ကိုယ့္အိပ္မက္ထဲ မင္းေရာက္လာခဲ႔ရင္ ကမၻာၾကီးရပ္တန္႔သြားမယ္လို႔ ကိုယ္ထင္ခဲ႔တာ....။
ခုေတာ့... ကမၻာၾကီးလဲရပ္တန္႔မသြားဘူး.... ပင္လယ္ေရလဲခမ္းေျခာက္မသြားဘူး... ဂီတသံစဥ္ေတြလဲ ဆိတ္သုဥ္းမသြားဘူး.... ေကာင္းကင္မွာလဲ ငွက္ကေလးေတြပ်ံ၀ဲဆဲ.....။
ဒါေပမယ့္ အိပ္မက္ထဲမွာ မင္းမ်က္လံုးေတြက အမုန္းမီးေတြ တလွ်ံျငီးျငီးေတာက္ေလာင္ေနၾကတယ္....။ အိန္ဂ်ယ္ရယ္..........ကိုယ္ဟာ မင္းအတြက္ အမုန္းေတြတဲ႔လား......။ ၀မ္းနည္းစရာေကာင္းလိုက္တာ....။
ပိုျပီး၀မ္းနည္းစရာေကာင္းတာက.... ကုိယ့္စကားလံုးေတြကိုေတာင္ ပ်ံသန္းခြင့္ ဘုရားသခင္ကခြင့္မျပဳဘူးတဲ႔...။
ကိုယ္ဖန္တီးခဲ႔တဲ႔ စကားလံုးေတြကို မ်က္ရည္စက္လက္နဲ႔ စိုက္ၾကည့္ေနရမလား.....။ သီခ်င္းေတြဆိုျပီး ၀ုန္းဒိုင္းၾကဲ ေပါက္ကြဲလိုက္ရမလား.....။ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္နဲ႔ မိုးေရစက္ေတြကို ထုိင္ၾကည့္ရမလား......။ ကိုယ္ဘာလုပ္ရမလဲ......????
အျဖဴေရာင္ၾကိဳက္တဲ႔ မင္းအတြက္ ကိုယ့္ရဲ႔ဖန္တီးမႈေတြက အျဖဴေရာင္ပန္းပြင့္ေလးေတြပါ......။
မိုးေရေတြနဲ႔အတူ အျဖဴေရာင္ပန္းပြင့္ေလးေတြသာရြာခ်လိုက္ရင္ ေလာကၾကီးသိပ္လွသြားမွာေသခ်ာတယ္...။ မျဖစ္ႏိုင္တာကို စိတ္ကူးယဥ္ျပန္ျပီလို႔ အျပစ္မတင္ပါနဲ႔....။
ဂီတာတစ္လက္ယူခဲ႔ပါ အိန္ဂ်ယ္.....။ ကိုယ္တို႔ အတူသီခ်င္းဆိုရေအာင္ေလ.....။ တစ္ခ်ိန္က လွပတဲ႔ သံစဥ္ခ်ိဳခ်ိဳေတြနဲ႔ လက္ခုပ္သံေတြ ေလထဲ ေပါင္းစည္းခဲ႔ဖူးတယ္....။ က်န္ခဲ႔ပါျပီေလ....။ ျပန္မရႏိုင္ေတာ့တဲ႔ အရာေတြကို လွမ္းလွမ္းၾကည့္ရတာ ေညာင္းလွျပီ....။
ကိုယ့္ကိုပုန္းေနတာမ်ား.... အိပ္မက္ထဲထိေတာင္တဲ႔.....။
ဒါေပမယ့္ ကိုယ္ျမင္လိုက္တယ္ အိန္ဂ်ယ္... အေမွာင္ထဲမွာ မင္းမ်က္လံုးေတြ လင္းလက္ေနၾကတယ္...ၾကယ္ပြင့္ေလးေတြလုိပဲ...။
ကိုယ္စိုးရိမ္ေနတာတစ္ခုေတာ့ရွိတယ္....
မင္း အျပံဳးျဖဴျဖဴေတြကို ေနာက္ထပ္တစ္ၾကိမ္မေတြ႔လိုက္ဘဲ ေလာကထဲကေန ကိုယ္ထြက္သြားရမွာကိုပဲ.....။
ေခါင္းေတြခဏခဏမူးျပီး အသက္ရႈေတြၾကပ္ၾကပ္လာတယ္........။ ေၾကာက္လိုက္တာ အိန္ဂ်ယ္ရယ္....။ အရင္ကေတာ့.... ကိုယ္ခ်စ္တဲ႔သူေတြအားလံုးကို တိတ္တဆိတ္ႏႈတ္ဆက္ထြက္ခြာသြားဖို႔ သတၱိေတြရွိေနခဲ႔ေပမယ့္ ခု...ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ ကိုယ္ေၾကာက္ေနမိတယ္.....။
ခဏေလးျဖစ္ျဖစ္ ျပန္လာခဲ႔ပါ အိန္ဂ်ယ္....။
ေကာ္ဖီပူပူတစ္ခြက္ေသာက္ရင္း ....မင္း ဆိုျပမယ့္ သီခ်င္းကို ကိုယ္နားေထာင္ခ်င္လို႔ပါ...။
ခုေတာ့... ကမၻာၾကီးလဲရပ္တန္႔မသြားဘူး.... ပင္လယ္ေရလဲခမ္းေျခာက္မသြားဘူး... ဂီတသံစဥ္ေတြလဲ ဆိတ္သုဥ္းမသြားဘူး.... ေကာင္းကင္မွာလဲ ငွက္ကေလးေတြပ်ံ၀ဲဆဲ.....။
ဒါေပမယ့္ အိပ္မက္ထဲမွာ မင္းမ်က္လံုးေတြက အမုန္းမီးေတြ တလွ်ံျငီးျငီးေတာက္ေလာင္ေနၾကတယ္....။ အိန္ဂ်ယ္ရယ္..........ကိုယ္ဟာ မင္းအတြက္ အမုန္းေတြတဲ႔လား......။ ၀မ္းနည္းစရာေကာင္းလိုက္တာ....။
ပိုျပီး၀မ္းနည္းစရာေကာင္းတာက.... ကုိယ့္စကားလံုးေတြကိုေတာင္ ပ်ံသန္းခြင့္ ဘုရားသခင္ကခြင့္မျပဳဘူးတဲ႔...။
ကိုယ္ဖန္တီးခဲ႔တဲ႔ စကားလံုးေတြကို မ်က္ရည္စက္လက္နဲ႔ စိုက္ၾကည့္ေနရမလား.....။ သီခ်င္းေတြဆိုျပီး ၀ုန္းဒိုင္းၾကဲ ေပါက္ကြဲလိုက္ရမလား.....။ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္နဲ႔ မိုးေရစက္ေတြကို ထုိင္ၾကည့္ရမလား......။ ကိုယ္ဘာလုပ္ရမလဲ......????
