ကမၻာဦးအသီးစားသံုးသူေတြ

ၾကယ္ကေလးေတြ ျပိဳးျပိဳးျပက္ျပက္ လင္းလင္းလက္လက္နဲ႔ ညက ရိုးစင္းစြာလွပလို႔ေနတယ္....။

သူ႔ကို သူတို႔က၀ွက္ထားလိုက္...... ကိုယ့္ကို၀ွက္ထားလိုက္နဲ႔.... ေတြ႔ဆံုခြင့္ေလး တုိေတာင္းတဲ႔ၾကားက...... ရင့္မွည့္တဲ႔ အပင္ကေနသူေခၽြခ်ေပးတဲ႔ ခ်ိဳျမတဲ႔ သစ္သီးေလးကို စားသံုးခြင့္ရလိုက္တယ္......။ အဲဒီခ်ိန္မွာ သူ႔မ်က္ႏွာကို ေလနီၾကမ္းေတြျဖတ္တိုက္ခံလိုက္ရသတဲ႔......။ ခ်ိဳျမတဲ႔သစ္သီးေၾကာင့္လဲကိုယ့္ပါးျပင္မွာ မက္မြန္သီးေလးေတြျဖစ္ကုန္တယ္....။

ညကတိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ရွိလြန္းလို႔.... ကိုယ့္အသက္ရွဴသံကိုယျ္ပန္ၾကားေနရတယ္.....လည္တိုင္မွာဆြတ္ဖ်န္းထားတဲ႔ Gucci Envy Me ရနံ႔ေလးကလည္း ေသြးေၾကာေလးေတြတစ္ခ်က္ခုန္လိုက္တိုင္း ခုန္လိုက္တိုင္း ေမႊးပ်ံ႔ထြက္လာၾကတယ္....။ ဘယ္ဖက္အိတ္ကပ္ေလးဆီက သံစဥ္တစ္ခု ယိမ္းယိမ္းႏြ႔ဲႏဲြဲ႔နဲ႔ခပ္တိုးတိုးကေလးၾကားေနရတယ္...။ ကိုယ့္ဘ၀အတြက္ ရုိမန္႔တစ္ျဖစ္လြန္းတဲ႔ ညေလးတစ္ညပါပဲ.....။

မျမင္ရေပမယ့္ သူလဲ ကိုယ့္လိုပဲ ပါးျပင္ရိွန္းျမျမနဲ႔..... သူကိုယ္တိုင္ရဲ႔ႏွလံုးသားဗံုသံေတြကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလး ျပန္နားေထာင္ေနမိမွာေသခ်ာပါပဲ......။ ႏႈတ္ခမ္းမွာ အျပံဳးေတြကိုခ်ိပ္ဆြဲထားလို႔ .... ကိုယ့္အလာကို စိတ္ရွည္လက္ရွည္ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနတတ္မွာေပ့ါ.....။ အျမဲတမ္းစိတ္ရွည္ႏုိင္ပါေစ.....။ ကိုယ့္ကိုသည္းခံခြင့္လြတ္ႏိုင္တဲ႔သူ ကမၻာေပၚမွာမရွိေသးဘူးေလ.....။ အဲလို ကိုယ္ကဆိုးတယ္....။

ေရာ့..... ........ ဧ၀ ေပးသြားတဲ႔ အစိမ္းေရာင္ပန္းသီးေလး တစ္၀က္ဆီစားၾကမယ္ေလ.....။ ပန္းသီးကရတဲ႔ဓါတ္ေတြ အေသြးထဲ အသားထဲ ေပ်ာ္၀င္စီးဆင္းသြားလိမ္႔မယ္.....။ ၾကည္ႏူးမႈေတြ ေ၀ျဖာလို႔ ၾကက္သီးေမႊးညင္းေလးေတြထသြားတယ္..။

ခုကစျပီး ကိုယ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႔ ပတ္သက္မႈကဘာလဲ........။ ရင္ခုန္သံထပ္တူညီမွ်တဲ႔ သူေတြေပါ့ ဟုတ္လား....။ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္နားလည္မႈေပးႏိုင္တဲ႔......ရင္ဘတ္ထဲကစကားလံုးေတြကို လွလွပပစီျခယ္ ခင္းက်င္းျပမယ့္သူေတြေပါ့...။

ကိုယ္တို႔အတူစားသံုးမယ့္ သစ္သီးေလးေတြက အရသာခ်ိဳျမျမ ထာ၀ရအတြက္ေပါ့ ဟုတ္လား........။

ပန္းသီးတစ္လံုးရဲ႔ ဒိုင္ယာရီ

ရင္ခုန္သံေတြနဲ႔.........ရင္း
စစ္ပဲြ.....တစ္ရာ.....ခင္းၿပီး
အသီးကေလး.......ခ်ိဳျမျမ
သူ႕အတြက္ ေခြၽခ်ခဲ႕တယ္
လိုအပ္ရင္....... ထုတ္စား
ဘယ္ဘက္....အိပ္ကပ္ထဲ ထည္႕.....
သိမ္းထားေပးပါ
သူ႔အတြက္.............ခ်ိဳျမ ထာဝရေပါ႕
ေပးနိုင္တာ......တခုတည္း
အနိႈင္းမဲ႔ပါ..................

..
အတိုင္းအထြာေတြခ်န္ထား
က်န္တာေတြြြ...မစၪ္းစားနဲ႕
ခ်န္မသြားပါဘူး..........ယံုုုု
သူ႕...အတြက္.........ပံုလို႕
ေပးခဲ႕ၿပီပဲ....................

ကိုယ္.........ေတာင္႔တတာ
သူေၾကြးမယ္႔ ပန္းသီးရယ္ပါ
အလို................မက်လို႕
ငိုျပပါဆို...........ငိုျပပါ႔မယ္
တခါတေလသူေျပာေျပာတဲ႕
ကေလး..ဆိုးေလး....ကိုယ္

သူေျပာတဲ႔.........ထိုတစ္ည
မီး...ေရာင္စံု.........အလွမွာ
တူနွစ္ကိုယ္ ၾကည္ကာနူးလို႕
မက္မြန္သီးမ်ားစီကာတြဲတယ္
သူေၾကြးမယ္႕ ပန္းသီးကိုစား
သူ႕.....အနား.......ခစားလို႕
ေပ်ာ္ရႊင္ရမယ္႕.........ထိုည
ကိုယ႔္အိပ္မက္ေတြ....လွေန
ေတာ႔မွာ.......................

သူ႕ အနားေလး....ကပ္ထိုင္
သူ႕ လက္ဖဝါးေလး..ကိုင္ၿပီး
ေႏြးေထြးမႈေတြနဲ႕...ေပြ႕ဖက္
သူ႕အိပ္မက္ေတြ လွေစမယ္

စိတ္ကူး.....ေန႕ရက္ေတြက
သူနဲ႕က်မွွွ...........အရာရာ
လွပ...............ေနခဲ႔တယ္
ဘာပဲဲဲ.............ျဖစ္ျဖစ္ေပါ႕
သူေကြၽးမယ္႔ အသီးတစ္လံုး
ထာဝရ... စားသံုးခြင္႔ ရရင္ပဲ
ျပည္႕စံု...လံုေလာက္...ပါၿပီီီ

လွည္႕စားကာ.........ခ်န္ထား
အေဝးကိုထြက္သြားရင္ေတာင္
ဟန္ေဆာင္ရင္း ၿပံဳးေနပါ႕မယ္
သူေပးခဲ႕မယ္႕..အသီးတစ္လံုး
ခ်ိဳျမေမႊးေနအံုးမယ္႕ အထိေပါ႕......။(ကၽြန္မ၏ကဗ်ာဆရာ)

အားလံုးရဲ႔ ႏွစ္သစ္အၾကိဳညေလး လွပပါေစ........
မိုးေငြ႔

ကိုယ္ေယာင္ေဖ်ာက္ခ်စ္သူ.......

ကုိယ္႔ရဲ႕ ညေတြက ေမွာင္လြန္းတယ္ ... အလြမ္းေငြ႔ေတြက ေအးစက္စက္ႏိုင္လြန္းတယ္ ... ကုိယ္ေယာင္ေဖ်ာက္သူကုိ ရွာေဖြရလြန္းလို႔လဲ ေမာပန္းလွျပီ ... ဒီဇင္ဘာရဲ႕ ႏွင္းစက္ေတြၾကား အလင္းျမဴမႈန္တစ္ပြင္႔စာမွ ေ၀းကြာေနရလား ခ်စ္သူ ဖူးပြင္႔အံက်လာတဲ႔ ႏွလံုးသား ဗံုသံေတြ စည္းခ်က္က်နေစဖို႔ ကုိယ္႔မ်က္ရည္ေတြ ေခ်ာင္းစီးေပးရမွာလား ... အလြမ္းနဲ႔ေရးတဲ႔ ဇာတ္ထုပ္တခုက ဒီဇင္ဘာမွာ မဖိတ္ေခၚပဲ ေရာက္လာတယ္ .. (သူ႔လို႔ ကုိယ႔္လိုေပါ႔) ႏွင္းသားနန္းေတာ္ေအာက္ ပန္းမေၾကြလည္း ေကာက္ၾကစို႔ ခ်စ္သူ ... ျဖဴစင္ၾကြရြေနတဲ႔ အလင္းျဖာျဖာ အပြင္႔ေတြ ရင္ထဲမွာ အဆုတ္လိုက္ပါပဲ ... တျဖည္းျဖည္းေၾကြမလို႔နဲ႔ ေ၀ွ႔ကာ၀င္တိုက္ခတ္ ႏွလံုးသား တစ္ခန္းရပ္တံ႕သြားရတယ္ ... ကုိယ္ေယာင္ေဖ်ာက္သူကေတာ႔ ေ၀းျမဲေ၀းဆဲ ...။(ညလင္းအိမ္) မွတ္ခ်က္ ။ ။ က်မရဲ႔ နစ္မွာ “ကုိယ္႔ရဲ႕ ညေတြက ေမွာင္လြန္းတယ္ ... အလြမ္းေငြ႔ေတြက ေအးစက္စက္ႏိုင္လြန္းတယ္....ကုိယ္ေယာင္ေဖ်ာက္သူကုိ ရွာေဖြရလြန္းလို႔လဲ ေမာပန္းလွျပီ”လို႔ေရးထားတာကို က်မရဲ႔ ေမာင္ေလး အသဲကြဲကဗ်ာဆရာ ညလင္းအိမ္က ခုလို ကဗ်ာတစ္ပုဒ္အျဖစ္ဖန္တီးေပးလိုက္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္...။ ေက်းဇူးပါ ေမာင္တူး ...။

ကၽြန္မ၏ဒီဇင္ဘာ......

