ေနညိဳညိဳနဲ႔ ေလခ်ိဳခ်ိဳ...

သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ခုလိုကမ္းေျခမေရာက္ျဖစ္တာ အေတာ္ၾကာေရာေပါ့......။ က်မတို႔ေပ်ာ္ရႊင္စြာ အပန္းေျဖျဖစ္ခဲ႔ပံုေလးကို မွ်ေ၀ခဲ႔ခ်င္ပါတယ္.....။ ပင္လယ္စာလတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ေတြနဲ႔အတူေပါ့....။

 

အင္း....ေပ်ာ္စရာေတာ့ေကာင္းပါတယ္...။ relax လဲရခဲ႔ပါတယ္...။ ခရီးစထြက္ေတာ့ ကားေပၚပါလာတဲ႔ ဆူဆူညံညံအဖြဲ႔ေၾကာင့္ နည္းနည္းအေႏွာက္အယွက္ျဖစ္တာကလႊဲလို႔ အားလံုးအဆင္ေျပပါတယ္...။ ဒီကမ္းေျခကို ဘယ္ႏွစ္ၾကိမ္ေျမာက္မွန္းမသိ ေရာက္ဖူးေပမယ့္ ဘယ္ေတာ့မွ ရိုးအီမသြားပါဘူး...။ ကိုယ္က ညေန ေန၀င္ခါနီးေလးပဲ ပင္လယ္ထဲကို ဆင္းရတာသေဘာက်တယ္...။ လွိဳင္းစီးရင္း ေန၀င္တာကို ၾကည့္ရတာ ဘယ္ေလာက္ဇိမ္ရွိလိုက္သလဲ...။ ကိုယ္တို႔သူငယ္ခ်င္းေတြ ေရေဆာ့တဲ႔ ပံုေတြကို ကင္မရာနဲ႔ တဖ်ပ္ဖ်ပ္ရိုက္ယူခဲ႔ေသးတယ္...။ အဲလိုေရေဆာ့ျပီးျပီဆို ညေနစာကသိ္ပ္စားေကာင္းတာ ထမင္းႏွစ္ပြဲေလာက္ ကေတာ့အသာေလးပဲ..။ ညေနစာကို တ၀စားျပီး ကိုးရီးကားထဲကအေခၚအခ်ိဳရည္ေသာက္ၾကတဲ႔အခ်ိန္မွာေတာ့(ေသာက္တဲ႔ အထဲမွာမီးမီးမပါဘူးေနာ္) ေလတျဖဴးျဖဴးနဲ႔ ရီေ၀ေ၀နဲ႔ ကမ္းေျခက သူမ်ားေတြမီးပန္းေဖါက္တာကို ထြက္ထြက္ၾကည့္လိုက္ ေဘးခန္းက လူငယ္ေလးေတြရဲ႔ သီခ်င္းသံခ်ိဳျမျမကို နားေထာင္လိုက္နဲ႔ ညကျပည့္စံုလွပေနပါျပီ...။

