ကၽြန္မ၏ေကာ္ဖီခြက္ႏွင့္ ေမာင္၏မ်က္ႏွာစာမ်က္ႏွာ.....

 

ကၽြန္မအလုပ္သည္ ရံုးထိုင္ျဖစ္၍ ကြန္ျပဴတာ အင္တာနက္တို႔ ဂ်ီေမးလ္ ေဖ့ဘုတ္တို႔ႏွင့္မစိမ္းပါ…။ သို႔ေသာ္ ေတာက္ေလွ်ာက္ေစ်းကြက္ဆင္းေသာ အလုပ္လုပ္ခဲ႔ရသည့္ေမာင္သည္ ယခုအလုပ္မွာ ခရီးမမ်ားရေတာ့ဘဲ တေနရာတည္းမွာ အျငိမ္ထုိင္လုပ္ရသည့္ ရံုးထိုင္အလုပ္ျဖစ္၍ ေမာင္ႏွင့္ကြန္ျပဴတာ အြန္လိုင္းတို႔မွာ တပူးတြဲထဲျဖစ္လာေတာ့သည္…။ ကၽြန္မကေတာ့ အြန္လိုင္းပါး၀ေနျပီျဖစ္သူမို႔ ဒီေနရာမွာ ေမာင့္ကိုအစစအရာရာ ဆရာမၾကီးလုပ္ခြင့္ရေတာ့သည္…။ ေမာင္က ဒါဘယ္လို၀င္ရလည္း ဘယ္လိုတင္ရလဲ စသျဖင့္ ကၽြန္မ မွတဆင့္ တစ္ေန႔ကိုတစ္မ်ိဳးႏွစ္မ်ိဳးသင္ယူပါသည္…။ ဥာဏ္ေကာင္းသူမို႔ ေမာင္ဟာ ဘယ္ေလာက္မွမသင္ယူရဘဲ တတ္လြယ္သူျဖစ္သည္…။ ခုဆိုလွ်င္ ေမာင္ဟာ မ်က္ႏွာစာမ်က္ႏွာကို ေတာ္ေတာ္ေလးပင္ သံုးတတ္ေနျပီျဖစ္သည္…။

ကၽြန္မတို႔မိန္းမေတြလို ေမာင္ကေတာ့ ဟိုပံုကေလးေတြတင္ ဒီစာေလးေတြေရးေတာ့မလုပ္ဘဲ… သူစိတ္၀င္စားေသာ စာမ်က္ႏွာမ်ား သတင္းမ်ားကို အဂၤလိပ္စာအသံုးအႏႈံးမ်ားကို လိုက္ခ္လုပ္ထားသည္…။ မနက္မိုးလင္းသည္ႏွင့္ မ်က္ႏွာမသစ္ေသးဘဲ ဖံုးတစ္လံုးႏွင့္ ညက ဘယ္အသင္းက ဘယ္ႏွစ္ဂိုးသြင္းသြားသည္ ဆိုသည့္ ေဘာလံုးသတင္းကို စတင္ဖတ္ပါေတာ့သည္…။ အဲဒါ မိုးလင္းတစ္ခါ မိုးခ်ဳပ္အိမ္ျပန္ေရာက္လွ်င္တစ္ခါ ၾကည့္လြန္းလို႔ ေရခ်ိဳးဖို႔ကို မခ်ိန္မလင့္ေအာင္မနည္းတြန္းေနရသည္…။ ကိုယ့္ဘာသာကို သင္ေပးလိုက္မိတာ မွားသြားျပီလားလို႔ ေနာင္တရခ်င္ခ်င္ျဖစ္မိသည္..။

