ႏို႔ညွာေမာင္ေလး၊ ဒုတိယေမာင္ေလး၊ ေမေမ၊ က်မနဲ႔ ညီမအငယ္ဆံုး(ဘယ္မွညာ)
ေမာင္မ်ိဳးဘေလာ့ကိုသြားလည္ရင္း သူ႔အစ္မအေၾကာင္းေလးေရးထားတာေတြ႔ေတာ့ ငယ္ငယ္တုန္းက ကၽြန္မတို႔ေမာင္ႏွမတေတြ အတူေဆာ့ၾက ကဲခဲ႔ၾကတာေတြကို ျပန္လြမ္းမိသြားတယ္....။ ေမာင္မ်ိဳးလိုေတာ့ ကၽြန္မက အစ္မေတြ အစ္ကိုေတြမရွိဘူး...။ ကၽြန္မတို႔ေမာင္ႏွမေလးေယာက္မွာ ကၽြန္မက အၾကီးဆံုး ... ကၽြန္မေအာက္မွာ ေမာင္ေလးႏွစ္ေယာက္နဲ႔ အငယ္ဆံုးက ညီမေလး....။ တကယ္ဆို... ကၽြန္မက တစ္ဦးတည္းေသာ သမီးျဖစ္ရမွာ...။ ေမေမက ကၽြန္မကိုေမြးျပီး ငါးႏွစ္အထိ ေနာက္ထပ္ကေလးမယူခဲ႔ပါဘူး...။ ဟိုအရင္ကေတာ့ ငါသာ တစ္ဦးတည္းေသာသမီး ျဖစ္ခဲ႔ရင္ေကာင္းမွာပဲလို႔ တကိုယ္ေကာင္းစိတ္ေလးေမြးမိတယ္...။ တစ္ဦးတည္းေသာသမီး သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေတြ႔ေတာ့မွသာ သူတို႔ဘ၀ ဘယ္ေလာက္အထီးက်န္ ဆန္လည္းဆိုတာ သိလာတယ္ရ...။
ဒီပံုေလးက ၀မ္းကြဲညီမေလး စကာၤပူကေန လက္ေဆာင္၀ယ္ေပးခဲ႔တာ
ပုစုခရုကေလးေလးေမာင္ႏွမေလးေတြ ခ်စ္စရာေလး ...
ကၽြန္မအသက္ ေလးႏွစ္ေက်ာ္ ငါးႏွစ္အထိ ေမေမက ေနာက္ထပ္ကေလးမယူခဲ႔ဘူး....။ တစ္အိမ္သားလံုးရဲ႔ အခ်စ္ေတာ္အျဖစ္ အခ်ိန္ၾကာၾကာခံခဲ႔ရတာေပါ့...။ ကၽြန္မအသက္ ေျခာက္ႏွစ္နဲ႔ ဆယ္ရက္တိတိမွာ ေမေမကေမာင္ေလးကိုေမြးခဲ႔တယ္....။ (အဲဒီေမာင္ေလးအသက္တစ္ႏွစ္ေက်ာ္မွာပဲ အျပင္းဖ်ားျပီး ပိုလီယိုပိုး၀င္သြားတာနဲ႔ ေျခေထာက္တစ္ဘက္ကမသန္ေတာ့တာ ဒီေန႔ထိပါပဲ....။ အရမ္းသနားဖို႔ေကာင္းပါတယ္.....) ေနာက္တစ္ႏွစ္ျခားစီပဲ ေနာက္ထပ္ေမာင္ေလး တစ္ေယာက္နဲ႔ ညီမေလးကို ထပ္ေမြးခဲ႔ပါတယ္..။ အဲဒါနဲ႔ စည္စည္ကားကား ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ ေမာင္ႏွမေလးေယာက္ ျဖစ္သြားေရာ...။ နယ္မွေတာ့ အသက္ေျခာက္ႏွစ္ေက်ာ္ ကေလးတစ္ေယာက္အတြက္ အငယ္ကေလး တစ္ေယာက္ကို ေကာင္းေကာင္း ထိန္းေက်ာင္းႏိုင္ေနပါျပီ....