ဒီဇင္ဘာဆိုတာ ႏွင္းပြင့္ေတြလိႈင္ေ၀တဲ႔ ေဆာင္းလတစ္လတဲ႔လား.....။ ငယ္ငယ္တုန္းက နယ္မွာ အတန္းထဲက သူငယ္ခ်င္းတခ်ိဳ႔က တိုင္းရင္းသူ ေခရစ္ယာန္ဘာသာေတြဆိုေတာ့ ခရစၥမတ္ဆို သူတို႔ရြာမွာ ထမင္းဖိတ္ေကၽြးၾကတယ္....။ ေခါပုတ္ပူပူေႏြးေႏြးေတြေထာင္းေကၽြးၾကတယ္...။ ညဘက္ဆို ကိုယ္တို႔ရြာဘက္ Carol Singing လာဆိုၾကတယ္....။ သီခ်င္းလာဆိုတဲ႔သူေတြကို ေကာ္ဖီ မုန္႔ သၾကားလံုးစတာေတြနဲ႔ ဧည့္ခံၾကတယ္...။ ေပ်ာ္စရာေလးပဲ....။ ခရစ္ယာန္မဟုတ္ေပမယ့္ ခရစၥမတ္နဲ႔ေတာ့ ငယ္ကတည္းက သိပ္မစိမ္းခဲ႔ဘူး...။ ဒီဇင္ဘာဟာ ပြဲေတာ္ေတြန႔ဲ ႏွင္းပြင့္ဇာပု၀ါေအာက္မွာ အျမဲလွပေနတတ္တယ္....ဘယ္အခ်ိန္မဆိုဘဲ...။ ျပီးေတာ့ ေနာက္တစ္ႏွစ္ကူးဖို႔ ႏႈတ္ဆက္ပြဲေလးေတြတေပ်ာ္တပါး က်င္းပၾကတယ္....။ ခ်မ္းေအးျပီး လူတိုင္းကို ေပ်ာ္ရြႊင္ၾကည္ႏူးမႈေတြ သယ္ေဆာင္လာေပးတတ္တဲ႔ ဒီဇင္ဘာကို မႏွစ္ျမိဳ႔တဲ႔သူ မရွိသေလာက္ရွားမယ္လို႔ ကိုယ္ထင္ပါတယ္...။ အေအးကဲတဲ႔ ရွမ္းျပည္မွာေနဖူးသူမို႔....တခါတခါေဆာင္းကုိ ကုိယ္ေၾကာက္မိတယ္...။ သိပ္ေအးခဲလာရင္ အဆစ္ေတြကိုက္တတ္တဲ႔အခါ.... ေမြးရာပါႏွာေခါင္းေပါက္တစ္ဖက္က်ဥ္းတဲ႔သူမို႔ အဲလို အရိုးထဲထိေအးခိုက္တဲ႔ခ်ိန္မွာ ညည ႏွာေခါင္းပိတ္ျပီး အိပ္မရလို႔ ထထထိုင္ေနခဲ႔ရတဲ႔အခါက်ရင္ေပါ့...။ ရန္ကုန္ေရာက္လာေတာ့ ဒီဇင္ဘာနဲ႔ ကိုယ္နဲနဲစိမ္းသြားတယ္..........ေတာ္ေတာ္ၾကာတဲ႔ အထိပါပဲ...။ ကိုယ့္ဘ၀မွာ မွတ္မွတ္ရရ ဒီဇင္ဘာကေတာ့ ကိုယ္တကၠသိုလ္ဒုတိယႏွစ္တက္တုန္းကေပါ့...။ မနက္ေစာေစာစီးစီးတက္ၾကြစြာ ႏွင္းအေအးဒဏ္ကို အန္တုလို႔ ကိုယ့္ေမဂ်ာကမဟုတ္ဘဲ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္၀င္းထဲက ေဘာလံုးကြင္းတစ္ခုဆီကို ေမဂ်ာအလိုက္ျပိဳင္ပြဲေလးတစ္ခုအတြက္ အားေပးဖို႔ ေရာက္သြားခဲ႔ဖူးတယ္...။ ကိုယ္အားေပးခ်င္တဲ႔သူက ကိုယ့္ထက္ဂ်ဴနီယာက်တဲ႔ ပထ၀ီေမဂ်ာက အသားညိဳညိဳနဲ႔ ေကာင္ေလးကိုပါ...။ အဲဒီေန႔က ပထ၀ီနဲ႔ ရုကၡေဗဒ ေမဂ်ာတို႔ကန္တဲ႔ပြဲ...။ ကိုယ့္နဲ႔သိတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းတခ်ိဳ႔က ကိုယ့္ေမဂ်ာမဟုတ္ဘဲ ဘယ္သူ႔ကိုလာအားေပးသလဲဆိုျပီး စပ္စုၾကတယ္....။ ေနာက္ေတာ့ အဲဒီအသားညိဳညိဳေကာင္ေလးနဲ႔ ကိုယ္တို႔အဖြဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြျဖစ္သြားၾကတယ္...။ သူက ခရစ္ယာန္ဆိုေတာ့ ခရစၥမတ္ဆို သူ႔အိမ္မွာ ဆုေတာင္းပြဲလုပ္ ထမင္းဖိတ္ေကၽြး သူ X'mas Carol သြားဆိုရင္လိုက္ဖူးတယ္...။ အဲဒီက်မွာ ဒီဇင္ဘာနဲ႔ ခရစၥမတ္ ကိုယ္နဲ႔ ျပန္နီးလာခဲ႔တယ္...။ ရန္ကုန္ရဲ႔ ေဆာင္းက အေအးေပ့ါတတ္လို႔ ကိုယ့္အတြက္ေနလို႔ေကာင္းတယ္...။ RC3မွာ ခရစ္ယာန္သူငယ္ခ်င္းသံုးေယာက္ရွိတယ္...။ သူတို႔ အားလံုးအဆိုေကာင္းၾကတယ္....။ တစ္ေယာက္ကအဆိုကၽြမ္းက်င္တယ္ ...တစ္ေယာက္က ဂီတာတီးေကာင္းတယ္ ေနာက္တစ္ေယာက္က ပီယာႏိုရတယ္....။ အဲတုန္းကအခ်ိန္ကို ခုျပန္ေတြးၾကည့္ေတာ့ လြမ္းစရာပါပဲ...။ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ရွည္ေတြနဲ႔ ေက်ာင္းျပီးေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ သိပ္အဆက္အသြယ္မရွိေတာ့ဘူး...။ ခရစၥမတ္လဲ ကိုယ္နဲ႔ ထပ္ေ၀းသြားျပန္တယ္....။ ခု ကိုယ္ေနတဲ႔ ရပ္ကြက္မွာ ကခ်င္ေတြ ခ်င္းေတြမ်ားတယ္...။ ကခ်င္ဘုရားေက်ာင္း ခ်င္းႏွစ္ျခင္းဘုရားေက်ာင္းေတြရွိေတာ့ ခုလို ဒီဇင္ဘာလမွာ ညည သီခ်င္းဆိုတဲ႔အဖြ႔ဲေတြက တစ္ဖြဲ႔ျပီးတစ္ဖြဲ႔ပါပဲ...။ သူတို႔ေတြ “Marry Christmas” လို႔ေအာ္သံၾကားရင္.... ဟိုးးး လြန္ခဲ႔တဲ႔ အတိတ္ဆီက ဒီဇင္ဘာကိုေရာက္ေရာက္သြားသလိုပဲ....။ ကိုယ္တို႔အခန္းေဘးက မိသားစုလဲ RC ပဲ ခရစၥမတ္ဆို ကိုယ္တို႔ကို ႏွစ္တိုင္း ထမင္းဖိတ္ေကၽြးေလ့ရွိၾကတယ္....။ ကိုယ့္ဘ၀မွာ ဒီဇင္ဘာနဲ႔ ပတ္သက္တဲ႔ အမွတ္တရေတြအမ်ားၾကီးရွိခဲ႔ဖူးပါတယ္...။ ဒီႏွစ္ေတာ့ ဒီဇင္ဘာရဲ႔ ျမဴႏွင္းေငြ႔ေတြၾကားမွာ “ဧ၀” ကေပးတဲ႔ အစိမ္းေရာင္ပန္းသီးေလးတစ္လံုး ကိုယ္လက္ေဆာင္ရထားတယ္...။ အဲဒီပန္းသီးေလးကို ကိုယ္ကိုက္စားသင့္သလား စဥ္းစားေနတယ္....။ ခ်စ္ခင္စြာတဂ္လာေပးေသာ ညီမေလးရို႔စ္နဲ႔ ကန္ဒီတို႔ကို အထူးေက်းဇူးတင္ပါတယ္....။ ဒီတဂ္ပို႔စ္ကို ဘေလာ့ဂါအစ္ကိုအစ္မ ေမာင္ငယ္ညီမငယ္ေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေရးျပီးတင္ေနၾကတာေတြ႔ရပါတယ္..။ ခုလို အားလံုးရဲ႔ ရင္ထဲက ဒီဇင္ဘာကို လွပစြာ ဖြင့္ဆိုခင္းက်င္းျပသထားတာကိုေတြ႔ရလို႔လဲ ဒီတဂ္ပို႔စ္ေလးကို စတင္တဂ္လာတဲ႔ညီမရို႔စ္ကိုထပ္ျပီးေက်းဇဴးတင္မိပါတယ္...။ ရို႔စ္ရဲ႔ေမးခြန္းေတြကို မေျဖဘဲ ကိုယ္သန္ရာအေရးေလးနဲ႔ပဲေရးလိုက္တာမို႔ ေက်နပ္ႏွစ္သိပ္လိမ္႔မယ္လို႔ ယံုၾကည္ပါတယ္...။

စာလာဖတ္သူအားလံုးနဲ႔ ဘေလာ့ေမာင္ႏွမအားလံုး Merry Christmas & Happy New Year.....

ေမတၱာအားျဖင့္ မိုးေငြ႔

အေရာင္မတူတဲ႔ ေကာင္းကင္က အလြမ္းေတြ....

တိမ္ညိဳေတြ အုပ္လိုက္ေရြ႔လ်ားေနၾကတယ္.......။

ျပည့္၀န္းေနတဲ႔ လကို မၾကာခဏဖံုးကြယ္သြားလိုက္ၾကတာ...... လျပည့္လကေနတဆင္ ့ကိုယ္တို႔ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္လွမ္းလွမ္းၾကည့္ေနၾကတာကို တိမ္ကြယ္လိုက္တဲ႔အခါ သူကေပ်ာက္ကြယ္သြားလိုက္နဲ႔.....။ ဒီတစ္ည ကိုယ္တို႔ တိမ္ကင္းစင္တဲ႔ေကာင္းကင္ယံက လ၀န္းၾကီးကေန ဆံုႏိုင္ခြင့္ရပါ့ဦးမလား........။ တိမ္သလႅာေတြကေတာ့ ေခါင္းေမာ့လို႔ ေလႏွင္ရာ အဆုပ္လိုက္ အစုလိုက္ အေ၀းလိုက္ ေျပးလႊားေရြ႕႔လ်ားေနလိုက္ၾကတာ........ ကိုယ္တို႔ကို ဒီည ငဲ႔ကြက္မယ့္ပံုမေပၚဘူးကြယ္....။

သူရွိရာ ေကာင္းကင္မွာေရာ တိမ္ေတြဖံုးအုပ္ေနသလား.......။ ဒါမွမဟုတ္ ေကာင္းကင္ဟာ နက္ျပာေရာင္ေနာက္ခံနဲ႔ၾကယ္ကေလးေတြဟာ မခို႔တရို႔ေလး လင္းျပေနၾကသလား.......။ ကမၻာေျမတစ္ခုတည္းအေပၚရပ္ေနတာခ်င္းအတူတူ.......ကိုယ္တို႔ အေရာင္တူညီတဲ႔ ေကာင္းကင္ကိုမပိုင္ဆိုင္ၾကဘူးေနာ္.........။

ျပဴတင္းေပါက္ကေန အေအးေပါ့တဲ႔ ေဆာင္းေလေလး မရဲတရဲတိုက္ခတ္၀င္ေရာက္လာတယ္။ ႏွင္းပြင့္ေတြကြယ္ေပ်ာက္ေနတာ ၾကာျပီျဖစ္တဲ႔ ေကာင္းကင္ေပမယ့္ ကုိယ့္ေကာင္းကင္မွာေတာ့ေလ... ႏွင္းႏြမ္းေတြျပိဳက်လာေတာ့မလား ေအာက္ေမ့ရတယ္......။