ေကာင္ေလးေတြ IC ကို ေတာ္ေတာ္ ခေရဇီျဖစ္ပံုရတယ္...။ ကိုေလး၊ ကိုငဲနဲ႔ မ်ိဳးၾကီးသီခ်င္းေတြကို အမ်ားဆံုးဆိုၾကတယ္...။ Hollow Guitarကို Pro နီးပါး ေတာ္ေတာ္ကို ကၽြမ္းကၽြမ္းက်င္က်င္ တီးႏိုင္တဲ႔ ကေလးေတြ.... တကယ္ ခ်ီးက်ဴးမိပါတယ္...။ ကိုယ္က အႏုပညာသမားပီပီ သီခ်င္းေလးေတြကိုလဲ ခ်စ္တတ္ေတာ့ တျခားသူေတြထက္ပိုျပီး ခံစားနားေထာင္မိတယ္...။ ညရင့္ရင့္လာေလ... ကိုယ္တို႔အဖြဲ႔ရဲ႔ အားေပးလက္ခုတ္သံေတြပို က်ယ္က်ယ္လာေလ...။ ဟိုဘက္က ကေလးေတြရဲ႔ အသံခ်ိဳခ်ိဳနဲ႔ ဒီဘက္က အားေပးတဲ႔ လက္ခုတ္သံေတြဟာ အခ်ိန္တိုတိုအတြင္း မျမင္ႏိုင္တဲ႔ ေလထဲကတစ္ဆင့္ ေႏြးေထြးစြာ ေပါင္းစည္းသြားၾကတယ္...။ သီခ်င္းတစ္ခ်ိဳ႔ဆိုရင္ အဆိုေတာ္အသစ္ေတြရဲ႔ သီခ်င္းထင္တယ္...။ မၾကားဖူးေပမယ့္..ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတဲ႔ ကိုယ္ပိုင္သံစဥ္ေလးေတြ..။ အဆိုေတာ္အသစ္ ေအာင္လ လို႔ေတာ့ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ေျပာသံၾကားတယ္...။ လူငယ္ေလးေတြထဲက ကို္ယ္မွတ္မွတ္မိမိနဲ႔ နားထဲစြဲေနမိတဲ႔ အသံေလးကေတာ့ ကိုငဲတို႔ ကိုေလးတို႔လို Nasal သံပါေနတဲ႔ ကေလးတစ္ေယာက္ပဲ...။ လူေတြအမ်ားၾကီးထဲက ထူးထူးျခားျခား သူ႔အသံကိုေတာ့ ခြဲျခားမွတ္မိေနခဲ႔တယ္...။ အသံေကာင္းသလို ေတာ္လဲ ေတာ္ၾကပါတယ္...။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ဒီကေလးေတြကို ေျမေတာင္ေျမွာက္ေပးခ်င္ပါတယ္...။ ကိုယ္သာ Entertainment ကုမၸဏီတစ္ခုပိုင္ခဲ႔ရင္ေပါ့...။ ခုေတာ့ စာသမားပီပီ စိတ္ကူူးကေလးနဲ႔ပဲ ကူညီခြင့္ရလုိက္တယ္..။ ဒီလူငယ္ကေလးေတြေတာ္ေတာ္ဆိုႏိုင္ၾကတယ္ေျပာရမယ္...။ အနည္းဆံုးအပုဒ္သံုးဆယ္ေလာက္ရွိတယ္...။ ကိုယ္တို႔၀င္အိပ္တဲ႔အထိ သူတို႔ေတြဆိုလို႔ မျပီးေသးဘူး...။ ေနာက္ဆံုးဆိုစရာမရွိေတာ့ ႏိုင္ငံေတာ္သီခ်င္းေတြ ဘာေတြဆိုလိုက္ၾကေသးတဲ႔အသံၾကားလိုက္တယ္...။ တကယ္ပါပဲ...။ ေလးစားပါတယ္...။

