႔ သူ႔ရဲ႔မူလပိုင္ရွင္အေၾကာင္းကိုေတာ့ အစအနရႏိုင္တာပဲေလ...။

အဲဒီညက ကိုယ္နဲ႔ အဲဒီလူငယ္ကေလး သူ႔အေၾကာင္းကိုေျပာဆိုဖို႔ Latte ခြက္ကို္ယ္ဆီနဲ႔ဆိုင္ပိတ္ခါနီး ထိျဖစ္သြားတယ္..။
“မင္းက သူနဲ႔ဘယ္လိုပတ္သက္လို႔ သူ႔ကို ကုိယ့္ဆီက၀ယ္ခ်င္ရတာလဲ...တကယ္ဆို ကိုယ္သူ႔ကိုဘယ္ေလာက္ျမတ္ႏိုးလဲဆို ကိုယ့္ဆီေရာက္လာကတည္းက သူ႔ကိုထိတို႔ခြင့္ရွိတဲ႔သူ ကိုယ္တစ္ေယာက္ပဲ ရွိခဲ႔တာ အဲေလာက္ထိ သူ႔ကို ကိုယ္တြန္႔တိုခဲ႔တာ ...ဒါကလဲ သူ႔ကို ကုိယ္အရမ္းတန္ဖိုးထားလို႔ပါ...”

ကိုယ့္စကားကို လူငယ္ကေလးက နားေထာင္ျပီး မ်က္လံုးအေရာင္ေတြတလက္လက္ေတာက္ပလာတယ္ ... သူ႔အၾကည့္ေတြ သူ႔အေတြးေတြထဲမွာ ဘာမွန္းမသိဘ ဲ ကိုယ့္ကိုေက်းဇူးတင္ေနသလိုလိုအၾကည့္မ်ိဳး..။

“ကၽြန္ေတာ္ေျပာျပမယ့္သူ႔အေၾကာင္းေလးကို အစ္မနားေထာင္ေပးႏိုင္မလား ဆိုင္ပိတ္ခ်ိန္လဲနီးေနျပီဗ်..”
“ရပါတယ္ အိုေက...မင္းေျပာမယ့္သူ႔အေၾကာင္းကို ကိုယ္အရမ္းစိတ္၀င္စားေနျပီ...”
“အမွန္ေတာ့ ...အစ္မတန္ဖိုးထားျမတ္ႏိုးခဲ႔သလို တစ္ခ်ိန္တုန္းက သူ႔ကိုလည္းကၽြန္ေတာ္ အရမ္းတြယ္တာခဲ႔ဖူးတာပါ... ဒါေပမယ့္ သူကၽြန္ေတာ့္နဲ႔ ၾကာၾကာလက္မတြဲသြားႏိုင္ခဲ႔ဘူး..။ သူ႔ကိုဦးေလးတစ္ေယာက္ဆီက ကၽြန္ေတာ္လက္ေဆာင္ရထားခဲ႔တာ... တစ္ႏွစ္ေတာင္မရွိလိုက္ဘူး..။ ကုန္ကုန္ေျပာရရင္ သူ႔ကုိုေယာင္ေပေပနဲ႔ကၽြန္ေတာ္ အတီးလဲမသင္လိုက္ရဘူး... မတတ္တေခါက္ေလးနဲ႔ပဲ အိမ္မွာေဒါင္ေဒါင္ဒင္ဒင္ေခါက္ေနတာ... အေဖက အရက္ဖိုးမရွိလို႔ သူ႔ကိုသြားေပါင္လိုက္တာ... အဲဒီေန႔က ကၽြန္ေတာ္မ်က္ရည္ေတာင္က်တယ္ဗ်.... ျပန္သြားေရြးခ်င္လို႔ ဘယ္သူ႔ဆီေပါင္ခဲ႔တယ္ဆိုတာေတာင္ မူးေနလို႔ အေဖကတိတိက်က်မေျပာႏိုင္ခဲ႔ဘူး အဲဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ဆီကေန သူေပ်ာက္သြားတာ ဒီေန႔ထိပဲဆိုပါေတာ့...”

လူငယ္ကေလးရဲ႔ ယံုၾကည္ႏိုင္စရာေကာင္းေလာက္တဲ႔ ဟန္ပန္အမူအရာအေျပာေလးတစ္ခုနဲ႔ေတာ့ သူ႔ကို ကိုယ္လြယ္လြယ္နဲ႔ လက္လြတ္လိုက္လို႔ ဘယ္ျဖစ္မလဲ...။

“အင္း...မင္းအေျပာအရေတာ့ ယုတၱိရွိပါတယ္....ဒါေပမယ့္ မင္းဟာ သူ႔ပိုင္ရွင္အစစ္ဟုတ္မဟုတ္ဆိုတာ ကိုယ္ဘယ္လိုယံုရမလဲ...မင္းမွာသက္ေသျပစရာဘာရွိလဲ...ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ကြာ ခုခ်ိန္မွာ ကုိယ္ဟာ သူ႔ရဲ႔တစ္ဦးတည္းေသာမူပိုင္ျဖစ္ေနပါျပီ...သူကုိယ့္ဆီေရာက္လာတာပဲ ခုႏွစ္ႏွစ္ျပည့္ခဲ႔ျပီ...ဟုတ္တယ္ တိုက္တုိက္ဆိုင္ဆိုင္ ဒီလထဲမွာပဲ သူကိုယ့္ဆီေရာက္လာခဲ႔တာ... တိတိက်က်ေျပာရရင္.......”