ဒီေန႔လည္း ေမာင္ကရံုးမွာ Supplier ႏိုင္ငံျခားသားေတြအလည္ေရာက္လာျပီး လက္ေဆာင္ေပးသြားလို႔ဆိုျပီး ဖဘကေနကၽြန္မကိုလွမ္းၾကြားေလသည္..။ ဘာမ်ားရသလဲဆိုေတာ့ ေကာ္ဖီခြက္ေလးတဲ႔…။ ေကာ္ဖီၾကိဳက္သည့္ ကၽြန္မအတြက္ ေကာ္ဖီခြက္လို႔အသံၾကားလိုက္သည္ႏွင့္ လႈပ္လႈပ္ရြရြျဖစ္သြားသည္…။ ဒါနဲ႔ ေမာင့္ကိုဆက္ေမးရသည္ ခြက္ကေလးက ဘာအေရာင္လဲ ဘယ္လိုပံုမ်ိဳးေလးလည္း အေတာ္ပဲ အဲဒီခြက္ေလးနဲ႔ ေကာ္ေကာ္ေသာက္ရမယ္လို႔ ကၽြန္မက ၀မ္းသာအားရျပန္ေျပာလိုက္ေသာအခါေမာင္က..“ေသာက္ပါ အဲဒါသည္းေလးအတြက္ပဲေလ..” တဲ႔…။ ၾကည့္စမ္း ဖဘသံုးျပီး ေမာင္အဲလိုေတြသံုးႏံႈးေခၚေ၀ၚတတ္ေနျပီ…။ ကၽြန္မက အနီေရာင္အသည္းေလးကိုင္ထားသည့္ အျဖဴေရာင္ေမႊးပြေခြးရုပ္ စတစ္ကာေလးျပန္ပို႔လိုက္သည္…။ တီးတိုင္းမ္ဆို ေမာင္ႏွင့္ကၽြန္မ အဲလိုပဲ ဖဘက စတစ္ကာေလးေတြကို အျပန္လွန္ပို႔ေနက်…။ အိမ္ေထာင္သက္ငါးႏွစ္ေက်ာ္ ကေလးလည္းမရွိသည့္ ကၽြန္မတို႔ႏွစ္ေယာက္ ဖဘမွာ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ကေလးျပန္လုပ္တမ္း ကစားေနၾကသည္ဟု ေဘးနားမွာ တစ္စံုတစ္ေယာက္သာေတြ႔လွ်င္ ေ၀ဖန္ေျပာဆိုခံရမည္မလြဲပါ..။ တစ္ခ်ိန္ထဲမွာပဲ ဖဘဒီေလာက္သံုးတတ္ေနေသာေမာင့္ကို ကၽြန္မတဆိတ္ေတာ့ စိတ္မခ်ခ်င္ေတာ့…။

တဖန္ GSM ဖုန္းမ်ားကို ကဒ္ဖုန္းမ်ားသို႔ေျပာင္းေလရာ… ေမာင္က သူ႔ဖုန္းေလးကို ရံုးမွသြားေဆာင္ရသည္မွာ အလုပ္ရႈပ္ပါသည္ဟု ဆင္ေျခေပးလ်က္ ကဒ္ဖုန္းသို႔ သူ႔ဘာသာေလ့လာ ဖုန္းမက္ေဆ့ေလးျဖင့္ ကဒ္ဖုန္းေျပာင္းလိုက္ေလသည္…။ အမွန္ေတာ့ တစ္လတစ္လဖုန္းခကုန္သည္ဟု ကၽြန္မပြစိပြစိလုပ္သည္ကို မခံခ်င္စိတ္ျဖင့္ေျပာင္းလိုက္ျခင္းလည္းျဖစ္သည္…။ ဖုန္းကိုရံုးမွေဆာင္သည္မွာလည္း ကိုယ္တိုင္သြားေဆာင္ရသည္ မဟုတ္ပါ…။ ကၽြန္မနာမည္ႏွင့္ ဖြင့္ထားေသာ ဘဏ္စာရင္းမွ ဖုန္းအခြန္မ်ားကို လစဥ္ဘဏ္မွ၀န္ေဆာင္မႈျဖင့္ ေဆာင္ေပးျခင္းျဖစ္သည္..။ ထိုသို႔ေျပာင္းလိုက္ေသာ အခ်ိန္မွစ၍ ေမာင့္မွာ တစ္နာရီတစ္ၾကိမ္ ေငြလက္က်န္ကို ဖြင့္ဖြင့္ၾကည့္ရတာအေမာ…။ ထုိ႔ျပင္ တစ္ေသာင္းတန္ေငြကဒ္ထည့္ထားျပီး တစ္လႏွင့္ေလာက္ေအာင္သံုးမည္ဟု ဟစ္ေၾကြးကာ မနက္မုိးလင္းလွ်င္ အရင္လို ဖုန္းျဖင့္ အြန္လိုင္း၀င္ ဟုိၾကည့္ဒီၾကည့္သိပ္မလုပ္ေတာ့သည္ကုိ သတိထားလိုက္မိသည္…။ ေတြ႔လား ေမာင္ဟာေလ ကပ္ေစးနဲေလး..။

ေမာင္တို႔ရံုးမွ လစဥ္ဖုန္းကဒ္ဖိုးေပးေဆာင္ျခင္းမရွိသည္ကို သိေနသျဖင့္ ေနာက္ဆံုးေတာ့လည္း ကၽြန္မပဲမေနႏိုင္မထိုင္ႏိုင္ “ကဲပါေလ… ေမာင္ပံုမွန္အတိုင္းပဲ အြန္လိုင္းမွာ ၾကည့္ခ်င္တာၾကည့္ပါ မီ”တစ္လကိုတစ္ေသာင္းကဒ္တစ္ကဒ္ျဖည့္ေပးပါ့မယ္..”ဟုေျပာေလမွ မ်က္ႏွာေလး လင္းပလာေတာ့သည္။ ေမာင္က လစာမ်ားကို လမ္းစရိတ္ႏွင့္ သံုးစရာနည္းနည္းပါးပါးယူထားသည္မွလြဲျပီး က်န္ေငြမ်ားကို ကၽြန္မဆီအကုန္အပ္ထားတတ္သည္…။ တခါတေလ ရံုးမွ ဟိုပြဲဒီပြဲမ်ားရွိလွ်င္ ၀တ္စရာမ်ား၀ယ္ရန္ ေရွာ့ပင္ထြက္လွ်င္လည္း ကၽြန္မကသာ ေမာင့္ဒီဇုိင္နာလုပ္ေပးရသည္ ၀ယ္ျခမ္းေပးရသည္…။

