ကမၻာဦးအသီးစားသံုးသူေတြ

ၾကယ္ကေလးေတြ ျပိဳးျပိဳးျပက္ျပက္ လင္းလင္းလက္လက္နဲ႔ ညက ရိုးစင္းစြာလွပလို႔ေနတယ္....။

သူ႔ကို သူတို႔က၀ွက္ထားလိုက္...... ကိုယ့္ကို၀ွက္ထားလိုက္နဲ႔.... ေတြ႔ဆံုခြင့္ေလး တုိေတာင္းတဲ႔ၾကားက...... ရင့္မွည့္တဲ႔ အပင္ကေနသူေခၽြခ်ေပးတဲ႔ ခ်ိဳျမတဲ႔ သစ္သီးေလးကို စားသံုးခြင့္ရလိုက္တယ္......။ အဲဒီခ်ိန္မွာ သူ႔မ်က္ႏွာကို ေလနီၾကမ္းေတြျဖတ္တိုက္ခံလိုက္ရသတဲ႔......။ ခ်ိဳျမတဲ႔သစ္သီးေၾကာင့္လဲကိုယ့္ပါးျပင္မွာ မက္မြန္သီးေလးေတြျဖစ္ကုန္တယ္....။

ညကတိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ရွိလြန္းလို႔.... ကိုယ့္အသက္ရွဴသံကိုယျ္ပန္ၾကားေနရတယ္.....လည္တိုင္မွာဆြတ္ဖ်န္းထားတဲ႔ Gucci Envy Me ရနံ႔ေလးကလည္း ေသြးေၾကာေလးေတြတစ္ခ်က္ခုန္လိုက္တိုင္း ခုန္လိုက္တိုင္း ေမႊးပ်ံ႔ထြက္လာၾကတယ္....။ ဘယ္ဖက္အိတ္ကပ္ေလးဆီက သံစဥ္တစ္ခု ယိမ္းယိမ္းႏြ႔ဲႏဲြဲ႔နဲ႔ခပ္တိုးတိုးကေလးၾကားေနရတယ္...။ ကိုယ့္ဘ၀အတြက္ ရုိမန္႔တစ္ျဖစ္လြန္းတဲ႔ ညေလးတစ္ညပါပဲ.....။

မျမင္ရေပမယ့္ သူလဲ ကိုယ့္လိုပဲ ပါးျပင္ရိွန္းျမျမနဲ႔..... သူကိုယ္တိုင္ရဲ႔ႏွလံုးသားဗံုသံေတြကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလး ျပန္နားေထာင္ေနမိမွာေသခ်ာပါပဲ......။ ႏႈတ္ခမ္းမွာ အျပံဳးေတြကိုခ်ိပ္ဆြဲထားလို႔ .... ကိုယ့္အလာကို စိတ္ရွည္လက္ရွည္ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနတတ္မွာေပ့ါ.....။ အျမဲတမ္းစိတ္ရွည္ႏုိင္ပါေစ.....။ ကိုယ့္ကိုသည္းခံခြင့္လြတ္ႏိုင္တဲ႔သူ ကမၻာေပၚမွာမရွိေသးဘူးေလ.....။ အဲလို ကိုယ္ကဆိုးတယ္....။

ေရာ့..... ........ ဧ၀ ေပးသြားတဲ႔ အစိမ္းေရာင္ပန္းသီးေလး တစ္၀က္ဆီစားၾကမယ္ေလ.....။ ပန္းသီးကရတဲ႔ဓါတ္ေတြ အေသြးထဲ အသားထဲ ေပ်ာ္၀င္စီးဆင္းသြားလိမ္႔မယ္.....။ ၾကည္ႏူးမႈေတြ ေ၀ျဖာလို႔ ၾကက္သီးေမႊးညင္းေလးေတြထသြားတယ္..။

ခုကစျပီး ကိုယ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႔ ပတ္သက္မႈကဘာလဲ........။ ရင္ခုန္သံထပ္တူညီမွ်တဲ႔ သူေတြေပါ့ ဟုတ္လား....။ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္နားလည္မႈေပးႏိုင္တဲ႔......ရင္ဘတ္ထဲကစကားလံုးေတြကို လွလွပပစီျခယ္ ခင္းက်င္းျပမယ့္သူေတြေပါ့...။

ကိုယ္တို႔အတူစားသံုးမယ့္ သစ္သီးေလးေတြက အရသာခ်ိဳျမျမ ထာ၀ရအတြက္ေပါ့ ဟုတ္လား........။

ပန္းသီးတစ္လံုးရဲ႔ ဒိုင္ယာရီ

ရင္ခုန္သံေတြနဲ႔.........ရင္း
စစ္ပဲြ.....တစ္ရာ.....ခင္းၿပီး
အသီးကေလး.......ခ်ိဳျမျမ
သူ႕အတြက္ ေခြၽခ်ခဲ႕တယ္
လိုအပ္ရင္....... ထုတ္စား
ဘယ္ဘက္....အိပ္ကပ္ထဲ ထည္႕.....
သိမ္းထားေပးပါ
သူ႔အတြက္.............ခ်ိဳျမ ထာဝရေပါ႕
ေပးနိုင္တာ......တခုတည္း
အနိႈင္းမဲ႔ပါ..................

..
အတိုင္းအထြာေတြခ်န္ထား
က်န္တာေတြြြ...မစၪ္းစားနဲ႕
ခ်န္မသြားပါဘူး..........ယံုုုု
သူ႕...အတြက္.........ပံုလို႕
ေပးခဲ႕ၿပီပဲ....................

ကိုယ္.........ေတာင္႔တတာ
သူေၾကြးမယ္႔ ပန္းသီးရယ္ပါ
အလို................မက်လို႕
ငိုျပပါဆို...........ငိုျပပါ႔မယ္
တခါတေလသူေျပာေျပာတဲ႕
ကေလး..ဆိုးေလး....ကိုယ္

သူေျပာတဲ႔.........ထိုတစ္ည
မီး...ေရာင္စံု.........အလွမွာ
တူနွစ္ကိုယ္ ၾကည္ကာနူးလို႕
မက္မြန္သီးမ်ားစီကာတြဲတယ္
သူေၾကြးမယ္႕ ပန္းသီးကိုစား
သူ႕.....အနား.......ခစားလို႕
ေပ်ာ္ရႊင္ရမယ္႕.........ထိုည
ကိုယ႔္အိပ္မက္ေတြ....လွေန
ေတာ႔မွာ.......................

သူ႕ အနားေလး....ကပ္ထိုင္
သူ႕ လက္ဖဝါးေလး..ကိုင္ၿပီး
ေႏြးေထြးမႈေတြနဲ႕...ေပြ႕ဖက္
သူ႕အိပ္မက္ေတြ လွေစမယ္

စိတ္ကူး.....ေန႕ရက္ေတြက
သူနဲ႕က်မွွွ...........အရာရာ
လွပ...............ေနခဲ႔တယ္
ဘာပဲဲဲ.............ျဖစ္ျဖစ္ေပါ႕
သူေကြၽးမယ္႔ အသီးတစ္လံုး
ထာဝရ... စားသံုးခြင္႔ ရရင္ပဲ
ျပည္႕စံု...လံုေလာက္...ပါၿပီီီ

လွည္႕စားကာ.........ခ်န္ထား
အေဝးကိုထြက္သြားရင္ေတာင္
ဟန္ေဆာင္ရင္း ၿပံဳးေနပါ႕မယ္
သူေပးခဲ႕မယ္႕..အသီးတစ္လံုး
ခ်ိဳျမေမႊးေနအံုးမယ္႕ အထိေပါ႕......။(ကၽြန္မ၏ကဗ်ာဆရာ)

အားလံုးရဲ႔ ႏွစ္သစ္အၾကိဳညေလး လွပပါေစ........
မိုးေငြ႔

ကိုယ္ေယာင္ေဖ်ာက္ခ်စ္သူ.......

ကုိယ္႔ရဲ႕ ညေတြက ေမွာင္လြန္းတယ္ ... အလြမ္းေငြ႔ေတြက ေအးစက္စက္ႏိုင္လြန္းတယ္ ... ကုိယ္ေယာင္ေဖ်ာက္သူကုိ ရွာေဖြရလြန္းလို႔လဲ ေမာပန္းလွျပီ ... ဒီဇင္ဘာရဲ႕ ႏွင္းစက္ေတြၾကား အလင္းျမဴမႈန္တစ္ပြင္႔စာမွ ေ၀းကြာေနရလား ခ်စ္သူ ဖူးပြင္႔အံက်လာတဲ႔ ႏွလံုးသား ဗံုသံေတြ စည္းခ်က္က်နေစဖို႔ ကုိယ္႔မ်က္ရည္ေတြ ေခ်ာင္းစီးေပးရမွာလား ... အလြမ္းနဲ႔ေရးတဲ႔ ဇာတ္ထုပ္တခုက ဒီဇင္ဘာမွာ မဖိတ္ေခၚပဲ ေရာက္လာတယ္ .. (သူ႔လို႔ ကုိယ႔္လိုေပါ႔) ႏွင္းသားနန္းေတာ္ေအာက္ ပန္းမေၾကြလည္း ေကာက္ၾကစို႔ ခ်စ္သူ ... ျဖဴစင္ၾကြရြေနတဲ႔ အလင္းျဖာျဖာ အပြင္႔ေတြ ရင္ထဲမွာ အဆုတ္လိုက္ပါပဲ ... တျဖည္းျဖည္းေၾကြမလို႔နဲ႔ ေ၀ွ႔ကာ၀င္တိုက္ခတ္ ႏွလံုးသား တစ္ခန္းရပ္တံ႕သြားရတယ္ ... ကုိယ္ေယာင္ေဖ်ာက္သူကေတာ႔ ေ၀းျမဲေ၀းဆဲ ...။(ညလင္းအိမ္) မွတ္ခ်က္ ။ ။ က်မရဲ႔ နစ္မွာ “ကုိယ္႔ရဲ႕ ညေတြက ေမွာင္လြန္းတယ္ ... အလြမ္းေငြ႔ေတြက ေအးစက္စက္ႏိုင္လြန္းတယ္....ကုိယ္ေယာင္ေဖ်ာက္သူကုိ ရွာေဖြရလြန္းလို႔လဲ ေမာပန္းလွျပီ”လို႔ေရးထားတာကို က်မရဲ႔ ေမာင္ေလး အသဲကြဲကဗ်ာဆရာ ညလင္းအိမ္က ခုလို ကဗ်ာတစ္ပုဒ္အျဖစ္ဖန္တီးေပးလိုက္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္...။ ေက်းဇူးပါ ေမာင္တူး ...။

ကၽြန္မ၏ဒီဇင္ဘာ......

