တခါက ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕.....

သူ ကၽြန္ေတာ့္ထက္ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္ အသက္ၾကီးတယ္လ့ို ဘယ္သူယံုမွာလဲ….။ သူ႔ပံုစံုကိုၾကည့္ဦးေလ….။ ဘာမွလိမ္းမထားသည့္ ပ်ားရည္ေရာင္ၾကည္စင္ေနသည့္ မ်က္ႏွာ မဲနက္ေနေသာမ်က္ေတာင္ေကာ့ေကာ့ႏွင့္ မ်က္လံုးေတာက္ေတာက္တစ္စံုတို႔မွာ ဆြဲေဆာင္အား အေကာင္းဆံုးလည္းျဖစ္ေနသည္…။

သူစိမ္းေယာက္်ားေရွ႔မွာထိုင္ေနသည္ဆိုေပမယ့္ အမူအရာေတြက မိန္းကေလးတစ္ေယာက္လို ရွက္ရြံ မူႏြဲ႔မေနဘဲ မေတြ႔တာၾကာျပီျဖစ္သည့္ ငယ္သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ႏွင့္ ျပန္လည္ေတြ႔ဆံု   ေနပံုေတာင္ ေပါက္ေနေသးသည္…။ ျပီးေတာ့ ေယာက္်ားေလးေတြ အထိုင္မ်ားေသာ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ ကိုလည္း သူကထိုင္ေနက်ျဖစ္ပံုရသည္ ၾကည့္ရသည္မွာ ေအးေဆးပင္..။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ခရီးတစ္ခုမွာ ဆံုၾကရင္းကခင္ခဲ႔သည္ ဆုိေပမယ့္လည္း ယခုဆံုေတြ႔ျခင္းမွာ ဒုတိယအၾကိမ္သာျဖစ္သည္။

ေပါ့ဆိမ့္လက္ဖက္ရည္ခြက္ကို တစ္ငံုေသာက္ျပီးတိုင္း ကၽြန္ေတာ့္ကို ေမာ့ၾကည့္လာတတ္သည့္ သူ႔အၾကည့္ေတြက တစ္ေယာက္ေယာက္ ကၽြန္ေတာ့္ကို ကင္မရာမီးႏွင့္ ဖ်တ္ခနဲလာလာရိုက္သလို ထင္ဟတ္သြားေစသည္…။ ထိုအခါ ကၽြန္ေတာ္အသက္ရွဴ ဖို႔ ေမ့ေမ့သြားတတ္သည္…။

ေန႔လယ္တုန္းက ဖဘမွာေတြ႔ရင္း ညေန မုန္႔လိုက္ေကၽြးခ်င္သည္ဟု သူေျပာလာ၍ ကၽြန္ေတာ္သ႔ူဆီကို ေရာက္လာခဲ႔ျခင္းျဖစ္သည္….။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဒီဗာဒံပင္အုပ္အုပ္နဲ႔ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ကို မေရာက္လာခင္ ဘိတ္ေကာ္ရည္ေခါက္ဆြဲဆိုင္တြင္ထိုင္ခဲ႔ၾကေသးသည္…။

