Thursday, 4 April 2013

ပန်းပွင့်လေးတွေလို မင်းရဲ့အသံတိတ်စကားတွေ.....


 




ကိုယ္….မင္းေျပာတဲ႔ ဘာသာစကားကို တတ္ကၽြမ္းဖို႔ ဘယ္ႏွစ္ႏွစ္ထိသင္ယူရဦးမလဲ……………….


အစိမ္းေရာင္အလင္းတန္းကို ခဏကေလး ကိုယ္ေက်ာခိုင္းထားခ်ိန္မွာပဲ မီးခိုးေရာင္စဥ္တန္းေတြနဲ႔ မင္းက စီးႏွင္း၀င္ေရာက္လာခဲ႔တယ္….။ ကိုယ္လွည့္ၾကည့္မိတဲ႔အခ်ိန္မွာ မင္းကိုမေတြ႔ရေတာ့ဘူး…။ မင္းမ်ားပုန္းေနသလားလို႔ ကိုယ္ရွာၾကည့္မိေသးတယ္ မင္းဆီက ဘာတုန္ျပန္မႈမွမရခဲ႔ဘူး….။ မင္းေျပာသြားတဲ႔ အသံတိတ္စကားတခ်ိဳ႔ကိုု ကိုယ္ဘာမွန္း အဓိပၸါယ္ေဖာ္လို႔မရခဲ႔ဘူး..။ ခုခ်ိန္ထိတိုင္ ကိုယ္ညံ့ေနတုန္းပဲ အိန္ဂ်ယ္……။ 


အျဖဴေရာင္ကို ကုိယ္စားျပဳထားတဲ႔ မင္းေျပာသြားတဲ႔ စကားလံုးေတြက ကိုယ့္အျမင္အာရံုထဲမွာေတာ့ ရနံ႔ေမႊးျမျမနဲ႔ အျဖဴေရာင္ပန္းပြင့္ ေသးေသးေလးေတြ ျဖန္႔က်ဲထားသလိုပဲ….။ လေပါင္းမ်ားစြာ ကိုယ့္ကိုနာက်ည္းျပီး မင္းထြက္သြားခဲ႔တဲ႔ေနာက္မွာ ပထမဦးဆံုး မင္းရဲ႔ႏႈတ္ဆက္မႈက တိုးတိုးတိတ္တိတ္ ညင္ညင္သာသာ သိမ္သိမ္ေမြ႔ေမြ႔ကေလးရယ္…။ ဒီလိုႏႈတ္ဆက္မႈကို တုန္႔ျပန္ခြင့္ မရခဲ႔တာေတာ့ ၀မ္းနည္းစရာပဲ…..။


မင္းေရာက္လာႏိုးႏိုးနဲ႔ ကိုယ္အၾကာၾကီးေစာင့္ေနေသးတယ္ …….. ဒီလိုနဲ႔ပဲ ေခါက္ရိုးက်ိဳးေနျပီးတဲ႔ ေန႔ေဟာင္းေတြလိုပဲ…. ေနညိဳညိဳက ဒီေန႔တစ္ရက္ကို ထပ္ျပီး ၀ါးျမိဳသြားျပန္ေပါ့……။


ေနာက္ထပ္…ေတြ႔ခ်င္ေသးတယ္….။     
                                         

ေကာင္းကင္ယံက တိမ္ေတြမငိုခ်ခင္……. မင္းနဲ႔ ကုိယ္ထပ္ေတြ႔ခ်င္ေသးတယ္…။ 


တကယ္ေတာ့… ကိုယ္ဟာ အတၱၾကီးသူတစ္ေယာက္ပါ……။ ဟုတ္ပါတယ္…..မင္းရဲ႔ ခံစားမႈကို နားလည္ဖို႔မၾကိဳးစားဘဲ…. ကိုယ့္ခံစားမႈကိုသာ ေရွ႔တန္းတင္ျပီး… ငိုျပေနတာလို႔ မင္းစြပ္ဆြဲခ်င္ရင္ေတာင္ ကိုယ္မျငင္းပါဘူး…။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္ကို အျပစ္ဆိုလဲ ကိုယ္ခံပါ့မယ္ ကိုယ့္မ်က္ရည္ေတြကို သီကံုးခြင့္ရေနတာကိုပဲ ကိုယ္ကေက်နပ္ေနမိသူကိုးး…။


