Dare to Dream... Dare to Imagine....

 

2014 ရဲ႔ ပထမဦးဆံုးတဂ္ပို႔စ္ကို ဒီမနက္ဖဘဖြင့္လိုက္ေတာ့ ညီမေလးေရႊျဖဴရဲ႔ note ေလးကို ညီမေအရီရယ္သူက mention ျပန္လုပ္ထားတာေတြ႔လို႔သြားဖတ္လိုက္တာ... ေရႊျဖဴဆိုေတာ့ ရုတ္တရက္ဘယ္သူမွန္းမသိလိုက္ဘူး...။ ေနာက္ေတာ့မွ သူ႔တိုင္းမ္လိုင္းမွာသြားၾကည့္ေတာ့မွပဲ ညီမ sweety snow မွန္းသိရတယ္..တကယ္တမ္းသူ႔ဘေလာ့က My Green Life ပါ..။ ျပီးခဲ႔တဲ႔ ဘေလာ့ဂါေဒးတုန္းက ဘေလာ့ဂါအသစ္ကေလးေတြကိုမိတ္ဆက္တုန္းက ညီမေလး စႏိုးပါတယ္...။ ေက်းဇူးပါညီမေလးေရ... တဂ္ပို႔စ္ေလးေရးခြင့္ရလို႔ေလ...။

ပထမဦးစြာ ေခါင္းစဥ္ေပးျဖစ္ပံုေလးေျပာျပခ်င္ပါတယ္...။ ညီမစႏိုးက 2014မွာ ျဖစ္ခ်င္တဲ႔ အိပ္မက္မို႔ Dreams လို႔ေပးထားပံုရပါတယ္...။ ကိုယ္ကေတာ့ ကြယ္လြန္သြားျပီျဖစ္တဲ႔ ကိုယ္တို႔ရဲ႔ ဆရာၾကီး လူထုဦးစိန္၀င္းဆီမွာ အဂၤလိပ္စာအတန္းတက္ခဲ႔တုန္းက ေန႔စဥ္ ေက်ာက္သင္ပုန္းေပၚမွာ ဆရာၾကီးေရးထားတဲ႔ စာသားတခ်ိဳ႔ထဲက ဒီစာသားေလးကို ယေန႔တုိင္ မွတ္မွတ္ရရေလးရွိေနတာပဲ..။ လူဆိုတာ အိပ္မက္မက္ရဲရတယ္ စိတ္ကူးယဥ္ရဲရတယ္တဲ႔...။ ကိုယ္က မိန္ရာသီဖြား အင္မတန္ စိတ္ကူးယဥ္ဆန္တဲ႔သူတစ္ေယာက္...။ တစ္ခုခုလုပ္ရင္ အျမဲ ရုိမန္႔ျဖစ္မွၾကိဳက္တတ္တဲ႔သူမ်ိဳးေပါ့...။ အဲစိတ္ကူးတိုင္းကိုသာ အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏိုင္ရင္ သေဌးျဖစ္ေလာက္ပါတယ္...။ 2014မွာေတာ့ ကိုယ့္စိတ္ကူးေတြ အေကာင္ထည္ေဖာ္ႏိုင္ေအာင္ၾကိဳးစားေနပါတယ္..။

ပညာလိုအိုသည္မရွိဆိုသလို ...ကိုယ္တို႔အသက္အရြယ္မွာ ပညာေရးနဲ႔မသက္ဆိုင္ေတာ့ဘူးလို႔ေတာ့ တထစ္ခ်မေျပာေစခ်င္ပါဘူး..။ သင္တန္းတခုခု ေက်ာင္းတခုခုမတက္ျဖစ္ေတာ့ေပမယ့္လည္း အြန္လိုင္းကေန ကိုယ္လုိခ်င္ေနတဲ႔ကိုယ္သိခ်င္တဲ႔ ဘာသာရပ္ကိုေတာ့ အခ်ိန္ရရင္ရသလို ေလ့လာဆည္းပူးေနပါတယ္ ဒါဟာ ဘယ္ေတာ့မွလည္း ဆံုးခန္းတိုင္မွာမဟုတ္ပါဘူး...။

မိသားစုအေရးကေတာ့ ျပည့္စံုေနျပီဆိုေပမယ့္လည္း တေနရာမဟုတ္ တေနရာေတာ့လိုအပ္ေနတတ္တာ မဟုတ္လား...။ ေမာင္ႏွမေလးေယာက္မွာ ကိုယ္က အၾကီးဆံုးမို႔ အငယ္ေတြရဲ႔လိုအပ္ခ်က္ကို တတ္ႏိုင္သမွ် ျဖည့္ဆည္းေပးေနရဦးမွာပဲေလ...။ အေဖမရွိေတာ့ေပမယ့္လည္း အသက္ရွင္ေနေသးတဲ႔ အေမ့ကို ျပဳစုရင္း ေမာင္ႏွမေတြကို ၾကည့္ရႈရင္းနဲ႔လည္း မိဘေက်းဇူးကိုဆပ္ေနပါတယ္...။