လူငယ္ေလးရဲ႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေရာင္ျခည္ေတြကို မ်က္၀န္းကတစ္ဆင့္ျမင္လိုက္ရလို႔ ကိုယ္စကားကို အစျဖတ္လိုက္တယ္...။

“ကၽြန္ေတာ္တိတိက်က်ေျပာႏိုင္တာေပါ့... အစ္မဆီကိုသူေရာက္လာခဲ႔တဲ႔ေန႔က မိုးေတြအရမ္းရြာတဲ႔ August လ ၂၅ရက္ေန႔မဟုတ္လား.... သူက အနက္ေရာင္မွိန္မိွန္နဲ႔ ေအာက္ေျခေဒါင့္မွာ အျဖဴေရာင္အေတာင္ပံတစ္စံုကပ္ထားတယ္... ျပီးေတာ့ “Angel”လို႔ အသားတံဆိပ္ထိုးထားတဲ႔ ကမာခြြံနဲ႔လုပ္ထားတဲ႔ပက္ထရမ္တစ္ခုရယ္ ကၽြန္ေတာ္လက္ေရးနဲ႔ေရးထားတဲ႔ Angel Of Mine သီခ်င္းႏုတ္စ္စာအုပ္ေလးရယ္ ပါတယ္....ဒီေလာက္ဆို အစ္မ ကၽြန္ေတာ့့္ကိုသံသယမရွိေလာက္ေတာ့ဘူး ထင္ပါတယ္...”

သူ႔စကားအဆံုးမွာကိုယ္အရမ္းကို အံ့အားသင့္သြားခဲ႔ရတယ္...။ သူေျပာသြားတာေတြက အားလံုးျပည့္စံုေနလို႔ပါ...။

အမွန္တုိင္း၀န္ခံရရင္ သူနဲ႔စကားစေျပာကတည္းက ကို္ယ့္ကိုသက္သက္လာျပီး ျဖီးေနတဲ႔ သူတစ္ေယာက္လို႔ပဲမွတ္တာ...။ ျပီးေတာ့ ဂီတာေလးနဲ႔ပတ္သက္ျပီးသူဘာေတြမ်ားသိေနသလဲ ဘာေတြမ်ားရႊီးဦးမလဲ သိခ်င္စိတ္ျဖစ္လို႔သာ စကားထိုင္ေျပာျဖစ္သြားတာ...။

ပိုျပီး အံ့အားသင့္သြားရတာက ... သူ႔ရဲ႔ ပိုင္ရွင္ေလးဟာ... ကိုယ္နဲ႔ရြယ္တူေယာက်ာၤးတစ္ေယာက္ ဒါမွမဟုတ္ ကိုယ္ထက္အသက္ၾကီးတဲ႔သူတစ္ေယာက္လို႔ပဲထင္ထားခဲ႔မိတာ...။ ခုေလာက္ ကိုယ့္ထက္အသက္ေတာ္ေတာ္ငယ္တဲ႔ လူငယ္ကေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္လိမ္႔မယ္လို႔ လံုး၀ကိုထင္မထားခဲ႔တာ...။ ကိုယ္တို႔ႏွစ္ဦး မိနစ္အနည္းငယ္အထိ စကားမစဘဲ ႏႈတ္ဆိတ္သြားခဲ႔တယ္...။ ေနာက္ေတာ့ သူကပဲ စကားစလိုက္ပါတယ္..။

“အစ္မသိရင္ ရယ္ခ်င္မိမွာေသခ်ာတယ္ဗ်...”
သူ႔စကားအဆက္ကို ေထာက္ခံတဲ႔ဟန္နဲ႔ ကိုယ္မ်က္ခံုးပင့္ နားေထာင္ေတာ့...
“ကၽြန္ေတာ္ဒီေန႔ထိ ဂီတာမတီးတတ္ေသးဘူးဗ်...ဟုတ္တယ္... သူ..ကၽြန္ေတာ့္ဆီကေပ်ာက္သြားတဲ႔ေန႔ကစျပီး ကၽြန္ေတာ္သူ႔ကို ျပန္မေတြ႔မခ်င္း ဂီတာတီးမသင္ေတာ့ဘူးလို႔ ဆံုးျဖတ္ထားခဲ႔လို႔ပါ...”
“မင္းကလည္း အစြဲလန္းတယ္ၾကီးတာကို တျခားဂီတာတစ္လံုးနဲ႔သင္လဲျဖစ္လ်က္နဲ႔”
“အစ္မကလည္း သိသားနဲ႔တမင္ေျပာျပန္ျပီ... တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္စလံုးက သူ႔ကို အရူးမူးစြဲလန္းသူေတြ... ေတာ္ေတာ္ေတာ့ရယ္ရတယ္ေနာ္...တကယ္ဆို အစ္မေျပာသလိုပဲ တျခားတစ္လံုး၀ယ္ျပီးတီးလဲျဖစ္တာပဲ...ဒါေပမယ့္ လူေတြရဲ႔စိတ္က တယ္ဆန္းၾကယ္တာကိုး... ဒီေကာ္ဖီိဆိုင္ကို သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ညႊန္းလို္က္တာ...ကၽြန္ေတာ့္ Unplugged ၀ိုင္းပါတဲ႔ ေကာ္ဖီဆိုင္ေတြကို ၾကိဳက္တတ္တာသိလို႔ေလ... ျပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ၾကိဳက္တဲ႔သီခ်င္းကို တနဂၤေႏြညဆယ္နာရီမွာ တစ္ပတ္မွတစ္ခါပဲဆိုတဲ႔႔ ထူးဆန္းတဲ႔သူငယ္ခ်င္းေျပာျပခ်က္ေၾကာင့္ ဒီညကို မေရာက္ေရာက္ေအာင္လာခဲ႔တာ... ခုေတာ့ လာရက်ိဳးနပ္သြားပါျပီ...”