သူ႔ေကာင္းကင္မွာေရာ ၾကည္လင္ေနရဲ႔လား.....။ ေဆာင္းညေပမယ့္ မညာမတာ တိမ္ေတြနဲ႔ အုပ္မိႈင္းညိဳ႔ဆိုင္းေနမလား......။ လျပည့္လကေတာ့ တိမ္ေနာက္ကြယ္မွာ... ရွက္ကိုးရွက္ကန္း ပုန္းလွ်ိဳးကြယ္လွ်ိဳးနဲ႔........။ ဒီလျပည့္က ေဆးေပါင္းခတယ္တဲ႔.........။ ဟင့္အင္း.... ကိုယ့္အတြက္ေတာ့ အလြမ္းေတြခတဲ႔ညပါ......။ အလြမ္းေတြနဲ႔အတူ ပုလဲမ်က္ရည္ေတြပါ ေၾကြခတဲ႔ညလည္းျဖစ္ေသးတယ္....။

မတူညီတဲ႔ေကာင္းကင္မွာ မျမင္ရေပမယ့္ မွန္းဆလို႔ ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာတြန္႔ေကြး အျပံဳးကေလးနဲ႔ျဖစ္ျဖစ္ ၾကည္ႏူးခြင့္ေပးပါ.....။

ဒီည.........ေဆာင္းေလေတြနဲ႔ေအးမယ္ဆိုလဲ သူ႔ရင္ေငြ႔အလား အလြမ္းေတြကိုျခံဳျပီး ကိုယ္ေႏြးေထြးလိုက္ပါ့မယ္....။

မိုးေငြ႔

ေစာင့္ေနမယ္....ႏွင္း

ဒီခုံတန္းေလးက ေႏြတုန္းကေတာ့ ေအာက္ေျခမွာ ရြက္ေၾကြေတြထူထပ္ရႈပ္ပြလို႔......။ မိုးရာသီမွာေတာ့ ဒီေနရာေလးကို ကုိယ္တခါမွမေရာက္ျဖစ္ဘူး......။ ခံုတန္းေလးမိုးေရေတြနဲ႔ စိုစြတ္ျပီးေရညိွေတြတက္ခ်င္ တက္ေနမွာ..။ ခုလို ေဆာင္းဦးမွာေတာ့ ႏွင္းေတြစိုစြတ္စြတ္နဲ႔ရွိေနတယ္...။ နဲနဲပိုေအးလာရင္ ႏွင္းခဲေတြအပံုလိုက္ဖံုးလႊမ္းလာလိမ္႔မယ္......။

ခုံတန္းေလးကေန ကိုယ္ေစာင့္ေနခဲ႔တယ္ မင္းကုိ....။ ဟိုးးႏွစ္... ေဆာင္းကတည္းကေပါ့....။ ခုေတာ့ ေဆာင္းဦးေပါက္ကိုေတာင္ျပန္ေရာက္လာျပီ....။ မင္းကေတာ့ လမ္းၾကံဳရင္ ဒီခံုတန္းေရွ႔ကေနျဖတ္ျဖတ္သြား တတ္တယ္....။ တခါတေလလည္း မင္းက စိတ္ရွည္လက္ရွည္နဲ႔ ကိုယ္နဲ႔အတူစကားလာထုိင္ေျပာတယ္.....။ မင္းစကားလာေျပာတဲ႔ခ်ိန္ဆို.... ခံုတန္းေနာက္က ေမဘယ္လ္ပင္ေပၚက အရြယ္ကေလးေတြက ေဆာင္းေလထဲလႊင့္ျမဴးလို႔ ခုန္ဆင္းလာတတ္ၾကတယ္.......။ သူတို႔ကေတာင္ မင္းကို ၾကိဳဆိုေနတတ္ျပီ.......။ ကိုယ္ကေတာ့ မင္းျဖတ္အလာကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ရသူေလ.....။ ၾကာၾကာေနမွ ကိုယ္တို႔ေတြ႔ျဖစ္တာပါ......။ ခံုတန္းေနရာမွာ ကိုယ္ကသာ အျမဲရွိေနတတ္ေပမယ့္ မင္းကေတာ့ တခါတေလမွ အဲဒီေရွ႔ကျဖတ္ေလွ်ာက္တတ္သူေလ....။

ကိုယ္ၾကိဳက္တတ္မွန္းသိလို႔ထင္တယ္ မင္းေရာက္လာရင္ ေကာ္ဖီခါးခါးေမႊးေမႊးေလးတစ္ခြက္အျမဲပါလာတယ္.....။ အဲဒီေလာက္ဂရုစိုက္မႈရတာနဲ႔တင္ တစ္ႏွစ္ပတ္လံုးမွာ မင္းတစ္ခါတည္းပဲေရာက္ခဲ႔မယ္ဆိုရင္ေတာင္ ကိုယ္ေက်နပ္တယ္....သိလား ...။ ျပီးေတာ့ မင္းလာရင္ ကိုယ့္ကို အျမဲ ေမးခြန္းေတြေမးတတ္တယ္....။ တခါတေလ မင္းကေမးခြန္းေတြကို တန္းလန္းထားခဲ႔ျပီး ျပန္သြားတတ္ေသးတယ္....။

မင္းကိုေစာင့္ရင္း ကိုယ့္အနားမွာ ခံုတန္းရယ္ သစ္ပင္ေတြရယ္ ႏွင္းေတြရယ္ပဲ အေဖာ္ရွိတာ....။ သူတို႔နဲ႔ကိုယ္ ေတာ္ေတာ္ရင္းႏွီးေနျပီ....။ တကယ္တမ္း....မင္းက ႏွင္းနဲ႔တူတယ္........။ မင္းစိတ္က ႏွင္းေတြလိုပဲ အျဖဴထည္သက္သက္ပဲ....။ မင္းအမူအက်င့္ကလဲ ႏွင္းလိုပဲ ေအးစက္စက္နဲ႔ေလ...။ ကိုယ္ကေတာ့ တခါတေလမွ ေရာက္လာတတ္တဲ႔ ႏွင္းကို လြမ္းေနတတ္သူေပါ့....။ ဒီႏွစ္ေဆာင္းကပိုေအးတယ္ေနာ္......။ မင္းလဲ အလာက်ဲသြားတယ္.......။ ေဆာင္ေလအျမဴးမွာ ေပ်ာက္ကြယ္သြားျပန္တယ္.......။ ခုလိုခ်မ္းခ်မ္းစီးစီးမွာ ကိုယ့္အတြက္အေႏြး ဓါတ္ျဖည့္ဖုိ႔ မင္းဆီက ေကာ္ဖီပူပူတစ္ခြက္ေလာက္ေသာက္ရရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲ.....။ ကိုယ့္ဆီကို ေနာက္တခါ ဘယ္ခ်ိန္ေရာက္လာမလဲဆိုတာမသိေပမယ့္ ကိုယ္မင္းကိုေစာင့္ေနပါ့မယ္ .....ႏွင္း...။ မိုးေငြ႔

မိုးေငြ႔ရဲ႔ေနရာေလးတစ္ခု........