တေအာင့္ေနေတာ့ ေမာင္က ဖုန္းကဒ္ျဖည့္ေပးမည့္ ကၽြန္မကိုမ်က္ႏွာလုပ္ကာ လက္ေဆာင္ရထားေသာ လက္ကိုင္ပါသည့္ေၾကြမတ္ခြက္အနက္ေလးႏွင့္ ကၽြန္မၾကိဳက္ႏွစ္သက္တတ္ေသာအရသာမ်ိဳးျဖစ္သည့္ ဆိမ့္ခါးေလးေဖ်ာ္ကာ ယူလာေပးသည္…။ ေကာ္ဖီခြက္ေလးလွမ္းယူရင္း ေမာင့္ပါးကို အသည္းယားစြာ ဆြဲလိမ္လိုက္သည္..။ အသားျဖဴေတာ့ ေမာင့္ပါးျပင္ေတြ ပန္းေရာင္သမ္းသြားသည္..။ “ အို… ေမာင္ သိပ္နာသြားျပီလား ဟင္… ဥံဳဖြ ဥံဳဖြ” ပါးကိုလက္ဖ၀ါးႏွင့္ပြတ္သပ္ကာ ရံႈ႕မဲ႔သြားေသာ ေမာင့္မ်က္ႏွာဟာ ခုေတာ့လည္း အစ္မတစ္ေယာက္ကို မုန္႔ဖုိးရလို႔ လာဖားေနေသာ ေမာင္ငယ္ေလးႏွင့္သာ တူေနေတာ့သည္…။

ဘယ္ေလာက္ခ်စ္စရာေကာင္းေသာလူလဲ…။ အေငြ႔တေထာင္းေထာင္းထလ်က္ရွိေသာ ေမာင္ေဖ်ာ္လာေပးေသာ ေကာ္ဖီနံ႔ေလးဟာ ႏွာ၀သို႔ ကလူက်ီစယ္ေန၍ စိတ္မထိန္းႏိုင္ေတာ့ဘဲ ခ်က္ခ်င္း ေမာ့ေသာက္ခ်င္လာေတာ့သည္…။ ကၽြန္မကိုၾကည့္ျပီး ေမာင္ကတစ္ခ်က္အသံထြက္ရယ္လ်က္… ကၽြန္မနားလာထိုင္ျပီး ေကာ္ဖီခြက္ကို ယူကာ ျမန္ျမန္ေအးေအာင္ မႈတ္ေပးေတာ့သည္…။ ကၽြန္မရဲ႔ေမာင္က အဲသလိုၾကင္နာတတ္သူေလး…။ ယုယတတ္သူေလး….။

“ေရာ့ ရျပီ…ခပ္ေႏြးေႏြးေလးျဖစ္သြားျပီ ေကာ္ဖီသရဲမေလး ေသာက္ေတာ့…” တဲ႔..။

ကၽြန္မေဘးမွာ ထိုင္ေနသည့္ေမာင့္မ်က္ႏွာေလးကို တ၀ၾကည့္ရင္း ေကာ္ဖီခြက္ေလးကို တၾကိဳက္ခ်င္းေသာက္ေနမိသည္…။

“ဘာၾကည့္တာလဲ…လူကိုမျမင္ဖူးတာက်လို႔” ..။

“ဘာလို႔ၾကည့္လဲ သိခ်င္လား…”

“အင္း…”

“လာခဲ႔ ဒီနားကို….”

ကၽြန္မနားကိုသူတိုးကပ္လာေတာ့…သူ႔နားနားကို ခပ္တိုးတိုး ရြတ္လိုက္သည္..။

“ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလို႔..”  ေမာင္က ဟက္ခနဲရယ္ရင္း ကၽြန္မပခံုးကိုသိုင္းဖက္လိုက္ကာ ကၽြန္မနဖူးေပၚ၀ဲက်ေနသည့္ ဆံစကိုငံု႔နမ္းလိုက္ေလသည္…။
ကၽြန္မတို႔ႏွစ္ေယာက္၏ ေကာ္ဖီခြက္ႏွင့္ မ်က္ႏွာစာမ်က္ႏွာအဆံုးသတ္မွာ ခ်ိဳျမိန္ေသာ ေမာင့္အနမ္းပြင့္မ်ားသာ ျဖစ္ေတာ့သည္...။

မိုးေငြ႔