ေနာက္တစ္ေန႔မနက္ Breakfast စားတဲ႔အခ်ိန္က်ေတာ့ မေန႔က အဆိုေတာ္ေလးေတြက ကိုယ္တို႔ အဖြဲ႔ကို ကြက္ၾကည့္ကြက္ၾကည့္နဲ႔ ညက တို႔အဖြဲ႔ကို အားေပးၾကတယ္အစ္မေတြက အမိုက္စားေတြပဲလို႔ အတင္းတုတ္ေနၾကပံုရပါတယ္...။ ဟုတ္မဟုတ္ေတာ့မသိဘူး ကိုယ္လိုရာကိုယ္စြဲေတြးပစ္လိုက္ျပီ...။ ေန႔လည္ ကမ္းေျခဘက္အုန္းရည္ေသာက္ ဆင္းေတာ့ လူငယ္ေတြက ညက်ရင္သူတို႔ မီးပံုပြဲကိုလာဖို႔ဖိတ္ပါတယ္...။ “ညက်ရင္ က်ေနာ္လာေခၚမယ္ေနာ္... က်ေနာ္တို႔သီခ်င္းဆိုျပမယ္ အစ္မတို႔က မုန္႔ျပန္ေကၽြး” တဲ႔...။ ခပ္သြက္သြက္လူငယ္ကေလးတစ္ေယာက္က ေျပာသြားတာ...။ ေနလည္ေနရဲ႔ ပူျပင္းမႈေအာက္မွာေျခာက္လသား ကေလးငယ္ကို ရင္မွာပိုက္ျပီး ဂံုးအရွင္ေကာင္ေတြကို ဇလံုနဲ႔ ေခါင္းေပၚရြက္ေရာင္းတဲ႔ အသက္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ အရြယ္ကေလးမေလး ကိုယ္တို႔ အုန္းရည္ေသာက္ေနတဲ႔ တဲရိပ္ေအာက္လာနားပါတယ္..။ ဒါနဲ႔ကိုယ္လဲ သနားတာနဲ႔ သူ႔ဆီက ဂံုးေတြအကုန္၀ယ္ျပီး ေနပူထဲဆက္သြားမေရာင္းနဲ႔လို႔ေျပာလိုက္တယ္...။ ဂံုးေတြကိုလည္း ေရထဲအကုန္သြားလႊတ္လိုက္တယ္...။ အားလံုးႏွစ္ေထာင္ဖုိးတဲ႔...။ ကေလးအေဖဘာလုပ္လဲလို႔ေတာ့ စိတ္ဆင္းရဲလြန္းလို႔ မစပ္စုလိုက္ေတာ့ပါဘူး..။ ညေနကိုယ္တို႔ေရဆင္းကူးေတာ့ လူငယ္ေလးေတြအဖြဲ႔က ေက်ာက္ေမာင္ႏွမဘက္သြားၾကတယ္တဲ႔ အရိပ္အေယာင္ေတာင္မေတြ႔ၾကေတာ့ဘူး...။

ညေနေရခ်ိဳးျပီး ေသာင္ျပင္စပ္ခံုတန္းမွာထုိင္ေတာ့လဲ ခရုလည္ဆြဲေတြလက္မွာ အတြဲလိုက္ကိုင္ ထားတဲ႔ ေလးငါးႏွစ္အရြယ္ ကေလးမေလးနဲ႔ တုတ္ေထာက္နဲ႔ အမယ္အို တစ္ေယာက္...။ ေျမးအဖြားျဖစ္ဟန္တူပါတယ္...။ မိုးကေမွာင္ေနျပီ...။ သမီးဆြဲၾကိဳးေလးေတြက တစ္ကံုးဘယ္ေလာက္လဲ ေမးေတာ့ တစ္ရာတဲ႔...။ ဒါဆို အန္တီအကုန္၀ယ္လိုက္မယ္...အားလံုးဆယ္ကံုးဆိုေတာ့ တစ္ေထာင္ဖိုး...။ သူ႔ကိုေငြတစ္ေထာင္တန္ ထုတ္ေပးျပီး မုန္႔ဖိုးေနာက္တစ္ေထာင္ သပ္သပ္ေပးတာကို ကေလးမေလးကလံုး၀မယူဘူး...။ ဘယ္လိုမွကိုေပးလို႔မရတာ...။ အသက္ငယ္ေပမယ့္ သူ႔လုပ္အားနဲ႔ သူရတဲ႔ ေငြကိုပဲလက္ခံတာ... သူမ်ားဆီက အလကားမယူဘူးဆိုတဲ႔ အသိစိတ္မာနေလးက ေပၚလြင္ေနတယ္...။ ဒါနဲ႔ သူ႔ကို အဲဒီဆြဲၾကိဳးေလးေတြကို ျပန္ယူသြားနက္ျဖန္ထပ္ေရာင္းလိုက္ဆိုေတာ့လဲ လက္မခံဘူး..။ ကေလးမေလးက အေဖအေမမရွိေတာ့ဘူး အဖြားနဲ႔အတူေနရတာတဲ႔...။ ပါလာတဲ႔အဖြားကေျပာျပတယ္ မေအကမီးတြင္းမွာကတည္းကဆံုးသြားျပီး ဖေအကေတာ့ ငါးဖမ္းရင္း မုန္တိုင္းထဲ ပါသြားသတဲ႔...။ အိုကြယ္..သနားစရာကေလးမေလးပဲ...။ လူ႔ေလာကထဲကို အမိမဲ႔အဖမဲ႔နဲ႔ ဒီအသက္အရြယ္ေလးမွာ ကိုယ့္၀မ္းစာကိုယ္ရွာစားေနရျပီ..။