။ အ၀တ္စရွည္နဲ႔ ေက်ာမွာခ်ီပိုးျပီး ရြာရိုးကိုးေပါက္ ေလွ်ာက္သြားေနတာပါပဲ...။ ဗုိက္ဆာမွသာ အိမ္ျပန္လာတာ...။ အဲဒီေခတ္က အိမ္တိုင္းတီဗီ မရွိဘူးေလ....။ ဒါေၾကာင့္ အငယ္ေတြကိုထိန္းရင္း တီဗီရွိတဲ႔ အိမ္ေတြမွာ စေန...တနဂၤေႏြမနက္ 7:30ဆို ယိုးဒယားလိုင္းကလႊင့္တဲ႔ စက္ရုပ္ကားတို႔ ခုေခတ္ထိကေလးေတြၾကိဳက္ေနတုန္းျဖစ္တဲ႔ ပါ၀ါရိန္းဂ်ားတို႔ ကာတြန္းကားတို႔ သြားသြားၾကည့္တယ္...။ သူမ်ားအိမ္က တီဗီကိုမပိတ္လိုက္မခ်င္းမျပန္ဘူး....။
က်မတို႔အိမ္ေနာက္ေဖးျခံထဲက သရက္ပင္ေရွ႔မွာ ရိုက္ထားတဲ႔
ႏို႔ညွာေမာင္ေလးနဲ႔ အငယ္ဆံုးညီမေလး
ေပ်ာ္စရာအေကာင္းဆံုးက ညေနထမင္းစားခ်ိန္ေလးပဲ....။ အိမ္ေရွ႔ ေစ်းခင္းတဲ႔ ကြပ္ပ်စ္ေပၚမွာ ေမာင္ႏွမေတြ ေမေမလာေပးမယ့္ ထမင္းဇလံုကိုေစာင့္ၾကရတယ္....။ ထမင္းဇလံုတစ္ခုထဲမွာ ဆီနဲ႔ ငံျပာရည္ဆမ္းျပီးနယ္လိ္ုက္တယ္ အသားေၾကာ္က တစ္ေယာက္တစ္တံုး....။ က်န္တဲ႔ အငယ္ေတြကို ခံြေကၽြးရတာ... သံုးေလးေယာက္အတူစားလို႔ ဒါေၾကာင့္ ထမင္းကို ဇလံုနဲ႔ထည့္ေပးရတာ...။ ကၽြန္မညီမအငယ္ဆံုးဆို ခုခ်ိန္ထိ ထမင္းစားမေကာင္းရင္ ကၽြန္မကိုပဲနယ္ျပီးခြံေကၽြးခိုင္းတာ အဲဒါဆို ထမင္းက တစ္ပန္းကန္ၾကီးကုန္ေရာ...။ ေခ်ာင္းေရမွာေရသြားကူးလြန္းအားၾကီးလို႔ အသားေတြမဲတူးေနေရာပဲ....။ ေမာင္ႏွမထဲမွာ ဘယ္သူ႔ကိုပိုခ်စ္သလဲလု႔ိေမးရင္ အကုန္အတူတူပဲခ်စ္ပါတယ္...။ ဒါေပမယ့္ ေျခေထာက္မသန္တဲ႔ ေမာင္ေလးကိုေတာ့ ဂရုဏာပိုမိတာေပါ့....။
ကၽြန္မနဲ႔ က်န္တဲ႔ ေမာင္ႏွမေတြက အသက္နည္းနည္းကြာေတာ့ ရန္သိပ္မျဖစ္ဘူး...။ သူတို႔သံုးေယာက္ကသာ အထက္ေအာက္တစ္ႏွစ္ျခားစီမို႔ မတည့္ၾကဘူး....။ တက်က္က်က္ပဲ...။ ကၽြန္မကို ရန္ကုန္မွာ ေက်ာင္းတက္ဖို႔ အေဒၚကလွမ္းေခၚေတာ့... ကၽြန္မအသက္ဆယ့္ႏွစ္ႏွစ္ ခုႏွစ္တန္း....။ ေဖေဖဆံုးျပီး ေနာက္တစ္ႏွစ္မွာပဲ ရန္ကုန္ကို ေက်ာင္းတက္ဖို႔ေရာက္လာခဲ႔တာ...။ ကၽြန္မထြက္လာေတာ့ အငယ္ဆံုးညီမေလးက အသက္သံုးႏွစ္ေက်ာ္ပဲရွိေသးတာ........။ ပထမဦးဆံုးအိမ္နဲ႔ခြဲခဲ႔ရတာ....