ဒီဇင္ဘာဆိုတာ ႏွင္းပြင့္ေတြလိႈင္ေ၀တဲ႔ ေဆာင္းလတစ္လတဲ႔လား.....။ ငယ္ငယ္တုန္းက နယ္မွာ အတန္းထဲက သူငယ္ခ်င္းတခ်ိဳ႔က တိုင္းရင္းသူ ေခရစ္ယာန္ဘာသာေတြဆိုေတာ့ ခရစၥမတ္ဆို သူတို႔ရြာမွာ ထမင္းဖိတ္ေကၽြးၾကတယ္....။ ေခါပုတ္ပူပူေႏြးေႏြးေတြေထာင္းေကၽြးၾကတယ္...။ ညဘက္ဆို ကိုယ္တို႔ရြာဘက္ Carol Singing လာဆိုၾကတယ္....။ သီခ်င္းလာဆိုတဲ႔သူေတြကို ေကာ္ဖီ မုန္႔ သၾကားလံုးစတာေတြနဲ႔ ဧည့္ခံၾကတယ္...။ ေပ်ာ္စရာေလးပဲ....။ ခရစ္ယာန္မဟုတ္ေပမယ့္ ခရစၥမတ္နဲ႔ေတာ့ ငယ္ကတည္းက သိပ္မစိမ္းခဲ႔ဘူး...။ ဒီဇင္ဘာဟာ ပြဲေတာ္ေတြန႔ဲ ႏွင္းပြင့္ဇာပု၀ါေအာက္မွာ အျမဲလွပေနတတ္တယ္....ဘယ္အခ်ိန္မဆိုဘဲ...။ ျပီးေတာ့ ေနာက္တစ္ႏွစ္ကူးဖို႔ ႏႈတ္ဆက္ပြဲေလးေတြတေပ်ာ္တပါး က်င္းပၾကတယ္....။ ခ်မ္းေအးျပီး လူတိုင္းကို ေပ်ာ္ရြႊင္ၾကည္ႏူးမႈေတြ သယ္ေဆာင္လာေပးတတ္တဲ႔ ဒီဇင္ဘာကို မႏွစ္ျမိဳ႔တဲ႔သူ မရွိသေလာက္ရွားမယ္လို႔ ကိုယ္ထင္ပါတယ္...။ အေအးကဲတဲ႔ ရွမ္းျပည္မွာေနဖူးသူမို႔....တခါတခါေဆာင္းကုိ ကုိယ္ေၾကာက္မိတယ္...။ သိပ္ေအးခဲလာရင္ အဆစ္ေတြကိုက္တတ္တဲ႔အခါ.... ေမြးရာပါႏွာေခါင္းေပါက္တစ္ဖက္က်ဥ္းတဲ႔သူမို႔ အဲလို အရိုးထဲထိေအးခိုက္တဲ႔ခ်ိန္မွာ ညည ႏွာေခါင္းပိတ္ျပီး အိပ္မရလို႔ ထထထိုင္ေနခဲ႔ရတဲ႔အခါက်ရင္ေပါ့...။ ရန္ကုန္ေရာက္လာေတာ့ ဒီဇင္ဘာနဲ႔ ကိုယ္နဲနဲစိမ္းသြားတယ္..........ေတာ္ေတာ္ၾကာတဲ႔ အထိပါပဲ...။ ကိုယ့္ဘ၀မွာ မွတ္မွတ္ရရ ဒီဇင္ဘာကေတာ့ ကိုယ္တကၠသိုလ္ဒုတိယႏွစ္တက္တုန္းကေပါ့...။ မနက္ေစာေစာစီးစီးတက္ၾကြစြာ ႏွင္းအေအးဒဏ္ကို အန္တုလို႔ ကိုယ့္ေမဂ်ာကမဟုတ္ဘဲ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္၀င္းထဲက ေဘာလံုးကြင္းတစ္ခုဆီကို ေမဂ်ာအလိုက္ျပိဳင္ပြဲေလးတစ္ခုအတြက္ အားေပးဖို႔ ေရာက္သြားခဲ႔ဖူးတယ္...။ ကိုယ္အားေပးခ်င္တဲ႔သူက ကိုယ့္ထက္ဂ်ဴနီယာက်တဲ႔ ပထ၀ီေမဂ်ာက အသားညိဳညိဳနဲ႔ ေကာင္ေလးကိုပါ...။ အဲဒီေန႔က ပထ၀ီနဲ႔ ရုကၡေဗဒ ေမဂ်ာတို႔ကန္တဲ႔ပြဲ...။ ကိုယ့္နဲ႔သိတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းတခ်ိဳ႔က ကိုယ့္ေမဂ်ာမဟုတ္ဘဲ ဘယ္သူ႔ကိုလာအားေပးသလဲဆိုျပီး စပ္စုၾကတယ္....။ ေနာက္ေတာ့ အဲဒီအသားညိဳညိဳေကာင္ေလးနဲ႔ ကိုယ္တို႔အဖြဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြျဖစ္သြားၾကတယ္...။ သူက ခရစ္ယာန္ဆိုေတာ့ ခရစၥမတ္ဆို သူ႔အိမ္မွာ ဆုေတာင္းပြဲလုပ္ ထမင္းဖိတ္ေကၽြး သူ X'mas Carol သြားဆိုရင္လိုက္ဖူးတယ္...။ အဲဒီက်မွာ ဒီဇင္ဘာနဲ႔ ခရစၥမတ္ ကိုယ္နဲ႔ ျပန္နီးလာခဲ႔တယ္...။ ရန္ကုန္ရဲ႔ ေဆာင္းက အေအးေပ့ါတတ္လို႔ ကိုယ့္အတြက္ေနလို႔ေကာင္းတယ္...။ RC3မွာ ခရစ္ယာန္သူငယ္ခ်င္းသံုးေယာက္ရွိတယ္...။ သူတို႔ အားလံုးအဆိုေကာင္းၾကတယ္....။ တစ္ေယာက္ကအဆိုကၽြမ္းက်င္တယ္ ...တစ္ေယာက္က ဂီတာတီးေကာင္းတယ္ ေနာက္တစ္ေယာက္က ပီယာႏိုရတယ္....။ အဲတုန္းကအခ်ိန္ကို ခုျပန္ေတြးၾကည့္ေတာ့ လြမ္းစရာပါပဲ...။ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ရွည္ေတြနဲ႔ ေက်ာင္းျပီးေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ သိပ္အဆက္အသြယ္မရွိေတာ့ဘူး...။ ခရစၥမတ္လဲ ကိုယ္နဲ႔ ထပ္ေ၀းသြားျပန္တယ္....။ ခု ကိုယ္ေနတဲ႔ ရပ္ကြက္မွာ ကခ်င္ေတြ ခ်င္းေတြမ်ားတယ္...။ ကခ်င္ဘုရားေက်ာင္း ခ်င္းႏွစ္ျခင္းဘုရားေက်ာင္းေတြရွိေတာ့ ခုလို ဒီဇင္ဘာလမွာ ညည သီခ်င္းဆိုတဲ႔အဖြ႔ဲေတြက တစ္ဖြဲ႔ျပီးတစ္ဖြဲ႔ပါပဲ...။ သူတို႔ေတြ “Marry Christmas” လို႔ေအာ္သံၾကားရင္.... ဟိုးးး လြန္ခဲ႔တဲ႔ အတိတ္ဆီက ဒီဇင္ဘာကိုေရာက္ေရာက္သြားသလိုပဲ....။ ကိုယ္တို႔အခန္းေဘးက မိသားစုလဲ RC ပဲ ခရစၥမတ္ဆို ကိုယ္တို႔ကို ႏွစ္တိုင္း ထမင္းဖိတ္ေကၽြးေလ့ရွိၾကတယ္....။ ကိုယ့္ဘ၀မွာ ဒီဇင္ဘာနဲ႔ ပတ္သက္တဲ႔ အမွတ္တရေတြအမ်ားၾကီးရွိခဲ႔ဖူးပါတယ္...။ ဒီႏွစ္ေတာ့ ဒီဇင္ဘာရဲ႔ ျမဴႏွင္းေငြ႔ေတြၾကားမွာ “ဧ၀” ကေပးတဲ႔ အစိမ္းေရာင္ပန္းသီးေလးတစ္လံုး ကိုယ္လက္ေဆာင္ရထားတယ္...။ အဲဒီပန္းသီးေလးကို ကိုယ္ကိုက္စားသင့္သလား စဥ္းစားေနတယ္....။ ခ်စ္ခင္စြာတဂ္လာေပးေသာ ညီမေလးရို႔စ္နဲ႔ ကန္ဒီတို႔ကို အထူးေက်းဇူးတင္ပါတယ္....။ ဒီတဂ္ပို႔စ္ကို ဘေလာ့ဂါအစ္ကိုအစ္မ ေမာင္ငယ္ညီမငယ္ေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေရးျပီးတင္ေနၾကတာေတြ႔ရပါတယ္..။ ခုလို အားလံုးရဲ႔ ရင္ထဲက ဒီဇင္ဘာကို လွပစြာ ဖြင့္ဆိုခင္းက်င္းျပသထားတာကိုေတြ႔ရလို႔လဲ ဒီတဂ္ပို႔စ္ေလးကို စတင္တဂ္လာတဲ႔ညီမရို႔စ္ကိုထပ္ျပီးေက်းဇဴးတင္မိပါတယ္...။ ရို႔စ္ရဲ႔ေမးခြန္းေတြကို မေျဖဘဲ ကိုယ္သန္ရာအေရးေလးနဲ႔ပဲေရးလိုက္တာမို႔ ေက်နပ္ႏွစ္သိပ္လိမ္႔မယ္လို႔ ယံုၾကည္ပါတယ္...။

စာလာဖတ္သူအားလံုးနဲ႔ ဘေလာ့ေမာင္ႏွမအားလံုး Merry Christmas & Happy New Year.....

ေမတၱာအားျဖင့္ မိုးေငြ႔

အေရာင္မတူတဲ႔ ေကာင္းကင္က အလြမ္းေတြ....

တိမ္ညိဳေတြ အုပ္လိုက္ေရြ႔လ်ားေနၾကတယ္.......။

ျပည့္၀န္းေနတဲ႔ လကို မၾကာခဏဖံုးကြယ္သြားလိုက္ၾကတာ...... လျပည့္လကေနတဆင္ ့ကိုယ္တို႔ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္လွမ္းလွမ္းၾကည့္ေနၾကတာကို တိမ္ကြယ္လိုက္တဲ႔အခါ သူကေပ်ာက္ကြယ္သြားလိုက္နဲ႔.....။ ဒီတစ္ည ကိုယ္တို႔ တိမ္ကင္းစင္တဲ႔ေကာင္းကင္ယံက လ၀န္းၾကီးကေန ဆံုႏိုင္ခြင့္ရပါ့ဦးမလား........။ တိမ္သလႅာေတြကေတာ့ ေခါင္းေမာ့လို႔ ေလႏွင္ရာ အဆုပ္လိုက္ အစုလိုက္ အေ၀းလိုက္ ေျပးလႊားေရြ႕႔လ်ားေနလိုက္ၾကတာ........ ကိုယ္တို႔ကို ဒီည ငဲ႔ကြက္မယ့္ပံုမေပၚဘူးကြယ္....။

သူရွိရာ ေကာင္းကင္မွာေရာ တိမ္ေတြဖံုးအုပ္ေနသလား.......။ ဒါမွမဟုတ္ ေကာင္းကင္ဟာ နက္ျပာေရာင္ေနာက္ခံနဲ႔ၾကယ္ကေလးေတြဟာ မခို႔တရို႔ေလး လင္းျပေနၾကသလား.......။ ကမၻာေျမတစ္ခုတည္းအေပၚရပ္ေနတာခ်င္းအတူတူ.......ကိုယ္တို႔ အေရာင္တူညီတဲ႔ ေကာင္းကင္ကိုမပိုင္ဆိုင္ၾကဘူးေနာ္.........။

ျပဴတင္းေပါက္ကေန အေအးေပါ့တဲ႔ ေဆာင္းေလေလး မရဲတရဲတိုက္ခတ္၀င္ေရာက္လာတယ္။ ႏွင္းပြင့္ေတြကြယ္ေပ်ာက္ေနတာ ၾကာျပီျဖစ္တဲ႔ ေကာင္းကင္ေပမယ့္ ကုိယ့္ေကာင္းကင္မွာေတာ့ေလ... ႏွင္းႏြမ္းေတြျပိဳက်လာေတာ့မလား ေအာက္ေမ့ရတယ္......။

သူ႔ေကာင္းကင္မွာေရာ ၾကည္လင္ေနရဲ႔လား.....။ ေဆာင္းညေပမယ့္ မညာမတာ တိမ္ေတြနဲ႔ အုပ္မိႈင္းညိဳ႔ဆိုင္းေနမလား......။ လျပည့္လကေတာ့ တိမ္ေနာက္ကြယ္မွာ... ရွက္ကိုးရွက္ကန္း ပုန္းလွ်ိဳးကြယ္လွ်ိဳးနဲ႔........။ ဒီလျပည့္က ေဆးေပါင္းခတယ္တဲ႔.........။ ဟင့္အင္း.... ကိုယ့္အတြက္ေတာ့ အလြမ္းေတြခတဲ႔ညပါ......။ အလြမ္းေတြနဲ႔အတူ ပုလဲမ်က္ရည္ေတြပါ ေၾကြခတဲ႔ညလည္းျဖစ္ေသးတယ္....။

မတူညီတဲ႔ေကာင္းကင္မွာ မျမင္ရေပမယ့္ မွန္းဆလို႔ ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာတြန္႔ေကြး အျပံဳးကေလးနဲ႔ျဖစ္ျဖစ္ ၾကည္ႏူးခြင့္ေပးပါ.....။

ဒီည.........ေဆာင္းေလေတြနဲ႔ေအးမယ္ဆိုလဲ သူ႔ရင္ေငြ႔အလား အလြမ္းေတြကိုျခံဳျပီး ကိုယ္ေႏြးေထြးလိုက္ပါ့မယ္....။

မိုးေငြ႔

ေစာင့္ေနမယ္....ႏွင္း

ဒီခုံတန္းေလးက ေႏြတုန္းကေတာ့ ေအာက္ေျခမွာ ရြက္ေၾကြေတြထူထပ္ရႈပ္ပြလို႔......။ မိုးရာသီမွာေတာ့ ဒီေနရာေလးကို ကုိယ္တခါမွမေရာက္ျဖစ္ဘူး......။ ခံုတန္းေလးမိုးေရေတြနဲ႔ စိုစြတ္ျပီးေရညိွေတြတက္ခ်င္ တက္ေနမွာ..။ ခုလို ေဆာင္းဦးမွာေတာ့ ႏွင္းေတြစိုစြတ္စြတ္နဲ႔ရွိေနတယ္...။ နဲနဲပိုေအးလာရင္ ႏွင္းခဲေတြအပံုလိုက္ဖံုးလႊမ္းလာလိမ္႔မယ္......။

ခုံတန္းေလးကေန ကိုယ္ေစာင့္ေနခဲ႔တယ္ မင္းကုိ....။ ဟိုးးႏွစ္... ေဆာင္းကတည္းကေပါ့....။ ခုေတာ့ ေဆာင္းဦးေပါက္ကိုေတာင္ျပန္ေရာက္လာျပီ....။ မင္းကေတာ့ လမ္းၾကံဳရင္ ဒီခံုတန္းေရွ႔ကေနျဖတ္ျဖတ္သြား တတ္တယ္....။ တခါတေလလည္း မင္းက စိတ္ရွည္လက္ရွည္နဲ႔ ကိုယ္နဲ႔အတူစကားလာထုိင္ေျပာတယ္.....။ မင္းစကားလာေျပာတဲ႔ခ်ိန္ဆို.... ခံုတန္းေနာက္က ေမဘယ္လ္ပင္ေပၚက အရြယ္ကေလးေတြက ေဆာင္းေလထဲလႊင့္ျမဴးလို႔ ခုန္ဆင္းလာတတ္ၾကတယ္.......။ သူတို႔ကေတာင္ မင္းကို ၾကိဳဆိုေနတတ္ျပီ.......။ ကိုယ္ကေတာ့ မင္းျဖတ္အလာကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ရသူေလ.....။ ၾကာၾကာေနမွ ကိုယ္တို႔ေတြ႔ျဖစ္တာပါ......။ ခံုတန္းေနရာမွာ ကိုယ္ကသာ အျမဲရွိေနတတ္ေပမယ့္ မင္းကေတာ့ တခါတေလမွ အဲဒီေရွ႔ကျဖတ္ေလွ်ာက္တတ္သူေလ....။

ကိုယ္ၾကိဳက္တတ္မွန္းသိလို႔ထင္တယ္ မင္းေရာက္လာရင္ ေကာ္ဖီခါးခါးေမႊးေမႊးေလးတစ္ခြက္အျမဲပါလာတယ္.....။ အဲဒီေလာက္ဂရုစိုက္မႈရတာနဲ႔တင္ တစ္ႏွစ္ပတ္လံုးမွာ မင္းတစ္ခါတည္းပဲေရာက္ခဲ႔မယ္ဆိုရင္ေတာင္ ကိုယ္ေက်နပ္တယ္....သိလား ...။ ျပီးေတာ့ မင္းလာရင္ ကိုယ့္ကို အျမဲ ေမးခြန္းေတြေမးတတ္တယ္....။ တခါတေလ မင္းကေမးခြန္းေတြကို တန္းလန္းထားခဲ႔ျပီး ျပန္သြားတတ္ေသးတယ္....။

မင္းကိုေစာင့္ရင္း ကိုယ့္အနားမွာ ခံုတန္းရယ္ သစ္ပင္ေတြရယ္ ႏွင္းေတြရယ္ပဲ အေဖာ္ရွိတာ....။ သူတို႔နဲ႔ကိုယ္ ေတာ္ေတာ္ရင္းႏွီးေနျပီ....။ တကယ္တမ္း....မင္းက ႏွင္းနဲ႔တူတယ္........။ မင္းစိတ္က ႏွင္းေတြလိုပဲ အျဖဴထည္သက္သက္ပဲ....။ မင္းအမူအက်င့္ကလဲ ႏွင္းလိုပဲ ေအးစက္စက္နဲ႔ေလ...။ ကိုယ္ကေတာ့ တခါတေလမွ ေရာက္လာတတ္တဲ႔ ႏွင္းကို လြမ္းေနတတ္သူေပါ့....။ ဒီႏွစ္ေဆာင္းကပိုေအးတယ္ေနာ္......။ မင္းလဲ အလာက်ဲသြားတယ္.......။ ေဆာင္ေလအျမဴးမွာ ေပ်ာက္ကြယ္သြားျပန္တယ္.......။ ခုလိုခ်မ္းခ်မ္းစီးစီးမွာ ကိုယ့္အတြက္အေႏြး ဓါတ္ျဖည့္ဖုိ႔ မင္းဆီက ေကာ္ဖီပူပူတစ္ခြက္ေလာက္ေသာက္ရရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲ.....။ ကိုယ့္ဆီကို ေနာက္တခါ ဘယ္ခ်ိန္ေရာက္လာမလဲဆိုတာမသိေပမယ့္ ကိုယ္မင္းကိုေစာင့္ေနပါ့မယ္ .....ႏွင္း...။ မိုးေငြ႔

မိုးငွေ့ရဲ့နေရာလေးတစ်ခု........