စီးပြားေရးအေနနဲ႔ကေတာ့ 2014 အစ ျပီးခဲ႔တဲ႔လကတည္းက ညီမတစ္ေယာက္နဲ႔စပ္တူ အေသးေလးတစ္ခုလုပ္ထားတယ္...။ အက်ိဳးအျမတ္ရဖို႔ အခ်ိန္ေစာင့္ရဦးမယ္...။ အဲဒီကတိုးပြားလာမွပဲ ကိုယ္တကယ္လုပ္ခ်င္တဲ႔ စီးပြားေရးေလးကို လုပ္မယ္လို႔ရည္ရြယ္ထားတယ္...။ ကိုယ္တကယ္လုပ္ခ်င္တာက စာအုပ္ဆိုင္ေလးတြဲလ်က္နဲ႔ ေကာ္ဖီဆိုင္ေလးဖြင့္ခ်င္တာ ...။ အဲဒီအိပ္မက္က လြန္ခဲ႔တဲ႔ ဆယ့္ရွစ္ႏွစ္ေလာက္ကတည္းကပါ...။ ဒါေပမယ့္ အေကာင္ထည္ေဖာ္ဖို႔ဆိုတာ အရင္းႏွီးၾကီးၾကီးလိုတယ္ေလ...။ ကိုယ္ကာ္ဖီဆိုင္အတြက္စိတ္ကူးထဲက  အိုင္ဒီယာေတြ အျပင္မွာသူမ်ားေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေကာ္ဖီဆိုင္ေတြမွာေတြ႔ေနရျပီ...။ ခုခ်ိန္ထိ ကိုယ္စိတ္ကူးယဥ္ရဲေနဆဲ အိပ္မက္မက္ရဲေနဆဲဆိုပါေတာ့...။

လူမႈေရးအေနနဲ႔ကေတာ့ ဒီႏွစ္ကစျပီး ဘေလာ့ဂ္ဂါေတြနဲ႔ အျပင္မွာသိပ္မေတြ႔ေတာ့ဘူးလားလို႔ (((ဟမ္)))..။

ေနာက္တာပါ...။ အဲလိုအျပင္မွာ ေျပာေျပာေနၾကတာၾကားလို႔ပါ...။ ဘေလာ့ဂါေတြျပန္ေရာက္တုိင္း ပင္တုိင္လာေတြ႔တဲ႔အထဲမွာ မိုးေငြ႔က ထိပ္ဆံုးကဆိုပဲ... နာမည္ၾကီးထမင္းငတ္ပါ...။ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ္နဲ႔ သိပ္မသိကၽြမ္းမခင္မင္တဲ႔သူေတြကို မေတြ႔ေတာ့ဘူးလို႔ဆံုးျဖတ္တာပါ...။ တခါတေလ ကိုယ္နဲ႔လိုင္းေပၚမွာလည္းမသိ အျပင္မွာလည္းမျမင္ဖူးေပမယ့္ တျခားဘေလာ့ဂါ အစ္ကိုအစ္မေတြက ဘယ္သူဘယ္၀ွာေရာက္ေနပါတယ္ ဆံုၾကမယ္လို႔ေခၚတတ္တယ္ေလ...။ အဲလိုလူမ်ိဳးဆို ကိုယ္မေတြ႔ေတာ့ဘူး ကိုယ့္ညီအစ္မအရင္းေတြလိုခ်စ္ခင္တဲ႔ သူေတြေလာက္ပဲေတြ႔ဖို႔ စဥ္းစားထားပါတယ္..။ လူေရြးတယ္လို႔မဆိုေစခ်င္ပါဘူး... တကယ္လို႔ ကိုယ္တကယ္မအားလို႔ မေတြ႔ျဖစ္ခဲ႔တဲ႔ ေမာင္ႏွမမ်ားရွိခဲ႔ရင္ ခြင့္လႊတ္ေပးၾကပါလို႔...။ ေၾသာ္.... ေတာ္ေတာ္ၾကီးက်ယ္တဲ႔လူမႈေရးကိစၥလို႔ ဆိုၾကဦးမလားပဲ..။ တကယ္တမ္း ကိုယ္က တစ္ေယာက္တည္းေနရတာကိုႏွစ္သက္တဲ႔သူ...။ အသိုင္းအ၀ိုင္းအဖြဲ႔အစည္းနဲ႔ စိမ္းသူပါ...။

