ညေရာင္ရဲ႔ ကကြက္(အပိုင္း၂)

အဲဒီညက မီရွယ္လ္ေမြးေန႔ကို ေကာ္ဖီဆိုင္တစ္ခုမွာဖိတ္ထားလို႔ မလာရင္ေသခန္းဖ်က္မယ္ ဘာမယ္နဲ႔ ခ်ိန္းေျခာက္ထားျပန္ေတာ့ ေရခ်ယ္လ္လဲ လူမႈေရးပြဲတစ္ခုကေန ညီမတစ္ေယာက္နဲ႔အတူ အေျပးလႊား ေရာက္လာရတယ္...။ ေရာက္လာေတာ့လဲ ၀ိုင္းရယ္ၾကေသး...။

“ေရခ်ယ္လ္တို႔ကေတာ့ ဖက္ရွင္အဆန္းထြင္လာျပန္ျပီ”တဲ႔...

ဟုတ္မွာေပါ့ ေျပာၾကမွာပဲေလ...ခုလို ဆယ္ေက်ာ္သက္ေမြးေန႔ပြဲေလးမွာ ေရခ်ယ္လ္အျပင္အဆင္က ဘုရားသြားေက်ာင္းတက္စတိုင္လ္ေပါက္ေနတာကိုး... ဆင္စြယ္ေရာင္ ခ်ည္သားလက္တိုုရင္ဖံုးအက်ီၤနဲ႔ အညိဳခံမွာ အစက္ေပ်ာက္ ေသးေသးေလးေတြပါတဲ႔ ေရခဲသားထမီအေပ်ာ့ကေလး၀တ္ထားတာ....။ လွည္းကူးဘက္မွာ ေရခ်ယ္လ္တို႔ေမာင္ႏွမေတြဦးစီးျပီး မိဘမဲ႔ကေလးေက်ာင္းေလးတစ္ခုမွာ ရံပံုေငြပြဲေလးတစ္ခုလုပ္တာ.... ေမာင္ႏွမေတြရဲ႔ ဆိုင္ရာဆိုင္ရာသူငယ္ခ်င္းေတြ အသိမိေဆြေတြအေတာ္မ်ားမ်ားလည္း လူအားေရာ ေငြအားေရာ လာေရာက္ကူညီေပးၾကပါတယ္....။ အဲဒါနဲ႔ အိမ္ျပန္အ၀တ္စားလဲဖုိ႔အခ်ိန္မရတာနဲ႔ တန္းလာလိုက္တာ...။

အဲဒီေကာ္ဖီဆိုင္မွာ ကိုယ္ၾကိဳက္တာကိုယ္မွာစားျပီး သီခ်င္းဆိုဖို႔ ကာရာအိုေကခန္းေတြယူထားလိုက္ေသး... ေရခ်ယ္လ္ကေတာ့ ယိုးဒယားစာစပ္စပ္ကေလးေတြပဲမွာစားလိုက္တယ္...။ ေမြးေန႔ရွင္က ဘလက္ေသာက္မလား ဗိုကာေသာက္မလားဆိုေတာ့...ဗိုကာကို စပရိုက္နဲ႔စပ္ျပီးေသာက္လိုက္တယ္...။ သိပ္ျပီး အ၀င္မေကာင္းလွဘူး...။
ဒါနဲ႔စားေသာက္ျပီး တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ေျပာရာကေန ဒီမွာ သီခ်င္းမဆိုေတာ့ဘူး ကလပ္သြားၾကမယ္ ျဖစ္သြားေ႕ရာ...။ မလိုက္ေတာ့ဘူးအတင္းျငင္းလည္း မရ... ခါတိုင္းေမာင္ႏွမေတြနဲ႔သြားေနက် ခုက ေမာင္ေလးေတြလည္းမပါဘူး...။ ျပီးေတာ့ ထမီနဲ႔ ကလပ္သြားရဦးမယ္...။ ေနာက္ဆံုးျငင္းမရတာနဲ႔ လိုက္သြားလိုက္ရတယ္...။ ဟုိေရာက္ေတာ့ သူမ်ားကတာထုိင္ၾကည့္ေပါ့တဲ႔...။ တစ္ေယာက္ကလည္း သူ႔အိမ္ဒီနားမွာပဲ ေဘာင္းဘီ၀င္လဲမလားတဲ႔...။ ဟင့္အင္း...အဲလိုက်ေတာ့လည္း သူမ်ားအ၀တ္မ၀တ္တတ္ဘူး..။ ဒီတိုင္းပဲသြားဖို႔ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္...။

