
မိုးရာသီစျပီလား……
ညေနတုန္းက မိုးေတြသည္းလို႔ ေလေတြၾကမ္းလို႔……. ေရွ႔ေတာ္ေျပး ခဲပုတ္ေရာင္တိမ္ညိဳေတြနဲ႔ မိုးခ်ိန္းသံတဂ်ိန္းဂ်ိန္းနဲ႔ လွ်ပ္ပန္းလွ်ပ္ႏြယ္ေတြကလည္း လင္းခနဲလက္ခနဲနဲ႔……။
သူ႔ကို သတိရစိတ္ေတြက နင့္နင့္သည္းသည္း……..။
ခုတေလာဘာေၾကာင့္မွန္းမိသိ တခုခုျဖစ္တာနဲ႔ ၀မ္းနည္းစိတ္ေတြက ၀င္၀င္လာျပီး သူ႔ကိုအနားမွာရွိေစခ်င္တဲ႔ စိတ္ကတဖြားဖြားေပၚလာတတ္တယ္…..။
သူရွိေနရင္ အနည္းဆံုးက်မကို ႏွစ္သိမ္႔ေပးႏိုင္မွာ….။ ျပီးေတာ့ က်မတစ္ခုခုျဖစ္ရင္လဲ မေၾကာက္ဖို႔ က်မေခါင္းကိုက္ေနရင္လဲ ေဆးေသာက္ဖို႔ ဗိုက္ေအာင့္ေနရင္လဲ အစားမွန္မွန္စားဖုိ႔ သတိေပးေနတတ္တာ ဂရုတစိုက္ေလးေျပာေပးေနတတ္တဲ႔သူ႔ကို လြမ္းတတ္လာတယ္…..။
တကယ္ေတာ့ …က်မတို႔က တေျမတည္းတမိုးတည္းေအာက္မွာ အတူရွိေနသူေတြပါ…….။ ဒါေပမယ့္ ဟိုးအရင္ မိုင္ရာနဲ႔ခ်ီေ၀းတုန္းကခ်ိန္ေတြေလာက္ မနီးၾကေတာ့ဘူးလို႔ခံစားမိတယ္……။
ဟိုေန႔က သူနဲ႔တခါေတြ႔ေသးေတာ့ သူျပန္သြားရေတာ့မယ္လို႔သိလိုက္ရတယ္…..။ က်မ၀မ္းနည္းရမွာလား ၀မ္းသာရမွာလားေတာင္မသိေတာ့ဘူး……။ က်မတို႔ႏွစ္ေယာက္က ဒီလိုပဲ အေၾကာင္းဖန္လာလို႔ျဖစ္မွာပါလို႔ သူေျပာေသးတယ္….။ သူအဲလိုေျပာေတာ့ က်မနဲနဲေပ်ာ္သြားတယ္…….။ သူျပန္သြားရင္ က်မ သူနဲ႔ပိုနီးသြားျပီလို႔ခံစားလိုက္ရလို႔ေလ……။
ျပီးေတာ့ သူႏွလံုးသားနဲ႔စိုက္ပ်ိဳးထားခဲ႔တဲ႔ ပန္းပြင့္ေလးေတြကို က်မျမင္ရေတာ့မွာေလ…..။ ပန္းေလးေတြ ရနံ႔သင္းပ်႔ံလို႔ လွပေနေရာေပါ့…..။ သူ႔ဥယ်ာဥ္ျခံေလးဆီကိုေတာ့ က်မမေရာက္ျဖစ္တာၾကာျပီ…….။ ဥယ်ာဥ္မွဴးေလးျပန္အလာကို ပန္းကေလးေတြလည္းေမွ်ာ္ေနရတာ ေမာလွေရာေပါ့….။
သူနဲ႔စကားေျပာၾကတုန္းက က်မမွာလိုက္ေသးတယ္…. က်မကိုသတိရရင္ က်မအတြက္ ပန္းလွလွေလးေတြခူးေပးေနာ္လို႔ဆိုေတာ့ သူကျပံဳးတယ္…..။ သူ႔လက္ထဲက ပန္းစည္းလွလွကေလးကို သူျပန္မသြားခင္ က်မစိတ္ကူးယဥ္ၾကည့္ေနခဲ႔ျပီးျပီ….။
ႏွလံုးသားနီနီေလးကို ဖန္ပုလင္းထဲထည့္ခ်ိတ္ဆြဲထားတဲ႔ ဥယ်ာဥ္ျခံေလးရဲ႔ ဂိတ္၀ေလးဆီကိုေတာင္က်မ ေျခမလွမ္းမိတာ ၾကာေရာေပါ့….။ က်မလက္ကိုတြဲခ်ိတ္ျပီး ပန္းေလးေတြၾကားမွာ သူကိုယ္တိုင္စိုက္ပ်ိဳးထားတဲ႔ အလွဆံုးပန္းကေလးတစ္ပြင့္နဲ႔ က်မဆံႏြယ္မွာပန္ဆင္ေပးခြင့္ရခ်င္တယ္လို႔ ပန္းကေလးေတြကဆင့္ က်မကိုသူေျပာခဲ႔ဖူးတယ္….။