အျဖဴေရာင္ၾကိဳက္တဲ႔ မင္းအတြက္ ကိုယ့္ရဲ႔ဖန္တီးမႈေတြက အျဖဴေရာင္ပန္းပြင့္ေလးေတြပါ......။
မိုးေရေတြနဲ႔အတူ အျဖဴေရာင္ပန္းပြင့္ေလးေတြသာရြာခ်လိုက္ရင္ ေလာကၾကီးသိပ္လွသြားမွာေသခ်ာတယ္...။ မျဖစ္ႏိုင္တာကို စိတ္ကူးယဥ္ျပန္ျပီလို႔ အျပစ္မတင္ပါနဲ႔....။
ဂီတာတစ္လက္ယူခဲ႔ပါ အိန္ဂ်ယ္.....။ ကိုယ္တို႔ အတူသီခ်င္းဆိုရေအာင္ေလ.....။ တစ္ခ်ိန္က လွပတဲ႔ သံစဥ္ခ်ိဳခ်ိဳေတြနဲ႔ လက္ခုပ္သံေတြ ေလထဲ ေပါင္းစည္းခဲ႔ဖူးတယ္....။ က်န္ခဲ႔ပါျပီေလ....။ ျပန္မရႏိုင္ေတာ့တဲ႔ အရာေတြကို လွမ္းလွမ္းၾကည့္ရတာ ေညာင္းလွျပီ....။
ကိုယ့္ကိုပုန္းေနတာမ်ား.... အိပ္မက္ထဲထိေတာင္တဲ႔.....။
ဒါေပမယ့္ ကိုယ္ျမင္လိုက္တယ္ အိန္ဂ်ယ္... အေမွာင္ထဲမွာ မင္းမ်က္လံုးေတြ လင္းလက္ေနၾကတယ္...ၾကယ္ပြင့္ေလးေတြလုိပဲ...။
ကိုယ္စိုးရိမ္ေနတာတစ္ခုေတာ့ရွိတယ္....
မင္း အျပံဳးျဖဴျဖဴေတြကို ေနာက္ထပ္တစ္ၾကိမ္မေတြ႔လိုက္ဘဲ ေလာကထဲကေန ကိုယ္ထြက္သြားရမွာကိုပဲ.....။
ေခါင္းေတြခဏခဏမူးျပီး အသက္ရႈေတြၾကပ္ၾကပ္လာတယ္........။ ေၾကာက္လိုက္တာ အိန္ဂ်ယ္ရယ္....။ အရင္ကေတာ့.... ကိုယ္ခ်စ္တဲ႔သူေတြအားလံုးကို တိတ္တဆိတ္ႏႈတ္ဆက္ထြက္ခြာသြားဖို႔ သတၱိေတြရွိေနခဲ႔ေပမယ့္ ခု...ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ ကိုယ္ေၾကာက္ေနမိတယ္.....။
ခဏေလးျဖစ္ျဖစ္ ျပန္လာခဲ႔ပါ အိန္ဂ်ယ္....။
ေကာ္ဖီပူပူတစ္ခြက္ေသာက္ရင္း ....မင္း ဆိုျပမယ့္ သီခ်င္းကို ကိုယ္နားေထာင္ခ်င္လို႔ပါ...။
အခ်စ္က အေႏြးထည္ေတြထက္ အေအးဓာတ္ကို ပိုလံုေစတယ္။
အခ်စ္ဆိုတာ ဘယ္ေတာ့မွမၿငိမ္းတဲ့ မီးအိမ္တစ္လံုးပါ။
အခ်စ္ဆိုတာ လိပ္ျပာတစ္ေကာင္ပါ။ပ်ံသန္းရာေနရာတိုင္းကို ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြ သယ္ေဆာင္ေပးတယ္။
တကယ္လို႔ မင္းကိုလြမ္းတိုင္း ပန္းတစ္ပြင့္ပြင့္မယ္ဆိုရင္
ကိုယ္ဟာ ပန္းခင္းထဲ အၿမဲလမ္းေလွ်ာက္ေနသူျဖစ္မယ္။
ကိုယ္ဟာ ပန္းခင္းထဲ အၿမဲလမ္းေလွ်ာက္ေနသူျဖစ္မယ္။
မွတ္ခ်က္။ ။ ပံုေလးေတြက ဂူဂယ္လ္ကယူထားတာပါ...။ စာသားေလးတြက ႏိုင္းႏိုင္စေနဆီကပါ...။
မိုးေငြ႔