သူ႔စကားေၾကာင့္ကိုယ္စိတ္နဲနဲထင့္သြားရတယ္...။ သူ ကိုယ့္ဆီက ဂီတာေလးကို ျပန္ယူသြားေတာ့မလို႔လား...။ ဟင့္အင္း...မျဖစ္ႏို္င္ေသးပါဘူး...။ ကိုယ္အရမ္းေမွ်ာ္လင့္ျပီးဆံုခ်င္ေနတဲ႔ သူ႔ပိုင္ရွင္ကေလး ကိုယ့္ေရွ႔ကိုေရာက္ေနျပီေလ.....။

“စိတ္ခ်ပါအစ္မဆီကေန သူ႔ကို ကၽြန္ေတာ္ခ်က္ခ်င္းယူမသြားပါဘူး....ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အစ္မက သူ႔ပိုင္ရွင္ျဖစ္ေနျပီေလ... ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္အခြင့္တစ္ခုေတာ့ ေတာင္းဆိုခ်င္တယ္ဗ်...”
“မင္းက ဘာေတာင္းဆိုခ်င္တာလဲ..”
“တစ္ပတ္ကိုတစ္ခါေလာက္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္ေတာ့္ကိုဂီတာတီးခြင့္ေပးပါ...အဲဒီသီခ်င္းႏုတ္စ္နဲ႔ အစ္မ ကၽြန္ေတာ့္ကို ျပန္သင္ေပးပါ... ကၽြန္ေတာ့္ေတာင္းဆိုမႈက တရားမွ်တပါတယ္ေနာ္...သူ႔ကို ပိုင္ဆိုင္ခြင့္မရွိေတာ့ရင္ေတာင္ ထိေတြ႔ခြင့္ေလးရွိခ်င္ေသးတာတစ္ခုပါ...”

သူ႔စကားေတြကို ကိုယ္ေတာ္ေတာ္စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားရတယ္...။ ျပီးေတာ့ လြန္ခဲ႔တဲ႔ ခုႏွစ္ႏွစ္တုန္းက သူသိပ္ကို ျမတ္ႏိုးတြယ္တာတန္ဖိုးထားရတဲ႔ ဂီတာေလးေပ်ာက္ဆံုးသြားတဲ႔ လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္ရဲ႔ ေသာကကိုလည္း တမဟုန္ခ်င္း ကူးစက္ခံစားမိသြားတယ္...။

“အိုေက... ကိုယ္မင္းရဲ႔ ေတာင္းဆိုခြင့္ကို လက္ခံပါတယ္... တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္ မင္း မနက္ျဖန္က်ရင္ ကိုယ့္ဆီကို ကို္ယ္ေရးအခ်က္အလက္တစ္ေစာင္ေတာ့လာတင္ရမယ္..”

“ခင္ဗ်ာ.... ကၽြန္ေတာ္အစ္မဆီမွာအလုပ္မေလွ်ာက္ဘူးေလ...”
“ဟုတ္တယ္ေလ...ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္ဆီမွာ မင္း ပညာလာသင္မွာေလ...အဲဒီအတြက္ ကို္ယ္ေရးအခ်က္လက္ေတာ့ လိုအပ္တယ္...”

ကိုယ့္စကားေၾကာင့္ တခ်ိန္လံုးမျပံဳးခဲ႔တဲ႔ လူငယ္ကေလးရဲ႔မ်က္ႏွာဟာ အျပံဳးျဖဴျဖဴေလးနဲ႔ ခ်က္ခ်င္းၾကည္လင္၀င္းပသြားတယ္...။ ဆံပင္ထူထူၾကမ္းၾကမ္းကို ေဘးခြဲထားတဲ႔ မ်က္ခံုးနက္နက္တစ္စံုကိုပိုင္ဆိုင္တဲ႔ ႏွာတံစင္းစင္း မ်က္လံုးလက္လက္ ႏႈတ္ခမ္းရဲရဲ အသားျဖဴျဖဴနဲ႔ လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္ဟာ... ကိုယ့္သိပ္ျမတ္ႏိုးတဲ႔ ကိုယ့္ခေရဇီရဲ႔ပိုင္ရွင္တစ္ေယာက္တဲ႔...။





