အဖြူရောင်ချစ်ခြင်းတရား.....

ကုိယ္ဆိုတဲ႔ မိန္းမဟာ….မင္းအတြက္ ဘာသာျပန္ရခက္ခဲတဲ႔ စာမ်က္ႏွာတစ္ခုတဲ႔လား အိန္ဂ်ယ္……။

ကိုယ့္စာေတြလာဖတ္ရင္း ကိုယ့္ကို သတိတရရွိလို႔ မင္းဖုန္းဆက္လာခဲ႔တာတဲ႔…။ 

“မမကေတာ့ဗ်ာ… ေတာ္ေတာ္ေနစိမ္႔ႏိုင္တယ္ ကၽြန္ေတာ့္ဆီ ဖုန္းကေလးတစ္ခ်က္ေတာင္ဆက္ေဖာ္မရဘူး” ကိုယ္ေလ အဲလိုေလးေျပာလိုက္တဲ႔ မင္းေလသံေလးကို စကၠန္႔ပိုင္းေလာက္ မတုန္႔ျပန္ဘဲ ျငိမ္ျငိမ္ကေလး နားေထာင္ေနရင္း… မင္းဆီက မျမင္ႏိုင္တဲ႔ အမွ်င္ပါးပါးေလးတစ္ခုကို ခံစားမိေနခဲ႔တယ္…။ ဟုတ္တယ္ မင္းေျပာမွပဲ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုပိုျမင္လာတယ္…ကိုယ္ဟာ အတၱၾကီးတဲ႔မိန္းမ တစ္ဖက္သားရဲ႔ ခံစားမႈကို မငွဲ႔ကြက္ ကိုယ္ခ်င္းမစာတတ္တဲ႔သူတစ္ေယာက္ဆိုတာ…။ ျပီးေတာ့ မင္းကို တစ္ေယာက္တည္း အဆက္အသြယ္မလုပ္ မင္းေျပာတဲ႔ စကားကိုပဲ တေသြမသိမ္း နားေထာင္သလိုလုိနဲ႔ ဖုန္းမဆက္ဘဲ မင္းကိုပစ္ထားခဲ႔တာ ဘယ္ေလာက္ၾကာေနခဲ႔သလဲ….။ ဒီေန႔နဲ႔ဆို ေျခာက္လျပည့္ဖို႔ေလးရက္ အလိုေတာင္ရွိျပီ…။ ျပန္ေတြးၾကည့္ျပီး မင္းအတြက္ ကိုယ္ေတာ္ေတာ္ေလးစိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားခဲ႔တယ္..။

ဖုန္းေျပာရင္းနဲ႔ ဘယ္ခ်ိန္ရွိေနျပီလဲတဲ႔… ။ ည ကိုးနာရီခြဲ… မင္းဆက္ေနက်အခ်ိန္ေလးပဲေလ…။ အခ်ိန္ကိုၾကည့္ျပီး မင္းကိုယ့္ကိုလာေတြ႔ဖို႔ တိတ္တိတ္ကေလးစဥ္းစားေနတာမဟုတ္လား…။ မင္းေျပာေတာ့ ကိုယ့္ကုိဘယ္ေတာ့မွမေတြ႔ေတာ့ပါဘူးဆို… ဖုန္းလည္းဘယ္ေတာ့မွမဆက္ေတာ့ဘူးဆို အိန္ဂ်ယ္…..။ မင္းႏွႈတ္က ေတြ႔ဆံုဖို႔ဖြင့္ေျပာလာခဲ႔ေပမယ့္ ကိုယ္မင္းနဲ႔ေတြ႔ဖို႔ကိုျငင္းခဲ႔လိုက္တယ္….။ မင္းကိုယ့္ကို ဟားတိုက္ရယ္ေမာခ်င္လည္းရယ္ပါ..။ အက္ေဆးထဲမွာေတာ့ ကိုယ္မင္းနဲ႔ တစ္ခါေလာက္ဆံုခ်င္ေသးတယ္လို႔ မၾကာခဏေၾကြးေၾကာ္ေနေပမယ့္လည္း တကယ့္လက္ေတြ႔မွာ ကိုယ္မင္းနဲ႔ထပ္မဆံုခ်င္ေတာ့ဘူး…။ ဘာလို႔လည္းဆိုေတာ့ မင္းကို ကိုယ္ေနာက္ထပ္ စိတ္ဒဏ္ရာေတြမေပးခ်င္ေတာ့လို႔ပါ….။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္အျပင္မွာ ကိုယ္ဆိုတဲ႔ မိန္းမတစ္ေယာက္ဟာ စာေတြထဲကလို ဘယ္လိုမွ မင္းအတြက္ ႏူးညံ့ေျပျပစ္မွာ မဟုတ္လို႔ပါ…။

အျပင္မွာမဆံုေတြ႔ေပမယ့္ ကိုယ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားမွာ အျဖဴေရာင္ခ်စ္ျခင္းတရားတစ္ခု တည္ျမဲေနတုန္းဆိုတာ မင္းအသံကို ကိုယ္နားေထာင္ၾကည့္တာနဲ႔ သိလိုက္ရပါတယ္…။ အစစအရာအရာအတြက္ ေက်းဇူးအမ်ားၾကီးတင္ပါတယ္ အိန္ဂ်ယ္… ကိုယ့္ကို သတိတရနဲ႔ ဖုန္းဆက္လာခဲ႔တဲ႔အတြက္ေရာေပါ့..။ 

မိုးေငြ႔