ဘလော့ဂ်ရေးနေခဲ့တာ သုံးနှစ်ရှိသွားပြီ....။ တကယ်တော့ စာရေးဝါသနာပါတာရယ်.... ကိုယ့်ခံစားမှုကို ဖွင့်ချချင်တာရယ်ပဲရှိခဲ့တာပါ.....။ ဘလော့ဂ်တစ်ခုလုံးကိုကြည့်ရင် ကျမဘက်က စာလာဖတ်သူရင်ထဲ စွဲကျန်ရစ်မယ့် မယ်မယ်ရရပို့စ်တစ်ခုမှမပေးနိုင်ခဲ့ဘူး....။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်... ဒီစာမျက်နှာကို ဖွင့်ထားတာဟာ ကိုယ့်ဘဝရဲ့ မှတ်စုစာအုပ်တစ်အုပ်... ကိုယ့်တစ်သက်တာလုံးအတွက် မပျောက်ပျက်သွားမယ့် အမှတ်တရ နေရာလေးတစ်ခု အဖြစ်ထားခဲ့ချင်တာပါပဲ....။ နှစ်ပတ်လည်ဆိုပြီး.... ဘလော့ဂ်ကို ခမ်းခမ်းနားနားလေး လာလည်တဲ့သူတွေကို မဧည့်ခံတော့ပါဘူးလေ.....။ ကျမရင်ထဲကလာတဲ့....ဟောဒီ စာတွေဟာ ကျမရဲ့ ဧည့်ဝတ်ပြုမှုတွေပဲမဟုတ်လား....။ ကျမဘလော့ဂ်လေးကို ကျမချစ်တယ်....။ စာရေးဝါသနာပါလို့ ကျမကို ဒီဘလော့ဂ်လောကနဲ့ မိတ်ဆက်ပေးခဲ့တဲ့ ဒီဘလော့ဂ်လေးကို ဖန်ဆင်းပေးခဲ့တဲ့ မိုးငွေ့နှင့်အတူဖန်ဆင်းရှင်ကိုလည်း ကျေးဇူးအထူးတင်ပါတယ်....။

တစ်ခါက စိတ်အရမ်းညစ်လို့ ဒီဘလော့ဂ်လေးကို နှစ်ကြိမ်တိတိ ဖျက်ပစ်ဖို့ စိတ်ကူးခဲ့ဖူးတယ်........။ ပထမတစ်ကြိမ်တုန်းကတော့ ကိုယ့်ဘာသာကိုယ်မနေနိုင်လု့ိပြန်ရေးဖြစ်တယ်....။ ဒုတိယတစ်ကြိမ်လည်း တူတူပါပဲလေ...။ အဲဒီတုန်းက ဘလော့ဂ်ဘက်ကိုမလှည့်ဘဲ ဘယ်လောက်နေနိုင်မလဲလို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို စမ်းသပ်ကြည့်ခဲ့ဖူးတယ်.....။ တစ်ပတ်တောင်မခံပါဘူး....။ အမှန်တိုင်းပြောရရင်..... အဲဒီပို့စ်မတင်ဖြစ်တဲ့ ရက်တွေမှာ... အက်ဆေးအတိုအစလေးတွေ ထိုင်ရေးဖြစ်နေခဲ့တာပါ ....။ ဝါသနာ...ဝါသနာ.... လုံးဝကိုသတ်လို့မသေနိုင်တဲ့အရာ..။ ငယ်ငယ်တုန်းကမှတ်မိပါသေးတယ်....။ ငယ်ငယ်တုန်းကဆိုပေမယ့် သိပ်တော့မငယ်တော့ပါဘူး တက္ကသိုလ်စတက်နေပြီ....။ အဲဒီတုန်းက ခံစားချက်တွေနဲ့ ဝတ္ထုလိုလို ဘာလိုလို ရေးထားခဲ့ဖူးတဲ့ စာအုပ်တစ်အုပ်ကိုလည်း အမှိုက်ပုံးထဲ ပစ်ခဲ့ဖူးတယ်.....။ နောက်တော့မှ အရမ်းနှမြောမိတာ....။ အဲလို အရေးအသားတွေ ပြန်မရနိုင်တော့ဘူးလေ........။ စာစရေးဖြစ်တာ ခုနှစ်တန်းကတည်းက....။ အဲဒီတုန်းက ဝတ္ထုစာအုပ်တွေဘာတွေဖတ်နေပြီ.......။ အဖေက အဲဒီကတည်းဆုံးပါးသွားတော့....။ ဖခင်မရှိဘူးဆိုတဲ့ အားငယ်တဲ့ စိတ်က အမြဲကိန်းအောင်းနေခဲ့တာ တစ်လျှောက်လုံးပဲ ဆယ်တန်းအောင်ပြီးလို့ တက္ကသိုလ်ရောက်တဲ့ အချိန်ထိပဲ....။ တစ်ခုခုဆို သူများတွေထက် ခံစားမှုပိုပြင်းထန်တယ်....။ ဒီတော့ ကိုယ်ရင်ထဲက ဆန္ဒတွေ ပေါက်ကွဲမှုတွေကို စာအုပ်မှာချရေးရင်းကနေစခဲ့တာပါပဲ....။ ဝါသနာဆိုတာကလဲ အထုံပါရမီပါခဲ့လို့ ယုံကြည်ပါတယ်....။ ပတ်ဝန်းကျင်ကလှုတ်ခတ်မှုနဲ့ ဝမ်းနည်းစို့နင်လာချိန်မှာဆို ကိုယ့်ရဲ့ မျက်ရည်တစ်စက်ဟာလည်း စာတစ်ပုဒ်ဖြစ်ခဲ့ဖူးတာပဲ......။ ကျမကို စိတ်ဓါတ်အင်အားမြှင့်တင်ပေးခဲ့တာလဲ စာအုပ်တွေပါပဲ....။ ဆယ်တန်းအောင်လို့ ခဏနားနေတုန်းက အစ်ကိုကြီးတစ်ယောက်နဲ့ ခင်ဖူးတယ်... သူပေးဖတ်တဲ့ မေတ္တာရှင်မလေးပေါ်လီယာနာဆိုတဲ့ စာအုပ်ကြောင့် ကျမစိတ်ဓါတ်တွေ အားပြည့်သွားခဲ့တာ....။ အဲဒီနောက် ရောနသံဇင်ရော်လို စိတ်အင်အားပေးတဲ့ စာအုပ်တွေဖတ်ဖြစ်လာတယ်....။ ဆရာဖေမြင့်ဘာသာပြန်တဲ့ chicken soup လိုစာအုပ်မျိုးတွေ ဖတ်ဖြစ်လာတယ်....။ နောက်ပိုင်း အင်္ဂလိပ်စာသင်တန်းတက်ရင်း ဗြိတိသျှစာကြည့်တိုက်မှာ အသင်းဝင်းကဒ်လုပ်ပြီး စာအုပ်အတော်များများငှားဖတ်ဖြစ်တယ်....။ ပဲခူးကလပ်နားက အမေရိကန်စာကြည့်တိုက်မှာလဲ ကဒ်လုပ်ပြီး ငှားဖြစ်တယ်...။ အဲဒီတုန်းက ကျောင်းသားဘဝဆိုတော့ လွတ်လပ်တာကိုး... သင်တန်းလေးတက်လိုက် စာဖတ်လိုက်ပဲ.... ။ စာဖတ်ချိန်တော်တော်ရတယ်....။ ခုနောက်ပိုင်းအလုပ်လုပ်တော့ စာဖတ်ချိန်တော်တော်နည်းသွားတယ်....။ ဘလော့ဂ်လောကထဲရောက်တော့ သူများအိမ် စာလည်ဖတ်တယ်....။ ဒါကလဲ လိုင်းကောင်းနေမှပါ...။ အစိုးမရဘူး ဘာမှ...။ဘလော့ဂ်စရေးတုန်းကတော့ ကျမဘလော့ဂ်ကို မဂ္ဂဇင်းစာအုပ်တစ်အုပ်လို ကဏ္ဍတွေစုံစုံလင် ပါစေချင်ခဲ့တယ်...။ တစ်နှစ်ကျော်... နှစ်နှစ်အထိ ကျမဘာကို အားသန်သလဲဆိုတာသေချာမသိသေးဘူး.....။ ဒီလိုပဲ စမ်းတဝါးဝါးနဲ့ ဟိုဟာလေးတင်လိုက်... ဒီဟာလေးတင်လိုက်ပါပဲ....။ နောက်တော့... ကျမဝါသနာပါတဲ့ ဟင်းချက်နည်းလေးကို မျှဝေချင်တာနဲ့ simply's coral kitchen ဆိုတဲ့ လေဘယ်လ်အောက်မှာ ဟင်းအမယ်တွေ တော်တော်စုံစုံလင်လင်တင်ဖြစ်လာခဲ့တယ်.......။ မသက်ဝေနဲ့ မပန်တို့ရဲ့ အက်ဆေးအရေးအသားတွေကို ရူးသွပ်ခဲ့ရင်းက ကျမ အက်ဆေးအတိုအထွာလေးတွေ စရေးရင်း ခံစားမှုလေးတွေကို အက်ဆေးလေးတွေနဲ့ ပုံဖော်ရတာနှစ်သက်လာတယ်....။ ဝတ္ထုတိုကတော့ ကြိုကြားလေး ရေးဖြစ်ပါတယ်....။ တချို့ကတော့ ကျမရဲ့ တစ်ခါတုန်းကတို့ရွာမှာနဲ့ တစ်ခါတုန်းကတက္ကသိုလ်မှာ ဆိုတဲ့ ခေါင်းစဉ်အောက်က အကြောင်းအရာလေးတွေကို နှစ်သက်ကြတယ်ပြောပါတယ်....။ ပျော်စရာလည်းကောင်းပါတယ် ကိုယ်ငယ်ငယ်တုန်းက အကြောင်းလေးတွေ မှတ်မိသလောက်လေး မှတ်တမ်းတင်ဖြစ်တဲ့ ပို့စ်လေးတွေမို့ ကျမကိုယ်တိုင်လည်းသဘောကျတယ်...။ ဒီနှစ်ပိုင်းမှာတော့ ကျမရဲ့ဇာတ်လိုက်ကျော်လေး အိန်ဂျယ်နဲ့ပတ်သက်ပြီး လူသိများလာပါတယ်...။ ကျမရေးတဲ့စာတွေက နှလုံးသားအတွက် အဟာရဖြစ်စေမယ့် ခံစားမှုစာစုလေးတွေများတယ်...။ ခုနောက်ပိုင်းပိုပြီးတော့ ကိုယ့်ခံစားမှုကိုဦးစားပေးလာတယ်.....။ ကျမဘလော့မှာ ကျမအားသန်တဲ့ ကျမကျွမ်းကျင်ပိုင်နိုင်တဲ့ပို့စ်တွေကိုပဲတင်ဖို့စိတ်ကူးရှိတော့တယ်.......။ ငယ်စဉ်ကတည်းက lonely ဖြစ်တတ်တဲ့ ကျမက ဘလော့လောကထဲရောက်တော့လည်း သိပ်ပြီး အိမ်မလည်ဖြစ်ဘူး... ကိုယ်သိတဲ့သူတစ်ယောက်နှစ်ယောက်ဆီကိုပဲသွားဖြစ်တယ်......။ ခုနှစ်ပိုင်းကျမှသာ ဘလော့ဂါတော်တော် များများနဲ့ သိကျွမ်းရင်းနှီးလာတယ်... ။ မိုးငွေ့နှင့်အတူဆိုတဲ့ နေရာလေးတစ်ခုဖြစ်လာတာကလဲ ချစ်ခင်စွာလာရောက်အားပေးတဲ့ စာဖတ်သူများရဲ့ စိတ်အင်အားပေးမှုတွေအများကြီးပါပါတယ်...။ တကယ်တော့ ကျမတို့က ဘလော့ဂါဖြစ်သလို စာဖတ်သူတွေလည်းဖြစ်ပါတယ်....။ ကိုယ့်ဘလော့မှာ စာလည်းရေးရင်း သူများဘလော့ကစာတွေကိုလည်း လိုက်ဖတ်တဲ့ စာဖတ်ပိတ်သတ်တွေပါ....။ ဒီတစ်လလုံးကို ကျမကြိုက်တဲ့ ပို့စ်အဟောင်းလေးတွေကို ပြန်တင်သွားမယ်.....။ အက်ဆေးလေးတွေ ကဗျာလေးတွေပေါ့....။ နောက်နှစ်ဆန်းကျမှပဲ အသစ်တွေတင်ဖြစ်တော့မယ်...ပြီးတော့ အလှအပရေးရာ ဆောင်းပါးလေးတွေတင်ဦးမယ်....။ ဒီလောက်ပါပဲ ကျမပြောစရာကုန်သလောက်ရှိပြီထင်ပါတယ်.......။ အားပေးတဲ့ ချစ်ရသော စာဖတ်သူအားလုံး ဘလော့မောင်နှမအားလုံးကို ကျေးဇူးတင်ပါတယ်......။

Sweet December to You All..........

မိုးငွေ့

တိမ္ေတြဆီ.....