(၂)
ကၽြန္ေတာ္ ဆယ္ႏွစ္အရြယ္တုန္းက ပထမဦးဆံုးအၾကိမ္ ဂစ္တာတစ္လက္ကို ထိကိုင္ခြင့္ရခဲ႔တာ အိမ္မွာခဏလာတည္းတဲ႔ ေဖေဖ့မိတ္ေဆြ ဦးေလးတစ္ေယာက္ဆီကပါ...။ အဲဒီတုန္းက ဂစ္တာကိုပြတ္သပ္ၾကည့္ရင္း ဂီတာတစ္လက္ကို ကၽြန္ေတာ္မႏိုင္ေသးပါလားလို႔ သေဘာေပါက္သြားတယ္...ေနာက္ျပီး ဂီတာဟာ ကၽြန္ေတာ့္အရပ္န႔ဲအတူတူျဖစ္ေနတယ္...။ ကၽြန္ေတာ္ ဂီတာၾကိဳးေတြကို တီးၾကည့္ေတာ့ ေဒါင္ေဒါင္ ဒင္ဒင္အသံထြက္မလာဘဲ တျဗစ္ျဗစ္အသံပဲျမည္ေနတယ္...။ အဲဒီဦးကေျပာတယ္ အဲဒါသားရဲ႔ ဘယ္ဘက္လက္က လက္ကြက္တစ္ခုကို စနစ္က်က်ဖိႏွိပ္မထားလို႔ေပါ့တဲ႔... ။ သူက အသံျမည္ေအာင္ လက္ေခ်ာင္းေလးေတြနဲ႔ ၾကိဳးကိုခတ္ျပတယ္...။ ကၽြန္ေတာ္အရမ္းအားက်သြားတယ္..။ ျပီးေတာ့... သူစိတ္ရွည္လက္ရွည္နဲ႔ ဂီတာအေၾကာင္း ရွင္းျပခဲ႔ဖူးေသးတယ္...။

“ဂီတာအမ်ိဳးမ်ိဳးရွိတဲ႔အထဲမွာ ေဟာဒီဂီတာမ်ိဳးကို အကု(စ္)တစ္ ပလက္ထရမ္ဂီတာလို႔ေခၚတယ္...သူက ရိုးရိုးဂီတာေပါ့ အသံကိုခ်ဲ႔ေပးဖို႔ လွ်ပ္စစ္အင္ပလီဖိုင္ယာနဲ႔ဆက္သြယ္ဖို႔ ပစ္ကပ္အေပါက္မပါဘူး... ဒီေတာ့သူ႔အသံေကာင္းဖို႔ က်ယ္ဖို႔က ဒီဂီတာကို္ယ္ထည္ရဲ႔ လိုဏ္သံနဲ႔ ၾကိဳးေတြေပၚမွာပဲ မူတည္တယ္... စတိတ္ရိႈးေတြမွာေတာ့ဒီဂီတာမ်ိဳးသံုးလို႔မရဘူး အသံကိုခ်ဲ႔လို႔မရဘူး စတိတ္ရိႈးမွာ လူေတြအမ်ားၾကီးၾကားႏိုင္ဖို႔ အသံခ်ဲ႔ဖို႔ဆိုရင္ အီလက္ထရစ္ ပလက္ထရမ္ဂီတာကို သံုးၾကရတယ္....ဒါေပမယ့္ ဂီတာတီးသင္တဲ႔သူေတြအတြက္ ဒီ ဂီတာဟာ အသင့္ေလ်ာ္ဆံုးပဲ ေနာက္ျပီး အသင့္အတင့္ပရိတ္သတ္အတြက္လံုေလာက္တယ္... သားလူပ်ိဳျဖစ္လာလို႔ ေကာင္မေလးေတြအေဆာင္ေရွ႔ အိမ္ေရွ႕ အုတ္ခံုေပၚမွာ အဖြဲ႔လိုက္ တီးဖို႔ ဟစ္ဖုိ႔က်ေတာ့ ဒီဂီတာနဲ႔အေတာ္ပဲ...”

အဲဒီတုန္းက ကၽြန္ေတာ္ျပန္ေျပာခဲ႔တဲ႔ စကားကို ခုျပန္စဥ္းစားမိျပီး ...ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ျပံဳးမိသြားတယ္...။ ကၽြန္ေတာ္ျဖစ္ခ်င္ခဲ႔တာနဲ႔ ခုျဖစ္တာနဲ႔ကတျခားဆီေလ...။

“ကၽြန္ေတာ္က ေကာင္မေလးေတြအတြက္ ဂီတာတီးခ်င္တာမဟုတ္ဘူးေလ...”
“ဒါျဖင့္ ဘယ္သူ႔အတြက္လဲကြ...”
“တစ္ႏိုင္ငံလံုးက လူေတြအမ်ားၾကီးအတြက္ေပါ့ ဦးရ...”
ကၽြန္ေတာ့္အေျဖေၾကာင့္ အဲဒီဦးေလးက သေဘာက်စြာရယ္ေမာေသးခဲ႔ေသးတယ္...။ သူႏိုင္ငံျခားထြက္သြားေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို အဲဒီဂီတာေလးလက္ေဆာင္ေပးခဲ႔တယ္....။