မင္း…ကိုယ့္ကို ေျပာသြားခဲ႔တဲ႔ အသံတိတ္စကားေတြကို ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္း အဓိပၸါယ္မေဖာ္တတ္လို႔ ကိုယ့္ကိုခ်စ္ခင္ေသာ….မင္းကိုလည္း ခ်စ္ခင္ေသာသူမ်ားနဲ႔အတူ၀ိုင္းျပီး အေျဖေဖာ္ေပးႏိုင္ေအာင္ ကိုယ္ ဒီမက္ေဆ့ခ်္ေလးကို ႏံုးခ်ိေသာႏွလံုးသားနဲ႔ ပံုေဖာ္ခဲ႔ျခင္းပါ….။


ေနာက္ဆံုးေတာ့ ကိုယ့္ကိုခ်စ္ခင္ေသာ သူတစ္ေယာက္ရဲ႔ ခန္႔မွန္းေပးမႈနဲ႔ ကိုယ္သိခြင့္ရသြားခဲ႔ပါတယ္…..။ မင္းေျပာသြားတဲ႔ အသံတိတ္စကားလံုးေတြဟာ ...
“မဆံုႏိုင္တဲ႔လမ္းကိုဆက္ေလွ်ာက္ရင္ ဆူးေညွာင့္ခလုတ္ေတြ မ်ားလိမ္႔မယ္”တဲ႔…..။ မင္းေပးသြားတဲ႔ မက္ေဆ့ခ်္ဟာဘာလဲေသေသခ်ာခ်ာမသိေပမယ့္ ဒီခန္႔မွန္းခ်က္က အမွန္ဆိုတာ ကိုယ္သိေနတယ္…။ 

မဆံုႏိုင္တဲ႔လမ္းကို ကိုယ္ေလွ်ာက္ေနတာမဟုတ္ရပါဘူးကြယ္….။ မဆံုႏိုင္တဲ႔လမ္း မျဖစ္ႏိုင္တဲ႔ သူႏွစ္ေယာက္အေၾကာင္းကို ကိုယ္တတ္ကၽြမ္းေသာ အႏုပညာနဲ႔ ခံစားနားလည္သေလာက္ကေလးကို စကားလံုးေတြနဲ႔ဖန္တီး တင္ျပေနခ်င္းသက္သက္ပါ…။


မိုးေငြ႔



3 comments:

Yoemyaykya said...

မဆံုႏိုင္တဲ့လမ္းမွာ ဆူးခင္းလမ္းၿဖစ္ပါေစဦးေတာ့ ကိုယ္ေက်နပ္ရင္ေတာ့ ေလွ်ာက္မွာမမေရ။စကားလံုးေတြနဲ႕ ဖန္တီးၿပခြင့္ရေနတာကိုက ကံေကာင္းၿခင္းတမ်ိဳးပါပဲ။

ေမာင္သီဟ said...

မဆုံနုိင္တဲ႔ မ်ဥ္းၿပိဳင္ျဖစ္ေနေစဦးေတာ႔ နီးကပ္ေနမႈေလးေတာ႔ရွိေနရင္ ေျဖသိမ္႔စရာေလးမ်ား ရေလမလားပဲဗ်ာာာ



ေမာင္ဘႀကိဳင္ း)

ညိမ္းႏိုင္ said...

လြမ္းစရာေလး....ဖတ္လုိက္ရတာ ရင္ထဲႏံုးခ်ိခ်ိေတာင္
ဖစ္သြားတယ္ မမိုးရဲ႕....