ဒီညတိမ္ေတြ...ျငိမ္ျငိမ္ကေလးရပ္ေနတာရုပ္ဆိုးတယ္........တိမ္ေတြဆိုတာ ေရြ႔လ်ားေနမွလွတာ...... ။ တိမ္ေတြ ျငိမ္ျငိမ္ေလးရပ္ေနတာကိုၾကည့္ရတာ ခံစားရတယ္......။

အဲဒီစကားေလးေတြကို စိတ္ကူးယဥ္ဆန္တဲ႔ လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္ဆီကၾကားလိုက္ရတာ...... ဟိုးငယ္စဥ္က ပုဇြန္ဆီေရာင္တိမ္ေတြကိုျပန္ျပီးအမွတ္ရမိတယ္.....။ အဲဒီတုန္းက သံတံတားေဘာင္ေပၚကေန ညေန ေန၀င္ခ်ိန္ တိမ္ေတြ အေရာင္ေျပာင္းတာကို ထိုင္ၾကည့္ရတာ သိပ္လွတာပဲ.....။ ေန၀င္ခ်ိန္တိမ္ေတာက္တဲ႔အခါလို႔ေတာင္ ဆိုရိုးရိွခဲ႔တာေလ......။ အဲဒီတုန္းက ျမင္ဖူးတဲ႔ တိမ္ေလာက္လွတာမရွိဘူး...။ ကိုယ္မွတ္မိသေလာက္ ကိုယ့္အသက္ဆယ့္ခုႏွစ္ႏွစ္တုန္းကေပါ့......။

ေနာက္ပိုင္းေတာ့ တိမ္ေတြကို သိပ္မၾကည့္ျဖစ္ေတာ့တာ ႏွစ္ေပါင္းေတာ္ေတာ္ၾကာသြားတယ္ထင္တယ္....။ ၾကည့္မိတဲ႔ တိမ္ေတြကလဲ ခဲသားေရာင္ အရင့္အေဖ်ာ့ေတြမ်ားတယ္........။ တခါတေလမွသာ ေဖြးေဖြးေတာက္ေတာက္တိမ္ျဖဴေတြကိုျမင္ရတတ္တာ......။ ငယ္တုန္းကေတာ့ တိမ္ေတြပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာင္းတာကို ထိုင္ၾကည့္ဖို႔အခ်ိန္ရခဲ႔တာကိုး....။ တကယ့္ဘ၀ထဲကို ထဲထဲ၀င္၀င္ေရာက္သြားျပီးတဲ႔ေနာက္ပိုင္းမွာ ....တိမ္ဆိုတာကို မိုးေကာင္းကင္မွာ တစ္ေန႔တစ္ခါေတာင္ ေမာ့မၾကည့္ျဖစ္ေတာ့ဘူး.....။

ခရီးသြားတဲ႔အခါကားစီးရင္းကားမွန္ျပဴတင္းကၾကည့္ျဖစ္တယ္.....။ ေလယာဥ္စီးျဖစ္ရင္လည္း ေလယာဥ္ျပဴတင္းကေန တိမ္ေမြ႔ယာေတြကိုၾကည့္ျဖစ္တယ္.....။ တိမ္ေတြပံုစံမ်ိဳးစံုပဲ.... ပန္းပြင့္ပံုအဆုပ္လိုက္ေရာ...။ ထြန္ယက္ထားတဲ႔ လယ္ကြက္လိုပံုမ်ိဳးေရာ....ေလႏွင္ရာ တရိပ္ရိပ္ေျပးလႊားေရြ႔လ်ားေနပံု သိပ္ကိုလွပါတယ္......။ ျပီးေတာ့ မခဥမရဲ႔ ဘေလာ့မွာ တိမ္ပံုေတြကို ခဏခဏေတြ႔ျဖစ္တယ္....။ မကြန္ကေတာ့ အခ်ိန္ေပးျပီးေတာ့ကို တိမ္ေတြကို ေန႔ဘက္ပံုေရာ ညဘက္ပံုေတြပါ ဓါတ္ပံုမွတ္တမ္းတင္ေလ့ရွိတယ္...။ တိမ္ေတြကိုခ်စ္တတ္တဲ႔ သူ႔စိတ္ကို အဲဒီပံုေတြက ေဖာ္ျပတာ....။

တခါတေလ စိတ္ကူးေလးနဲ႔ ငွက္တစ္ေကာင္လို ဟိုးးး အျမင့္ကိုပ်ံသန္းျပီး တိမ္ေတြဆီ ပ်ံ၀ဲလိုက္ခ်င္တယ္.....။ တိမ္စိုင္အိအိေထြးေထြးေလးေပၚမွာ အိပ္စက္နားယူလိုက္ခ်င္တယ္.....။ တိမ္ေတြေပၚလမ္းေလွ်ာက္ခ်င္တယ္.......။ တိမ္ေတြကိုခုိစီးရသလိုခံစားမႈမ်ိဳးကိုၾကိဳက္တယ္.......။ တိမ္ေတြအေၾကာင္းကိုစာေရးမယ္.... ကဗ်ာေတြစပ္မယ္..။ တိမ္ေတြကိုခ်စ္တဲ႔သူက စိတ္ကူးယဥ္ဆန္တဲ႔သူျဖစ္တယ္.... မခဥမလိုေပါ့....။ ကိုယ္စိတ္ခ်မ္းသာရင္ျပီးတာပဲ ဘယ္သူ႔မွထိခိုက္တာမဟုတ္တာေနာ္... စိတ္ကူးယဥ္တယ္ဆိုတာ....။

တခါတုန္းက တကၠသိုလ္ေက်ာင္းက သူငယ္ခ်င္းတစ္စုနဲ႔ တန္ခိုးၾကီးေတာင္ေပၚဘုရားတစ္ဆူ သြားဖူးၾကရင္း ညဘက္ၾကီး ေတာင္ေပၚမွာ မုိးေတြရြာ တိမ္ေငြ႔ေတြ အဆုပ္လိုက္ အဆုပ္လိုက္ကိုယ့္နားကေန ျဖတ္ျဖတ္သြားတာ... အ့ံၾသထူးဆန္းစြာၾကံဳခဲ႔ဖူးတယ္........။ ေအးခနဲ စိမ္႔ခနဲခံစားမႈနဲ႔ အဲတစ္ညလံုးမအိပ္ေတာ့ဘူး တိမ္ေတြကိုပဲထိုင္ၾကည့္မိေတာ့တယ္......။ ေတာ္ေတာ္စိတ္၀င္စားစရာေကာင္းတယ္....။

တိမ္ေတြကိုခ်စ္တတ္တဲ႔သူေတြဟာ တိမ္ေတြလိုႏူးညံ့တတ္သူလား..... ဒါမွမဟုတ္ တေနရာတည္းမွာရပ္မေနဘဲ တေရြ႔ေရြ႔ေျပးလႊားေနတတ္သူလား.......။ လူတိုင္း......ဘ၀အေမာေတြကိုေျပေစဖို႔ တိမ္ေတြဆီကို တခါတရံသြားမိၾကမယ္ထင္ပါတယ္..........။


မိုးေငြ႔

ေရတံခြန္နဲ႔တူေသာသူ........

ဘာလို႔လဲ မသိဘူး အဲဒီေကာင္ေလးကိုစေတြ႔ကတည္းက ေရတံခြန္ကစီးက်လာတဲ႔ ေရၾကည္ေရေပါက္ေတြလိုပဲ ခံစားမိတယ္....။ ၾကည္ၾကည္လင္လင္ေလး...။ သန္႔သန႔္ရွင္းရွင္းေလး...။

သူနဲ႔ကိုယ္တို႔ရဲ႔ ငယ္စဥ္ဘ၀ေလး နဲနဲခပ္ဆင္ဆင္တူတယ္....။ ေမာင္ႏွမေလးေယာက္ရွိတာခ်င္းေရာ အၾကီးဆံုးျဖစ္တာေရာ... ေမာင္ႏွမေလးေယာက္မွာ မိန္းကေလးႏွစ္ေယာက္ ေယာက်ာၤးေလးႏွစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနတာေရာ.....။ ရြာမွာေနျပီး ၾကီးျပင္းခဲ႔တာခ်င္းေရာေပါ့.........။ ဒီလိုပါပဲ လူ႔ဘ၀ဆိုတာ ဘယ္အရြယ္ေရာက္ေရာက္ ရုန္းကန္လႈပ္ရွားရတာခ်ည္းပါပဲ..။ ဘာမွမလုပ္ရမကိုင္ရဘဲ သာသာယာယာနဲ႔ ဘ၀ၾကီးကိုျဖတ္သန္းရမယ္ ဆိုရင္ ေတာ္ေတာ္ေတာ့ ပ်င္းစရာေကာင္းမယ္.....။

သူကေရတံခြန္နဲ႔တူတယ္.....။ ေအာက္က ေရအိုင္ထဲကိုမေရာက္ခင္အထိေတာ့ ၀ုန္းဒိုင္းက်ဲျပီး ခုန္ဆင္းက်လာတယ္....။ ေအာက္လဲေရာက္ေရာ....ေရအိုင္ေလးက တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္ကေလးျဖစ္သြားတယ္..။ ေရက်တဲ႔အရွိန္နဲ႔မို႔လဲ ေရအိုင္ကနက္နဲစိမ္းေမွာင္ေနတယ္.....။ အဲလုိပဲ သူ႔ရဲ႔ ေန႔စဥ္အလုပ္ေတြကို မနားမေနေျပးလႊားလႈပ္ရွား လုပ္ရတယ္.....။ ျပီးေတာ့မွသာ ေရအိုင္လို ေအးေဆးစြာနဲ႔ သူအိပ္စက္အနားယူတယ္..။ ေတာင္ေပၚကက်လာတဲ႔အရွိန္ေၾကာင့္ ေရတံခြန္ေလးဟာ တခါတေလေတာ့ ထိခိုက္နာက်င္တာေတြရွိတတ္တာေပါ့.....။ တခါတခါက်ေတာ့လဲ စမ္းေရအိုင္ထဲက ေရာင္စံုငါးေလးေတြ လူးလားေခါက္ျပန္ကူးခတ္ေတာ့ ေရတံခြန္ေလးအတြက္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈပဲေပါ့....။

ကိုယ္ကသာ အဲဒီေကာင္ေလးကို ေရတံခြန္နဲ႔ခိုင္းႏိႈင္းတာ သူကေတာ့အနားမွာ ေရဗူးထားမေသာက္တတ္တဲ႔ သူမ်ိဳး....။ ကိုယ္နဲ႔စကားေျပာရင္ေတာ့ သူကေျပာတတ္ေသးတယ္ ေရမ်ားမ်ားေသာက္ အသားေရလွတယ္တဲ႔...။ ကိုယ့္အျမင္ေတာ့ အဲလိုေရတံခြန္နဲ႔တူတဲ႔သူဟာ ဘ၀မွာ ဘယ္ေလာက္ပဲခက္ခဲၾကမ္းတမ္းပါေစ အဲဒီအခ်ိန္ကိုရေအာင္ ျဖတ္ေက်ာ္တယ္....။ ျဖတ္ေက်ာ္ေနစဥ္ကာလမွာပဲ လူကအပူမီးေတြေတာက္ေလာင္တာ အားလံုးလဲ ျပီးသြားေရာ စမ္းေရအိုင္ေလးလိုေအးခ်မ္းသြားလိုက္တာ....။ ဒါေၾကာင့္ သူ႔ကိုၾကည့္ရင္ အျမဲေအးေဆးေနတတ္တယ္.....။ေရတံခြန္ေလးဟာ....ဘ၀အခက္အခဲေတြကို ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းနဲ႔ ရင္ဆိုင္ေျဖရွင္းတတ္သူမို႔ လူမသိသူမသိဘ၀ကိုသာသာယာယာ ျဖတ္သန္းေနရသလိုထင္ရတယ္.....။

ေရတံခြန္ေလးဟာ သူ႔မွာရွိတဲ႔စိတ္ကူးယဥ္မႈေတြကို စီးဆင္းေစတဲ႔ စမ္းေခ်ာင္းေလးတစ္ခု ပိုင္ဆိုင္ထားတယ္...။ သူ႔ရ႔ဲစိတ္ကူးေလးထဲမွာ ႏွင္းဆီပန္းပြင့္ေလးေတြပါမယ္.... ခ်ယ္ရီပန္းပြင့္ေလးေတြပါမယ္... ညအလွကိုျဖည့္ဆည္းေပးတ႔ဲ လင္းလက္ေတာက္ပတဲ႔ ၾကယ္ပြင့္ကေလးေတြပါမယ္.... လိပ္ျပာကေလးေတြပါမယ္ ငွက္ကေလးေတြပါမယ္.....ျမက္ခင္းျပင္စိမ္းစိမ္းေတြပါမယ္....။ ျပီးေတာ့ ည၀တ္ရံုလႊာနဲ႔ သိပ္လွတဲ႔ နတ္သမီးတစ္ပါးလည္း ရွိေသးတယ္တဲ႔......။

သူ႔ဘ၀အေမာေတြေျပေစဖို႔ သူ႔ရဲ႔ စမ္းေခ်ာင္းထဲမွာ သူေန႔စဥ္ကူးခတ္အနားယူရတယ္.......။ ဟုတ္တယ္ေလ ေရတံခြန္ဆိုတာ ဟိုးးးအျမင့္ကေနစီးက်လာျပီးရင္.......ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဒီစမ္းအိုင္ထဲ စီးဆင္းလာသမွ် ခရီးပန္းလာသမွ် အေမာေျဖရတာပဲမဟုတ္လား........။

မိုးေငြ႔

ဖ်ားေနေသာျမိဳ႔.......