ကိုယ္ခ်ေပးထားတဲ႔ ပလာစာအုပ္ထဲမွာ သင္မယ့္လက္ကြက္ပံုစံေတြကို ေပတံနဲ႔ အကြက္ေဖာ္ဆြဲေနရင္း သူ႔ငယ္ဘ၀အေၾကာင္းကိုေျပာျပေနခဲ႔တာ...။ တနဂၤေႏြေန႔ ညေနေစာင္းအခ်ိန္ ကိုယ့္ဆိုင္ရဲ႔ အေနာက္ဖက္ ေျမကြက္လက္ျမက္ခင္းျပင္ေပၚက စားပြဲ၀ိုင္းေလးဟာ သူ႔အတြက္ ဂီတာတီးသင္တဲ႔ သီးသန္႔ေနရာေလးျဖစ္သြားတယ္...။

“မင္းသိျပီးသားျဖစ္မယ္ထင္ေပမယ့္ ကိုယ္သိတဲ႔ ဂီတာရဲ႔အေျခခံေလးကို နဲနဲေျပာျပေပးမယ္ေနာ္”

သူက ဆြဲျပီးသြားတဲ႔ ခဲတံကိုခ်ထားရင္း ကိုယ့္ကိုလွမ္းၾကည့္တယ္....။

“စႏၵားရားခလုတ္က အသံေတြနဲ႔ ဂီတာၾကိဳးညိွရတာ အလြယ္ဆံုး အမွန္ဆံုးဆိုေပမယ့္ ကိုယ္တို႔မွာ စႏၵားမရွိဘူး ..ဒီေတာ့ ၾကိဳးအခ်င္းခ်င္းအသံညိွယူရမွာပဲ...။ ေဟာဒီ ေအာက္ဆံုးက အေသးဆံုးၾကိဳးကို နံပါတ္တစ္ၾကိဳးလို႔ေခၚတယ္ အဲဒီတစ္ၾကိဳးကို အလြယ္တီးလို႔ရတဲ႔အသံဟာ အီးခလုတ္အသံလို႔မွတ္ထား စႏၵရားမွာ မစ္ဒယ္လ္စီလို႔ေခၚတဲ႔ ခလုတ္ရဲ႔ အထက္က တစ္ကြက္ကိုႏွိပ္ရင္ အဲဒီအသံထြက္တယ္ ဟုတ္ျပီလား... အဲဒီ အီးအသံကို မင္းနားေထာင္ျပီး မွတ္ထား...”
ကိုယ္ေအာက္ဆံုးအလြတ္ၾကိဳးကို အလြတ္တီးျပတယ္...
“အဲဒါ...အီး..”
ျပီးေနာက္ အထက္က နံပါတ္ႏွစ္ၾကိဳးကို ဆက္တီးျပတယ္...
“အဲဒါ...ဘီ”
“နံပါတ္ႏွစ္ၾကိဳးရဲ႔ ငါးခုေျမာက္ ဖရက္(တ္)ရဲ႔ ေနာက္ကပ္လ်က္ေနရာမွာ ဘယ္လက္နဲ႔ႏွိပ္ထားျပီး ညာလက္နဲ႔ ၾကိဳးကို တီးၾကည့္ရင္ အဲဒီအသံဟာ ေအာက္ဆံုးနံပါတ္တစ္ၾကိဳးကို လႊတ္ျပီး တီးတဲ႔ အသံနဲ႔တူရမယ္..ေဟာဒီမွာ နားေထာင္...”

သူက ေခါင္းတညိတ္ညိတ္နဲ႔ ကိုယ္ေျပာတာကို ေသခ်ာနားေထာင္ေနတယ္...။
“မင္းက ဘုရားေက်ာင္းအေတြ႔အၾကံဳေတြဘာေတြရွိေတာ့ ကိုယ္ထက္စာရင္ သင္ရတာ အတတ္ပိုျမန္ပါလိမ္႔မယ္ ကိုယ္ဆို အစိမ္းသက္သက္ ဒီဂီတာေလးကိုယ့္ဆီေရာက္လာမွ အရူးထတာေလ...ျပီးေတာ့ အဲတုန္းက ကိုယ္အသက္အစိပ္ရွိေနျပီ...တကယ္ဆို မင္းက တကယ့္ ပရိုဆရာတစ္ေယာက္္ဆီမွာသြားသင္သင့္တာ..”

“ႏိုးး... ကၽြန္ေတာ္က အစ္မဆီမွာပဲသင္ခ်င္တာ ျပီးေတာ့ အစ္မလိုပဲ အဲဒီ အိန္ဂ်ယ္ေအာ့္ဖ္မိုင္း သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ပဲ တီးတတ္ရင္ရျပီ...အစ္မဆီမွာပဲသင္ခ်င္တယ္ဆိုတာက ဒီဂီတာေလးနဲ႔ သင္ရမွာမို႔လို႔ေလ...”