ေရခ်ယ္လ္နဲ႔ပါလာတဲ႔ ညီမကလဲစကပ္၀တ္ထားမို႔ သူက အကသရဲ... အသံၾကားတာနဲ႔ မီးေတြျပိဳးျပိဳးျပက္ျပက္ ေတြ႔ဒါနဲ႔ လူကမေနႏိုင္ေတာ့ဘူး လႈပ္ရြလာေရာ...။ ၀ိုင္းမွာခဏပဲထုိင္ျပီး သူက အကၾကမ္းျပင္ေပၚေရာက္ေနျပီ...။ ဆယ္ေယာက္တစ္ဖြဲ႔လံုးမွာ ေရခ်ယ္လ္တစ္ေယာက္ထဲ ၀ိုင္းေစာင့္ျဖစ္သြားတယ္...။ အင္းေလ...ထမီနဲ႔ ဘယ္လို၀င္ကလို႔ျဖစ္မလဲ..။ ပ်င္းပ်င္းနဲ႔ သူတို႔ကတာၾကည့္ သီခ်င္းေတြလိုက္ညည္း.....ဖြင့္ထားတဲ႔ ၀ိုင္ပုလင္းထုိင္ေသာက္ အဲဒါပဲလုပ္ရေတာ့တာေပါ့....။ ဒီညေတာ့ ႏိုင္ငံျခားသားေတြမ်ားတယ္....။ ခဏေနေတာ့ ေကာင္ေလးေတြတစ္စု ေရခ်ယ္လ္တို႔၀ိုင္းနားေရာက္လာၾကတယ္ ။ ပထမေတာ့ သတိမထားမိဘူး...သူတို႔ခ်င္း ကၽြတ္စီကၽြတ္္စီနဲ႔ေျပာေနၾကတာ...။ ေနာက္ေတာ့ အလွ်ိဳအလွ်ိဳနဲ႔ သြားကၾကတယ္...။ အေမွာင္ထဲမွာ “ကၽြတ္”ခနဲ ညည္းသံၾကားမွ တစ္ေယာက္က်န္ခဲ႔မွန္း သိလိုက္တယ္...။ ေရခ်ယ္လ္ၾကည့္လိုက္တာ့... မ်က္မွန္ေသးေသးနဲ႔ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ ...။ ဟားးးး လာတူေနတယ္.....ထူးထူးဆန္းဆန္း...သူကလဲ ရွပ္အကီ်ၤၤအျဖဴနဲ႔ ေအာက္ကလဲ ပုဆိုး၀တ္ထားတယ္...။ အေမွာင္ထဲမွာမို႔ ဘာအဆင္၀တ္ထားသလဲ မသိရဘူး...။

ေရခ်ယ္လ္ထိုင္တဲဲ႔ခံုနဲ႔ သူထိုင္တဲ႔ခံုက နံရံကပ္တစ္တန္းတည္း... လူႏွစ္ေယာက္ထုိင္စာအကြာပဲေ၀းၾကတယ္...။
သူက သူ႔ေရွ႔က ေရသန္႔ကို ခြက္ထဲထည့္ျပီး ေရခ်ယ္လ္သူ႔ကိုၾကည့္လိုက္တာကို ေျခမကိုင္မိလက္မကိုင္မ ိျဖစ္ေနတယ္..။ သူကေတာ့ ေရခ်ယ္လ္ထမီ၀တ္ထားတာကို သတိထားမိမယ္မထင္ဘူး..။ ရွက္ရွက္နဲ႔ေခါင္းငံု႔ ေနတယ္...။ စိတ္ထဲ နည္းနည္းေတာ့ ရယ္ခ်င္မိသြားတယ္ ၾကံၾကံဖန္ဖန္ ဒီလိုလဲ ၾကံဳတတ္ ေသးတယ္...။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္က ဘ၀တူေတြ... ၾကည့္ရတာသူလဲ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ေယာက္ ေခ်ာက္တြန္းတာ ခံလာရပံုပဲ...။

“ရွင္နဲ႔ က်မ ဘ၀တူေနျပီ”

ေရခ်ယ္လ္၀ိုင္တစ္ငံုေသာက္ျပီး လွမ္းေျပာေတာ့ သူက သူ႔ကိုေျပာသလားဘာလားမေသခ်ာေသး... မ်က္မွန္ေအာက္ကေနျပဴးၾကည့္ေနေသးတယ္...။ ၀ိုင္ခြက္နဲ႔သူ႔ကိုထိုးျပေတာ့မွ....။

