ပူျပင္းတဲ႔ေနေရာင္ေအာက္ကို သူမ မထြက္ျဖစ္တာ
ဘယ္ေလာက္ၾကာျပီလဲ……။ တစ္ေန႔တစ္ေန႔ အခန္းထဲပဲ တကုပ္ကုပ္နဲ႔ သီခ်င္းေတြေရးျဖစ္ေနတာ….။
မထြက္ျဖစ္တာကလည္း ကားလမ္းၾကပ္လြန္းအားၾကီးလို႔ ကားေမာင္းရမွာကို စိတ္မရွည္တာလည္းပါတယ္…။
ခုပဲၾကည့္ေလ ျမိဳ႔ထဲနဲ႔သိပ္မလွမ္းတဲ႔ သူမေနထိုင္ရာ ကြန္ဒို၀င္းကေနေမာင္းလာတာ ဆယ္မိနစ္ႏွင့္ေရာက္မယ့္ခရီးက
နာရီ၀က္နီးနီးေမာင္းေနရတာေလ…။ ဒီၾကားထဲ ကိုယ္သြားမယ့္ေနရာ ကားပါကင္မရရင္လည္း ကားက တ၀ဲလည္လည္ျဖစ္ေနျပန္ေရာ
… ေနကပူ ကားကမ်ားနဲ႔ ကားေမာင္းရတာ ေတာ္ေတာ္ေတာ့ စိတ္ပ်က္စရာေကာင္းတယ္….။ သူမ ဗိုလ္ခ်ဳပ္လမ္းမေပၚမွာရွိတဲ႔
ကြန္ျပဴတာဆားဗစ္ဆိုင္ကေလးတစ္ခုကို လက္ေတာ့ပ္ေလး အပ္ဒိတ္လုပ္ဖို႔နဲ႔ အင္တီဗိုင္းရပ္စ္ထည့္ဖို႔
အတြက္ မျဖစ္မေနလာရလို႔သာ စိတ္ကိုရွည္ထားရတယ္…။ ျပီးေတာ့ စက္ကသံုးတာၾကာျပီဆိုေတာ့ ခဏခဏဟန္းခ်င္ေနျပီ….။
ေတာ္ေသးတယ္ ဆိုင္ေရွ႔တည့္တည့္ဘလက္ေဖာင္းမွာ
ကားပါကင္ေလးလြတ္ေနလို႔….။ ပထမထပ္မွာရွိတဲ႔ ကြန္ျပဴတာေဒါက္တာ ဆိုတဲ႔ ဆားဗစ္ဆိုင္ေလးဆီကို
သူမတက္သြားလိုက္တယ္..။ အညိဳေရာင္မွန္တံခါးေရွ႔မွာ ဖိနပ္ေတြ ေလးငါးေျခာက္ရံေလာက္ေတြ႔ရတယ္…
ဧည့္သည္ေတြသိပ္မ်ားေနရင္ သူမ ထိုင္ေစာင့္ရဦးမယ္… အပ္လဲမထားခဲ႔ခ်င္ ေနာက္တေခါက္ျပန္လာယူဖို႔လဲမလုပ္ခ်င္
ခက္ပါတယ္…။ ဒီေတာ့ ၾကာရင္လည္းၾကာပါေစေတာ့ ထိုင္ေစာင့္ျပီးယူသြားဖို႔ပဲ သူမတခါတည္းစိတ္ဆံုးျဖတ္လိုက္ေတာ့တယ္…။
မွန္တံခါးေလးတြန္း၀င္သြားလိုက္ေတာ့
ေလေအးစက္က စိမ္႔ခနဲစီးၾကိဳပါတယ္….။ ခုမွပဲေနလို႔ေကာင္း သြားေတာ့တယ္….။ ဒါေပမယ့္ ခုလိုပူလိုက္ေအးလိုက္နဲ႔ဆို
သူမႏွာမႊန္တတ္ေနတာကိုေတာ့ သတိထားရေသးတယ္…။ အထဲမွာ စားပြဲခံုရွည္မွာ ကြန္ျပဴတာတစ္ေယာက္တစ္လံုးနဲ႔
ရွပ္အက်ၤီအျဖဴနဲ႔ေကာင္ေလးေတြ ေလးငါးေယာက္ေတြ႔ရတယ္..။ သူမ၀င္လာေတာ့ ေကာင္တာမွာထိုင္တဲ႔
ေကာင္ေလးက ထြက္လာျပီးေမးပါတယ္…။
“အစ္မ ဘာကူညီရမလဲခင္ဗ်ာ…”
“တို႔ လက္ေတာ့ပ္ေလးကို အင္တီဗိုင္းရပ္စ္ေလး
အပ္ဒိတ္လုပ္ခ်င္တယ္ ျပီးေတာ့ စက္က ခဏခဏဟန္းေနလို႔ အဲဒါေလးစစ္ခ်င္တယ္ေမာင္ေလး…”