။ ဘာေျပာေကာင္းမလည္း ၀မ္းနည္းတာေပါ့.... ငိုတာေပါ့....။ ေနာက္ေတာ့ ေဖေဖမရွိတာနဲ႔ က်န္တဲ႔ေမာင္ႏွမေတြကိုလည္း ဟိုအေဒၚကတစ္ေယာက္ေခၚလိုက္ ဒီအေဒၚက တစ္ေယာက္ေခၚလိုက္နဲ႔ တကြဲတျပားစီျဖစ္ကုန္ေရာ....။ ကၽြန္မဆယ္တန္းေအာင္လို႔ အိမ္ကိုေျခာက္လျပန္ေနေသးတယ္..။
ေနာက္ေတာ့ ေမေမက အေဒၚ့ကေလးေတြ စကာၤပူမွာ ေက်ာင္းတက္တာ သြားေစာင့္ေပးရတယ္....။ အဲဒီခ်ိန္မွာ အငယ္ဆံုးညီမေလးက ကၽြန္မနဲ႔အတူေရာက္လာျပီ... သူကေျခာက္တန္းေပါ့ အဲဒီတုန္းက....။ အေဒၚတို႔အိမ္ကေနပဲ ေက်ာင္းတက္ခဲ႔ရတာ ဘြဲ႔ရတဲ႔အထိဆိုပါေတာ့.....။ ကၽြန္မတို႔ေမာင္ႏွမေလးေယာက္မွာ ေျခေထာက္မသန္တဲ႔ ေမာင္ေလးကလြဲလို႔ အားလံုးေက်ာင္းျပီး ဘြဲ႔ရခဲ႔ၾကပါတယ္....။ တတိယေမာင္ေလးကလည္း စစ္တပ္ထဲက အေဒၚေခၚထားေတာ့ သူတို႔ နယ္ေျပာင္းတုိင္း သူက ေလွ်ာက္လိုက္ေနရတာကိုး...။ ဒုတိယေမာင္ေလးကေတာ့ ကၽြန္မတို႔ အခုေနတဲ႔အိမ္မ၀ယ္ခင္အထိေတာ့ နယ္မွာ ဆိုင္ကယ္ျပင္တယ္ စတစ္ကာကပ္တာလုပ္တယ္....။ မိသားစုအားလံုးစံုစံုလင္လင္နဲ႔ အတူျပန္ေနရတာဆိုလုိ႔ ေျခာက္ႏွစ္ပဲရွိပါေသးတယ္.....။ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ ေမေမအလုပ္လုပ္လို႔ရတဲ႔ ေငြစုျပီး အိမ္ခန္း၀ယ္လိုက္ေတာ့မွ မိသားစုအတူျပန္ေနခဲ႔ၾကရတာပါ...။
ခုလည္း ကၽြန္မတို႔ေမာင္ႏွမေတြ စုစုစည္းစည္းေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးပဲ....။ ကၽြန္မဆို အိမ္အလုပ္ဘာမွ သိပ္မလုပ္ရဘူး...။ ဒုတိယေမာင္ေလးက အိမ္အလုပ္ပဲလုပ္ေတာ့ သူပဲ အကုန္လုပ္ေပးတာ က်န္သံုးေယာက္က အျပင္အလုပ္ကိုယ္စီနဲ႔ျဖစ္ေနေတာ့...။ ေန႔ဘက္ဆို အိမ္မွာ ေမေမနဲ႔ေမာင္ေလးႏွစ္ေယာက္တည္းေပါ့....။ ညက်အလုပ္ကျပန္လာရင္း ထမင္းလက္စံုအတူစားက် ထမင္းစားျပီးရင္လည္း တီဗီေရွ႔မွာ ေနရာယူျပီး လက္ဖက္ေတြ ေကာ္ဖီေတြ စားစရာမုန္႔ေတြအစံုနဲ႔ ေပ်ာ္စရာၾကီးေပါ့...။