“မင္း..ဘာစားမလဲ… ဒီဆိုင္က ေကာ္ရည္ေခါက္ဆြဲက နာမည္ၾကီးပဲ ကပ္ေၾကးကိုက္ေၾကာ္လည္း ေကာင္းတယ္…”  သူက မီႏူးစာရြက္ကိုၾကည့္ကာ ဆိုင္၏အေကာင္းဆံုး အစားစာမ်ားကို ညႊန္းေနေသးသည္…။ ကၽြန္ေတာ္က ေကာ္ရည္ေခါက္ဆြဲ သူကပင္လယ္စာကပ္ေၾကးကိုက္ မွာသည္။  ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာထားသည္မ်ား ေရာက္မလာခင္ သူက ကၽြန္ေတာ္..ဘာေမဂ်ာႏွင့္ ေက်ာင္းတက္ေနသလဲ အလုပ္အေၾကာင္းစသျဖင့္ စကားေဖါင္ဖဲြ႔ေျပာေနခဲ႔သည္…။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ သူ႔ကို ကၽြန္ေတာ့္ထက္အသက္ေတာ္ေတာ္ၾကီးေသာ မိန္းမတစ္ေယာက္လို႔မထင္ဘဲ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ရြယ္တူ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္လို႔သာျမင္သည္။ တခါတခါ စကားစျပတ္သြားခဲ႔လွ်င္ သူကၽြန္ေတာ့္ကိုလွမ္းၾကည့္ျပီး ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္အၾကည့္ခ်င္း ဆံုသြားသည့္အခါ ကၽြန္ေတာ္ျပန္ျပံဳးျပေသာ အျပံဳးေတြဟာ မရြံ႕႔မရဲျဖစ္ခ်င္ျဖစ္သြားလိမ့္မည္…။ သို႔ေသာ္ သူ႔အျပံဳးေတြကေတာ့ အလင္းတန္းတစ္ခုလို ကၽြန္ေတာ့္မ်က္စိေတြကိုက်ိန္းစပ္ေစခဲ႔သည္..။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေကာ္ရည္ေခါက္ဆြဲစားျပီးေတာ့ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေျပာင္းထိုင္ၾကမည္ဆိုျပီး သူဦးေဆာင္ရာေနာက္ကၽြန္ေတာ္လိုက္သြားခဲ႔သည္…။ ေႏြရာသီစီး ရာဘာေျခညွပ္အျဖဴဆြတ္ဆြတ္ႏွင့္ ဖိုးကြာတားခ်ည္သား အညိဳရင့္ေရာင္ေဘာင္းဘီ၀တ္ထားေသာသူက ကၽြန္ေတာ့္အေရွ႕ကေန ေလွ်ာက္ရင္း လွည့္လွည့္စကားေျပာေနဟန္ေတြဟာ ကၽြန္ေတာ္ထက္အသက္ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ၾကီးေသာ မိန္းမတစ္ေယာက္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ဘယ္လိုမွ မယံုႏိုင္ခဲ႔ပါ…။ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေရာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို သူက ပိုက္ဆံအိတ္ထဲမွ သူ႔မွတ္ပံုတင္ကို ထုတ္ျပခဲ႔သည္…။ တကယ္… သူကၽြန္ေတာ့္ထက္ အသက္ဆယ့္တစ္ႏွစ္ႏွင့္ ႏွစ္လၾကီးပါသည္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတာ္ေတာ္ရင္းႏွီးသြားေတာ့မွ သူေျပာျပလို႔သိလိုက္ရသည္…။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ထုိညက ဗာဒံပင္ေအာက္လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ အတူထိုင္ခဲ႔စဥ္ သူက ကၽြန္ေတာ့္ကို ေပါ့ဆိမ္႔ၾကိဳက္မည္အထင္ႏွင့္ မွာေသာက္ခဲ့သည္တဲ႔...။

တကယ္ေတာ့ သူဟာ ကၽြန္ေတာ့္လိုပင္ ေကာ္ဖီခါးခါးကို ႏွစ္သက္စြဲလန္းသူျဖစ္သည္…။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ ဂီတကိုခ်စ္ျမတ္ႏိုးၾကတာျခင္းတူသည္…။ ကၽြန္ေတာ္က ကဗ်ာေတြကို ခ်စ္သည္…။ သို႔ေသာ္ သူ႔လိုေတာ့ ကဗ်ာမေရးတတ္ပါ…။ တခါတခါ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ အြန္လိုင္းေပၚဆံုလွ်င္ ကၽြန္ေတာ့္ကို သူလက္တန္းေရးစပ္ေပးတတ္ေသာ သူ႔ကဗ်ာတိုေလးေတြကို ကၽြန္ေတာ္ျမတ္ႏိုးမိသည္…။ ကၽြန္ေတာ့္ေမးလ္ေဘာက္စ္ထဲမွာ သူေရးေပးတတ္သည့္ ကဗ်ာတိုကေလးမ်ားကို သိမ္းဆည္းထားဖို႔ သူ႔နာမည္ေလးႏွင့္ သီးသန္႔ေလးလုပ္ထားခဲ႔သည္…။

တခါက ကၽြန္ေတာ္တို႔လိုင္းေပၚမွာ ဆံုၾကရင္းတစ္ေန႔ေလာက္ သီခ်င္းသြားဆိုရေအာင္ဟု ကၽြန္ေတာ္ေျပာခဲ႔ဖူးျပီး အလုပ္ရႈပ္ေနလို႔ လေတာ္ေတာ္ၾကာသည့္အထိ အေကာင္ထည္မေဖာ္ျဖစ္ခဲ႔..။ သူက ကၽြန္ေတာ့္စကားကိုမွတ္ထားခဲ႔ျပီး တစ္ရက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔အတူသီခ်င္းသြားဆိုခဲ႔ပါသည္…။ ထိုေန႔က ကၽြန္ေတာ္အလုပ္ကိစၥတစ္ခုေၾကာင့္ စိတ္ညစ္ကာ ညေတာ္ေတာ္မိုးခ်ဳပ္မွ သူ႔ဆီဖုန္းဆက္ကာ သီခ်င္းသြားဆိုဖို႔ေျပာေတာ့ သူက ဘာမွမျငင္းဘဲ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္အတူ အေဖာ္လိုက္ေပးခဲ႔သည္…။