“ဟုတ္ကဲ႔… အစ္မ ပစၥည္းအပ္ခဲ႔မလား ေစာင့္ယူမလားဗ်”
“ေစာင့္ယူမယ္..” ေကာင္ေလးက သူမလက္ထဲက စက္ကိုယူျပီး ေစာေစာက စားပြဲခံုတန္းရွည္မွာရွိတဲ႔ ဆားဗစ္ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကိုေပးလိုက္တယ္….။
ဧည့္သည္ထိုင္ခံုမွာ သူမလိုပဲ ထိုင္ေစာင့္တဲ႔ ဧည့္သည္ သံုးေယာက္ရွိတယ္…..။ သူမကို ေရခဲေရတစ္ခြက္လာတိုက္လို႔
ေနပူပူထဲကလာတာ ေရခဲေရေသာက္လို႔ကေတာ့ လည္ေခ်ာင္းေတြနာမွာေၾကာက္လို႔ မေသာက္ေတာ့ဘူး ျငင္းလိုက္ေတာ့တယ္…။
သူမေစာင့္ေနတုန္း… နံရံကပ္ဗီဒိုေတြထဲက ကြန္ျပဴတာအပိုပစၥည္းနဲ႔ အလွဆင္အရုပ္ေတြကို လိုက္ၾကည့္ေနလိုက္တယ္….။
ေမာက္စ္ပက္ေတြထည့္ထားတဲ႔ ဗီဒိုထဲက ၀မ္းလ်ားေမွာက္ေနတဲ႔ ခါးလ်ားခပ္ရွည္ရွည္ နားရြက္ဖားဖားနဲ႔
အညိဳေရာင္အသားမြမြအိအိေခြးရုပ္ကေလးကို သူမအရမ္းသေဘာက်သြားတယ္…။ လက္ေတာ့ပ္သံုးေနတဲ႔
သူမအတြက္အသံုးလည္း၀င္တဲ႔ လက္ဖေနာင့္ခုတဲ႔အရုပ္ကေလး….။ ေခြးရုပ္ေလးကိုျမင္ေတာ့မွ သူမကိုယ့္လက္ဖေနာင့္ကိုျပန္ၾကည့္မိေတာ့တယ္…။
သူမ်ားေတြလို လက္ေကာက္၀တ္ဖေနာင့္မွာ အညိဳအမည္းမထင္ေသးဘူးပဲ…။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အရုပ္ကေလးကိုေတာ့
ခ်စ္စရာေကာင္းလြန္းလို႔ သူမ၀ယ္လိုက္ေတာ့မယ္….။
ေကာင္တာက ေကာင္ေလးကို လွမ္းၾကည့္ျပီး…
“ေမာင္ေလး အစ္မကို ဒီေခြးရုပ္ကေလးတစ္ရုပ္ပါထည့္ေပးေနာ္…
ဆားဗစ္စင္လုပ္မယ့္ ေဘာက္ခ်ာထဲထည့္တြက္လိုက္ ရတယ္…”
ေကာင္ေလးက ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္တယ္…….။
မိနစ္ႏွစ္ဆယ္ပဲေစာင့္လိုက္ရတယ္….သူမေရွ႔ကို
လက္ေတာ့ပ္ေလးေရာက္လာတယ္….။
“ရပါျပီခင္ဗ်…”
“ေက်းဇူး…”
ေခြးရုပ္ကေလးႏွင့္ လက္ေတာ့ကို ဆိုင္နာမည္ပါတဲ႔ရီဆိုင္ကယ္အိတ္ေလးကို
လွမ္းယူရင္းေမာ့ၾကည့္ျဖစ္ေတာ့..။
“ဟင္…. ညီေစမင္း…”
သူက အခါတိုင္းလိုပါပဲ စတစ္ေကာ္လံ အျဖဴဆြတ္ဆြတ္ရွပ္လက္ရွည္ကို
ကခ်င္ပုဆိုးေလးနဲ႔ တြဲ၀တ္ထားတယ္….။
“ဟုတ္ကဲ႔ ညမိုးညိဳ ၀င္လာကတည္းက ေတြ႔တယ္…တမင္
အံ့အားသင့္သြားေအာင္ ႏႈတ္မဆက္ေသးတာ”
“ညီက ဒီမွာလုပ္ေနတာလား….”