လူငယ္ေလးက သူ႔ဂီတာကိုျပန္ထိေတြ႔ခြင့္ရေတာ့မွာမို႔ အျပံဳးေတြက ပိုလတ္ဆတ္လန္းဆန္းေနတယ္...။

“အင္းး တျခားသီခ်င္းေတြလဲ တီးတတ္ေအာင္ေတာ့ ဆက္ေလ့လာေပါ့....”

“ဟုတ္က႔ဲ...”

ကိုယ္ထင္ထားတာထက္ေတာင္ သူ႔ရဲ႔ တတ္ေျမာက္မႈ စြမ္းရည္ေတြက အခ်ိန္အနည္းငယ္အတြင္းမွာပဲ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကို ေကာင္းေကာင္းတီးခတ္ႏိုင္ေအာင္ လ်င္ျမန္ခဲ႔တယ္....။

ဂီတာေလးဟာ...သူ႔ပိုင္ရွင္ရဲ႔ ရင္ခြင္ထဲမွာ သူ႔ပိုင္ရွင္ရဲ႔သြယ္လ်ရွည္ေမ်ာတဲ႔ လက္ေခ်ာင္းေတြရဲ႔ တီးခတ္ျခင္းကိုခံရတဲ႔အခါ...အသံေလးေတြက အခါတိုင္းထက္ သာယာျငိမ့္ေညာင္းေနတယ္လို႔ သူတီးေနတာကို နားေထာင္ရင္း ကိုယ္ခံစားေနမိတယ္...။


(၃)

ဒီည... ကိုယ့္ရဲ႔ ေကာ္ဖီဆိုင္မွာ သူ႔လက္စြမ္းကို ပထမဆံုးအၾကိမ္ တီးခတ္ခြင့္ရမယ့္ည....။ ကိုယ္ရဲ႔တနဂၤေႏြညဆယ္နာရီတိတိအခ်ိန္ကို အစားထိုးေပးလိုက္တာ...။ ကိုယ္ထင္ပါတယ္...သီခ်င္းေလးထဲက မိန္းကေလးရဲ႔ အိန္ဂ်ယ္ဟာ...သူပဲျဖစ္မွာပါ...။ ျပီးေတာ့ ပထမဆံုးအၾကိမ္.... ကိုယ္အႏွစ္သက္ဆံုး သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကို (မူရင္းအဆိုရွင္ကလြဲလို႔) ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ Live ထိုင္ၾကည့္နားေထာင္ခြင့္ရမယ့္ညေလး... သူေတာ့မသိဘူး ကိုယ္ကေတာ့ ၾကိဳတင္ရင္ခုန္ေနမိတယ္...။

သူ႔သီခ်င္းနဲ႔တီးခတ္မႈကိုနားေထာင္အားေပးဖို႔ သူ႔သူငယ္ခ်င္းပရိတ္သတ္တခ်ိဳ႔လည္းေရာက္ေနၾကတယ္....။ ပိုထူးျခားေအာင္ ဆိုင္အျပင္ဖက္မွာ တစ္ပတ္အလိုကတည္းက Black Board ေလးမွာ ဒီတနဂၤေႏြမွာ ဧည့္သည္အဆိုရွင္အသစ္တစ္ေယာက္ သီဆိုမယ္ဆိုတဲ႔အေၾကာင္းေၾကာ္ျငာထားလိုက္တယ္...။

Angel of Mine ဟာ မိန္းကေလးသီခ်င္းတစ္ပုဒ္ျဖစ္ပါလ်က္ ဘာေၾကာင့္ၾကိဳက္ရတာလဲလို႔ ေမးခဲ႔ဖူးေတာ့ အခုမေျပာျပေသးဘူး တစ္ေန႔ေန႔က်ရင္ ေျပာျပမယ္တဲ႔...ကိုယ့္ကိုသူက ပေဟဠိခ်န္သြားခဲ႔ေသးတယ္...။

သူ ဂီတာကို အင္ထရိုစ၀င္တာနဲ႔ ဆိုင္ထဲက လက္ခုပ္သံေတြထြက္လာတယ္...။ သူ ကိုယ့္ကိုလွမ္းၾကည့္ျပီး တစ္ခ်က္မ်က္ခံုးပင့္ျပေသး...။ သူက မူရင္း မိုနီကာဆိုထားတာနဲ႔ကြဲေအာင္ နဲနဲဗားရွင္းေျပာင္းဆိုထားတယ္...။ ထူးထူးျခားျခား ..... အျဖဴဆြတ္ဆြတ္အေရာင္ရွပ္အက်ီၤ၀တ္ထားတဲ႔ သူ႔ရင္ခြင္ထဲက ဂီတာေလးက အနက္ေရာင္ေလးထင္းခနဲျဖစ္ေနတယ္....။