ျမိဳ႔ေလးက မႈန္မိႈင္းျပာေ၀ေနတဲ႔ ျမဴႏွင္းေတြနဲ႔ အုပ္ဆိုင္းေနတဲ႔ ေတာင္တန္းျပာေတြပတ္လည္၀ိုင္းထားေတာ့.... ခုလိုရာသီေလးမွာ အေပၚ၀တ္အေႏြးထည္ေလးလႊမ္းျခံဳထားျပီး အိေျႏၵရေနတဲ႔ မိန္းမပ်ိဳတစ္ေယာက္လိုပါပဲ...။

ေတာင္ေပၚကေနစီးျပီးၾကည့္ရင္ ညဘက္ဆို သိပ္လွတယ္...။ အိမ္ေျခသိပ္မမ်ားေတာ့ မီးေလးေတြမွိတ္တုတ္မွိတ္တုတ္နဲ႔ ေကာင္းကင္ကၾကယ္ကေလးေတြနဲ႔ အျပိဳင္ရွိေနၾကတယ္....။ ေဆာင္းေလေအးက ျမဴေငြ႔ေတြ တိမ္ေငြ႔ေတြကို သယ္သယ္လာတတ္တယ္....။ ဂြမ္းေစာင္အပါးေလးကို ကိုယ္မွာျခံဳျပီး ညအလွကိုၾကည့္ရတာ အရသာရွိလိုက္တာ....။ ကိုယ့္ေရွ႔က ထင္းမီးပံုကလဲ တေငြ႔ေငြ႔ေတာက္ေလာင္လို႔....။ မီးပံုက မီးရႈိ႔တဲ႔ အနံ႔ ေလထဲကပါလာတဲ႔ ႏွင္းေငြ႔ရဲ႔ ရနံ႔ေတြကို ရႈရႈိက္ရတာမွ ေဆာင္းရဲ႔ အရသာပိုျပီးပီျပင္သြားတယ္.....။

ကိုယ့္နေဘးမွာ ေစာေစာကမွ မင္းေဖ်ာ္ေပးထားတဲ႔ အေငြ႔ေထာင္းေထာင္းထေနတဲ႔ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္....။ ေမႊးလိုက္တာကြယ္......။ အဲဒီေကာ္ဖီနံ႔ေမႊးေမႊးေလး ကမၻာေပၚမွာဘယ္မွာမွ ရွာမေတြ႔ႏိုင္တဲ႔ မင္းရဲ႔လက္ရာ တစ္ေယာက္တည္းရွိတယ္......။ မင္းေဖ်ာ္တိုက္တဲ႔ ေကာ္ဖီအရသာကို အန႔ံရရံုနဲ႔ ကိုယ္အလြတ္ရ ေနတတ္ျပီေလ....။ သိပ္လွတဲ႔ ညရယ္.... ေကာင္းကင္က ၾကယ္ကေလးေတြရယ္....ေကာ္ဖီပူပူတစ္ခြက္ရယ္.... သိပ္ခ်စ္တဲ႔ မင္းရယ္ ေဘးနားမွာရွိမွေတာ့ ဒီထက္ျပီးျပည့္စံုတာ ဘာမ်ားရွိဦးမလဲ.......။

ျခံဳေစာင္ေလးနဲ႔ တဲကေလးရဲ႔ တိုင္မွာ ေကြးေကြးကေလးမွီေနတဲ႔ကိုယ့္ကို မင္းက နဖူးအသာလာစမ္းတယ္....။ ကိုယ္မဖ်ားပါဘူးကြယ္....။ ႏွင္းရဲ႔ အေအးဒဏ္ကို အန္တုဖို႔ ခႏၶာကိုယ္အပူရွိန္ကို နည္းနည္းကေလး ျမွင့္ထားတာပါ။ ေဆးလဲ မေသာက္ခ်င္ပါဘူး......။ တခါတေလ အဲဒီပူရွိန္းရွိန္းရွိေနတဲ႔ မ်က္ႏွာေပၚကို ႏွင္းေငြ႔ေလေအးေအးေတြ လာထိေတြ႔သြားတာေလးက အရသာ.....။ ေျခာက္ေသြ႔တဲ႔ ကိုယ့္ႏႈတ္ခမ္းကို သပ္ရင္း မင္းဆံပင္ ၾကမ္းၾကမ္းေတြကို လက္နဲ႔ခပ္ဖြဖြ ဖြလိုက္တယ္...။ အို...ႏွင္းေတြနဲ႔စိုစြတ္ေနပါေရာလား.....။ ေမႊးပြလက္ကိုင္ပု၀ါအျဖဴကေလးနဲ႔ မင္းဆံပင္ေတြကို ကိုယ္သုတ္ေပးလိုက္တယ္....။ ကိုယ့္ကိုျပံဳးျပီးၾကည့္ေနတဲ႔ မင္းရဲ႔မ်က္၀န္းတစ္စံုက ၾကယ္ပြင့္ေလးေတြလိုပဲ လင္းလက္လို႔....။

သိပ္လွတဲ႔ ညကေလးကုန္ဆံုးသြားမွာစိုးလို႔ ကိုယ္မအိပ္ခ်င္ေသးဘူး.....။ ကိုယ့္ကို သီခ်င္းဆိုျပပါလား အိန္ဂ်ယ္။ ဂီတာတစ္လက္ယူခဲ႔တယ္.... ကုိယ္ကဂီတာတီးမယ္ မင္းကဆိုေပါ့ ဟုတ္လား......။ ကိုယ္တို႔ ဘာသီခ်င္းဆိုရင္ေကာင္းမလဲ... ၾကယ္ေတြငိုျပီလားဆိုတဲ႔ ကိုငွက္ၾကီးရဲ႔ “ဗင္းဆင့္ဗင္းဂိုးတမ္းခ်င္း” ကိုဆိုၾကမလား....။

ညဥ့္နက္လာေလေလ ျမိဳ႔ကေလးကလဲ မီးေရာင္ေတြမွိန္တထက္မွိန္လို႔ ငိုက္မ်ဥ္းစျပဳလာျပီ......။ ၾကယ္ကေလးေတြကေတာ့ အေမွာင္ကိုဆန္႔က်င္လုိ႔ ပိုပိုလင္းလက္ေတာက္ပေနၾကတယ္....။ အိန္ဂ်ယ္က ျမိဳ႔ကေလးကို ေငးေမာၾကည့္ရင္း ကိုယ့္ကိုေျပာတယ္.....။ ျမိဳ႕ကေလးက ကိုယ္နဲ႔တူတယ္တဲ႔.....။ ေန႔ဘက္ဆို ေရာင္စံုအိမ္ကေလးေတြနဲ႔ အပင္ေတြနဲ႔ စိမ္းစိုလွပေနတယ္တဲ႔...။ ညဘက္က်ေတာ့ မီးကေလးမွိတ္တုတ္နဲ႔ ေအးခ်မ္းတုန္ခိုက္လို႔ ျပာမိႈင္းေနတဲ႔ေတာင္တန္းေတြကို ျခံဳေစာင္အျဖင့္လႊမ္းျခဳံထားတယ္တဲ႔.....။ ေအးေအးခိုက္ခိုက္မွာ ဖ်ားေနတဲ႔ ကိုယ္နဲ႔တူတဲ႔ ျမိဳ႔ကေလး ....ဖ်ားေနတဲ႔ျမိဳ႔ကေလးတဲ႔.....။

တကယ္ပါ....ကိုယ္ေရာ ျမိဳ႕ကေလးေရာ ေႏြးေထြးတဲ႔ အိန္ဂ်ယ့္ရဲ႔ အေတာင္အပံေအာက္မွာအျမဲရွိေနမယ္ဆို ဘယ္လိုျမဴႏွင္းေငြ႕ကမွ ေအးစက္မႈကိုေပးစြမ္းႏိုင္မွာမဟုတ္ပါဘူး....။ ေသခ်ာပါတယ္....။

မိုးေငြ

ျမန္မာျပည္သိန္းတန္ ႏႈတ္ဆက္ပြဲ......

ျမန္မာျပည္ ဦးသိန္းတန္ ႏႈတ္ဆက္ပြဲေလးကို MRTV4 ကေန တိုက္ရိုက္လႊင့္တာ ထိုင္ၾကည့္ျဖစ္တယ္...။ မနက္တစ္နာရီေတာင္ခြဲသြားတယ္...။ ဦးသိန္းတန္ ျပန္လာျပီးကတည္းက ဒီပြဲအပါအ၀င္သံုးပြဲလုပ္တယ္ သံုးပြဲလုပ္တယ္ သံုးပြဲစလံုးေအာင္ျမင္တယ္။ အားေပးတဲ႔ ပရိတ္သတ္ေတြရံုအျပည့္ပဲ။ ဦးသိန္းတန္းသီခ်င္းေတြကို ငယ္တုန္းက နားမေထာင္ဖူးေပမယ့္ မပိုး(ပုိးဒါလီသိန္းတန္)ျပန္ဆိုတဲ႔ အခ်ိန္တုန္းက နားေထာင္ျဖစ္တယ္...။ အဲဒါေၾကာင့္ သူ႔သီခ်င္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို သိေနတယ္...။ ၾကိဳက္လည္းအရမ္းၾကိဳက္တယ္....။ စတူဒီယိုေခတ္ဦးတုန္းက LPJ တီး၀ိုင္းအဖြဲ႕ဆိုတာ တီဗီမွာေတာ့ၾကည့္ဖူးတယ္ ငယ္တုန္းက....။

ခင္ေမာင္ထူးနဲ႔ ေဟမာေန၀င္းတို႔ စံုတြဲဆိုခဲ႔ၾကတဲ႔ ကမၻာ့အျပင္ဘက္ဆိုတဲ႔သီခ်င္းကို ဦးသိန္းတန္သီခ်င္းမွန္းလံုး၀မသိဘူး...။ အခုပြဲက်မွ ဦးသိန္းတန္က အန္တီခ်ိဳျပံဳးနဲ႔ အသံသြင္းခဲ႔ဖူးျပီး စင္ေပၚမွာ တစ္ခါမွမဆိုဖူးေသးတဲ႔ ဒီသီခ်င္းကို ခုတစ္ခါ အန္တီခ်ိဳျပံဳးနဲ႔ပဲျပန္ဆိုပါတယ္....။ အဆိုေတာ္ၾကီးေတြက ၀ါရင့္ေတြဆိုေတာ့ အသံကဘာမွေျပာစရာမလိုဘူးသီခ်င္းကလည္းအရမ္းေကာင္းတာပဲ....။ ဦးသိန္းတန္သီခ်င္းေတြျဖစ္တဲ႔ စေနေတာင့္၊ ေရႊျမိဳင္မွာပဲေနေတာ့မယ္၊ ေရႊရုပ္ေလးေကာက္ရသူ၊ မန္းေျမမွာ၊ မေနာေျမတို႔ ေနာက္ျပီး ကခ်င္ျပည္နယ္နဲ႔ပတ္သက္တဲ႔ သီခ်င္းေတြေရာ သိပ္ေကာင္းတာပဲ....။

သု၀ဏၰပြဲမွာတုန္းက အဆိုေတာ္အငယ္ေလးေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေခၚထားတယ္....။ ကိုညီထြဋ္တို႔ အင္ပါယာ၀ိုင္းနဲ႔ ကိုညီထြဋ္ပဲ ပြဲစီစဥ္ေပးတာ....။ အန္တီခ်ိဳျပံဳး၊ ထြန္းအိျႏၵာဗို၊ ျဖဳိးၾကီး၊ အာဇာနည္၊ အယ္လ္လြန္း၀ါ၊ ေအာင္လ၊ အယ္လ္ဆိုင္းဇီ၊ အိမ့္ခ်စ္ စတဲ႔အဆိုေတာ္ေတြပါ၀င္အားျဖည့္ထားၾကတယ္....။ အိမ္႔ခ်စ္က ဦးသိန္းတန္နဲ႔အတူ ႏွစ္ကုိယ္တူခ်စ္သမွ် ျမန္မာသံသီခ်င္းကို ဆိုသြားတယ္....။ ဆိုေနက်မဟုတ္ေတာ့ ကေလးမေလး ေတာ္ေတာ္ထိန္းျပီးဆိုသြားတာေတြ႔ရတယ္...။ ဒီပြဲမွာ အယ္လ္ဆိုင္းဇီတို႔က ဆရာမၾကီး အသံကေတာ့ ရွယ္ေကာင္းတာ...။ ေရႊခ်ိဳးျဖဴသီခ်င္းကို ဦးသိန္းတန္နဲ႔စံုတြဲဆိုတာမ်ား ဘာမွကိုေျပာစရာမရွိဘူး..။ သိပ္ေတာ္တယ္....။ ေနာက္ဆံုး ႏႈတ္ဆက္ပြဲမွာေတာ့ ငယ္ငယ္တုန္းက လက္တြဲခဲ႔ဖူးတဲ႔ သူငယ္ခ်င္း လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ ဂီတမိတ္ေဆြေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလာဆိုတာေတြ႔ရတယ္...။ အယ္ပီေဂ်အဖြဲ႔သားေဟာင္းေတြ အကုန္လာတီးေပးတယ္...။ ဧည့္သည္အဆိုေတာ္ ဦးဘုိဘုိဟန္ ေဇာ္၀င္းရွိန္ ခင္ေမာင္ထူး ခ်ိဳျပံဳး ေနာ္လီဇာ ေမခလာ ေဟမာေန၀င္း ထြန္းအိျႏၵာဗို တို႔လာေရာက္ေဖ်ာ္ေျဖတယ္....။ ဦး၀င္းဦးရဲ႔ ေမာင္တို႔ခ်ယ္ရီေျမကို ဦးသိန္းတန္ဆိုေတာ့ စႏၵားလက္တံကို ဦးသိန္းတန္တို႔ေခတ္က စႏၵရားဦးမ်ိဳးႏိုင္က ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ ေအးေဆးတည္ျငိမ္စြာ တီးခတ္သြားတာကို အ့ံအားသင့္စရာေတြ႔ရတယ္...။ အံ့အားသင့္တယ္လို႔ေျပာရတာက လက္သံေတာ္ေတာ္ေကာင္းတာ ျပီးေတာ့ ဘာႏုတ္စ္မွမၾကည့္ဘူး အလြတ္တီးတာ....။ အဲမွာ ဥကၠာဦးသာဆို ဗ်ာမ်ားေနတာ.....။ တကယ္ခ်ီးက်ဴးဖို႔ေကာင္းတယ္...။ ေမာင္တို႔ခ်ယ္ရီေျမအျပင္ သံုးရာသီဆိုတဲ႔သီခ်င္းလဲဆိုေသးတယ္ စုစုေပါင္း သံုးပုဒ္တီးေပးသြားတယ္...။ ဦးသိန္းတန္ကေျပာတယ္ .... စႏၵရားကိုမင္းႏိုင္ဆိုတာဒါပဲ သူ႔လက္သံမ်ိဳးဘယ္မွာမွမရွိဘူးတဲ႔....။

မပိုးရဲ႔ သီခ်င္းကို ေဟမာေန၀င္းျပန္ဆိုေနတာ

ေနာ္လီဇာ ငယ္တုန္းက အရမ္းၾကိဳက္တာ ဘရိတ္ဆိုတဲ႔ သီခ်င္းကို မွတ္မိၾကေသးလား (“ကားေလးတစ္စီးေလာက္၀ယ္ရင္ ဘရိန္ပါပါေစ”...ဆိုတာေလ)

စႏၵရားဦးမ်ိဳးႏိုင္

ေမတၱာအားျဖင့္ မိုးေငြ႔

ေနျပည္ေတာ္သို႔တစ္ေခါက္....