“ဟုတ္တယ္ဗ်…. ဒီဆိုင္က ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းဆိုင္ေလ…
ရန္ကုန္စေရာက္ကတည္းက ဒီမွာပဲ၀င္လုပ္ေနတာ…”
“ေအာ…. ေကာင္းပါေလ့… အိုေခ တို႔စက္အတြက္
ေဘာက္ခ်ာရွင္းမယ္ေနာ္…...”
သူမကေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း လိုရင္းတိုရွင္း
စကားစျဖတ္လိုက္တယ္…….။ သူမရဲ႔ မ်က္ႏွာရိပ္မ်က္ႏွာကဲကို သူနားလည္ေပးလိမ္႔မယ္လို႔ ထင္ပါတယ္…။
လူမႈေရးေတြ ဘာေတြနဲ႔ စကားရွည္ရွည္လည္းမဆိုခ်င္ဘူးေလ….။ ဒါေတာင္ သူက ညမိုးညိဳဆိုျပီး
စကားထဲထည့္ေျပာလို႔ ကြန္ျပဴတာကိုင္ေနတဲ႔ ေကာင္ေလးေတြက ေခါင္းေထာင္ျပီး လွမ္္းၾကည့္ၾကေသးတယ္…။
သူမ ဆားဗစ္ခေလးရွင္းျပီးျပန္ထြက္လာမယ္လုပ္ေတာ့ သူက သူမလက္ထဲက လက္ေတာ့ပ္အိတ္ကို လာဆြဲယူလိုက္တယ္…။
သူမလွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့…. သူရင္ဘတ္နဲ႔တည့္တည့္တိုးမိသြားတယ္….။ သူမနဲ႔သူ တစ္ေပခြဲေလာက္အကြာမွာပဲ….။
သူ႔အရပ္က သူမထက္ေခါင္းတလံုးစာေလာက္ျမင့္ေနေတာ့ သူမနဲနဲေတာ့ေမာ့ၾကည့္ရတာေပါ့…။ သူ႔မ်က္ဆံနက္နက္ေတြက
ေတြ႔ေနက်ထက္ ပိုျပီး ေတာက္ပေနသလားပဲ…။ ႏႈတ္ခမ္းညိဳညိဳတစ္စံုမွာ တြန္႔ေကြးသြားၾကေသးတယ္…။
“ကားေပၚထိလိုက္ပို႔ေပးမယ္…”
သူမက ျငင္းရမလား ဘာေျပာရမွန္းမသိျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ
သူက သူ႔မ်က္ခံုးတစ္ဖက္ကို ဘယ္လိုလဲဆိုျပီး ပင့္လိုက္တယ္…။ သူမေမးကို ဆတ္ျပျပီး ခ်ာခနဲလွည့္ထြက္လာခဲ႔တယ္…။
သူက အိတ္ကေလးဆြဲျပီး လိုက္ဆင္းလာခဲ႔တယ္…။ သူမကားတံခါးကို ရီမုနဲ႔လွမ္းဖြင့္လိုက္တယ္…။
ျပီးေတာ့ သူ႔လက္ထဲက အိတ္ကိုဆြဲယူလိုက္ျပီး…။
“ေက်းဇူး…” လို႔သာေျပာလိုက္ေပမယ့္ သူမအသံက
ေအးစက္စက္ ေတာင့္တင္းတင္းၾကီးထြက္လာခဲ႔တယ္…။
“ရပါတယ္… ဘာလို႔ မေျပာခ်င္တဲ႔စကားကို
ဇြတ္အတင္းေျပာေနတာလဲ ခင္ဗ်ားက ဟန္မေဆာင္တတ္တာ အသိသာၾကီး…”
“ေဆာရီး ညီ…တို႔က အဲလို ဦးစားေပးတာကို