ဘေလာ့ဂ္ေရးေနခဲ႔တာ သံုးႏွစ္ရွိသြားျပီ....။ တကယ္ေတာ့ စာေရး၀ါသနာပါတာရယ္.... ကိုယ့္ခံစားမႈကို ဖြင့္ခ်ခ်င္တာရယ္ပဲရိွခဲ႔တာပါ.....။ ဘေလာ့ဂ္တစ္ခုလံုးကိုၾကည့္ရင္ က်မဘက္က စာလာဖတ္သူရင္ထဲ စြဲက်န္ရစ္မယ့္ မယ္မယ္ရရပို႔စ္တစ္ခုမွမေပးႏိုင္ခဲ႔ဘူး....။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္... ဒီစာမ်က္ႏွာကို ဖြင့္ထားတာဟာ ကိုယ့္ဘ၀ရဲ႔ မွတ္စုစာအုပ္တစ္အုပ္... ကိုယ္႔တစ္သက္တာလံုးအတြက္ မေပ်ာက္ပ်က္သြားမယ့္ အမွတ္တရ ေနရာေလးတစ္ခု အျဖစ္ထားခဲ႔ခ်င္တာပါပဲ....။ ႏွစ္ပတ္လည္ဆိုျပီး.... ဘေလာ့ဂ္ကုိ ခမ္းခမ္းနားနားေလး လာလည္တဲ႔သူေတြကို မဧည့္ခံေတာ့ပါဘူးေလ.....။ က်မရင္ထဲကလာတဲ႔....ေဟာဒီ စာေတြဟာ က်မရဲ႔ ဧည့္၀တ္ျပဳမႈေတြပဲမဟုတ္လား....။ က်မဘေလာ့ဂ္ေလးကို က်မခ်စ္တယ္....။ စာေရး၀ါသနာပါလုိ႔ က်မကို ဒီဘေလာ႔ဂ္ေလာကနဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးခဲ႔တဲ႔ ဒီဘေလာ့ဂ္ေလးကို ဖန္ဆင္းေပးခဲ႔တဲ႔ မိုးေငြ႔ႏွင့္အတူဖန္ဆင္းရွင္ကိုလည္း ေက်းဇူးအထူးတင္ပါတယ္....။ တစ္ခါက စိတ္အရမ္းညစ္လို႔ ဒီဘေလာ့ဂ္ေလးကို ႏွစ္ၾကိမ္တိတိ ဖ်က္ပစ္ဖို႔ စိတ္ကူးခဲ႔ဖူးတယ္........။ ပထမတစ္ၾကိမ္တုန္းကေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္မေနႏိုင္လု႔ိျပန္ေရးျဖစ္တယ္....။ ဒုတိယတစ္ၾကိမ္လည္း တူတူပါပဲေလ...။ အဲဒီတုန္းက ဘေလာ့ဂ္ဘက္ကိုမလွည့္ဘဲ ဘယ္ေလာက္ေနႏိုင္မလဲလို႔ ကိုယ့္ကုိယ္ကို စမ္းသပ္ၾကည့္ခဲ႔ဖူးတယ္.....။ တစ္ပတ္ေတာင္မခံပါဘူး....။ အမွန္တိုင္းေျပာရရင္..... အဲဒီပို႔စ္မတင္ျဖစ္တဲ႔ ရက္ေတြမွာ... အက္ေဆးအတိုအစေလးေတြ ထုိင္ေရးျဖစ္ေနခဲ႔တာပါ ....။ ၀ါသနာ...၀ါသနာ.... လံုး၀ကိုသတ္လို႔မေသႏိုင္တဲ႔အရာ..။ ငယ္ငယ္တုန္းကမွတ္မိပါေသးတယ္....။ ငယ္ငယ္တုန္းကဆိုေပမယ့္ သိပ္ေတာ့မငယ္ေတာ့ပါဘူး တကၠသိုလ္စတက္ေနျပီ....။ အဲဒီတုန္းက ခံစားခ်က္ေတြနဲ႔ ၀တၳဳလိုလို ဘာလိုလုိ ေရးထားခဲ႔ဖူးတဲ႔ စာအုပ္တစ္အုပ္ကိုလည္း အမိႈက္ပံုးထဲ ပစ္ခဲ႔ဖူးတယ္.....။ ေနာက္ေတာ့မွ အရမ္းႏွေျမာမိတာ....။ အဲလို အေရးအသားေတြ ျပန္မရႏိုင္ေတာ့ဘူးေလ........။ စာစေရးျဖစ္တာ ခုႏွစ္တန္းကတည္းက....။ အဲဒီတုန္းက ၀တၳဳစာအုပ္ေတြဘာေတြဖတ္ေနျပီ.......။ အေဖက အဲဒီကတည္းဆံုးပါးသြားေတာ့....။ ဖခင္မရွိဘူးဆုိတဲ႔ အားငယ္တဲ႔ စိတ္က အျမဲကိန္းေအာင္းေနခဲ႔တာ တစ္ေလွ်ာက္လံုးပဲ ဆယ္တန္းေအာင္ျပီးလို႔ တကၠသိုလ္ေရာက္တဲ႔ အခ်ိန္ထိပဲ....။ တစ္ခုခုဆို သူမ်ားေတြထက္ ခံစားမႈပိုျပင္းထန္တယ္....။ ဒီေတာ့ ကိုယ္ရင္ထဲက ဆႏၵေတြ ေပါက္ကြဲမႈေတြကို စာအုပ္မွာခ်ေရးရင္းကေနစခဲ႔တာပါပဲ....။ ၀ါသနာဆုိတာကလဲ အထံုပါရမီပါခဲ႔လို႔ ယံုၾကည္ပါတယ္....။ ပတ္၀န္းက်င္ကလႈတ္ခတ္မႈနဲ႔ ၀မ္းနည္းစို႔နင္လာခ်ိန္မွာဆို ကိုယ့္ရဲ႔ မ်က္ရည္တစ္စက္ဟာလည္း စာတစ္ပုဒ္ျဖစ္ခဲ႔ဖူးတာပဲ......။ က်မကို စိတ္ဓါတ္အင္အားျမွင့္တင္ေပးခဲ႔တာလဲ စာအုပ္ေတြပါပဲ....။ ဆယ္တန္းေအာင္လို႔ ခဏနားေနတုန္းက အစ္ကိုၾကီးတစ္ေယာက္နဲ႔ ခင္ဖူးတယ္... သူေပးဖတ္တဲ႔ ေမတၱာရွင္မေလးေပၚလီယာနာဆိုတဲ႔ စာအုပ္ေၾကာင့္ က်မစိတ္ဓါတ္ေတြ အားျပည့္သြားခဲ႔တာ....။ အဲဒီေနာက္ ေရာနသံဇင္ေရာ္လို စိတ္အင္အားေပးတဲ႔ စာအုပ္ေတြဖတ္ျဖစ္လာတယ္....။ ဆရာေဖျမင့္ဘာသာျပန္တဲ႔ chicken soup လိုစာအုပ္မ်ိဳးေတြ ဖတ္ျဖစ္လာတယ္....။ ေနာက္ပိုင္း အဂၤလိပ္စာသင္တန္းတက္ရင္း ျဗိတိသွ်စာၾကည့္တိုက္မွာ အသင္း၀င္းကဒ္လုပ္ျပီး စာအုပ္အေတာ္မ်ားမ်ားငွားဖတ္ျဖစ္တယ္....။ ပဲခူးကလပ္နားက အေမရိကန္စာၾကည့္တိုက္မွာလဲ ကဒ္လုပ္ျပီး ငွားျဖစ္တယ္...။ အဲဒီတုန္းက ေက်ာင္းသားဘ၀ဆိုေတာ့ လြတ္လပ္တာကိုး... သင္တန္းေလးတက္လိုက္ စာဖတ္လိုက္ပဲ.... ။ စာဖတ္ခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ရတယ္....။ ခုေနာက္ပိုင္းအလုပ္လုပ္ေတာ့ စာဖတ္ခ်ိန္ေတာ္ေတာ္နည္းသြားတယ္....။ ဘေလာ့ဂ္ေလာကထဲေရာက္ေတာ့ သူမ်ားအိမ္ စာလည္ဖတ္တယ္....။ ဒါကလဲ လိုင္းေကာင္းေနမွပါ...။ အစိုးမရဘူး ဘာမွ...။ ဘေလာ့ဂ္စေရးတုန္းကေတာ့ က်မဘေလာ့ဂ္ကို မဂၢဇင္းစာအုပ္တစ္အုပ္လို က႑ေတြစံုစံုလင္ ပါေစခ်င္ခဲ႔တယ္...။ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္... ႏွစ္ႏွစ္အထိ က်မဘာကို အားသန္သလဲဆိုတာေသခ်ာမသိေသးဘူး.....။ ဒီလိုပဲ စမ္းတ၀ါး၀ါးနဲ႔ ဟိုဟာေလးတင္လိုက္... ဒီဟာေလးတင္လိုက္ပါပဲ....။ ေနာက္ေတာ့... က်မ၀ါသနာပါတဲ႔ ဟင္းခ်က္နည္းေလးကို မွ်ေ၀ခ်င္တာနဲ႔ simply's coral kitchen ဆိုတဲ႔ ေလဘယ္လ္ေအာက္မွာ ဟင္းအမယ္ေတြ ေတာ္ေတာ္စံုစံုလင္လင္တင္ျဖစ္လာခဲ႔တယ္.......။ မသက္ေ၀နဲ႔ မပန္တို႔ရဲ႔ အက္ေဆးအေရးအသားေတြကို ရူးသြပ္ခဲ႔ရင္းက က်မ အက္ေဆးအတုိအထြာေလးေတြ စေရးရင္း ခံစားမႈေလးေတြကို အက္ေဆးေလးေတြနဲ႔ ပံုေဖာ္ရတာႏွစ္သက္လာတယ္....။ ၀တၳဳတိုကေတာ့ ၾကိဳၾကားေလး ေရးျဖစ္ပါတယ္....။ တခ်ိဳ႔ကေတာ့ က်မရဲ႔ တစ္ခါတုန္းကတို႔ရြာမွာနဲ႔ တစ္ခါတုန္းကတကၠသိုလ္မွာ ဆိုတဲ႔ ေခါင္းစဥ္ေအာက္က အေၾကာင္းအရာေလးေတြကို ႏွစ္သက္ၾကတယ္ေျပာပါတယ္....။ ေပ်ာ္စရာလည္းေကာင္းပါတယ္ ကိုယ္ငယ္ငယ္တုန္းက အေၾကာင္းေလးေတြ မွတ္မိသေလာက္ေလး မွတ္တမ္းတင္ျဖစ္တဲ႔ ပို႔စ္ေလးေတြမုိ႔ က်မကိုယ္တိုင္လည္းသေဘာက်တယ္...။ ဒီႏွစ္ပိုင္းမွာေတာ့ က်မရဲ႔ဇာတ္လိုက္ေက်ာ္ေလး အိန္ဂ်ယ္နဲ႔ပတ္သက္ျပီး လူသိမ်ားလာပါတယ္...။ က်မေရးတဲ႔စာေတြက ႏွလံုးသားအတြက္ အဟာရျဖစ္ေစမယ့္ ခံစားမႈစာစုေလးေတြမ်ားတယ္...။ ခုေနာက္ပိုင္းပိုျပီးေတာ့ ကိုယ့္ခံစားမႈကုိဦးစားေပးလာတယ္.....။ က်မဘေလာ့မွာ က်မအားသန္တဲ႔ က်မကၽြမ္းက်င္ပိုင္ႏိုင္တဲ႔ပို႔စ္ေတြကိုပဲတင္ဖို႔စိတ္ကူးရွိေတာ့တယ္.......။ ငယ္စဥ္ကတည္းက lonely ျဖစ္တတ္တဲ႔ က်မက ဘေလာ့ေလာကထဲေရာက္ေတာ့လည္း သိပ္ျပီး အိမ္မလည္ျဖစ္ဘူး... ကုိယ္သိတဲ႔သူတစ္ေယာက္ႏွစ္ေယာက္ဆီကိုပဲသြားျဖစ္တယ္......။ ခုႏွစ္ပိုင္းက်မွသာ ဘေလာ့ဂါေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားနဲ႔ သိကၽြမ္းရင္းႏွီးလာတယ္... ။ မိုးေငြ႔ႏွင့္အတူဆိုတဲ႔ ေနရာေလးတစ္ခုျဖစ္လာတာကလဲ ခ်စ္ခင္စြာလာေရာက္အားေပးတဲ႔ စာဖတ္သူမ်ားရဲ႔ စိတ္အင္အားေပးမႈေတြအမ်ားၾကီးပါပါတယ္...။ တကယ္ေတာ့ က်မတို႔က ဘေလာ့ဂါျဖစ္သလို စာဖတ္သူေတြလည္းျဖစ္ပါတယ္....။ ကိုယ့္ဘေလာ့မွာ စာလည္းေရးရင္း သူမ်ားဘေလာ့ကစာေတြကိုလည္း လိုက္ဖတ္တဲ႔ စာဖတ္ပိတ္သတ္ေတြပါ....။ ဒီတစ္လလံုးကို က်မၾကိဳက္တဲ႔ ပို႔စ္အေဟာင္းေလးေတြကို ျပန္တင္သြားမယ္.....။ အက္ေဆးေလးေတြ ကဗ်ာေလးေတြေပါ့....။ ေနာက္ႏွစ္ဆန္းက်မွပဲ အသစ္ေတြတင္ျဖစ္ေတာ့မယ္...ျပီးေတာ့ အလွအပေရးရာ ေဆာင္းပါးေလးေတြတင္ဦးမယ္....။ ဒီေလာက္ပါပဲ က်မေျပာစရာကုန္သေလာက္ရွိျပီထင္ပါတယ္.......။ အားေပးတဲ႔ ခ်စ္ရေသာ စာဖတ္သူအားလံုး ဘေလာ့ေမာင္ႏွမအားလံုးကို ေက်းဇဴးတင္ပါတယ္......။

Sweet December to You All..........

ေမတၱာအားျဖင့္ မိုးေငြ႔

တိမ္ေတြဆီ.....

ဒီညတိမ္ေတြ...ျငိမ္ျငိမ္ကေလးရပ္ေနတာရုပ္ဆိုးတယ္........တိမ္ေတြဆိုတာ ေရြ႔လ်ားေနမွလွတာ...... ။ တိမ္ေတြ ျငိမ္ျငိမ္ေလးရပ္ေနတာကိုၾကည့္ရတာ ခံစားရတယ္......။

အဲဒီစကားေလးေတြကို စိတ္ကူးယဥ္ဆန္တဲ႔ လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္ဆီကၾကားလိုက္ရတာ...... ဟိုးငယ္စဥ္က ပုဇြန္ဆီေရာင္တိမ္ေတြကိုျပန္ျပီးအမွတ္ရမိတယ္.....။ အဲဒီတုန္းက သံတံတားေဘာင္ေပၚကေန ညေန ေန၀င္ခ်ိန္ တိမ္ေတြ အေရာင္ေျပာင္းတာကို ထိုင္ၾကည့္ရတာ သိပ္လွတာပဲ.....။ ေန၀င္ခ်ိန္တိမ္ေတာက္တဲ႔အခါလို႔ေတာင္ ဆိုရိုးရိွခဲ႔တာေလ......။ အဲဒီတုန္းက ျမင္ဖူးတဲ႔ တိမ္ေလာက္လွတာမရွိဘူး...။ ကိုယ္မွတ္မိသေလာက္ ကိုယ့္အသက္ဆယ့္ခုႏွစ္ႏွစ္တုန္းကေပါ့......။

ေနာက္ပိုင္းေတာ့ တိမ္ေတြကို သိပ္မၾကည့္ျဖစ္ေတာ့တာ ႏွစ္ေပါင္းေတာ္ေတာ္ၾကာသြားတယ္ထင္တယ္....။ ၾကည့္မိတဲ႔ တိမ္ေတြကလဲ ခဲသားေရာင္ အရင့္အေဖ်ာ့ေတြမ်ားတယ္........။ တခါတေလမွသာ ေဖြးေဖြးေတာက္ေတာက္တိမ္ျဖဴေတြကိုျမင္ရတတ္တာ......။ ငယ္တုန္းကေတာ့ တိမ္ေတြပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာင္းတာကို ထိုင္ၾကည့္ဖို႔အခ်ိန္ရခဲ႔တာကိုး....။ တကယ့္ဘ၀ထဲကို ထဲထဲ၀င္၀င္ေရာက္သြားျပီးတဲ႔ေနာက္ပိုင္းမွာ ....တိမ္ဆိုတာကို မိုးေကာင္းကင္မွာ တစ္ေန႔တစ္ခါေတာင္ ေမာ့မၾကည့္ျဖစ္ေတာ့ဘူး.....။