သီခ်င္းဆိုရင္း ကၽြန္ေတာ္ဘီယာမွာေသာက္ေတာ့လဲ သူဘာမွမျငိဳျငင္ခဲ႔ပါ…။ ကၽြန္ေတာ္ေပါက္ကြဲေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ေဘးမွာ တိတ္တဆိတ္ႏွင့္ပင္ သီခ်င္းနားေထာင္ေနခဲ႔သည္…။ ကၽြန္ေတာ့္ဘယ္ဖက္ ေတာင့္ေနရာမွာ ေျခေထာက္ေလးပိုက္ျပီး ကၽြန္ေတာ္ဆိုသမွ် သီခ်င္းကို ျငိမ္နားေထာင္ေနခဲ႔ေသာ သူ႔ကို ကၽြန္ေတာ္အားလည္း နာေနခဲ႔သည္…။ ျပီးေတာ့ မီးေရာက္မွိန္မွိန္ေအာက္က သူ႔ပါးျပင္ေတြကို ကၽြန္ေတာ္နမ္းေမႊးခ်င္စိတ္ေပါက္သြားခဲ႔သည္…။ ကၽြန္ေတာ့္ကို ယံုၾကည္လို႔လိုက္လာသည့္ သူ႔ကို အိေျႏၵ သိကၡာမဲ႔ေစမည့္လုပ္ရပ္မ်ိဳး မလုပ္မည့္ဖို႔ ဘီယာေသာက္ထားေပမယ့္ အသိတရားေတြနဲ႔ ထိန္းခ်ဳပ္လိုက္မိ၏…။

“မမ ပ်င္းေနျပီလား သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ေလာက္ဆိုဗ်ာ…လာပါ…”

ေတာင့္မွာထိုင္ေနသည့္သူက ကၽြန္ေတာ့္နားကိုတိုးလာခဲ႔သည္…။

“မင္းဆိုတာပဲနားေထာင္မယ္ေနာ္… ကိုယ္မွမဆိုတတ္တာ…”

သီခ်င္းသံေတြပဲ က်ယ္ေနလို႔လား သူ႔အသံေတြကခါတိုင္းထက္ပိုျပီး တိုးညက္ေနသည္လို႔ ထင္သည္ ျပီးေတာ့ သူ႔အမူအရာေတြက ဆယ္ေက်ာ္သက္ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္လို မခို႔တရို႔ ရွက္ကိုးရွက္ကန္းျဖစ္ေနသည္…။ အခါတိုင္းလို သြက္လက္ လြတ္လပ္ပြင့္လင္းေသာ အမူအရာေတြ ဒီညသူ႔ဆီမွာ ကၽြန္ေတာ္မေတြ႔ခဲ႔ရ…။

“ဒါဆို မမဘာသီခ်င္းနားေထာင္မလဲ ေရြးေလ ေရာ့ ကၽြန္ေတာ္ဆိုျပမယ္…”

ကၽြန္ေတာ္သူ႔လက္ထဲ သီခ်င္းစာအုပ္ထည့္ေပးလိုက္ေတာ့ သူသီခ်င္းေတြေရြးေနသည္…။ အာဇာနည္ အဲလက္စ္ သူနားေထာင္ခ်င္သည့္ သီခ်င္းမ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ဆိုင္မပိတ္မခ်င္း ဆိုျပဖို႔ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။ သူသီခ်င္းေရြးေတာ့ သူ႔လက္ဖ်ံေတြက ကၽြန္ေတာ့္လက္ကို သူ႔လက္ေမာင္းေတြ ကၽြန္ေတာ့္လက္ေမာင္းကို လာထိမိတိုင္း ကၽြန္ေတာ့္ရင္ေတြ ဗေလာင္ဆူသြားၾကသည္…။ ၾကည္စင္သည့္ပါးျပင္ စိုေတာက္ေနသည့္ ႏႈတ္ခမ္းျပည့္ျပည့္တို႔က ကၽြန္ေတာ္နဲ႔နီးနီးကေလးမွာ…။ အာရံုေတြကို သီခ်င္းေတြဆီမနည္းပို႔လႊတ္ထားခဲ႔ရသည္…..။ ဘီယာေသာက္ထားသည့္ အရွိန္ရိုးတိုးရိတ္တိတ္တို႔က ဘယ္လိုလြင့္ျပယ္သြားၾကမွန္းမသိ…။