မခံဖူးေတာ့ တမ်ိဳးျဖစ္ေနလို႔ပါ….သြားျပီေနာ္…”
ကားေပၚတက္ျပီး တံခါးဂ်ိန္းခနဲပိတ္လိုက္တဲ႔
ဘယ္လိုနားလည္ရမွန္းမသိေသာ ကၽြတ္ဆတ္ဆတ္သူမပံုစံကို သူနားလည္သလိုလိုရွိျပီး ျပံဳးမိသြားတယ္….။
@@@@@@@@@
ညေနစာကို ဘာခ်က္ရမွန္းမစဥ္းစားခ်င္တာနဲ႔
ေရခဲေသတၱာထဲမွာရွိတဲ႔ ေရာင္စံုအသီးေတြနဲ႔ သီးစံုၾကက္ဥ ထမင္းတစ္ပြဲေၾကာ္ထားတယ္…..။ ျပီးေတာ့
ေရမိုးခ်ိဳးျပီး ထမင္းေၾကာ္ေလးကို အခါးရည္ပူပူနဲ႔ ဇိမ္ေျပနေျပစားမယ္……။ ေရခ်ိဳးျပီး
ထမင္းစားပြဲမွာ က်က်နနထိုင္ ဇြန္းခရင္းလဲစကိုင္ေရာ လူေခၚဘဲလ္က အသံျမည္လာတယ္…။ သူမအခန္းတံခါးကို
ဖြားဖြားမရွိေတာ့တဲ႔ ေနာက္ပိုင္း ဘဲလ္လာတီးမယ့္သူမရွိတာ ဘယ္ေလာက္ၾကာေနျပီလဲ… ။ အံ့အားသင့္စိတ္မဲ႔စြာ
သူမ တံခါးရဲ႔မွန္ဘီလူးေပါက္ကေန ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္တယ္…။ “ညီေစမင္း” သူမ ေနာက္ဆုတ္ျပီး တခဏစဥ္းစားလိုက္မိတယ္…။ ဘာအတြက္
သူက တံခါးလာေခၚရသလဲ…။ ျပီးေတာ့ တံခါးခ်ိတ္ကေလးကိုမျဖဳတ္ဘဲ ဖြင့္ျပီးၾကည့္လိုက္တယ္…။
“ညီ… ဘာကိစၥလဲ…”
တံခါးကို ခ်က္ခ်င္းမဖြင့္ေသးဘဲ အေပါက္က်ဥ္းက်ဥ္းကေလးကေန
လွမ္းေျပာေနတဲ႔ သူမကို သူကလက္ေနာက္ပစ္ျပီး ျပံဳးေစ့ေစ့နဲ႔ ျပန္မေျဖဘဲ ၾကည့္ေနတယ္…။
“ေဟာေတာ္… တို႔ေမးတာမေျဖဘဲ ဘာေတြသေဘာက်ေနတာလဲ…”
“ခင္ဗ်ားက တကယ္ တံခါးမဖြင့္ဘဲ ကၽြန္ေတာ့္ကို
အဲလိုပဲ ဧည့္ခံေတာ့မွာလား…”
“တို႔ အခန္းကို ဘယ္သူစိမ္းမွလက္မခံဘူး…မင္းကိုလည္း
တို႔မွေသခ်ာမသိေသးတာေလ…ေျပာဘာကိစၥလဲ…”
“ဟုတ္ကဲ႔ပါခင္ဗ်ာ…. ကၽြန္ေတာ္က ခင္ဗ်ားအတြက္
အရုပ္လာေပးတာပါ…”
သူက အရုပ္ဆိုလို႔ သူမမ်က္ခံုးေလးပင့္ျပီး
အံ့အားသင့္သြားရတယ္…။
“ဘာအရုပ္လဲ …”
“ခင္ဗ်ား ေန႔လည္တုန္းက ၀ယ္လာတဲ႔ အညိဳေရာင္ေခြးရုပ္ကေလးနဲ႔ဆင္တူ
ေနာက္ထပ္တစ္ရုပ္ေလ အျဖဴေရာင္ေလး ခင္ဗ်ား အရုပ္ကိုၾကည့္ေနတုန္းက ကၽြန္ေတာ္ျမင္လိုက္တယ္