သီခ်င္းေလးျပီးသြားေတာ့ ေကာ္ဖီလာေသာက္တဲ႔ ႏိုင္ငံျခားဧည့္သည္တစ္၀ိုင္းက ေတာင္းဆိုမႈေၾကာင့္ သူေနာက္တစ္ၾကိမ္ ထပ္ဆိုရတဲ႔အျပင္... ကိုမ်ိဳးေက်ာ့ရဲ႔ အခ်စ္သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကိုပါ bonus အျဖစ္ဆိုသြားေသးတယ္...။ သူသီခ်င္းသီဆိုအျပီးမွာ စကားနဲနဲေျပာခ်င္တယ္လို႔ ခြင့္ေတာင္းပါတယ္....။ သူငယ္ငယ္တုန္းက ေပ်ာက္ဆံုးသြားခဲ႔ရတဲ႔ ဂီတာေလးအေၾကာင္းနဲ႔ ခုဘယ္လိုျပန္ေတြ႔ခဲ႔တယ္ဆိုတာရယ္... သူ႔ကို Angel Of Mine သီခ်င္းတီးသင္ေပးတဲ႔ ကိုယ့္ကို ေက်းဇူးတင္တ႔ဲအေၾကာင္းနဲ႔ ကိုယ္မေမွ်ာ္လင့္ထားခဲ႔ဖူးတဲ႔ အိပ္မက္ဆန္တဲ႔ အေၾကာင္းေတြ.....။

“ဟုတ္ကဲ႔...ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀မွာ ဒီညေလးဟာ အမွတ္တရအျဖစ္ဆံုးနဲ႔ အေပ်ာ္ဆံုးညေလးပါ... ကၽြန္ေတာ္ ငယ္ငယ္တုန္းက အိပ္မက္ခဲ႔ဖူးတာကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ခြင့္ရတဲ႔ ညလည္းျဖစ္ပါတယ္...။ ကၽြန္ေတာ္ ႏိုင္ငံေက်ာ္ဂီတာသမားတစ္ေယာက္ျဖစ္ခြင့္မရခဲ႔ေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္သိပ္ျမတ္ႏိုးတဲ႔ ဂီတာေလးကို ျပန္ဆံုခြင့္ရခဲ႔တာနဲ႔တင္ ေက်နပ္မိပါျပီ...။ ျပီးေတာ့ ဒီ Angel Of Mine ဆိုတဲ႔ မိန္းကေလးသီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကိုဘာေၾကာင့္ ၾကိဳက္ခဲ႔တာလဲလို႔ တစ္စံုတစ္ေယာက္က ေမးခဲ႔ဖူးပါတယ္ အဲဒီအေျဖကို ကၽြန္ေတာ္ဒီညေျပာျပခ်င္ပါတယ္...”
“ကၽြန္ေတာ္ကိုးတန္းႏွစ္ေလာက္က ေမေမ့ရဲ႔ေမာင္ ကၽြန္ေတာ့္ဦးေလးရဲ႔ Church Wedding တစ္ခုမွာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကိုဆံုခဲ႔ဖူးပါတယ္... အဲဒီမဂၤလာေဆာင္မွာ သူက ပန္းက်ဲရတာပါ... အျဖဴေရာင္၀တ္စံုေလးနဲ႔ ဆံပင္ေခြေခြ ရွည္ရွည္ေလးမွာ ပန္းကံုးကြင္းေလးစြပ္ထားတဲ႔ သူဟာ နတ္သမီးေလးတစ္ပါးလိုပဲ သိပ္ကိုၾကည့္ေကာင္းပါတယ္...။ ကၽြန္ေတာ္သူ႔ကို တိတ္တိတ္ကေလး အိန္ဂ်ယ္လို႔ အဲဒီေန႔ကတည္းက ေခၚၾကည့္ခဲ႔ဖူးတယ္... သူ႔ကို အဲဒီတစ္ေန႔ပဲ ကၽြန္ေတာ္ေတြ႔ဖူးလိုက္တာ သူဘယ္သူလဲ နာမည္ဘယ္လိုေခၚသလဲ ကၽြန္ေတာ္သိခြင့္မရခဲ႔ဘူး.....။ ဒါေပမယ့္ဗ်ာ ေလာကၾကီးက ဆန္းၾကယ္လိုက္တာ... ကၽြန္ေတာ့္ကိုဆံုမယ့္ဆံုေပးေတာ့လဲ တျပိဳင္နက္တည္းမွာ ကၽြန္ေတာ္ျမတ္ႏိုးတဲ႔ ဂီတာေလးနဲ႔အတူဆံုခြင့္ရခဲ႔တယ္....။ ခုဆို ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀ဟာ ေတာ္ေတာ္ကိုျပီးျပည့္စံုေနပါျပီ...။ ကၽြန္ေတာ့္လိုအပ္ခ်က္ကို ျဖည့္ဆည္ေပးတဲ႔ ဘုရားသခင္ကိုလည္း ေက်းဇူးေတာ္ခ်ီးမြမ္းပါတယ္....။ ဟုတ္ကဲ႔...ကၽြန္ေတာ္ေျပာျပခ်င္တာဒီေလာက္ပါပဲခင္ဗ်...ခုလို စိတ္ရွည္သီးခံျပီးနားေထာင္ေပးတဲ႔ လူၾကီးမင္းတို႔အားလံုးကို ကၽြန္ေတာ္အထူးေလးစားေက်းဇူးတင္မိပါတယ္...”