ေနာက္ဆံုးကၽြန္ေတာ့္ဘယ္လိုမွမထိန္းႏိုင္ေတာ့လို႔ သီခ်င္းဆိုရင္း သူ႔ညာဖက္လက္ကေလးကို မသိမသာဆုတ္ကိုင္ထားလိုက္မိသည္…။ သူလည္းပဲ ကၽြန္ေတာ့္လက္ကို ခပ္တင္းတင္း ျပန္လည္ဆုတ္ကိုင္ ထားခဲ႔သည္…။ ကၽြန္ေတာ့္ေသြးေၾကာထဲ အားအင္တစ္ခု လတ္ဆတ္စြာ စီးေမ်ာစိမ့္၀င္သြားခဲ႔သလို ခံစားလိုက္မိသည္…။ စိတ္ထဲက အဆင္မေျပသည့္အက်ိတ္အခဲေတြ ေျပေပ်ာက္ သြားခဲ႔ၾကသည္….။ ကၽြန္ေတာ္နားလည္လိုက္တာက သူကၽြန္ေတာ္နေဘးမွာရွိရင္ ကၽြန္ေတာ္ၾကည္ႏူးရသည္ ေပ်ာ္ရႊင္ရသည္…..။ သူ႔ဆီက ျဖားေယာင္ေသြးေဆာင္မႈ တစ္စံုတစ္ရာမပါဘဲနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့ေဘးနားမွာ တိတ္တိတ္ကေလး ထုိင္ေပးေနရံုႏွင့္ ကၽြန္ေတာ့္ကိုေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြ သူေပးေနခဲ႔တယ္..။ ဒါဟာ ဘာလို႔ေခၚႏိုင္သလဲ…. တဆိတ္ေလာက္ကၽြန္ေတာ့္ကို ရွင္းျပႏိုင္မလား…။

ကၽြန္ေတာ္သူ႔ကို အိမ္ျပန္ပို႔ေတာ့ ညေတာ္ေတာ္နက္ေနျပီ…..။ သူတိုက္ခန္းေရွ႔မွာ ကၽြန္ေတာ့္ကို သူက ကားျပန္ငွားေပးခဲ႔သည္…။

“ဂရုစိုက္ျပန္ေနာ္… ျပန္ေရာက္ရင္ ကိုယ့္္ဆီဖုန္းမက္ေဆ့ခ်္ပို႔လိုက္ဦး …”

“ဂြတ္ႏိုက္ မမ…အေပၚတက္ေတာ့…”

ကၽြန္ေတာ္သူ႔ကိုလက္ျပျပီး သူေလွကားထဲ၀င္သြားသည့္အထိေစာင့္ျပီးမွ ထြက္ခဲ႔လိုက္သည္…။

အိမ္မေရာက္ခင္ လမ္းတစ္၀က္မွာပဲ ကၽြန္ေတာ္သူ႔ဆီမက္ေဆ့ခ်္ပို႔လိုက္သည္..။

“ အိပ္ေတာ့ မမ ကၽြန္ေတာ့္ကို စိတ္မပူနဲ႔… ဂြတ္ႏိုက္ fly kiss…”

ကၽြန္ေတာ့္မက္ေဆ့ခ်္ထြက္သြားျပီး ႏွစ္မိႏွစ္အတြင္းပဲ သူျပန္ပို႔လာသည္။

“ ဟင္… အိမ္ျပန္ေရာက္ျပီလား ျမန္လိုက္တာ….ဂြတ္ႏိုက္ တိတ္ခဲေနာ္…” တဲ႔။

အိပ္ယာေပၚမွာ နဖူးေပၚလက္တင္ရင္း တခ်ိန္က သူနဲ႔ပတ္သက္ခဲ႔ဖူးတာကို ကၽြန္ေတာ္စဥ္းစားခန္းျပန္၀င္ေနမိသည္...။ ခုခ်ိန္ဆိုသူဘာလုပ္ေနမလဲ.. တစ္ေယာက္ထဲ အေတြးနယ္ခ်ဲ႔ရင္း စာေတြေရးေနမလား...။ အြန္လိုင္းဖြင့္ျပီး ဘယ္ေတာ့မွမီးမလင္းသည့္ ကၽြန္ေတာ့္ခ်က္ေဘာက္စ္ေလးမွာ “ေနေကာင္းလား အိန္ဂ်ယ္..” လို႔ လာႏႈတ္ဆက္ေနမလား...။

မိုးေငြ႔