ဒီအရုပ္ကို ခင္ဗ်ားေတာ္ေတာ္ႏွစ္သက္တယ္ဆိုတာ ခင္ဗ်ားမ်က္လံုးေတြကေျပာေနၾကတယ္ေလ…”
ဒီေတာ့မွာ သူက ေနာက္မွာပစ္ထားတဲ႔လက္ထဲကေန
အျဖဴေရာင္ဆြတ္ဆြတ္အရုပ္ကေလးကို သူမကိုျပလိုက္တယ္…။ အရုပ္ကေလးကိုၾကည့္ျပီး သူမေျပာဖို႔
ႏႈတ္ခမ္းျပင္တုန္းရွိေသး…။
“ကၽြန္ေတာ္သိပါတယ္ အျဖဴေရာင္ကအေပခံဘူးေလ…
ဒါေပမယ့္ ခင္ဗ်ား လက္ျဖဴျဖဴေတြနဲ႔ လိုက္မယ္ထင္လို႔ ယူလာခဲ႔တာ…”
ဒီတစ္ခါေတာ့ သူမက သူ႔စကားကို သေဘာက်သြားခဲ႔တယ္…။
သူမအသားျဖဴတာ… ေမေမ့ဆီက အေမြရထားတာေလလို႔ သူမၾကားေအာင္ စိတ္ထဲက လွမ္းၾကြားလိုက္ေသး…။
“အိုေခ…. ေက်းဇဴးအၾကီးၾကီးပါ… ဒီတခါေတာ့
တကယ္ေက်းဇူးတင္တာေနာ္…”
သူမက သံတံခါးၾကားထဲကေန သူ႔လက္ထဲက အရုပ္ကို
ဆတ္ခနဲလွမ္းဆြဲယူလိုက္တယ္…။
“ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ေက်းဇူးျပန္တင္ပါတယ္
အရုပ္ကေလးကိုလက္ခံေပးတဲ႔အတြက္… ဧည့္သည္ကို ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ ဒါမွမဟုတ္ ညေနစာေလးေတာင္ဖတ္မေကၽြးေတာ့မယ့္ပံုေပါက္ေနလို႔
ခြင့္ျပဳပါဦးခင္ဗ်ာ…”
သူက ေျပာလဲေျပာရင္း ဓါတ္ေလွကားရွိတဲ႔ဖက္ထြက္သြားေတာ့တယ္….။
ဒီေတာ့မွာ သူမက တံခါးကိုဖြင့္ျပီး ေခါင္းေလးျပဴျပီး သူ႔ကိုလွမ္းေျပာလိုက္တယ္…။
“တို႔ကို မင္းနားလည္ေပးတဲ႔အတြက္ ေက်းဇူးထပ္တင္ပါတယ္
ညီ…”
“ ဟားး ဟားး ရပါတယ္ခင္ဗ်ာ…..” သူက သူ႔ဆံပင္ေပ်ာ့ေပ်ာ့နက္နက္ေတြ ယိမ္းခါေနေအာင္ရယ္ျပီး
ေနာက္လွည့္မၾကည့္ဘဲ ျပန္ေျပာတယ္….။
@@@@@@@@
ဒီညေတာ့ သူက သူမရဲ႔ လသာျပင္မွာေရာက္ႏွင့္ေနခဲ႔တယ္…….။
အုတ္လက္တန္းေပၚလက္ႏွစ္ဖက္တင္ရင္း စီးကရက္ကိုရိႈက္ဖြာေနေလရဲ႔….။ သူမကပါလာတဲ႔ ေကာ္ဖီမက္ခြက္ကို
စားပြဲ၀ိုင္းေသးေပၚတင္လိုက္ျပီး သူမရဲ႔ ၾကိမ္ခံု၀ိုင္းထဲကို၀င္ထိုင္ရင္း ဂီတာကိုေဘးမွာခဏခ်ထားလိုက္တယ္….။
ေကာင္းကင္ကို မ်က္ႏွာအပ္လိုက္ေတာ့ ေကာင္းကင္က လျပည့္လေၾကာင့္ မိုးသားေတြက ခပ္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ရွိျပီး