သူကေတာ့ ပန္းေတြၾကားမွာ အိပ္မက္ကုိအသက္သြင္းေနသူတစ္ေယာက္ေပါ့……။ က်မကေတာ့ပန္းေလးေတြကိုခ်စ္တတ္ျပီး သူ႔လိုေတာ့ ျပဳစုစိုက္ပ်ိဳးဖို႔ထိ ပါရမီမပါဘူး….။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူကေတာ့ စကားလံုးလွလွေလးေတြနဲ႔ သူ႔ရင္ခုန္သံကို တိုးတိတ္မႈမရွိေစတဲ႔ဲ႔ က်မကိုသူ႔ပန္းေလးေတြနဲ႔အတူယွဥ္တြဲြေလ့ရွိတယ္…….။
စိတ္ကူးနဲ႔တင္ ပန္းေလးေတြရဲ႔ သင္းရန႔ံေလးကိုရေနျပီ…. ေအးျမတဲ႔ မိုးသက္ေလရနံ႔နဲ႔အတူေပါ့……။
မိုးေငြ႔
11 comments:
အိပ္မက္ကိုအသက္သြင္းတာ ခ်စ္ျခင္းတန္ခိုးသာ
ပိုင္ဆိုင္မယ္ဆိုရင္ မျဖစ္ႏိုင္တာမရွိပါဘူး။
ၾကည္ႏူးဆြတ္ပ်ံ႕ဖြယ္ပိုစ္႕ေလးေပါ႔ မမမိုေငြ႕ေရ.
ခ်စ္တဲ႕ ငဂ်ာရစ္
ဥယ်ာဥ္ၿခံေလးထဲမွာ ပန္းေလးေတြရဲ႕သင္းရနံ႕ကို အၿမဲတမ္း ရေစခ်င္ပါတယ္။ တခါတရံ မိုးနံ႕သင္းသင္းေလးနဲ႔ေပ့ါ...
ခ်စ္တဲ့
သဒၶါ
ဥယ်ာဥ္မွဴးေရာ၊ ပန္းကေလးေတြေရာ၊ ပန္းကေလးေတြကို ပန္ဆင္မဲ႔သူေရာ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစ..
“ဥယ်ာဥ္မွဴးေရာ၊ ပန္းကေလးေတြေရာ၊ ပန္းကေလးေတြကို ပန္ဆင္မဲ႔သူေရာ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစ.. ”
မေခ်ာ(အစိမ္းေရာင္လြင္ျပင္)လာမန္႔တုိင္း ေပ်ာက္ေပ်ာက္သြားတယ္...။ အဲဒါျပန္တင္ေပးထားပါတယ္...။
ပန္းေတြ ၾကားမွာ အိပ္မက္ကို အသက္သြင္းေနသူတဲ့လား...
စကားလံုးေလး သံုးသြားတာ လွလုိက္တာ... ဖတ္ရင္း ၾကည္ႏူးမိရတယ္...
အိန္ဂ်ယ္ကို ပိုသံေယာဇဥ္ရွိမွာေပါ့ေနာ္
တခုေမးခ်င္တယ္ း)
ပန္းပ်ဳိးသူက ပန္းခ်စ္သူလား
ပန္းခူးသူက ပန္းခ်စ္သူလား
ကဲ.....
ေမာင္ဘႀကိဳင္
ပန္းကေလး ပိုးမထိုး ေနမခေစဖို႔
ဥယ်ာဥ္မွဴးမွာ တာ၀န္ရွိသည္... :))
မျမေသြးေျပာတာလဲ ဟုတ္၏ း)
ဒါေပသိ ကုိယ္ပ်ဳိးထားတဲ႔ပန္း တူညားခူးသြားရင္ေတာ႔ ဥယ်ာဥ္မႈးရင္က်ဳိးမွာေနာ္ း) း)
ေမာင္ဘႀကိဳင္
I think you are over rated by yourself and no one is really interested to u
Post a Comment