၁၁၅မိုင္က Feel Express စားေသာက္ဆိုင္

Feel Express ဆိုင္က မနက္စာ ပဲထမင္းဆီဆမ္းကို ၾကက္ဥေၾကာ္မိုးတယ္

 

ဒါက အမဲေၾကာ္ထပ္မွာလိုက္တာ ဂြတ္ပဲ...မီးမီးၾကိဳက္ၾကိဳက္

ဒီအေပၚနဲ႔ေအာက္ပံုက ေရွာ့ပင္းေမာေတြထင္တယ္ ကယ္ပီတယ္တို႔ အိုးရွင္းတု႔ိ ဂ်မ္းရွင္းတို႔

ဟိုတယ္ ထင္တာပဲ ေတြ႔တာရိုက္လိုက္တာ

ၾကာပြင့္နဲနဲေစာင္းသြားတယ္ (က်ေနာ္လဲျပန္မတည့္တတ္ေတာ့ဘူး မႏွင္းဆီ) ကိုရဲရဲ႔ ကမ္မရြန္းပို႔စ္ေလးမွာ ေရးတာကို သတိရသြားတယ္...။

ဒါကစပါယ္ပြင့္ထင္တယ္...။ အ၀ိုင္းေတြတိုင္း ပန္းတစ္မ်ိဳးေတြ႔ရတယ္...။ စ၀င္၀င္ခ်င္းက ကံ႔ေကာ္ပန္း အဲဒါရိုက္ဖို႔မမီလိုက္ဘူး...။

လြတ္ေတာ္အေဆာက္အအံုကို အျပင္ကေနသြားပတ္ၾကည့္တာ

သေျပကုန္းေစ်းတဲ႔ အဲမွာ နန္းစိန္ကိတ္မုန္႔သြား၀ယ္ၾကတာ

ဆိုင္အတြင္းဘက္ ေကာင္တာေနရာ စားေတာ့မယ္ အဆင္သင့္ပဲ

ၾကက္သားလံုးေျမစာဥဟင္း အရိုးထုတ္ျပီးသားကကတစ္ငါးေပါင္း

၀က္သားခရမ္းသီးေျမအိုးဟင္း(ဒီဟင္းက ၀ိုင္ေကေကအိုမွာ နာမည္ၾကီးဆိုပဲ) အရသာကေတာ့ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္

မက်ည္းေဖ်ာ္ရည္ေအးေအးေလး..ပံုကိုၾကည့္ျပီး ျပန္ေတာင္ေသာက္ခ်င္လာျပီ.....

ေနျပည္ေတာ္ကို ရံုးကအလုပ္ကိစၥနဲ႔သြားရတာ...။ ကိုယ္ကမပါမျဖစ္ဆိုလု႔ိ လိုက္ရတယ္....။ ေန႔ခ်င္းျပန္ပဲသြားတယ္...။ ဟိုမွာ ညအိပ္ရတာ ဟိုတယ္ၾကီးေတြကေတာ့ ဟီးေနတာပဲ....။ ကိုယ္သြားမယ့္ ကိစၥက ခဏကေလးျပီးမယ့္ဟာဆိုေတာ့ အိပ္မေနေတာ့ဘူး. ..။ ရံုးက ကုိယ့္ကားနဲ႔ကိုယ္ဆိုေတာ့ မနက္ေလးနာရီထသြားလိုက္တယ္...။ ခုႏွ စ္နာရီခြဲေတာ့ ၁၁၅မွာ မနက္စာစားတယ္...။ ကိုးနာရီက်ေတာ့ ေနျပည္ေတာ္ေရာက္ေရာ...။ ကိုယ္သြားရမယ့္ ရံုးမွာ လူၾကီးနဲ႔၀င္ေတြ ေျပာစရာရွိတာေျပာျပီးေတာ့ ဆယ္နာရီခြဲပဲရွိေသးတယ္...။ ျမိဳ႔နဲ႔ ေလွ်ာက္ေမာင္းၾကည့္တယ္ လြတ္ေတာ္ကိုအျပင္ဘက္ကသြားၾကည့္တယ္...တစ္သက္နဲ႔တစ္ကိုယ္မျမင္ဖူးတဲ႔ ဆယ့္ႏွစ္လမ္းသြား လမ္းမၾကီးေတြ သြားၾကည့္တယ္...။ သေျပကုန္းေစ်းမွာ မုန္႔ေတြ၀င္၀ယ္တယ္... အဲေစ်းနားမွာရွိတဲ႔ ၀ိုင္ေကေကအိုမွာ မန္မန္း၀င္စားၾကတယ္....။ သြားၾကတာက ေလးေယာက္ ဟင္းပဲြက ၾကီးေတာ့ သံုးမ်ိဳးပဲမွာစားတယ္ ေတာ္ေတာ္စားလိုက္ရတယ္ ကုန္ေအာင္ကို လိေမၼာ္ရည္ႏွစ္ခြက္ မက်ည္းေဖ်ာ္ရည္ႏွစ္ခြက္ နဲ႔ ဟင္းသံုးပြဲ ထမင္းအပါအ၀င္ကို တစ္ေသာင္းနဲ႔ ခုႏွစ္ေထာင္ေက်ာ္က်တယ္...။ ေဂ်းဂ်ီးတယ္ေတာ့......။ မနက္က ဖီးလ္မွာ ထမင္းေၾကာ္ ငါးပြဲၾကက္ဥနဲ႔ ေကာ္ဖီသံုးခြက္ အမဲေၾကာ္တစ္ပြဲကို ခုႏွစ္ေထာင္အတိက်တယ္....။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ကိုယ္မလုပ္ႏိုင္ရင္တန္တာပဲလို႔ေတြးလိုက္တယ္....။ ေန႔လည္စာစားျပီး အေညာင္းေျပအညာေျပ ေမာေတြမွာ ေစ်း၀ယ္ထြက္မယ္တဲ႔...။ အင္း ရန္ကုန္မွာက သိပ္မထြက္ရရွာဘူးေလ...။ အစကေတာ့ ေရပူစမ္းသြားမလားလို႔ ေ၀းတယ္တဲ႔ ရွမ္းျပည္ထိေရာက္သြားမယ္ ပင္ေလာင္းသြားတဲ႔လမ္းဘက္ဆိုေတာ့ မသြားျဖစ္ေတာ့ဘူး ...။ ေရပန္းဥယ်ာဥ္က်ေတာ့လည္း ညအိပ္မွေအးေဆးၾကည့္လို႔ေကာင္းတာဆိုေတာ့ အဲဒါလည္းလြတ္တယ္....။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ အိုးရွင္းမွာပဲ ဟိုပတ္ဒီပတ္ အဲကြန္းကလဲေအးေတာ့ မိုက္တယ္.....။ အျပင္မွာသိပ္ပူတယ္....။ ဒီေကာင့္ခ်တဲ႔ တီရွပ္ကေလးေတြ ၂၅၅၀က်ပ္တဲ႔ တစ္ထည္ကို...။ သံုးထည္၀ယ္လိုက္တယ္ ေရွာ႔ပင္တန္ႏွစ္ထည္၀ယ္တယ္...။ ဟုတ္ေနေရာေနာ္....။

ရန္ကုန္ျပန္ထြက္လာေတာ့ တစ္နာရီေက်ာ္ျပီ....။ ၁၁၅မိုင္ျပန္ေရာက္ေတာ့ အိပ္ခ်င္ေျပ ေကာ္ေကာ္၀င္ေသာက္တယ္....။ ဖီးလ္မွာပဲ....။ ငါးပိေၾကာ္အစပ္တစ္ထုပ္ အခ်ိဳတစ္ထုပ္၀ယ္တယ္..။ ငွက္ေပ်ာ္ေၾကာ္၀ယ္တယ္....။ ငါးပိေၾကာ္က သူတို႔ဆိုင္ကေတာ္ေတာ္ေကာင္းတာ...။ ကြကိုယ္အိမ္မွာေၾကာ္ရင္ အဲပံုမထြက္ဘူး....။ ရန္ကုန္မွာေတာ့ ျပည္ေထာင္စုရိပ္သာလမ္းက ဖီးလ္ျမန္မာစားေသာက္ဆုိင္မွာ အစံုေရာင္းတယ္....။ ေနာက္တစ္ခါစားခ်င္ရင္ အဲမွာ ေျပး၀ယ္ရမယ္...။ ရန္ကုန္ျမိဳ႔ထဲ၀င္ေတာ့ ညေနငါးနာရီတိတိ။ အမွတ္သံုးလမ္းမၾကီးကေန၀င္တယ္....။ ၾကည့္စမ္း ဘာလမ္းမၾကီးလဲ ဘုရားစူးလမ္းမၾကီးပါ ကားႏွစ္စီးေတာင္ဟိုဘက္ဒီဘက္မနည္းေရွာင္ေမာင္းေနရတယ္....။ ေနျပည္ေတာ္ကလမ္းေတြျမင္ခဲ႔ျပီး ကြကိုယ္ မဗိ်ဳင္းျဖစ္ေနတာ....။ အဲမွာ ကားေတြတန္းစီေနလို႔ အိမ္ကို ညေနေျခာက္နာရီေက်ာ္မွေရာက္တယ္....။ ဟူးးး ေမာေက်ာ...။

မိုးေငြ႔

ကိုယ္ငိုေနတာသိလား........

မနက္ခပ္ေစာေစာဖက္က ျမင္လိုက္ရတဲ႔ ျမဴေငြ႔ေတြလိုပဲ ကိုယ့္မ်က္၀န္းေတြမွာ ေငြ႔ရည္ဖြဲ႔ေနတယ္........။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဟိုးးးး ေတာင္ထိပ္ဆီက လြမ္းမိုးရိပ္ေတြက မိုးတိမ္ညိဳညိဳဖြဲ႔ျပီး မုိးသားအျဖစ္ရြာခ်လိုက္ေတာ့တယ္......။

တခါတခါက်ေတာ့ ကိုယ့္ခံစားမႈကို လ်စ္လ်ဴရႈခံရတယ္လို႔ ထင္ျပီး ၀မ္းနည္းမိတာပါ......။

အမွန္ေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္တဲ႔ အေျခအေနတစ္ခုအတြက္ ကိုယ့္ကိုစိတ္ပ်က္သြားေစေတာ့လို႔ တမင္လုပ္တာ... ေျပာတာလဲျဖစ္ႏုိင္တာပဲ...(ကိုယ့္ဘက္ကအေတြးေတြပါ) ။ မျဖစ္ႏိုင္တဲ႔ အရာတစ္ခုကို ျဖစ္ေအာင္ကိုယ္ၾကိဳးစားေနတာမွမဟုတ္ဘဲ...။ ကိုယ္နားလည္ပါတယ္.....။

စက္၀ိုင္းသီအိုရီကို ကိုယ္တို႔လိုက္နာစရာမလိုပါဘူး....။ မင္းလဲ ဆက္ေလွ်ာက္ ကိုယ္လဲဆက္ေလွ်ာက္မယ္......။ ဆံုဆည္းမႈဆိုတာ လုပ္ယူဖန္တီးလို႔ရမယ့္အရာမ်ိဳးမွမဟုတ္ဘဲ.....။ ကံၾကမၼာက မျမင္ႏိုင္ေအာင္ black spot မိေအာင္လုပ္ထားရင္ ကိုယ္တုိ႔လဲ ဘာမွမတတ္ႏိုင္ပါဘူး....။ အဲလိုပဲေျဖသိမ္႔တာေပါ့...။

ခံစားမႈတစ္ခုျဖစ္တုိင္းျဖစ္တိုင္း ရင္ထဲကစကားလံုးေတြက ပိတ္ကားေပၚမွာ စာတန္းထိုးသလို တစ္မ်ိဳးျပီးတစ္မ်ိဳးေျပာင္းေျပာင္းသြားတယ္........။ ကိုယ့္ရုပ္ရွင္ကို မင္းစိတ္မ၀င္စားပါဘူး အိန္ဂ်ယ္.....။ ဒါေပမယ့္ မင္းေၾကာက္တတ္တဲ႔သရဲကားကိုေတာ့ ကိုယ္ကမျမင္ရဘဲ တစ္ဘက္ကေနကူၾကည့္ေပးပါတယ္.......။ မင္းအေၾကာက္ေျပေအာင္ စကားေျပာေပးမယ္......။

ညဥ့္နက္ပါေစ......ကိုယ္ေစာင့္ေနဦးမယ္.... မင္းရုပ္ရွင္ၾကည့္ျပီးတဲ႔အခ်ိန္ထိေပါ့....။ မင္းအိပ္ယာမ၀င္ခင္ အိပ္မက္ထဲမပါသြားေအာင္ ကိုယ္စကားေတြေျပာေပးမယ္.......။ ဘာအိန္ဂ်ယ္လဲကြယ္....သရဲလဲေၾကာက္တတ္သတဲ႔........။

အိန္ဂ်ယ္က သရဲကားၾကည့္ရင္း ေၾကာက္စရာအခန္းေရာက္ရင္စကားလာလာေျပာရင္းနဲ႔ေပါ့........။ လိုင္းကလဲက်လိုက္ေသး....။ ကိုယ္ခဏကေလးေပ်ာက္သြားတာကို မင္းကသိလိုက္သားပဲ...ကိုယ္မအိပ္ေသးပါဘူး လိုင္းက်သြားလို႔ပါ...မင္းရုပ္ရွင္ၾကည့္ျပီးတဲ႔အထိေစာင့္ေပးမယ္..။

မင္းဇာတ္ကားၾကည့္ျပီးသြားေတာ့မွ မင္းနဲ႔စကားနဲနဲေျပာျပီး ႏွႈတ္ဆက္ အိပ္ယာ၀င္ေတာ့တယ္......။ အိပ္မက္လွလွမက္ပါေစ အိန္ဂ်ယ္....။


မုိုးေငြ႔

White Angel......