တိမ္စိုင္တခ်ိဳ႔ ညိမ္႔ညိမ္႔ကေလး ေရြ႔လ်ားေနၾကတယ္….။ ၾကယ္ရံကေလးေတြက လေရာင္ေၾကာင့္ပဲမွိန္ေနၾကသလား…။
ပုန္းကြယ္ေနၾကလို႔လားမသိ သိပ္မေတြ႔ရဘူး….။ ေလေျပေအးေအးကို တခ်က္ရွဴရိႈက္ရင္း သူမေထာင္ထားတဲ႔
ဂီတာေလးကိုယူလိုက္တယ္….။ ကုိငွက္ရဲ႔ ခ်စ္တိုင္းလည္းမညား သီခ်င္းကို Blues ပံုစံကေလးနဲ႔
ဗားရွင္းေျပာင္းျပီး သူမခပ္တိုးတိုး ဆိုညည္းေတာ့..... ေက်ာေပးျပီး စီးကရက္ဖြာေနတဲ႔ သူက သူမဖက္လွည့္လာျပီး
ၾကမ္းျပင္မွာ ဒူးပိုက္ျပီး ထိုင္ခ်လိုက္တယ္…။ လက္ထဲက ေသာက္လက္စ စီးကရက္တုိေလးကို လက္တစ္ဖက္က
ထိုးေခ်ျငိမ္းသတ္လိုက္တယ္…။ သူ႔မ်က္လံုးေတြက သူမဆီမွာ သူမရဲ႔ တီးခတ္မႈလက္ေခ်ာင္းေတြဆီမွာ
မမွိတ္မသုန္ရွိေနၾကတယ္…။
သူမက ဂီတာလက္ကြက္ေတြကိုသာ ငံု႔ၾကည့္ျပီးသီဆိုေနတယ္….။
သူကလည္း သူမဆိုတဲ႔သီခ်င္းမွာ ေမ်ာျပီး ပိုက္ထားတဲ႔ ဒူးေပၚမ်က္ႏွာအပ္ျပီး သူမကို ၾကည့္ေနမိတယ္….။
သူ႔တစ္သက္မွာ ဒီေလာက္ တီးခတ္မႈေရာ သီဆိုမႈေကာင္းေသာ မိန္းမတစ္ေယာက္ကို ခုလို အရွင္လတ္လတ္မျမင္ဖူး
မၾကည့္ဖူးခဲ႔ေပ..။ သူမကုိ သူ မခ်ီးက်ဴးဘဲ မေနႏိုင္ေတာ့….။ သီခ်င္းေလးဆံုးသြားေတာ့………။
“ညမိုးညိဳ…. ခင္ဗ်ားက တကယ့္ပါရမီရွင္ဘဲ…
ထူးအိမ္သင္သာ မဆံုးေသးရင္ သူ႔သီခ်င္းကို ခုလို သိပ္လွတဲ႔ ဗားရွင္းေလးနဲ႔ဆိုတတ္တဲ႔ မိန္းမတစ္ေယာက္ရွိေနတယ္ဆိုတာ
သိရင္ ေတာ္ေတာ္၀မ္းသာမွာဗ်…”
“ညီ…ၾကိဳက္လို႔လား….”
“ၾကိဳက္တာထက္ကိုပိုတာ…. ခုေန ခင္ဗ်ားကို
concert ပြဲတစ္ခုမွာေပးဆိုရင္ ပရိတ္သတ္ေတြ တေမ့တေမ်ာ ျဖစ္ကုန္မွာ ေသခ်ာတယ္…”
“ဟာာ ဒါကေတာ့လြန္သြားျပီ တို႔က သီခ်င္းေရးတာကိုပဲၾကိဳက္တာ
ဆိုတာက တခါတေလပဲကိုယ္ၾကိဳက္တဲ႔ သီခ်င္းေတြကို ဗားရွင္းေျပာင္းၾကည့္မိရင္းက ဆိုျဖစ္သြားတာမ်ိဳးပဲရွိတာ…..
ဒီသီခ်င္းကို တို႔ဗားရွင္းေျပာင္းတီးထားတာ ၾကာျပီ… ဒါေပမယ့္ ဆိုၾကည့္တာကေတာ့ ခုပထမဦးဆံုးပဲ….