“ဟုတ္တယ္ဗ်...သူငယ္ခ်င္းေတြဇြတ္ေခၚလာလို႔... က်ေနာ္က ဒီလိုေနရာမ်ိဳးသိပ္ၾကိဳက္တာမဟုတ္ဘူး...
ျပီးေတာ့ မိန္းကေလးေတြ ယမကာေသာက္တာလဲ ၾကည့္မရဘူး”

ခုမွေတြ႔တဲ႔သူစိမ္းေယာက္က်ားတစ္ေယာက္ သူမကို ဒဲ႔ေျပာတာခံရေတာ့ ေရခ်ယ့္လ္ခင္ဗ်ာ ဘာျပန္ေျပာရမွန္းမသိ... ပါးစပ္အေဟာင္းသားျဖစ္သြားတယ္...။ ဟြန္းးး ဘယ္လို ဘုကလန္႔ေကာင္ေလးပါလိမ္႔ စကားေျပာပံုကိုက လြန္ခဲ႔တဲ႔ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ကေလသံနဲ႔...။ ေရခ်ယ္လ္ ေအာင့္သက္သက္နဲ႔ စကား ဆက္မေျပာေတာ့ဘဲ... သူငယ္ခ်င္းေတြကရာဆီၾကည့္ေနလိုက္တယ္...။

“ေနပါဦး ခင္ဗ်ား၀တ္စားဆင္ယင္ပံုက ရိုးပံုရိုးအနဲ႔ ဘယ့္ႏွယ့္ ဒီလိုေနရာမ်ိဳးေရာက္ေနတာလဲ”

ေဟာၾကည့္...သူနဲ႔စကားမေျပာခ်င္ပါဘူးဆိုမွ ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာက စကားလာဆက္ေနတယ္...။

“ရွင္နဲ႔ အတူတူပဲဆိုပါေတာ့...”


“ဒါေပမယ့္လည္း ရိုးတယ္လို႔လဲ မဆိုသာဘူး ခင္ဗ်ားက မိန္းကေလးတန္မဲ႔ ၀ိုင္လဲေသာက္တတ္ေသး”

ေရာ္....ခက္ျပီ.....။ အဲဒီေတာ့ ဘာျဖစ္လဲ မိန္ကေလး ၀ိုင္ေသာက္တာဘာဆန္းလဲ ဒီေခတ္ထဲမွာ...။ ဒီေကာင္ေလး ဘယ္ေခတ္ကလာသလဲ ေမးခ်င္စမ္းရဲ႔...။ ကလပ္မွာလာထိုင္ေသး ...မိန္ကေလး၀ိုင္ေသာက္တာ သူ႔အတြက္ အထူးအဆန္းျဖစ္ေနသလား...။ ပံုစံၾကည့္ေတာ့ ေရခ်ယ္လ္နဲ႔ ရြယ္တူေလာက္ပါပဲ...အလြန္ဆံုးၾကီးလဲ လပိုင္းေပါ့...။ ေရခ်ယ္လ္ခပ္မဲ႔မဲ႔ေလး လက္ပိုက္ေနလိုက္တယ္....။ ဒီေတာ့ သူက အသံထြက္ေအာင္ ရယ္လိုက္ေသး...။ မသိရင္ ေရခ်ယ္လ္နဲ႔သူ ငယ္ငယ္ကေပါင္းလာတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းက်ေနတာပဲ...။

“ ဘာလဲ ခင္ဗ်ားက က်ေနာ္ အမွန္တိုင္းေျပာတာကို စိတ္ခုသြားတာလား”...တဲ႔

ဒီလူငယ္ေလး မႈန္ကုတ္ကုတ္နဲ႔ စတတ္ေနာက္တတ္ေသးတာပဲ...။

“က်ေနာ့္နာမည္ ေနမ်ိဳးေဇာ္ပါ...ခင္ဗ်ားကေရာ”

ေရခ်ယ္လ္သူ႔ကိုလွည့္ၾကည့္ေတာ့ သူကလက္ကမ္းေပးေနတယ္...။ အလဲ႔...ဒီလိုက်ေတာ့ သူကလူမႈေရး မညံ့ဘူးပဲ။ တခဏအတြင္းမွာ ေရခ်ယ္လ္နဲ႔သူ အခ်င္းခ်င္းအကဲခတ္မိေနၾကတယ္..။ ေရခ်ယ္လ္ ျပန္ျပီး လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္လိုက္တယ္...။

“ ေမဦးပါ... သူငယ္ခ်င္းေတြေတာ့ ေရခ်ယ္လ္လို႔ေခၚတာမ်ားတယ္”

မုိုးေငြ႔