ခရီးသြားတဲ႔အခါကားစီးရင္းကားမွန္ျပဴတင္းကၾကည့္ျဖစ္တယ္.....။ ေလယာဥ္စီးျဖစ္ရင္လည္း ေလယာဥ္ျပဴတင္းကေန တိမ္ေမြ႔ယာေတြကိုၾကည့္ျဖစ္တယ္.....။ တိမ္ေတြပံုစံမ်ိဳးစံုပဲ.... ပန္းပြင့္ပံုအဆုပ္လိုက္ေရာ...။ ထြန္ယက္ထားတဲ႔ လယ္ကြက္လိုပံုမ်ိဳးေရာ....ေလႏွင္ရာ တရိပ္ရိပ္ေျပးလႊားေရြ႔လ်ားေနပံု သိပ္ကိုလွပါတယ္......။ ျပီးေတာ့ မခဥမရဲ႔ ဘေလာ့မွာ တိမ္ပံုေတြကို ခဏခဏေတြ႔ျဖစ္တယ္....။ မကြန္ကေတာ့ အခ်ိန္ေပးျပီးေတာ့ကို တိမ္ေတြကို ေန႔ဘက္ပံုေရာ ညဘက္ပံုေတြပါ ဓါတ္ပံုမွတ္တမ္းတင္ေလ့ရွိတယ္...။ တိမ္ေတြကိုခ်စ္တတ္တဲ႔ သူ႔စိတ္ကို အဲဒီပံုေတြက ေဖာ္ျပတာ....။

တခါတေလ စိတ္ကူးေလးနဲ႔ ငွက္တစ္ေကာင္လို ဟိုးးး အျမင့္ကိုပ်ံသန္းျပီး တိမ္ေတြဆီ ပ်ံ၀ဲလိုက္ခ်င္တယ္.....။ တိမ္စိုင္အိအိေထြးေထြးေလးေပၚမွာ အိပ္စက္နားယူလိုက္ခ်င္တယ္.....။ တိမ္ေတြေပၚလမ္းေလွ်ာက္ခ်င္တယ္.......။ တိမ္ေတြကိုခုိစီးရသလိုခံစားမႈမ်ိဳးကိုၾကိဳက္တယ္.......။ တိမ္ေတြအေၾကာင္းကိုစာေရးမယ္.... ကဗ်ာေတြစပ္မယ္..။ တိမ္ေတြကိုခ်စ္တဲ႔သူက စိတ္ကူးယဥ္ဆန္တဲ႔သူျဖစ္တယ္.... မခဥမလိုေပါ့....။ ကိုယ္စိတ္ခ်မ္းသာရင္ျပီးတာပဲ ဘယ္သူ႔မွထိခိုက္တာမဟုတ္တာေနာ္... စိတ္ကူးယဥ္တယ္ဆိုတာ....။

တခါတုန္းက တကၠသိုလ္ေက်ာင္းက သူငယ္ခ်င္းတစ္စုနဲ႔ တန္ခိုးၾကီးေတာင္ေပၚဘုရားတစ္ဆူ သြားဖူးၾကရင္း ညဘက္ၾကီး ေတာင္ေပၚမွာ မုိးေတြရြာ တိမ္ေငြ႔ေတြ အဆုပ္လိုက္ အဆုပ္လိုက္ကိုယ့္နားကေန ျဖတ္ျဖတ္သြားတာ... အ့ံၾသထူးဆန္းစြာၾကံဳခဲ႔ဖူးတယ္........။ ေအးခနဲ စိမ္႔ခနဲခံစားမႈနဲ႔ အဲတစ္ညလံုးမအိပ္ေတာ့ဘူး တိမ္ေတြကိုပဲထိုင္ၾကည့္မိေတာ့တယ္......။ ေတာ္ေတာ္စိတ္၀င္စားစရာေကာင္းတယ္....။

တိမ္ေတြကိုခ်စ္တတ္တဲ႔သူေတြဟာ တိမ္ေတြလိုႏူးညံ့တတ္သူလား..... ဒါမွမဟုတ္ တေနရာတည္းမွာရပ္မေနဘဲ တေရြ႔ေရြ႔ေျပးလႊားေနတတ္သူလား.......။ လူတိုင္း......ဘ၀အေမာေတြကိုေျပေစဖို႔ တိမ္ေတြဆီကို တခါတရံသြားမိၾကမယ္ထင္ပါတယ္..........။


မိုးေငြ႔

ေရတံခြန္နဲ႔တူေသာသူ........

ဘာလို႔လဲ မသိဘူး အဲဒီေကာင္ေလးကိုစေတြ႔ကတည္းက ေရတံခြန္ကစီးက်လာတဲ႔ ေရၾကည္ေရေပါက္ေတြလိုပဲ ခံစားမိတယ္....။ ၾကည္ၾကည္လင္လင္ေလး...။ သန္႔သန႔္ရွင္းရွင္းေလး...။

သူနဲ႔ကိုယ္တို႔ရဲ႔ ငယ္စဥ္ဘ၀ေလး နဲနဲခပ္ဆင္ဆင္တူတယ္....။ ေမာင္ႏွမေလးေယာက္ရွိတာခ်င္းေရာ အၾကီးဆံုးျဖစ္တာေရာ... ေမာင္ႏွမေလးေယာက္မွာ မိန္းကေလးႏွစ္ေယာက္ ေယာက်ာၤးေလးႏွစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနတာေရာ.....။ ရြာမွာေနျပီး ၾကီးျပင္းခဲ႔တာခ်င္းေရာေပါ့.........။ ဒီလိုပါပဲ လူ႔ဘ၀ဆိုတာ ဘယ္အရြယ္ေရာက္ေရာက္ ရုန္းကန္လႈပ္ရွားရတာခ်ည္းပါပဲ..။ ဘာမွမလုပ္ရမကိုင္ရဘဲ သာသာယာယာနဲ႔ ဘ၀ၾကီးကိုျဖတ္သန္းရမယ္ ဆိုရင္ ေတာ္ေတာ္ေတာ့ ပ်င္းစရာေကာင္းမယ္.....။

သူကေရတံခြန္နဲ႔တူတယ္.....။ ေအာက္က ေရအိုင္ထဲကိုမေရာက္ခင္အထိေတာ့ ၀ုန္းဒိုင္းက်ဲျပီး ခုန္ဆင္းက်လာတယ္....။ ေအာက္လဲေရာက္ေရာ....ေရအိုင္ေလးက တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္ကေလးျဖစ္သြားတယ္..။ ေရက်တဲ႔အရွိန္နဲ႔မို႔လဲ ေရအိုင္ကနက္နဲစိမ္းေမွာင္ေနတယ္.....။ အဲလုိပဲ သူ႔ရဲ႔ ေန႔စဥ္အလုပ္ေတြကို မနားမေနေျပးလႊားလႈပ္ရွား လုပ္ရတယ္.....။ ျပီးေတာ့မွသာ ေရအိုင္လို ေအးေဆးစြာနဲ႔ သူအိပ္စက္အနားယူတယ္..။ ေတာင္ေပၚကက်လာတဲ႔အရွိန္ေၾကာင့္ ေရတံခြန္ေလးဟာ တခါတေလေတာ့ ထိခိုက္နာက်င္တာေတြရွိတတ္တာေပါ့.....။ တခါတခါက်ေတာ့လဲ စမ္းေရအိုင္ထဲက ေရာင္စံုငါးေလးေတြ လူးလားေခါက္ျပန္ကူးခတ္ေတာ့ ေရတံခြန္ေလးအတြက္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈပဲေပါ့....။

ကိုယ္ကသာ အဲဒီေကာင္ေလးကို ေရတံခြန္နဲ႔ခိုင္းႏိႈင္းတာ သူကေတာ့အနားမွာ ေရဗူးထားမေသာက္တတ္တဲ႔ သူမ်ိဳး....။ ကိုယ္နဲ႔စကားေျပာရင္ေတာ့ သူကေျပာတတ္ေသးတယ္ ေရမ်ားမ်ားေသာက္ အသားေရလွတယ္တဲ႔...။ ကိုယ့္အျမင္ေတာ့ အဲလိုေရတံခြန္နဲ႔တူတဲ႔သူဟာ ဘ၀မွာ ဘယ္ေလာက္ပဲခက္ခဲၾကမ္းတမ္းပါေစ အဲဒီအခ်ိန္ကိုရေအာင္ ျဖတ္ေက်ာ္တယ္....။ ျဖတ္ေက်ာ္ေနစဥ္ကာလမွာပဲ လူကအပူမီးေတြေတာက္ေလာင္တာ အားလံုးလဲ ျပီးသြားေရာ စမ္းေရအိုင္ေလးလိုေအးခ်မ္းသြားလိုက္တာ....။ ဒါေၾကာင့္ သူ႔ကိုၾကည့္ရင္ အျမဲေအးေဆးေနတတ္တယ္.....။ေရတံခြန္ေလးဟာ....ဘ၀အခက္အခဲေတြကို ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းနဲ႔ ရင္ဆိုင္ေျဖရွင္းတတ္သူမို႔ လူမသိသူမသိဘ၀ကိုသာသာယာယာ ျဖတ္သန္းေနရသလိုထင္ရတယ္.....။

ေရတံခြန္ေလးဟာ သူ႔မွာရွိတဲ႔စိတ္ကူးယဥ္မႈေတြကို စီးဆင္းေစတဲ႔ စမ္းေခ်ာင္းေလးတစ္ခု ပိုင္ဆိုင္ထားတယ္...။ သူ႔ရ႔ဲစိတ္ကူးေလးထဲမွာ ႏွင္းဆီပန္းပြင့္ေလးေတြပါမယ္.... ခ်ယ္ရီပန္းပြင့္ေလးေတြပါမယ္... ညအလွကိုျဖည့္ဆည္းေပးတ႔ဲ လင္းလက္ေတာက္ပတဲ႔ ၾကယ္ပြင့္ကေလးေတြပါမယ္.... လိပ္ျပာကေလးေတြပါမယ္ ငွက္ကေလးေတြပါမယ္.....ျမက္ခင္းျပင္စိမ္းစိမ္းေတြပါမယ္....။ ျပီးေတာ့ ည၀တ္ရံုလႊာနဲ႔ သိပ္လွတဲ႔ နတ္သမီးတစ္ပါးလည္း ရွိေသးတယ္တဲ႔......။

သူ႔ဘ၀အေမာေတြေျပေစဖို႔ သူ႔ရဲ႔ စမ္းေခ်ာင္းထဲမွာ သူေန႔စဥ္ကူးခတ္အနားယူရတယ္.......။ ဟုတ္တယ္ေလ ေရတံခြန္ဆိုတာ ဟိုးးးအျမင့္ကေနစီးက်လာျပီးရင္.......ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဒီစမ္းအိုင္ထဲ စီးဆင္းလာသမွ် ခရီးပန္းလာသမွ် အေမာေျဖရတာပဲမဟုတ္လား........။

မိုးေငြ႔

ဖ်ားေနေသာျမိဳ႔.......