အရုပ္လက္ေဆာင္ေပးတဲ႔ ညီ႔ကို ေက်းဇူးဆပ္တဲ႔အေနနဲ႔ေလ…”
သူမအဲလိုေျပာလိုက္လို႔ သူခ်က္ခ်င္းထျပီး
သူမနားက ခံုပုကေလးမွာလာထိုင္လိုက္တယ္…။
“ဗ်ာ…တကယ္ပဲ ခင္ဗ်ားက ဒီသီခ်င္းကို
ပထမဦးဆံုး ကၽြန္ေတာ့္ကို ဆိုျပတာလား… ဟဟ… ဒီလိုဆိုေတာ့လဲ ခင္ဗ်ားက သေဘာမေႏွာေကာင္းေနပါေရာ…”
သူ႔စကားကို သူမက သေဘာက်စြာ တခ်က္ရယ္ရင္း
ဂီတာကို ေဘးခ်ထားလိုက္တယ္…။ သြားေလးေတြေပၚေအာင္ ရယ္လိုက္တဲ႔ သူမကို သူေငးၾကည့္မိသြားတယ္…။
“ဘာလဲ တို႔က အဲေလာက္ေတာင္ပဲ သေဘာဆိုးတဲ႔သူျဖစ္ေနျပီလား
မင္းအတြက္..”
“အဲလိုလဲမဟုတ္ဘူးေလဗ်ာ…. ခင္ဗ်ားက အရမ္းကို
သီးသီးသန္႔သန္႔ေနတဲ႔သူေလ… သူမ်ားေတြနဲ႔ေရာရ စကားေျပာရတာကို အန္မတန္၀န္ေလးတဲ႔ သူတစ္ေယာက္က
ခုလို တခါမွမတီးမဆိုျပဖူးတဲ႔ သီခ်င္းကိုဆိုျပတဲ႔တြက္ အံ့အားသင့္၀မ္းသာသြားလို႔ပါ…”
“တို႔ဒီလိုသီးသန္႔ေနျဖစ္ေအာင္… တို႔ဘ၀က
သူ႔အလိုလုိဖန္တီးေပးခဲ႔တာေလ… တေန႔ေန႔ေတာ့ တို႔အေၾကာင္းမင္းကို ေျပာျပပါ့မယ္…. အဲဒီအခါက်ရင္
တုိ႔ဘာေၾကာင့္ဒီလိုျဖစ္ေနသလဲဆိုတာ နားလည္လာလိမ္႔မယ္…”
“အိုေကပါ… ခင္ဗ်ားေျပာခ်င္တဲ႔ ေန႔ကို
ကၽြန္ေတာ္ေမွ်ာ္ေနပါ့မယ္….”
မိုးေငြ႔
7 comments:
ေရးထားတာ သိပ္သိပ္သည္းသည္းေလးးး
လွတယ္ မ :)))
အဆံုးသတ္ေလး ေမွ်ာ္ေနတယ္ေနာ္ :)
ခုမွအစ ... ကိုရီးယားဒရမ္မာ
မမိုးေငြ႕ရဲ့အေၾကာင္းမ်ားလား?
ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနပါ့မယ္။
ခုမွေခါင္းစဥ္ၾကည့္မိတယ္။ ဖတ္တာအလယ္။
ဒါဆို ခု အစသြားဖတ္လိုက္အုန္းမယ္။ :P
ဖတ္ရင္း ဆန္႔တငံ႔ငံ႔ ျဖစ္သြားတယ္..
အပုိင္း (၂) ကုိေမွ်ာ္ေနမယ္. Sis ေရ...
ခင္မင္စြာျဖင္႔.
Y.
အမမိုးေငြ႕ .. ဖတ္ေနရင္း လြမ္းသလိုလို ေဆြးသလိုလို ေတာင္ျဖစ္သြားတယ္ .. ဆက္ရန္ေလး ေမွ်ာ္ေနမယ္ေနာ္ :)
မိုးေငြ႔ေရ..
အခန္းဆက္ေတြနဲ႔ လူကို ဖမ္းစားလိုက္ၿပီေပါ့..။ ခ်စ္စရာဇာတ္လမ္းအဖြင့္ေလး..။ အၾကာႀကီးမထားပဲ ဆက္ေရးေပးေနာ္..။
မမိုး အခန္းဆက္ လုပ္ျပန္ျပီ . . အင္း ဖတ္ခ်င္ေတာ့လည္း ေစာင့္ရဦးမေပါ့ေလ . . . . . း)))
ခင္မင္စြာျဖင့္
ညီေစမင္း . . .
အယ္ ဟုတ္ပါဘူး . . ဗညားရွိန္ . . း)))))
Post a Comment