ေနသာေပမယ့္....ေကာင္းကင္မွာေတာ့ ခဲသားေရာင္နဲ႔ အျပာႏုေရာင္စပ္ထားပံုမ်ား ပန္းခ်ီတကားႏွယ္.....။ တိမ္စိုင္ေထြးေတြ.... ေနျခည္ႏုႏုေတြ ...ေရလိႈင္းေဖြးေဖြးေတြက သူမအလွမွာ ၀တ္ဆင္းခတြားၾကတယ္....။ နတ္သမီးအလား ...လို႔ခိုင္းႏိႈ္င္းဖို႔မလို...သူမသည္ အျဖဴေရာင္နတ္သမီးတစ္ပါးပဲေလ...။

ကိုယ္အႏွစ္သက္ဆံုးကေတာ့ မင္းရဲ႔ နက္ေမွာင္ေက်ာ့ရွင္းတဲ႔ ဆံႏြယ္ရွည္ရွည္ေတြကိုပါပဲ....။ မိန္းမတို႔ဘုန္းဆံထံုး ဆိုသလိုေပ့ါ....။ ေကာင္းျခင္းအျဖာျဖာထဲက အဲဒီေကာင္းျခင္းနဲ႔ျပည့္စံုတာဟာ... နတ္သမီးရဲ႔ ဘ၀အက်ိဳးေပး ကုသိုလ္ကံေကာင္းခဲ႔လို႔ပဲျဖစ္မွာပါ.......။

ကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္လို ကိုယ္ဖြဲ႔ဖြဲ႔ႏြဲ႔ႏြဲ႔ မေျပာျပတတ္ပါဘူး.....။ စိတ္ကူးယဥ္စာေရးဆရာေတြမွာ လွပတဲ႔ စိတ္ကူးေတြရွိသတဲ႔.....။ လွတဲ႔စိတ္ကူးကတဆင့္ စကားလံုးေတြကို ထင္ဟပ္ေစမွာပါ....။ ဒါေပမယ့္ အျဖဴေရာင္နတ္သမီးအတြက္ တင္စားစရာ စကားလံုးနဲပါးလိမ္႔မယ္ထင္တယ္......။

လွလိုက္တာဟယ္.... အိုက္တင္ကလဲေကာင္း ပို႔စ္ကလဲေပးတတ္ မင္းသမီးလုပ္ပါလား....။ မေျပာပါနဲ႔ တခ်ိန္က သူမအလြန္ရူးသြပ္ခဲ႔ဖူးတဲ႔ အႏုပညာ...။ ဒါေပမယ့္လည္း ေပ်ာ္ရာမွာမေနရ ေတာ္ရာမွာေနဆိုသလို ကိုယ္လုပ္ခ်င္ ျဖစ္ခ်င္တာကတစ္မ်ိဳး လုပ္ေနရတာ ျဖစ္ေနရတာကတစ္မ်ိဳးေလ....။ ကိုယ္ကိုယ္တုိင္က အဲလိုျဖစ္ေနလို႔ ခံစားနားလည္ေပးႏိုင္တယ္....။

ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ကြယ္...လူဆိုတာ ကိုယ္က်ရာေနရာမွာ တာ၀န္ေက် ကိုယ့္လုပ္ရမယ့္အလုပ္မွာၾကိဳးစားရင္ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာေတာ့ အဲဒီကိုယ္၀ါသနာမပါဘူးဆိုတဲ႔အလုပ္က ကိုယ္တကယ္လုပ္ရမယ့္အလုပ္အတြက္ အေတြ႔အၾကံဳ အေျခခံအုတ္ျမစ္တစ္ခုျဖစ္သြားစျမဲပါ......။ အဲလိုပဲ နတ္သမီးျဖစ္ခ်င္တာေတြ တစ္ေန႔ေန႔က်ရင္ အေကာင္အထည္လိုက္ျမင္ရမွာပါ......။ ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တာေတြဟာ ျဖစ္ခ်င္စိတ္အားထက္သန္ရင္ တိတ္တိတ္ကေလး ဆုေတာင္းေနလဲ.... ျဖစ္ကိုျဖစ္လာတတ္တယ္....။ အခ်ိန္ပဲလိုတာပါ အခ်ိန္ကိုေစာင့္ဆိုင္းဖို႔ပဲလိုတာပါ...။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ယံုၾကည္မႈခိုင္မာသေရြ႔ ဆုေတာင္းေတြက အျမဲျပည့္ေနမွာပါ။



ႏို၀င္ဘာ ၁၉ မွာက်ေရာက္မယ့္ သူမေမြးေန႔အတြက္ ... ကိုယ့္ရဲ႔ အက္ေဆးလက္ေဆာင္ေလးဟာ... ေဆာင္းဦးရဲ႔ ႏွင္းမႈန္လြလြေလးေတြလိုပဲ သူမအသည္းကို ေအးခ်မ္းလို႔ ဘ၀င္ခိုက္ေစမွာ ကိုယ္ယံုၾကည္ပါတယ္ နတ္သမီးေရ။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ကိုယ့္ရင္ထဲက အစစ္အမွန္ ဖြင့္အန္က်လာတဲ႔ စကားလံုးေတြနဲ႔ ဖြဲ႔ထားတဲ႔ အက္ေဆးမို႔ပါ....။

အျဖဴေရာင္နတ္သမီးေလး သည္ေမြးေန႔မွစျပီး အျမဲလွပ အျမဲေပ်ာ္ရႊင္ အခက္အခဲအားလံုးေက်ာ္လႊားႏိုင္လို႔ လိုတိုင္းတ ဆႏၵေတြျပည့္၀ပါေစလို႔ ဆုမြန္ေကာင္းေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္...။

OK..... I See U......... ေနာက္ႏွစ္ျပန္ဆံုမယ္ မဂၤလာခမ္းမၾကီးတစ္ခုထဲမွာေပါ့......း)

ခ်စ္တဲ႔
မိုးေငြ႔

ps : နတ္သမီးရဲ႔ ပံုထဲမွာ အဲဒီပံုေလးကိုအၾကိဳက္ဆံုးပဲ...။

ကၽြန္မတို႔၏အိမ္.....

က်မတို႔ငယ္ငယ္က ေနခဲ႔တဲ႔ အိမ္ကို ခုေတာ့လည္း မ်က္စိထဲက ျပန္ျမင္ေယာင္ရံုပဲ တတ္ႏိုင္ေတာ့တယ္....။ ျပီးခဲ႔တဲ႔ ေျခာက္လက ငလ်င္ဒဏ္နဲ႔ တစ္ျမိဳ႔လံုးျပိဳလဲ ပိျပားသြားကတည္းက အိမ့္အေနာက္ျခမ္း အုတ္ခ်ပ္ၾကီးတျပင္စာပဲ မားမားမတ္မတ္က်န္ခဲ႔ေတာ့တယ္.....။