ကဲ စိတ္မေကာင္းစရာေတြထားျပီး တျခားဆက္ရေအာင္...။ ကိုယ္တို႔ ညစာစားျပီး မေန႔က ဂီတာတီးတဲ႔ လူငယ္ေလးေတြက ေခါက္တုန္႔ေခါက္ျပန္ မီးပံုပြဲအတြက္ စားစရာေတြ ပစၥည္းေတြသယ္ရင္း အခန္းေရွ႔ျဖတ္တိုင္း “အစ္မတို႔လာခဲ႔ၾကေနာ္” လို႔ ေဖာ္ေရြစြာဖတ္ေခၚၾကပါတယ္...။ ပါလာတဲ႔ အစ္မေတြက ကေလးေတြ ခဏခဏေခၚေတာ့ အားနာျပီးသြားၾကေပမယ့္ ကိုယ္နဲ႔ ကိုယ့္cousin ကေတာ့မီးပံုပြဲနားေရာက္ေတာ့မွ ကမ္းေျခဘက္ပဲ လမ္းေလွ်ာက္ဖို႔ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္...။ ဒီမီးပံုပြဲမွာ သူတို႔ေတြ လူငယ္ပီပီ တျခားဧည့္သည္ မိန္းကေလးေတြကိုဖိတ္ထားမွာပဲေလ...။ ကိုယ္တို႔လို အန္တီၾကီးေတြသြားထုိင္ေတာ့ေရာ...ဘာထူးျခားမွာလဲ ကေလးေတြကို အေႏွာက္အယွက္ေပးသလုိပဲျဖစ္ေနမယ္...။ သူတို႔ဂြင္လဲပ်က္ဦးမယ္..ဆိုျပီးအလိုက္တသိနဲ႔ မသြားေတာ့တာ..။ အဟဲ ကမ္းေျခလာလြန္းလို႔လဲ ကမ္းေျမအထာႏွပ္သြားတဲ႔ သေဘာလဲပါတာေပါ့...။ ပါလာတဲ႔ ဟိုအပ်ိဳၾကီးမမေတြ ကေတာ့ ဘာမသိညာမသိနဲ႔ သြားထုိင္လိုက္ၾကေသး...။ ေကာင္းကင္က လျပည့္ည မဟုတ္ေတာ့ နည္းနည္း ေအးစက္စက္ႏိုင္ေနတယ္...။ လွိႈင္းေခါင္းျဖဴေတြကေတာ့ သူ႔အရွိန္နဲ႔သူ အဆက္မျပတ္ တာ၀န္ေက်စြာအေျပးလာပုတ္ခတ္လိုက္နဲ႔ေပါ့...။ မနက္ျဖန္ျပန္ရေတာ့မွာမို႔ ေစာေစာပဲ အိပ္ယာ၀င္ လိုက္ေတာ့တယ္...။