ဒီေတာ့မွ ျပန္ေတြးမိတယ္.....။ ငါသာ တစ္ဦးတည္းေသာ သမီးျဖစ္ခဲ႔ရင္ ခုလိုေမာင္ႏွမေတြနဲ႔ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ႔ အခ်ိန္ေတြရွိမွာမဟုတ္ဘူးလို႔....။ ျပီးေတာ့ တစ္ဦးတည္းေသာသမီးေတြ ျဖစ္ေလ့ရွိတဲ႔ တစ္ကိုယ္ေကာင္းစိတ္ေတြ အတၱစိတ္ေတြနဲ႔ အထီးက်န္ဆန္စြာ ေနထိုင္ေနရမွာကို ေတြးမိေတာ့ ....ဘ၀အဆက္ဆက္က အတူျပဳခဲ႔သမွ် ကုသိုလ္ေတြေၾကာင့္ ေမာင္ႏွမေတြ အျဖစ္ၾကံဳဆံုခြင့္ရလာတာကို ေတြးမိျပီး ပီတိျဖစ္ရပါတယ္....။
ကၽြန္မနဲ႔ က်န္တဲ႔ ေမာင္ႏွမေတြက အသက္နည္းနည္းကြာေတာ့ ရန္သိပ္မျဖစ္ဘူး...။ သူတို႔သံုးေယာက္ကသာ အထက္ေအာက္တစ္ႏွစ္ျခားစီမို႔ မတည့္ၾကဘူး....။ တက်က္က်က္ပဲ...။ ကၽြန္မကို ရန္ကုန္မွာ ေက်ာင္းတက္ဖို႔ အေဒၚကလွမ္းေခၚေတာ့... ကၽြန္မအသက္ဆယ့္ႏွစ္ႏွစ္ ခုႏွစ္တန္း....။ ေဖေဖဆံုးျပီး ေနာက္တစ္ႏွစ္မွာပဲ ရန္ကုန္ကို ေက်ာင္းတက္ဖို႔ေရာက္လာခဲ႔တာ...။ ကၽြန္မထြက္လာေတာ့ အငယ္ဆံုးညီမေလးက အသက္သံုးႏွစ္ေက်ာ္ပဲရွိေသးတာ........။ ပထမဦးဆံုးအိမ္နဲ႔ခြဲခဲ႔ရတာ....။ ဘာေျပာေကာင္းမလည္း ၀မ္းနည္းတာေပါ့.... ငိုတာေပါ့....။ ေနာက္ေတာ့ ေဖေဖမရွိတာနဲ႔ က်န္တဲ႔ေမာင္ႏွမေတြကိုလည္း ဟိုအေဒၚကတစ္ေယာက္ေခၚလိုက္ ဒီအေဒၚက တစ္ေယာက္ေခၚလိုက္နဲ႔ တကြဲတျပားစီျဖစ္ကုန္ေရာ....။ ကၽြန္မဆယ္တန္းေအာင္လို႔ အိမ္ကိုေျခာက္လျပန္ေနေသးတယ္..။
ေနာက္ေတာ့ ေမေမက အေဒၚ့ကေလးေတြ စကာၤပူမွာ ေက်ာင္းတက္တာ သြားေစာင့္ေပးရတယ္....။ အဲဒီခ်ိန္မွာ အငယ္ဆံုးညီမေလးက ကၽြန္မနဲ႔အတူေရာက္လာျပီ... သူကေျခာက္တန္းေပါ့ အဲဒီတုန္းက....။ အေဒၚတို႔အိမ္ကေနပဲ ေက်ာင္းတက္ခဲ႔ရတာ ဘြဲ႔ရတဲ႔အထိဆိုပါေတာ့.....။ ကၽြန္မတို႔ေမာင္ႏွမေလးေယာက္မွာ ေျခေထာက္မသန္တဲ႔ ေမာင္ေလးကလြဲလို႔ အားလံုးေက်ာင္းျပီး ဘြဲ႔ရခဲ႔ၾကပါတယ္....။ တတိယေမာင္ေလးကလည္း စစ္တပ္ထဲက အေဒၚေခၚထားေတာ့ သူတို႔ နယ္ေျပာင္းတုိင္း သူက ေလွ်ာက္လိုက္ေနရတာကိုး...။ ဒုတိယေမာင္ေလးကေတာ့ ကၽြန္မတို႔ အခုေနတဲ႔အိမ္မ၀ယ္ခင္အထိေတာ့ နယ္မွာ ဆိုင္ကယ္ျပင္တယ္ စတစ္ကာကပ္တာလုပ္တယ္....