ျမိဳ႔ေလးက မႈန္မိႈင္းျပာေ၀ေနတဲ႔ ျမဴႏွင္းေတြနဲ႔ အုပ္ဆိုင္းေနတဲ႔ ေတာင္တန္းျပာေတြပတ္လည္၀ိုင္းထားေတာ့.... ခုလိုရာသီေလးမွာ အေပၚ၀တ္အေႏြးထည္ေလးလႊမ္းျခံဳထားျပီး အိေျႏၵရေနတဲ႔ မိန္းမပ်ိဳတစ္ေယာက္လိုပါပဲ...။

ေတာင္ေပၚကေနစီးျပီးၾကည့္ရင္ ညဘက္ဆို သိပ္လွတယ္...။ အိမ္ေျခသိပ္မမ်ားေတာ့ မီးေလးေတြမွိတ္တုတ္မွိတ္တုတ္နဲ႔ ေကာင္းကင္ကၾကယ္ကေလးေတြနဲ႔ အျပိဳင္ရွိေနၾကတယ္....။ ေဆာင္းေလေအးက ျမဴေငြ႔ေတြ တိမ္ေငြ႔ေတြကို သယ္သယ္လာတတ္တယ္....။ ဂြမ္းေစာင္အပါးေလးကို ကိုယ္မွာျခံဳျပီး ညအလွကိုၾကည့္ရတာ အရသာရွိလိုက္တာ....။ ကိုယ့္ေရွ႔က ထင္းမီးပံုကလဲ တေငြ႔ေငြ႔ေတာက္ေလာင္လို႔....။ မီးပံုက မီးရႈိ႔တဲ႔ အနံ႔ ေလထဲကပါလာတဲ႔ ႏွင္းေငြ႔ရဲ႔ ရနံ႔ေတြကို ရႈရႈိက္ရတာမွ ေဆာင္းရဲ႔ အရသာပိုျပီးပီျပင္သြားတယ္.....။

ကိုယ့္နေဘးမွာ ေစာေစာကမွ မင္းေဖ်ာ္ေပးထားတဲ႔ အေငြ႔ေထာင္းေထာင္းထေနတဲ႔ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္....။ ေမႊးလိုက္တာကြယ္......။ အဲဒီေကာ္ဖီနံ႔ေမႊးေမႊးေလး ကမၻာေပၚမွာဘယ္မွာမွ ရွာမေတြ႔ႏိုင္တဲ႔ မင္းရဲ႔လက္ရာ တစ္ေယာက္တည္းရွိတယ္......။ မင္းေဖ်ာ္တိုက္တဲ႔ ေကာ္ဖီအရသာကို အန႔ံရရံုနဲ႔ ကိုယ္အလြတ္ရ ေနတတ္ျပီေလ....။ သိပ္လွတဲ႔ ညရယ္.... ေကာင္းကင္က ၾကယ္ကေလးေတြရယ္....ေကာ္ဖီပူပူတစ္ခြက္ရယ္.... သိပ္ခ်စ္တဲ႔ မင္းရယ္ ေဘးနားမွာရွိမွေတာ့ ဒီထက္ျပီးျပည့္စံုတာ ဘာမ်ားရွိဦးမလဲ.......။

ျခံဳေစာင္ေလးနဲ႔ တဲကေလးရဲ႔ တိုင္မွာ ေကြးေကြးကေလးမွီေနတဲ႔ကိုယ့္ကို မင္းက နဖူးအသာလာစမ္းတယ္....။ ကိုယ္မဖ်ားပါဘူးကြယ္....။ ႏွင္းရဲ႔ အေအးဒဏ္ကို အန္တုဖို႔ ခႏၶာကိုယ္အပူရွိန္ကို နည္းနည္းကေလး ျမွင့္ထားတာပါ။ ေဆးလဲ မေသာက္ခ်င္ပါဘူး......။ တခါတေလ အဲဒီပူရွိန္းရွိန္းရွိေနတဲ႔ မ်က္ႏွာေပၚကို ႏွင္းေငြ႔ေလေအးေအးေတြ လာထိေတြ႔သြားတာေလးက အရသာ.....။ ေျခာက္ေသြ႔တဲ႔ ကိုယ့္ႏႈတ္ခမ္းကို သပ္ရင္း မင္းဆံပင္ ၾကမ္းၾကမ္းေတြကို လက္နဲ႔ခပ္ဖြဖြ ဖြလိုက္တယ္...။ အို...ႏွင္းေတြနဲ႔စိုစြတ္ေနပါေရာလား.....။ ေမႊးပြလက္ကိုင္ပု၀ါအျဖဴကေလးနဲ႔ မင္းဆံပင္ေတြကို ကိုယ္သုတ္ေပးလိုက္တယ္....။ ကိုယ့္ကိုျပံဳးျပီးၾကည့္ေနတဲ႔ မင္းရဲ႔မ်က္၀န္းတစ္စံုက ၾကယ္ပြင့္ေလးေတြလိုပဲ လင္းလက္လို႔....။

သိပ္လွတဲ႔ ညကေလးကုန္ဆံုးသြားမွာစိုးလို႔ ကိုယ္မအိပ္ခ်င္ေသးဘူး.....။ ကိုယ့္ကို သီခ်င္းဆိုျပပါလား အိန္ဂ်ယ္။ ဂီတာတစ္လက္ယူခဲ႔တယ္.... ကုိယ္ကဂီတာတီးမယ္ မင္းကဆိုေပါ့ ဟုတ္လား......။ ကိုယ္တို႔ ဘာသီခ်င္းဆိုရင္ေကာင္းမလဲ... ၾကယ္ေတြငိုျပီလားဆိုတဲ႔ ကိုငွက္ၾကီးရဲ႔ “ဗင္းဆင့္ဗင္းဂိုးတမ္းခ်င္း” ကိုဆိုၾကမလား....။

ညဥ့္နက္လာေလေလ ျမိဳ႔ကေလးကလဲ မီးေရာင္ေတြမွိန္တထက္မွိန္လို႔ ငိုက္မ်ဥ္းစျပဳလာျပီ......။ ၾကယ္ကေလးေတြကေတာ့ အေမွာင္ကိုဆန္႔က်င္လုိ႔ ပိုပိုလင္းလက္ေတာက္ပေနၾကတယ္....။ အိန္ဂ်ယ္က ျမိဳ႔ကေလးကို ေငးေမာၾကည့္ရင္း ကိုယ့္ကိုေျပာတယ္.....။ ျမိဳ႕ကေလးက ကိုယ္နဲ႔တူတယ္တဲ႔.....။ ေန႔ဘက္ဆို ေရာင္စံုအိမ္ကေလးေတြနဲ႔ အပင္ေတြနဲ႔ စိမ္းစိုလွပေနတယ္တဲ႔...။ ညဘက္က်ေတာ့ မီးကေလးမွိတ္တုတ္နဲ႔ ေအးခ်မ္းတုန္ခိုက္လို႔ ျပာမိႈင္းေနတဲ႔ေတာင္တန္းေတြကို ျခံဳေစာင္အျဖင့္လႊမ္းျခဳံထားတယ္တဲ႔.....။ ေအးေအးခိုက္ခိုက္မွာ ဖ်ားေနတဲ႔ ကိုယ္နဲ႔တူတဲ႔ ျမိဳ႔ကေလး ....ဖ်ားေနတဲ႔ျမိဳ႔ကေလးတဲ႔.....။

တကယ္ပါ....ကိုယ္ေရာ ျမိဳ႕ကေလးေရာ ေႏြးေထြးတဲ႔ အိန္ဂ်ယ့္ရဲ႔ အေတာင္အပံေအာက္မွာအျမဲရွိေနမယ္ဆို ဘယ္လိုျမဴႏွင္းေငြ႕ကမွ ေအးစက္မႈကိုေပးစြမ္းႏိုင္မွာမဟုတ္ပါဘူး....။ ေသခ်ာပါတယ္....။

မိုးေငြ

ျမန္မာျပည္သိန္းတန္ ႏႈတ္ဆက္ပြဲ......

ျမန္မာျပည္ ဦးသိန္းတန္ ႏႈတ္ဆက္ပြဲေလးကို MRTV4 ကေန တိုက္ရိုက္လႊင့္တာ ထိုင္ၾကည့္ျဖစ္တယ္...။ မနက္တစ္နာရီေတာင္ခြဲသြားတယ္...။ ဦးသိန္းတန္ ျပန္လာျပီးကတည္းက ဒီပြဲအပါအ၀င္သံုးပြဲလုပ္တယ္ သံုးပြဲလုပ္တယ္ သံုးပြဲစလံုးေအာင္ျမင္တယ္။ အားေပးတဲ႔ ပရိတ္သတ္ေတြရံုအျပည့္ပဲ။ ဦးသိန္းတန္းသီခ်င္းေတြကို ငယ္တုန္းက နားမေထာင္ဖူးေပမယ့္ မပိုး(ပုိးဒါလီသိန္းတန္)ျပန္ဆိုတဲ႔ အခ်ိန္တုန္းက နားေထာင္ျဖစ္တယ္...။ အဲဒါေၾကာင့္ သူ႔သီခ်င္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို သိေနတယ္...။ ၾကိဳက္လည္းအရမ္းၾကိဳက္တယ္....။ စတူဒီယိုေခတ္ဦးတုန္းက LPJ တီး၀ိုင္းအဖြဲ႕ဆိုတာ တီဗီမွာေတာ့ၾကည့္ဖူးတယ္ ငယ္တုန္းက....။

ခင္ေမာင္ထူးနဲ႔ ေဟမာေန၀င္းတို႔ စံုတြဲဆိုခဲ႔ၾကတဲ႔ ကမၻာ့အျပင္ဘက္ဆိုတဲ႔သီခ်င္းကို ဦးသိန္းတန္သီခ်င္းမွန္းလံုး၀မသိဘူး...။ အခုပြဲက်မွ ဦးသိန္းတန္က အန္တီခ်ိဳျပံဳးနဲ႔ အသံသြင္းခဲ႔ဖူးျပီး စင္ေပၚမွာ တစ္ခါမွမဆိုဖူးေသးတဲ႔ ဒီသီခ်င္းကို ခုတစ္ခါ အန္တီခ်ိဳျပံဳးနဲ႔ပဲျပန္ဆိုပါတယ္....။ အဆိုေတာ္ၾကီးေတြက ၀ါရင့္ေတြဆိုေတာ့ အသံကဘာမွေျပာစရာမလိုဘူးသီခ်င္းကလည္းအရမ္းေကာင္းတာပဲ....။ ဦးသိန္းတန္သီခ်င္းေတြျဖစ္တဲ႔ စေနေတာင့္၊ ေရႊျမိဳင္မွာပဲေနေတာ့မယ္၊ ေရႊရုပ္ေလးေကာက္ရသူ၊ မန္းေျမမွာ၊ မေနာေျမတို႔ ေနာက္ျပီး ကခ်င္ျပည္နယ္နဲ႔ပတ္သက္တဲ႔ သီခ်င္းေတြေရာ သိပ္ေကာင္းတာပဲ....။