မနက္ျပန္ခါနီး ကားေစာင့္ေတာ့မွာ ကေလးေတြက အားနာလိုက္တာအစ္မတို႔ကို ညက သီခ်င္းေတြအမ်ားၾကီး ဆိုမေပးႏိုင္ဘူး... အဟဲ အရည္ေတြ၀င္ေတာ့ မဆိုႏုိင္ၾကေတာ့ဘူးေလ... ဒါလဲပါတာေပါ့လို႔ သူ႔ႏွာေခါင္းသူလက္ညိွဳးထိုး ျပသြားေသးတယ္...။ ရန္ကုန္ေရာက္ရင္ ဆက္သြယ္ဖို႔ ဖုန္းေတြ အီးေမးလ္လိပ္စာေတြ ဖဘလိပ္စာေတြအျပန္အလွန္ဖလွယ္ၾကနဲ႔...။ ဒီကေလးေတြက MICT Park ထဲမွာ အလုပ္လုပ္တဲ႔ Programmer ေတြ Web Designer ေတြတဲ႔...။ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ သိပ္ေတာ္တဲ႔ လူငယ္ေတြပဲ...။ လူငယ္ဆိုတာ ေနရာတိုင္း ရႈေတာင့္တိုင္းမွာ အဲလိုအျမဲ တက္ၾကြလန္းဆန္းေနတာမ်ိဳးပဲ ျဖစ္သင့္ပါတယ္...။ ခုလိုအားလပ္ခ်ိန္မွာ ကိုယ့္၀မ္းတြင္း၀ါသနာပါရာနဲ႔ လြတ္လပ္ေပ်ာ္ရႊင္ၾက...အခ်ိန္တန္လို႔ အလုပ္ခြင္မွာလဲ တက္တက္ၾကြၾကြ အလုပ္လုပ္ၾက ၾကိဳးစားၾကတာ သိပ္ကိုေကာင္းပါတယ္..။

ရန္ကုန္ျပန္ေရာက္ေတာ့ အလွ်ိဳလွ်ိဳအလုပ္ျပန္ဆင္းၾကနဲ႔...။ လူခ်င္းမေတြ႔ျဖစ္ၾကေတာ့ေပမယ့္...။ ဖဘကေနေတာ့ တင္ထားတဲ႔ ကမ္းေျခကပံုေတြ၀င္ၾကည့္ၾက စကားအျပန္အလွန္ေျပာၾကနဲ႔ ခင္ခင္မင္မင္ပါပဲ...။ လူခ်စ္လူခင္ေပါမ်ားျခင္း မိတ္ေတြသူငယ္ခ်င္း တိုးပြားျခင္းဟာ လာဘ္တစ္ပါးပဲေလ...။ ေဟာ....ကုိယ့္ဘေလာ့ဂ္ရဲ႔ စာဖတ္ပရိတ္သတ္ အသစ္ေတာင္ ထပ္တိုးလာေသးတယ္...။ ဘယ္ရမလဲ ကိုယ္က စကားေျပာရင္းေၾကာ္ျငာ ၀င္ပစ္ လိုက္တာ...။ ဒီလိုနဲ႔ ကမ္းေျခသြားခဲ႔တဲ႔ ခရီးစဥ္အေၾကာင္းေလးေရးပါလားအစ္မလို႔ အသစ္စက္စက္ စာဖတ္ပရိတ္သတ္ကေလးတစ္ေယာက္က ေတာင္းဆိုလာတာနဲ႔... ဒီပို႔စ္ေလးျဖစ္လာရပါေၾကာင္း.....။


မွတ္ခ်က္ : ကမ္းေျခမွာ အပန္းေျဖရင္း ဆံုခဲ႔ဖူးတဲ႔ လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္ရဲ႔ ေတာင္းဆိုမႈေၾကာင့္ ေရးဖို႔စိတ္ကူးမရွိဘဲ ၾကိဳးစားေရးေပး လိုက္ပါတယ္...။ ေက်နပ္ႏွစ္သိမ့္လိမ္႔မယ္လို႔လဲ ယံုၾကည္ပါတယ္...။ သီခ်င္းေတြအမ်ားၾကီး ဆိုေပးခဲ႔တဲ႔ လူငယ္ေလးေတြအားလံုးကို ဒီပို႔စ္ေလးနဲ႔ ေက်းဇူးတင္လိုက္ပါတယ္...။


မိုးေငြ႔