။ မိသားစုအားလံုးစံုစံုလင္လင္နဲ႔ အတူျပန္ေနရတာဆိုလုိ႔ ေျခာက္ႏွစ္ပဲရွိပါေသးတယ္.....။ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ ေမေမအလုပ္လုပ္လို႔ရတဲ႔ ေငြစုျပီး အိမ္ခန္း၀ယ္လိုက္ေတာ့မွ မိသားစုအတူျပန္ေနခဲ႔ၾကရတာပါ...။
ခုလည္း ကၽြန္မတို႔ေမာင္ႏွမေတြ စုစုစည္းစည္းေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးပဲ....။ ကၽြန္မဆို အိမ္အလုပ္ဘာမွ သိပ္မလုပ္ရဘူး...။ ဒုတိယေမာင္ေလးက အိမ္အလုပ္ပဲလုပ္ေတာ့ သူပဲ အကုန္လုပ္ေပးတာ က်န္သံုးေယာက္က အျပင္အလုပ္ကိုယ္စီနဲ႔ျဖစ္ေနေတာ့...။ ေန႔ဘက္ဆို အိမ္မွာ ေမေမနဲ႔ေမာင္ေလးႏွစ္ေယာက္တည္းေပါ့....။ ညက်အလုပ္ကျပန္လာရင္း ထမင္းလက္စံုအတူစားက် ထမင္းစားျပီးရင္လည္း တီဗီေရွ႔မွာ ေနရာယူျပီး လက္ဖက္ေတြ ေကာ္ဖီေတြ စားစရာမုန္႔ေတြအစံုနဲ႔ ေပ်ာ္စရာၾကီးေပါ့...။
ဒီေတာ့မွ ျပန္ေတြးမိတယ္.....။ ငါသာ တစ္ဦးတည္းေသာ သမီးျဖစ္ခဲ႔ရင္ ခုလိုေမာင္ႏွမေတြနဲ႔ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ႔ အခ်ိန္ေတြရွိမွာမဟုတ္ဘူးလို႔....။ ျပီးေတာ့ တစ္ဦးတည္းေသာသမီးေတြ ျဖစ္ေလ့ရွိတဲ႔ တစ္ကိုယ္ေကာင္းစိတ္ေတြ အတၱစိတ္ေတြနဲ႔ အထီးက်န္ဆန္စြာ ေနထိုင္ေနရမွာကို ေတြးမိေတာ့ ....ဘ၀အဆက္ဆက္က အတူျပဳခဲ႔သမွ် ကုသိုလ္ေတြေၾကာင့္ ေမာင္ႏွမေတြ အျဖစ္ၾကံဳဆံုခြင့္ရလာတာကို ေတြးမိျပီး ပီတိျဖစ္ရပါတယ္....။
မိုးေငြ႔
13 comments:
မႀကီးမိုးေငြ႕
မႀကီးတို႕ေမာင္နွမအေၾကာင္းေလးဖတ္ရတာ..
ညီမလည္းငယ္ဘဝကအေၾကာင္းေတြကိုသတိရသြားျပီ
ညီမတို႕ကညီအစ္မနွစ္ေယာက္ဘဲရွိတာ..
အမရယ္..ငယ္တုန္းတကြဲတျပားေနခဲ့ရေပမဲ့
အခုခ်ိန္မွာတူတူျပန္ေနရတာ
ေပ်ာ္စရာႀကီးပါေနာ္..
ခ်စ္တဲ့ ညီမ Blackroze
ေမာင္ႏွမအေၾကာင္းေလးေတြဖတ္ရတာ
စိတ္၀င္စားပါတယ္ အရမ္းလဲအားက်မိတယ္
ကြ်န္မက တစ္ဦးတည္းေသာသမီးၿဖစ္ေနလုိ႔ပါ။။
ခုေတာ႔ blogs ေမာင္ႏွမေတြရေနပါၿပီ.....