သူက စကားစကိုျဖတ္ျပီး ေက်းဇူး နိဂံုးစကားေျပာလိုက္တယ္....။ ကိုယ္သူ႔ရဲ႔ အိန္ဂ်ယ္ဆိုတာကို အရမ္းစိတ္၀င္စားေနတယ္....။ လြန္ခဲ႔တဲ႔ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္က ကိုယ့္အျဖစ္ပ်က္ေလးနဲ႔ ခပ္ဆင္ဆင္တူေနလို႔ ျပီးေတာ့ သူေျပာသြားတာေလးနဲ႔လဲဆက္စပ္ေနတယ္ အဲဒီမိန္းကေလးကို ဂီတာနဲ႔အတူျပန္ဆံုခြင့္ရျပီဆိုတာ့....။

သူက ျပံဳးတုန္႔တုန္႔ဟန္နဲ႔ ကိုယ္ထိုင္တဲ႔ဆီကိုေလွ်ာက္လာေနတယ္...။ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိကိုယ္ ရင္ေတြခုန္ေနလုိက္တာ...။ သူက ကုိယ့္ေရွ႔ေရာက္ေတာ့ ကိုယ္ကို ကိုင္းညႊတ္ျပီး ...“ဒီညေလးအတြက္ ေက်းဇူးအမ်ားၾကီးတင္ပါတယ္အစ္မ...”

“မင္းရဲ႔ ပါရမီနဲ႔ ၾကိဳးစားအားထုတ္မႈေၾကာင့္ပါ... ကိုယ္က နဲနဲပါးပါးေဘးက ကူညီေပးရံုေလ ...”
“ကိုယ္မင္းရဲ႔ အိန္ဂ်ယ္ကို နဲနဲစိတ္၀င္စားေနတယ္ ကိုယ့္ကို ေျပာျပႏိုင္မလား...”
“မလိုေတာ့ဘူးေလ...အဲဒီအိန္ဂ်ယ္က အခုကၽြန္ေတာ့္ေရွ႔ေရာက္ေနျပီေလ.....”

ေမွ်ာ္လင့္ထားပါလ်က္နဲ႔ ကိုယ့္မ်က္ႏွာျပင္တစ္ခုလံုး ေႏြးခနဲျဖစ္သြားတယ္.....။ ရင္ခုန္ႏႈန္းေတြက အၾကိမ္ ၁၅၀ မက ခုန္သြားသလား ကိုယ္မသိေတာ့....။

“ဒါဆို မင္းက အင္ဒရူးရဲ႔တူေလးေပါ့ ဟုတ္လား....”
“ဟုတ္တယ္...အန္ကယ္လ္ေလးတို႔ဇနီးေမာင္ႏွံက ခုအေမရိကားမွာ ကေလးေတာင္ႏွစ္ေယာက္ရေနျပီ....”

တကယ္၀န္ခံရရင္ သူ႔ကိုစဆံုမိကတည္းက အဲဒီသီခ်င္းေလးဆိုတိုင္း အိန္ဂ်ယ္ေနရာမွာ သူ႔ကိုအစားထိုးျမင္ေယာင္ ဆိုခဲ႔မိတာအၾကိမ္ၾကိမ္ပဲဆိုတာ သူသိသြားရင္ ပိုေပ်ာ္သြားလိမ္႔မယ္...။

(၄)

အဲဒီေနာက္ေတာ့ ကိုယ့္ရဲ႔ Cafe D' Angel ဆိုင္ေလးမွာ တနဂၤေႏြညတိုင္း Angel Of Mine ကို တစ္ေယာက္တည္းမဟုတ္ေတာ့ဘဲ စံုတြဲဆိုျဖစ္သြားပါေတာ့တယ္...။


LinkWhen I first saw you I already knew
There was something inside of you
Something I thought that I would never find
Angel of mine

I look at you, lookin' at me
Now I know why they say the best things are free
I'm gonna love you boy you are so fine
Angel of Mine

How you changed my world you'll never know
I'm different now, you helped me grow
You came into my life sent from above
When I lost all hope you showed me love
I'm checkin' for ya boy you're right on time
Angel of Mine

Nothing means more to me than what we share
No one in this whole world can ever compare
Last night the way you moved is still on my mind
Angel of Mine

What you mean to me you'll never know
Deep inside I need to show
You came into my life sent from above (Sent from above)
When I lost all hope, you showed me love (Boy you showed me love)
I'm checkin' for ya, boy you're right on time (Right on Time)
Angel of Mine (Angel of mine)

I never knew I could feel each moment
As if it were new,
Every breath that I take, the love that we make
I only share it with you (you, you, you,you)
When I first saw you I already knew
There was something inside of you
Something I thought that I would never find
Angel of Mine

You came into my life sent from above (Came into my life, yeah yeah yeah)
When I lost all hope you showed me love (Boy You showed me love, uh huh)
I'm checkin' for ya, boy you're right on time (But boy your right on time)
Angel of Mine (Angel of mine, oh mine)

How you changed my world you'll never know
I'm different now, you helped me grow

I look at you lookin' at me
Now I know why they say the best things are free
I'm checkin' for ya, boy you're right on time
Angel of Mine


၀န္ခံခ်က္။ ။ ဂီတာသင္ခန္းစာေလးကို ဆရာမဂ်ဴးေရးသားခဲ႔ေသာ ကၽြန္မ၏သစ္ပင္မွ ကိုးကားပါသည္။

မိုးေငြ႔