ဘာသာေရးဆိုလို႔..... ကိုယ္သေသခ်ာခ်ာ မလုပ္ျဖစ္ေသးဘူး...။ ဒါေၾကာင့္ အပတ္စဥ္ ၾကာသပေတးေန႔တိုင္းဆြမ္းမျပတ္ေလာင္းႏိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစားတယ္...။ ဒါေတာင္ျပီးခဲ႔တဲ႔ပတ္က တရုတ္ႏွစ္ကူး သြားကူေနလို႔ မေလာင္းလိုက္ရပါဘူး..။ ရံုးကညီမေတြေတာ့ သစ္သီးေလာင္းလွဴလိုက္ပါတယ္ေျပာတယ္...။ ကုိယ္မလွဴႏိုင္ေပမယ့္ ကိုယ့္ရဲ႔လုပ္လက္စအလုပ္ကေလး မျပတ္ေအာင္ လက္ဆင့္ကမ္းလွဴေပးတဲ႔အတြက္ တကယ္၀မ္းသာပီတိျဖစ္မိပါတယ္...။ ဘာသာေရးကို ေလးေလးနက္နက္လိုက္စားဖို႔ စိတ္ကူးရွိတယ္ ..။ ကိုယ့္မွာ စိတ္စြမ္းအင္တစ္ခုရွိတယ္...။ ေရွ႔ၾကိဳျဖစ္မယ့္အရာကို အိပ္မက္မက္တတ္တယ္ ျပီးရင္ အိပ္မက္ထဲကအတိုင္း အျပင္မွာ တကယ္ျဖစ္ေနတာမ်ိဳး...။ အဲဒီစြမ္းအားတက္လာေအာင္ ဘာသာေရးကိုေသခ်ာလုပ္မွရမယ္...။ တရားထုိင္ရမယ္ က်င့္ရမယ္ေပါ့..။ ကိုယ္က ဒီေလာကီထဲက မရံုးထြက္ႏိုင္သေရြ႕ေတာ့ ေ၀းဦးမယ္ထင္တယ္...။ ငယ္တုန္းက ကိုယ့္မွာေလးဖက္နာလိုမိ်ဳးအဆစ္ျမစ္ ကိုက္တာျဖစ္ဖူးတယ္...။ အဲဒါကို ကိုယ္တရားထုိင္ျပီးစိတ္နဲ႔ကုခဲ႔တာ ေပ်ာက္သြားတယ္...။ ခုမွသာ တေန႔တေန႔ထိုင္လို႔ အေညာင္းမိျပီး အဲဒီေရာဂါျပန္ျဖစ္ခ်င္ေနတာ...။ ခုေန အဲဒီတုန္းကလိုမ်ိဳး စိတ္စြမ္းအားနဲ႔ ကုလို႔ေပ်ာက္ပါဦးမလား...။

၀ါသနာတဲ႔.....။ ဘာေျပာစရာလိုေသးလဲ စာေရးတာေလ...။ ျပီးေတာ့ ခ်က္မယ္ျပဳတ္မယ္ ဒါကိုယ့္၀ါသနာပဲ။ ဒီမွာပဲကိုယ္စာေရးေတာ့မလား စာအုပ္မထုတ္ေတာ့ဘူးလားလို႔ေမးမယ္...။ တကယ္ဆို ကိုယ့္အက္ေဆးေတြကို ကိုယ့္ရဲ႔ အိန္ဂ်ယ္ကိုယ္တိုင္ စာအုပ္ထုတ္ပါလားလို႔ ေတာင္းဆိုဖူးခဲ႔တယ္...။ ကိုယ္ထုတ္ျဖစ္မွာပါ.... တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ အိန္ဂ်ယ့္အတြက္ အမွတ္တရျဖစ္ဖို႔ေပါ့....။

အခ်စ္ေရးတဲ႔.......။ 

ကိုယ့္အသက္အရြယ္နဲ႔ ဒီအေၾကာင္းအရာက မအပ္စပ္ေတာ့ပါဘူး....။

ျပီးေတာ့ ေရးစရာလဲမရွိဘူးေလ...။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္ကေတာ့ အခ်စ္အေၾကာင္းႏုႏုလွလွေလးေတြကို အခြင့္သင့္သလိုေတာ့ ေရးျဖစ္ေနဦးမွာပါ...။

ဒီေလာက္ပါပဲ ေတာ္ေတာ္ေတာင္ရွည္သြားျပီ...။ 2014 ရဲ႔ပထမဦးဆံုးတဂ္ပို႔စ္ေလးကို တဂ္ေပးတဲ႔ ညီမေလးစႏိုးကို ေက်းဇူးအထူးပဲတင္ပါတယ္...း)  လဆန္းပိုင္းအလုပ္ေတြမ်ားမလာခင္ အျမန္ေရးလိုက္ပါတယ္...။

2014မွာ က်န္တဲ႔ ဘေလာ့ေမာင္ႏွမေတြအားလံုးလည္း ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္ေသာဆႏၵမ်ား အေကာင္ထည္ေဖာ္လုပ္ႏိုင္ပါေစလို႔...ဆုမြန္ေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္...။

မိုးေငြ႔