မမိုးေငြ႔ရဲ႕ ေမာင္ႏွမ အေႀကာင္းေလး ဖတ္ျပီး စိတ္ထဲမေကာင္းဘူး။ ငယ္ရြယ္စဥ္မွာ ဖခင္ႀကီးကို ဆုံးရႈံးခ့ဲရျပီး ေမာင္ႏွမေတြ တစ္ကြဲတစ္ျပားနဲ႔ ေနခ့ဲရတယ္။ ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ အခု ႀကီးေတာ့ အတူတူ စည္းစည္းလုံးလုံး ျပန္ေနႏိုင္တာ ၀မ္းသာစရာပဲေနာ္။ ရို႕စ္လည္း သမီးအႀကီးဆုံးပဲ။ ညီမအငယ္ေတြခ်ည္း ၃ ေယာက္ ရွိတယ္။
ငယ္ငယ္တုန္းက အေၾကာင္းေလးေတြမဖတ္ရတာ
ေတာ္ေတာ္ၾကာၿပီ...ပီတိျဖစ္စရာေလးေနာ္
လူေတြမွာ ေက်ာင္းသားဘ၀၊ ငယ္ဘ၀အေၾကာင္းေလးေတြကုိျပန္ေျပာင္းသတိတရနဲ႔ ေတြးၾက၊ ေျပာျပရတာေပ်ာ္စရာတစ္မ်ဳိးေလးပါ.. အဆုိးေတြပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အေကာင္းေတြပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့ း)
မိုးေငြ႕ ေရ လြမ္းစရာ ညီမ ငယ္ဘဝေလး ကိုဖတ္သြားတယ္ အခု ညီမ တို႕ ေဖေဖကလြဲ လို႕ လူစံုသြားၿပီေနာ္ အားလံုး ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ေနၾကပါလို႕
This post makes me miss my bro and sis more than I usually do, humm, love them all and love my bros and sis from blogosphere too.
ေမာင္ႏွမေတြရဲ႕ဘဝေတြက ေပ်ာ္စရာေတြနဲ႔အျပည့္ပါမမိုးရယ္။ မမိုးတို႔ေမာင္ႏွမေတြလည္း ေပ်ာ္စရာပဲ။ တဦးတည္းေသာသမီးမျဖစ္ခဲ့တာေတာ့ အေကာင္းဆံုးပါ။
ခ်စ္တဲ့
သဒၶါ
ေမာင္ႏွမမ်ားတာ ေကာင္းတာေပါ့ ဒီတစ္ေယာက္နဲ႔ရန္ျဖစ္ စိတ္ေကာက္ေနလည္း ပူစရာမလိုဘူး ေနာက္တစ္ေယာက္နဲ႔ စကားေျပာလို႔ရတယ္ေလ...ေတြးၾကည့္ရင္းေတာင္ ေပ်ာ္တယ္...
တကယ္ ေပ်ာ္စရာေလးေတြပဲ အစ္မေရ့ အစ္မက ကံေကာင္းတာေပါ့ တစ္စုတစ္စည္းတည္းေနရေတာ့ေလ က်ေနာ္တို႕ကေတာ့ အားလံုးမဆံုၾကတာၾကာျပီး း(
သတိရတယ္ အတိတ္ဘ၀ ေန႕ရက္မ်ားရယ္ ။
ဖတ္တယ္။
ရင္နဲ႕ရငး္ၿပီး။
ဘ နဲ႔ ၀ ႏွစ္လံုးတည္းသာမို႔ေနာ္ . . . သံုးလံုးေလာက္သာဆိုရင္ လူေတြလည္း ေတာ္ေတာ္ ခ်ာလပတ္ရမ္းမွာ း)
ေမာင္ႏွမမ်ားတာေကာင္းပါတယ္။ ငယ္ဘ၀ေလးေတြအေၾကာင္းက အၿမဲတမ္း အမွတ္တရပါပဲ။ စုစုစည္းစည္း ေနခြင့္ရတာ ေပ်ာ္စရာပဲေနာ္။ အမလဲ ငယ္ငယ္က ေမာင္ႏွမေတြအမ်ားႀကီးလိုခ်င္တာ။ အိမ္မွာလဲ အမကအႀကီးဆံုးသမီးပဲ။ အမေအာက္မွာ ညီမ၂ေယာက္ရွိတယ္။ အမနဲ႔ ကြာၾကတယ္။ အလတ္နဲ႔က ၇ႏွစ္ အငယ္ဆံုးနဲ႔က ၉ႏွစ္။
Post a Comment