သု၀ဏၰပြဲမွာတုန္းက အဆိုေတာ္အငယ္ေလးေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေခၚထားတယ္....။ ကိုညီထြဋ္တို႔ အင္ပါယာ၀ိုင္းနဲ႔ ကိုညီထြဋ္ပဲ ပြဲစီစဥ္ေပးတာ....။ အန္တီခ်ိဳျပံဳး၊ ထြန္းအိျႏၵာဗို၊ ျဖဳိးၾကီး၊ အာဇာနည္၊ အယ္လ္လြန္း၀ါ၊ ေအာင္လ၊ အယ္လ္ဆိုင္းဇီ၊ အိမ့္ခ်စ္ စတဲ႔အဆိုေတာ္ေတြပါ၀င္အားျဖည့္ထားၾကတယ္....။ အိမ္႔ခ်စ္က ဦးသိန္းတန္နဲ႔အတူ ႏွစ္ကုိယ္တူခ်စ္သမွ် ျမန္မာသံသီခ်င္းကို ဆိုသြားတယ္....။ ဆိုေနက်မဟုတ္ေတာ့ ကေလးမေလး ေတာ္ေတာ္ထိန္းျပီးဆိုသြားတာေတြ႔ရတယ္...။ ဒီပြဲမွာ အယ္လ္ဆိုင္းဇီတို႔က ဆရာမၾကီး အသံကေတာ့ ရွယ္ေကာင္းတာ...။ ေရႊခ်ိဳးျဖဴသီခ်င္းကို ဦးသိန္းတန္နဲ႔စံုတြဲဆိုတာမ်ား ဘာမွကိုေျပာစရာမရွိဘူး..။ သိပ္ေတာ္တယ္....။ ေနာက္ဆံုး ႏႈတ္ဆက္ပြဲမွာေတာ့ ငယ္ငယ္တုန္းက လက္တြဲခဲ႔ဖူးတဲ႔ သူငယ္ခ်င္း လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ ဂီတမိတ္ေဆြေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလာဆိုတာေတြ႔ရတယ္...။ အယ္ပီေဂ်အဖြဲ႔သားေဟာင္းေတြ အကုန္လာတီးေပးတယ္...။ ဧည့္သည္အဆိုေတာ္ ဦးဘုိဘုိဟန္ ေဇာ္၀င္းရွိန္ ခင္ေမာင္ထူး ခ်ိဳျပံဳး ေနာ္လီဇာ ေမခလာ ေဟမာေန၀င္း ထြန္းအိျႏၵာဗို တို႔လာေရာက္ေဖ်ာ္ေျဖတယ္....။ ဦး၀င္းဦးရဲ႔ ေမာင္တို႔ခ်ယ္ရီေျမကို ဦးသိန္းတန္ဆိုေတာ့ စႏၵားလက္တံကို ဦးသိန္းတန္တို႔ေခတ္က စႏၵရားဦးမ်ိဳးႏိုင္က ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ ေအးေဆးတည္ျငိမ္စြာ တီးခတ္သြားတာကို အ့ံအားသင့္စရာေတြ႔ရတယ္...။ အံ့အားသင့္တယ္လို႔ေျပာရတာက လက္သံေတာ္ေတာ္ေကာင္းတာ ျပီးေတာ့ ဘာႏုတ္စ္မွမၾကည့္ဘူး အလြတ္တီးတာ....။ အဲမွာ ဥကၠာဦးသာဆို ဗ်ာမ်ားေနတာ.....။ တကယ္ခ်ီးက်ဴးဖို႔ေကာင္းတယ္...။ ေမာင္တို႔ခ်ယ္ရီေျမအျပင္ သံုးရာသီဆိုတဲ႔သီခ်င္းလဲဆိုေသးတယ္ စုစုေပါင္း သံုးပုဒ္တီးေပးသြားတယ္...။ ဦးသိန္းတန္ကေျပာတယ္ .... စႏၵရားကိုမင္းႏိုင္ဆိုတာဒါပဲ သူ႔လက္သံမ်ိဳးဘယ္မွာမွမရွိဘူးတဲ႔....။

မပိုးရဲ႔ သီခ်င္းကို ေဟမာေန၀င္းျပန္ဆိုေနတာ

ေနာ္လီဇာ ငယ္တုန္းက အရမ္းၾကိဳက္တာ ဘရိတ္ဆိုတဲ႔ သီခ်င္းကို မွတ္မိၾကေသးလား (“ကားေလးတစ္စီးေလာက္၀ယ္ရင္ ဘရိန္ပါပါေစ”...ဆိုတာေလ)

စႏၵရားဦးမ်ိဳးႏိုင္

ေမတၱာအားျဖင့္ မိုးေငြ႔

ေနျပည္ေတာ္သို႔တစ္ေခါက္....

၁၁၅မိုင္က Feel Express စားေသာက္ဆိုင္

Feel Express ဆိုင္က မနက္စာ ပဲထမင္းဆီဆမ္းကို ၾကက္ဥေၾကာ္မိုးတယ္

 

ဒါက အမဲေၾကာ္ထပ္မွာလိုက္တာ ဂြတ္ပဲ...မီးမီးၾကိဳက္ၾကိဳက္

ဒီအေပၚနဲ႔ေအာက္ပံုက ေရွာ့ပင္းေမာေတြထင္တယ္ ကယ္ပီတယ္တို႔ အိုးရွင္းတု႔ိ ဂ်မ္းရွင္းတို႔

ဟိုတယ္ ထင္တာပဲ ေတြ႔တာရိုက္လိုက္တာ

ၾကာပြင့္နဲနဲေစာင္းသြားတယ္ (က်ေနာ္လဲျပန္မတည့္တတ္ေတာ့ဘူး မႏွင္းဆီ) ကိုရဲရဲ႔ ကမ္မရြန္းပို႔စ္ေလးမွာ ေရးတာကို သတိရသြားတယ္...။

ဒါကစပါယ္ပြင့္ထင္တယ္...။ အ၀ိုင္းေတြတိုင္း ပန္းတစ္မ်ိဳးေတြ႔ရတယ္...။ စ၀င္၀င္ခ်င္းက ကံ႔ေကာ္ပန္း အဲဒါရိုက္ဖို႔မမီလိုက္ဘူး...။

လြတ္ေတာ္အေဆာက္အအံုကို အျပင္ကေနသြားပတ္ၾကည့္တာ

သေျပကုန္းေစ်းတဲ႔ အဲမွာ နန္းစိန္ကိတ္မုန္႔သြား၀ယ္ၾကတာ

ဆိုင္အတြင္းဘက္ ေကာင္တာေနရာ စားေတာ့မယ္ အဆင္သင့္ပဲ

ၾကက္သားလံုးေျမစာဥဟင္း အရိုးထုတ္ျပီးသားကကတစ္ငါးေပါင္း

၀က္သားခရမ္းသီးေျမအိုးဟင္း(ဒီဟင္းက ၀ိုင္ေကေကအိုမွာ နာမည္ၾကီးဆိုပဲ) အရသာကေတာ့ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္

မက်ည္းေဖ်ာ္ရည္ေအးေအးေလး..ပံုကိုၾကည့္ျပီး ျပန္ေတာင္ေသာက္ခ်င္လာျပီ.....

ေနျပည္ေတာ္ကို ရံုးကအလုပ္ကိစၥနဲ႔သြားရတာ...။ ကိုယ္ကမပါမျဖစ္ဆိုလု႔ိ လိုက္ရတယ္....။ ေန႔ခ်င္းျပန္ပဲသြားတယ္...။ ဟိုမွာ ညအိပ္ရတာ ဟိုတယ္ၾကီးေတြကေတာ့ ဟီးေနတာပဲ....။ ကိုယ္သြားမယ့္ ကိစၥက ခဏကေလးျပီးမယ့္ဟာဆိုေတာ့ အိပ္မေနေတာ့ဘူး. ..။ ရံုးက ကုိယ့္ကားနဲ႔ကိုယ္ဆိုေတာ့ မနက္ေလးနာရီထသြားလိုက္တယ္...။ ခုႏွ စ္နာရီခြဲေတာ့ ၁၁၅မွာ မနက္စာစားတယ္...။ ကိုးနာရီက်ေတာ့ ေနျပည္ေတာ္ေရာက္ေရာ...။ ကိုယ္သြားရမယ့္ ရံုးမွာ လူၾကီးနဲ႔၀င္ေတြ ေျပာစရာရွိတာေျပာျပီးေတာ့ ဆယ္နာရီခြဲပဲရွိေသးတယ္...။ ျမိဳ႔နဲ႔ ေလွ်ာက္ေမာင္းၾကည့္တယ္ လြတ္ေတာ္ကိုအျပင္ဘက္ကသြားၾကည့္တယ္...တစ္သက္နဲ႔တစ္ကိုယ္မျမင္ဖူးတဲ႔ ဆယ့္ႏွစ္လမ္းသြား လမ္းမၾကီးေတြ သြားၾကည့္တယ္...။ သေျပကုန္းေစ်းမွာ မုန္႔ေတြ၀င္၀ယ္တယ္... အဲေစ်းနားမွာရွိတဲ႔ ၀ိုင္ေကေကအိုမွာ မန္မန္း၀င္စားၾကတယ္....။ သြားၾကတာက ေလးေယာက္ ဟင္းပဲြက ၾကီးေတာ့ သံုးမ်ိဳးပဲမွာစားတယ္ ေတာ္ေတာ္စားလိုက္ရတယ္ ကုန္ေအာင္ကို လိေမၼာ္ရည္ႏွစ္ခြက္ မက်ည္းေဖ်ာ္ရည္ႏွစ္ခြက္ နဲ႔ ဟင္းသံုးပြဲ ထမင္းအပါအ၀င္ကို တစ္ေသာင္းနဲ႔ ခုႏွစ္ေထာင္ေက်ာ္က်တယ္...။ ေဂ်းဂ်ီးတယ္ေတာ့......။ မနက္က ဖီးလ္မွာ ထမင္းေၾကာ္ ငါးပြဲၾကက္ဥနဲ႔ ေကာ္ဖီသံုးခြက္ အမဲေၾကာ္တစ္ပြဲကို ခုႏွစ္ေထာင္အတိက်တယ္....။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ကိုယ္မလုပ္ႏိုင္ရင္တန္တာပဲလို႔ေတြးလိုက္တယ္....။ ေန႔လည္စာစားျပီး အေညာင္းေျပအညာေျပ ေမာေတြမွာ ေစ်း၀ယ္ထြက္မယ္တဲ႔...။ အင္း ရန္ကုန္မွာက သိပ္မထြက္ရရွာဘူးေလ...။ အစကေတာ့ ေရပူစမ္းသြားမလားလို႔ ေ၀းတယ္တဲ႔ ရွမ္းျပည္ထိေရာက္သြားမယ္ ပင္ေလာင္းသြားတဲ႔လမ္းဘက္ဆိုေတာ့ မသြားျဖစ္ေတာ့ဘူး ...။ ေရပန္းဥယ်ာဥ္က်ေတာ့လည္း ညအိပ္မွေအးေဆးၾကည့္လို႔ေကာင္းတာဆိုေတာ့ အဲဒါလည္းလြတ္တယ္....။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ အိုးရွင္းမွာပဲ ဟိုပတ္ဒီပတ္ အဲကြန္းကလဲေအးေတာ့ မိုက္တယ္.....။ အျပင္မွာသိပ္ပူတယ္....။ ဒီေကာင့္ခ်တဲ႔ တီရွပ္ကေလးေတြ ၂၅၅၀က်ပ္တဲ႔ တစ္ထည္ကို...။ သံုးထည္၀ယ္လိုက္တယ္ ေရွာ႔ပင္တန္ႏွစ္ထည္၀ယ္တယ္...။ ဟုတ္ေနေရာေနာ္....။

ရန္ကုန္ျပန္ထြက္လာေတာ့ တစ္နာရီေက်ာ္ျပီ....။ ၁၁၅မိုင္ျပန္ေရာက္ေတာ့ အိပ္ခ်င္ေျပ ေကာ္ေကာ္၀င္ေသာက္တယ္....။ ဖီးလ္မွာပဲ....။ ငါးပိေၾကာ္အစပ္တစ္ထုပ္ အခ်ိဳတစ္ထုပ္၀ယ္တယ္..။ ငွက္ေပ်ာ္ေၾကာ္၀ယ္တယ္....။ ငါးပိေၾကာ္က သူတို႔ဆိုင္ကေတာ္ေတာ္ေကာင္းတာ...။ ကြကိုယ္အိမ္မွာေၾကာ္ရင္ အဲပံုမထြက္ဘူး....။ ရန္ကုန္မွာေတာ့ ျပည္ေထာင္စုရိပ္သာလမ္းက ဖီးလ္ျမန္မာစားေသာက္ဆုိင္မွာ အစံုေရာင္းတယ္....။ ေနာက္တစ္ခါစားခ်င္ရင္ အဲမွာ ေျပး၀ယ္ရမယ္...။ ရန္ကုန္ျမိဳ႔ထဲ၀င္ေတာ့ ညေနငါးနာရီတိတိ။ အမွတ္သံုးလမ္းမၾကီးကေန၀င္တယ္....။ ၾကည့္စမ္း ဘာလမ္းမၾကီးလဲ ဘုရားစူးလမ္းမၾကီးပါ ကားႏွစ္စီးေတာင္ဟိုဘက္ဒီဘက္မနည္းေရွာင္ေမာင္းေနရတယ္....။ ေနျပည္ေတာ္ကလမ္းေတြျမင္ခဲ႔ျပီး ကြကိုယ္ မဗိ်ဳင္းျဖစ္ေနတာ....။ အဲမွာ ကားေတြတန္းစီေနလို႔ အိမ္ကို ညေနေျခာက္နာရီေက်ာ္မွေရာက္တယ္....။ ဟူးးး ေမာေက်ာ...။

မိုးေငြ႔

ကိုယ္ငိုေနတာသိလား........