အဲဒီအိမ္ေဆာက္တုန္းက က်မေတာင္မေမြးေသးပါဘူး.....။ အဖုိးေဆာက္ခဲ႔တဲ႔အိမ္ပါ...။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ရြာမွာ(ခုေတာ့ျမိဳ႔ေလးတစ္ျမိဳ႔ျဖစ္ေနပါျပီ)တိုက္အိမ္ဆိုလို႔ က်မတို႔အိမ္တစ္အိမ္ပဲရွိတာ.....။ ရြာလယ္ေခါင္ တည့္တည့္က ဗီယက္နမ္ၾကီးတို႔တိုက္အိမ္ဆို လူတိုင္းသိတယ္.......။ က်မတို႔အိမ္၀ိုင္းက မ်က္ႏွာစာေပသံုးေလးဆယ္ေလာက္ပဲရွိမယ္....အေနာက္ဖက္ကိုေတာ့ ေပတစ္ရာေက်ာ္မယ္ထင္တယ္....။ အဖိုးက တိုက္အိမ္ၾကီးကို ေျမကြက္ရဲ႔ အေရွ႔ပိုင္း သံုးပံုတစ္ပံုစာေလာက္ပဲေဆာက္ျပီး တိုက္အိမ္ေနာက္မွာ မီးဖိုေခ်ာင္အဖီေလးနဲ႔ ေျမကြက္လပ္ရွိတယ္...ျပီးေတာ့မွ ႏွစ္ထပ္သစ္သားအိမ္ေလးတစ္လံုးရွိတယ္...။ အဲဒီသစ္သားအိမ္ေနာက္ဖက္မွာ စပါးက်ီတစ္ခုရွိတယ္.......။ က်မတို႔ငယ္တုန္းက အဲဒီအိမ္အေပၚထပ္မွာ အိပ္ၾကတယ္...။ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ တူတူပုန္းတန္းကစားၾကတယ္...။ စပါးက်ီထဲထိပုန္းတာ...။ အဲဒီအိမ္ရဲ႔ မ်က္ႏွာက်က္ထဲထိလဲ ပုန္းၾကေသး... ေၾကာင္ေတြေခ်းပါထားတာ နံေစာ္ေနတာေတာင္ ရေအာင္ပုန္းတယ္.....။ အဖြားကေၾကာင္ေတြအမ်ားၾကီးေမြးထားတယ္ေလ......။ အိမ္မွာေၾကာင္ရွိတယ္...။ ၀က္လည္းေမြးတယ္.... ၾကက္လဲေမြးတယ္....ဘဲလဲေမြးတယ္....။ အေကာင္ပေလာင္ေတြစံုေပမယ့္ က်မကေတာ့ အေကာင္ေတြကို အဲကတည္းက မခ်စ္တတ္ပါဘူး...။ ညေနညေနဆို အေဒၚအမႊာႏွစ္ေယာက္က က်မကိုစက္ဘီးနဲ႔တင္ျပီး ရြာထိပ္ ေျမနီကုန္းျမင့္မွာရွိတဲ႔ အဖိုးရဲ႔ ဆန္စက္မွာ ၀က္ေတြ ဘဲေတြေၾကြးဖို႔ ဆန္ကြဲတို႔ ဖြဲတို႔သြားယူတတ္ၾကတယ္....။ က်မက ငယ္ေသးေတာ့ ၀က္စာေကၽြးတာေတာ့မလုပ္လုိက္ရဘူး....။ နဲနဲၾကီးလာေတာ့ အဖြားတို႔က ၀က္မေမြးေတာ့ဘူး....။ ၾကက္ကေလးေတြ တစ္ေကာင္စနွစ္ေကာင္စပဲရွိေတာ့တယ္.......။ အဲ...ေနာက္ေဖးျခံထဲမွာ သရက္ပင္ေတြေတာ့ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားစိုက္ထားတယ္ ဘယ္ႏွစ္ပင္လဲေတာ့ မေရထားမိဘူး... ျခံေျမကြက္လပ္အျပည့္ပဲ သရက္ပင္ေတြျပီးရင္ ေနာက္မွာ အိမ္သာႏွစ္လံုးတြဲနဲ႔ ေနာက္ေဖးေဆးရံု၀င္းထဲကို ေဖါက္ထြက္တဲ႔ သြပ္တံခါးၾကီး(ျခံတံခါး)ပဲရွိေတာ့တယ္....။ ဆရာမခင္ခင္ထူးရဲ႔ “ေႏြသီး”၀တၳဳတိုကိုဖတ္ရင္း ဆရာမငယ္ငယ္တုန္းက သူတို႔ျခံထဲက မာလကာသီး၄၃ပင္ရွိတဲ႔အေၾကာင္း အပင္ေပၚတက္ကစားၾက စာက်က္ၾကတဲ႔အေၾကာင္းေလးဖတ္မိေတာ့... က်မလည္း အဖြားရဲ႔သရက္ပင္ေတြကို သတိရသြားတယ္...။ အပင္ေပၚလည္းတက္ျဖစ္ၾကတယ္...။ အသီးေတြအလံုးမၾကီးခင္ အေၾကြေလးေတြ လုိက္ေကာက္ အပင္ေအာက္မွာဖ်ာခင္းျပီး စင္းတံုးနဲ႔ အသီးကိုခြဲအေစ့ထုတ္ျပီး ဆားရည္အုိးထဲစိမ္တယ္...။ ေနာက္ေန႔ ဗီဒီယိုျပရင္လာၾကည့္တဲ႔သူေတြ အိပ္ငိုက္ေျပ ဆားငရုတ္သီးမႈန္႔နဲ႔တို႔စားဖို႔ေရာင္းရတယ္...။ အဲတုန္းက ခူေကာင္ေတြကို သိပ္သတိမထားမိလို႔ ေနာက္ပိုင္းခူေကာင္ေတြကိုေၾကာက္တာနဲ႔ အပင္ေပၚသိပ္မတက္ ေတာ့ဘူး...။ အပင္ေတြက မခ်စ္စုပင္ေတြမ်ားတယ္ အသီးေတြတစ္လံုးတစ္လံုးက အယ္စတုန္ၾကီးေတြ...။ အသီးေတြၾကီးလာျပီး မမွည့္ခင္ေတာင္းထဲခူးထည့္တယ္...။ တာခ်ီလိတ္သြားတဲ႔ကားနဲ႔ ဟိုေရာက္ရင္ ယိုးဒယာတစ္ဘက္ကမ္း မယ္ဆိုင္မွာသြားသြင္းတယ္ ...။ ကီလိုနဲ႔ခ်ိန္ျပီးေစ်းျဖတ္တယ္...။ အလံုးကၾကီးေတာ့ ႏွစ္လံုးဆိုပဲ တစ္ကီလိုေက်ာ္ေနျပီ.....။ အေရွ႔အိမ္မၾကီးရဲ႔ အေနာက္ဖက္အဖီေလးမွာ (မီးဖိုေခ်ာင္ရဲ႔ေနာက္တစ္ဘက္ျခမ္း) အေမတို႔ညီအစ္မေတြ သိုးေမႊးထိုးစက္ေတြကိုယ္စီနဲ႔ တဂ်ံဳးဂ်ံဳးစက္ထုိးၾကတယ္....။ အဲဒီခ်ိန္က ရွမ္းျပည္ကခုလုိမွမဟုတ္ဘဲ အေအးဓါတ္ကကဲေတာ့ ေဆာင္းတြင္းအတြက္ သိုးေမႊးထည္ေအာ္ဒါေတြက မနည္းဘဲ...။ အိမ္ေရွ႔မွာက ကုန္ဆံုဆိုင္ဖြင့္ထားတယ္....။ ေဆးေတြလည္းေရာင္းတယ္.... စက္နဲ႔မရစ္ရေသးတဲ႔ သိုးေမႊးခ်ည္ခင္ေတြေရာင္စံု ေရာင္းတယ္...။ ခ်ည္ခင္ႏွစ္ခင္ဆုိ တစ္ေပါင္ရွိတယ္...။ လာ၀ယ္သူေတြက သူတို႔ထိုးရတာလြယ္ေအာင္ တစ္ခါတည္းအလံုးရစ္ခိုင္းတယ္...။ အဲဒီခါမ်ိဳးဆို က်မက သိပ္စိတ္၀င္စားတာ ခ်ည္ရစ္ခ်င္တယ္...။ ၀ယ္သူက ခ်ည္လံုးေပးဆိုတာနဲ႔ ခ်ည္ခင္ပတ္မယ့္ ရဟတ္ေလးကို သစ္သားစားပြဲမွာဆင္လိုက္တယ္...။ ေနာက္ခ်ည္ရစ္မယ့္ စက္ကိုပါတစ္ပါးတည္း ရဟတ္နဲ႔သပ္မနီးမေ၀းမွာဆင္တယ္....။ ခ်ည္ခင္ကို ရဟတ္မွာပတ္ထည့္ျပီး ခ်ည္စကိုျဖဳတ္ယူ ရစ္စက္မွာညွပ္အစကိုလိုက္တယ္ ရစ္စက္ေလးကို လက္နဲ႔လွည့္လိုက္ရင္ ခ်ည္ခင္ကခ်ည္ေတြက တျဖည္းျဖည္းခ်ည္လံုးအျဖစ္ေျပာင္းသြားေရာ....။ အဲလိုေလး...။ အက်ီၤၾကယ္သီး အပ္ခ်ည္ အပ္ စတာေတြလဲ ေရာင္းတယ္...။ အခါ လားဟူလူမိ်ဳးေတြရဲ႔ အက်ီၤမွာတပ္တဲ႔ ေဘာ္ၾကယ္ေလးေတြ ေငြေမာင္းေလးေတြလည္းေရာင္းရတယ္...။ ေန႕လည္ထမင္းစားျပီးရင္ လူၾကီးေတြက ကိုယ္ထြက္မလည္ခင္ တစ္ခါတည္းေျပာထားတာ...။ ျပီးရင္ ဆားထုပ္ရမယ္ေနာ္ အခ်ိဳမႈန္႔ထုတ္ရမယ္ေနာ္ တဲဲ႔...။ အိမ္ကဆိုင္မွာ ဆားကို တစ္ဆယ္တန္ ႏွစ္ဆယ္တန္ စသျဖင့္ သူ႔ပလတ္စတစ္အရြယ္အစားနဲ႔သူ အေမကခ်ိန္ထည့္ျပီးရင္ ကုိယ္ေတြကအိတ္ေလးကို ဖေယာင္းတိုင္မီးတို႔ေပးရတာကိုး...။ အဲလုိပဲ အခိ်ဳမႈန္႔ သၾကား လဖက္ေျခာက္ အကုန္လုပ္ရတယ္....။ ေျမပဲေပၚခ်ိန္တို ေျမပဲဆံေတြကို အခြံထဲကထုတ္ဖို႔ တူေလးနဲ႔ထုရတယ္... အဆံေတြကိုေတာင္းထဲထည့္ ျပီးမွ တစ္ဆယ္သားထုပ္ ႏွစ္ဆယ္သားထုပ္ ထုပ္ေရာင္းတယ္..။ ပဲဆီဆိုရင္ ပုလင္းျပားေလးေတြနဲ႔ ျဖည့္ရတယ္...။ အဲတုန္းက ယိုးဒယားကလာတဲ႔ ဆီေတြဆိုတာ ေဆာင္းဆိုခဲလို႔ ေနထုတ္ထုတ္လွန္းရတယ္...။ ဆားအုန္းဆီျဖစ္မွန္းခုမွသာေတြးမိတယ္...။ အဲဒီဆီေတြကိုပဲစားေနၾကတာေလ...။ မနက္ဆို အေမေစ်းထဲ ေစ်းသြားေရာင္းတာလိုက္ရတယ္ ...။ မနက္မုိးမလင္းခင္ ေလးနာရီကတည္းက အိပ္ယာထရတယ္ ေဆာင္းတြင္းဆို ေအးလြန္းလို႔မထခ်င္ဘူး...။ ႏွင္းေတြဘယ္ေလာက္ထူပိန္းေအာင္က်သလဲဆို ကိုယ့္ေရွ႔ သံုးကိုက္ေလာက္ဆို ဘာမွမျမင္ရေတာ့ဘူး...။ ေစ်းထဲခင္းဖို႔ပစၥည္းေတြကို သံုးဘီးတပ္ လက္တြန္းလွည္းထဲထည့္ရတယ္...။ အဲဒီလွည္းတြန္းျပီး တစ္ဘက္ကမ္းကေစ်းမွာ သြားခင္းေရာင္းရတာ...။ ေစ်းနဲ႔ရြာက ေခ်ာင္းျခားထားတာကိုး...။ ေစ်းဆိုင္ေလးက ကြပ္ပ်စ္ေလးေပၚမွာ ပစၥည္းေတြခင္း ဆိုင္ေဘးေျမကြက္လပ္ေသးေသးမွာေတာ့ က်မကပလပ္စတစ္ေလးခင္းျပီး ရန္ကုန္ကအေဒၚပို႔ေပးတဲ႔ ရုပ္ရွင္မင္းသား မင္းသမီးပံု ျပကၡဒိန္ေတြကို ခင္းေရာင္းတယ္...။ ေရာင္းေကာင္းမွေကာင္းပဲ...။ နယ္ကလူေတြက အဲဒါမ်ိဳး သိပ္ၾကိဳက္တာ...။ တခါတေလ ကလစ္တို႔ ဆံညွပ္တို႔ ဒုတ္ထုိးခ်ိဳခ်ဥ္တို႔ကုိ သိမ္ၾကီးေစ်းကေန၀ယ္၀ယ္ပို႔ေပးတယ္...။ ေက်ာင္းမွာထိ အတန္းထဲကသူငယ္ခ်င္းေတြကို အဲဒီစားစရာေတြ ယူသြားေရာင္းတယ္...။ ဆရာမခင္ခင္ထူးကေတာ့ ေက်ာင္းမွာ မာလကာသီးယူသြားေရာင္းလို႔ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာရံုးခန္းထဲ ေခၚဆူတာခံခဲ႔ရတယ္တဲ႔.......။ က်မကေတာ့ ရံုးခန္းမေရာက္လိုက္ပါဘူး....။ ဆရာ ဆရာမေတြက ခြင့္လြတ္နားလည္ေပးလို႔ထင္ပါတယ္......။ အိမ္ၾကီးရဲ႔ ဘယ္ဘက္ျခမ္းက သြပ္မိုးအဖီထုတ္ျပီး ဗီဒီယိုရံုဖြင့္ထားေသးတယ္...။ အဲဒီေခတ္က အိမ္တိုင္း တီဗီေတြ ဒက္ေတြမွမရွိဘဲ....။ စေန တနဂၤေႏြေန႔ဆို ေတာင္ေပၚသားေတြ အခါ လားဟူေတြက ဘုရားရိွခိုးေက်ာင္းတက္ျပီး က်မတို႔ရံုမွာ ဗီဒီယိုလာၾကည့္ၾကတာ....။ ျမန္မာကားဆို ရဲကိုကိုနဲ႔ လင္းဇာနည္ေဇာ္ကို သိပ္ၾကိဳက္ၾကတယ္...။ ဒီေန႔ျပမယ့္ကားကို white board မွာ ဦးေလးတစ္ေယာက္က ပံုေတြဆြဲ ဘာဇာတ္ကားဆိုျပီးေရးတယ္...။ ရံုအ၀င္၀မွာ ခ်ိဳခ်ဥ္ ဇီးထုပ္ သရက္သီးဆားဆိမ္ ေနၾကာေစ့ ကြာေစ့ စသျဖင့္ ဗီဒီယိုလာၾကည့္သူေတြကို ေရာင္းရတယ္...။ ရံုမွာ ကုလားကား အက္ရွင္ကား သရဲကားအကုန္ျပရတယ္...။ တရုတ္သိုင္းကားဆိုလည္း ၾကိဳက္ၾကတာပဲ...။ ငယ္ကတည္းက ရုပ္ရွင္ဇာတ္ကားေတြနဲ႔မစိမ္းသူေပါ့ကြယ္...။ အဲတုန္းက ေႏြးေထြးတဲ႔ အိမ္ၾကီး မိသားစုအ၀ိုင္းအ၀န္းေတြနဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ႔ဖူးတဲ႔အိမ္ၾကီး.....။ က်မတို႔ ေမာင္ႏွမေလးေရာက္ေမ်ာက္ရံႈးေအာင္ေဆာ့ကစားခဲ႔ဖူးတဲ႔ ေနရာ...။ က်မရဲ႔ ဇာတိခ်က္ျမွဳပ္ရာ ေနရာ....။ အေမက က်မကို အဲဒီအိမ္ရဲ႔ ေအာက္ထပ္အခန္းထဲမွာပဲေမြးခဲ႔တာ.... ၀မ္းဆြဲဆရာမနဲ႔ေပါ့...။ က်မအသက္ဆယ့္သံုးႏွစ္မွာပဲ ဇာတိကိုစြန္႔ခြာခဲ႔ရတယ္....။ ျမိဳ႔မွာ ေက်ာင္းသြားတက္ရမယ္တဲ႔...။ ခုႏွစ္တန္းကိုေတာင္မေျဖဘဲ တစ္ႏွစ္ေအာက္ခံျပီး ျမိဳ႔မွာ ျပန္သြားတက္တယ္.....။ ျမိဳ႔သြားဖို႔ကလည္း ေလယာဥ္နဲ႔မွေရာက္တာကိုး... ကားလမ္းကၾကမ္းတယ္... ရန္ကုန္ေရာက္ဖို႔ဆို ႏွစ္ပတ္ေလာက္ေတာင္ ၾကာမယ္ထင္တယ္...။ ဒါနဲ႔ ေလယာဥ္လူၾကံဳရွိတုန္း အေမက အထည့္လႊတ္လိုက္တယ္...။ မသြားလို႔မရဘူးလား အေမလို႔ ႏႈတ္ကဖြင့္ဟမေမးရဲေပမယ့္ စိတ္ထဲေတာ့ ၾကိတ္၀မ္းနည္းေနတာေပါ့......။ အဲက်မွ မႏွစ္တုန္းက ငွက္ဖ်ားေရာဂါအျပင္းအထန္ခံစားျပီး ဆံုးပါးသြားခဲ႔တဲ႔ အေဖကိုသတိရလြမ္းဆြတ္မိတယ္...။ အေဖဆံုးတုန္းက မက်ခဲ႔ဖူးတဲ႔ မ်က္ရည္က အဲက်မွက်ေတာ့တယ္.......။ က်မရဲ႔ ငယ္ေဖာ္လို႔ေျပာလို႔ရမယ့္ အိမ္ၾကီးရယ္ ျခံထဲက အပင္ေတြရယ္ကိုခြဲခြာျပီး ျမိဳ႔မွာ က်မေတာ္ေတာ္နဲ႔ေနသားမက်ပါဘူး.......။ ၀မ္းနည္းစိတ္ အားငယ္စိတ္ကလည္း အစဥ္ကိန္းေအာင္းေနတတ္ေသးတယ္....။ အဲဒီကစျပီး ကိုယ့္ခံစားမႈတိုင္းကို စာအုပ္ထဲခ်ခ်ေရးတတ္လာတာဟာ... ဒီေန႔ဘေလာ့ဂါ မိုးေငြ႔ျဖစ္လာဖို႔ အေျခခံအရင္းျမစ္ထင္ပါရဲ႔.....။ စာအုပ္ေတြန႔ဲ အေဖာ္လုပ္ရတာ သီခ်င္းေတြနဲ႔အေဖာ္လုပ္ရတာ တကယ္ေတာ့ လူေတြနဲ႔အေဖာ္လုပ္ရတာထက္ စိတ္ခ်မ္းသာဖို႔ေကာင္းတယ္........။ ခုေတာ့လည္း က်မတို႔ရဲ႔အိမ္ၾကီးက သဘာ၀ေဘးအႏၱရာယ္ရဲ႔ သားေကာင္ျဖစ္သြားရရွာျပီ......။ က်မစိတ္ကူးထဲ မ်က္စိထဲမွာေတာ့ က်မေနခဲ႔ဖူးတဲ႔ ရြာ ေနခဲ႔ဖူးတဲ႔အိမ္က ဒီတုိင္းပဲ ဘာမွေျပာင္းလဲမသြားဘူး.... ။ သူမ်ားေတြတိုက္တာေျပာင္းေဆာက္ေပမယ့္ လမ္းေတြ ပလက္ေဖာင္းေတြျပင္ေပမယ့္ တာေလရြာကေန တာေလျမိဳ႔လို႔ ေျပာင္းလဲေခၚေ၀ၚခဲ႔ေပမယ့္ က်မတို႔ရဲ႔အိမ္ကိုေတာ့ က်မတို႔ငယ္ငယ္ကေနခဲ႔ဖူးတဲ႔ ပံုစံေလးအတိုင္းကိုပဲ ျမင္ေယာင္ေနတတ္မိတယ္....။ တကယ့္အျပင္မွာ ေျမကြက္လပ္ေလးပဲ က်န္ရစ္ေတာ့တဲ႔ ေနရာေလး....။ အဲဒီေနရာ အဲဒီေျမၾကီးေပၚမွာ က်မေလာကၾကီးထဲကိုစေရာက္ခဲ႔ရတာပါ.........။

 မိုးေငြ႔

မႏွင္းဆီစုစည္းမႈ.....

မႏွင္းဆီသို႔(၉)

သာယာနာေပ်ာ္ဖြယ္ေကာင္းတဲ႕
ေစာင္းႀကိဳးခက္သံေတြနဲ႕အတူူ
အေမွာင္ညကိုခြင္းၿပီး
မနွင္းဆီ ေရာက္လာခဲ႕တယ္။
အဲဒီ အလွပဆံုးအၿပံဳးနဲ႕
အေတာက္ပဆံုး မ်က္ဝန္းေတြေၾကာင္႕
ပန္းေပါင္းစံု ၪီးညႊတ္ၾကကုန္တယ္
ေက်းငွက္ေတြတြန္ၾကဴး
ဒီေႏြၪီးလည္းေအးျမကုန္တယ္။
အရာရာက အိပ္မက္ေတြလိုပါပဲ
အျမင္အာရုံေတြက ဝိုးတဝါး
ကိုယ္႔ရင္ခုန္သံေတြကိုေတာ႕
ကိုယ္တိုင္ျပန္ၾကားေနခဲ႕တယ္
မရူးမိုက္ခ်င္ေတာ႕ပါဘူး
မူးမိုက္ခဲ႕ေပါင္းလဲမ်ားၿပီေလ
ရင္ခုန္သံခ်င္း ခ်ိတ္ဆက္ထားရုံနဲ႕တင္
အရာရာကၿပီးျပည္႕စံုလို႕ လွပေနပါၿပီ
ကြၽန္ေတာ္ ေျပာစရာလိုေသးလို႕လား မနွင္းဆီ
ေ ျပ ာ စ ရ ာ လို ေ သ း လို ႔ လ ာ း

မႏွင္းဆီသို႔(၁)
မႏွင္းဆီသို႔(၂)
မႏွင္းဆီသို႔(၃)
မႏွင္းဆီသို႔(၄)
မႏွင္းဆီသို႔(၅)
မႏွင္းဆီသို႔(၆)
မႏွင္းဆီသို႔(၇)
မႏွင္းဆီသို႔(၈)
မႏွင္းဆီသို႔(၉)

မိုးေငြ႔