မနက္ခပ္ေစာေစာဖက္က ျမင္လိုက္ရတဲ႔ ျမဴေငြ႔ေတြလိုပဲ ကိုယ့္မ်က္၀န္းေတြမွာ ေငြ႔ရည္ဖြဲ႔ေနတယ္........။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဟိုးးးး ေတာင္ထိပ္ဆီက လြမ္းမိုးရိပ္ေတြက မိုးတိမ္ညိဳညိဳဖြဲ႔ျပီး မုိးသားအျဖစ္ရြာခ်လိုက္ေတာ့တယ္......။

တခါတခါက်ေတာ့ ကိုယ့္ခံစားမႈကို လ်စ္လ်ဴရႈခံရတယ္လို႔ ထင္ျပီး ၀မ္းနည္းမိတာပါ......။

အမွန္ေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္တဲ႔ အေျခအေနတစ္ခုအတြက္ ကိုယ့္ကိုစိတ္ပ်က္သြားေစေတာ့လို႔ တမင္လုပ္တာ... ေျပာတာလဲျဖစ္ႏုိင္တာပဲ...(ကိုယ့္ဘက္ကအေတြးေတြပါ) ။ မျဖစ္ႏိုင္တဲ႔ အရာတစ္ခုကို ျဖစ္ေအာင္ကိုယ္ၾကိဳးစားေနတာမွမဟုတ္ဘဲ...။ ကိုယ္နားလည္ပါတယ္.....။

စက္၀ိုင္းသီအိုရီကို ကိုယ္တို႔လိုက္နာစရာမလိုပါဘူး....။ မင္းလဲ ဆက္ေလွ်ာက္ ကိုယ္လဲဆက္ေလွ်ာက္မယ္......။ ဆံုဆည္းမႈဆိုတာ လုပ္ယူဖန္တီးလို႔ရမယ့္အရာမ်ိဳးမွမဟုတ္ဘဲ.....။ ကံၾကမၼာက မျမင္ႏိုင္ေအာင္ black spot မိေအာင္လုပ္ထားရင္ ကိုယ္တုိ႔လဲ ဘာမွမတတ္ႏိုင္ပါဘူး....။ အဲလိုပဲေျဖသိမ္႔တာေပါ့...။

ခံစားမႈတစ္ခုျဖစ္တုိင္းျဖစ္တိုင္း ရင္ထဲကစကားလံုးေတြက ပိတ္ကားေပၚမွာ စာတန္းထိုးသလို တစ္မ်ိဳးျပီးတစ္မ်ိဳးေျပာင္းေျပာင္းသြားတယ္........။ ကိုယ့္ရုပ္ရွင္ကို မင္းစိတ္မ၀င္စားပါဘူး အိန္ဂ်ယ္.....။ ဒါေပမယ့္ မင္းေၾကာက္တတ္တဲ႔သရဲကားကိုေတာ့ ကိုယ္ကမျမင္ရဘဲ တစ္ဘက္ကေနကူၾကည့္ေပးပါတယ္.......။ မင္းအေၾကာက္ေျပေအာင္ စကားေျပာေပးမယ္......။

ညဥ့္နက္ပါေစ......ကိုယ္ေစာင့္ေနဦးမယ္.... မင္းရုပ္ရွင္ၾကည့္ျပီးတဲ႔အခ်ိန္ထိေပါ့....။ မင္းအိပ္ယာမ၀င္ခင္ အိပ္မက္ထဲမပါသြားေအာင္ ကိုယ္စကားေတြေျပာေပးမယ္.......။ ဘာအိန္ဂ်ယ္လဲကြယ္....သရဲလဲေၾကာက္တတ္သတဲ႔........။

အိန္ဂ်ယ္က သရဲကားၾကည့္ရင္း ေၾကာက္စရာအခန္းေရာက္ရင္စကားလာလာေျပာရင္းနဲ႔ေပါ့........။ လိုင္းကလဲက်လိုက္ေသး....။ ကိုယ္ခဏကေလးေပ်ာက္သြားတာကို မင္းကသိလိုက္သားပဲ...ကိုယ္မအိပ္ေသးပါဘူး လိုင္းက်သြားလို႔ပါ...မင္းရုပ္ရွင္ၾကည့္ျပီးတဲ႔အထိေစာင့္ေပးမယ္..။

မင္းဇာတ္ကားၾကည့္ျပီးသြားေတာ့မွ မင္းနဲ႔စကားနဲနဲေျပာျပီး ႏွႈတ္ဆက္ အိပ္ယာ၀င္ေတာ့တယ္......။ အိပ္မက္လွလွမက္ပါေစ အိန္ဂ်ယ္....။


မုိုးေငြ႔

White Angel......

ေနသာေပမယ့္....ေကာင္းကင္မွာေတာ့ ခဲသားေရာင္နဲ႔ အျပာႏုေရာင္စပ္ထားပံုမ်ား ပန္းခ်ီတကားႏွယ္.....။ တိမ္စိုင္ေထြးေတြ.... ေနျခည္ႏုႏုေတြ ...ေရလိႈင္းေဖြးေဖြးေတြက သူမအလွမွာ ၀တ္ဆင္းခတြားၾကတယ္....။ နတ္သမီးအလား ...လို႔ခိုင္းႏိႈ္င္းဖို႔မလို...သူမသည္ အျဖဴေရာင္နတ္သမီးတစ္ပါးပဲေလ...။

ကိုယ္အႏွစ္သက္ဆံုးကေတာ့ မင္းရဲ႔ နက္ေမွာင္ေက်ာ့ရွင္းတဲ႔ ဆံႏြယ္ရွည္ရွည္ေတြကိုပါပဲ....။ မိန္းမတို႔ဘုန္းဆံထံုး ဆိုသလိုေပ့ါ....။ ေကာင္းျခင္းအျဖာျဖာထဲက အဲဒီေကာင္းျခင္းနဲ႔ျပည့္စံုတာဟာ... နတ္သမီးရဲ႔ ဘ၀အက်ိဳးေပး ကုသိုလ္ကံေကာင္းခဲ႔လို႔ပဲျဖစ္မွာပါ.......။

ကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္လို ကိုယ္ဖြဲ႔ဖြဲ႔ႏြဲ႔ႏြဲ႔ မေျပာျပတတ္ပါဘူး.....။ စိတ္ကူးယဥ္စာေရးဆရာေတြမွာ လွပတဲ႔ စိတ္ကူးေတြရွိသတဲ႔.....။ လွတဲ႔စိတ္ကူးကတဆင့္ စကားလံုးေတြကို ထင္ဟပ္ေစမွာပါ....။ ဒါေပမယ့္ အျဖဴေရာင္နတ္သမီးအတြက္ တင္စားစရာ စကားလံုးနဲပါးလိမ္႔မယ္ထင္တယ္......။

လွလိုက္တာဟယ္.... အိုက္တင္ကလဲေကာင္း ပို႔စ္ကလဲေပးတတ္ မင္းသမီးလုပ္ပါလား....။ မေျပာပါနဲ႔ တခ်ိန္က သူမအလြန္ရူးသြပ္ခဲ႔ဖူးတဲ႔ အႏုပညာ...။ ဒါေပမယ့္လည္း ေပ်ာ္ရာမွာမေနရ ေတာ္ရာမွာေနဆိုသလို ကိုယ္လုပ္ခ်င္ ျဖစ္ခ်င္တာကတစ္မ်ိဳး လုပ္ေနရတာ ျဖစ္ေနရတာကတစ္မ်ိဳးေလ....။ ကိုယ္ကိုယ္တုိင္က အဲလိုျဖစ္ေနလို႔ ခံစားနားလည္ေပးႏိုင္တယ္....။

ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ကြယ္...လူဆိုတာ ကိုယ္က်ရာေနရာမွာ တာ၀န္ေက် ကိုယ့္လုပ္ရမယ့္အလုပ္မွာၾကိဳးစားရင္ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာေတာ့ အဲဒီကိုယ္၀ါသနာမပါဘူးဆိုတဲ႔အလုပ္က ကိုယ္တကယ္လုပ္ရမယ့္အလုပ္အတြက္ အေတြ႔အၾကံဳ အေျခခံအုတ္ျမစ္တစ္ခုျဖစ္သြားစျမဲပါ......။ အဲလိုပဲ နတ္သမီးျဖစ္ခ်င္တာေတြ တစ္ေန႔ေန႔က်ရင္ အေကာင္အထည္လိုက္ျမင္ရမွာပါ......။ ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တာေတြဟာ ျဖစ္ခ်င္စိတ္အားထက္သန္ရင္ တိတ္တိတ္ကေလး ဆုေတာင္းေနလဲ.... ျဖစ္ကိုျဖစ္လာတတ္တယ္....။ အခ်ိန္ပဲလိုတာပါ အခ်ိန္ကိုေစာင့္ဆိုင္းဖို႔ပဲလိုတာပါ...။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ယံုၾကည္မႈခိုင္မာသေရြ႔ ဆုေတာင္းေတြက အျမဲျပည့္ေနမွာပါ။



ႏို၀င္ဘာ ၁၉ မွာက်ေရာက္မယ့္ သူမေမြးေန႔အတြက္ ... ကိုယ့္ရဲ႔ အက္ေဆးလက္ေဆာင္ေလးဟာ... ေဆာင္းဦးရဲ႔ ႏွင္းမႈန္လြလြေလးေတြလိုပဲ သူမအသည္းကို ေအးခ်မ္းလို႔ ဘ၀င္ခိုက္ေစမွာ ကိုယ္ယံုၾကည္ပါတယ္ နတ္သမီးေရ။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ကိုယ့္ရင္ထဲက အစစ္အမွန္ ဖြင့္အန္က်လာတဲ႔ စကားလံုးေတြနဲ႔ ဖြဲ႔ထားတဲ႔ အက္ေဆးမို႔ပါ....။

အျဖဴေရာင္နတ္သမီးေလး သည္ေမြးေန႔မွစျပီး အျမဲလွပ အျမဲေပ်ာ္ရႊင္ အခက္အခဲအားလံုးေက်ာ္လႊားႏိုင္လို႔ လိုတိုင္းတ ဆႏၵေတြျပည့္၀ပါေစလို႔ ဆုမြန္ေကာင္းေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္...။

OK..... I See U......... ေနာက္ႏွစ္ျပန္ဆံုမယ္ မဂၤလာခမ္းမၾကီးတစ္ခုထဲမွာေပါ့......း)

ခ်စ္တဲ႔
မိုးေငြ႔

ps : နတ္သမီးရဲ႔ ပံုထဲမွာ အဲဒီပံုေလးကိုအၾကိဳက္ဆံုးပဲ...။